Patrick Moore (συνιδρυτήςτης Greenpeace): Το Διοξείδιο του Άνθρακα Eίναι το Δομικό Στοιχείο ΟΛΗΣ της Ζωής στη Γη [ΒΙΝΤΕΟ]
Μετάφραση: Απολλόδωρος
8 Ιουνίου 2023 | Rhoda Wilson | Διαβάστε το εδώ
Μπορείτε να κάνετε εφάπαξ ή επαναλαμβανόμενες δωρεές μέσω του Ko-Fi:
"Δεν υπάρχει καμία οριστική επιστημονική απόδειξη, μέσω παρατήρησης στον πραγματικό κόσμο, ότι το διοξείδιο του άνθρακα είναι υπεύθυνο για οποιαδήποτε από τις ελαφρές θερμάνσεις του παγκόσμιου κλίματος ... Αλλά υπάρχει βεβαιότητα πέραν πάσης αμφιβολίας ότι είναι το δομικό στοιχείο για όλη τη ζωή στη Γη και ότι χωρίς την παρουσία του στην παγκόσμια ατμόσφαιρα σε επαρκή συγκέντρωση αυτός ο πλανήτης θα ήταν ένας νεκρός πλανήτης". - Dr. Patrick Moore
Ο Καναδός Dr. Patrick Moore είναι οικολόγος και περιβαλλοντολόγος για περισσότερα από 50 χρόνια και συνιδρυτής της Greenpeace. Αφού συμμετείχε επί 15 χρόνια στην ηγεσία της Greenpeace, αποχώρησε. Γιατί;
"Όταν ξεκίνησε η Greenpeace, είχαμε έναν έντονο ανθρωπιστικό προσανατολισμό, για να σώσουμε τον πολιτισμό από την καταστροφή από έναν ολοκληρωτικό πυρηνικό πόλεμο", είπε. "Με τα χρόνια η "ειρήνη" στην Greenpeace χάθηκε σταδιακά και η οργάνωσή μου, μαζί με μεγάλο μέρος του περιβαλλοντικού κινήματος, διολίσθησε στην πεποίθηση ότι οι άνθρωποι είναι οι εχθροί της γης... Όπως θα δούμε αργότερα στην παρουσίαση, υπάρχει πολύ καλός λόγος να θεωρούμε τους ανθρώπους απαραίτητους για την επιβίωση της ζωής σε αυτόν τον πλανήτη".
Ο Dr. Moore έκανε τις παραπάνω παρατηρήσεις κατά τη διάρκεια ομιλίας του στην ετήσια διάλεξη του Global Warming Policy Foundation ("GWPF" - Ίδρυμα Πολιτικής για την Παγκόσμια Θέρμανση) που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο στις 14 Οκτωβρίου 2015. Ο ίδιος συνέχισε:
Σήμερα τα παιδιά μας και το κοινό μας διδάσκονται ότι το CO2 είναι ένας τοξικός ρύπος που θα καταστρέψει τη ζωή και θα γονατίσει τον πολιτισμό. Απόψε, ελπίζω να ανατρέψω αυτή την επικίνδυνη προπαγάνδα που προκαλείται από τον άνθρωπο. Απόψε, θα αποδείξω ότι οι ανθρώπινες εκπομπές CO2 έχουν ήδη σώσει τη ζωή στον πλανήτη μας από ένα πολύ πρόωρο τέλος. Ότι αν δεν εκπέμπαμε μέρος του άνθρακα πίσω στην ατμόσφαιρα από όπου προήλθε αρχικά, η περισσότερη ή ίσως όλη η ζωή στη Γη θα άρχιζε να πεθαίνει σε λιγότερο από δύο εκατομμύρια χρόνια από σήμερα.
Οι υδρογονάνθρακες, τα ενεργειακά συστατικά των ορυκτών καυσίμων, είναι 100% οργανικοί, όπως λέμε στην οργανική χημεία. Παράχθηκαν από την ηλιακή ενέργεια σε αρχαίες θάλασσες και δάση. Όταν καίγονται για ενέργεια, τα κύρια προϊόντα τους είναι το νερό και το CO2, οι δύο πιο βασικές τροφές για τη ζωή. Και τα ορυκτά καύσιμα είναι μακράν η μεγαλύτερη μπαταρία αποθήκευσης άμεσης ηλιακής ενέργειας στη Γη. Τίποτα άλλο δεν πλησιάζει, εκτός από τα πυρηνικά καύσιμα, τα οποία είναι επίσης ηλιακά, με την έννοια ότι παράγονται σε ετοιμοθάνατους αστέρες.
Το διοξείδιο του άνθρακα που προέρχεται από την καύση ορυκτών καυσίμων είναι η ουσία της ζωής, το προσωπικό της ζωής, το νόμισμα της ζωής, στην πραγματικότητα η ραχοκοκαλιά της ζωής στη Γη.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε την ομιλία του παρακάτω και να διαβάσετε το κείμενο ΕΔΩ.
Net Zero Watch: 2015 Annual GWPF Lecture, Patrick Moore - Should We Celebrate Carbon, 19 Οκτωβρίου 2015 (42 λεπτά)
Εάν το παραπάνω βίντεο αφαιρεθεί από το YouTube, μπορείτε να το παρακολουθήσετε στο Rumble ΕΔΩ και στο Odysee ΕΔΩ.
AΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΣΗ:
Patrick Moore: Πρέπει να γιορτάζουμε το CO2;
Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2015 | Dr Patrick Moore, Global Warming Policy Foundation
Ετήσια διάλεξη 2015 του GWPF - Λονδίνο 14 Οκτωβρίου 2015
Κύριοι και κυρίες, κυρίες και κύριοι.
Σας ευχαριστώ για την ευκαιρία να εκθέσω τις απόψεις μου σχετικά με την κλιματική αλλαγή. Όπως έχω δηλώσει δημοσίως σε πολλές περιπτώσεις, δεν υπάρχει καμία οριστική επιστημονική απόδειξη, μέσω πραγματικών παρατηρήσεων, ότι το διοξείδιο του άνθρακα ευθύνεται για οποιαδήποτε από τις ελαφρές θερμάνσεις του παγκόσμιου κλίματος που σημειώθηκαν τα τελευταία 300 χρόνια, από την κορύφωση της Μικρής Εποχής των Παγετώνων. Αν υπήρχε μια τέτοια απόδειξη μέσω δοκιμών και αναπαραγωγής, θα είχε καταγραφεί για να τη δουν όλοι.
Ο ισχυρισμός ότι οι ανθρώπινες εκπομπές είναι τώρα η κυρίαρχη επιρροή στο κλίμα είναι απλώς μια υπόθεση και όχι μια καθολικά αποδεκτή επιστημονική θεωρία. Επομένως, είναι σωστό, και μάλιστα στα όρια της υποχρεωτικότητας σύμφωνα με την επιστημονική παράδοση, να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι σε όσους εκφράζουν τη βεβαιότητα ότι "η επιστήμη είναι ξεκαθαρισμένη" και "η συζήτηση έχει τελειώσει".
Αλλά υπάρχει βεβαιότητα, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι το CO2 είναι το δομικό στοιχείο για όλη τη ζωή στη Γη και ότι χωρίς την παρουσία του στην παγκόσμια ατμόσφαιρα σε επαρκή συγκέντρωση, ο πλανήτης θα ήταν νεκρός. Ωστόσο, σήμερα τα παιδιά μας και το κοινό μας διδάσκονται ότι το CO2 είναι ένας τοξικός ρύπος που θα καταστρέψει τη ζωή και θα γονατίσει τον πολιτισμό. Απόψε ελπίζω να ανατρέψω αυτή την επικίνδυνη προπαγάνδα που προκαλείται από τον άνθρωπο. Απόψε θα αποδείξω ότι οι ανθρώπινες εκπομπές CO2 έχουν ήδη σώσει τη ζωή στον πλανήτη μας από ένα πολύ πρόωρο τέλος. Ότι αν δεν εκπέμπαμε μέρος του άνθρακα πίσω στην ατμόσφαιρα από όπου προήλθε αρχικά, η περισσότερη ή ίσως όλη η ζωή στη Γη θα άρχιζε να πεθαίνει σε λιγότερο από δύο εκατομμύρια χρόνια από σήμερα.
