Μια Μακροπρόθεσμη Προοπτική για το 2050
Υφαίνοντας τον ιστό του Παγκόσμιου Ελέγχου
Σας ευχαριστώ θερμά για το ενδιαφέρον σας και την αναδημοσίευση των άρθρων μου. Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα αν, κατά την κοινοποίηση, σ̲υ̲μ̲π̲ε̲ρ̲ι̲λ̲α̲μ̲β̲ά̲ν̲α̲τ̲ε̲ ̲κ̲α̲ι̲ ̲τ̲ο̲ν̲ ̲σ̲ύ̲ν̲δ̲ε̲σ̲μ̲ο̲ ̲(̲l̲i̲n̲k̲)̲ ̲τ̲ο̲υ̲ ̲ά̲ρ̲θ̲ρ̲ο̲υ̲ ̲μ̲ο̲υ̲. Αυτό όχι μόνο αναγνωρίζει την πηγή, αλλά επιτρέπει και σε άλλους να ανακαλύψουν περισσότερο περιεχόμενο. Η υποστήριξή σας είναι πολύτιμη για τη συνέχιση της δουλειάς μου.
Απόδοση στα ελληνικά: Απολλόδωρος - esc | 10 Μαρτίου 2024
Έχω συναντήσει στο παρελθόν την Έκθεση για το Παγκόσμιο Περιβάλλον του UNEP. Το πρόβλημα είναι ότι ποτέ δεν έκανα τον κόπο να τη διαβάσω. Αυτό ήταν κάπως λάθος εκ μέρους μου, γιατί η Έκτη Έκδοση [1], εν συντομία, συμφωνεί σε μεγάλο βαθμό με την ερμηνεία μου για την τρέχουσα κατάσταση.
Ξεκινάει εντοπίζοντας το πρόβλημα: οι Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης δεν είναι αρκετά βιώσιμοι, επειδή υπάρχει μια σαφής έλλειψη ακρίβειας στη γλώσσα. Αλλά για να το επιτύχουμε αυτό, πρέπει να ομαδοποιήσουμε τους ΣΒΑ, και τυχαίνει να χωρίζονται σε τρεις ξεχωριστές ομάδες: ανθρώπινη ευημερία, βιώσιμη κατανάλωση και παραγωγή, και χρήση φυσικών πόρων. Και αυτά, φυσικά, είναι αμφίδρομα, που σημαίνει ότι το ένα επηρεάζει το άλλο. Όχι, στην πραγματικότητα, είναι ακόμα πιο απλό. Τελικά, όλα καταλήγουν στην ανθρώπινη ευημερία. Όλα δικαιολογούνται στο όνομα της προστασίας σας.
Ορισμένα ζητήματα ορίζονται με μεγαλύτερη ακρίβεια από άλλα και, συμπτωματικά, αυτά που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή και την απώλεια βιοποικιλότητας είναι καλύτερα ανεπτυγμένα από άλλα. Πιθανώς επειδή ολόκληρη η απάτη περιστρέφεται γύρω από αυτά τα δύο.
Αυτό που πρέπει να κάνουμε, σύμφωνα με το έγγραφο, είναι να προστατεύσουμε και να διαχειριστούμε τη βάση των φυσικών πόρων, με τον ρητό στόχο της μετατροπής προς τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα. Και από αυτή την άποψη, το GEO-6 έχει έναν ενδιαφέρον τίτλο, «Υγιής πλανήτης, υγιείς άνθρωποι», και το μέρος Α του εγγράφου έχει ως θέμα «Η κατάσταση του παγκόσμιου περιβάλλοντος».
Θεμελιώνει τη διάσκεψη του ΟΗΕ στη Στοκχόλμη το 1972 ως καθοριστική στιγμή, όπου οι παγκόσμιοι πολιτικοί συγκεντρώθηκαν για να συμφωνήσουν ότι η ρύπανση δεν πρέπει να υπερβαίνει την ικανότητα του πλανήτη να καθαρίζεται από μόνος του. Φυσικά, σε αυτό το στάδιο, μόνο λίγοι συνειδητοποίησαν ότι το διοξείδιο του άνθρακα – που είναι κυριολεκτικά τροφή για τα φυτά – θα θεωρούνταν ακριβώς αυτό λίγες δεκαετίες αργότερα. Αλλά από τότε, μια σειρά διασκέψεων έχει θέσει σταδιακά στόχους για την προστασία του περιβάλλοντος και τη βιώσιμη ανθρώπινη ανάπτυξη.
