Η Επιστήμη του Νέου Κόσμου
Η επιστήμη ως όπλο: Πώς τα δίκτυα της ελίτ κατέλαβαν τον περιβαλλοντισμό
Σας ευχαριστώ θερμά για το ενδιαφέρον σας και την αναδημοσίευση των άρθρων μου. Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα αν, κατά την κοινοποίηση, σ̲υ̲μ̲π̲ε̲ρ̲ι̲λ̲α̲μ̲β̲ά̲ν̲α̲τ̲ε̲ ̲κ̲α̲ι̲ ̲τ̲ο̲ν̲ ̲σ̲ύ̲ν̲δ̲ε̲σ̲μ̲ο̲ ̲(̲l̲i̲n̲k̲)̲ ̲τ̲ο̲υ̲ ̲ά̲ρ̲θ̲ρ̲ο̲υ̲ ̲μ̲ο̲υ̲. Αυτό όχι μόνο αναγνωρίζει την πηγή, αλλά επιτρέπει και σε άλλους να ανακαλύψουν περισσότερο περιεχόμενο. Η υποστήριξή σας είναι πολύτιμη για τη συνέχιση της δουλειάς μου.
Απόδοση στα ελληνικά: Απολλόδωρος - esc | 15 Ιανουαρίου 2024
Μπορείτε να κάνετε εφάπαξ ή επαναλαμβανόμενες δωρεές μέσω του Ko-Fi:
Το 1957 εγκαινιάστηκε το Διεθνές Γεωφυσικό Έτος.
Και δεν θα μαντέψετε ποτέ ποιανού πρωτοβουλία ήταν αυτή.
Το Διεθνές Γεωφυσικό Έτος περιελάμβανε έντεκα επιστήμες της Γης. Αλλά το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών του Ψυχρού Πολέμου αντιπροσώπευε κάπως μια παγκόσμια συμφιλίωση όσον αφορά την επιστήμη, καθώς ακόμη και το Ανατολικό Μπλοκ συμμετείχε στις προσπάθειες.
Ο Sputnik, για παράδειγμα, κυκλοφόρησε στο πλαίσιο της εκδήλωσης.
Και όπως είναι φυσικό, το Διεθνές Συμβούλιο για την Επιστήμη ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από την πρωτοβουλία, η οποία γέννησε τις απαρχές μιας ολοκαίνουργιας «επιστήμης» με ουσιαστικό αντίκτυπο για τις επόμενες γενιές, και παραθέτω: «Αν και τα αέρια του θερμοκηπίου δεν αποτελούσαν βασική προτεραιότητά του, το IGY παρείχε χρηματοδότηση για την έναρξη των συστηματικών μετρήσεων του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα».
Ναι, είναι άλλη μια από αυτές τις συμπτώσεις που αφορούν το ICSU, και το εντυπωσιακό από αυτή την άποψη είναι ότι αυτές οι συμπτώσεις συνεχίζουν να έρχονται.
Το IGY έδωσε επίσης το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Ατμοσφαιρικής Έρευνας - GARP - το 1967, το οποίο εισήγαγε τη συνεχή δορυφορική παρακολούθηση και τη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών για το σκοπό αυτό. Το ICSU, ναι, ήταν εκεί.
Μια επόμενη σημαντική πρωτοβουλία της ICSU ακολούθησε μέσω του Διεθνούς Προγράμματος για τη Βιόσφαιρα (IBP), το οποίο διήρκεσε από το 1964 έως το 1974. Και αυτό το πρόγραμμα ήρθε πολύ βολικό, καθώς η UNESCO συνέχισε να φιλοξενεί ένα από τα σημαντικότερα συνέδρια της παγκόσμιας ιστορίας στο Παρίσι, το 1968.
Η εν λόγω διάσκεψη ήταν η «Χρήση και διατήρηση της Βιόσφαιρας», και τα πρακτικά της ήταν το πρώτο σημαντικό έγγραφο που περιείχε αναφορά στην «Οικοσυστημική Προσέγγιση», αν και δεν ήταν σαφές τι ακριβώς ήταν αυτή.
