Η Σύμπραξη Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ)
Σας ευχαριστώ θερμά για το ενδιαφέρον σας και την αναδημοσίευση των άρθρων μου. Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα αν, κατά την κοινοποίηση, σ̲υ̲μ̲π̲ε̲ρ̲ι̲λ̲α̲μ̲β̲ά̲ν̲α̲τ̲ε̲ ̲κ̲α̲ι̲ ̲τ̲ο̲ν̲ ̲σ̲ύ̲ν̲δ̲ε̲σ̲μ̲ο̲ ̲(̲l̲i̲n̲k̲)̲ ̲τ̲ο̲υ̲ ̲ά̲ρ̲θ̲ρ̲ο̲υ̲ ̲μ̲ο̲υ̲. Αυτό όχι μόνο αναγνωρίζει την πηγή, αλλά επιτρέπει και σε άλλους να ανακαλύψουν περισσότερο περιεχόμενο. Η υποστήριξή σας είναι πολύτιμη για τη συνέχιση της δουλειάς μου.
Απόδοση στα ελληνικά: Απολλόδωρος - esc | 22 Μαρτίου 2024
Μπορείτε να κάνετε εφάπαξ ή επαναλαμβανόμενες δωρεές μέσω του Ko-Fi:
ΣΔΙΤ - Είναι η μεγαλύτερη απάτη που έχει επινοηθεί ποτέ και θα αδειάσει τα δημόσια ταμεία και θα εξαντλήσει τη μεσαία τάξη της Δύσης, ενώ θα κλέψει τις καλύτερες εκτάσεις γης στις χώρες του τρίτου κόσμου.
Ας δούμε πώς λειτουργεί.
Το σύνολο του σχεδίου μπορεί να προσεγγιστεί χρησιμοποιώντας το παρακάτω διάγραμμα ροής. Βέβαια, λείπουν κάποιες λεπτομέρειες, όπως η δημιουργία της (πολιτικά πρόσφορης) «καλύτερης διαθέσιμης επιστημονικής συναίνεσης», η οποία συνήθως προέρχεται από πανεπιστήμια και ΜΚΟ, τα οποία γενικά λαμβάνουν γενναιόδωρες «επιχορηγήσεις έρευνας» από «φιλάνθρωπους» που εκπροσωπούν τον «ιδιωτικό επενδυτή», τους οποίους μπορείτε να βρείτε παρακάτω. Τονίζω συγκεκριμένα αυτό, καθώς είναι πιθανώς ο πιο σημαντικός σύνδεσμος που έχει παραλειφθεί.
Αλλά το θέμα εδώ είναι να περιγράψουμε τη δυναμική με απλά λόγια και, κατά συνέπεια, ορισμένοι κόμβοι θα πρέπει να παραλειφθούν. Μη διστάσετε να σχολιάσετε παρακάτω αν πιστεύετε ότι παρέλειψα κάτι εξαιρετικά σημαντικό.
Αλλά ο χρόνος είναι πολύτιμος, οπότε ας προχωρήσουμε.
-
Βήμα 1 - Δημιουργία Έργου
Δεν έχει πραγματικά σημασία τι είναι το εν λόγω έργο, αλλά ας πούμε ότι πρόκειται για την αποκατάσταση των μαγγρόβιων δασών στο Σουρινάμ, σε μια γεωγραφική περιοχή («τοπίο») όπου ζει εδώ και πολλές γενιές μια άτυχη αυτόχθονη φυλή της Νότιας Αμερικής.
Βήμα 2 - Συγκρότηση της Ομάδας του Έργου
Η ομάδα του έργου είναι υπεύθυνη για τον εντοπισμό των «συμμετεχόντων ενδιαφερόμενων μερών», καθώς και για τον καθορισμό του πεδίου εφαρμογής του ίδιου του έργου και της δομής διαχείρισής του. Τα εν λόγω ενδιαφερόμενα μέρη θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν μια επιλογή ΜΚΟ, κυβερνήσεων, εκπροσώπων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα... ή ακόμη και «αυτόχθονων πληθυσμών», εάν το επιτρέπει ο προϋπολογισμός (όχι, αλήθεια).