Εξετάζοντας τους ΣΒΑ, διαπιστώνουμε ότι 12 προωθούν την ανθρώπινη ευημερία μέσω της βιώσιμης χρήσης των φυσικών πόρων και δέκα μπορούν να επιτευχθούν μόνο με ουσιαστική βελτίωση της χρήσης των φυσικών πόρων. Και σε αυτό το πλαίσιο απαιτείται μεγαλύτερη αλληλεξάρτηση, συνέργεια, καθώς αυτό θα ενισχύσει την αποτελεσματικότητα της υλοποίησής τους. Και ναι, εδώ είναι που έρχεται η έκκληση - για μια Ολιστική Προσέγγιση.
Και αυτό οδηγεί σε μια ένθετη δομή στόχων, όπου η ανθρώπινη ευημερία βρίσκεται στην κορυφή, η βιώσιμη παραγωγή και κατανάλωση στη μέση και η βάση των φυσικών πόρων αποτελεί τη βάση. Συνολικά, αυτά περιλαμβάνουν 15 από τους 17 ΣΒΑ, ενώ οι δύο τελευταίοι σχετίζονται με την (παγκόσμια) διακυβέρνηση και την εφαρμογή ολόκληρου αυτού του σχεδίου. Περιμένετε, το πρώτο μπορεί να απλοποιηθεί ακόμη περισσότερο, με τους υγιείς ανθρώπους στην κορυφή και έναν υγιή πλανήτη στο κάτω μέρος - εξ ου και ο τίτλος της έκθεσης.
Όλα αυτά, τελικά, έχουν ως στόχο να παρέχουν τα «ελάχιστα πρότυπα για την ανθρώπινη ευημερία» μέσω μιας «ολιστικής προσέγγισης», καθιερώνοντας ένα «κοινωνικό κατώτατο όριο» και ένα «περιβαλλοντικό όριο». Αλλά εδώ γίνεται αναφορά στον Herman Daly, 1973, στον οποίο θα επανέλθουμε.
Η επίτευξη των εν λόγω στόχων ευημερίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από... την οικονομία, τις υποδομές, τις πόλεις και τις βιομηχανίες, ενώ η υλοποίηση των δευτερευόντων (πλανητικών) στόχων εξαρτάται από την κατάσταση του κλίματος, των ωκεανών, της γης και της βιοποικιλότητας. Όλα αυτά συνοψίζονται ως τα πλανητικά όρια.
«Απαιτείται μια σημαντική μετατροπή προς μια πιο βιώσιμη κατανάλωση και παραγωγή για την αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων. Από την άποψη της παραγωγής, αυτό απαιτεί την αποσύνδεση της οικονομικής ανάπτυξης από την περιβαλλοντική υποβάθμιση...»
... το οποίο στη συνέχεια προσδιορίζεται ως εξής:
«Από την πλευρά της κατανάλωσης, απαιτεί αλλαγές στον τρόπο ζωής, στις καταναλωτικές προτιμήσεις και στη συμπεριφορά των καταναλωτών».
Συνεχίζει, καταδικάζοντας την έλλειψη δεδομένων, η οποία πρέπει να επιλυθεί μέσω μιας σειράς δεικτών (καθιστώντας προφανές πού κατευθυνόμαστε), και υπογραμμίζει ότι «οι επιλεγμένοι στόχοι πρέπει να είναι ποιοτικοί, απαιτώντας σαφείς δείκτες που συνοδεύονται από τιμές-στόχους». Σε περίπτωση που δεν το αναγνωρίζετε, τώρα κατευθυνόμαστε σταθερά προς το GEOSS, ή πιο συγκεκριμένα προς το GEO BON, ή ακριβέστερα προς το GBIOS – και τα τρία αφορούν την παγκόσμια επιτήρηση και τους στόχους του Aichi.
Συνεχίζει, αναφέροντας λεπτομερώς ότι οι επιλεγμένοι στόχοι για την ανθρώπινη ευημερία και τη βάση των φυσικών πόρων είναι «τελικοί στόχοι, που στοχεύουν σε έναν υγιή πλανήτη με υγιείς ανθρώπους».