Αλλά πρώτα λίγο ιστορικό.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο μικροσκοπικό πλωτό χωριό Winter Harbour στο βορειοδυτικό άκρο της νήσου Βανκούβερ, στο τροπικό δάσος δίπλα στον Ειρηνικό. Δεν υπήρχε δρόμος προς το χωριό μου και έτσι για οκτώ χρόνια εγώ και μερικά άλλα παιδιά μεταφερόμασταν κάθε μέρα με βάρκα σε ένα μονόχωρο σχολείο στο κοντινό ψαροχώρι. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο τυχερός ήμουν που έπαιζα στις παλίρροιες δίπλα στα ρυάκια που έβγαζαν σολομό στο τροπικό δάσος, μέχρι που με έστειλαν σε οικοτροφείο στο Βανκούβερ, όπου διέπρεψα στις φυσικές επιστήμες. Έκανα τις προπτυχιακές μου σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας, με έλξη προς τις επιστήμες της ζωής - βιολογία, βιοχημεία, γενετική και δασοκομία - το περιβάλλον και τη βιομηχανία στην οποία δραστηριοποιείται η οικογένειά μου για περισσότερα από 100 χρόνια. Στη συνέχεια, προτού η λέξη αυτή γίνει γνωστή στο ευρύ κοινό, ανακάλυψα την επιστήμη της οικολογίας, την επιστήμη του πώς όλα τα έμβια όντα συνδέονται μεταξύ τους και πώς εμείς συνδεόμαστε με αυτά. Στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου, του πολέμου του Βιετνάμ, της απειλής ενός ολοκληρωτικού πυρηνικού πολέμου και της νεοεμφανιζόμενης συνείδησης του περιβάλλοντος μετατράπηκα σε ριζοσπαστικό περιβαλλοντικό ακτιβιστή.
Ενώ έκανα το διδακτορικό μου στην οικολογία το 1971, εντάχθηκα σε μια ομάδα ακτιβιστών που είχαν αρχίσει να συναντιούνται στο υπόγειο της Ενωτικής Εκκλησίας, για να σχεδιάσουν ένα ταξίδι διαμαρτυρίας ενάντια στις δοκιμές βόμβας υδρογόνου των ΗΠΑ στην Αλάσκα.
Αποδείξαμε ότι μια ομάδα ακτιβιστών που έμοιαζε κάπως κουρελιάρα μπορούσε να διασχίσει με μια παλιά ψαρόβαρκα τον βόρειο Ειρηνικό ωκεανό και να συμβάλει στην αλλαγή του ρου της ιστορίας. Δημιουργήσαμε ένα σημείο εστίασης για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ώστε να αναφέρουν την αντίθεση του κοινού στις δοκιμές.
Όταν αυτή η βόμβα υδρογόνου εξερράγη τον Νοέμβριο του 1971, ήταν η τελευταία βόμβα υδρογόνου που πυροδότησαν ποτέ οι Ηνωμένες Πολιτείες. Παρόλο που είχαν προγραμματιστεί άλλες τέσσερις δοκιμές στη σειρά, ο πρόεδρος Νίξον τις ακύρωσε λόγω της δημόσιας αντίδρασης που είχαμε βοηθήσει να δημιουργήσουμε. Αυτή ήταν η γέννηση της Greenpeace.
Πλημμυρισμένοι από τη νίκη, επιστρέφοντας από την Αλάσκα, γίναμε αδελφοί του έθνους Namgis στο Μεγάλο Σπίτι τους στο Alert Bay κοντά στο σπίτι μου στο βόρειο νησί Βανκούβερ. Για την Greenpeace ξεκίνησε έτσι η παράδοση των Πολεμιστών του Ουράνιου Τόξου, από έναν θρύλο των Ινδιάνων Κρι που προέβλεπε τη συνάντηση όλων των φυλών και θρησκειών για να σωθεί η Γη από την καταστροφή. Ονομάσαμε το πλοίο μας Πολεμιστής του Ουράνιου Τόξου και πέρασα τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια στην κορυφαία επιτροπή της Greenpeace, στην πρώτη γραμμή του περιβαλλοντικού κινήματος, καθώς εξελιχθήκαμε από εκείνο το υπόγειο της εκκλησίας στη μεγαλύτερη περιβαλλοντική ακτιβιστική οργάνωση στον κόσμο.
Στη συνέχεια αναμετρηθήκαμε με τις γαλλικές ατμοσφαιρικές πυρηνικές δοκιμές στον Νότιο Ειρηνικό. Αποδείχθηκαν λίγο πιο δύσκολες από τις αμερικανικές πυρηνικές δοκιμές. Χρειάστηκαν χρόνια για να οδηγηθούν τελικά αυτές οι δοκιμές υπόγεια στην ατόλη Mururoa στη Γαλλική Πολυνησία. Το 1985, υπό την άμεση εντολή του Προέδρου Μιτεράν, Γάλλοι κομάντος βομβάρδισαν και βύθισαν το Rainbow Warrior στο λιμάνι του Όκλαντ, σκοτώνοντας τον φωτογράφο μας. Αυτές οι διαμαρτυρίες συνεχίστηκαν πολύ καιρό μετά την αποχώρησή μου από την Greenpeace. Μόνο στα μέσα της δεκαετίας του 1990 οι πυρηνικές δοκιμές τερματίστηκαν τελικά στον Νότιο Ειρηνικό, και στα περισσότερα άλλα μέρη του κόσμου επίσης.
Πηγαίνοντας πίσω στο 1975, η Greenpeace ξεκίνησε να σώσει τις φάλαινες από την εξαφάνιση στα χέρια των τεράστιων στόλων εργοστασιακής φαλαινοθηρίας. Αντιμετωπίσαμε τον σοβιετικό στόλο εργοστασιακής φαλαινοθηρίας στον Βόρειο Ειρηνικό, μπαίνοντας μπροστά στα καμάκια τους με τις μικρές λαστιχένιες βάρκες μας για να προστατεύσουμε τις φάλαινες που έφευγαν. Αυτό μεταδόθηκε στις τηλεοπτικές ειδήσεις σε όλο τον κόσμο, φέρνοντας για πρώτη φορά το κίνημα "Σώστε τις φάλαινες" στα σαλόνια όλων μας. Μετά από τέσσερα χρόνια ταξιδιών, το 1979 απαγορεύτηκε τελικά η εργοστασιακή φαλαινοθηρία στον Βόρειο Ειρηνικό και το 1981 σε όλους τους ωκεανούς του κόσμου.
Το 1978 κάθισα πάνω σε ένα μωρό φώκιας στα ανοιχτά της ανατολικής ακτής του Καναδά για να το προστατεύσω από το ρόπαλο των κυνηγών. Με συνέλαβαν και με έσυραν στη φυλακή, η φώκια χτυπήθηκε και γδάρθηκε, αλλά η φωτογραφία μου να συλλαμβάνομαι ενώ καθόμουν πάνω στο μωρό φώκια εμφανίστηκε σε περισσότερες από 3.000 εφημερίδες σε όλο τον κόσμο το επόμενο πρωί. Κερδίσαμε τις καρδιές και το μυαλό εκατομμυρίων ανθρώπων που έβλεπαν τη σφαγή των μωρών φώκιας ως ξεπερασμένη, σκληρή και περιττή.
Γιατί λοιπόν εγκατέλειψα την Greenpeace μετά από 15 χρόνια στην ηγεσία της; Όταν η Greenpeace ξεκίνησε, είχαμε έναν έντονο ανθρωπιστικό προσανατολισμό, για να σώσουμε τον πολιτισμό από την καταστροφή από έναν ολοκληρωτικό πυρηνικό πόλεμο. Με τα χρόνια η "ειρήνη" στην Greenpeace χάθηκε σταδιακά και η οργάνωσή μου, μαζί με μεγάλο μέρος του περιβαλλοντικού κινήματος, διολίσθησε στην πεποίθηση ότι οι άνθρωποι είναι οι εχθροί της γης. Πιστεύω σε έναν ανθρωπιστικό περιβαλλοντισμό, επειδή είμαστε μέρος της φύσης, όχι ξεχωριστοί από αυτήν. Η πρώτη αρχή της οικολογίας είναι ότι είμαστε όλοι μέρος του ίδιου οικοσυστήματος, όπως το έθεσε η Barbara Ward, "Μια ανθρώπινη οικογένεια στο διαστημόπλοιο Γη", και το αντίθετο κήρυγμα διδάσκει ότι ο κόσμος θα ήταν καλύτερα χωρίς εμάς. Όπως θα δούμε στη συνέχεια της παρουσίασης, υπάρχει πολύ καλός λόγος να θεωρούμε τους ανθρώπους απαραίτητους για την επιβίωση της ζωής σε αυτόν τον πλανήτη.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 βρέθηκα να είμαι ο μόνος διευθυντής της Greenpeace International με επίσημη εκπαίδευση στην επιστήμη. Οι συνάδελφοί μου διευθυντές πρότειναν μια εκστρατεία για την "απαγόρευση του χλωρίου παγκοσμίως", ονομάζοντάς το "Το στοιχείο του διαβόλου". Τόνισα ότι το χλώριο είναι ένα από τα στοιχεία του Περιοδικού Πίνακα, ένα από τα δομικά στοιχεία του Σύμπαντος και το 11ο πιο κοινό στοιχείο στον φλοιό της Γης. Υποστήριξα το γεγονός ότι το χλώριο είναι το πιο σημαντικό στοιχείο για τη δημόσια υγεία και την ιατρική. Η προσθήκη χλωρίου στο πόσιμο νερό ήταν η μεγαλύτερη πρόοδος στην ιστορία της δημόσιας υγείας και η πλειονότητα των συνθετικών μας φαρμάκων βασίζεται στη χημεία του χλωρίου. Αυτό έπεσε στο κενό και για μένα αυτό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Έπρεπε να φύγω.
