Η Ειλικρινής Ομιλία που ΔΕΝ θα Ακούσετε από τον Trump ή την Harris

Πώς οι Εκλογές Αποτυγχάνουν να Αποκαταστήσουν τις Ελευθερίες μας και γιατί Δεν έχει Πραγματικά Σημασία ποιος θα γίνει ο επόμενος Πρόεδρος

Apollodoros

Aug 11, 2024

Μετάφραση: Απολλόδωρος

1 Αυγούστου 2024 | A Lily Bit | Διαβάστε το εδώ

Μπορείτε να κάνετε εφάπαξ ή επαναλαμβανόμενες δωρεές μέσω του Ko-Fi:

Κεράστε έναν καφέ στο Ko-fi

Οι επερχόμενες προεδρικές εκλογές του 2024 δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ενορχηστρωμένη ψευδαίσθηση, μια πρόσοψη που διαιωνίζει το status quo και εδραιώνει περαιτέρω την κάθοδο σε ένα αστυνομικό κράτος.

Η ρητορική της Kamala Harris και του Donald Trump, των δύο όψεων του ίδιου νομίσματος, δεν είναι παρά μια κούφια υπόσχεση αλλαγής και μεταρρύθμισης, σχεδιασμένη για να κατευνάσει τις μάζες, διατηρώντας παράλληλα τα συμφέροντα των εταιρικών ευεργετών και των συνδικαλιστικών υποστηρικτών τους.

Η άποψη ότι ο επόμενος ένοικος του Λευκού Οίκου θα επηρεάσει σημαντικά την καθημερινή ζωή των απλών Αμερικανών είναι ένα κατάφωρο ψέμα. Οι πραγματικοί μεσίτες εξουσίας είναι οι απρόσωποι, μη εκλεγμένοι γραφειοκράτες που έχουν μετατρέψει τη διακυβέρνηση σε κερδοφόρα βιομηχανία, λαμβάνοντας αποφάσεις που διαμορφώνουν τη ζωή μας χωρίς καμία επίφαση λογοδοσίας.

Η προεδρία έχει γίνει μια απλή φιγούρα, μια μαριονέτα που ελέγχεται από τα νήματα των ομάδων ειδικών συμφερόντων και των εταιρικών δωρητών. Ο αντιπρόεδρος που επέλεξε ο Donald Trump, ο J.D. Vance, είναι ο προστατευόμενος του Peter Thiel, μιας φιγούρας τόσο βαθιά ριζωμένης στα άδυτα της CIA, που γίνεται μια διεστραμμένη απόλαυση.

Σε αυτή την παρωδία της δημοκρατίας, οι φωνές των ανθρώπων πνίγονται από τον θόρυβο του χρήματος και της επιρροής. Οι δύο επικρατέστεροι υποψήφιοι θα συνεχίσουν να υμνούν τα ιδανικά της ελευθερίας και της δικαιοσύνης που προτιμούν, ενώ παράλληλα θα εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πλούσιων προστατών τους. Είναι καιρός να αντιμετωπίσουμε τις δυσάρεστες πραγματικότητες της ζωής στο αμερικανικό αστυνομικό κράτος, όπου η διάβρωση των πολιτικών ελευθεριών είναι μια διακομματική προσπάθεια και οι μόνοι νικητές είναι η ελίτ της εξουσίας.

Το πολιτικό σύστημα έχει καταληφθεί από μια συμμορία ελίτ που δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να θυσιάσουν την ευημερία των μαζών για το προσωπικό τους κέρδος. Η ψευδαίσθηση της επιλογής δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα προπέτασμα καπνού, σχεδιασμένο για να διατηρήσει την ψευδαίσθηση μιας λειτουργικής δημοκρατίας. Στην πραγματικότητα, ο αμερικανικός λαός είναι απλά πιόνια σε ένα παιχνίδι εξουσίας και ελέγχου, όπου οι κανόνες είναι στημένοι υπέρ των λίγων προνομιούχων.

Οι εκλογές του 2024 δεν έχουν να κάνουν με την επιλογή του μικρότερου κακού, αλλά με την αμφισβήτηση των ίδιων των θεμελίων ενός συστήματος που έχει προδώσει τις αρχές πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε αυτό το έθνος. Ήρθε η ώρα να απαιτήσουμε πραγματική αλλαγή, όχι τις κενές υποσχέσεις των πολιτικών που εξυπηρετούν τα συμφέροντα της ελίτ.

