Lawrence Solomon: Η Άγνωστη Ιστορία της Ιλαράς
Μετάφραση: Απολλόδωρος
16 Απριλίου 2014 | Lawrence Solomon | Διαβάστε το εδώ
Σε αντίθεση με την κοινή αντίληψη, η θνησιμότητα από ιλαρά μειώθηκε κατακόρυφα ΠΡΙΝ από την εισαγωγή του εμβολίου κατά της ιλαράς.
Αρκετές δεκαετίες μετά την εισαγωγή του εμβολίου, το ποσοστό θανάτων από ιλαρά αυξήθηκε, κυρίως επειδή το εμβόλιο έκανε τους ενήλικες, τις μέλλουσες μητέρες και τα βρέφη πιο ευάλωτα
Στις αρχές του περασμένου αιώνα, η ιλαρά σκότωνε εκατομμύρια ανθρώπους ετησίως. Στη συνέχεια, σιγά-σιγά στις χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου, το ποσοστό θανάτων μειώθηκε, μέχρι τη δεκαετία του 1960 κατά 98% ή και περισσότερο. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, μειώθηκε κατά το εκπληκτικό 99,96%. Και τότε, το εμβόλιο για την ιλαρά μπήκε στην αγορά.
Μετά την εισαγωγή του εμβολίου, το ποσοστό θανάτου από ιλαρά συνέχισε να μειώνεται μέχρι τη δεκαετία του 1970. Πολλοί επιστήμονες αποδίδουν τη συνεχιζόμενη μείωση αποκλειστικά στο εμβόλιο. Άλλοι επιστήμονες πιστεύουν ότι το εμβόλιο έπαιξε μικρό ρόλο, αν έπαιξε, σημειώνοντας ότι οι περισσότερες μολυσματικές ασθένειες μειώθηκαν ομοίως κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων, όπως η οστρακιά, για τις οποίες δεν αναπτύχθηκαν ποτέ εμβόλια.
Οι επιστήμονες γενικά συμφωνούν ότι τα εύσημα για την εκατονταετή μείωση οφείλονται στη βελτίωση της διατροφής και της υγειονομικής περίθαλψης, παρενέργειες της αυξανόμενης ευημερίας της Δύσης. Στις ΗΠΑ, το ποσοστό θανάτου μειώθηκε κατά 98% περίπου, από περίπου 10 ανά 100.000 κατοίκους πριν από έναν αιώνα σε ένα πέμπτο του ενός ατόμου μέχρι το 1963, τη χρονιά που τα εμβόλια για την ιλαρά έκαναν το αμερικανικό ντεμπούτο τους. Τόσο πριν όσο και μετά την έναρξη του εμβολιασμού, τα θύματα έτειναν να είναι φτωχά.
Μια μελέτη στο American Journal of Public Health, "Measles mortality in the United States 1971-1975", διαπίστωσε ότι το ποσοστό θανάτου από ιλαρά ήταν σχεδόν 10 φορές υψηλότερο μεταξύ των οικογενειών των οποίων το μέσο εισόδημα ήταν λιγότερο από 5.000 δολάρια από ό,τι μεταξύ των οικογενειών των οποίων το εισόδημα ξεπερνούσε τα ταπεινά 10.000 δολάρια. Οι οικογένειες εκτός μητροπολιτικών περιοχών, οι οποίες έτειναν να έχουν κακή υγειονομική περίθαλψη, είχαν τριπλάσιο ποσοστό θανάτων.
Μια παλαιότερη, ορόσημο μελέτη στο American Journal of Epidemiology από τον Roger Barkin του Κέντρου Ελέγχου Ασθενειών διαπίστωσε παρόμοια ανησυχητικά αποτελέσματα για το φόρο της ιλαράς στους μειονεκτούντες. Εδώ η φυλή μπήκε στην εικόνα, επειδή τα μαύρα παιδιά έπεσαν δυσανάλογα θύματα, όχι από τον ιό της ιλαράς καθαυτό, αλλά από τη φτώχεια. Ένα φτωχό μαύρο παιδί και ένα φτωχό λευκό παιδί είχαν την ίδια υψηλή πιθανότητα να πεθάνουν από ιλαρά, αλλά επειδή τα λευκά παιδιά σπάνια ζούσαν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας, η ιλαρά διεκδικούσε τους μαύρους.
Η ιλαρά δεν έκανε διακρίσεις μόνο με βάση το εισόδημα - σε μια άλλη μελέτη, ο Barkin διαπίστωσε ότι τα παιδιά με υποκείμενες ασθένειες ήταν ιδιαίτερα ευάλωτα και ότι "η πλειοψηφία αυτής της ομάδας ήταν σωματικά ή διανοητικά καθυστερημένα ή και τα δύο". Η συνειδητοποίηση ότι η ιλαρά ήταν επιλεκτική ως προς το ποιον σκότωνε οδήγησε τον Barkin να τονίσει ότι ο εμβολιασμός κατά της ιλαράς θα πρέπει να γίνεται στοχευμένα σε ευάλωτους πληθυσμούς και όχι στον γενικό πληθυσμό.