Όταν έφυγα από την Greenpeace ορκίστηκα να αναπτύξω μια περιβαλλοντική πολιτική που θα βασιζόταν στην επιστήμη και τη λογική και όχι στον εντυπωσιασμό, την παραπληροφόρηση, τον αντι-ανθρωπισμό και τον φόβο. Σε ένα κλασικό παράδειγμα, σε μια πρόσφατη διαμαρτυρία της Greenpeace στις Φιλιππίνες χρησιμοποιήθηκε η νεκροκεφαλή και τα σταυρωτά οστά για να συσχετιστεί το Χρυσό Ρύζι με το θάνατο, ενώ στην πραγματικότητα το Χρυσό Ρύζι έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει να σωθούν 2 εκατομμύρια παιδιά από το θάνατο λόγω έλλειψης βιταμίνης Α κάθε χρόνο.
Η καμπύλη Keeling της συγκέντρωσης του CO2 στην ατμόσφαιρα της Γης από το 1959 είναι το υποτιθέμενο όπλο της καταστροφικής κλιματικής αλλαγής. Υποθέτουμε ότι το CO2 ήταν στα 280 ppm στην αρχή της Βιομηχανικής Επανάστασης, πριν η ανθρώπινη δραστηριότητα μπορέσει να προκαλέσει σημαντικές επιπτώσεις. Δέχομαι ότι το μεγαλύτερο μέρος της αύξησης από τα 280 στα 400 ppm οφείλεται στις ανθρώπινες εκπομπές CO2, με την πιθανότητα ότι ένα μέρος της οφείλεται σε εκροές από την αύξηση της θερμοκρασίας των ωκεανών.
Η NASA μας λέει ότι "το διοξείδιο του άνθρακα ελέγχει τη θερμοκρασία της Γης", αρνούμενη με παιδικό τρόπο τους πολλούς άλλους παράγοντες που εμπλέκονται στην κλιματική αλλαγή. Αυτό θυμίζει τον ισχυρισμό της NASA ότι μπορεί να υπάρχει ζωή στον Άρη. Δεκαετίες αφότου αποδείχθηκε ότι δεν υπάρχει ζωή στον Άρη, η NASA συνεχίζει να το χρησιμοποιεί ως αγκίστρι για να συγκεντρώσει δημόσια χρηματοδότηση για περισσότερες αποστολές στον Κόκκινο Πλανήτη. Η διάδοση του φόβου για την Κλιματική Αλλαγή εξυπηρετεί τώρα τον ίδιο σκοπό. Όπως επεσήμανε προφητικά ο Bob Dylan, "Το χρήμα δεν μιλάει, αλλά ορκίζεται", ακόμη και σε έναν από τους πιο θαυμαστούς επιστημονικούς οργανισμούς στον κόσμο.
Στο πολιτικό μέτωπο, οι ηγέτες της G7 σχεδιάζουν να "τερματίσουν την ακραία φτώχεια και την πείνα" καταργώντας σταδιακά το 85% του παγκόσμιου ενεργειακού εφοδιασμού, συμπεριλαμβανομένου του 98% της ενέργειας που χρησιμοποιείται για τη μεταφορά ανθρώπων και αγαθών, συμπεριλαμβανομένων των τροφίμων. Οι αυτοκράτορες του κόσμου εμφανίζονται ντυμένοι στη φωτογραφία που τραβήχτηκε στο τέλος της συνάντησης, αλλά είναι προφανές ότι έγινε Photo-shopped. Θα έπρεπε να τους ζητηθεί να σταθούν γυμνοί για να κάνουν μια τέτοια ανόητη δήλωση.
Το κορυφαίο όργανο του κόσμου για το κλίμα, η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), είναι απελπιστικά συγκρουσιακή από τη σύνθεσή της και την εντολή της. Η Επιτροπή αποτελείται αποκλειστικά από τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό, μετεωρολόγους, και το Πρόγραμμα Περιβάλλοντος των Ηνωμένων Εθνών, περιβαλλοντολόγους. Και οι δύο αυτοί οργανισμοί επικεντρώνονται κυρίως σε βραχυπρόθεσμες χρονικές κλίμακες, από ημέρες έως ίσως έναν ή δύο αιώνες. Αλλά η πιο σημαντική σύγκρουση είναι με την εντολή της Ομάδας από τα Ηνωμένα Έθνη. Απαιτείται να επικεντρωθούν μόνο σε "μια αλλαγή του κλίματος που αποδίδεται άμεσα ή έμμεσα σε ανθρώπινη δραστηριότητα που μεταβάλλει τη σύνθεση της ατμόσφαιρας και η οποία προστίθεται στη φυσική κλιματική μεταβλητότητα".
Έτσι, αν η IPCC διαπίστωνε ότι η κλιματική αλλαγή δεν επηρεάζεται από την ανθρώπινη μεταβολή της ατμόσφαιρας ή ότι δεν είναι "επικίνδυνη", δεν θα υπήρχε λόγος ύπαρξής τους. Είναι ουσιαστικά υποχρεωμένοι να βρίσκονται στο πλευρό της Αποκάλυψης του Ιωάννη.
Επιστημονική βεβαιότητα, πολιτική κολακεία, μια απελπιστικά συγκρουσιακή IPCC, και τώρα ο Πάπας, πνευματικός ηγέτης της Καθολικής Εκκλησίας, σε μια τολμηρή κίνηση ενίσχυσης της έννοιας του προπατορικού αμαρτήματος, λέει ότι η Γη μοιάζει με "έναν τεράστιο σωρό βρωμιάς" και ότι πρέπει να επιστρέψουμε στην προβιομηχανική ευδαιμονία, ή μήπως στην αθλιότητα;
Και έπειτα υπάρχει ο πραγματικός τεράστιος σωρός βρωμιάς που μας ταΐζει πάνω από τρεις φορές καθημερινά ο πράσινος σύνδεσμος των μέσων ενημέρωσης, ένα καζάνι που βράζει από την επικείμενη καταστροφή, σαν να είμαστε ήδη καταδικασμένοι σε καταδίκη στην κόλαση και δεν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα λύτρωσης. Φοβάμαι για το τέλος του Διαφωτισμού. Φοβάμαι ένα διανοητικό Γκουλάγκ με την Greenpeace ως δεσμοφύλακες.
Ας ξεκινήσουμε με τις γνώσεις μας για τη μακροχρόνια ιστορία της θερμοκρασίας της Γης και του CO2 στη γήινη ατμόσφαιρα. Το καλύτερο συμπέρασμά μας από διάφορες αναμεταξύ τους αναφορές δείχνουν ότι το CO2 ήταν υψηλότερο κατά τα πρώτα 4 δισεκατομμύρια χρόνια της ιστορίας της Γης απ' ό,τι ήταν από την Κάμβρια περίοδο μέχρι σήμερα. Θα επικεντρωθώ στα τελευταία 540 εκατομμύρια χρόνια από τότε που εξελίχθηκαν οι σύγχρονες μορφές ζωής. Είναι εξόφθαλμα προφανές ότι η θερμοκρασία και το CO2 βρίσκονται σε αντίστροφη συσχέτιση τουλάχιστον τόσο συχνά όσο και σε οποιαδήποτε επίφαση συσχέτισης. Δύο ξεκάθαρα παραδείγματα αντίστροφης συσχέτισης συνέβησαν πριν από 150 εκατομμύρια χρόνια και πριν από 50 εκατομμύρια χρόνια. Στο τέλος του Ιουρασικού η θερμοκρασία μειώθηκε δραματικά ενώ το CO2 αυξήθηκε κατακόρυφα. Κατά τη διάρκεια του θερμικού μέγιστου του Ηώκαινου, η θερμοκρασία ήταν πιθανότατα υψηλότερη από κάθε άλλη φορά τα τελευταία 550 εκατομμύρια χρόνια, ενώ το CO2 βρισκόταν σε καθοδική πορεία για 100 εκατομμύρια χρόνια. Αυτά τα στοιχεία από μόνα τους αρκούν για να δικαιολογήσουν βαθιά εικασία για οποιαδήποτε ισχυριζόμενη κλειδωμένη αιτιώδη σχέση μεταξύ CO2 και θερμοκρασίας.
