Πώς η Δουλεία Ριζοσπαστικοποίησε τον Lysander Spooner
Μετάφραση: Απολλόδωρος
19 Ιουνίου 2024 | Liam McCollum, Ινστιτούτο Mises | Διαβάστε το εδώ
Πώς ένας ριζοσπάστης ελευθεριακός δικηγόρος της κατάργησης της δουλείας από τον Βορρά, από το να υπερασπίζεται με πάθος το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών -υποστηρίζοντας ότι το έγγραφο απαγόρευε τη δουλεία από την επικύρωσή του- φτάνει στο να δηλώνει ότι το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών είναι "ακατάλληλο να υπάρχει" δύο δεκαετίες αργότερα;
Ο Lysander Spooner έγραψε το 1845 το "The Unconstitutionality of Slavery" (Η αντισυνταγματικότητα της δουλείας) ως απάντηση στον William Lloyd Garrison, ο οποίος αντιτάχθηκε στο Σύνταγμα λόγω της προφανούς διατήρησης της δουλείας. Ο Garrison ήταν ένας βόρειος απο-ενωτικός που υποστήριζε τον διαχωρισμό από τον Νότο μετά την απόφαση Dred Scott.
Αντιθέτως, ο Spooner υποστήριξε ότι, σύμφωνα με μια κειμενοκρατική ερμηνεία, το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών έθετε εκτός νόμου τη δουλεία. Υποστήριξε ότι το αρχικό νόημα του κειμένου του εγγράφου κατά την ίδρυσή του και όχι η αρχική πρόθεση των ιδρυτών κατά τη Συνταγματική Συνέλευση είναι καθοριστική για τον νόμο. Το επιχείρημα του Spooner κέρδισε ως γνωστόν τον πρώην σκλάβο και υποστηρικτή της κατάργησης του Συντάγματος Frederick Douglass, ο οποίος προηγουμένως ήταν εναντίον της ένωσης όπως o Garrison.
Σε μια επιστολή του 1864 προς τον Charles Sumner, ο Spooner επέκρινε τον Νότο για τη στάση του υπέρ της δουλείας, αλλά κατηγόρησε τον γερουσιαστή για τον Εμφύλιο Πόλεμο και για την παρεμπόδιση της "ειρηνικής κατάργησης της δουλείας" συνεχίζοντας να διαδίδει την πεποίθηση ότι το Σύνταγμα ήταν υπέρ της δουλείας, ενώ ήταν μια από τις πιο εξέχουσες φωνές του Βορρά κατά της δουλείας.
Το 1867, ωστόσο, μόλις δύο χρόνια αφότου τα βόρεια στρατεύματα διέταξαν το λαό του Τέξας να απελευθερώσει όλους τους σκλάβους στις 19 Ιουνίου 1865, ή αλλιώς "Juneteenth", σύμφωνα με τη Διακήρυξη Χειραφέτησης, ο Spooner έγραψε το No Treason: The Constitution of No Authority (δλδ. "Αμφισβητώντας την κυβέρνηση: Αμφισβήτηση της νομιμότητας της εξουσίας"). Σε αυτά τα δοκίμια, ο Lysander Spooner υποστήριζε ότι η κατάργηση της δουλείας δεν ήταν ο πρωταρχικός στόχος του Εμφυλίου Πολέμου, αλλά απλώς "ένα πολεμικό μέτρο" για τη διατήρηση της εθνικής κυβέρνησης και την υποδούλωση ολόκληρου του πληθυσμού με άλλα μέσα:
"Η προσποίηση ότι η "κατάργηση της δουλείας" ήταν είτε κίνητρο είτε δικαιολογία για τον πόλεμο, είναι μια απάτη του ίδιου χαρακτήρα με εκείνη της "διατήρησης της εθνικής τιμής". Ποιος, εκτός από τέτοιους σφετεριστές, ληστές και δολοφόνους όπως αυτοί, καθιέρωσε ποτέ τη δουλεία; Ή ποια κυβέρνηση, εκτός από εκείνη που στηρίζεται στο σπαθί, όπως αυτή που έχουμε τώρα, ήταν ποτέ ικανή να διατηρήσει τη δουλεία; Και γιατί αυτοί οι άνθρωποι κατήργησαν τη δουλεία; Όχι από οποιαδήποτε αγάπη για την ελευθερία γενικά - όχι ως πράξη δικαιοσύνης προς τον ίδιο τον μαύρο άνθρωπο, αλλά μόνο "ως πολεμικό μέτρο", και επειδή ήθελαν τη βοήθειά του και τη βοήθεια των φίλων του για τη διεξαγωγή του πολέμου που είχαν αναλάβει για τη διατήρηση και την εντατικοποίηση αυτής της πολιτικής, εμπορικής και βιομηχανικής δουλείας, στην οποία υπέβαλαν το μεγαλύτερο μέρος του λαού, τόσο των λευκών όσο και των μαύρων. Και όμως, αυτοί οι απατεώνες φωνάζουν τώρα ότι κατάργησαν τη δουλεία των μαύρων - αν και δεν ήταν αυτό το κίνητρο του πολέμου - σαν να πίστευαν ότι έτσι θα μπορούσαν να αποκρύψουν, να εξιλεωθούν ή να δικαιολογήσουν την άλλη δουλεία, για τη διαιώνιση της οποίας πολεμούσαν και την οποία έκαναν πιο αυστηρή και αδυσώπητη απ' ό,τι ήταν ποτέ πριν. Δεν υπήρχε καμία διαφορά από άποψη αρχής -αλλά μόνο από άποψη βαθμού- μεταξύ της δουλείας που καυχώνται ότι κατήργησαν και της δουλείας για τη διατήρηση της οποίας πολεμούσαν- διότι όλοι οι περιορισμοί της φυσικής ελευθερίας των ανθρώπων, που δεν είναι απαραίτητοι για την απλή διατήρηση της δικαιοσύνης, έχουν τη φύση της δουλείας και διαφέρουν μεταξύ τους μόνο σε βαθμό".
