Η Ατζέντα της J.P. Morgan: Πώς Ένας Τραπεζικός Τιτάνας Μεθόδευσε την Είσοδο των ΗΠΑ στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο
Σας ευχαριστώ θερμά για το ενδιαφέρον σας και την αναδημοσίευση των άρθρων μου. Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα αν, κατά την κοινοποίηση, σ̲υ̲μ̲π̲ε̲ρ̲ι̲λ̲α̲μ̲β̲ά̲ν̲α̲τ̲ε̲ ̲κ̲α̲ι̲ ̲τ̲ο̲ν̲ ̲σ̲ύ̲ν̲δ̲ε̲σ̲μ̲ο̲ ̲(̲l̲i̲n̲k̲)̲ ̲τ̲ο̲υ̲ ̲ά̲ρ̲θ̲ρ̲ο̲υ̲ ̲μ̲ο̲υ̲. Αυτό όχι μόνο αναγνωρίζει την πηγή, αλλά επιτρέπει και σε άλλους να ανακαλύψουν περισσότερο περιεχόμενο. Η υποστήριξή σας είναι πολύτιμη για τη συνέχιση της δουλειάς μου.
Απόδοση στα ελληνικά: Απολλόδωρος - Llewellyn Jones | 15 Μαΐου, 2024
Μπορείτε να κάνετε εφάπαξ ή επαναλαμβανόμενες δωρεές μέσω του Ko-Fi:
Κατά τη διάρκεια της επιτροπής Nye της δεκαετίας του 1930, το Κογκρέσο διερεύνησε την επιρροή των οικονομικών συμφερόντων στην απόφαση για την είσοδο των Ηνωμένων Πολιτειών στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Με επικεφαλής τον γερουσιαστή Gerald Nye από τη Βόρεια Ντακότα, διερεύνησε κατά πόσον υπήρχαν βάσεις για τις ευρέως διαδεδομένες αναφορές ότι οι κατασκευαστές πυρομαχικών, οι οποίοι αποκόμισαν τεράστια κέρδη κατά τη διάρκεια του πολέμου, έσπρωξαν τη χώρα στον πόλεμο για δικό τους όφελος και ενδέχεται να το ξανακάνουν. Εκπρόσωποι μεγάλων συμφερόντων κατέθεσαν για τους οικονομικούς τους δεσμούς, συμπεριλαμβανομένης της τράπεζας J.P. Morgan και του χημικού γίγαντα DuPont, ο οποίος παρήγαγε πυρίτιδα.
Τελικά, η επιτροπή θα δημοσίευε πολλαπλές εκθέσεις σχετικά με την επιρροή της βιομηχανίας πυρομαχικών, τη φορολογία εν καιρώ πολέμου, τον έλεγχο των τιμών και τη ναυπηγική βιομηχανία, αλλά η επιτροπή σταμάτησε και δεν παρήγαγε ποτέ κανένα ουσιαστικό πόρισμα για την J.P. Morgan.
Η J.P. Morgan ήταν ύποπτη για τον ισχυρό επηρεασμό της προσπάθειας των ΗΠΑ να συμμετάσχουν στον πόλεμο, καθώς οι οικονομικές επενδύσεις της τράπεζας στις πολεμικές βιομηχανίες, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη, της απέφεραν απίστευτα κέρδη.
Οικονομικοί Δεσμοί με τον Πόλεμο
Ο σημερινός ιστότοπος της J.P. Morgan υπερηφανεύεται για την υποστήριξη της εταιρείας προς τους Συμμάχους εκείνη την εποχή:
Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, η J.P. Morgan & Co. οργανώνει το μεγαλύτερο εξωτερικό δάνειο στην ιστορία της Wall Street - μια έκδοση ομολόγων ύψους 500 εκατομμυρίων δολαρίων για τη στήριξη της αγγλικής και της γαλλικής κυβέρνησης - και ενεργεί ως πράκτορας αγορών για τους Συμμάχους, διευκολύνοντας την αγορά πολεμικού υλικού και άλλων αγαθών που χρειάζονταν οι Σύμμαχοι αξίας άνω των 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Ακριβώς στην αρχή του πολέμου, η Morgan ορίστηκε αποκλειστικός αντιπρόσωπος αγορών της Βρετανίας στις ΗΠΑ, μια από τις πιο προσοδοφόρες μεμονωμένες συμβάσεις στην αμερικανική ιστορία, που απέφερε στην εταιρεία 30 εκατομμύρια δολάρια.