Η περίοδος του Δεβονίου που ξεκίνησε πριν από 400 εκατομμύρια χρόνια σηματοδότησε το αποκορύφωμα της εισβολής της ζωής στη γη. Τα φυτά εξελίχθηκαν ώστε να παράγουν λιγνίνη, η οποία σε συνδυασμό με την κυτταρίνη δημιούργησε το ξύλο, το οποίο με τη σειρά του επέτρεψε για πρώτη φορά στα φυτά να αναπτυχθούν ψηλά, ανταγωνιζόμενα το ένα το άλλο για το φως του ήλιου. Καθώς τα απέραντα δάση εξαπλώνονταν στη γη, η ζωντανή βιομάζα αυξήθηκε κατά τάξεις μεγέθους, αντλώντας άνθρακα ως CO2 από την ατμόσφαιρα για την παραγωγή ξύλου. Η λιγνίνη είναι πολύ δύσκολο να διασπαστεί και κανένα είδος αποικοδομητή δεν διέθετε τα ένζυμα για να τη χωνέψει. Τα δέντρα πέθαιναν το ένα πάνω στο άλλο μέχρι να φτάσουν σε βάθος 100 μέτρων ή και περισσότερο. Έτσι δημιουργήθηκαν τα μεγάλα κοιτάσματα άνθρακα σε όλο τον κόσμο, καθώς αυτή η τεράστια αποθήκη δεσμευμένου άνθρακα συνέχισε να δημιουργείται για 90 εκατομμύρια χρόνια. Στη συνέχεια, ευτυχώς για το μέλλον της ζωής, οι μύκητες λευκής σήψης εξελίχθηκαν για να παράγουν τα ένζυμα που μπορούν να χωνέψουν τη λιγνίνη και ταυτόχρονα με αυτό η εποχή της παραγωγής άνθρακα έφτασε στο τέλος της.
Δεν υπήρχε καμία εγγύηση ότι οι μύκητες ή οποιοδήποτε άλλο αποικοδομητικό είδος θα ανέπτυσσε το σύμπλεγμα των ενζύμων που απαιτούνται για την πέψη της λιγνίνης. Εάν δεν το είχαν κάνει, το CO2, το οποίο είχε ήδη μειωθεί για πρώτη φορά στην ιστορία της Γης σε επίπεδα παρόμοια με τα σημερινά, θα συνέχιζε να μειώνεται καθώς τα δέντρα συνέχιζαν να αναπτύσσονται και να πεθαίνουν. Αυτό συνέβαινε μέχρι το CO2 να πλησιάσει το όριο των 150 ppm κάτω από το οποίο τα φυτά αρχίζουν πρώτα να λιμοκτονούν, μετά να σταματούν εντελώς να αναπτύσσονται και στη συνέχεια να πεθαίνουν. Όχι μόνο τα ξυλώδη φυτά, αλλά όλα τα φυτά. Αυτό θα επέφερε την εξαφάνιση των περισσότερων, αν όχι όλων, των χερσαίων ειδών, καθώς τα ζώα, τα έντομα και άλλα ασπόνδυλα θα λιμοκτονούσαν λόγω έλλειψης τροφής. Και αυτό θα ήταν το τέλος. Το ανθρώπινο είδος δεν θα υπήρχε ποτέ. Αυτή ήταν μόνο η πρώτη φορά που υπήρχε μια σαφής πιθανότητα να πλησιάσει η ζωή να εξαφανιστεί, λόγω της έλλειψης CO2, το οποίο είναι απαραίτητο για τη ζωή στη Γη.
Μια καλά τεκμηριωμένη καταγραφή της παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά τα τελευταία 65 εκατομμύρια χρόνια δείχνει ότι βρισκόμαστε σε μια σημαντική περίοδο ψύξης από το θερμικό μέγιστο της Ηώκαινου πριν από 50 εκατομμύρια χρόνια. Η Γη ήταν κατά μέσο όρο 16C θερμότερη τότε, με το μεγαλύτερο μέρος της αυξημένης θερμότητας στα υψηλότερα γεωγραφικά πλάτη. Ολόκληρος ο πλανήτης, συμπεριλαμβανομένης της Αρκτικής και της Ανταρκτικής, ήταν απαλλαγμένος από πάγους και η γη εκεί καλυπτόταν από δάση. Οι πρόγονοι όλων των ειδών που υπάρχουν σήμερα στη Γη επιβίωσαν κατά τη διάρκεια της πιο θερμής περιόδου στην ιστορία της ζωής. Αυτό κάνει κάποιον να αναρωτιέται για τις τρομερές προβλέψεις ότι ακόμη και μια αύξηση της θερμοκρασίας κατά 2C σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή θα προκαλούσε μαζικές εξαφανίσεις και την καταστροφή του πολιτισμού. Οι παγετώνες άρχισαν να σχηματίζονται στην Ανταρκτική πριν από 30 εκατομμύρια χρόνια και στο βόρειο ημισφαίριο πριν από 3 εκατομμύρια χρόνια. Σήμερα, ακόμη και σε αυτή τη μεσοπαγετώδη περίοδο της εποχής των παγετώνων του Πλειστόκαινου, βιώνουμε ένα από τα πιο ψυχρά κλίματα στην ιστορία της Γης.
Πλησιάζοντας περισσότερο στο παρόν, μάθαμε από πυρήνες πάγου της Ανταρκτικής ότι τα τελευταία 800.000 χρόνια υπήρξαν τακτικές περίοδοι μεγάλων παγετώνων που ακολουθήθηκαν από μεσοπαγετώδεις περιόδους σε κύκλους 100.000 ετών. Αυτοί οι κύκλοι συμπίπτουν με τους κύκλους Milankovitch που συνδέονται με την εκκεντρότητα της τροχιάς της Γης και την αξονική της κλίση. Είναι πολύ πιθανό ότι οι κύκλοι αυτοί σχετίζονται με την ηλιακή ένταση και την εποχιακή κατανομή της ηλιακής θερμότητας στην επιφάνεια της Γης. Υπάρχει ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της θερμοκρασίας και του επιπέδου του ατμοσφαιρικού CO2 κατά τη διάρκεια αυτών των διαδοχικών παγετώνων, υποδεικνύοντας μια πιθανή σχέση αιτίου-αποτελέσματος μεταξύ των δύο. Το CO2 υστερεί της θερμοκρασίας κατά μέσο όρο 800 χρόνια κατά τη διάρκεια της πιο πρόσφατης περιόδου 400.000 ετών, γεγονός που υποδηλώνει ότι η θερμοκρασία είναι η αιτία, καθώς η αιτία δεν έρχεται ποτέ μετά το αποτέλεσμα.
Εξετάζοντας τα τελευταία 50.000 χρόνια της θερμοκρασίας και του CO2 βλέπουμε ότι οι αλλαγές στο CO2 ακολουθούν τις αλλαγές στη θερμοκρασία. Αυτό είναι το αναμενόμενο, καθώς οι κύκλοι Milankovitch είναι πολύ πιο πιθανό να προκαλέσουν μια αλλαγή στη θερμοκρασία παρά μια αλλαγή στο CO2. Και μια αλλαγή στη θερμοκρασία είναι πολύ πιο πιθανό να προκαλέσει μια αλλαγή στο CO2 λόγω της εκτόνωσης CO2 από τους ωκεανούς κατά τη διάρκεια θερμότερων περιόδων και της εισροής (απορρόφησης) CO2 κατά τη διάρκεια ψυχρότερων περιόδων. Ωστόσο, οι κινδυνολόγοι του κλίματος επιμένουν να επιμένουν ότι το CO2 προκαλεί τη μεταβολή της θερμοκρασίας, παρά την παράλογη φύση αυτού του ισχυρισμού.
Είναι απογοητευτικό να αναλογιστεί κανείς το μέγεθος της κλιματικής αλλαγής κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20.000 ετών, από την κορύφωση της τελευταίας μεγάλης παγετώδους περιόδου. Εκείνη την εποχή υπήρχαν 3,3 χιλιόμετρα πάγου στην κορυφή της σημερινής πόλης του Μόντρεαλ, μιας πόλης με περισσότερους από 3 εκατομμύρια κατοίκους. Το 95% του Καναδά ήταν καλυμμένο από ένα στρώμα πάγου. Ακόμη και νοτιότερα από το Σικάγο υπήρχε σχεδόν ένα χιλιόμετρο πάγου. Αν ο κύκλος του Milankovitch συνεχίσει να επικρατεί, και δεν υπάρχει κανένας λόγος, εκτός από τις εκπομπές CO2 που εκπέμπουμε, να πιστεύουμε το αντίθετο, αυτό θα συμβεί σταδιακά ξανά κατά τη διάρκεια των επόμενων 80.000 ετών. Θα αποτρέψουν οι εκπομπές CO2 μας μια νέα παγετώδη περίοδο, όπως έχει προτείνει ο James Lovelock; Δεν φαίνεται να υπάρχουν πολλές ελπίδες γι' αυτό μέχρι στιγμής, καθώς παρά το γεγονός ότι το 1/3 όλων των εκπομπών CO2 μας απελευθερώθηκε τα τελευταία 18 χρόνια, το βρετανικό Μετεωρολογικό Γραφείο υποστηρίζει ότι δεν υπήρξε στατιστικά σημαντική αύξηση της θερμοκρασίας κατά τη διάρκεια αυτού του αιώνα.