Στην πραγματικότητα, όμως, αυτές οι Οικοσυστημικές Προσεγγίσεις (Ecosystem Approach) ήταν μια πρώιμη αναφορά σε αυτό που (3 δεκαετίες αργότερα) ορίστηκε ως το νέο πολιτικό σύστημα διαχείρισης, περιγράφοντας τελικά την τεχνοκρατία. Όμως, οι διαδικασίες περιείχαν και συγκεκριμένες συστάσεις, μεταξύ των οποίων
Αναφορά της περιβαλλοντικής αλλαγής και της σημασίας της για τις ζωονόσους.
Απογραφές φυσικών πόρων και παγκόσμια, τυποποιημένη αναφορά.
Συντονισμένη έρευνα, ανταλλαγή πληροφοριών και περιφερειακές βάσεις δεδομένων.
Ρύποι στην ατμόσφαιρα, που απαιτούσαν «παρακολούθηση» παγκοσμίως.
Διατήρηση.
Ακολούθησε μια σύσταση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια έκκληση για γενετική αλληλούχηση της ίδιας της φύσης, καθώς και μια έκκληση για παγκόσμια διακυβέρνηση της χρήσης της γης στο τέλος, και τέλος, ένα αίτημα για την έκδοση μιας ειδικής έκδοσης του UNESCO Courier, «εκπαιδεύοντας» τον πληθυσμό σε αυτή τη νέα πρωτοβουλία.
Από άποψη βαρύτητας, η έκθεση ήταν απλά εκπληκτική, καθώς στη συνέχεια δρομολογήθηκε μια ολόκληρη σειρά πρωτοβουλιών.
Η Σύσταση 1 αξιοποίησε περαιτέρω - ρητά - την εμπειρία που συγκεντρώθηκε μέσω του «Διεθνούς Προγράμματος για τη Βιόσφαιρα» (‘International Biosphere Programme’), και το ΔΠΒ-IBP οδήγησε περαιτέρω στο πρόγραμμα «Ο άνθρωπος και η βιόσφαιρα» που ξεκίνησε από την UNESCO το 1971, το οποίο με τη σειρά του οδήγησε στο «Παγκόσμιο Δίκτυο Αποθεμάτων Βιόσφαιρας της UNESCO».
Και αυτά - εκτός από τα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO - περιλαμβάνουν σήμερα περίπου το 8% του συνόλου της γης του πλανήτη.
Πίσω στο 1969 , επειδή η διάσκεψη για τη Βιόσφαιρα ζήτησε «παγκόσμια παρακολούθηση» (ή αλλιώς «παγκόσμια επιτήρηση»), και αυτό οδήγησε στην έναρξη του SCOPE…... από το ICSU, φυσικά.
Η SCOPE συνέταξε δύο εκθέσεις, η δεύτερη κυκλοφόρησε το 1973 και είχε τίτλο: «Παγκόσμια Συστήματα Παρακολούθησης Περιβάλλοντος» (‘Global Environment Monitoring Systems”), τα οποία τελικά εξελίχθηκαν στα GTOS, GEOSS, GEO BON και τελικά GBIOS - παγκόσμια επιτήρηση για χάρη της διάσωσης του περιβάλλοντος, με ολοκληρωμένα δορυφορικά δεδομένα - αλλά ο ρόλος τους δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί.
Διότι η αφήγηση για το κλίμα μόλις άρχιζε, και το 1978 η ISCU ήταν και πάλι οδηγοί, καθώς ξεκίνησε η πρωτοποριακή Παγκόσμια Διάσκεψη για το Κλίμα (World Climate Conference). Ένα γεγονός που «επιβεβαίωσε τη μακροπρόθεσμη σημασία των ατμοσφαιρικών επιπέδων CO2 για το παγκόσμιο κλίμα».
Και από αυτή την άποψη - η εκδήλωση του 1979 έγινε με πρόσκληση.
Το 1985, σε μια ακόμη εκδήλωση με προσκλήσεις, οι «καλύτεροι διαθέσιμοι επιστήμονες» συμφώνησαν ότι «τα αέρια του θερμοκηπίου θα μπορούσαν να θερμάνουν τη γη κατά αρκετούς βαθμούς», γεγονός που μαζί με μια ακόμη έκθεση της SCOPE, ανέφερε ότι οι ανθρώπινες δραστηριότητες θα οδηγούσαν σε σημαντική αύξηση της θερμοκρασίας, και ως εκ τούτου μια έκκληση προς τις κυβερνήσεις να θεσπίσουν μέτρα για την εξοικονόμηση ενέργειας και τον περιορισμό των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Λίγα χρόνια αργότερα (1989), ο Al Gore έγραψε το άρθρο με τίτλο: «Το παγκόσμιο περιβάλλον: Ένα ζήτημα εθνικής ασφάλειας», το οποίο, μεταξύ μιας λιτανείας γελοίων και παράλογων προβλέψεων, θεωρούσε ρεαλιστική μια “αύξηση της θερμοκρασίας κατά 5 βαθμούς κατά τη διάρκεια της ζωής των παιδιών μας”.
