Εμβολιασμός : Αποδείχθηκε Άχρηστος και Επικίνδυνος (1889)
Από τον Alfred R. Wallace - 35 Ερωτήσεις και απαντήσεις - Περίληψη βιβλίου από το Unbekoming
Σας ευχαριστώ θερμά για το ενδιαφέρον σας και την αναδημοσίευση των άρθρων μου. Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα αν, κατά την κοινοποίηση, σ̲υ̲μ̲π̲ε̲ρ̲ι̲λ̲α̲μ̲β̲ά̲ν̲α̲τ̲ε̲ ̲κ̲α̲ι̲ ̲τ̲ο̲ν̲ ̲σ̲ύ̲ν̲δ̲ε̲σ̲μ̲ο̲ ̲(̲l̲i̲n̲k̲)̲ ̲τ̲ο̲υ̲ ̲ά̲ρ̲θ̲ρ̲ο̲υ̲ ̲μ̲ο̲υ̲. Αυτό όχι μόνο αναγνωρίζει την πηγή, αλλά επιτρέπει και σε άλλους να ανακαλύψουν περισσότερο περιεχόμενο. Η υποστήριξή σας είναι πολύτιμη για τη συνέχιση της δουλειάς μου.
Απόδοση στα ελληνικά: Απολλόδωρος - Unbekoming | 10 Ιανουαρίου 2025
Μπορείτε να κάνετε εφάπαξ ή επαναλαμβανόμενες δωρεές μέσω του Ko-Fi:
Η μαζική δηλητηρίαση των πληθυσμών με δόλο και βία είναι μια πολύ παλιά ιστορία.
Διαβάζοντας το βιβλίο του Wallace, θα δείτε πώς η φόρμουλα των ψεμάτων, της εξαπάτησης και του εξαναγκασμού που χρησιμοποιήθηκε πριν από 150 χρόνια επαναλήφθηκε άψογα κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Lock Step.
Αν και η τεχνολογία και τα δηλητήρια μπορεί να άλλαξαν, το γενικότερο μοτίβο και η μέθοδος παρέμειναν πανομοιότυπα.
Ο Wallace είναι σημαντικός - δημοσίευσε τη θεωρία του για την εξέλιξη μέσω της φυσικής επιλογής πριν από τον Δαρβίνο. Είμαι βέβαιος ότι θα ήταν πολύ πιο γνωστός σήμερα, αν δεν είχε εκφράσει ευθέως την αντίθεσή του στον εμβολιασμό.
Στο βιβλίο: "Vaccination Proved Useless & Dangerous" («Ο Εμβολιασμός Αποδεικνύεται Άχρηστος και Επικίνδυνος»), ο Alfred R. Wallace παρουσιάζει μια πρωτοποριακή στατιστική ανάλυση που αμφισβητεί τις θεμελιώδεις υποθέσεις σχετικά με την αποτελεσματικότητα του εμβολιασμού στην πρόληψη της ευλογιάς. Δημοσιευμένη το 1889, αυτή η σχολαστική εξέταση των στατιστικών καταγραφής σαράντα πέντε ετών (1838-1882) αποκαλύπτει δυσάρεστες αλήθειες σχετικά με τα ποσοστά θνησιμότητας, τις πρακτικές συλλογής δεδομένων και την πολιτική δημόσιας υγείας.
Ο Wallace, χρησιμοποιώντας αυστηρή στατιστική μεθοδολογία και εξετάζοντας εκτεταμένα δεδομένα από πολιτικούς και στρατιωτικούς πληθυσμούς, αποδεικνύει ότι ο εμβολιασμός όχι μόνο απέτυχε να μειώσει σημαντικά τη θνησιμότητα από ευλογιά, αλλά ενδεχομένως συνέβαλε στην αύξηση των θανάτων από άλλες ασθένειες. Το έργο έρχεται σε άμεση αντιπαράθεση με τους ισχυρισμούς του ιατρικού κατεστημένου, αποκαλύπτοντας λανθασμένες πρακτικές τήρησης αρχείων, συστηματική μεροληψία στη συλλογή δεδομένων και την αποτυχία των νόμων περί υποχρεωτικού εμβολιασμού να επιτύχουν τους επιδιωκόμενους στόχους τους.
Αυτή η ολοκληρωμένη μελέτη, εμπλουτισμένη με διαγράμματα και λεπτομερείς στατιστικές συγκρίσεις, παρουσιάζει ένα πειστικό επιχείρημα κατά των πολιτικών υποχρεωτικού εμβολιασμού, ενώ εγείρει σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τη σχέση μεταξύ της ιατρικής αυθεντίας, των στατιστικών στοιχείων και της νομοθεσίας για τη δημόσια υγεία.
Με ευχαριστίες προς τον Alfred Wallace.
Αναλογία
Φανταστείτε μια πόλη που απαιτεί από όλους τους ιδιοκτήτες σπιτιών να εγκαταστήσουν ένα συγκεκριμένο τύπο ακριβού συστήματος ασφαλείας, επιβάλλοντας την απαίτηση αυτή με πρόστιμα και φυλάκιση για τη μη συμμόρφωση. Η εταιρεία ασφαλείας παρουσιάζει στοιχεία που υποστηρίζουν ότι τα σπίτια με το σύστημά της σπάνια ληστεύονται, αλλά υπολογίζει κάθε σπίτι με ορατή ζημιά στον πίνακα ασφαλείας (η οποία συχνά συμβαίνει κατά τη διάρκεια διαρρήξεων) ως «απροστάτευτο», ακόμη και αν ο ιδιοκτήτης του σπιτιού έχει αποδείξεις εγκατάστασης.
Εν τω μεταξύ, ανεξάρτητοι ερευνητές ανακαλύπτουν ότι:
Το συνολικό ποσοστό διαρρήξεων στην πόλη δεν έχει μειωθεί περισσότερο από ό,τι σε γειτονικές πόλεις χωρίς υποχρεωτικά συστήματα ασφαλείας
Οι περιφραγμένες κοινότητες με 100% συμμόρφωση με τα συστήματα ασφαλείας εξακολουθούν να εμφανίζουν τα ίδια ποσοστά διαρρήξεων με τις κανονικές γειτονιές
Τα σπίτια με το υποχρεωτικό σύστημα παρουσιάζουν αυξημένα ποσοστά ηλεκτρικών πυρκαγιών
Η εταιρεία ασφαλείας υπολογίζει τις διαρρήξεις ως «μη προστατευμένα σπίτια» κάθε φορά που ο διαρρήκτης καταστρέφει τον πίνακα ασφαλείας, διογκώνοντας τεχνητά την αποτελεσματικότητα του συστήματός της
Ακριβώς όπως αυτή η υποθετική εντολή για το σύστημα ασφαλείας θα αποκαλυπτόταν ως αναποτελεσματική μέσω της κατάλληλης στατιστικής ανάλυσης, η μελέτη του Wallace έδειξε ότι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός ήταν ένα δαπανηρό, αναποτελεσματικό πρόγραμμα που διαιωνιζόταν από την ελαττωματική συλλογή δεδομένων και τη θεσμική προκατάληψη και όχι από τη γνήσια αποτελεσματικότητα. Και στις δύο περιπτώσεις, η υποτιθέμενη λύση ήταν υποχρεωτική, δαπανηρή, δυνητικά επιβλαβής και διατηρήθηκε από παραποιημένα στατιστικά στοιχεία παρά από γνήσια αποτελέσματα.