Η κυβέρνηση δεν είναι φίλος μας. Ούτε εργάζεται για "εμάς τους ανθρώπους". Οι λεγόμενοι κυβερνητικοί μας εκπρόσωποι δεν εκπροσωπούν στην πραγματικότητα εμάς, τους πολίτες. Κυβερνούμαστε πλέον από μια ολιγαρχική ελίτ κυβερνητικών και εταιρικών συμφερόντων, της οποίας το κύριο συμφέρον είναι η διαιώνιση της εξουσίας και του ελέγχου.

Κατακρεουργώντας σταδιακά τις ελευθερίες μας -ελεύθερος λόγος, συνάθροιση, δίκαιη διαδικασία, ιδιωτική ζωή κ.λπ.- η κυβέρνηση έχει, στην πραγματικότητα, απελευθερωθεί από τη συμβατική της συμφωνία να σέβεται τα συνταγματικά μας δικαιώματα, ενώ παράλληλα έχει γυρίσει το ημερολόγιο πίσω σε μια εποχή που δεν είχαμε τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων για να μας προστατεύει από το μακρύ χέρι της κυβέρνησης. Αυτή η συστηματική διάβρωση των ατομικών μας ελευθεριών είναι μια διακομματική προσπάθεια, μια συντονισμένη επίθεση στα θεμέλια της δημοκρατίας μας.

Οι Ρεπουμπλικάνοι και οι Δημοκρατικοί αρέσκονται να συμπεριφέρονται σαν να υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ αυτών και των πολιτικών τους. Ωστόσο, δεν είναι τόσο ορκισμένοι εχθροί όσο είναι συνέταιροι στο έγκλημα, ενωμένοι σε έναν κοινό στόχο, που είναι η διατήρηση του status quo. Μόλις εκλεγεί πρόεδρος, το πρόσωπο αυτό γίνεται μέρος της δικτατορικής συνέχειας που είναι η αμερικανική αυτοκρατορική προεδρία σήμερα.

Η αμερικανική κυβέρνηση έχει γίνει ένα προπύργιο γραφειοκρατικής διόγκωσης και εταιρικών πελατειακών σχέσεων, σπαταλώντας ξεδιάντροπα τον σκληρά κερδισμένο πλούτο του λαού σε ξένες περιπέτειες και αγαπημένα σχέδια, ενώ οι δικές μας υποδομές καταρρέουν και τα σύνορά μας παραμένουν πορώδη.

Αυτό είναι ένα υπολογισμένο τέχνασμα της εδραιωμένης ελίτ για να διατηρήσει τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της στην εξουσία. Δεν ενδιαφέρονται για την ευημερία του απλού πολίτη, γιατί η υποταγή τους βρίσκεται στους μεγαλοεπιχειρηματίες με τις βαθιές τσέπες που κινούν τα νήματα στην Ουάσιγκτον.

Σαράντα χρόνια μετά το δυστοπικό όραμα του Όργουελ, βρισκόμαστε στη δίνη μιας τεχνοτυραννίας, ενός κράτους επιτήρησης που κάνει τον Μεγάλο Αδελφό να μοιάζει με γραφικό κατάλοιπο του παρελθόντος. Αυτός ο τέταρτος κλάδος της κυβέρνησης, μη εκλεγμένος και ανεξέλεγκτος, ασκεί εξουσίες πέρα από την εμβέλεια των ίδιων των θεσμών που προορίζονται να ελέγξουν τις υπερβολές του. Βαδίζει στο ίδιο μήκος κύματος με την εταιρική ελίτ.

Όταν η αποκάλυψη των αδικημάτων αντιμετωπίζεται ως έγκλημα, ξέρουμε ότι μας κυβερνούν εγκληματίες. Ο κατάλογος των "εχθρών του κράτους" της κυβέρνησης μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, καθώς διεξάγει πόλεμο σε όποιον τολμά να αμφισβητήσει την εξουσία της. Αυτό δεν είναι το σήμα κατατεθέν μιας ελεύθερης κοινωνίας, αλλά τα απελπισμένα χτυπήματα ενός καθεστώτος που προσκολλάται στην εξουσία, φοβούμενο μήπως χάσει τη λαβή του στους μοχλούς του ελέγχου.

