Η Υιοθέτηση του Συμφώνου για το Μέλλον (Pact for the Future) Θα Πραγματοποιηθεί 33 Χρόνια Μετά Τη Δημοσίευση Του Συγκλονιστικού Εγγράφου «Πρωτοβουλία για την Οικολογική Χάρτα της Γης-92»
Το έγγραφο έχει ανατριχιαστικές ομοιότητες με τις πρόσφατες «συνιστώμενες δράσεις περιβαλλοντικής διακυβέρνησης» από το Ίδρυμα Παγκόσμιες Προκλήσεις
Μετάφραση: Απολλόδωρος
4 Σεπτεμβρίου 2024 | Jacob Nordangård | Διαβάστε το εδώ.
Μπορείτε να κάνετε εφάπαξ ή επαναλαμβανόμενες δωρεές μέσω του Ko-Fi:
Η τρίτη αναθεώρηση του Συμφώνου για το Μέλλον δημοσιεύθηκε στις 27 Αυγούστου. Βρίσκεται τώρα υπό σιωπηρή διαδικασία μέχρι τις 3 Σεπτεμβρίου. Εάν κανείς δεν έχει αντίρρηση, θα γίνει αποδεκτή. Το Σύμφωνο, το οποίο προβλέπεται να εγκριθεί στη Σύνοδο Κορυφής για το Μέλλον την Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου, αναφέρει με δραματική διατύπωση ότι
Βρισκόμαστε σε μια εποχή βαθιάς παγκόσμιας μεταμόρφωσης. Είμαστε αντιμέτωποι με αυξανόμενους καταστροφικούς και υπαρξιακούς κινδύνους, πολλοί από τους οποίους προκαλούνται από τις επιλογές που κάνουμε. Οι συνάνθρωποί μας υποφέρουν τρομερά. Αν δεν αλλάξουμε πορεία, κινδυνεύουμε να οδηγηθούμε σε ένα μέλλον διαρκούς κρίσης και κατάρρευσης.
Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, το σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης πρέπει να επικαιροποιηθεί ώστε να διασφαλίζει τα συμφέροντα των σημερινών και των μελλοντικών γενεών και να είναι σε θέση να διαχειρίζεται πολύπλοκους παγκόσμιους κλυδωνισμούς.
Ως ιδιότυπη σύμπτωση, η υιοθέτηση θα πραγματοποιηθεί ακριβώς 33 χρόνια μετά τη διανομή ενός ανησυχητικού εγγράφου σε συνέδριο στο Des Moines από την Ένωση Ηνωμένων Εθνών της Αϊόβα, στο πλαίσιο της προετοιμασίας της περιβαλλοντικής διάσκεψης του ΟΗΕ στο Ρίο ντε Τζανέιρο το 1992.
Το έγγραφο, το οποίο ονομάστηκε “The Initiative for Eco-92 Earth Charter” («Πρωτοβουλία για τον Χάρτη της Γης Eco-92») από τη Γραμματεία για την Παγκόσμια Τάξη της Λέσχης Cobden, ισχυριζόταν ότι ο χρόνος ήταν πιεστικός και έθετε ευθέως ότι δεν είχε σημειωθεί επαρκής πρόοδος στη μείωση του πληθυσμού. Αυτό απαιτούσε άμεση και αποφασιστική δράση:
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, με επικεφαλής τις Αγγλοσαξονικές Μεγάλες Εθνικές Δυνάμεις, θα αποφασίσει ότι στο εξής, το Συμβούλιο Ασφαλείας θα ενημερώνει όλα τα έθνη ότι η ανοχή του στον πληθυσμό έχει λήξει, ότι όλα τα έθνη έχουν ποσοστώσεις για ΜΕΙΩΣΗ σε ετήσια βάση, οι οποίες θα επιβάλλονται από το Συμβούλιο Ασφαλείας με επιλεκτικό ή ολικό εμπάργκο πιστώσεων, ειδών εμπορίου, συμπεριλαμβανομένων των τροφίμων και των φαρμάκων, ή με στρατιωτική δύναμη, όταν απαιτείται.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ θα ενημερώσει όλα τα έθνη ότι οι ξεπερασμένες έννοιες της εθνικής κυριαρχίας θα απορριφθούν και ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας έχει πλήρη νομική, στρατιωτική και οικονομική δικαιοδοσία σε οποιαδήποτε περιοχή του κόσμου....
