Ολοι αυτοί οι σύγχρονοι" αλλά και στρατευμένοι "φιλόσοφοι" πέφτουν σε αντιφάσεις, εύκολα και μόνοι τους. Αφου η κα Πετερσον κατακεραύνωσε το "κοινό καλό", που καταπιέζει το ΑΤΟΜΟ (ουτε το πρόσωπο, ούτε τον πολίτη, ούτε τον άνθρωπο), μόνη της παραδέχεται οτι :
<< “ Στην πραγματικότητα το «κοινό καλό» συνήθως δεν καθορίζεται από την πλειοψηφία μέσα στην κοινωνία, αλλά από τα πιο ισχυρά μέλη της άρχουσας τάξης (σημ. βλέπε ΕΛΙΤ) και χρησιμοποιείται ως πέπλο για τη συγκέντρωση της εξουσίας.” >>
Άρα, δεν ειναι το "κοινό καλό" που βασανίζει ... αλλά αυτός (ΕΛΙΤ) που -είναι σε θέση να... - το ΟΡΙΖΕΙ... και το "εργαλειοποιεί" υπέρ των συμφερόντων του.
Σημειώνω οτι η ΚΟΙΝΩΝΊΑ (συλλογικός νους) δεν ειναι σε θέση να εργαλειοποιεί αφηγήματα (βλέπε ...να συνωμοτεί) κατά άλλων.. έστω μειοψηφιών).
Ο παππούς Αριστοτέλης ζει και βασιλεύει στον αιώνα τον άπαντα.
Εάν δεν είχατε την ευκαιρία να διαβάσετε το βιβλίο της Paterson θα σας το συνιστούσα ανεπιφύλακτα.
Η "κοινωνία" δεν είναι παρά μια αφηρημένη έννοια που λαμβάνει υπόσταση και έννοια υπό ορισμένες συνθήκες π.χ. διακυβέρνηση με υπηκόους (δλδ. πολίτες) όπου τα δικαώματα τους τα παρέχει ή και τα αφαιρεί ο κυβερνήτης (οποιασδήποτε μορφής)
ή
σύμβαση μεταξύ ελεύθερων ανθρώπων / ατόμων που απολαμβάνουν όλα τα Φυσικά Δικαιώματα και περιορίζονται μόνον απο τα ίσα Φυσικά Δικαιώματα ενός άλλου ανθρώπου/ατόμου.
Με τον ίδιο τρόπο το "κοινό καλό" είναι μια αφηρημένη και κενή περιεχομένου έννοια που όμως λαμβάνει υπόσταση ως εργαλείο στην "Κοινωνία της Τάξης" που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του άρχοντα/κυβερνήτη.
Και ασφαλώς το "κοινό καλό" ουδέποτε μπορεί να είναι απόλυτα "κοινό" με αποτέλεσμα να θυματοποιεί είτε μικρές είτε μεγάλες μειονότητες αργά ή γρήγορα.
Εκτιμώ ειλικρινά την μακροσκελη απάντησή σας, και μάλιστα “εν τω μέσω της νυκτός”.
Η απάντησή σας απαιτεί πολύ μεγάλη συζήτηση... αδύνατο να γίνει σε ένα σχόλιο. Θα ειμαι, ως εκ τούτου οσο συνοπτικός μπορω, για να αποδώσω τις έννοιες-κλειδιά. Θα είμουν ευτυχής αν μπορουσαμε να εχουμε προφορική συζήτηση με άνεση χρονου και τόπου.
Παρενθετικά : εχοντας διαβασει, οχι ιδιαίτερα πολύ, αρχαία γραμματεία, θεωρώ οτι καθε μεταγενέστερος αναψυλαφητής φιλόσοφος ειναι εν δυνάμει “δολιός”, λόγω ιδιοτέλειας / εξάρτησης. Οι απαντήσεις των αρχαίων μας ειναι πλήρεις, σαφείς και κυρίως ανιδιοτελείς. Αποδεικνύεται οτι καθε σύγχρονη εκτροπή από αυτές οδηγεί σε, τουλάχιστον, αποτυχία .. αν μη καταστροφή.
Επίσης... ειμαι αρκετά ηλικιωμένος, ωστε να θεωρώ οτι “δεν προκανω” να τους διαβασω όλους.
Ερχομαι στην αντ-απάντηση σας.
1) “κοινωνία' ... μια αφηρημένη εννοια :
Η φιλοσοφία ασχολείται αποκλειστικα με “αφηρημένες έννοιες”. Ουτε π.χ. με την ισχύ καποιων κινητήρων, ούτε με τα χρώματα των διαφόρων ποικιλιών ντομάτας.