Περίληψη 12 σημείων
Στατιστικά Αποδεικτικά Στοιχεία κατά της Αποτελεσματικότητας: Η μελέτη 45 ετών έδειξε ότι ο εμβολιασμός απέτυχε να μειώσει σημαντικά τη θνησιμότητα από την ευλογιά, με μείωση μόνο 57 ανά εκατομμύριο σε σύγκριση με τη μείωση 382 ανά εκατομμύριο του τύφου χωρίς υποχρεωτική παρέμβαση.
Αντίφαση με τον Στρατιωτικό Πληθυσμό: Παρά το γεγονός ότι αποτελούσαν έναν «απόλυτα προστατευμένο» πληθυσμό μέσω αυστηρού εμβολιασμού και επανεμβολιασμού, το στρατιωτικό προσωπικό παρουσίασε ποσοστά θνησιμότητας από ευλογιά συγκρίσιμα ή χειρότερα από τους πολιτικούς πληθυσμούς που ζουν σε κακές συνθήκες.
Μεροληψία Νοσοκομειακών Δεδομένων: Αποκαλύφθηκε μια συστηματική μεροληψία στην τήρηση αρχείων στα νοσοκομεία, όπου σοβαρά περιστατικά με ασαφή σημάδια εμβολιασμού ταξινομούνταν συστηματικά ως ανεμβολίαστα, δημιουργώντας τεχνητά διογκωμένα ποσοστά θνησιμότητας για τον ανεμβολίαστο πληθυσμό.
Κίνδυνος Μετάδοσης Ασθενειών: Η μελέτη τεκμηρίωσε μια ανησυχητική αύξηση πέντε συγκεκριμένων ασθενειών (συμπεριλαμβανομένης της σύφιλης και του καρκίνου) που συνέπεσε με τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, με τη συνδυασμένη αύξηση της θνησιμότητάς τους να υπερβαίνει το σύνολο των θανάτων από ευλογιά.
Μοτίβα που Σχετίζονται με την Ηλικία: Η θνησιμότητα από ανεμοβλογιά ακολούθησε τα φυσικά ηλικιακά πρότυπα, ανεξάρτητα από την κατάσταση εμβολιασμού, καθώς ήταν υψηλότερη στη βρεφική ηλικία, χαμηλότερη στην εφηβεία και αυξανόταν και πάλι στην τρίτη ηλικία.
Χειραγώγηση της Τήρησης Αρχείων: Οι ιατροί παραδέχθηκαν ότι παραλείπουν σκόπιμα τις επιπλοκές του εμβολιασμού από τα πιστοποιητικά θανάτου για να προστατεύσουν τη φήμη του εμβολιασμού, αποκαλύπτοντας συστηματική χειραγώγηση των δεδομένων.
Επιπτώσεις στην Υγιεινή : Η γενική βελτίωση της υγιεινής έδειξε μεγαλύτερη επιτυχία στη μείωση της θνησιμότητας από άλλες ασθένειες όπως ο τύφος, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι περιβαλλοντικοί παράγοντες ήταν πιο σημαντικοί από τον εμβολιασμό.
Σύγκριση Ναυτικού έναντι του Στρατού: Το υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας από ευλογιά (157 ανά εκατομμύριο) του Ναυτικού σε σύγκριση με το αντίστοιχο του Στρατού (83 ανά εκατομμύριο) έδειξε ότι οι περιορισμένες συνθήκες επηρέασαν τα αποτελέσματα περισσότερο από την κατάσταση εμβολιασμού.
Στατιστική Μεθοδολογία: Η χρήση από τον Wallace των θανάτων ανά εκατομμύριο ζώντων αντί των ακατέργαστων αριθμών εξάλειψε τη μεροληψία της αύξησης του πληθυσμού, παρέχοντας ακριβέστερη ανάλυση της τάσης κατά την περίοδο των 45 ετών.
Αποτυχία Εφαρμογής: Η εμφάνιση μιας από τις πιο σοβαρές επιδημίες ευλογιάς μετά από 33 χρόνια υποχρεωτικού εμβολιασμού κατέδειξε την αποτυχία των πολιτικών επιβολής.
Προβλήματα Επαλήθευσης: Η αδυναμία επαλήθευσης της κατάστασης εμβολιασμού σε σοβαρές περιπτώσεις όπου τα σημάδια ήταν συγκεχυμένα δημιούργησε ένα θεμελιώδες ελάττωμα σε ολόκληρη τη στατιστική βάση που υποστηρίζει τον εμβολιασμό.
Κόστος στην Προσωπική Ελευθερία: Η επιβολή του εμβολιασμού μέσω προστίμων και φυλάκισης αντιπροσώπευε αυτό που ο Wallace αποκάλεσε «σκληρό και εγκληματικό δεσποτισμό», θυσιάζοντας την προσωπική ιατρική επιλογή χωρίς αποδεδειγμένα οφέλη για τη δημόσια υγεία.
35 Ερωτήσεις και Απαντήσεις
1. Ποια ήταν η σημασία της περιόδου των 45 ετών που επιλέχθηκε για ανάλυση στη μελέτη του Wallace;
Η περίοδος των 45 ετών (1838-1882) αντιπροσώπευε την πλήρη σειρά των διαθέσιμων επίσημων αρχείων από τις στατιστικές του Γενικού Ληξιάρχου. Αυτή η χρονική περίοδος παρείχε το μόνο αξιόπιστο και ολοκληρωμένο σύνολο δεδομένων που ήταν διαθέσιμο για την ανάλυση των επιπτώσεων του εμβολιασμού στη δημόσια υγεία.
Η διάρκεια αυτής της περιόδου επέτρεψε την παρατήρηση πολλαπλών επιδημιών, αλλαγών του νόμου περί εμβολιασμού και μακροπρόθεσμων τάσεων θνησιμότητας. Κατέγραψε την εφαρμογή του ενθαρρυμένου εμβολιασμού, του υποχρεωτικού εμβολιασμού και του ποινικού εμβολιασμού, επιτρέποντας την ανάλυση των επιπτώσεων κάθε πολιτικής στα αποτελέσματα της δημόσιας υγείας.