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ θα πάρει στην κατοχή του όλους τους φυσικούς πόρους, συμπεριλαμβανομένων των λεκανών απορροής και των μεγάλων δασών, για να χρησιμοποιηθούν και να διατηρηθούν για το καλό των Μεγάλων Εθνών του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ θα εξηγήσει ότι δεν είναι όλες οι φυλές και οι λαοί ίσοι, ούτε θα έπρεπε να είναι. Εκείνες οι φυλές που αποδεικνύονται ανώτερες λόγω ανώτερων επιτευγμάτων οφείλουν να εξουσιάζουν τις κατώτερες φυλές, φροντίζοντάς τες με την προϋπόθεση ότι συνεργάζονται με το Συμβούλιο Ασφαλείας. Η λήψη αποφάσεων, συμπεριλαμβανομένων των τραπεζικών συναλλαγών, του εμπορίου, των συναλλαγματικών ισοτιμιών και των σχεδίων οικονομικής ανάπτυξης, θα γίνεται υπό τη διαχείριση των Μεγάλων Εθνών.
Το έγγραφο αποκαλύφθηκε από τον σύμβουλο επιχειρήσεων George W. Hunt, η σύντροφος του οποίου κατάφερε να μπει σε μια ιδιωτική συνάντηση (δεν επιτρεπόταν το κοινό) με γνώστες του συνεδρίου και να φέρει το έγγραφο μαζί της. Σύμφωνα με τον Hunt, τα Cobden Clubs ήταν μια δεξαμενή σκέψης που προωθούσε το βρετανικό «αγγλοσαξονικό φυλετικό σύστημα».
Παρόλο που ο Hunt δήλωσε ότι δεν γνώριζε αν το έγγραφο ήταν αληθινό ή αν επρόκειτο για ένα αστείο, οι δηλώσεις παρουσιάζουν κάποιες ανατριχιαστικές ομοιότητες με τις πρόσφατες «συνιστώμενες δράσεις περιβαλλοντικής διακυβέρνησης» για τη Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος από το Global Challenges Foundation (Ίδρυμα Παγκόσμιων Προκλήσεων), το Potsdam Institute for Climate Impact Research (Ινστιτούτο Potsdam για την Έρευνα) των Κλιματικών Επιπτώσεων και το United Nations University (Πανεπιστήμιο των Ηνωμένων Εθνών). Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο παγκόσμιος πληθυσμός έχει αυξηθεί από 5,4 δισεκατομμύρια σε 8,2 δισεκατομμύρια από το 1991, οι πιο δύσκολες λύσεις έχουν επανέλθει στο τραπέζι των συζητήσεων.
Για προφανείς λόγους, η κοινή τους πρόταση είναι απαλλαγμένη από την ωμή και ενοχλητική γλώσσα των Cobden Clubs και αντ' αυτού μιλάει για την «προστασία» της ανθρωπότητας από την υπέρβαση «επικίνδυνων σημείων καμπής» με την επέκταση της έννοιας των «παγκόσμιων κοινών» ώστε να συμπεριλάβει όλα τα συστήματα που υποστηρίζουν τη ζωή - «την ατμόσφαιρα (αέρας), την υδρόσφαιρα (νερό), τη βιόσφαιρα (ζωή), τη λιθόσφαιρα (γη) και την κρυόσφαιρα (πάγος)»- και προτείνει ότι αυτά «θα πρέπει να διαχειρίζονται συλλογικά»:
Η διακυβέρνηση των πλανητικών κοινών θα απαιτούσε μια στροφή από τις σημερινές εθνικιστικές, απομονωμένες προσεγγίσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, αναγνωρίζοντας το βασικό γεγονός ότι ο πλανήτης μας αποτελείται από διασυνδεδεμένα, αλληλοεξαρτώμενα συστήματα. Αντί για ένα κατακερματισμένο, βασισμένο σε συνθήκες σύστημα, η προσέγγιση των πλανητικών κοινών προτείνει μια «φωλιασμένη» δομή διακυβέρνησης που περιλαμβάνει πολλαπλά στρώματα κανονισμών που θέτουν σε ισχύ εξαιρετικά προσαρμοσμένες τοπικές απαντήσεις, οι οποίες εποπτεύονται από ένα παγκόσμιο όργανο διακυβέρνησης.