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Διακήρυξη Χειραφέτησης (Emancipation Proclamation) του Abraham Lincoln, η οποία κοινώς θεωρείται ότι απελευθέρωσε όλους τους σκλάβους κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, αφορούσε μόνο τη Συνομοσπονδία και δεν ίσχυε για το Μιζούρι, το Delaware, το Kentucky και το Maryland. Ο Abraham Lincoln πίστευε ότι αυτές οι παραμεθόριες πολιτείες θα είχαν προσχωρήσει στη Συνομοσπονδία αν ίσχυε και γι' αυτές. Ως εκ τούτου, η "Juneteenth" δεν σηματοδότησε το τέλος της δουλείας στις ΗΠΑ- αντίθετα, σηματοδότησε τη νίκη στον πόλεμο και την ήττα του Νότου, ενώ οι βόρειες πολιτείες συνέχισαν να επιτρέπουν τη δουλεία μετά τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου μέχρι τις 6 Δεκεμβρίου 1865, όταν επικυρώθηκε η 13η τροπολογία.
Αυτά τα γεγονότα και το σύνολο του εμφυλίου πολέμου ριζοσπαστικοποίησαν τον Spooner. Εξακολουθούσε να είναι σφόδρα κατά της δουλείας - κάποτε είχε υποστηρίξει τη συνωμοσία με τους σκλάβους για τη βίαιη ανατροπή των ιδιοκτητών φυτειών και την αποζημίωση των απελευθερωμένων με την περιουσία των φυτειών - αλλά ο Εμφύλιος Πόλεμος τον έκανε επίσης αναρχικό, καθώς κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ήταν χειρότερη από έναν ληστή-οδικούρη και είχε υποδουλώσει όλους τους υπηκόους της:
"Ένας άνθρωπος δεν είναι λιγότερο σκλάβος επειδή του επιτρέπεται να επιλέγει νέο αφέντη μια φορά σε μια περίοδο ετών. Ούτε ένας λαός είναι λιγότερο σκλάβος επειδή του επιτρέπεται περιοδικά να επιλέγει νέους αφέντες. Αυτό που τους καθιστά σκλάβους είναι το γεγονός ότι τώρα βρίσκονται, και θα βρίσκονται πάντα στο εξής, στα χέρια ανθρώπων των οποίων η εξουσία πάνω τους είναι, και θα είναι πάντα, απόλυτη και ανεύθυνη".
Ο Spooner θορυβήθηκε από την ανάπτυξη της ομοσπονδιακής κυβέρνησης κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου. Ο Jim Powell, στο βιβλίο του The Triumph of Liberty, γράφει:
"Στον Βορρά, υπήρχε στρατιωτική επιστράτευση- πληθωρισμός του χάρτινου χρήματος ("Greenbacks")- δασμοί που έφταναν το 100%- φόροι κατανάλωσης, πωλήσεων, κληρονομιάς και εισοδήματος- λογοκρισία του ταχυδρομείου, των τηλεγραφημάτων και των εφημερίδων- φυλάκιση ανθρώπων χωρίς την απαγγελία επίσημων κατηγοριών. Η κυβέρνηση Lincoln φυλάκισε περίπου 14.000 πολίτες. Πολλά από αυτά τα μέτρα ελήφθησαν χωρίς την έγκριση του Κογκρέσου. Οι περισσότερες μάχες έλαβαν χώρα στο Νότο, ο οποίος είχε καταστραφεί. Ο συνολικός αριθμός των νεκρών ξεπέρασε τις 625.000. Μετά τον πόλεμο, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση διατήρησε μόνιμο στρατό κατά 50% μεγαλύτερο από ό,τι πριν από την έναρξη του πολέμου. Οι ομοσπονδιακές δαπάνες ως ποσοστό της εθνικής οικονομίας ήταν διπλάσιες μετά τον πόλεμο απ' ό,τι πριν. Το εθνικό χρέος, το οποίο ήταν περίπου 65 εκατομμύρια δολάρια όταν ξεκίνησε ο εμφύλιος πόλεμο, σε μεγάλο βαθμό συνέπεια του Μεξικανικού πολέμου, εκτινάχθηκε στα 2,8 δισεκατομμύρια δολάρια και οι τόκοι του αντιστοιχούσαν περίπου στο 40% του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1870".