Στο αποκορύφωμα της τελευταίας παγετώδους περιόδου η στάθμη της θάλασσας ήταν περίπου 120 μέτρα χαμηλότερα από ό,τι είναι σήμερα. Πριν από 7.000 χρόνια όλοι οι παγετώνες χαμηλού υψομέτρου και μεσαίου πλάτους είχαν λιώσει. Δεν υπάρχει ομοφωνία σχετικά με τη διακύμανση της στάθμης της θάλασσας από τότε, αν και πολλοί επιστήμονες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η στάθμη της θάλασσας ήταν υψηλότερη από ό,τι σήμερα κατά τη διάρκεια του Ολόκαινου θερμικού βέλτιστου από 9.000 έως 5.000 χρόνια πριν, όταν η Σαχάρα ήταν πράσινη. Η στάθμη της θάλασσας μπορεί επίσης να ήταν υψηλότερη από ό,τι σήμερα κατά τη διάρκεια της Μεσαιωνικής Θερμής Περιόδου.
Εκατοντάδες νησιά κοντά στον Ισημερινό στην Παπούα της Ινδονησίας έχουν υποσκαφεί από τη θάλασσα με τρόπο που δίνει βάση στην υπόθεση ότι υπήρξε μικρή καθαρή μεταβολή της στάθμης της θάλασσας κατά τις τελευταίες χιλιάδες χρόνια. Χρειάζεται πολύς χρόνος για να συμβεί τόσο μεγάλη διάβρωση από την ήπια δράση των κυμάτων σε μια τροπική θάλασσα.
Επιστρέφοντας στη σχέση μεταξύ θερμοκρασίας και CO2 στη σύγχρονη εποχή, μπορούμε να δούμε ότι η θερμοκρασία αυξάνεται με σταθερό αργό ρυθμό στην Κεντρική Αγγλία από το 1700, ενώ οι ανθρώπινες εκπομπές CO2 δεν είχαν σημασία μέχρι το 1850 και στη συνέχεια άρχισε μια εκθετική αύξηση μετά το 1950. Αυτό δεν είναι ενδεικτικό μιας άμεσης αιτιώδους σχέσης μεταξύ των δύο. Αφού πάγωνε τακτικά κατά τη διάρκεια της Μικρής Εποχής των Παγετώνων, ο ποταμός Τάμεσης πάγωσε για τελευταία φορά το 1814, καθώς η Γη εισήλθε σε αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί Σύγχρονη Θερμή Περίοδος.
Η IPCC δηλώνει ότι είναι "εξαιρετικά πιθανό" οι ανθρώπινες εκπομπές να είναι η κυρίαρχη αιτία της υπερθέρμανσης του πλανήτη "από τα μέσα του 20ου αιώνα", δηλαδή από το 1950 και μετά. Ισχυρίζονται ότι το "εξαιρετικά" σημαίνει 95% βέβαιο, παρόλο που ο αριθμός 95 απλά βγήκε από τον αέρα σαν μαγική πράξη. Και το "πιθανό" δεν είναι μια επιστημονική λέξη, αλλά μάλλον ενδεικτική μιας κρίσης, μια άλλη λέξη για μια γνώμη.
Υπήρξε μια 30ετής περίοδος αύξησης της θερμοκρασίας από το 1910-1940, στη συνέχεια μια ψύξη από το 1940 έως το 1970, ακριβώς όταν οι εκπομπές CO2 άρχισαν να αυξάνονται εκθετικά, και στη συνέχεια μια 30ετής αύξηση της θερμοκρασίας από το 1970-2000 που ήταν πολύ παρόμοια σε διάρκεια και αύξηση της θερμοκρασίας με την αύξηση από το 1910-1940. Κάποιος μπορεί τότε να αναρωτηθεί "τι προκάλεσε την αύξηση της θερμοκρασίας από το 1910-1940, αν δεν ήταν οι ανθρώπινες εκπομπές; Και αν ήταν φυσικοί παράγοντες πώς ξέρουμε ότι οι ίδιοι φυσικοί παράγοντες δεν ήταν υπεύθυνοι για την άνοδο μεταξύ 1970-2000". Δεν χρειάζεται να πάτε εκατομμύρια χρόνια πίσω για να βρείτε τη λογική πλάνη στη βεβαιότητα της IPCC ότι εμείς είμαστε οι κακοί του έργου.
Το νερό είναι μακράν το σημαντικότερο αέριο του θερμοκηπίου και είναι το μόνο μόριο που υπάρχει στην ατμόσφαιρα και στις τρεις καταστάσεις, αέρια, υγρή και στερεή. Ως αέριο, οι υδρατμοί είναι αέριο του θερμοκηπίου, αλλά ως υγρό και στερεό δεν είναι. Ως υγρό το νερό σχηματίζει σύννεφα, τα οποία στέλνουν την ηλιακή ακτινοβολία πίσω στο διάστημα κατά τη διάρκεια της ημέρας και συγκρατούν τη θερμότητα τη νύχτα. Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα τα υπολογιστικά μοντέλα να μπορούν να προβλέψουν την καθαρή επίδραση του ατμοσφαιρικού νερού σε μια ατμόσφαιρα με υψηλότερο CO2. Παρόλα αυτά οι θερμόφιλοι υποστηρίζουν ότι το υψηλότερο CO2 θα οδηγήσει σε θετική ανατροφοδότηση από το νερό, μεγεθύνοντας έτσι την επίδραση του CO2 από μόνο του κατά 2-3 φορές. Άλλοι επιστήμονες πιστεύουν ότι το νερό μπορεί να έχει ουδέτερη ή αρνητική ανάδραση στο CO2. Τα παρατηρησιακά στοιχεία από τα πρώτα χρόνια αυτού του αιώνα τείνουν να ενισχύουν την τελευταία υπόθεση.
Πόσοι πολιτικοί ή μέλη των μέσων ενημέρωσης ή του κοινού γνωρίζουν αυτή τη δήλωση για την κλιματική αλλαγή από την IPCC το 2007;
"θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα συζευγμένο μη γραμμικό χαοτικό σύστημα, και επομένως ότι η μακροπρόθεσμη πρόβλεψη των μελλοντικών κλιματικών καταστάσεων δεν είναι δυνατή".
Υπάρχει ένα γράφημα που δείχνει ότι τα κλιματικά μοντέλα έχουν υπερβάλει κατάφωρα στο ρυθμό αύξησης της θερμοκρασίας, το οποίο επιβεβαιώνει τη δήλωση της IPCC. Οι μόνες τάσεις που τα υπολογιστικά μοντέλα φαίνεται να μπορούν να προβλέψουν με ακρίβεια είναι αυτές που έχουν ήδη συμβεί.
Ερχόμενος στον πυρήνα της παρουσίασής μου, το CO2 είναι το νόμισμα της ζωής και το πιο σημαντικό δομικό στοιχείο για όλη τη ζωή στη Γη. Όλη η ζωή βασίζεται στον άνθρακα, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας. Σίγουρα ο κύκλος του άνθρακα και ο κεντρικός του ρόλος στη δημιουργία της ζωής θα πρέπει να διδάσκεται στα παιδιά μας και όχι η δαιμονοποίηση του CO2, ότι ο "άνθρακας" είναι ένας "ρύπος" που απειλεί τη συνέχιση της ζωής. Γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι το CO2 είναι απαραίτητο για τη ζωή και ότι πρέπει να βρίσκεται σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο στην ατμόσφαιρα για την επιβίωση των φυτών, τα οποία αποτελούν την κύρια τροφή για όλα τα άλλα είδη που ζουν σήμερα. Δεν θα έπρεπε να ενθαρρύνουμε τους πολίτες, τους μαθητές, τους καθηγητές, τους πολιτικούς, τους επιστήμονες και άλλους ηγέτες μας να γιορτάσουν το CO2 ως τον χορηγό ζωής που είναι;
Είναι αποδεδειγμένο γεγονός ότι τα φυτά, συμπεριλαμβανομένων των δέντρων και όλων των καλλιεργειών τροφίμων μας, είναι ικανά να αναπτύσσονται πολύ ταχύτερα σε υψηλότερα επίπεδα CO2 από αυτά που υπάρχουν σήμερα στην ατμόσφαιρα. Ακόμη και στη σημερινή συγκέντρωση των 400 ppm τα φυτά σχετικά λιμοκτονούν για τροφή. Το βέλτιστο επίπεδο CO2 για την ανάπτυξη των φυτών είναι περίπου 5 φορές υψηλότερο, 2000 ppm, αλλά οι κινδυνολόγοι προειδοποιούν ότι είναι ήδη πολύ υψηλό. Πρέπει να αμφισβητούνται καθημερινά από κάθε άτομο που γνωρίζει την αλήθεια σε αυτό το θέμα. Το CO2 είναι ο δωρητής της ζωής και πρέπει να γιορτάζουμε το CO2 αντί να το δυσφημούμε όπως είναι η μόδα σήμερα.