Αυτό μοιάζει πολύ με την κατάληψη όλων των παγκόσμιων πόρων! Όπως έγραψα σε προηγούμενο άρθρο, το Ίδρυμα Παγκόσμιες Προκλήσεις (Global Challenges Foundation) ιδρύθηκε από τον δισεκατομμυριούχο χρηματοδότη László Szombatfalvy με στόχο την ανάπτυξη «βελτιωμένων παγκόσμιων μοντέλων λήψης αποφάσεων».
Ο Szombatfalvy έγραψε άρθρα γνώμης μαζί με τον πρόεδρο της Λέσχης της Ρώμης, Anders Wijkman για το «πληθυσμιακό πρόβλημα», και έκανε δωρεές στο Πρόγραμμα Υπερπληθυσμού, με σύνθημα: «Πάρα πολλοί άνθρωποι που καταναλώνουν πάρα πολλά». Μία από τις λύσεις που πρότειναν ήταν να:
Να δημιουργηθεί μια νέα παγκόσμια συνθήκη για τον τερματισμό της αύξησης του πληθυσμού, με όλες τις χώρες να επιλέγουν πληθυσμιακούς στόχους κάθε μισή δεκαετία με ένα σχέδιο για το πώς θα τους επιτύχουν. [1]
Αυτό σημαίνει ότι ο Szombatfalvy συμμεριζόταν ουσιαστικά την ίδια μαλθουσιανή κοσμοθεωρία με τους «Βρετανούς Πατριώτες της Φυλής» και τους «ζωντανούς χορηγούς της βούλησης του μεγάλου Cecil Rhodes», οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι είναι οι συντάκτες του εγγράφου «Η Πρωτοβουλία για την Οικολογική Χάρτα της Γης-92» και οι οποίοι ζητούσαν μια Νέα Παγκόσμια Τάξη, στην οποία «όλα τα έθνη, οι περιοχές και οι φυλές θα συνεργάζονται με τις αποφάσεις των Μεγάλων Εθνών του Συμβουλίου Ασφαλείας».
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το Βασιλικό Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων (Chatham House) στο Ηνωμένο Βασίλειο και το αμερικανικό του παράρτημα Council on Foreign Relations (CFR) ξεκίνησαν ως οργανώσεις βιτρίνα του κινήματος Round Table, το οποίο δημιουργήθηκε για να υλοποιήσει τη θέληση του Βρετανού ιμπεριαλιστή Cecil Rhodes να ομοσπονδιοποιήσει τον αγγλόφωνο κόσμο και να προωθήσει τις αξίες της βρετανικής ελίτ. Αυτό επεκτάθηκε αργότερα στο στόχο μιας παγκόσμιας ομοσπονδίας όλων των εθνών της Γης. [2]
Όπως έγραψε ο ιστορικός του CFR και καθηγητής του Πανεπιστημίου Georgetown, Carroll Quigley στο βιβλίο του: Tragedy and Hope:
Οι κύριοι στόχοι αυτής της περίπλοκης, ημι-μυστικής οργάνωσης ήταν σε μεγάλο βαθμό αξιέπαινοι: να συντονίσει τις διεθνείς δραστηριότητες και τις προοπτικές όλου του αγγλόφωνου κόσμου σε μία (η οποία θα ήταν σε μεγάλο βαθμό, είναι αλήθεια, εκείνη της ομάδας του Λονδίνου)- να εργαστεί για τη διατήρηση της ειρήνης- να βοηθήσει τις καθυστερημένες, αποικιακές και υπανάπτυκτες περιοχές να προχωρήσουν προς τη σταθερότητα, το νόμο και την τάξη και την ευημερία κατά μήκος γραμμών κάπως παρόμοιων με εκείνες που διδάσκονταν στην Οξφόρδη και το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου.
Ο Quigley θεώρησε αυτούς τους άνδρες ως «ευγενικούς και καλλιεργημένους κυρίους με κάπως περιορισμένη κοινωνική εμπειρία, οι οποίοι ανησυχούσαν πολύ για την ελευθερία έκφρασης των μειονοτήτων και το κράτος δικαίου για όλους», αλλά διατύπωσε αντιρρήσεις σχετικά με την επιθυμία τους να παραμείνουν άγνωστοι, καθώς και για ορισμένες από τις μεθόδους τους.