2) Εινα σηματικές οι “αφηρημένες έννοιες” στην ζωή / στον κόσμο μας ;
Βεβαίως ! Είναι εκείνες που διέπουν το ανώτερον ανθρώπινο νοητικό μας, Ειναι εκείνες που δεν εχουν “μονάδες μέτρησης” (κιλά, ώρες, μέτρα ή ... ευρώ !!), αρα διαφεύγουν απο τον “υλικό κόσμο”.
3) Αρα για να ελέγξουμε το ζήτημά μας... τι λεει ;
<< Η "κοινωνία" δεν είναι παρά μια αφηρημένη έννοια
που λαμβάνει υπόσταση και έννοια υπό ορισμένες συνθήκες ... >>
Το ακριβώς ιδιο μπορούμε να ισχυριστούμε για όλες τις αφηρημένες έννοιες π.χ. την “Αγάπη”, την “Γενναιότητα”, την “Εντιμότητα”, την “Δικαιοσύνη”... κλπ.
Αρα, η φράση αποτελεί μια ταυτολογία, που δεν συνιστά “μειονέκτημα”.
Ας έλθουμε, τώρα, στην εννοια “ΚΟΙΝΩΝΙΑ”
Ο Ανθρωπος -λέει ο παππούς - ειναι κοινωνικό / πολιτικό ον.
Ερωτήσεις :
1) Μπορει ο ανθρωπος (ως Ατομο) να επιβιώσει στην Φύση (οχι σε πόλεις) επι ίσοις οροις (χωρίς όπλα / εργαλεία), ανάμεσα στα άλλα ζωα του επίγειου ζωικού βασιλείου ;
Νομιζω οτι συμφωνούμε. ...Οχι
2) Αρα...Μπορουμε να συμπεράνουμε οτι ο Ανθρωπος κυριάρχησε επι γής επειδή ειχε την ικανότητα να φτιάξει τα εργαλεια / όπλα, μαζι με την συνεργασία / κοινωνία ;
Νομιζω οτι συμφωνούμε. ...Ναι
Επικεντρώνοντας στην “κοινωνία” .. προέρχεται από την λέξη “κοινο”... θεμελιώδη “πολιτικό όρο”.
Το “κοινό” ορίζεται από αυτό που σημερα ονομαζουμε “τοπική αυτοδιοίκηση”, και θεμελιωδώς σε “κοινωτικό επιπεδο”... δηλαδή επίπεδο χωριού !!
Και υπό αυτην την υπόθεση, βρισκόματε εντός της έννοιας της (Αμεσης) Δημοκρατίας.
ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Θεμελιώδη, μη παραχωρήσιμα από κανέναν ειναι – όπως αναφέρεις χαμηλωτερα- τα Φυσικά Δικαιώματα... με σκληρό πυρήνα αυτά της Επιβίωσης (τροφή, στέγη, ασφάλεια).
Πράγματι, συμφωνώ οτι, τα πασης φύσεως Δικαιώματα περιορίζονται μόνον απο τα ίσα Φυσικά Δικαιώματα ενός άλλου ανθρώπου/ατόμου.
Εν Τέλει ... ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ ορίζεται, από τους παππούδες μας, ειναι εκεινο που ...
Βελτιώνει / Προάγει τον “Μέσο Ορο” του Συνόλου της Κοινωνίας
(ασχέτως ποίος το καθορίζει).
Καποιος πολίτης θα ευεργετηθεί περισσότερο, καποιος άλλος λιγότερο... καποιος ισως καθόλου, αλλά αυτό εχει μικρότερη σημασία. Κάποια επόμενη απόφαση θα έχει άλλες "συμμετοχές" στην ευεργεσία
Επίλογος / παραπομπές :
Εχθρός όλων των παραπάνω ειναι :
η Ιδιοτέλεια...
ο Ατομικισμός και ...
η Πλεονεξία / Απληστία,
είτε αυτα προέρχονται από τους Πολίτες, είτε από τους Ηγέτες / Ταγους / Ελίτες.
Οι δευτεροι εχουν συντριπτικά τεκμήρια ενοχής !!