2. Πώς αντιμετώπισε ο Wallace την αύξηση του πληθυσμού στη στατιστική του ανάλυση;
Ο Wallace εξάλειψε την επίδραση της αύξησης του πληθυσμού υπολογίζοντας τους θανάτους ανά εκατομμύριο ζώντων αντί να χρησιμοποιεί απόλυτους αριθμούς θνησιμότητας. Αυτή η μέθοδος παρείχε αληθινά συγκριτικά αποτελέσματα σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και πληθυσμούς.
Η προσέγγιση επέτρεψε την ακριβή σύγκριση μεταξύ πληθυσμών διαφορετικού μεγέθους και διαφορετικών ετών, αποτρέποντας τη στρέβλωση που θα προέκυπτε από τη χρήση ακατέργαστων αριθμών θανάτων σε έναν αυξανόμενο πληθυσμό. Αυτή η μεθοδολογία ήταν ιδιαίτερα σημαντική όταν συγκρίνονταν αστικές περιοχές διαφορετικού μεγέθους και στρατιωτικοί πληθυσμοί με πολιτικούς πληθυσμούς.
3. Ποιες μέθοδοι χρησιμοποιήθηκαν για τον υπολογισμό των ποσοστών θανάτων ανά εκατομμύριο πληθυσμού;
Τα ποσοστά θανάτων υπολογίστηκαν χρησιμοποιώντας τις εκθέσεις θανάτων του Γενικού Ληξιάρχου σε συνδυασμό με τα στοιχεία της απογραφής πληθυσμού. Οι υπολογισμοί περιλάμβαναν τη διαίρεση του αριθμού των θανάτων με τον αριθμό των εκατομμυρίων στον αντίστοιχο πληθυσμό, εξασφαλίζοντας την ακριβή αναπαράσταση των ποσοστών θνησιμότητας σε διαφορετικά μεγέθη πληθυσμού.
Για τους υπολογισμούς κατά ηλικία, ιδίως για τους άνδρες μεταξύ 15 και 55 ετών, η Wallace χρησιμοποίησε λεπτομερή στοιχεία απογραφής για να προσδιορίσει το ποσοστό των ανδρών σε αυτό το ηλικιακό φάσμα (0,528 του συνόλου των ανδρών) και εφάρμοσε αυτόν τον συντελεστή για τον υπολογισμό ακριβών ποσοστών θνησιμότητας για συγκρίσιμες ηλικιακές ομάδες.
4. Γιατί ο Wallace επέλεξε να παρουσιάσει τα δεδομένα σε διαγραμματικές καμπύλες;
Οι διαγραμματικές καμπύλες επιλέχθηκαν για να καταστούν τα αποτελέσματα σαφή και αδιαμφισβήτητα, παρουσιάζοντας τα στοιχεία για ολόκληρη την περίοδο σε μορφή που αποτρέπει τη χειραγώγηση μέσω της επιλεκτικής σύγκρισης ετών ή της διαίρεσης ειδικών περιόδων. Αυτή η οπτική αναπαράσταση έκανε τα στατιστικά στοιχεία κατανοητά σε όλους τους αναγνώστες, ανεξάρτητα από τις στατιστικές τους γνώσεις.
Οι καμπύλες επέτρεψαν την άμεση οπτικοποίηση των τάσεων, των επιδημιών και της σχέσης μεταξύ διαφόρων παραγόντων, όπως τα ποσοστά εμβολιασμού και τα ποσοστά θνησιμότητας. Αυτή η μορφή κατέδειξε επίσης με σαφήνεια την έλλειψη συσχέτισης μεταξύ αυξημένου εμβολιασμού και μειωμένης θνησιμότητας από ευλογιά.
5. Πώς ο Wallace έλαβε υπόψη του την ηλικιακή κατανομή στις στατιστικές θνησιμότητας;
Ο Wallace διαχώρισε προσεκτικά τις στατιστικές θνησιμότητας ανά ηλικιακές ομάδες, εστιάζοντας ιδιαίτερα στην ηλικιακή κλίμακα 15-55 ετών κατά τη σύγκριση του στρατιωτικού και του πολιτικού πληθυσμού. Η μεθοδολογία αυτή εξασφάλισε ότι οι συγκρίσεις μεταξύ διαφορετικών πληθυσμών βασίζονταν σε παρόμοιες ηλικιακές κατανομές, αποτρέποντας παραπλανητικά συμπεράσματα από μη προσαρμοσμένα δεδομένα.
Η προσαρμοσμένη ως προς την ηλικία ανάλυση αποκάλυψε ότι, όταν συγκρίθηκαν σωστά, οι υποτιθέμενα προστατευόμενοι στρατιωτικοί πληθυσμοί δεν παρουσίασαν κανένα σημαντικό πλεονέκτημα έναντι των πολιτικών πληθυσμών σε παρόμοιες ηλικιακές ομάδες. Η ανακάλυψη αυτή αμφισβήτησε την κοινή υπόθεση ότι οι επανεμβολιασμένοι στρατιώτες και ναύτες απολάμβαναν ιδιαίτερη προστασία έναντι της ευλογιάς.
6. Ποια ήταν τα βασικά ευρήματα σχετικά με τις τάσεις θνησιμότητας από ευλογιά μεταξύ 1838 και 1882;
Η θνησιμότητα από ευλογιά παρουσίασε πολύ μικρή μόνο μείωση κατά τη διάρκεια της περιόδου των σαράντα πέντε ετών, με μέση μείωση μόλις 57 θανάτων ανά εκατομμύριο ετησίως από το πρώτο στο δεύτερο μισό της περιόδου. Το πιο σημαντικό είναι ότι μια εξαιρετικά σοβαρή επιδημία ευλογιάς εκδηλώθηκε μέσα στα τελευταία δώδεκα χρόνια της περιόδου, αποδεικνύοντας την αποτυχία του εμβολιασμού να αποτρέψει μεγάλες επιδημίες.
Η μείωση της θνησιμότητας ήταν σαφώς λιγότερο εντυπωσιακή από εκείνη άλλων ασθενειών, ιδίως του τύφου, ο οποίος παρουσίασε μείωση κατά 382 ανά εκατομμύριο - πάνω από έξι φορές μεγαλύτερη από τη μείωση που παρατηρήθηκε στην ευλογιά. Αυτό συνέβη παρά την αυξημένη επιβολή εμβολιασμών και την επιβολή κυρώσεων κατά τη διάρκεια της περιόδου.
7. Πώς συγκρίθηκε η θνησιμότητα της ευλογιάς με άλλες ζυμωτικές ασθένειες κατά την περίοδο μελέτης;
Άλλες ζυμωτικές ασθένειες παρουσίασαν μεγαλύτερη μείωση της θνησιμότητας από ό,τι η ευλογιά, ιδίως κατά τα τελευταία 35 έτη της μελέτης. Ενώ η θνησιμότητα από την ευλογιά μειώθηκε ελαφρώς, ασθένειες όπως ο τύφος και ο τυφοειδής πυρετός παρουσίασαν πολύ πιο σημαντικές μειώσεις στα ποσοστά θνησιμότητας, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχαν συγκεκριμένα προληπτικά μέτρα που να επιβάλλονται από το νόμο.