Η έκθεση SCOPE «διαμόρφωσε επίσης τις συστάσεις της έκθεσης Brundtland του 1987 “Το Κοινό μας Μέλλον” σχετικά με τη δράση για την προστασία του κλίματος της Γης».
Η διάσκεψη αυτή οδήγησε στη συνέχεια σε μια ακόμη πρωτοβουλία - τη Συμβουλευτική Ομάδα για τα Αέρια του Θερμοκηπίου (Advisory Group on Greenhouse Gases) - η οποία αποτέλεσε «πρόδρομο της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή». Και ο πρώτος πρόεδρος αυτής της νέας ομάδας δεν ήταν άλλος από τον συγγραφέα της έκθεσης SCOPE, τον Bert Bolin.
Ναι, πραγματικά. Η IPCC διοικείται από την AGGG - με αναμφισβήτητους δεσμούς με την SCOPE και, ως εκ τούτου, με την ICSU για άλλη μια φορά.
Το ICSU στη συνέχεια συνέχισε να χρηματοδοτεί το Διεθνές Πρόγραμμα Γεωσφαίρας-Βιόσφαιρας (International Geosphere-Biosphere Programme), το οποίο παρήγαγε ένα επιστημονικό σχέδιο δράσης για τη βελτίωση της πρόβλεψης της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής, και το οποίο περιελάμβανε... τη δημιουργία του Παγκόσμιου Συστήματος Εδαφικών Παρατηρήσεων, το οποίο τελικά οδήγησε στη χρήση δορυφορικών δεδομένων για σκοπούς παρακολούθησης.
Και ενώ η πρώτη έκθεση της IPCC (Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή) του Bert Bolin οδήγησε στην ίδρυση της UNFCCC στο Ρίο το 1992, η δεύτερη οδήγησε στο Πρωτόκολλο του Κιότο το 1995.
Αλλά η UNFCCC δεν ήταν η μόνη καταστροφή που δρομολογήθηκε στο Ρίο το 1992- η άλλη σημαντική ήταν η Σύμβαση για τη Βιολογική Ποικιλότητα. Και λίγο πριν, η DIVERSITAS ξεκίνησε. Στην πραγματικότητα, και παραθέτω -
«Τα ευρήματα αυτά συνέβαλαν επίσης στην Παγκόσμια Αξιολόγηση της Βιοποικιλότητας, μια πρωτοβουλία του Ινστιτούτου Παγκόσμιων Πόρων, καθώς και στις εργασίες της Σύμβασης για τη Βιολογική Ποικιλότητα, η οποία ιδρύθηκε το 1992 και με την οποία το DIVERSITAS έχει Μνημόνιο Συμφωνίας».
Και για όσους αναρωτιούνται...
«Το DIVERSITAS ιδρύθηκε το 1991 από τρεις διεθνείς οργανισμούς, τον Εκπαιδευτικό, Επιστημονικό και Πολιτιστικό Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών (UNESCO), την Επιστημονική Επιτροπή για τα Προβλήματα του Περιβάλλοντος (SCOPE) και τη Διεθνή Ένωση Βιολογικών Επιστημών (IUBS)».
Σε περίπτωση που αναρωτιέστε - τόσο η SCOPE όσο και η IUBS συνδέονται ρητά με την ICSU, η οποία μάλιστα προσχώρησε λίγα χρόνια αργότερα -
«Το 1996, το DIVERSITAS καλωσόρισε δύο νέους χορηγούς, το Διεθνές Συμβούλιο για την Επιστήμη (ICSU) και τη Διεθνή Ένωση Μικροβιολογικών Εταιρειών (IUMS), και πρόσθεσε εννέα επιπλέον έργα στο χαρτοφυλάκιό του».