Στην προ-εμβολιαστική εποχή, όταν ο φυσικός ιός της ιλαράς μόλυνε ολόκληρο τον πληθυσμό, η ιλαρά - "συνήθως μια καλοήθης παιδική ασθένεια", όπως την περιέγραψε το Clinical Pediatrics - ήταν ευπρόσδεκτη επειδή παρείχε ισόβια ανοσία, αποφεύγοντας έτσι τις επικίνδυνες λοιμώξεις των ενηλίκων. Στη σημερινή εποχή των εμβολίων, οι ενήλικες ευθύνονται για το ένα τέταρτο έως το ήμισυ των κρουσμάτων ιλαράς- τα περισσότερα από αυτά αφορούν πνευμονία, το ένα τέταρτο των οποίων νοσηλεύεται σε νοσοκομείο.
Σημειώνεται ότι ουδείς, ουδέποτε απέδειξε την ύπαρξη οποιουδήποτε ιού βάσει της επιστημονικής μεθόδου, και ασφαλώς ουδείς, ουδέποτε απέδειξε την υποτιθέμενη παθογενεια του.
Επίσης, είναι σημαντικό ότι η ιλαρά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έχει αυξηθεί επικίνδυνα, επειδή οι μέλλουσες μητέρες δεν έχουν πλέον ισόβια ανοσία. Οι σημερινές εμβολιασμένες μέλλουσες μητέρες κινδυνεύουν επειδή το εμβόλιο κατά της ιλαράς εξασθενεί με το χρόνο και επειδή συχνά αποτυγχάνει να προστατεύσει από την ιλαρά.
Μια μελέτη στο Χιούστον σε 12 έγκυες γυναίκες και μία που μόλις είχε γεννήσει, οι οποίες είχαν όλες ιλαρά, έδειξε ότι μία πέθανε, επτά υπέστησαν πνευμονία και επτά ηπατίτιδα, τέσσερις πέρασαν από πρόωρο τοκετό και μία έχασε το παιδί της σε αυτόματη έκτρωση. Μια μελέτη οκτώ κυήσεων με ιλαρά στην Ιαπωνία διαπίστωσε ότι τρεις κατέληξαν σε αυτόματες αποβολές ή θνησιγένεια, ενώ τέσσερα μωρά γεννήθηκαν με συγγενή ιλαρά- δύο μητέρες υπέστησαν πνευμονία και μία αιμορραγικό σοκ. Μια μελέτη του Λος Άντζελες σε 58 τέτοιες εγκυμοσύνες διαπίστωσε ότι 21 έληξαν πρόωρα (τρεις τεχνητές αποβολές, πέντε αυτόματες αποβολές και 13 πρόωροι τοκετοί)- 35 από τις 58 μητέρες εισήχθησαν στο νοσοκομείο, 15 προσβλήθηκαν από πνευμονία και δύο πέθαναν.
Ο κίνδυνος επεκτείνεται και στα μωρά, των οποίων ο οργανισμός είναι πολύ ανώριμος για να εμβολιαστεί κατά της ιλαράς πριν από την ηλικία του ενός έτους, με αποτέλεσμα να εξαρτώνται αποκλειστικά από τα αντισώματα που κληρονομούν από τις μητέρες τους. Κατά τον πρώτο χρόνο που βγαίνουν από τη μήτρα, τα βρέφη υφίστανται το υψηλότερο ποσοστό μολύνσεων από ιλαρά και την πιο μόνιμη βλάβη. Ωστόσο, οι εμβολιασμένες μητέρες έχουν ελάχιστα αντισώματα να μεταβιβάσουν -μόνο περίπου το ένα τέταρτο όσο οι μητέρες που προστατεύονται από τη φυσική ιλαρά- αφήνοντας τα βρέφη ευάλωτα τρεις μήνες μετά τη γέννηση, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πέρυσι στο Journal of Infectious Diseases. Τα μολυσμένα με τον ιό HIV παιδιά, τα οποία μπορεί να ευθύνονται για τους πιο πρόσφατους παιδικούς θανάτους που σχετίζονται με την ιλαρά, υποφέρουν επίσης όταν οι μητέρες τους έχουν εμβολιαστεί, καθώς ο ιός HIV μειώνει περαιτέρω τα αντισώματα που κληρονομούν.
Παράγοντες όπως αυτοί αύξησαν το ποσοστό θανάτων για τους ενήλικες και τα πολύ μικρά παιδιά, συμβάλλοντας στην αναστροφή της μείωσης των θανάτων που παρατηρήθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες, σύμφωνα με μελέτη του 2004 στο Journal of Infectious Disease, με συγγραφείς ερευνητές των Κέντρων Ελέγχου Ασθενειών και της Σχολής Δημόσιας Υγείας Bloomberg του Johns Hopkins.