Η θνησιμότητα από τις κυριότερες ζυμωτικές ασθένειες μειώθηκε με μεγαλύτερη συνέπεια, αν και όχι αναλογικά τόσο μεγάλη λόγω της αύξησης των θανάτων από Διάρροια στο δεύτερο μισό της περιόδου. Η αντίθεση μεταξύ των τάσεων της ευλογιάς και άλλων ασθενειών υποδηλώνει ότι η γενική βελτίωση της υγιεινής και όχι ο εμβολιασμός ήταν υπεύθυνη για τη μείωση της θνησιμότητας.
8. Ποια στοιχεία αμφισβήτησαν τον ισχυρισμό ότι ο εμβολιασμός μείωσε τη σοβαρότητα της ευλογιάς;
Η αναλογία των θανάτων σε σχέση με τα κρούσματα ευλογιάς παρέμεινε σχεδόν ίδια με τα ποσοστά της εποχής πριν από τον εμβολιασμό, με τα αρχεία των νοσοκομείων να δείχνουν 18,8% θνησιμότητα στην εποχή πριν από τον εμβολιασμό σε σύγκριση με 18,5% στην εποχή του εμβολιασμού. Αυτή η ομοιότητα στα ποσοστά θανάτου σημειώθηκε παρά τη βελτίωση της ιατρικής περίθαλψης και των νοσοκομειακών συνθηκών τον δέκατο ένατο αιώνα σε σύγκριση με τον δέκατο όγδοο.
Η συνοχή στα ποσοστά θνησιμότητας υποδηλώνει ότι ο εμβολιασμός δεν είχε αντίκτυπο στη σοβαρότητα της νόσου, καθώς οι εμβολιασμένοι πληθυσμοί δεν παρουσίασαν καμία βελτίωση στα ποσοστά επιβίωσης σε σύγκριση με τα ιστορικά δεδομένα. Τα στοιχεία αυτά αντικρούουν ευθέως τους ισχυρισμούς ότι ο εμβολιασμός, ενώ δεν απέτρεπε τη μόλυνση, καθιστούσε την ασθένεια λιγότερο επικίνδυνη.
9. Πώς διέφεραν τα ποσοστά αστικής θνησιμότητας μεταξύ των μεγάλων πόλεων;
Οι μεγάλες πόλεις παρουσίασαν σημαντικές διαφορές στα ποσοστά θνησιμότητας από ευλογιά, με το Manchester να καταγράφει 131 ανά εκατομμύριο, το Leeds 119, το Brighton 114, το Bradford 104 και το Oldham 89 ανά εκατομμύριο για τους ενήλικους πληθυσμούς ηλικίας 15 έως 55 ετών. Οι διαφορές αυτές εμφανίστηκαν παρά τους παρόμοιους νόμους περί εμβολιασμού και την επιβολή του εμβολιασμού σε αυτές τις αστικές περιοχές.
Αξίζει να σημειωθεί ότι αρκετές από αυτές τις μεγάλες πόλεις είχαν σημαντικά μικρότερη θνησιμότητα ενηλίκων από τη νόσο της ευλογιάς από ό,τι το Ναυτικό, ενώ ορισμένες είχαν ποσοστά ελάχιστα υψηλότερα από το Στρατό, παρά το γεγονός ότι οι πληθυσμοί τους ζούσαν κάτω από πολύ χειρότερες συνθήκες υγιεινής. Αυτή η σύγκριση παρείχε ισχυρές αποδείξεις κατά της ισχυριζόμενης αποτελεσματικότητας του επανεμβολιασμού στους στρατιωτικούς πληθυσμούς.
10. Ποια μοτίβα προέκυψαν στα ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας σε σχέση με τη θνησιμότητα των ενηλίκων;
Η βρεφική θνησιμότητα από ευλογιά ήταν σταθερά υψηλότερη από τη θνησιμότητα των ενηλίκων, ακολουθώντας το γενικό πρότυπο των ποσοστών θνησιμότητας από όλες τις αιτίες. Το ποσοστό θνησιμότητας ήταν μεγαλύτερο κατά το πρώτο έτος της ζωής, στη συνέχεια μειώθηκε σταδιακά μεταξύ του 15ου και του 20ού έτους, προτού αυξηθεί εκ νέου σε μεγάλη ηλικία.
Αυτό το μοτίβο ήταν ιδιαίτερα σημαντικό επειδή συνέβη ανεξάρτητα από την κατάσταση εμβολιασμού, υποδηλώνοντας ότι η ηλικία, και όχι ο εμβολιασμός, ήταν ο πρωταρχικός καθοριστικός παράγοντας του κινδύνου θνησιμότητας. Τα υψηλά ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας περιέπλεξαν επίσης τη στατιστική ανάλυση, καθώς πολλοί θάνατοι συνέβησαν πριν από την ηλικία εμβολιασμού.
11. Ποια ήταν τα ποσοστά θνησιμότητας από ευλογιά στον στρατό σε σύγκριση με τον πολιτικό πληθυσμό;
Ο στρατός παρουσίασε ποσοστό θνησιμότητας από ευλογιά 83 ανά εκατομμύριο, το οποίο ήταν ιδιαίτερα αξιοσημείωτο δεδομένου ότι οι στρατιώτες υπέστησαν αυστηρές απαιτήσεις εμβολιασμού και επανεμβολιασμού. Το ποσοστό αυτό, αν και ήταν χαμηλότερο από ορισμένους πολιτικούς πληθυσμούς, δεν ήταν σημαντικά καλύτερο από αρκετές μεγάλες πόλεις με χειρότερες συνθήκες υγιεινής.
Το σχετικά υψηλό ποσοστό θνησιμότητας σε έναν υποτιθέμενα «απόλυτα προστατευμένο πληθυσμό» κατέδειξε την αποτυχία του επανεμβολιασμού να παρέχει την υποστηριζόμενη απόλυτη προστασία από την ευλογιά. Η εμπειρία του Στρατού διαψεύδει άμεσα τις επίσημες δηλώσεις σχετικά με την αποτελεσματικότητα του εμβολιασμού σε στρατιωτικούς πληθυσμούς.
12. Γιατί το ποσοστό θνησιμότητας από την ευλογιά του Πολεμικού Ναυτικού ήταν υψηλότερο από εκείνο του Στρατού;
Το ποσοστό θνησιμότητας του Ναυτικού, 157 ανά εκατομμύριο, ήταν σχεδόν διπλάσιο από το ποσοστό θνησιμότητας του Στρατού, 83 ανά εκατομμύριο, παρά το γεγονός ότι και οι δύο υπηρεσίες ακολουθούσαν πανομοιότυπους κανονισμούς εμβολιασμού. Η κύρια εξήγηση που προτάθηκε ήταν ο λιγότερο αποτελεσματικός εξαερισμός και η απομόνωση που ήταν δυνατή στα πλοία σε σύγκριση με τα στρατιωτικά νοσοκομεία.