Βήμα 3 - Εντοπισμός της Αρχικής Ομάδας των «ενδιαφερόμενων μερών» (δλδ.: των “καρχαριών” της ελίτ).
Σε αυτό το στάδιο δεν έχει μεγάλη σημασία αν κάποιοι από αυτούς «δεν ταιριάζουν» (δηλαδή, διαφωνούν με την κατεύθυνση του έργου), αλλά η πρώτη ομάδα «ενδιαφερόμενων μερών» συγκροτείται μετά από αρκετούς γύρους συνεντεύξεων και υποβληθέντων εντύπων, επιτρέποντας στην εν λόγω ομάδα έργου να απορρίψει όσους είναι λιγότερο πιθανό να «ταιριάζουν».
Βήμα 4 - Διευκρίνιση για το Ποιοι Είναι οι Υπεύθυνοι Λήψης Αποφάσεων.
Εν ολίγοις, η ομάδα του έργου μπορεί να αποφασίσει ότι όλοι οι «συμμετέχοντες ενδιαφερόμενοι» έχουν απλώς συμβουλευτικό ρόλο. Ωστόσο, εάν κάποιος σε αυτό το στάδιο προκαλέσει πρόβλημα, είναι η κατάλληλη στιγμή για «επανάληψη», που σημαίνει, εν συντομία, αντικατάστασή του με κάποιον άλλο που συμμορφώνεται ευκολότερα. Διότι η «συμφωνία» είναι πολύ, πολύ σημαντική σε αυτά τα έργα.
Βήμα 5 - Διευκρίνιση του Στόχου.
Σε αυτό το στάδιο, συζητούνται και αποσαφηνίζονται οι λεπτομέρειες του έργου, δηλαδή ποια γεωγραφική περιοχή παρουσιάζει ενδιαφέρον, η διάρκεια του έργου και τι ακριβώς πρέπει να «αποκατασταθεί».
Σε αυτό το στάδιο, εάν οι «συμμετέχοντες ενδιαφερόμενοι» διαφωνούν, μπορούν να επαναληφθούν οι διαδικασίες, ώστε να διασφαλιστεί ότι όλοι είναι «εντάξει». Τέλος, εάν η καλύτερη διαθέσιμη επιστημονική συναίνεση διαφωνεί, η ομάδα του έργου μπορεί να αγνοήσει όλες τις απόψεις των «συμμετέχοντων ενδιαφερομένων» και να υιοθετήσει απλώς την πολιτική.
Και φυσικά, η διαχείριση πρέπει να είναι «προσαρμοστική», που σημαίνει ότι ανεξάρτητα από την κλίμακα της καταστροφής ή τις τυχαίες αλλαγές στη διάρκεια του έργου - απλά ακολουθούσαν την «καλύτερη διαθέσιμη επιστήμη» και, κατά συνέπεια, δεν χρειάζεται να ληφθούν περαιτέρω μέτρα και σίγουρα δεν χρειάζεται να ληφθούν νομικά μέτρα.
Βήμα 6 - Λεπτομέρειες του Έργου
Με όλους τους «συμμετέχοντες ενδιαφερόμενους» να «συμφωνούν» (καθώς όλοι όσοι διαφωνούσαν «επαναλήφθηκαν»), λαμβάνονται τρεις βασικές αποφάσεις. Ποια γεωγραφική περιοχή πρέπει να «αποκατασταθεί» (δηλαδή, το «τοπίο»), η διάρκεια του έργου και ποιος τύπος «οικοσυστημικής υπηρεσίας» παρουσιάζει ενδιαφέρον. Στην περίπτωσή μας, το «τοπίο» - ή «θαλάσσιο τοπίο» - είναι μια έκταση γης/θάλασσας με μαγγρόβια δέντρα στο Σουρινάμ, η «οικοσυστημική υπηρεσία» που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι οι πιστώσεις άνθρακα και η διάρκεια της μίσθωσης - ας την ορίσουμε σε 10 χρόνια.