Στη συνέχεια, το έγγραφο συνεχίζει, συζητώντας συγκεκριμένους δείκτες, αλλά εκτός από το ότι περιγράφει λεπτομερώς ότι το πλαίσιο SDG έως το 2019 περιλαμβάνει 232 δείκτες, νομίζω ότι μπορούμε να παραλείψουμε το υπόλοιπο τμήμα, καθώς σε μεγάλο βαθμό αναλύει λεπτομέρειες. Λοιπόν, υποθέτω ότι αξίζει να αναφερθεί ότι ορισμένοι SDG καλύπτονται καλύτερα από άλλους, με την ανθρώπινη υγεία να καλύπτεται ιδιαίτερα ανεπαρκώς, κάτι που είναι αστείο.
Φυσικά, όλα αυτά αφορούν ρητά την UNFCCC, τη Συμφωνία του Παρισιού, τη Σύμβαση για τη Βιολογική Ποικιλότητα και τους στόχους του Aichi συγκεκριμένα (πριν από την έκδοση του GBF 2030).
Το πλαίσιο των Πλανητικών Ορίων είναι αυτό που αναφέρεται, προτείνοντας «παγκόσμια ποιοτικά όρια για την ανθρώπινη παρέμβαση σε εννέα κρίσιμες διαδικασίες του συστήματος της Γης», εν συντομία, περιγράφοντας «ασφαλή» όρια σε σχέση με την «παγκόσμια περιβαλλοντική αλλαγή, με βάση την επιστήμη του συστήματος της Γης». Ναι, σίγουρα μιλάμε για παγκόσμια επιτήρηση εδώ, παρόλο που τα εν λόγω πλανητικά όρια δεν έχουν εγκριθεί πολιτικά ούτε βασίζονται σε οποιοδήποτε επίπεδο «καθιερωμένης επιστήμης». Στην πραγματικότητα, ολόκληρος αυτός ο τομέας είναι εξαιρετικά υποανάπτυκτος, αλλά είμαι βέβαιος ότι αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα για τους τύπους όπως ο Bert Bolin, που προωθούν ψευδοεπιστήμη με το σλόγκαν «η απουσία αποδεικτικών στοιχείων είναι από μόνη της απόδειξη».
Τέλος, ορισμένοι από τους δείκτες αποκαλύπτονται ότι δεν είναι καθόλου ποιοτικοί, αλλά στοχεύουν στην «βελτίωση της αποδοτικότητας», κάτι που ειλικρινά αποκαλύπτει ότι πρόκειται για «επιστήμη» που δημιουργήθηκε για πολιτικούς σκοπούς περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, και φυσικά, αυτό σχετίζεται με την «βιώσιμη κατανάλωση και παραγωγή», η οποία στο πλαίσιο της «βιώσιμης ανάπτυξης» φαίνεται εντελώς παράλογη.
Τα συμπεράσματα καταλήγουν στο ότι πρόκειται για τη δημιουργία ενός μακροπρόθεσμου οράματος για τη βιώσιμη ανάπτυξη με σκοπό να «επηρεάσει τις πολιτικές σε παγκόσμιο, περιφερειακό, εθνικό και τοπικό επίπεδο», όπου και πάλι μπαίνουν στο παιχνίδι οι δύο ΣΒΑ - 16 και 17 - που σχετίζονται με την (παγκόσμια) διακυβέρνηση και την εφαρμογή.
Αξίζει να προσθέσουμε ότι τα παραπάνω προέρχονται από το έγγραφο Global Environment Outlook 6 και ότι επί του παρόντος εργάζονται για την 7η έκδοση. Και από αυτή την ιστοσελίδα [2], μαθαίνουμε – ως συνήθως – ότι ανεξάρτητα από το τι ή πόσα κάνουμε, τα πράγματα στην πραγματικότητα επιδεινώνονται πολύ πιο γρήγορα από το αναμενόμενο, με αποτέλεσμα να πρέπει να πατήσουμε το κουμπί της αυτοκαταστροφής πολύ, πολύ πιο γρήγορα από το αναμενόμενο.
Η τριπλή πλανητική κρίση, φυσικά, αναφέρεται στη ρύπανση (στην οποία, φυσικά - γελοία - θεωρείται ότι περιλαμβάνεται και το διοξείδιο του άνθρακα) και στην απώλεια της βιοποικιλότητας, που οδηγεί στις άλλες δύο: την UNFCCC και την CBD, και τελικά, το Μεγάλο Σχέδιο.