Η διαφορά αυτή ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακή επειδή η γενική θνησιμότητα του Ναυτικού από ασθένειες ήταν στην πραγματικότητα χαμηλότερη από εκείνη του Στρατού, υποδεικνύοντας ότι το υψηλότερο ποσοστό ευλογιάς οφειλόταν σε ειδικές συνθήκες που σχετίζονταν με τη μετάδοση της ασθένειας και όχι σε γενικές συνθήκες υγείας.
13. Πώς διέφεραν οι στρατιωτικές απαιτήσεις εμβολιασμού από τις πολιτικές πρακτικές;
Το στρατιωτικό προσωπικό υποβλήθηκε τόσο σε εμβολιασμό όσο και σε επανεμβολιασμό σύμφωνα με τους αυστηρότερους επίσημους κανονισμούς, δημιουργώντας αυτό που ονομάστηκε «απόλυτα προστατευμένος πληθυσμός». Αυτό το επίπεδο επιβολής και συμμόρφωσης υπερέβαινε κατά πολύ αυτό που ήταν εφικτό στους πολιτικούς πληθυσμούς.
Οι στρατιωτικές απαιτήσεις δημιούργησαν μια ιδανική περίπτωση δοκιμής για την αποτελεσματικότητα του εμβολιασμού, καθώς εξαλείφθηκαν πολλές μεταβλητές που υπήρχαν σε πολιτικούς πληθυσμούς, όπως η ελλιπής κάλυψη ή ο κακός ποιοτικός έλεγχος. Η αποτυχία επίτευξης καλύτερων αποτελεσμάτων υπό αυτές τις βέλτιστες συνθήκες παρείχε ισχυρές αποδείξεις κατά των ισχυριζόμενων πλεονεκτημάτων του εμβολιασμού.
14. Ποια στοιχεία διαψεύδουν τους ισχυρισμούς σχετικά με την επιτυχία του στρατιωτικού εμβολιασμού;
Τα στρατιωτικά δεδομένα έδειξαν ότι δεν υπήρξε ούτε ένα έτος χωρίς δύο ή περισσότερους θανάτους στον στρατό και μόνο δύο έτη χωρίς θανάτους στο ναυτικό. Αυτό αντιφάσκει με τις ευρέως διαδεδομένες δηλώσεις ότι η ευλογιά ήταν «σχεδόν άγνωστη» σε αυτές τις υπηρεσίες.
Αυτοί οι συνεχείς θάνατοι συνέβησαν παρά τα πλεονεκτήματα του στρατού που ήταν η ύπαρξη νέων, υγιών ανδρών που ζούσαν κάτω από καλές συνθήκες υγιεινής με πρόσβαση σε άμεση ιατρική περίθαλψη. Η σύγκριση με τους πολιτικούς πληθυσμούς, ιδίως με εκείνους που ζούσαν σε πολύ χειρότερες συνθήκες αλλά παρουσίαζαν παρόμοια ή καλύτερα ποσοστά θνησιμότητας, υπονόμευε περαιτέρω τους ισχυρισμούς περί επιτυχίας του εμβολιασμού.
15. Πώς επηρέασαν οι συνθήκες υγιεινής τα ποσοστά θνησιμότητας των στρατιωτών;
Ενώ τα γενικά ποσοστά θνησιμότητας έδειξαν τα πλεονεκτήματα των καλών συνθηκών υγιεινής στο στρατό, με τις δύο υπηρεσίες να έχουν χαμηλότερα γενικά ποσοστά θανάτου από ασθένειες σε σχέση με τους πολιτικούς πληθυσμούς, τα πλεονεκτήματα αυτά δεν μεταφράστηκαν σε αναλογικά χαμηλότερη θνησιμότητα από ευλογιά.
Αυτή η διαφορά μεταξύ των γενικών αποτελεσμάτων υγείας και των ειδικών αποτελεσμάτων για την ευλογιά υποδηλώνει ότι ο εμβολιασμός και όχι η υγιεινή ήταν η βασική μεταβλητή για τη θνησιμότητα από την ευλογιά. Το γεγονός ότι οι στρατιωτικοί πληθυσμοί με ανώτερη υγιεινή εξακολουθούσαν να υποφέρουν από σημαντική θνησιμότητα από την ευλογιά υπονόμευε τους ισχυρισμούς σχετικά με τις προστατευτικές επιδράσεις του εμβολιασμού.
16. Ποια προβλήματα εντοπίστηκαν στα αρχεία εμβολιασμού των νοσοκομείων;
Η καταγραφή της κατάστασης εμβολιασμού ήταν θεμελιωδώς εσφαλμένη λόγω της αδυναμίας επαλήθευσης των σημείων εμβολιασμού σε σοβαρές περιπτώσεις. Η συρροή της ευλογιάς, η οποία ήταν συνήθως θανατηφόρα, συχνά εξαφάνιζε τα σημάδια εμβολιασμού, με αποτέλεσμα τα περιστατικά αυτά να καταγράφονται ως ανεμβολίαστα ή αμφίβολα, ακόμη και όταν οι ασθενείς ή οι οικογένειες ισχυρίζονταν ότι είχε γίνει εμβολιασμός.
Τα αρχεία των νοσοκομείων συστηματικά κατέτασσαν λανθασμένα τα περιστατικά, όπως έδειξαν πολλαπλές έρευνες όπου οι υποτιθέμενοι «ανεμβολίαστοι» θάνατοι αποδείχθηκε αργότερα ότι είχαν εμβολιαστεί. Σε μια αξιοσημείωτη έρευνα του κ. John Pickering από το Leeds, 15 περιπτώσεις που καταγράφηκαν ως «μη εμβολιασμένες» αποδείχθηκε ότι είχαν εμβολιαστεί επιτυχώς, ενώ ορισμένες είχαν κάνει πολλαπλούς εμβολιασμούς.
17. Πώς ταξινομούνταν τα «αμφίβολα» περιστατικά στις στατιστικές των νοσοκομείων;
Η ταξινόμηση «αμφίβολος» εμφανίστηκε κυρίως σε σοβαρές περιπτώσεις όπου τα σημάδια εμβολιασμού ήταν καλυμμένα από την ασθένεια, δημιουργώντας μια συστηματική μεροληψία στις στατιστικές. Πριν από το 1880, οι περιπτώσεις αυτές συνήθως απορροφούνταν από την κατηγορία των ανεμβολίαστων, διογκώνοντας τεχνητά τα ποσοστά θνησιμότητας για τα ανεμβολίαστα άτομα.