Η αμερικανική κυβέρνηση πιέστηκε επίσης να εγγυηθεί τα δάνεια της Morgan προς τους συμμάχους για να διατηρηθεί η ροή των πυρομαχικών προς την Ευρώπη, χωρίς την οποία οι Σύμμαχοι θα έχαναν πιθανότατα. Αυτό τελικά θα τραβούσε τις ΗΠΑ ακόμη περισσότερο στη σύγκρουση.
Σύμφωνα με το βιβλίο, Warhogs: A History of War Profits in America (Πολεμοκάπηλοι - Μια ιστορία των πολεμικών κερδών στην Αμερική):
Τα δάνεια της Morgan έγιναν πηγή διαμάχης και με έναν άλλο τρόπο. Μέχρι το 1917, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες κήρυξαν τον πόλεμο, η Βρετανία και η Γαλλία είχαν εξαντλήσει την πιστωτική τους γραμμή. Οι ιδιώτες επενδυτές δεν μπορούσαν πλέον να δανείσουν με ασφάλεια χρήματα σε αυτές τις αφερέγγυες κυβερνήσεις, οπότε η κυβέρνηση Wilson βρέθηκε αντιμέτωπη με μια ανεπιθύμητη απόφαση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έπρεπε είτε να εγγυηθούν την αποπληρωμή των συμμαχικών δανείων, είτε να σταματήσουν τις αποστολές πολεμικού υλικού. Δεδομένου ότι το τελευταίο ήταν εντελώς απαράδεκτο -θα σήμαινε ήττα-, δεν υπήρχε πραγματικά καμία επιλογή στο θέμα Η αναπόφευκτη υπόσχεση του Wilson για την αποπληρωμή εγγυήθηκε έτσι ότι ο Morgan και οι άλλοι τραπεζίτες θα αποζημιώνονταν σε περίπτωση αθέτησης των υποχρεώσεων των Συμμάχων.
Η J.P. Morgan θα επωφεληθεί επίσης μετά το τέλος του πολέμου μέσω μεγάλων επενδύσεων σε γερμανικά δάνεια ανασυγκρότησης.
Υποστήριξη του Πολέμου
Ο Morgan και άλλοι πέρα από το να επωφελούνται απλώς από τη σύγκρουση, υποστήριζαν ενεργά την εμπλοκή των ΗΠΑ.
Τόσο η Morgan, όσο και η DuPont και άλλοι αμυντικοί εργολάβοι ήταν υποστηρικτές της National Defense League, μιας επιτροπής χρηματοδότησης προεκλογικών εκστρατειών που χρηματοδοτούσε τους αντιπάλους των απομονωτικών, αντιπολεμικών πολιτικών.
Πολύ πριν από την επιτροπή Nye, ο βουλευτής Oscar Callaway από το Τέξας θα κατηγορούσε τη Morgan ότι διεξήγαγε ρητά μια εκστρατεία στα μέσα μαζικής ενημέρωσης για να αντλήσει υποστήριξη για την είσοδο στον πόλεμο. Σύμφωνα με ένα πρακτικό του Κογκρέσου του 1917:
Τον Μάρτιο του 1915, τα συμφέροντα της J. P. Morgan, τα συμφέροντα χάλυβα, ναυπηγικής και πυρίτιδας και οι θυγατρικές τους οργανώσεις, συγκέντρωσαν 12 άνδρες που είχαν υψηλόβαθμη θέση στον κόσμο των εφημερίδων και τους προσέλαβαν για να επιλέξουν τις εφημερίδες με τη μεγαλύτερη επιρροή στις Ηνωμένες Πολιτείες και έναν επαρκή αριθμό από αυτές ώστε να ελέγχουν γενικά την πολιτική του ημερήσιου Τύπου των Ηνωμένων Πολιτειών.