Γινόμαστε μάρτυρες του "πρασίνου της Γης", καθώς τα υψηλότερα επίπεδα CO2, λόγω των ανθρώπινων εκπομπών από τη χρήση ορυκτών καυσίμων, προωθούν την αυξημένη ανάπτυξη των φυτών σε όλο τον κόσμο. Αυτό έχει επιβεβαιωθεί από επιστήμονες του CSIRO στην Αυστραλία, στη Γερμανία και στη Βόρεια Αμερική. Μόνο το ήμισυ του CO2 που εκπέμπουμε από τη χρήση ορυκτών καυσίμων εμφανίζεται στην ατμόσφαιρα. Το υπόλοιπο πηγαίνει κάπου αλλού και η καλύτερη επιστήμη λέει ότι το μεγαλύτερο μέρος του πηγαίνει σε αύξηση της παγκόσμιας βιομάζας των φυτών. Και τι κακό μπορεί να έχει αυτό, καθώς τα δάση και οι γεωργικές καλλιέργειες γίνονται πιο παραγωγικές;
Όλο το CO2 στην ατμόσφαιρα έχει δημιουργηθεί από την εκτόνωση από τον πυρήνα της Γης κατά τη διάρκεια μαζικών ηφαιστειακών εκρήξεων. Αυτό ήταν πολύ πιο διαδεδομένο στην πρώιμη ιστορία της Γης, όταν ο πυρήνας ήταν θερμότερος από ό,τι σήμερα.
Κατά τα τελευταία 150 εκατομμύρια χρόνια δεν υπήρξε αρκετή προσθήκη CO2 στην ατμόσφαιρα ώστε να αντισταθμιστούν οι σταδιακές απώλειες λόγω της ταφής στα ιζήματα.
Ας δούμε πού βρίσκεται όλος ο άνθρακας στον κόσμο και πώς μετακινείται.
Σήμερα, με λίγο πάνω από 400 ppm, υπάρχουν 850 δισεκατομμύρια τόνοι άνθρακα ως CO2 στην ατμόσφαιρα. Συγκριτικά, όταν οι σύγχρονες μορφές ζωής εξελίχθηκαν πριν από 500 εκατομμύρια χρόνια, υπήρχαν σχεδόν 15.000 δισεκατομμύρια τόνοι άνθρακα στην ατμόσφαιρα, δηλαδή 17 φορές περισσότερο από το σημερινό επίπεδο. Τα φυτά και τα εδάφη μαζί περιέχουν περισσότερους από 2.000 δισεκατομμύρια τόνους άνθρακα, δηλαδή υπερδιπλάσια ποσότητα από ολόκληρη την παγκόσμια ατμόσφαιρα. Οι ωκεανοί περιέχουν 38.000 δισεκατομμύρια τόνους άνθρακα, ως διαλυμένο CO2, 45 φορές περισσότερο από ό,τι στην ατμόσφαιρα. Τα ορυκτά καύσιμα, τα οποία παράγονται από φυτά που τράβηξαν CO2 από την ατμόσφαιρα, αντιστοιχούν σε 5.000 - 10.000 δισεκατομμύρια τόνους άνθρακα, 6 - 12 φορές περισσότερο άνθρακα από ό,τι υπάρχει στην ατμόσφαιρα.
Αλλά ο πραγματικά εντυπωσιακός αριθμός είναι η ποσότητα άνθρακα που έχει δεσμευτεί από την ατμόσφαιρα και έχει μετατραπεί σε ανθρακούχα πετρώματα. 100.000.000 δισεκατομμύρια τόνοι, δηλαδή ένα τετράκις εκατομμύριο τόνοι άνθρακα, έχουν μετατραπεί σε πέτρα από θαλάσσια είδη που έμαθαν να φτιάχνουν οπλισμό για τον εαυτό τους συνδυάζοντας ασβέστιο και άνθρακα σε ανθρακικό ασβέστιο. Ο ασβεστόλιθος, η κιμωλία και το μάρμαρο είναι όλα βιολογικής προέλευσης και αντιστοιχούν στο 99,9% όλου του άνθρακα που υπήρξε ποτέ στην παγκόσμια ατμόσφαιρα. Τα λευκά βράχια του Ντόβερ είναι φτιαγμένα από τους σκελετούς ανθρακικού ασβεστίου των κοκκολιθοφόρων, μικροσκοπικών θαλάσσιων φυτοπλαγκτών.
Η συντριπτική πλειονότητα του διοξειδίου του άνθρακα που προήλθε από την ατμόσφαιρα έχει δεσμευτεί και αποθηκευτεί αρκετά μόνιμα σε ανθρακούχα πετρώματα, όπου δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως τροφή από τα φυτά.
Ξεκινώντας πριν από 540 εκατομμύρια χρόνια, στην αρχή της Καμβρίου Περιόδου, πολλά θαλάσσια είδη ασπόνδυλων εξελίχθηκαν στην ικανότητα να ελέγχουν την ασβεστοποίηση και να δημιουργούν θωρακίσεις για να προστατεύουν το μαλακό σώμα τους. Τα οστρακοειδή, όπως τα μύδια και τα σαλιγκάρια, τα κοράλλια, τα κοκκολιθοφόρα (φυτοπλαγκτόν) και τα φορμινίφερα (ζωοπλαγκτόν) άρχισαν να συνδυάζουν το διοξείδιο του άνθρακα με το ασβέστιο και έτσι να απομακρύνουν τον άνθρακα από τον κύκλο ζωής καθώς τα κελύφη βυθίζονταν στα ιζήματα. 100.000.000 δισεκατομμύρια τόνοι ανθρακούχων ιζημάτων. Είναι ειρωνικό το γεγονός ότι η ίδια η ζωή, επινοώντας μια προστατευτική πανοπλία, καθόρισε την τελική της καταστροφή με τη συνεχή απομάκρυνση του CO2 από την ατμόσφαιρα. Αυτή είναι η δέσμευση και αποθήκευση του άνθρακα σε μεγάλη κλίμακα. Αυτά είναι τα ανθρακούχα ιζήματα που σχηματίζουν τα σχιστολιθικά κοιτάσματα από τα οποία αντλούμε σήμερα φυσικό αέριο και πετρέλαιο. Και προσθέτω την υποστήριξή μου σε όσους λένε: "Εντάξει, Ηνωμένο Βασίλειο, ξεκινήστε το fracking***".
Σημ.: Υδραυλική ρωγμάτωση (fracking), την περίφημη νέα μέθοδο εξόρυξης πετρελαίου και φυσικού αερίου
Τα τελευταία 150 εκατομμύρια χρόνια παρατηρήθηκε μια σταθερή μείωση του CO2 από την ατμόσφαιρα. Υπάρχουν πολλές συνιστώσες σε αυτό, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι το καθαρό αποτέλεσμα, μια απομάκρυνση κατά μέσο όρο 37.000 τόνων άνθρακα από την ατμόσφαιρα κάθε χρόνο για 150 εκατομμύρια χρόνια. Η ποσότητα του CO2 στην ατμόσφαιρα μειώθηκε κατά 90% περίπου κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Αυτό σημαίνει ότι οι ηφαιστειακές εκπομπές CO2 αντισταθμίστηκαν από την απώλεια άνθρακα σε ιζήματα ανθρακικού ασβεστίου σε βάθος πολλών εκατομμυρίων ετών.
Αν συνεχιστεί αυτή η τάση, το CO2 θα πέσει αναπόφευκτα σε επίπεδα που απειλούν την επιβίωση των φυτών, τα οποία απαιτούν τουλάχιστον 150 ppm για να επιβιώσουν. Αν τα φυτά πεθάνουν, όλα τα ζώα, τα έντομα και άλλα ασπόνδυλα που εξαρτώνται από τα φυτά για την επιβίωσή τους θα πεθάνουν επίσης.
Πόσος καιρός θα περάσει με το σημερινό επίπεδο μείωσης του CO2 μέχρι το μεγαλύτερο μέρος ή το σύνολο της ζωής στη Γη να απειληθεί με εξαφάνιση από την έλλειψη CO2 στην ατμόσφαιρα;
Κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής των παγετώνων του Πλειστόκαινου, το CO2 τείνει να φτάνει σε ένα ελάχιστο επίπεδο όταν οι διαδοχικοί παγετώνες φτάνουν στο αποκορύφωμά τους. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας παγετώδους περιόδου, η οποία κορυφώθηκε πριν από 18.000 χρόνια, το CO2 έφτασε στο κατώτατο σημείο στα 180 ppm, εξαιρετικά πιθανό το χαμηλότερο επίπεδο CO2 στην ιστορία της Γης. Αυτό είναι μόνο 30 ppm πάνω από το επίπεδο που τα φυτά αρχίζουν να πεθαίνουν. Παλαιοντολογικές έρευνες έχουν αποδείξει ότι ακόμη και στα 180 ppm υπήρχε σοβαρός περιορισμός της ανάπτυξης, καθώς τα φυτά άρχισαν να λιμοκτονούν. Με την έναρξη της θερμότερης μεσοπαγετώδους περιόδου το CO2 ανέκαμψε στα 280 ppm. Αλλά ακόμη και σήμερα, με τις ανθρώπινες εκπομπές να προκαλούν το CO2 να φτάνει τα 400 ppm, τα φυτά εξακολουθούν να περιορίζονται στον ρυθμό ανάπτυξής τους, ο οποίος θα ήταν πολύ υψηλότερος αν το CO2 ήταν στα 1000-2000 ppm.