Βήμα 7 - Η Συμφωνία Μικτής Χρηματοδότησης.
Αυτές οι τρεις παράμετροι εισόδου παραδίδονται στη συνέχεια στο Παγκόσμιο Ταμείο για το Περιβάλλον (Global Environment Facility), το οποίο θα διαμορφώσει μια «συμφωνία μικτής χρηματοδότησης» και θα αναζητήσει επενδυτές.
Βήμα 8 - Οι Επενδυτές της Μικτής Χρηματοδότησης.
Με τη δομή της εν λόγω συμφωνίας, χρειαζόμαστε επενδυτές. Θα αγνοήσουμε τις αξιώσεις όλων των άλλων εκτός από δύο (συμπεριλαμβανομένου του «φιλανθρωπικού κεφαλαίου»), διότι στο ευρύτερο πλαίσιο των πραγμάτων, αυτές είναι εντελώς άσχετες.
Η μικτή χρηματοδότηση ονομάζεται έτσι επειδή προσελκύει διαφορετικούς τύπους επενδυτών, που αντιπροσωπεύουν «διαφορετικές προσδοκίες». Εν ολίγοις, τον ιδιωτικό μειοψηφικό επενδυτή και τον πολύ μεγαλύτερο δημόσιο επενδυτή (γενικά, τις Πολυμερείς Τράπεζες Ανάπτυξης, που χρηματοδοτούνται μέσω δημόσιων φόρων).
Και ενώ ο δημόσιος τομέας αναλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του κινδύνου, ο ιδιωτικός τομέας λαμβάνει μια πολύ πιο γενναιόδωρη απόδοση. Αυτές οι «συμφωνίες» είναι απίστευτα μονόπλευρες.
Βήμα 9 - Η Μίσθωση
Σε αυτό το στάδιο, έχουμε μια μίσθωση πιστώσεων άνθρακα για μαγγρόβια δάση στο Σουρινάμ, με διάρκεια 10 ετών. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι όλο το διοξείδιο του άνθρακα που απορροφάται από τον αέρα από αυτά τα μαγγρόβια δάση στο Σουρινάμ (ή θα μπορούσαν εξίσου να είναι δάση στην Ινδονησία ή τη Σιβηρία, εν συντομία, «δεξαμενές άνθρακα» σύμφωνα με τη συμφωνία-πλαίσιο της UNFCCC του 1992) έχει μετατραπεί σε άδειες εκπομπής άνθρακα, επειδή η άλλη πλευρά του νομίσματος του άνθρακα ονομάζεται πηγή, και αυτές απαιτούν συμψηφισμό.
“Καθαρό Μηδέν” (Net Zero), με άλλα λόγια.
Βήμα 10 - Η Εταιρεία Natural Asset Company.
Προκειμένου να εξαχθεί η μέγιστη αξία από αυτές τις άδειες εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα, η μίσθωση μεταφέρεται σε μια εταιρεία χαρτοφυλακίου τύπου Natural Asset Company (Εταιρεία Φυσικών Πόρων) και εισάγεται στο χρηματιστήριο. Και καθώς αυτές οι άδειες σύντομα θα είναι σε έλλειψη (καθώς η προσφορά περιορίζεται σταδιακά σύμφωνα με τη Συμφωνία του Παρισιού καθώς πλησιάζουμε στο 2030), η τιμή τους θα αυξηθεί σχεδόν σίγουρα ραγδαία.
Και, βέβαια, ενώ τα NAC υπέστησαν μια προσωρινή οπισθοδρόμηση, θα πιεστούν ξανά και ξανά μέχρι να περάσουν. Είναι απλώς θέμα εύρεσης της κατάλληλης απόσπασης της προσοχής. Ή ακόμη και του χρηματιστηρίου.
