Οικονομική Ευθανασία : Αιολική Και Ηλιακή "Mετάβαση" Σημαίνει Ενεργειακή Φτώχεια Παντού
Μετάφραση: Απολλόδωρος
4 Δεκεμβρίου 2023 | Kit Knightly | Διαβάστε το εδώ
Μια φορά κι έναν καιρό, το ζητούμενο ήταν η παροχή ενέργειας σε όλους, παντού και πάντα. Όχι πια. Η αιολική και η ηλιακή ενέργεια που παρέχεται χαοτικά και επιδοτείται σε μεγάλο βαθμό έχουν ένα άλλο αντικείμενο, για το οποίο οι υποστηρικτές τους δεν τολμούν να μιλήσουν. Αν το αντικείμενο ήταν η παροχή αξιόπιστης και οικονομικά προσιτής ενέργειας, τότε κανείς δεν θα μιλούσε για ηλιοφάνεια και για ηλιακή και αιολική ενέργεια που εξαρτάται από τις καιρικές συνθήκες.
Έχοντας προφανώς αποτύχει να πείσουν τους απλούς πολίτες ότι το περιστασιακά παραδιδόμενο προϊόν τους παρέχει οποιαδήποτε απάντηση, οι αιολικές και ηλιακές βιομηχανίες αναζητούν καταφύγιο πίσω από τους λεγόμενους στόχους για καθαρές μηδενικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και αυτές τις ημέρες σπάνια ξεφεύγουν από την κάλυψή τους - τα εξοργισμένα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις που πλήττονται διαρκώς από εξοντωτικούς λογαριασμούς ρεύματος έχουν καταλάβει την πραγματική και άμεση αιτία και τους υπεύθυνους κακοποιούς.
Όπως εξηγεί παρακάτω ο David King, η επιδίωξη του δρόμου που ορίζουν οι ιδεολόγοι του "τίποτα" αποτελεί εγγύηση για την οικονομική λήθη.
Οικονομική ευθανασία
Quadrant Online
David King
14 Νοεμβρίου 2023
Η Αυστραλία, όπως και τα περισσότερα ανεπτυγμένα έθνη, φαίνεται να έχει δεσμευτεί να επιδιώξει την "απεξάρτηση από τον άνθρακα" μέσω μιας "Ενεργειακής Μετάβασης" από τα ορυκτά καύσιμα στις λεγόμενες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αυτή η Ενεργειακή Μετάβαση υποτίθεται ότι θα επιτύχει το καθαρό μηδέν στις ανθρωπογενείς εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα μέσα σε λίγες δεκαετίες.
Μας λένε ότι αυτή η μετάβαση όχι μόνο θα σώσει τον πλανήτη, αλλά θα προσφέρει, μεταξύ άλλων, φθηνότερη ενέργεια, μαζική αύξηση της απασχόλησης και οικονομική ευημερία. Ανεξάρτητα από τις απόψεις του καθενός σχετικά με το αν (ή σε ποιο βαθμό) ο πλανήτης χρειάζεται σωτηρία, τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια όσον αφορά τις οικονομικές συνέπειες. Αυτή η Ενεργειακή Μετάβαση θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε υψηλότερο ενεργειακό κόστος, μαζικές απώλειες θέσεων εργασίας στις πολλές μεταποιητικές και άλλες βιομηχανίες που δεν μπορούν να επιβιώσουν από αυτό το υψηλότερο κόστος, αναπόφευκτο ανεξέλεγκτο πληθωρισμό και φυσικά επακόλουθη κοινωνική αναταραχή. Όντας αυτοπροκαλούμενη, αυτή η Ενεργειακή Μετάβαση (και ελλείψει της ευρείας ανάπτυξης της πυρηνικής ενέργειας) ισοδυναμεί με ευθανασία της εθνικής οικονομίας.
Έχω υποστηρίξει σε ένα προηγούμενο δοκίμιο ("The Power of the Sun and the Futility of Net Zero", Quadrant, Οκτώβριος 2022) ότι το επιστημονικό σκεπτικό για την επιδίωξη του Net Zero είναι βαθιά λανθασμένο, αλλά στο παρόν πλαίσιο το επιστημονικό σκεπτικό δεν έχει μεγάλη σημασία. Η οικονομική λογική για την επιδίωξη της Ενεργειακής Μετάβασης, αποκλείοντάς μας από την εκμετάλλευση των άφθονων και φθηνών ορυκτών καυσίμων μας, βασίζεται σε μια σειρά από μύθους.