Πλάτωνος “Πρωταγόρας” - Ο μύθος του Προμηθέα και του Επιμηθέα.(320-323)
Ολοι αυτοί οι σύγχρονοι" αλλά και στρατευμένοι "φιλόσοφοι" πέφτουν σε αντιφάσεις, εύκολα και μόνοι τους. Αφου η κα Πετερσον κατακεραύνωσε το "κοινό καλό", που καταπιέζει το ΑΤΟΜΟ (ουτε το πρόσωπο, ούτε τον πολίτη, ούτε τον άνθρωπο), μόνη της παραδέχεται οτι :
<< “ Στην πραγματικότητα το «κοινό καλό» συνήθως δεν καθορίζεται από την πλειοψηφία μέσα στην κοινωνία, αλλά από τα πιο ισχυρά μέλη της άρχουσας τάξης (σημ. βλέπε ΕΛΙΤ) και χρησιμοποιείται ως πέπλο για τη συγκέντρωση της εξουσίας.” >>
Άρα, δεν ειναι το "κοινό καλό" που βασανίζει ... αλλά αυτός (ΕΛΙΤ) που -είναι σε θέση να... - το ΟΡΙΖΕΙ... και το "εργαλειοποιεί" υπέρ των συμφερόντων του.
Σημειώνω οτι η ΚΟΙΝΩΝΊΑ (συλλογικός νους) δεν ειναι σε θέση να εργαλειοποιεί αφηγήματα (βλέπε ...να συνωμοτεί) κατά άλλων.. έστω μειοψηφιών).
Ο παππούς Αριστοτέλης ζει και βασιλεύει στον αιώνα τον άπαντα.
Σας ευχαριστώ για το σχόλιο σας!
Εάν δεν είχατε την ευκαιρία να διαβάσετε το βιβλίο της Paterson θα σας το συνιστούσα ανεπιφύλακτα.
Η "κοινωνία" δεν είναι παρά μια αφηρημένη έννοια που λαμβάνει υπόσταση και έννοια υπό ορισμένες συνθήκες π.χ. διακυβέρνηση με υπηκόους (δλδ. πολίτες) όπου τα δικαώματα τους τα παρέχει ή και τα αφαιρεί ο κυβερνήτης (οποιασδήποτε μορφής)
ή
σύμβαση μεταξύ ελεύθερων ανθρώπων / ατόμων που απολαμβάνουν όλα τα Φυσικά Δικαιώματα και περιορίζονται μόνον απο τα ίσα Φυσικά Δικαιώματα ενός άλλου ανθρώπου/ατόμου.
Με τον ίδιο τρόπο το "κοινό καλό" είναι μια αφηρημένη και κενή περιεχομένου έννοια που όμως λαμβάνει υπόσταση ως εργαλείο στην "Κοινωνία της Τάξης" που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του άρχοντα/κυβερνήτη.
Και ασφαλώς το "κοινό καλό" ουδέποτε μπορεί να είναι απόλυτα "κοινό" με αποτέλεσμα να θυματοποιεί είτε μικρές είτε μεγάλες μειονότητες αργά ή γρήγορα.
Εκτιμώ ειλικρινά την μακροσκελη απάντησή σας, και μάλιστα “εν τω μέσω της νυκτός”.
Η απάντησή σας απαιτεί πολύ μεγάλη συζήτηση... αδύνατο να γίνει σε ένα σχόλιο. Θα ειμαι, ως εκ τούτου οσο συνοπτικός μπορω, για να αποδώσω τις έννοιες-κλειδιά. Θα είμουν ευτυχής αν μπορουσαμε να εχουμε προφορική συζήτηση με άνεση χρονου και τόπου.
Παρενθετικά : εχοντας διαβασει, οχι ιδιαίτερα πολύ, αρχαία γραμματεία, θεωρώ οτι καθε μεταγενέστερος αναψυλαφητής φιλόσοφος ειναι εν δυνάμει “δολιός”, λόγω ιδιοτέλειας / εξάρτησης. Οι απαντήσεις των αρχαίων μας ειναι πλήρεις, σαφείς και κυρίως ανιδιοτελείς. Αποδεικνύεται οτι καθε σύγχρονη εκτροπή από αυτές οδηγεί σε, τουλάχιστον, αποτυχία .. αν μη καταστροφή.
Επίσης... ειμαι αρκετά ηλικιωμένος, ωστε να θεωρώ οτι “δεν προκανω” να τους διαβασω όλους.
Ερχομαι στην αντ-απάντηση σας.
1) “κοινωνία' ... μια αφηρημένη εννοια :
Η φιλοσοφία ασχολείται αποκλειστικα με “αφηρημένες έννοιες”. Ουτε π.χ. με την ισχύ καποιων κινητήρων, ούτε με τα χρώματα των διαφόρων ποικιλιών ντομάτας.
