Γιατί ο Freud Δεν Ήταν Επιστήμονας
Η άνοδος και η πτώση της Ψυχανάλυσης ως επιστημονικού κλάδου
Σας ευχαριστώ θερμά για το ενδιαφέρον σας και την αναδημοσίευση των άρθρων μου. Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα αν, κατά την κοινοποίηση, σ̲υ̲μ̲π̲ε̲ρ̲ι̲λ̲α̲μ̲β̲ά̲ν̲α̲τ̲ε̲ ̲κ̲α̲ι̲ ̲τ̲ο̲ν̲ ̲σ̲ύ̲ν̲δ̲ε̲σ̲μ̲ο̲ ̲(̲l̲i̲n̲k̲)̲ ̲τ̲ο̲υ̲ ̲ά̲ρ̲θ̲ρ̲ο̲υ̲ ̲μ̲ο̲υ̲. Αυτό όχι μόνο αναγνωρίζει την πηγή, αλλά επιτρέπει και σε άλλους να ανακαλύψουν περισσότερο περιεχόμενο. Η υποστήριξή σας είναι πολύτιμη για τη συνέχιση της δουλειάς μου.
Απόδοση στα ελληνικά: Απολλόδωρος - Ross Pomeroy | 23 Απριλίου, 2015
Μπορείτε να κάνετε εφάπαξ ή επαναλαμβανόμενες δωρεές μέσω του Ko-Fi:
Δεν υπάρχει ίσως καμία φιγούρα στην ψυχολογία που να έχει εξεταστεί πιο έντονα από τον Sigmund Freud. Ο αυστριακός νευρολόγος που είναι γνωστός για τη δημιουργία της ψυχανάλυσης έχει τόσο χαιρετιστεί ως «επαναστάτης» όσο και κατακεραυνωθεί ως «απατεώνας». Ένα πράγμα που είναι βέβαιο, ωστόσο, όπως σημειώνει ο George Dvorsky του io9, είναι ότι οι ιδέες του Φρόιντ «ξεπέρασαν την επιστήμη» και εισέβαλαν στη σύγχρονη κουλτούρα.
«Σπάνια περνάει μια μέρα που δεν θα βρούμε τον εαυτό μας να προφέρει έναν όρο που προέρχεται από το έργο του: Mommy and daddy issues (Θέματα μαμάδων και μπαμπάδων). Αναγκαστική ανάπτυξη. Επιθυμίες θανάτου. Φροϋδικά ολισθήματα. Φαλλικά σύμβολα. Πρωκτική συγκρατητικότητα. Μηχανισμοί άμυνας. Καθαρτική απελευθέρωση. Και ούτω καθεξής.»
Αλλά ο κύριος λόγος για τον οποίο οι ιδέες του Freud είναι τόσο πανταχού παρούσες είναι ότι δεν υπερέβησαν την επιστήμη- την παρέκαμψαν. Αν οι έννοιες του ειδώλου, του εγώ ή του υπερεγώ είχαν υποβληθεί σε αυστηρό έλεγχο από ομοτίμους, αναμφίβολα δεν θα ήταν τόσο ευρέως γνωστές όσο είναι σήμερα. Το ίδιο ισχύει και για την ανάλυση ονείρων, το Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα (η ιδέα ότι τα έφηβα αγόρια ποθούν τις μητέρες τους) και τον φθόνο πέους (ένα υποτιθέμενο στάδιο στην ανάπτυξη όπου τα κορίτσια βιώνουν άγχος για τη συνειδητοποίηση ότι δεν έχουν πέος). Τώρα γνωρίζουμε ότι όλες αυτές οι ιδέες είναι λανθασμένες και, ειλικρινά, κάπως τρελές.
Το 1996, ο Frederick Crews από το UC-Berkeley, γράφοντας στο περιοδικό Psychological Science, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «ανεξάρτητες μελέτες έχουν αρχίσει να συγκλίνουν προς μια ετυμηγορία... ότι δεν υπάρχει κυριολεκτικά τίποτα που να μπορεί να ειπωθεί, επιστημονικά ή θεραπευτικά, προς όφελος ολόκληρου του φροϋδικού συστήματος ή οποιουδήποτε από τα δογματικά συστατικά του».