Ο πρώτος μύθος είναι ότι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (κυρίως η αιολική και η ηλιακή ενέργεια, υποστηριζόμενες από την τεχνολογία αποθήκευσης μπαταριών) έχουν γίνει φθηνότερες λόγω της προόδου της τεχνολογίας και της βελτίωσης της αποτελεσματικότητας της κατασκευής/ανάπτυξης. Λεπτομερέστερη ανάλυση θα έδειχνε ότι η όποια μείωση του κόστους ήταν κυρίως αποτέλεσμα των χαμηλότερων τιμών ενέργειας.
Με τις τιμές της ενέργειας να αυξάνονται τώρα, εν μέρει λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, το κόστος των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας αυξάνεται. Σε συνδυασμό με την ενεργειακή αποδοτικότητα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας που είναι αναμφισβήτητα πολύ κατώτερη από την ενέργεια που προέρχεται από ορυκτά καύσιμα, η αύξηση του κόστους των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας είναι ένας σαφής προάγγελος του μαζικού οικονομικού πόνου που έρχεται.
Ο δεύτερος μύθος είναι ότι όλα τα μεγαλεπήβολα σχέδια για την υλοποίηση της ενεργειακής μετάβασης είναι ικανά να υλοποιηθούν. Δεν μπορούν να εφαρμοστούν στην κλίμακα και στα χρονοδιαγράμματα που στοχεύουν, για τον απλούστατο λόγο ότι τα απαιτούμενα υλικά δεν είναι και δεν θα είναι διαθέσιμα. Η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ότι η εξόρυξη των κρίσιμων ορυκτών που είναι απαραίτητα για την υλοποίηση της μετάβασης θα πρέπει να αυξηθεί κατά περισσότερο από 1.000%, επειδή οι λεγόμενες "πράσινες" τεχνολογίες είναι σημαντικά πιο ενεργοβόρες σε υλικά και απαιτούν ένα πολύ διαφορετικό μείγμα κρίσιμων ορυκτών, σε σχέση με τις τεχνολογίες του σημερινού ενεργειακού μείγματος.
Δεν είναι ότι τα απαιτούμενα υλικά δεν υπάρχουν, απλώς η εξερεύνηση και η ανάπτυξη αυτών των κρίσιμων ορυκτών δεν γίνεται - ειρωνικά, σε μεγάλο βαθμό λόγω των αντι-ορυχείων αισθημάτων των ίδιων των υποστηρικτών της ενεργειακής μετάβασης! Ως ένα παράδειγμα, εκτιμάται ότι για την επίτευξη της στοχευμένης μετάβασης θα απαιτηθούν 450 μεγατόνοι χαλκού τα επόμενα είκοσι δύο χρόνια - ποσότητα ίση με τη συνολική ιστορική παραγωγή χαλκού από την ανθρωπότητα. Και δεν υπάρχουν σημάδια ουσιαστικής αύξησης της εξερεύνησης και παραγωγής χαλκού.
Ο τρίτος μύθος είναι ότι η αύξηση του ποσοστού των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο ενεργειακό μείγμα θα μειώσει τις τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας. Η αυστραλιανή κυβέρνηση και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής συνεχίζουν να χρησιμοποιούν το "ισοπεδωμένο κόστος ηλεκτρικής ενέργειας" (LCOE) για τη σύγκριση του κόστους παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, βασιζόμενοι στην ετήσια έκθεση GenCost του CSIRO για την κατάταξη των οικονομικών των διαφόρων μορφών τεχνολογίας παραγωγής. Το LCOE είναι μια εκτίμηση του καθαρού παρόντος κόστους παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας για μια γεννήτρια κατά τη διάρκεια της ζωής της.
Όσο χρήσιμη και αν ήταν στην εποχή των ορυκτών καυσίμων, η LCOE δεν είναι κατάλληλη για το σκοπό της σύγκρισης των διαλείπουσων μορφών παραγωγής ενέργειας με τις μορφές που είναι εύκολα διανεμητέες. Παρόλο που η εργασία του CSIRO λαμβάνει υπόψη ορισμένα από τα πρόσθετα κόστη για την ευρεία ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, είναι σαφές ότι δεν προχωράει αρκετά μακριά.