2) Εινα σηματικές οι “αφηρημένες έννοιες” στην ζωή / στον κόσμο μας ;
Βεβαίως ! Είναι εκείνες που διέπουν το ανώτερον ανθρώπινο νοητικό μας, Ειναι εκείνες που δεν εχουν “μονάδες μέτρησης” (κιλά, ώρες, μέτρα ή ... ευρώ !!), αρα διαφεύγουν απο τον “υλικό κόσμο”.
3) Αρα για να ελέγξουμε το ζήτημά μας... τι λεει ;
<< Η "κοινωνία" δεν είναι παρά μια αφηρημένη έννοια
που λαμβάνει υπόσταση και έννοια υπό ορισμένες συνθήκες ... >>
Το ακριβώς ιδιο μπορούμε να ισχυριστούμε για όλες τις αφηρημένες έννοιες π.χ. την “Αγάπη”, την “Γενναιότητα”, την “Εντιμότητα”, την “Δικαιοσύνη”... κλπ.
Αρα, η φράση αποτελεί μια ταυτολογία, που δεν συνιστά “μειονέκτημα”.
Ας έλθουμε, τώρα, στην εννοια “ΚΟΙΝΩΝΙΑ”
Ο Ανθρωπος -λέει ο παππούς - ειναι κοινωνικό / πολιτικό ον.
Ερωτήσεις :
1) Μπορει ο ανθρωπος (ως Ατομο) να επιβιώσει στην Φύση (οχι σε πόλεις) επι ίσοις οροις (χωρίς όπλα / εργαλεία), ανάμεσα στα άλλα ζωα του επίγειου ζωικού βασιλείου ;
Νομιζω οτι συμφωνούμε. ...Οχι
2) Αρα...Μπορουμε να συμπεράνουμε οτι ο Ανθρωπος κυριάρχησε επι γής επειδή ειχε την ικανότητα να φτιάξει τα εργαλεια / όπλα, μαζι με την συνεργασία / κοινωνία ;
Νομιζω οτι συμφωνούμε. ...Ναι
Επικεντρώνοντας στην “κοινωνία” .. προέρχεται από την λέξη “κοινο”... θεμελιώδη “πολιτικό όρο”.
Το “κοινό” ορίζεται από αυτό που σημερα ονομαζουμε “τοπική αυτοδιοίκηση”, και θεμελιωδώς σε “κοινωτικό επιπεδο”... δηλαδή επίπεδο χωριού !!
Και υπό αυτην την υπόθεση, βρισκόματε εντός της έννοιας της (Αμεσης) Δημοκρατίας.
ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Θεμελιώδη, μη παραχωρήσιμα από κανέναν ειναι – όπως αναφέρεις χαμηλωτερα- τα Φυσικά Δικαιώματα... με σκληρό πυρήνα αυτά της Επιβίωσης (τροφή, στέγη, ασφάλεια).
Πράγματι, συμφωνώ οτι, τα πασης φύσεως Δικαιώματα περιορίζονται μόνον απο τα ίσα Φυσικά Δικαιώματα ενός άλλου ανθρώπου/ατόμου.
Εν Τέλει ... ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ ορίζεται, από τους παππούδες μας, ειναι εκεινο που ...
Βελτιώνει / Προάγει τον “Μέσο Ορο” του Συνόλου της Κοινωνίας
(ασχέτως ποίος το καθορίζει).
Καποιος πολίτης θα ευεργετηθεί περισσότερο, καποιος άλλος λιγότερο... καποιος ισως καθόλου, αλλά αυτό εχει μικρότερη σημασία. Κάποια επόμενη απόφαση θα έχει άλλες "συμμετοχές" στην ευεργεσία
Επίλογος / παραπομπές :
Εχθρός όλων των παραπάνω ειναι :
η Ιδιοτέλεια...
ο Ατομικισμός και ...
η Πλεονεξία / Απληστία,
είτε αυτα προέρχονται από τους Πολίτες, είτε από τους Ηγέτες / Ταγους / Ελίτες.
Οι δευτεροι εχουν συντριπτικά τεκμήρια ενοχής !!
Πλάτωνος “Πρωταγόρας” - Ο μύθος του Προμηθέα και του Επιμηθέα.(320-323)
Αριστοτέλους “Πολιτικά”, 5ος Τόμος, “τα βασικά πολιτεύματα”
Νασαι καλα και δυνατός !!