Είναι σημαντικό ότι οι ήπιες περιπτώσεις δεν ταξινομήθηκαν ποτέ ως αμφίβολες, επειδή τα σημάδια εμβολιασμού παρέμεναν σαφώς ορατά, δημιουργώντας μια εγγενή στατιστική μεροληψία. Η κατηγορία αμφίβολο έλαβε τα χειρότερα περιστατικά αλλά ποτέ κανένα ήπιο, οδηγώντας σε τεχνητά υψηλά ποσοστά θνησιμότητας σε αυτή την ομάδα.
18. Ποια στοιχεία υποδηλώνουν συστηματική μεροληψία στην αναφορά της κατάστασης εμβολιασμού;
Οι ιατροί παραδέχθηκαν ανοιχτά ότι παραποιούσαν τα πιστοποιητικά θανάτου για να προστατεύσουν τη φήμη του εμβολιασμού. Ένα εντυπωσιακό παράδειγμα προήλθε από την Ιατρική Επιθεώρηση του Μπέρμιγχαμ, όπου ένας γιατρός ομολόγησε ότι παρέλειψε να αναφέρει το ερυσίπελας που προκλήθηκε από τον εμβολιασμό ως αιτία θανάτου για να διαφυλάξει τον εμβολιασμό από την επίκριση.
Πολλαπλές έρευνες αποκάλυψαν συστηματική λανθασμένη ταξινόμηση εμβολιασμένων ατόμων ως ανεμβολίαστων. Σε μια περίπτωση στο Preston, αποδείχθηκε ότι έξι από τα δέκα υποτιθέμενα ανεμβολίαστα θανατηφόρα περιστατικά ήταν εμβολιασμένα, συμπεριλαμβανομένου ενός ατόμου που είχε επανεμβολιαστεί.
19. Πώς χειρίστηκαν τα νοσοκομεία τις περιπτώσεις όπου τα σημάδια εμβολιασμού ήταν συγκεκαλυμμένα;
Τα νοσοκομεία κατέταξαν συνήθως τα περιστατικά με δυσδιάκριτα σημάδια εμβολιασμού είτε ως «ανεμβολίαστα» είτε ως «αμφίβολα», ακόμη και όταν οι ασθενείς ή οι οικογένειές τους κατέθεσαν ότι είχαν εμβολιαστεί προηγουμένως. Η πρακτική αυτή δικαιολογούνταν από τις ιατρικές αρχές που υποστήριζαν ότι μόνο τα ορατά σημάδια μπορούσαν να επιβεβαιώσουν την κατάσταση εμβολιασμού.
Αυτό το σύστημα ταξινόμησης δημιούργησε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία όπου οι χειρότερες περιπτώσεις, οι οποίες ήταν πιο πιθανό να αποκρύπτουν τα σημάδια εμβολιασμού, καταγράφονταν συστηματικά ως ανεμβολίαστες, ενώ οι ήπιες περιπτώσεις με ορατά σημάδια καταγράφονταν κανονικά ως εμβολιασμένες.
20. Ποιο ρόλο έπαιζε η ιατρική προκατάληψη στην καταγραφή;
Οι ιατρικές αρχές απέρριπταν ανοιχτά τις μαρτυρίες των ασθενών και των οικογενειών σχετικά με την κατάσταση εμβολιασμού, με τον Dr. Vacher να δηλώνει ότι «οι απλοί ισχυρισμοί των ασθενών ή των φίλων τους ότι ήταν εμβολιασμένοι δεν μετρούσαν τίποτα». Αυτή η προκατάληψη οδήγησε στη συστηματική απόρριψη των ιστορικών εμβολιασμού, εκτός αν υποστηρίζονταν από ορατά σημάδια.
Αυτή η προκατειλημμένη προσέγγιση στην τήρηση αρχείων δημιούργησε μια κυκλική λογική όπου οι χειρότερες περιπτώσεις, που ήταν πιο πιθανό να αποκρύπτουν τα σημάδια εμβολιασμού, καταγράφονταν ως ανεμβολίαστες, υποστηρίζοντας έτσι το προκαθορισμένο συμπέρασμα σχετικά με την αποτελεσματικότητα του εμβολιασμού.
21. Ποιες συσχετίσεις διαπιστώθηκαν μεταξύ του εμβολιασμού και άλλων ασθενειών;
Η μελέτη εντόπισε μια σταθερή αύξηση της θνησιμότητας από πέντε συγκεκριμένες ασθένειες (Σύφιλη, Καρκίνος, Tabes Mesenterica, Πυαιμία και δερματικές ασθένειες) που συνέπεσε με την επιβολή του εμβολιασμού. Οι αυξημένοι θάνατοι από τις ασθένειες αυτές μεταξύ 1855 και 1880 ξεπέρασαν τους συνολικούς θανάτους από ευλογιά κατά την ίδια περίοδο.
Η συσχέτιση αυτή ήταν ιδιαίτερα ανησυχητική, διότι οι ασθένειες αυτές ήταν γνωστό ότι μεταδίδονταν μέσω εμβολιασμού και η σταθερή αύξησή τους συνέπεσε με την αυστηρότερη επιβολή του εμβολιασμού. Η μελέτη τεκμηρίωσε 478 περιπτώσεις εμβολιασμένης σύφιλης μόνο, καταδεικνύοντας την πραγματικότητα της μετάδοσης της νόσου μέσω του εμβολιασμού.
22. Πώς συγκρίνονταν τα ποσοστά θνησιμότητας του τύφου με αυτά της ευλογιάς;
Ο τύφος και οι συναφείς πυρετοί παρουσίασαν μείωση 382 θανάτων ανά εκατομμύριο, δηλαδή υπερ-έξι φορές μεγαλύτερη από τη μείωση που παρατηρήθηκε στην ευλογιά (57 ανά εκατομμύριο). Αυτή η δραματική μείωση σημειώθηκε χωρίς ειδικά προληπτικά μέτρα όπως ο εμβολιασμός.
Η σύγκριση αυτή ήταν ιδιαίτερα σημαντική διότι κατέδειξε ότι οι γενικές βελτιώσεις της υγιεινής και η καλύτερη ιατρική γνώση ήταν πιο αποτελεσματικές στη μείωση της θνησιμότητας από ασθένειες από ό,τι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός. Η μεγαλύτερη επιτυχία στη μείωση της θνησιμότητας από τον τύφο χωρίς υποχρεωτική παρέμβαση αμφισβήτησε την αναγκαιότητα των προγραμμάτων υποχρεωτικού εμβολιασμού.
23. Πώς μεταβλήθηκε η θνησιμότητα από διάφορες ασθένειες κατά τη διάρκεια της περιόδου μελέτης;
Κάθε μία από τις παρακολουθούμενες ασθένειες παρουσίασε σταθερή αύξηση των ποσοστών θνησιμότητας, δημιουργώντας ένα σταθερό και συνεχές μοτίβο όταν αθροίζονται όλα μαζί. Η προοδευτική αύξηση αυξήθηκε από 36 πρόσθετους θανάτους ανά εκατομμύριο το 1855-59 σε 357 ανά εκατομμύριο το 1880, καταδεικνύοντας μια σταθερή ανοδική τάση.