Εδώ είναι τα συγκλονιστικά νέα. Αν οι άνθρωποι δεν είχαν αρχίσει να ξεκλειδώνουν μέρος του άνθρακα που είχε αποθηκευτεί ως ορυκτά καύσιμα, το σύνολο του οποίου βρισκόταν στην ατμόσφαιρα ως CO2 πριν δεσμευτεί από τα φυτά και τα ζώα, η ζωή στη Γη θα είχε σύντομα στερηθεί αυτό το απαραίτητο θρεπτικό συστατικό και θα άρχιζε να πεθαίνει. Δεδομένων των σημερινών τάσεων των παγετώνων και των μεσοπαγετώνιων περιόδων, αυτό θα συνέβαινε πιθανότατα σε λιγότερο από 2 εκατομμύρια χρόνια από σήμερα, ένα ανοιγοκλείσιμο του ματιού της φύσης, το 0,05% της ιστορίας της ζωής που διαρκεί 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια.
Κανένα άλλο είδος δεν θα μπορούσε να φέρει εις πέρας το έργο της επαναφοράς μέρους του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, ο οποίος αφαιρέθηκε και δεσμεύτηκε στο φλοιό της Γης από τα φυτά και τα ζώα κατά τη διάρκεια των χιλιετιών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τιμώ τον James Lovelock στη διάλεξή μου απόψε. Ο Jim ήταν για πολλά χρόνια της πεποίθησης ότι οι άνθρωποι είναι το ένα και μοναδικό είδος που είναι αποστάτης στη Γαία, προορισμένο να προκαλέσει καταστροφική υπερθέρμανση του πλανήτη. Μου αρέσει η υπόθεση της Γαίας, αλλά δεν είμαι θρησκευόμενος και για μένα αυτό έμοιαζε πολύ με το προπατορικό αμάρτημα. Ήταν σαν οι άνθρωποι να ήταν το μόνο κακό είδος στη Γη.
Αλλά ο James Lovelock είδε το φως και συνειδητοποίησε ότι οι άνθρωποι μπορεί να είναι μέρος του σχεδίου της Γαίας, και έχει σοβαρούς λόγους να το κάνει. Και τον τιμώ γιατί χρειάζεται θάρρος για να αλλάξεις γνώμη αφού έχεις επενδύσει τόσο πολύ από τη φήμη σου στην αντίθετη άποψη. Αντί να βλέπει τους ανθρώπους ως εχθρούς της Γαίας, ο Lovelock βλέπει τώρα ότι μπορεί να συνεργαζόμαστε με τη Γαία για να "αποτρέψουμε μια άλλη εποχή των παγετώνων", ή μια μεγάλη παγετώδη περίοδο. Αυτό είναι πολύ πιο αληθοφανές από το σενάριο της καταστροφής του κλίματος, επειδή η απελευθέρωση του CO2 πίσω στην ατμόσφαιρα έχει σίγουρα αντιστρέψει τη σταθερή καθοδική πορεία αυτής της απαραίτητης τροφής για τη ζωή, και ελπίζουμε ότι μπορεί να μειώσει την πιθανότητα το κλίμα να διολισθήσει σε μια άλλη περίοδο μεγάλων παγετώνων. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι τα υψηλότερα επίπεδα CO2 θα οδηγήσουν σε αύξηση της ανάπτυξης των φυτών και της βιομάζας. Πραγματικά δεν ξέρουμε αν τα υψηλότερα επίπεδα CO2 θα αποτρέψουν ή θα μειώσουν την ενδεχόμενη διολίσθηση σε μια άλλη μεγάλη παγετώδη περίοδο. Προσωπικά δεν είμαι αισιόδοξος γι' αυτό, επειδή η μακροπρόθεσμη ιστορία απλά δεν υποστηρίζει μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ CO2 και θερμοκρασίας.
Όντως προκαλεί κατάπληξη μπροστά στη γνώση μας ότι το επίπεδο του CO2 μειώνεται σταθερά, το γεγονός ότι οι ανθρώπινες εκπομπές CO2 δεν αναγνωρίζονται παγκοσμίως ως θαύμα σωτηρίας. Από την άμεση παρατήρηση γνωρίζουμε ήδη ότι οι ακραίες προβλέψεις για την επίδραση του CO2 στην παγκόσμια θερμοκρασία είναι εξαιρετικά απίθανες, δεδομένου ότι περίπου το ένα τρίτο όλων των εκπομπών CO2 έχει εκπεμφθεί κατά τη διάρκεια των τελευταίων 18 ετών και δεν υπήρξε στατιστικά σημαντική αύξηση της θερμοκρασίας. Και ακόμη και αν υπήρχε κάποια πρόσθετη αύξηση της θερμοκρασίας, αυτή θα ήταν σίγουρα προτιμότερη από την εξόντωση όλων ή των περισσότερων ειδών στον πλανήτη.
Το ακούσατε εδώ. "Οι ανθρώπινες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα έχουν σώσει τη ζωή στη Γη από την αναπόφευκτη πείνα και την εξαφάνιση λόγω έλλειψης CO2". Για να χρησιμοποιήσουμε την αναλογία του ατομικού ρολογιού, αν η Γη είχε ηλικία 24 ωρών, βρισκόμασταν 38 δευτερόλεπτα πριν από τα μεσάνυχτα όταν αντιστρέψαμε την τάση προς τους έσχατους καιρούς. Αν αυτά δεν είναι καλά νέα, δεν ξέρω τι είναι. Δεν μπορείτε να αποτρέψετε τον Αρμαγεδδώνα κάθε μέρα.
Προκαλώ οποιονδήποτε να δώσει ένα πειστικό επιχείρημα που να αντικρούει την ανάλυσή μου για το ιστορικό αρχείο και την πρόβλεψη της πείνας του CO2 με βάση την τάση των 150 εκατομμυρίων ετών. Τα επιχειρήματα ad hominem για τους "αρνητές" δεν χρειάζεται να ισχύουν. Υποστηρίζω ότι ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας έχει παραπλανηθεί συλλογικά και έχει πιστέψει ότι το παγκόσμιο CO2 και η θερμοκρασία είναι πολύ υψηλές, ενώ το αντίθετο ισχύει και για τα δύο. Αρνείται κανείς ότι κάτω από 150 ppm CO2 τα φυτά θα πεθάνουν; Αρνείται κανείς ότι η Γη βρίσκεται σε μια περίοδο ψύξης 50 εκατομμυρίων ετών και ότι αυτή η παγετώδης περίοδος του Πλειστόκαινου είναι μια από τις πιο ψυχρές περιόδους στην ιστορία του πλανήτη;
Αν υποθέσουμε ότι οι ανθρώπινες εκπομπές έχουν προσθέσει μέχρι σήμερα περίπου 200 δισεκατομμύρια τόνους CO2 στην ατμόσφαιρα, ακόμη και αν σταματήσουμε σήμερα να χρησιμοποιούμε ορυκτά καύσιμα, έχουμε ήδη κερδίσει άλλα 5 εκατομμύρια χρόνια για τη ζωή στη γη. Όμως δεν θα σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε ορυκτά καύσιμα για την τροφοδοσία του πολιτισμού μας, οπότε είναι πιθανό να προλάβουμε την πείνα των φυτών λόγω έλλειψης CO2 για τουλάχιστον 65 εκατομμύρια χρόνια. Ακόμη και όταν τα ορυκτά καύσιμα θα έχουν λιγοστέψει, έχουμε τα τετράκις εκατομμύρια τόνους άνθρακα σε ανθρακούχα πετρώματα, τα οποία μπορούμε να μετατρέψουμε σε ασβέστη και CO2 για την κατασκευή τσιμέντου. Και γνωρίζουμε ήδη πώς να το κάνουμε αυτό με την ηλιακή ή την πυρηνική ενέργεια. Αυτό και μόνο, ανεξάρτητα από την κατανάλωση ορυκτών καυσίμων, θα υπερκαλύψει την απώλεια CO2 λόγω της ταφής του ανθρακικού ασβεστίου στα θαλάσσια ιζήματα. Χωρίς αμφιβολία, το ανθρώπινο είδος έχει καταστήσει δυνατή την παράταση της επιβίωσης της ζωής στη Γη για περισσότερα από 100 εκατομμύρια χρόνια. Δεν είμαστε ο εχθρός της φύσης αλλά η σωτηρία της.
Ως υστερόγραφο, θα ήθελα να κάνω μερικά σχόλια για την άλλη πλευρά του νομίσματος της υποτιθέμενης επικίνδυνης κλιματικής αλλαγής, την ενεργειακή μας πολιτική, και ειδικότερα για τα πολύ κακοποιημένα ορυκτά καύσιμα: τον άνθρακα, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.