Αν η ψήφος έκανε πραγματικά τη διαφορά, δεν θα μας επέτρεπαν ποτέ να την κάνουμε. Ο αμερικανικός λαός μπορεί να πιστεύει ότι επιλέγει τον επόμενο πρόεδρο, αλλά στην πραγματικότητα, απλώς συμμετέχει στην ψευδαίσθηση της συμμετοχής, μια τελετουργία καθησυχασμού που κρατά τον πληθυσμό πειθήνιο και πεπεισμένο ότι η ψήφος του ασκεί επιρροή στην πολιτική διαδικασία.

Πιο επικίνδυνη από οποιαδήποτε εξωτερική απειλή, η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει γίνει η μεγαλύτερη απειλή για τη ζωή, την ελευθερία και την περιουσία των ίδιων των πολιτών της. Ενώ ισχυρίζεται ότι μας προστατεύει από την τρομοκρατία, τον εγχώριο εξτρεμισμό και το οργανωμένο έγκλημα, οι ίδιες οι ενέργειες της κυβέρνησης αποτελούν πολύ σοβαρότερο κίνδυνο για τις ίδιες τις ελευθερίες που υποτίθεται ότι προστατεύει.

Η κυβέρνηση έχει κατακτήσει την τέχνη της χειραγώγησης, χρησιμοποιώντας με δεξιοτεχνία την πολιτική του φόβου για να πείσει έναν λαό που αγαπά την ελευθερία να δεθεί στις αλυσίδες μιας εκκολαπτόμενης δικτατορίας. Αυτή η δρακόντεια άσκηση διαίρεσης, κατάκτησης και υποταγής έχει επιτυχία, καθώς ο πληθυσμός έχει υπνωτιστεί σε μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας, αγνοώντας την πραγματική φύση των δυνάμεων που ελέγχουν τις ζωές του.

Η κυβέρνηση μας έχει προ πολλού πουλήσει στον πλειοδότη, και αυτός ο πλειοδότης ήταν πάντα το βαθύ κράτος - οι μη εκλεγμένοι γραφειοκράτες, οι εταιρείες, οι εργολάβοι και οι χαρτογιακάδες που λειτουργούν πέρα από την εμβέλεια του Συντάγματος, ασκώντας εξουσία χωρίς καμία πραγματική λογοδοσία στους πολίτες. Αυτή η σκιώδης κυβέρνηση είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο "εμείς οι άνθρωποι" δεν έχουμε κανέναν έλεγχο πάνω στη δική μας κυβέρνηση.

Σε αυτό το δυστοπικό τοπίο, κάθε πολίτης των ΗΠΑ θεωρείται πλέον ένοχος μέχρι αποδείξεως της αθωότητάς του, απογυμνωμένος από τις ίδιες τις προστασίες που κάποτε αποτελούσαν το σήμα κατατεθέν μιας ελεύθερης κοινωνίας. Το κράτος δικαίου, που κάποτε αποτελούσε το προπύργιο κατά της τυραννίας, έχει διαβρωθεί, αφήνοντας τους ανθρώπους ευάλωτους στις ορέξεις μιας κυβέρνησης που έχει εγκαταλείψει προ πολλού το καθήκον της να υπηρετεί τον λαό.

"Εμείς, ο λαός", δεν είμαστε πλέον θωρακισμένοι από το κράτος δικαίου. Ενώ η Πρώτη Τροποποίηση, που μας δίνει φωνή, φιμώνεται, η Τέταρτη Τροποποίηση, που μας προστατεύει από την κυβερνητική υπερβολή, διαλύεται συστηματικά. Τα θεμέλια των ελευθεριών μας καταρρέουν μπροστά στα μάτια μας.