Αφού παρατήρησε αυτές τις αντιληπτές καταχρήσεις, ο Spooner πρότεινε ότι, παρά την κατάργηση της δουλείας, "δεν υπάρχει ούτε ένα φυσικό, ανθρώπινο δικαίωμα, το οποίο η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών να αναγνωρίζει ως μη τιμολογούμενο- ότι δεν υπάρχει ούτε ένα φυσικό, ανθρώπινο δικαίωμα, το οποίο να διστάζει να καταπατήσει, όποτε νομίζει ότι μπορεί να προωθήσει τα δικά της συμφέροντα με αυτόν τον τρόπο".
Αντιμετώπισε ιδιαίτερα τη χρήση της επιστράτευσης από τον Βορρά, την οποία θεωρούσε απλώς ως μια διαφορετική μορφή δουλείας:
"Η κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει καν το φυσικό δικαίωμα του ανθρώπου στη ζωή του. Αν τον έχει ανάγκη για τη διατήρηση της εξουσίας της, τον παίρνει, παρά τη θέλησή του (τον επιστρατεύει), και τον βάζει μπροστά στο στόμιο του κανονιού, για να ανατιναχτεί σε κομμάτια, σαν να ήταν ένα απλό άσκοπο πράγμα, που δεν έχει περισσότερα δικαιώματα από ό,τι αν ήταν ένα βλήμα, ένα δοχείο ή μια τορπίλη. Τον θεωρεί απλώς ως ένα άσκοπο πολεμικό υλικό, που πρέπει να καταναλωθεί, να δαπανηθεί και να καταστραφεί για τη διατήρηση της εξουσίας της. Δεν αναγνωρίζει το δικαίωμά του να έχει κάτι να πει σε αυτό το θέμα, παρά μόνο αν ήταν ένα μεγάλο βάρος πυρίτιδας ή σφαίρας. Δεν τον αναγνωρίζει καθόλου ως ανθρώπινο ον, που να έχει οποιαδήποτε δικά του δικαιώματα, αλλά μόνο ως όργανο, όπλο ή μηχανή, που χρησιμοποιείται για να σκοτώνει άλλους ανθρώπους".
Τα σχόλιά του σχετικά με την επιστράτευση αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερη σημασία, ιδίως με τις πρόσφατες προσπάθειες στο Κογκρέσο για την αυτόματη εγγραφή των ανδρών στην Υπηρεσία Επιλογής και τις συνεχιζόμενες προσπάθειες να συμπεριληφθούν οι γυναίκες στην επιστράτευση.
Κάποτε ένθερμος υπερασπιστής του Συντάγματος πριν από τον Εμφύλιο Πόλεμο, μετά τις καταχρήσεις που παρατηρήθηκαν από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, ο Spooner δήλωσε:
"Είτε το Σύνταγμα είναι πράγματι το ένα είτε το άλλο, αυτό είναι βέβαιο - ότι είτε επέτρεψε μια τέτοια κυβέρνηση όπως αυτή που είχαμε είτε ήταν ανίκανο να την αποτρέψει. Σε κάθε περίπτωση είναι ακατάλληλο να υπάρχει".
Άλλοι έχουν υποστηρίξει έκτοτε ότι οι Αμερικανοί δεν πρέπει να κατηγορούν το ίδιο το Σύνταγμα για την απώλεια της ελευθερίας και την ολοένα αυξανόμενη ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Αντίθετα, όπως είπε ο Thomas Jefferson, "Το τίμημα της ελευθερίας είναι η αιώνια επαγρύπνηση".
Όμως, ως σθεναρός πολέμιος της δουλείας που έζησε τον Εμφύλιο Πόλεμο και επηρέασε ιστορικές προσωπικότητες όπως ο Frederick Douglass, η ριζική μεταμόρφωση του Spooner θα πρέπει να μας κάνει να αναλογιστούμε την ίδια τη φύση της δουλείας και κατά πόσο έχει πραγματικά εξαλειφθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες ή αν συνεχίζει να χρησιμοποιείται με άλλα μέσα.
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο και θα θέλατε να βοηθήσετε να στηρίξετε το συνεχές έργο μου, ο παρακάτω σύνδεσμος είναι μια επιλογή.
Παρακαλώ βοηθήστε να στηρίξετε το έργο μου. 🙏
---Δικτυογραφία :
How Slavery Radicalized Lysander Spooner - Truth Comes to Light
https://truthcomestolight.com/how-slavery-radicalized-lysander-spooner/