Ανάλογα με τον τρόπο υπολογισμού, τα ορυκτά καύσιμα ευθύνονται για το 85-88% της παγκόσμιας κατανάλωσης ενέργειας και περισσότερο από το 95% της ενέργειας για τη μεταφορά ανθρώπων και αγαθών, συμπεριλαμβανομένης της τροφής μας.
Νωρίτερα φέτος οι ηγέτες των χωρών της G7 συμφώνησαν ότι τα ορυκτά καύσιμα θα πρέπει να καταργηθούν σταδιακά έως το 2100, μια τουλάχιστον παράξενη εξέλιξη. Φυσικά, κανένας νοήμων άνθρωπος δεν πιστεύει πραγματικά ότι αυτό θα συμβεί, αλλά αποτελεί απόδειξη της δύναμης των ελίτ που έχουν συγκλίνει γύρω από την καταστροφική κλιματική αλλαγή που προκαλείται από τον άνθρωπο, το γεγονός ότι τόσοι πολλοί υποτιθέμενοι παγκόσμιοι ηγέτες πρέπει να συμμετάσχουν στην παρωδία. Πώς θα μπορούσαμε να τους πείσουμε να γιορτάσουν το CO2 αντί να το υποτιμούν;
Πολλά άσχημα πράγματα λέγονται για τα ορυκτά καύσιμα, παρόλο που είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνα για τη μακροζωία μας, την ευημερία μας και τον άνετο τρόπο ζωής μας.
Οι υδρογονάνθρακες, τα ενεργειακά συστατικά των ορυκτών καυσίμων, είναι 100% οργανικά, όπως στην οργανική χημεία. Παράχθηκαν από την ηλιακή ενέργεια σε αρχαίες θάλασσες και δάση. Όταν καίγονται για ενέργεια, τα κύρια προϊόντα τους είναι το νερό και το CO2, τα δύο πιο απαραίτητα τρόφιμα για τη ζωή. Και τα ορυκτά καύσιμα είναι μακράν η μεγαλύτερη μπαταρία αποθήκευσης άμεσης ηλιακής ενέργειας στη Γη. Τίποτα άλλο δεν πλησιάζει, εκτός από τα πυρηνικά καύσιμα, τα οποία είναι επίσης ηλιακά, με την έννοια ότι παράγονται σε ετοιμοθάνατους αστέρες.
Σήμερα, η Greenpeace διαμαρτύρεται για τις ρωσικές και αμερικανικές εξέδρες άντλησης πετρελαίου με πετρελαιοκίνητα πλοία 3000 HP και χρησιμοποιεί εξωλέμβιες μηχανές 200 HP για να επιβιβαστεί στις εξέδρες και να κρεμάσει πλαστικά πανό κατά του πετρελαίου που κατασκευάζονται με ορυκτά καύσιμα. Στη συνέχεια εκδίδουν ένα δελτίο τύπου που μας λέει ότι πρέπει να "τερματίσουμε τον εθισμό μας στο πετρέλαιο". Δεν θα με πείραζε τόσο πολύ αν η Greenpeace πήγαινε με ποδήλατα στα ιστιοφόρα της και έμπαινε με τις μικρές βάρκες της στις εξέδρες για να κρεμάσει πανό από οργανικό βαμβάκι. Δεν είχαμε βόμβα υδρογόνου στο σκάφος που έπλευσε στην πρώτη εκστρατεία της Greenpeace κατά των πυρηνικών δοκιμών.
Κάποιο από το παγκόσμιο πετρέλαιο προέρχεται από την πατρίδα μου, τις καναδικές πετρελαιοπηγές της βόρειας Αλμπέρτα. Δεν είχα ποτέ συνεργαστεί με συμφέροντα ορυκτών καυσίμων μέχρι που εξοργίστηκα με τα ψέμματα που διαδίδονταν για την παραγωγή πετρελαίου της χώρας μου στις πρωτεύουσες των συμμάχων μας σε όλο τον κόσμο. Επισκέφθηκα τις επιχειρήσεις πετρελαϊκής άμμου για να διαπιστώσω ιδίοις όμμασι τι συνέβαινε εκεί.
Είναι αλήθεια ότι δεν είναι ωραίο θέαμα όταν η γη απογυμνώνεται για να φτάσει στην άμμο ώστε να αφαιρεθεί το πετρέλαιο από αυτήν. Ο Καναδάς στην πραγματικότητα καθαρίζει τη μεγαλύτερη φυσική πετρελαιοκηλίδα στην ιστορία και βγάζει κέρδος από αυτό. Το πετρέλαιο βγήκε στην επιφάνεια όταν τα Βραχώδη Όρη ωθήθηκαν προς τα πάνω από τη συγκρουόμενη πλάκα του Ειρηνικού. Όταν η άμμος επιστρέφει πίσω στη γη, το 99% του λεγόμενου "τοξικού πετρελαίου" έχει απομακρυνθεί από αυτήν.
Οι ακτιβιστές κατά του πετρελαίου λένε ότι οι επιχειρήσεις πετρελαϊκής άμμου καταστρέφουν το βόρειο δάσος του Καναδά. Το βόρειο δάσος του Καναδά αντιπροσωπεύει το 10% όλων των δασών του κόσμου και η περιοχή των πετρελαϊκών άμμων είναι σαν σπυράκι σε ελέφαντα σε σύγκριση με αυτό. Σύμφωνα με το νόμο, κάθε τετραγωνική ίντσα γης που διαταράσσεται από την εξόρυξη πετρελαϊκής άμμου πρέπει να επιστρέψει στο αυτοφυές δάσος του βορειοδυτικού τομέα. Πότε πόλεις όπως το Λονδίνο, οι Βρυξέλλες και η Νέα Υόρκη που έχουν καταστρέψει το φυσικό περιβάλλον θα επιστρέψουν στα εγγενή οικοσυστήματά τους;
Η τέχνη και η επιστήμη της οικολογικής αποκατάστασης ή της ανάκτησης, όπως ονομάζεται στη βιομηχανία εξόρυξης, είναι μια καθιερωμένη πρακτική. Η γη αναδιαμορφώνεται, το αρχικό έδαφος επανέρχεται και εγκαθίστανται ενδημικά είδη φυτών και δέντρων. Είναι δυνατόν, με τη δημιουργία κοιλοτήτων εκεί όπου η γη ήταν επίπεδη, να αυξηθεί η βιοποικιλότητα με τη δημιουργία λιμνών και λιμνών όπου τα φυτά των υγροτόπων, τα έντομα και τα υδρόβια πτηνά μπορούν να εγκατασταθούν στο ανακτημένο τοπίο.
Οι λίμνες απόθεσης όπου επιστρέφεται η καθαρισμένη άμμος φαίνονται άσχημες για μερικά χρόνια, αλλά τελικά αποκαθίστανται σε λιβάδια. Το Πρώτο Έθνος Fort McKay έχει συμβόλαιο για τη διαχείριση ενός κοπαδιού βισόνων σε μια ανακτημένη λίμνη αποβλήτων. Κάθε λίμνη αποβλήτων θα αποκατασταθεί με παρόμοιο τρόπο όταν ολοκληρωθούν οι εργασίες.
Ως οικολόγος και περιβαλλοντολόγος για περισσότερα από 45 χρόνια, αυτό είναι αρκετά καλό για μένα. Η γη διαταράσσεται για ένα ανοιγοκλείσιμο του ματιού σε γεωλογικό χρόνο και στη συνέχεια επιστρέφει σε ένα βιώσιμο οικοσύστημα βορεατικών δασών με καθαρότερη άμμο. Και ως μπόνους παίρνουμε το καύσιμο για να τροφοδοτήσουμε τα ζιζανιοφάγα, τα σκούτερ, τις μοτοσικλέτες, τα αυτοκίνητα, τα φορτηγά, τα λεωφορεία, τα τρένα και τα αεροσκάφη μας.
Εν κατακλείδι, το διοξείδιο του άνθρακα από την καύση ορυκτών καυσίμων είναι το υλικό της ζωής, το προσωπικό της ζωής, το νόμισμα της ζωής, στην πραγματικότητα η ραχοκοκαλιά της ζωής στη Γη.
Είναι τιμή μου που επιλέχθηκα να δώσω την ετήσια διάλεξή σας.
Σας ευχαριστώ που με ακούσατε απόψε.
Ελπίζω να είδατε το CO2 από μια νέα οπτική γωνία και να γιορτάσετε μαζί μου το CO2! .
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, μοιραστείτε το με την οικογένεια, τους φίλους και τους συναδέλφους σας, εγγραφείτε για να λαμβάνετε περισσότερο περιεχόμενο και αν θέλετε να στηρίξετε το συνεχές έργο μου, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον παρακάτω σύνδεσμο.
β Παρακαλώ βοηθήστε να στηρίξετε το έργο μου. 🙏
---Δικτυογραφία :
Patrick Moore: Carbon dioxide is the building block of all life on Earth – The Expose
https://expose-news.com/2023/06/08/carbon-dioxide-is-the-building-block-of-all-life-on-earth/
εξαιρετικο!