Αυτό το καταδικαστικό συμπέρασμα μπορεί να είναι λίγο υπερβολικό. Οι ψυχιατρικές θεραπείες που βασίζονται στα πιο βασικά, γυμνά δόγματα της ψυχανάλυσης του Freud φαίνεται να είναι αποτελεσματικές στη θεραπεία πολλών ψυχικών διαταραχών, συμπεριλαμβανομένης της κατάθλιψης. Η ίδια η ψυχανάλυση, ωστόσο, θεμελιώθηκε σε επισφαλείς, αντιεπιστημονικές βάσεις.
Το 1991, ο ιστορικός της επιστήμης Dr. Frank Sulloway εξέτασε έξι από τις κύριες μελέτες περίπτωσης του Freud για την ψυχανάλυση και διαπίστωσε ότι «βρίθουν λογοκρισίας, διαστρεβλώσεων, εξαιρετικά αμφίβολων “ανακατασκευών” και υπερβολικών ισχυρισμών». Παρά τις πολλές παραποιήσεις του Freud, δεν μπόρεσε να αποκρύψει το γεγονός ότι οι μισές από τις μελέτες περίπτωσής του κατέληξαν σε θεαματική αποτυχία, χωρίς καμία απολύτως ανακούφιση για τον ασθενή.
Γράφοντας για το Science-Based Medicine, η Harriet Hall ανέλυσε περαιτέρω: «Η προσέγγισή του δεν ήταν επιστημονική. Ποτέ δεν δοκίμασε τις ιδέες του με πειράματα που θα μπορούσαν να διαψεύσουν τις πεποιθήσεις του και αγνόησε γεγονότα που έρχονταν σε αντίθεση με τις πεποιθήσεις του».
Αυτές δεν είναι οι ενέργειες ενός πραγματικού επιστήμονα. Αντί να χρησιμοποιήσει δεδομένα για να κατασκευάσει μια ουσιαστική θεωρία, ο Φρόιντ πρώτα διατύπωσε θεωρίες και μετά προσπάθησε - με μισή καρδιά - να παράγει δεδομένα που να ταιριάζουν. Στην ουσία, ο Freud δεν ήταν παρά ένας ψυχολόγος της πολυθρόνας, ο οποίος όμως ήταν ομολογουμένως πολύ μορφωμένος και με μεγάλη επιρροή.
Κατά τη γνώμη του Sulloway, ο Freud κράτησε πίσω την ψυχολογία. «Οι εκπαιδευτικές μέθοδοι του Freud... αντιπροσωπεύουν ένα βήμα προς τα πίσω, προς το είδος της μάθησης που βασίζεται στην αυθεντία και τη μυστικότητα που χαρακτήριζε τον σχολαστικισμό και την αλχημεία πριν από την Επιστημονική Επανάσταση», έγραψε.
Ο ψυχολόγος Hans Eysenck συμφώνησε, αποκαλώντας τον Freud «ιδιοφυία, όχι της επιστήμης, αλλά της προπαγάνδας, όχι της αυστηρής απόδειξης, αλλά της πειθούς, όχι του σχεδιασμού πειραμάτων, αλλά της λογοτεχνικής τέχνης».
«Στην καλύτερη περίπτωση, ο Freud είναι μια φιγούρα με ιστορικό μόνο ενδιαφέρον για τους ψυχολόγους», συνεχίζει ο ψυχολόγος του Berkeley John F. Kihlstrom. «Μελετάται καλύτερα ως συγγραφέας, στα τμήματα γλώσσας και λογοτεχνίας, παρά ως επιστήμονας, στα τμήματα ψυχολογίας».
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, μοιραστείτε το, εγγραφείτε για να λαμβάνετε περισσότερο περιεχόμενο και αν θέλετε να στηρίξετε το συνεχές έργο μου, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον παρακάτω σύνδεσμο.
—Δικτυογραφία:
Why Freud Was Not a Scientist | RealClearScience
https://www.realclearscience.com/blog/2015/04/freud_was_mostly_a_fraud.html
🔯