Μια εργασία-ορόσημο στο περιοδικό Journal of Management Sustainability των Lars Schernikau, William Hayden Smith και Rosemary Falcon τον Ιούνιο του 2022 αναπτύσσει με κομψό τρόπο την έννοια του "πλήρους κόστους της ηλεκτρικής ενέργειας" (FCOE) για να ξεπεραστούν οι αδυναμίες του LCOE, λαμβάνοντας υπόψη όχι μόνο το κόστος κατασκευής, το κόστος καυσίμου και το κόστος λειτουργίας, αλλά και το κόστος μεταφοράς, αποθήκευσης, εφεδρείας, εκπομπών, ανακύκλωσης, αποτυπώματος γης και άλλα. Η λεπτομερής ανάλυσή τους δείχνει γιατί η αιολική και η ηλιακή ενέργεια δεν είναι φθηνότερες από τα συμβατικά καύσιμα και στην πραγματικότητα γίνονται ακριβότερες όσο μεγαλύτερη είναι η διείσδυσή τους στην παροχή ενέργειας βασικού φορτίου. Αυτά για τις υποσχέσεις των υπευθύνων χάραξης πολιτικής ότι οι περισσότερες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα μειώσουν το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας.
Η έννοια της "Ενεργειακής Απόδοσης της Επενδυθείσας Ενέργειας" (EROEI) είναι χρήσιμη για να κατανοήσουμε γιατί η οικονομική λογική της Ενεργειακής Μετάβασης είναι παραπλανητική. Η EROEI είναι ο λόγος της ωφέλιμης παραγωγής ενέργειας προς την ενέργεια που απαιτείται για την παροχή αυτής της παραγωγής. Ενδεικτικά, το EROEI του φυσικού αερίου εκτιμάται ότι είναι περίπου 30, ενώ για την αιολική και την ηλιακή ενέργεια περίπου 3,5 (αφού ληφθούν υπόψη η διαλείψεις και ο πλεονασμός).
Με άλλα λόγια, αυτή η μετάβαση επιδιώκει να αντικαταστήσει το φυσικό αέριο, με πλεόνασμα ενέργειας ~29 μονάδων για κάθε μονάδα ενέργειας που επενδύεται, με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας με πλεόνασμα ενέργειας ~2,5 μονάδων για κάθε μονάδα ενέργειας που επενδύεται. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζονται περίπου έντεκα αιολικές ή ηλιακές εγκαταστάσεις για να αποδώσουν το ίδιο πλεόνασμα ενέργειας που αποδίδει μία μόνο εγκατάσταση φυσικού αερίου. Δεν θα πρέπει λοιπόν να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι καθώς αντικαθιστούμε το φυσικό αέριο (ή άλλα ορυκτά καύσιμα) με αιολικά και ηλιακά, το κόστος της ενέργειας θα αυξηθεί αναπόφευκτα. Δεδομένου ότι η πλεονάζουσα ενέργεια είναι διαθέσιμη για την τροφοδοσία των οικονομικών δραστηριοτήτων και την προώθηση της ανάπτυξης, οι οικονομικές συνέπειες αυτής της μετάβασης θα πλήξουν τόσο τους παραγωγούς όσο και τους καταναλωτές.
Είναι ειρωνικό ότι η ίδια λογική εξηγεί γιατί η μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα θα συμβάλει ελάχιστα ή καθόλου στην επίτευξη της επιθυμητής μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Αυτό που θα έφερνε είναι όλο και υψηλότερες τιμές ενέργειας, και στη συνέχεια αναπόφευκτα μια οικονομική (και κοινωνική) καταστροφή.
Πριν από τριάντα χρόνια, οι πολιτικοί ακτιβιστές μπόρεσαν να προπαγανδίσουν ένα μακρινό "πράσινο μέλλον" για να κατακτήσουν τη φαντασία του κοινού, ιδίως στην Ευρώπη. Τώρα, όταν γίνονται τα πρώτα βήματα από την πολιτική διοίκηση, το οικονομικό κόστος γίνεται οδυνηρά εμφανές στους απλούς πολίτες - και ξαφνικά, όλο και περισσότεροι ξυπνούν και συνειδητοποιούν ότι παραπλανήθηκαν από τους μύθους. Η παλίρροια μπορεί κάλλιστα να γυρίσει ξανά (και πράγματι γυρίζει ήδη στην Ευρώπη), και μπορεί να είναι ευτύχημα ότι τα υλικά που είναι απαραίτητα για την υλοποίηση της μετάβασης δεν θα είναι διαθέσιμα, και να σώσουν τον εξαρτώμενο από την ενέργεια πολιτισμό μας από την οικονομική ευθανασία.
Quadrant Online
***Δικτυογραφία:
Economic Euthanasia: Wind & Solar ‘Transition’ Means Energy Poverty Everywhere – STOP THESE THINGS
https://stopthesethings.com/2023/12/05/economic-euthanasia-why-wind-solar-transition-means-energy-poverty-everywhere/