Το Κέντρο Stimson (Stimson Center), το οποίο μαζί με το Ίδρυμα Παγκόσμιων Προκλήσεων ήταν οι κύριοι συντονιστές κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών για τη Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος, ιδρύθηκε από τα μέλη του CFR, Barry Blechman και Michael Krepon, και πήρε το όνομά του από το «πεμπτουσία» μέλος του CFR, Henry Stimson, Υπουργό Πολέμου των ΗΠΑ 1940-45. Ο Stimson ήταν δικηγόρος της J.P. Morgan, της ισχυρής τραπεζικής δυναστείας που ήταν η κύρια δύναμη πίσω από το CFR στα χρόνια της ίδρυσής του.
Η CFR, της οποίας προήδρευσε ο David Rockefeller από το 1970 έως το 1985, είναι επίσης στενά συνδεδεμένη με τη δεξαμενή σκέψης Trilateral Commission που ίδρυσε ο Rockefeller. Κάθε πρόεδρος του CFR μετά τον Ντέιβιντ υπήρξε μέλος της Τριμερούς Επιτροπής. Ο σημερινός πρόεδρος του CFR, ο πρόεδρος του Oμίλου Carlyle, David Rubenstein, είναι επίσης μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, της κύριας επίσημης βιτρίνας για τις δραστηριότητες αυτών των ομάδων.
Το Tέταρτο Συνέδριο της Άγριας Φύσης
Ο George W. Hunt, ο οποίος ήταν εθελοντής στο Fourth World Wilderness Congress (Τέταρτο Παγκόσμιο Συνέδριο) για την Ερημιά στο Κολοράντο το 1987, είχε σοκαριστεί από όσα είδε και άκουσε στο συνέδριο και άρχισε να προειδοποιεί για την πλήρη κατάληψη του κόσμου με το πρόσχημα της προστασίας του περιβάλλοντος.
Μερικοί από τους συμμετέχοντες που συνάντησε έκπληκτος ο Hunt ήταν τα μέλη της Τριμερούς Επιτροπής David Rockefeller, Edmond de Rothschild, William Ruckelshaus, Maurice Strong, ο πρόεδρος του ΔΝΤ Michel Camdessus, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Barber B. Conable, Jr. και ο γενικός γραμματέας της Επιτροπής Brundtland, Jim MacNeill.
Οι συζητήσεις κατά τη διάρκεια του συνεδρίου αποκάλυψαν ορισμένες κυνικές και ψυχρές απόψεις. Ο Καναδός επενδυτικός τραπεζίτης David Lank δήλωσε κατά τη διάρκεια μιας από τις συνεδρίες:
Αυτό θα πάρει πολύ χρόνο και θα καταβροχθίσει πάρα πολλά από τα κεφάλαια για την εκπαίδευση του κανονιοφόρου, δυστυχώς, που κατοικεί στη γη.
Ο David Rockefeller έγραψε στο βιβλίο του συνεδρίου For the Conservation of Earth ότι:
Ωστόσο, το να ρίχνουμε όλη την ευθύνη για την απαράδεκτη περιβαλλοντική συμπεριφορά στη βιομηχανοποίηση ή στις μεγάλες εταιρείες είναι σαφώς κατάφωρα ανακριβές. Μεγάλο μέρος της καταστροφής του παγκόσμιου περιβάλλοντος, ιδίως στον σημερινό κόσμο, οφείλεται σε άτομα που δεν έχουν εξουσία και που είναι παγιδευμένα σε εξοντωτική φτώχεια. Η αποψίλωση των δασών, για παράδειγμα, είναι συχνά περισσότερο προϊόν ενεργειών που γίνονται από απόγνωση από τους φτωχούς παρά από ανεύθυνη εκμετάλλευση από βιομηχανικούς γίγαντες. Περίπου το 70 τοις εκατό του ταχέως αυξανόμενου παγκόσμιου πληθυσμού εξαρτάται σήμερα από το ξύλο για ενέργεια για μαγείρεμα και θέρμανση. Οι συνέπειες αυτού του γεγονότος είναι λίγο πολύ καταστροφικές.