... και ναι, η IUMS είναι επίσης μέλος της ICSU. Όσον αφορά τα εννέα πρόσθετα έργα, η «παρακολούθηση της βιοποικιλότητας» ήταν ένα από αυτά, το οποίο παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, δεδομένου του τι έλαβε χώρα αργότερα στη φάση 3 -
«Από τα μέσα του 2009, και υπό το φως των αλλαγών στο τοπίο της επιστήμης-πολιτικής για τη βιοποικιλότητα (δημιουργία ενός δικτύου παρατήρησης της βιοποικιλότητας - GEO BON, διαβούλευση για μια διακυβερνητική πλατφόρμα επιστήμης-πολιτικής για τη βιοποικιλότητα και τις υπηρεσίες οικοσυστημάτων - IPBES, και έναρξη της διαδικασίας οραματισμού του ICSU)»
Το GEO BON είναι φυσικά ένας άμεσος σύνδεσμος με το παγκόσμιο δίκτυο επιτήρησης που κατασκευάστηκε, και όσον αφορά το IPBES...
Λοιπόν, το IPBES ξεκίνησε επίσημα το 2012, μετά από ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ το 2010. Και στη μέση αυτών των δύο ημερομηνιών, η IUCN δημοσίευσε το ακόλουθο σημείωμα σχετικά με την «Ημέρα των ενδιαφερομένων μερών της IPBES» -
... φυσικά η ICSU βρίσκεται στο επίκεντρο των πραγμάτων, ως συνήθως. Και όσον αφορά το τι κάνουν, λοιπόν, είναι πραγματικά μάλλον απλό.
Και ποιος θα πληρώσει; Ναι, συνεχίστε να το αναρωτιέστε αυτό, καθώς για άλλη μια φορά βρίσκετε τους «εκλεγμένους αντιπροσώπους» σας «αναγκασμένους» να αυξήσουν τους φόρους, σε ένα περιβάλλον αυξανόμενου πληθωρισμού, χάρη στη χαλάρωση των κεντρικών τραπεζών στο άπειρο. Άλλωστε, το ποσό δεν είναι μικρότερο από 200 δισ. δολάρια ετησίως έως το 2030, προκειμένου να «σωθεί ο πλανήτης» μέσω της ατζέντας που καθοδηγείται από τη Σύμβαση για τη Βιολογική Ποικιλότητα (Convention on Biological Diversity).
Και αυτή η συμβουλή πράγματι λαμβάνεται υπόψη. Ακολουθεί ένα επίσημο έγγραφο της ΕΕ από τα τέλη Ιουλίου του 2023, με τίτλο: «Κατευθυντήριες γραμμές για την ανάπτυξη δημόσιων και ιδιωτικών συστημάτων πληρωμών για υπηρεσίες δασικών οικοσυστημάτων». Ναι, στο μέλλον, η απλή ιδιοκτησία ενός δάσους θα σας αποφέρει εισόδημα. Λοιπόν, το να κατέχεις ένα, ή να παραχωρείς τα δικαιώματα για τις «υπηρεσίες οικοσυστήματος» που παρέχει από το Απόθεμα Βιόσφαιρας της UNESCO (UNESCO Biosphere Reserve), μέσω του Παγκόσμιου Περιβαλλοντικού Ταμείου (Global Environment Facility), για να περιτυλιχθεί σε μια Εταιρεία Φυσικών Περιουσιακών Στοιχείων (Natural Asset Company) και να εισαχθεί στο NYSE, εξασφαλίζοντας έτσι ότι τα χρήματα που αποσπώνται από έναν αγωνιζόμενο πληθυσμό θα καταλήγουν στις τσέπες εκείνων που επέβαλαν αυτές τις πολιτικές πριν από δεκαετίες.
Σίγουρα είναι καλό που οι «ελεγκτές» «γεγονότων» δήλωσαν ότι ο Λένιν δεν είπε ποτέ τίποτα για το «άλεσμα της μεσαίας τάξης στις μυλόπετρες του πληθωρισμού και της φορολογίας», γιατί σίγουρα θα μπορούσε να με ξεγελάσει, δεδομένης της σύγχρονης εμπειρίας.
Ευχαριστώ, «ελεγκτές γεγονότων».