Βήμα 11 - Αντιστάθμιση.
Η Σύμβαση-Πλαίσιο της UNFCCC του 1992 δεν αναφερόταν μόνο στις «δεξαμενές άνθρακα», αλλά και στις «πηγές άνθρακα», όπως η γεωργία ή η ενέργεια (παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, εκπομπές αυτοκινήτων, ...). Η έννοια της «αντιστάθμισης» σχετίζεται με ό,τι υποτίθεται ότι εκπέμπει μια «πηγή άνθρακα», κάτι που απαιτεί την αντιστάθμιση με μια «δεξαμενή άνθρακα».
Και αυτό σημαίνει ότι ένας αγρότης - ή ένας παραγωγός πετρελαίου - θα πρέπει τώρα να αγοράσει μεγάλες ποσότητες «αδειών εκπομπής άνθρακα» από αυτές τις Εταιρείες Φυσικών Πόρων - ναι, αυτές, που τώρα έχουν αυξηθεί σημαντικά σε τιμή.
Βήμα 12 - Πληθωρισμός.
Με τους αγρότες, τους παραγωγούς ενέργειας και τις μεταφορές να βιώνουν τεράστιες αυξήσεις στις τιμές των εισροών, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να μετακυλήσουν αυτό το κόστος στους καταναλωτές, μέσω του πληθωρισμού που προκαλείται από την αύξηση του κόστους. Και αυτό οδηγεί σε υψηλότερες τιμές στα σούπερ μάρκετ και σε πιο ακριβά καύσιμα και θέρμανση.
Βήμα 13 - Οι (κυρίως) Δυτικοί Φορολογούμενοι.
Και οι άνθρωποι που εκπροσωπούνται από κυβερνήσεις που έχουν προσυπογράψει πλήρως αυτό το σχέδιο, θα νιώσουν τώρα το πλήρες βάρος του εν λόγω πληθωρισμού. Η Δύση θα πληγεί με όλη τη καταστροφική δύναμη της ελίτ.
Βήμα 14 - Φόροι.
Παρεμπιπτόντως, δεν είναι η μόνη κατεύθυνση από την οποία θα πληγεί η Δύση. Θυμάστε τα πολυμερή αναπτυξιακά τραπεζικά ιδρύματα (MDB) στο βήμα 8 παραπάνω; Ναι, η χρηματοδότησή τους θα προέλθει επίσης από τους εν λόγω δυτικούς φορολογούμενους. Οι φόροι θα αυξηθούν και οι επιδοτήσεις θα ανακατανεμηθούν, οδηγώντας σε ακόμη μεγαλύτερες αυξήσεις των τιμών, καθώς το σχέδιο είναι να καταργηθούν οι «επιβλαβείς» επιδοτήσεις από τη γεωργία και την ενέργεια.
Βήμα 15 - Η Αποκατάσταση της Βιοποικιλότητας.
Τώρα, το έργο GEF που περιγράφεται στο βήμα 7, χρησιμοποιώντας το «τοπίο» που περιγράφεται στο βήμα 6 (μαγγρόβια δάση στο Σουρινάμ), απαιτεί «αποκατάσταση», και εδώ είναι που η Σύμβαση για τη Βιολογική Ποικιλότητα (Convention on Biological Diversity) δείχνει το άσχημο πρόσωπό της. Και η εν λόγω «αποκατάσταση της βιοποικιλότητας» θα χρηματοδοτηθεί επίσης με κεφάλαια των MDB, δηλαδή με δυτικούς φόρους.
Βήμα 16 - Το Αποθεματικό Βιόσφαιρας της UNESCO.
Το «αποκατεστημένο» «τοπίο» θα βρίσκεται συνήθως είτε σε «αποθεματικό βιόσφαιρας» είτε σε «μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς», τα οποία είναι και τα δύο έργα της UNESCO. Αλλά από πού προέρχονται τα εν λόγω μνημεία; Ποιος τα υποβάλλει και γιατί;
Βήμα 17 - Η Ανταλλαγή Χρέους με Φυσικούς Πόρους.