Η πάμπλουτη υπερτάξη φαίνεται να δείχνει μια βαθιά περιφρόνηση για τους φτωχούς και θέλει να τους στερήσει το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τους πόρους του κόσμου. Δεν συμπεριλαμβάνονται στο παιχνίδι. Αντιθέτως, κατηγορούνται για τα δεινά του κόσμου και παρουσιάζονται ως ο ρυπογόνος εχθρός της Γης που εκπέμπει διοξείδιο του άνθρακα. Συνεπώς, πρέπει να κυβερνώνται από τους «φωτισμένους φιλοσόφους βασιλιάδες» και να χρησιμεύουν ως υπήκοοι στην οραματιζόμενη από τις ελίτ βιώσιμη ουτοπία. Πρόκειται για τις «βιώσιμες επιχειρηματικές πρακτικές» των υπερπλουσίων, όπως περιγράφονται στην έκθεση της Τριμερούς Επιτροπής Beyond Interdependence: The Meshing of the World's Economy and the Earth's Ecology ( Πέρα από την αλληλεξάρτηση: Η σύζευξη της παγκόσμιας οικονομίας και της οικολογίας της Γης), που θα σώσουν τον κόσμο από την περιβαλλοντική καταστροφή των φτωχών ανθρώπων και το παράνομο κυνήγι της άγριας ζωής.
Το πρώτο Παγκόσμιο Συνέδριο για την Άγρια φύση φιλοξενήθηκε στη Νότια Αφρική το 1977 με πρωταγωνιστές τον γαλλοελβετό τραπεζίτη Edmond de Rothschild και τον νοτιοαφρικανό περιβαλλοντολόγο Ian Player. Ο Player έλαβε το Τάγμα της Χρυσής Κιβωτού από τον πρίγκιπα Bernhard των Κάτω Χωρών το 1981.
Η αμφιλεγόμενη επιλογή της τοποθεσίας δεν ήταν μάλλον τυχαία, δεδομένου ότι ο Cecil Rhodes, με την υποστήριξη της Rothschild & Co, δημιούργησε ένα μονοπώλιο στο παγκόσμιο εμπόριο διαμαντιών μέσω της νοτιοαφρικανικής εταιρείας διαμαντιών De Beers.[3]
Ως πρωθυπουργός της αποικίας του Ακρωτηρίου, ο Rhodes απαλλοτρίωσε γη από τους μαύρους Αφρικανούς και υποκίνησε τον αποικισμό της περιοχής που αργότερα ονομάστηκε Ροδεσία (σημερινή Ζιμπάμπουε). Στη συνέχεια χρησιμοποίησε τη μεγάλη του περιουσία για να ιδρύσει μια «Μυστική Εταιρεία, της οποίας ο πραγματικός σκοπός και στόχος θα είναι η επέκταση της βρετανικής κυριαρχίας σε όλο τον κόσμο», με τελικό στόχο να θέσει «τα θεμέλια μιας τόσο μεγάλης δύναμης που θα καθιστούσε αδύνατους τους πολέμους και θα προωθούσε τα καλύτερα συμφέροντα της ανθρωπότητας».[4]
© Jacob Nordangård. Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση χωρίς άδεια (επικοινωνήστε μαζί μου πρώτα), αλλά μπορείτε να το μοιραστείτε και να το σχολιάσετε. Το τελευταίο μου βιβλίο The Global Coup d'Ètat: The Fourth Industrial Revolution and the Great Reset θα δημοσιευθεί στις 15 Οκτωβρίου. Προπαραγγείλτε το εδώ.
1 The Overpopulation Project, overpopulation-project.com/solutions/
2 Carroll Quigley, Council on Foreign Relations (excerpt from Tragedy and Hope, A History of the World in Our Time, 1966; pp.950-955), cooperative-individualism.org/quigley-carroll_council-on-foreign-relations-1966.htm
3 Rhodes’ legacy is so problematic that De Beers nowadays distances itself from its founder. The company is, however, very “sustainable”.
4 Carroll Quigley, The Anglo-American Establishment, New York: Books in Focus, 1981
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο και θα θέλατε να βοηθήσετε να στηρίξετε το συνεχές έργο μου, ο παρακάτω σύνδεσμος είναι μια επιλογή.
Παρακαλώ βοηθήστε να στηρίξετε το έργο μου. 🙏
---Δικτυογραφία:
The adoption of the Pact for the Future will take place 33 years after the release of the shocking "Initiative for Eco-92 Earth Charter" document