Και εδώ είναι που μπαίνει στο κάδρο το άρθρο για τα Νέα Παγκόσμια Οικονομικά (New World Economics). Επειδή υπάρχει μια ολόκληρη οικονομία που έχει στηθεί γύρω από αυτή την έννοια - υπηρεσίες οικοσυστημάτων και η αποτίμησή τους. Μόνο που το θέμα είναι ότι τιμολογείται το άγνωστο. Δεν μπορούμε καν να προβλέψουμε την πορεία ενός μεμονωμένου μυρμηγκιού, που διασχίζει ένα πλακάκι μια καλοκαιρινή μέρα, ωστόσο, αυτός ο ψευδοεπιστημονικός τομέας υπόσχεται όχι μόνο να τιμολογήσει σωστά τη «βιοποικιλότητα», αλλά και να συνυπολογίσει τις διασυνδέσεις μεταξύ των βιοτόπων, και τη γενετική ποικιλομορφία στο ενδιάμεσο. Η πολυπλοκότητα εδώ κλιμακώνεται γρήγορα προς το άπειρο, αλλά μην ανησυχείτε, γιατί έχουν τη λύση πρόχειρη: έναν προσεκτικά γραμμένο οδηγό, μέσω του οποίου μαθαίνετε ότι κάθε «τοπίο» έχει μόνο ένα πεπερασμένο σύνολο τύπων και καταστάσεων. Το άπειρο σύνολο δυνατοτήτων έχει μειωθεί σημαντικά - σε λιγότερες από 100.
Όχι, πραγματικά. Οι κεντρικοί σχεδιαστές ξόδεψαν σαφώς περισσότερο χρόνο στο πανεπιστήμιο παίζοντας το Sid Meier's Civilization παρά μαθαίνοντας ή σκεπτόμενοι κριτικά.
Ίσως γι' αυτό συνεργάζονται τώρα με το Διεθνές Επιστημονικό Συμβούλιο.
-
Αλλά περιμένετε - δεν τελειώσαμε. Όχι, πραγματικά δεν τελειώσαμε. Υπάρχει σχεδόν άπειρη ποσότητα υλικού που θα μπορούσα να προσθέσω περαιτέρω εδώ, όπως η συμμετοχή τους στην ελάχιστα γνωστή έκθεση ASCEND 21, η οποία επηρέασε σε μεγάλο βαθμό το Ρίο 92, και ως εκ τούτου την Ατζέντα 21. Ή ότι η εν λόγω Ατζέντα 21 περιλαμβάνει επίσης συγκεκριμένη διατύπωση σχετικά με το GEMS και το GRID - δηλαδή, το παγκόσμιο σύστημα παρακολούθησης. Ή θα μπορούσα να περιγράψω λεπτομερώς πώς η Επιτροπή τους για τα Δεδομένα για την Επιστήμη και την Τεχνολογία (CODATA) του 1966 ήταν μια πρώιμη εργασία για την τυποποίηση δεδομένων, η οποία ήταν επίσης χρήσιμη για τη διάσκεψη για τη βιόσφαιρα που διοργάνωσε η UNESCO το 1968.
Ωστόσο, πρέπει να συντομεύσω. Έτσι θα τελειώσω με ένα τελευταίο παράδειγμα του «έργου» τους. Το 1996, η ISCU εγκαινίασε μια νέα πρωτοβουλία με τίτλο SCRES- η Standing Committee on Responsibility and Ethics of Science (Μόνιμη Επιτροπή για την Ευθύνη και τη Δεοντολογία της Επιστήμης). Η πρωτοβουλία τους ήταν αρκετά σαφής. Για να φιμώσουν τους επιστήμονες, μέσω ενός πλαισίου «ηθικής» από πάνω προς τα κάτω, το οποίο θα μπορούσε εύκολα να καταχραστεί, οδηγώντας σε μια κατάσταση όπου ήταν πολύ πιο εύκολο να παραμείνουν απλά σιωπηλοί και να ακολουθήσουν το σχέδιο... α, περιμένετε, δεν απολύθηκαν οι γιατροί επειδή μίλησαν κατά τη διάρκεια της απάτης της ψευτο-πανδημίας του COVID;
Και η UNESCO; Ξεκίνησαν παρόμοιες προσπάθειες το 1998.
Και πάλι, η ICSU είχε προηγηθεί της «επιστήμης».