Λοιπόν, αυτά τα αποθέματα προέρχονται συνήθως από χώρες του τρίτου κόσμου με υψηλό χρέος, ή μάλλον δεν θα έπρεπε, καθώς ο στόχος είναι να παραχωρηθούν τα εδαφικά δικαιώματα στους «αυτόχθονες πληθυσμούς», οι οποίοι στη συνέχεια θα πιεστούν ή θα δωροδοκηθούν για να αποδεχθούν μια τέτοια ανταλλαγή.
Ο στόχος της ανταλλαγής είναι να προκαλέσει τελικά μια σπειροειδή αύξηση του χρέους, που θα οδηγήσει τελικά στην πλήρη μεταβίβαση των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης των εν λόγω εκτάσεων στα εν λόγω Αποθέματα Βιόσφαιρας της UNESCO. Και αυτές οι ανταλλαγές, φυσικά, χρηματοδοτούνται επίσης από τις εν λόγω Πολυμερείς Τράπεζες Ανάπτυξης (MDBs) και, τελικά, από τους δυτικούς φορολογούμενους.
Βήμα 18 - Η Ανταμοιβή.
Ενώ ορισμένες ανταμοιβές θα επιστραφούν στις πολυμερείς τράπεζες ανάπτυξης μέσω αυτών των συμφωνιών μικτής χρηματοδότησης, το απλό γεγονός είναι ότι ο σχετικός κίνδυνος υπερτερεί εύκολα του κέρδους.
Κατά συνέπεια, το κέρδος στην πραγματικότητα ιδιωτικοποιείται, και μέρος του μπορεί στη συνέχεια να χρησιμοποιηθεί για τη χρηματοδότηση περαιτέρω συμφωνιών μικτής χρηματοδότησης του GEF. Αλλά το μεγαλύτερο μέρος θα επιστρέψει στο...
Βήμα 19 - Ο Ιδιώτης Επενδυτής.
Το εν λόγω κέρδος θα επιστρέψει στην πραγματικότητα στον ιδιωτικό επενδυτή, ο οποίος μπορεί να έχει επιλεγεί ή όχι ως ενδιαφερόμενος για το έργο εξαρχής. Μπορεί ακόμη και να είναι μέλος της ομάδας του έργου ή να κατασκευάσει την τελευταία και καλύτερη πολιτικά πρόσφορη «καλύτερη διαθέσιμη επιστημονική συναίνεση».
Βήμα 20 - Το Καθαρό Αποτέλεσμα.
Κατά συνέπεια, το καθαρό αποτέλεσμα αυτής της «νέας οικονομίας» είναι ότι οι χώρες του τρίτου κόσμου θα δουν τις εκτάσεις τους – ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, τα δικαιώματα εκμετάλλευσής τους - κλαπούν, όλα αυτά θα χρηματοδοτηθούν από τους δυτικούς φορολογούμενους, θα μεταφερθούν στα Αποθέματα Βιόσφαιρας της UNESCO, από όπου θα «αποκατασταθούν» μέσω των δυτικών φορολογουμένων και θα μετατραπούν σε χρήμα για «υπηρεσίες οικοσυστήματος» σε Συμφωνίες Μικτής Χρηματοδότησης του GEF, χρησιμοποιώντας περισσότερα χρήματα των δυτικών φορολογουμένων, αν και πρακτικά το οικονομικό όφελος θα αποκομιστεί εξ ολοκλήρου από τους Ιδιώτες Επενδυτές.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη απάτη που έχει επινοηθεί ποτέ και πρέπει να σταματήσει αμέσως.
-
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, μοιραστείτε το, εγγραφείτε για να λαμβάνετε περισσότερο περιεχόμενο και αν θέλετε να στηρίξετε το συνεχές έργο μου, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον παρακάτω σύνδεσμο.
—Δικτυογραφία:
The Public-Private-Partnership - by esc