Τα εμβόλια για την ιλαρά είχαν αμφιλεγόμενο ιστορικό ασφάλειας. Αμέσως μετά την εισαγωγή τους, η Υπηρεσία Ζωτικών Στατιστικών των Ηνωμένων Πολιτειών άρχισε να καταγράφει θανάτους από το εμβόλιο της ιλαράς, μαζί με θανάτους από άλλα εμβόλια. Μέχρι το 1970, ένα από τα δύο αρχικά εμβόλια για την ιλαρά αποσύρθηκε στον Καναδά και τις ΗΠΑ, αφού προκάλεσε το σύνδρομο της άτυπης ιλαράς, μια σκληρή ασθένεια που πυροδοτεί υψηλά ποσοστά πνευμονίας. Το 1975, το δεύτερο αρχικό εμβόλιο αποσύρθηκε λόγω πυρετού 103 βαθμών και άνω, μεταξύ άλλων σοβαρών παρενεργειών. Δύο παραλλαγές αυτού του εμβολίου αποδείχθηκαν επίσης μη ικανοποιητικές. Στη συνέχεια, ένα εμβόλιο ιλαράς έγινε μέρος του συνδυασμένου εμβολίου MMR (ιλαρά, παρωτίτιδα, ερυθρά) τη δεκαετία του 1980, για να αποσυρθεί το 1990 από τον Καναδά και το 1992 από τον κατασκευαστή μετά από αναφορές από τον Καναδά, τις ΗΠΑ, τη Σουηδία και την Ιαπωνία που κατηγόρησαν το MMR για εμπύρετους σπασμούς, μηνιγγίτιδα, κώφωση και θανάτους. Μια δεύτερη έκδοση του MMR, που χρησιμοποιείται τώρα ευρέως, θεωρείται ασφαλής από τους κυβερνητικούς αξιωματούχους.
Πέρα από την ασφάλεια, τα εμβόλια απέτυχαν επανειλημμένα παγκοσμίως στις δεκαετίες του 1980 και του 1990. Όπως περιγράφεται στην "Εξάλειψη της ιλαράς στον Καναδά", μια έκθεση του 2004 που συντάχθηκε από Καναδούς κυβερνητικούς αξιωματούχους και ακαδημαϊκούς, "παρά την τεκμηριωμένη κάλυψη με μία δόση σε ορισμένες περιοχές σχεδόν 100%, μεγάλες επιδημίες ιλαράς που περιελάμβαναν χιλιάδες κρούσματα συνέχισαν να υπάρχουν ... Είναι σαφές ότι, λόγω της πρωτογενούς αποτυχίας του εμβολίου, το πρόγραμμα μιας δόσης του Καναδά ήταν ανεπαρκές".
Η λύση στην οποία τελικά κατέληξαν - η προσθήκη μιας δεύτερης δόσης για τα παιδιά - φάνηκε αρχικά να τιθασεύει τα κρούσματα ιλαράς. Αλλά τα τελευταία χρόνια, το νέο καθεστώς εμβολιασμού, επίσης, έχει αποτύχει, με εκτεταμένα κρούσματα να εμφανίζονται και πάλι, μεταξύ άλλων μεταξύ εκείνων που έχουν λάβει τη συνιστώμενη δόση και ιδιαίτερα μεταξύ βρεφών πολύ μικρών για να εμβολιαστούν, και επομένως απροστάτευτων επειδή οι μητέρες τους είχαν εμβολιαστεί. Τώρα οι ειδικοί σε θέματα υγείας, που προσπαθούν να βρουν λύσεις, προτείνουν πολυάριθμες μεταρρυθμίσεις, συμπεριλαμβανομένων των πρώιμων εμβολιασμών των παιδιών και των δεύτερων δόσεων για τους ενήλικες.
Σαφώς, η επιστήμη δεν είναι ξεκαθαρισμένη, καθιστώντας για τους γονείς ένα παιχνίδι αριθμών την απόφαση να εμβολιάσουν τα παιδιά τους. Ορισμένοι γονείς βασίζονται στον Τύπο ή στις υγειονομικές αρχές για να ερμηνεύσουν τους αριθμούς. Άλλοι αψηφούν τις αρχές και σταθμίζουν διαφορετικά τους κινδύνους των αριθμών, αποφασίζοντας τι είναι καλύτερο για τις δικές τους οικογένειες. Ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι; Σύμφωνα με έρευνα στο Pediatrics, τα ανεμβολίαστα παιδιά στις ΗΠΑ έχουν μητέρα που είναι τουλάχιστον 30 ετών, που έχει τουλάχιστον ένα πτυχίο πανεπιστημίου και της οποίας το νοικοκυριό έχει ετήσιο εισόδημα τουλάχιστον 75.000 δολάρια. Ελλείψει μελετών που να δείχνουν ότι τα εμβολιασμένα παιδιά είναι πιο υγιή από τα ανεμβολίαστα, οι γονείς σε αυτά τα μορφωμένα νοικοκυριά έχουν αποφασίσει ότι οι αριθμοί συνηγορούν κατά του εμβολιασμού.
Παρακαλώ βοηθήστε να στηρίξετε το έργο μου. 🙏
---Δικτυογραφία :
Lawrence Solomon: The untold story of measles
https://web.archive.org/web/20140719062248/http://business.financialpost.com/2014/04/16/lawrence-solomon-the-untold-story-of-measles/