Η εξάπλωση της υγιεινής, της καθαριότητας και των προηγμένων ιατρικών γνώσεων θα έπρεπε να έχουν καταστήσει αυτές τις ασθένειες τόσο λιγότερο συχνές όσο και λιγότερο θανατηφόρες. Το γεγονός ότι αυξήθηκαν, αντιθέτως, υπέδειξε μια αντίρροπη αιτία, η οποία, σύμφωνα με τη μελέτη, θα μπορούσε να είναι ο ίδιος ο εμβολιασμός.
24. Πώς συγκρίθηκαν τα ποσοστά θνησιμότητας από όλες τις αιτίες μεταξύ στρατιωτικού και πολιτικού πληθυσμού;
Ο ενήλικος ανδρικός πληθυσμός της Αγγλίας παρουσίασε μέση θνησιμότητα 11.300 ανά εκατομμύριο για τις ηλικίες 15-55 ετών, ενώ το Πολεμικό Ναυτικό κατέγραψε 11.000 ανά εκατομμύριο από όλες τις αιτίες και μόνο 7.150 από ασθένειες. Το ποσοστό του Στρατού ήταν 10.300 ανά εκατομμύριο στο εσωτερικό, γεγονός που καταδεικνύει τα γενικά πλεονεκτήματα υγείας των στρατιωτικών πληθυσμών.
Αυτή η διαφορά στη συνολική θνησιμότητα κατέδειξε ότι οι στρατιωτικοί πληθυσμοί ήταν γενικά πιο υγιείς από τους πολίτες, καθιστώντας τα παρόμοια ή χειρότερα ποσοστά θνησιμότητας από την ευλογιά ακόμη πιο σημαντικά ως αποδεικτικά στοιχεία κατά της αποτελεσματικότητας του εμβολιασμού.
25. Ποια ήταν η σχέση μεταξύ του εμβολιασμού και των αναφερόμενων δερματικών ασθενειών;
Οι δερματικές παθήσεις παρουσίασαν σταθερή αύξηση της θνησιμότητας που συνέπεσε με τον επιβαλλόμενο εμβολιασμό, από 12 θανάτους ανά εκατομμύριο τη δεκαετία του 1850 σε 22 ανά εκατομμύριο το 1880. Η αύξηση αυτή σημειώθηκε παρά τη βελτίωση της γενικής ιατρικής περίθαλψης και της υγιεινής κατά την περίοδο αυτή.
Η συσχέτιση ήταν ιδιαίτερα αξιοσημείωτη επειδή ο εμβολιασμός περιλάμβανε άμεση τροποποίηση του δέρματος και η αύξηση της θνησιμότητας από δερματικές ασθένειες συνέπεσε με την επιβολή των νόμων περί εμβολιασμού, γεγονός που υποδηλώνει μια πιθανή αιτιώδη σχέση.
26. Ποια ήταν τα βασικά στοιχεία των νόμων περί υποχρεωτικού εμβολιασμού;
Οι νόμοι επέβαλαν τον εμβολιασμό μέσω ενός συστήματος προστίμων και φυλάκισης για τους μη συμμορφούμενους γονείς. Αυτοί οι ποινικοί νόμοι αυξάνονταν σε αυστηρότητα με την πάροδο του χρόνου, μεταβαίνοντας από τον ενθαρρυνόμενο εμβολιασμό στον υποχρεωτικό εμβολιασμό και, τέλος, στον ποινικό εμβολιασμό με αυστηρή επιβολή.
Η νομοθεσία αφαίρεσε την προσωπική επιλογή στην ιατρική θεραπεία, απαιτώντας τη συμμόρφωση ανεξάρτητα από τις ατομικές πεποιθήσεις ή τις ανησυχίες σχετικά με την ασφάλεια ή την αποτελεσματικότητα του εμβολιασμού. Οι νόμοι επηρέασαν ιδιαίτερα τις φτωχότερες οικογένειες που δεν μπορούσαν να πληρώσουν πρόστιμα για μη συμμόρφωση.
27. Πώς επηρέασε η ποινική επιβολή του εμβολιασμού τη δημόσια υγεία;
Η ποινική επιβολή απέτυχε να επιτύχει τον επιδιωκόμενο στόχο της μείωσης της θνησιμότητας από ευλογιά, όπως αποδείχθηκε από την εμφάνιση μιας από τις πιο σοβαρές επιδημίες μετά από 33 χρόνια επίσημου, υποχρεωτικού και ποινικού εμβολιασμού. Η αυστηρή επιβολή του εμβολιασμού συνέπεσε στην πραγματικότητα με περιόδους αυξημένης θνησιμότητας από ευλογιά.
Οι νόμοι δημιούργησαν έναν «σκληρό και εγκληματικό δεσποτισμό» που αγνοούσε τα αυξανόμενα στοιχεία κατά της αποτελεσματικότητας του εμβολιασμού, ενώ δυνητικά συνέβαλε στην αύξηση της θνησιμότητας από άλλες ασθένειες. Η επιβολή του εμβολιασμού συνέπεσε με την αύξηση πολλαπλών εμβολιάσιμων ασθενειών.
28. Ποιες διοικητικές προκλήσεις προέκυψαν κατά την αναφορά των εμβολιασμών;
Το σύστημα αντιμετώπισε σημαντικές προκλήσεις όσον αφορά την ακριβή παρακολούθηση της κατάστασης εμβολιασμού, ιδίως σε περιπτώσεις όπου τα σημάδια εμβολιασμού αποκρύπτονταν από την εξέλιξη της νόσου. Το διοικητικό σύστημα βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό σε ορατά σημάδια εμβολιασμού και όχι σε γραπτά αρχεία ή μαρτυρίες ασθενών.
Η τήρηση αρχείων περιπλέκεται περαιτέρω από την προκατάληψη των ιατρικών υπαλλήλων, οι οποίοι συστηματικά έπαιρναν υπόψη τους ισχυρισμούς των ασθενών ότι εμβολιάστηκαν, εκτός αν υποστηρίζονταν από ορατά σημάδια. Αυτό δημιούργησε ένα αυτοενισχυόμενο σύστημα όπου οι χειρότερες περιπτώσεις καταγράφονταν συνήθως ως ανεμβολίαστες.
29. Πώς επηρέασαν οι νομικές απαιτήσεις την τήρηση ιατρικών αρχείων;
Οι νομικές απαιτήσεις δημιούργησαν πίεση στους ιατρούς να υποστηρίξουν τον εμβολιασμό, οδηγώντας σε τεκμηριωμένες περιπτώσεις σκόπιμης λανθασμένης αναφοράς. Οι ιατροί παραδέχθηκαν ότι παρέλειπαν τις επιπλοκές του εμβολιασμού από τα πιστοποιητικά θανάτου για να προστατεύσουν τη φήμη του ιατρείου.