Και σημειώστε τη χρήση της λέξης «κρίσιμο» σε αυτό το πλαίσιο. Είναι πάντα κρίσιμο. Πάντα. Αλλά ο λόγος για τον οποίο είναι κρίσιμο είναι επειδή τα σχέδιά τους εξαρτώνται από αυτούς τους διεφθαρμένους πολιτικούς που το προωθούν παρά τη βούληση των ψηφοφόρων, κάτι που υποθέτω ότι ορισμένοι θα μπορούσαν να θεωρήσουν... όχι προδοσία...;
Και μετά υπάρχει το θέμα της αναφοράς στον Herman Daly από το 1973 [3]. Λοιπόν, αυτή είναι μια αναφορά σε ένα βιβλίο με τίτλο «Toward a Steady-State Economy» (Προς μια οικονομία σταθερής κατάστασης), στο οποίο συνέβαλαν μια σειρά από γνωστά πρόσωπα στον τομέα της Γενικής Θεωρίας Συστημάτων.
Έχουμε τον Paul Ehrlich - που έγραψε το «The Population Bomb» (Η δημογραφική βόμβα) [4]. Έχουμε τον Kenneth Boulding, ο οποίος ήταν ο πρώτος πρόεδρος της Society for the Advancement of General Systems Theory [5]. Και έχουμε τον Jørgen Randers [6] της Λέσχης της Ρώμης (Club of Rome) και τα «Όρια της Ανάπτυξης» (Limits to Growth), το οποίο, παρεμπιπτόντως, κυκλοφόρησε το έτος. Υπάρχουν και άλλα σχετικά πρόσωπα, αλλά ας το κρατήσουμε σύντομο.
Επειδή εκτός από τη «Βιώσιμη Ανάπτυξη» - που είναι η Γενική Θεωρία Συστημάτων (GST), η πυραμίδα που περιγράφηκε νωρίτερα παραπάνω καθιστά επίσης αρκετά σαφές πώς η εστίαση της Αρχής 2 του Μανχάταν (One Health- Εναία Υγεία) στις «αποφάσεις που σχετίζονται με τη χρήση της γης και του νερού» σχετίζεται με τη «βάση των φυσικών πόρων» που επηρεάζει την ανθρώπινη ευημερία στο πλαίσιο της «Ολιστικής Προσέγγισης».
Και μετά έχουμε το θέμα της «Κυκλικής Οικονομίας», που σχετίζεται με την καλύτερη χρήση των φυσικών πόρων, και την «Οικοσυστημική Προσέγγιση», που είναι το ενεργό συστατικό εδώ, το πλαίσιο για τη λήψη των εν λόγω αποφάσεων με τη χρήση προσαρμοστικής διαχείρισης.
Και αυτά - η βιώσιμη ανάπτυξη, η ενιαία υγεία, η κυκλική οικονομία και η οικοσυστημική προσέγγιση είναι όλα παραδείγματα GST, μαζί με τον γενικό όρο «Διαστημόπλοιο Γη», που τελικά αφορά τη διαχείριση του πλανήτη Γη και, ως εκ τούτου, την Υγεία του Πλανήτη.
Και θυμηθείτε το κεντρικό θέμα εδώ - «Υγιής πλανήτης, υγιείς άνθρωποι». Λοιπόν, δεδομένου ότι αυτό βρίσκεται στο πλαίσιο της διαχείρισης μας, αυτό που πραγματικά συζητάμε είναι η «Πλανητική Διαχείριση της Πλανητικής Υγείας». Και αυτή η φράση εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε ένα έγγραφο του WWF του 2016 που περιγράφει λεπτομερώς τον Codex Planetarius [7], με έναν σύνδεσμο που μας στέλνει πίσω στο 1969.
Και αυτός ο σύνδεσμος του 1969; Ναι, είναι το τεύχος του UNESCO Courier που περιγράφει... καλά, αυτό [8], μαζί με την προσθήκη της ακόμη ακαθόριστης «Οικοσυστημικής Προσέγγισης»... και αυτό το τεύχος του Courier ζητήθηκε το 1968......
στη Διάσκεψη της UNESCO για τη Βιόσφαιρα του 1968, η οποία περιελάμβανε επίσης αναφορά στο «Διαστημόπλοιο Γη»... και πολλά άλλα. Τόσα, τόσα, τόσα άλλα.
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, μοιραστείτε το, εγγραφείτε για να λαμβάνετε περισσότερο περιεχόμενο και αν θέλετε να στηρίξετε το συνεχές έργο μου, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον παρακάτω σύνδεσμο.
—Δικτυογραφία:
A Long-Term Vision for 2050 - by esc