Στη συνέχεια περιγράφει λεπτομερώς πώς αγόρασαν τον έλεγχο 25 εφημερίδων και τις εφοδίασαν με συντάκτες που επικεντρώνονταν στον μιλιταρισμό και την πολεμική προσπάθεια και την απειλή επίθεσης από ξένους αντιπάλους.
Τα αρχεία δεν αναφέρουν τα ονόματα των εφημερίδων που αγοράστηκαν, αλλά, σύμφωνα με το βιβλίο: House of Morgan, περίπου την ίδια εποχή η J.P. Morgan αγόρασε το συνδικάτο εφημερίδων McClure's sub rosa μέσω ενός συνεργάτη ονόματι Brainerd. Η McClure's εξέδιδε για αρκετό καιρό δημοσιογραφικό ρεπορτάζ, καλύπτοντας τα μεγάλα τραστ της εποχής με κείμενα από ανθρώπους όπως ο Upton Sinclair και η Ida Tarbell.
Τελικά όμως η McClure's βυθίστηκε στα χρέη και ο Brainerd την εξαγόρασε την ώρα που ξεκινούσε έρευνα για το money trust του J.P. Morgan. Η Morgan εξέτασε επίσης το ενδεχόμενο να εξαγοράσει και άλλες εφημερίδες σε μεγάλες πόλεις της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της Washington Post, αλλά τελικά έκανε πίσω.
Υπό τη νέα ιδιοκτησία, το περιεχόμενο της McClure's πέρασε από ιστορίες για την υπερηφάνεια των μαχητών της Γερμανίας το 1912 σε πολλαπλά εξώφυλλα για την ανάγκη να κερδηθεί ο πόλεμος εναντίον της Γερμανίας το 1917 και το 1918.
Στο πλαίσιο του ίδιου αρχείου του Κογκρέσου, ο βουλευτής J. Hampton Moore επέστησε την προσοχή σε ψευδείς αναφορές για πλοία που βυθίστηκαν από γερμανικά υποβρύχια, όπως αυτή του H.M.S. Housatonic, του H.M.S. California, του ατμόπλοιου Turino και του ατμόπλοιου Philadelphia. Για τον Moore, όλα αυτά ήταν προσπάθειες να σύρουν ψευδώς τις ΗΠΑ στον πόλεμο.
Ενώ οι αναφορές αυτές έσπρωχναν το κοινό σε φρενίτιδα, ο κίνδυνος για τον αμερικανικό στόλο ήταν μικρός. Το Philadelphia έφτασε με ασφάλεια στο λιμάνι. Ένας Αμερικανός ονόματι George Washington αναφέρθηκε ότι πέθανε στο βρετανικό Turino όταν αυτό χτυπήθηκε από γερμανικό υποβρύχιο, αλλά στην πραγματικότητα ήταν Βρετανός.
Αλλά ενώ οι προηγούμενες αναφορές για τον κίνδυνο που διέτρεχε ο αμερικανικός στόλος μπορεί να ήταν υπερβολικές, τελικά, τα γερμανικά υποβρύχια θα τορπίλιζαν το R.M.S. Lusitania στο δρόμο του από τη Νέα Υόρκη προς το Λίβερπουλ, σκοτώνοντας πάνω από χίλιους επιβαίνοντες***. Μαζί με το τηλεγράφημα Zimmerman, θα ενέπνεε τις ΗΠΑ να συμμετάσχουν στην πολεμική προσπάθεια ως σύμμαχοι.
***Σημ.: Επανεξετάζοντας τα στοιχεία ο ερευνητής Miles Mathis αποφαίνεται ότι η “βύθιση του Lusitania ήταν άλλη μία Φάρσα των [αόρατων μαριονετιστών] 👇
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, μοιραστείτε το, εγγραφείτε για να λαμβάνετε περισσότερο περιεχόμενο και αν θέλετε να στηρίξετε το συνεχές έργο μου, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον παρακάτω σύνδεσμο.
---Δικτυογραφία :
J.P. Morgan's Efforts to Push the U.S. Into WWI