Η ιδιωτική ζωή, όπως την ξέραμε, είναι νεκρή. Κάθε δευτερόλεπτο κάθε ημέρας, ο αμερικανικός λαός κατασκοπεύεται από το τεράστιο δίκτυο ψηφιακών ηδονοβλεψιών, ηλεκτρονικών υποκλοπών και ρομποτικών κατασκοπείας της αμερικανικής κυβέρνησης. Τα κυβερνητικά μάτια παρακολουθούν κάθε σας κίνηση: τι διαβάζετε, πού πηγαίνετε, με ποιον συναναστρέφεστε, ακόμη και το περιεχόμενο του σπιτιού σας.

Η ζωή σας είναι ένα ανοιχτό βιβλίο, που καταγράφεται σχολαστικά, αποθηκεύεται και είναι έτοιμο να χρησιμοποιηθεί εναντίον σας κατά την κρίση της κυβέρνησης. Προσέξτε τι λέτε, τι διαβάζετε, πού πηγαίνετε, γιατί όλα αυτά θα καταγραφούν και θα χρησιμοποιηθούν ως όπλα εναντίον σας.

Η ατομική ιδιοκτησία δεν σημαίνει τίποτα μπροστά σε μια κυβέρνηση που μπορεί να κατάσχει το σπίτι σας, το αυτοκίνητό σας, τα χρήματά σας, με την πιο σαθρή δικαιολογία. Ομάδες SWAT και κυβερνητικοί πράκτορες μπορούν να εισβάλλουν στην επικράτειά σας, να σπάσουν τις πόρτες σας, να σκοτώσουν τα κατοικίδιά σας και να τρομοκρατήσουν την οικογένειά σας, και όλα αυτά στο όνομα της "ασφάλειας".

Ο Αμερικανός φορολογούμενος είναι το διαρκές θύμα των κυβερνητικών σχεδίων εξαπάτησης, κοροϊδίας και απάτης. Από τη σπάταλη νομοθεσία για τα χοιρινά βαρέλια μέχρι τις πελατειακές σχέσεις και τη δωροδοκία, η όρεξη της κυβέρνησης για τα σκληρά κερδισμένα μας δολάρια είναι ακόρεστη. Μας αναγκάζουν να πληρώνουμε το λογαριασμό για ατελείωτους πολέμους, ένα διογκωμένο στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα και ένα κράτος πρόνοιας που πλουτίζει την εταιρική ελίτ εις βάρος του απλού πολίτη.

Η λαβή της κυβέρνησης στη ζωή μας επεκτείνεται ακόμη και στα παιδιά μας, τα οποία είναι πλέον προστατευόμενα μέλη του κράτους από τη γέννηση μέχρι την ενηλικίωση. Οι γονείς δεν έχουν πλέον τον τελικό λόγο για το τι διδάσκονται τα παιδιά τους, πώς πειθαρχούν ή ποια ιατρική περίθαλψη λαμβάνουν.

Το μόνο που χρειάζεται για να χαρακτηριστεί κάποιος εχθρός του κράτους και να κλειδωθεί σαν επικίνδυνος εγκληματίας είναι να χρησιμοποιήσει ορισμένες λέξεις που πυροδοτούν την κρίση, να σερφάρει στο διαδίκτυο ή απλώς να ζει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο διαρκώς διευρυνόμενος ορισμός της κυβέρνησης για την "ύποπτη" συμπεριφορά δεν έχει όρια.

Οδεύουμε ολοταχώς προς μια συνταγματική κρίση, καθώς οι ελευθερίες μας, ιδίως η Τέταρτη Τροποποίηση, καταπνίγονται από μια κυβέρνηση που πιστεύει ότι έχει το δικαίωμα να ερευνά, να κατάσχει και να παραβιάζει το σώμα και την ιδιωτική μας ζωή κατά βούληση. Αναγκαστικές έρευνες κοιλότητας, αναγκαστικές αιμοληψίες, αναγκαστικές εξαγωγές DNA - αυτά είναι τα χαρακτηριστικά μιας τυραννίας, όχι μιας ελεύθερης κοινωνίας.

Ανεξάρτητα από το ποιος υποψήφιος θα κερδίσει αυτές τις εκλογές, η αλήθεια παραμένει: δεν μπορεί να υπάρξει αστυνομικό κράτος, τυραννία, συνήθεις παραβιάσεις των δικαιωμάτων μας χωρίς τη δική μας συνενοχή και συμπαιγνία.