Η ISCU, ωστόσο, σύντομα προχώρησε. Έκλεισαν το SCRES και, αντ' αυτού, εγκαινίασαν την Committee on Freedom and Responsibility in the conduct of Science (Επιτροπή για την Ελευθερία και την Ευθύνη) στη διεξαγωγή της Επιστήμης. Και αυτοί, το 2008, εκδίδουν ένα φυλλάδιο που περιγράφει όχι μόνο την ελευθερία, αλλά και τις ευθύνες των επιστημόνων -
«Ως μέλη της ευρύτερης επιστημονικής κοινότητας, οι επιστήμονες αναμένεται να είναι αμερόληπτοι και δίκαιοι κατά την αξιολόγηση τόσο της δικής τους εργασίας όσο και των συναδέλφων τους, και να σέβονται και να τηρούν τη δεοντολογία, ιδίως όταν έχουν να κάνουν με ανθρώπινα υποκείμενα ή ζώα ή όταν η έρευνα περιλαμβάνει τοξικές ουσίες που θα μπορούσαν να είναι επιβλαβείς για την ανθρώπινη υγεία ή το περιβάλλον...».
Ποιος θα αποφάσιζε πότε θα εφαρμοζόταν η εν λόγω «ηθική» - και ποιος θα την όριζε καν; Το δικαίωμα να εκφράζεις τη γνώμη σου περιοριζόταν σταδιακά.
«Οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ επιστήμης, κοινωνίας και πολιτικής είναι ζωτικής σημασίας στον τομέα της δημόσιας υγείας και των αναδυόμενων μολυσματικών ασθενειών. Παγκόσμιοι συναγερμοί για ασθένειες όπως το Σοβαρό Οξύ Αναπνευστικό Σύνδρομο (sars) και η γρίπη των πτηνών έχουν δημοσιοποιηθεί ευρέως τα τελευταία χρόνια».
Τι γίνεται όμως αν όλες αυτές οι πληροφορίες ήταν εντελώς απατηλές;
Τι γίνεται όμως αν όλες αυτές οι πληροφορίες ήταν εντελώς απατηλές;
«Στο πλαίσιο ενός ανοικτού φόρουμ, επιστήμονες, εκπρόσωποι της φαρμακευτικής βιομηχανίας και του τομέα της πολιτικής υγείας συμμετείχαν σε κοινές συζητήσεις σχετικά με τον ρόλο των επιστημόνων που παράγουν τα δείγματα ιστών ή τα δεδομένα σε πρώτη φάση και σχετικά με τους πιο αποτελεσματικούς μηχανισμούς για τη σύνδεση της επιστήμης και της πολιτικής σε καταστάσεις κρίσης».
Με άλλα λόγια, «αν μια έκτακτη ανάγκη (πανδημία) χτυπήσει, πώς θα φιμώσουμε τους επιστήμονες, θα πουλήσουμε εμβόλια που παράγονται χωρίς κατάλληλο πρωτόκολλο δοκιμών και θα προωθήσουμε μια τεχνοκρατία». Και όχι, αυτή η ερμηνεία δεν είναι μάλλον τόσο κινδυνολογική όσο θα μπορούσατε να πιστεύετε, διότι αν πάμε πίσω μέχρι το όραμά τους που περιγράφεται, θα βρούμε -
«Το μακροπρόθεσμο όραμα της ICSU είναι ένας κόσμος όπου η αριστεία στην επιστήμη μεταφράζεται αποτελεσματικά στη χάραξη πολιτικής και στην κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη».
Εκτός, βέβαια, από την περίπτωση που το ICSU είναι εντελώς διεφθαρμένο μέχρι το κόκαλο, αρνείται να αναλάβει την ευθύνη εκεί που έχει μεγαλύτερη σημασία (όπως, για παράδειγμα, η κρίση της αντιγραφής) και αναζητά πάντα εξαιρέσεις από τους ίδιους τους κανόνες, τότε ξαφνικά βρισκόμαστε σε μια κατάσταση όπου απαιτούν από άλλους να αναλάβουν την ευθύνη που αρνούνται. Εν ολίγοις - επιδιώκουν να κατέχουν την εκτελεστική εξουσία, χωρίς όμως να λογοδοτούν.
Στην πραγματικότητα, αν ήταν εντελώς διεφθαρμένοι, θα παρείχαν μια ιδανική ευκαιρία σε όσους έχουν φιλοδοξίες για μια παγκόσμια δικτατορία να κρυφτούν πίσω από το προσωπείο της "επιστήμης" και να αναλάβουν τον έλεγχο.