Το νομικό πλαίσιο επηρέασε επίσης τον τρόπο ταξινόμησης των «αμφίβολων» περιπτώσεων, με τάση καταγραφής σοβαρών περιπτώσεων ως ανεμβολίαστων, όταν η κατάσταση εμβολιασμού δεν μπορούσε να αποδειχθεί οριστικά, δημιουργώντας συστηματική μεροληψία στις επίσημες στατιστικές.
30. Ποιος ήταν ο ρόλος του Κοινοβουλίου στην πολιτική εμβολιασμού;
Το Κοινοβούλιο επέβαλε τον εμβολιασμό μέσω ολοένα και αυστηρότερων νόμων, παρά τα αυξανόμενα στατιστικά στοιχεία κατά της αποτελεσματικότητάς του. Το νομοθετικό σώμα βασίστηκε σε αυτό που ο Wallace περιέγραψε ως «ψευδείς δηλώσεις ενδιαφερόμενων αξιωματούχων» και «δόγματα μιας επαγγελματικής κλίκας».
Τα μέλη του Κοινοβουλίου απευθύνονταν άμεσα στο έργο του Wallace, τα οποία παροτρύνονταν να διεξάγουν προσωπική έρευνα σχετικά με τις στατιστικές για τον εμβολιασμό αντί να αποδέχονται τις επίσημες δηλώσεις χωρίς επαλήθευση. Ο συγγραφέας ζήτησε την άμεση κατάργηση των νόμων περί εμβολιασμού με βάση τα στατιστικά στοιχεία που παρουσιάστηκαν.
31. Ποια ήταν τα κύρια συμπεράσματα του Wallace σχετικά με την αποτελεσματικότητα του εμβολιασμού;
Ο Wallace κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο εμβολιασμός είχε αποδειχθεί τόσο άχρηστος όσο και επικίνδυνος, αποτυγχάνοντας να αποτρέψει ή να μετριάσει την ευλογιά, ενώ δυνητικά αύξησε τη θνησιμότητα από άλλες ασθένειες. Η ανάλυσή του έδειξε ότι η μικρή μείωση της θνησιμότητας από την ευλογιά ήταν μικρότερη από εκείνη άλλων ασθενειών για τις οποίες δεν είχαν επιβληθεί προληπτικά μέτρα.
Τα στατιστικά στοιχεία έδειξαν ότι ο εμβολιασμός δεν μπορούσε να αποδειχθεί ότι έσωσε ούτε μία ανθρώπινη ζωή, ενώ είχε ομολογουμένως προκαλέσει πολλούς θανάτους και ήταν πιθανώς υπεύθυνος για μεγαλύτερη θνησιμότητα από την ίδια την ευλογιά μέσω της αύξησης άλλων ασθενειών.
32. Με ποιον τρόπο η μελέτη αμφισβήτησε τις καθιερωμένες ιατρικές απόψεις;
Η μελέτη διέψευσε άμεσα τους ισχυρισμούς των ιατρικών αρχών σχετικά με τις προστατευτικές επιδράσεις του εμβολιασμού, ιδίως σε στρατιωτικές και νοσοκομειακές εγκαταστάσεις. Απέδειξε ότι οι υποτιθέμενα «απόλυτα προστατευμένοι» πληθυσμοί δεν παρουσίασαν κανένα σημαντικό πλεονέκτημα στα ποσοστά θνησιμότητας από ευλογιά.
Η στατιστική ανάλυση του Wallace αποκάλυψε την κυκλική λογική και τη μεροληψία επιβεβαίωσης στην τήρηση των ιατρικών αρχείων, δείχνοντας πώς το ίδιο το σύστημα ταξινόμησης δημιουργούσε την εμφάνιση της αποτελεσματικότητας του εμβολιασμού με τη συστηματική λανθασμένη ταξινόμηση των σοβαρών περιπτώσεων.
33. Ποιες εναλλακτικές λύσεις στον υποχρεωτικό εμβολιασμό προτάθηκαν;
Η μελέτη έδωσε έμφαση στην αποτελεσματικότητα της γενικής υγιεινής και της βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης, επισημαίνοντας τη μεγαλύτερη επιτυχία στη μείωση της θνησιμότητας του τύφου μέσω αυτών των μέτρων σε σύγκριση με την επίδραση του εμβολιασμού στην ευλογιά.
Ο Wallace τάχθηκε υπέρ της αφαίρεσης των υποχρεωτικών στοιχείων από την πολιτική εμβολιασμού, υποστηρίζοντας ότι κάθε ιατρική θεραπεία θα πρέπει να δικαιολογείται μέσω της αποδεδειγμένης αποτελεσματικότητας και όχι μέσω της νομικής επιβολής.
34. Ποιες μεταρρυθμίσεις στην τήρηση ιατρικών αρχείων προτάθηκαν;
Η μελέτη ζητούσε ακριβέστερη και αμερόληπτη καταγραφή της κατάστασης εμβολιασμού, συμπεριλαμβανομένης της κατάλληλης συνεκτίμησης των μαρτυριών των ασθενών και των οικογενειών, αντί να βασίζεται αποκλειστικά στα ορατά σημάδια εμβολιασμού.
Ο Wallace τάχθηκε υπέρ της ταξινόμησης των περιπτώσεων τόσο κατά ηλικία όσο και κατά τύπο εξανθήματος, υποστηρίζοντας ότι αυτός ήταν ο μόνος επιστημονικά έγκυρος τρόπος για την αξιολόγηση της θνησιμότητας από ευλογιά και της αποτελεσματικότητας του εμβολιασμού.
35. Πώς επηρέασε η μελέτη αυτή τη συζήτηση για τον εμβολιασμό;
Η μελέτη παρείχε μια ολοκληρωμένη στατιστική αμφισβήτηση του υποχρεωτικού εμβολιασμού, παρουσιάζοντας στοιχεία που υπονόμευαν τις θεμελιώδεις παραδοχές που υποστήριζαν τους νόμους περί εμβολιασμού. Κατέδειξε ότι σαράντα πέντε χρόνια στατιστικών στοιχείων καταγραφής απέτυχαν να υποστηρίξουν τους ισχυρισμούς περί αποτελεσματικότητας του εμβολιασμού.
Το έργο έγινε ένα έγγραφο-κλειδί για το κίνημα κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού, παρέχοντας επιστημονικά και στατιστικά στοιχεία για την υποστήριξη της εκστρατείας υπέρ της ελεύθερης επιλογής εμβολιασμού και της κατάργησης των ποινικών νόμων.
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, μοιραστείτε το με την οικογένεια, τους φίλους και τους συναδέλφους σας, εγγραφείτε για να λαμβάνετε περισσότερο περιεχόμενο και αν θέλετε να στηρίξετε το συνεχές έργο μου, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον παρακάτω σύνδεσμο.
--Δικτυογραφία :
Vaccination: Proved Useless and Dangerous (1889)