Και για την ιστορία - η απάντηση είναι κατηγορηματικά «ΟΧΙ». Εάν επιδιώκουν να διοχετεύσουν την «επιστήμη» τους απευθείας στην «πολιτική», τότε θα πρέπει να θεωρηθούν απολύτως υπεύθυνοι για τις δυσμενείς επιπτώσεις - χωρίς καμία εξαίρεση. Αλλά ποτέ, μα ποτέ, ούτε σε ένα τρισεκατομμύριο χρόνια δεν θα το δεχτούν αυτό, και υπάρχει λόγος γι' αυτό, και είναι ο ίδιος λόγος για τον οποίο τώρα γράφουν ενεργά και προτείνουν πολιτική για τους «ιθύνοντες».
Το ICSU (ISC) θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να διερευνηθεί σχολαστικά για διαφθορά - και αυτό, όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο. Και όλα τα έγγραφα που εντοπίστηκαν κατά τη διάρκεια της εν λόγω έρευνας θα πρέπει να διατεθούν αμέσως στο κοινό - χωρίς KAMIA εξαίρεση, και χωρίς KAMIA επεξεργασία - επειδή, στο κάτω κάτω, η ίδια η ICSU ισχυρίζεται ότι είναι υπέρ της διαφάνειας.
Εξάλλου, αν δεν έχουν κάνει τίποτα κακό, γιατί να έχουν αντίρρηση;
Αλλά πίσω στα εντελώς αυτοεξυπηρετούμενα έγγραφά τους σχετικά με τα «δικαιώματα» και τις «ευθύνες» - επειδή φυσικά, αυτά θα πρέπει να ακολουθούνται από «δηλώσεις δεοντολογίας», οι οποίες στη συνέχεια μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δίωξη όσων μιλούν.
Στην πραγματικότητα, οι υποτιθέμενες παραβιάσεις της δεοντολογίας ήταν ένα συνηθισμένο θέαμα κατά τη διάρκεια της απάτης της ψευτο-πανδημίας του COVID.
Ωστόσο, όταν οι «επιτροπές δεοντολογίας» προβαίνουν σε κρίσεις που είναι σαφώς λανθασμένες, ενεργώντας συχνά βάσει εντελώς απατηλών πληροφοριών, ποιος θα αναλάβει την ευθύνη; Και η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι σαφώς η ICSU ή τα συνδεδεμένα σωματεία, επειδή οι «εξαιρέσεις» τους από τους κανόνες είναι επίσης καλά τεκμηριωμένες μέσω του υλικού, που η ICSU μέσω πληρεξουσίων έχει κατασκευάσει.
Τι επιφυλάσσει λοιπόν το μέλλον; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι - αν περάσει ο δρόμος τους - «ό,τι υπαγορεύει η ICSU είναι επιστήμη». Διότι ενώ αρνούνται να λογοδοτήσουν, αρνούνται να συζητήσουν τα ιατρικά ευρήματα και αρνούνται να επιτρέψουν στους διαφωνούντες επιστήμονες να μιλήσουν, περιμένουν ότι η βιαστικά παραχθείσα μη αναπαραγώγιμη «επιστήμη» τους θα μεταφραστεί σε πολιτική.
... και αυτό, ειδικά κατά τη διάρκεια μιας «έκτακτης ανάγκης».
Το τελευταίο κεφάλαιο εδώ είναι αυτό της ελευθερίας του λόγου γενικά. Ένα θέμα, στο οποίο άνθρωποι όπως ο Thierry Breton έχουν ηγηθεί μιας επίθεσης εναντίον του, και όπου οι χρηματοδοτούμενοι από το Facebook «ελεγκτές γεγονότων» παίζουν βασικό ρόλο - και πάλι με απόλυτη ατιμωρησία. Είναι το τελευταίο εμπόδιο για την εγκαθίδρυση της τεχνοκρατίας, την οποία ονειρεύονται εδώ και γενιές.
Για να σας προστατεύσουν.
-
Περισσότερες πληροφορίες για τη διάσκεψη της UNESCO το 1968 για τη βιόσφαιρα -
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, μοιραστείτε το, εγγραφείτε για να λαμβάνετε περισσότερο περιεχόμενο και αν θέλετε να στηρίξετε το συνεχές έργο μου, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον παρακάτω σύνδεσμο.
—Δικτυογραφία:
New World Science - by esc