Forbes : Με Τα Δικά Τους Λόγια : Οι Κινδυνολόγοι Του Κλίματος Καταρρίπτουν Την "επιστήμη" Τους
Μετάφραση: Απολλόδωρος
5 Φεβρουαρίου 2013 | Larry Bell , Forbes | Διάβαστε το εδώ.
Γράφω για την αεροδιαστημική, το περιβάλλον, την ενέργεια, την πολιτική της δεύτερης τροπολογίας
Ο πρόεδρος Ομπάμα έχει βάλει τη σωτηρία από τις φοβερές κλιματικές καταστροφές στην καυτή λίστα της ατζέντας δράσης του. Κατά τη διάρκεια της εναρκτήριας ομιλίας του είπε: "Θα ανταποκριθούμε στην απειλή της κλιματικής αλλαγής, γνωρίζοντας ότι η αποτυχία να το πράξουμε θα προδώσει τα παιδιά μας και τις μελλοντικές γενιές". Συνέχισε να ντροπιάζει όποιον διαφωνεί με αυτή την εκτίμηση, λέγοντας: "Κάποιοι μπορεί ακόμη να αρνούνται τη συντριπτική κρίση της επιστήμης, αλλά κανείς δεν μπορεί να αποφύγει τις καταστροφικές επιπτώσεις των μανιασμένων πυρκαγιών, της καταστροφικής ξηρασίας και των ισχυρών καταιγίδων".
Αυτού του είδους οι τρομακτικές προεδρικές προβλέψεις δεν είναι καινούργιες. Στο παρελθόν τόνισε στο Εθνικό Συνέδριο των Δημοκρατικών ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη "δεν είναι φάρσα", αναφέρθηκε στις πρόσφατες ξηρασίες και πλημμύρες ως "απειλή για το μέλλον των παιδιών μας" και δεσμεύτηκε να καταστήσει το κλίμα προτεραιότητα της δεύτερης θητείας του.
Όσο κι αν δεν μου αρέσει να σκαλίζω τα καταστροφολογικά του σενάρια, ίσως θα ήταν σκόπιμο να διορθώσουμε μερικές γενικές παρανοήσεις πριν επιστρέψουμε σε αυτό το θέμα της "συντριπτικής κρίσης της επιστήμης".
Όσον αφορά τις πυρκαγιές, για παράδειγμα, ο αριθμός τους από το 1950 έχει μειωθεί παγκοσμίως κατά 15%. Σύμφωνα με την Εθνική Ακαδημία Επιστημών, είναι πιθανό να συνεχίσουν να μειώνονται μέχρι περίπου τα μέσα του αιώνα.
Όσον αφορά αυτές τις ξηρασίες, μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιστολή του περιοδικού Nature δείχνει ότι σε παγκόσμιο επίπεδο, "...υπήρξε μικρή αλλαγή στην ξηρασία τα τελευταία 60 χρόνια". Και όπως κατέληξε πέρυσι η επιτροπή του ΟΗΕ για το κλίμα: "Ορισμένες περιοχές του κόσμου έχουν βιώσει πιο έντονες και μεγαλύτερες σε διάρκεια ξηρασίες, ιδίως στη νότια Ευρώπη και τη δυτική Αφρική, αλλά σε ορισμένες περιοχές οι ξηρασίες έχουν γίνει λιγότερο συχνές, λιγότερο έντονες ή μικρότερες, για παράδειγμα, στην κεντρική Βόρεια Αμερική και τη βορειοδυτική Αυστραλία".
Επίσης, παρεμπιπτόντως, η παγκόσμια δραστηριότητα των τυφώνων, μετρούμενη σε συνολική ενέργεια (Accumulated Cyclone Energy), βρίσκεται στην πραγματικότητα σε χαμηλό επίπεδο που δεν έχει παρατηρηθεί από τη δεκαετία του 1970. Στην πραγματικότητα, οι ΗΠΑ βιώνουν αυτή τη στιγμή τη μεγαλύτερη απουσία σοβαρών τυφώνων που φτάνουν στη στεριά εδώ και πάνω από έναν αιώνα. Η Wilma, η τελευταία καταιγίδα κατηγορίας 3 ή ισχυρότερη, σημειώθηκε πριν από περισσότερα από επτά χρόνια.
Αλλά ας υποθέσουμε ότι αυτές οι πρόσφατες συνθήκες ήταν διαφορετικές... γιατί στο κάτω κάτω, το κλίμα όντως αλλάζει. Ακόμη και σχεδόν όλοι όσοι ο πρόεδρος ισχυρίζεται ότι "αρνούνται" αυτή τη "συντριπτική επιστημονική γνώση" το αναγνωρίζουν αυτό. (Αν το κλίμα δεν άλλαζε, θα χρειαζόμασταν καν μια λέξη γι' αυτό;)
Το ευρύτερο ζήτημα έχει να κάνει με το πόσοι από αυτούς που υποδαυλίζουν τις φωτιές του συναγερμού για την υπερθέρμανση του πλανήτη έχουν πραγματική εμπιστοσύνη σε αυτή την "επιστήμη". Ας δούμε λοιπόν εν συντομία μερικά μόνο ειλικρινή σχόλια που έχουν προσφέρει κάποιοι από αυτούς για το θέμα αυτό. Αυτά δεν είναι παρά ένα πολύ μικρό δείγμα από τα αγαπημένα μου.
Πώς η Κινδυνολογία για το Κλίμα Προωθεί τις Διεθνείς Πολιτικές Ατζέντες:
Ο όρος "κλίμα" συνδέεται συνήθως με τα ετήσια παγκόσμια αρχεία μέσης θερμοκρασίας που μετρώνται για τουλάχιστον τρεις δεκαετίες. Ωστόσο, η υπερθέρμανση του πλανήτη που παρατηρείται λιγότερο από δύο δεκαετίες αφότου πολλοί επιστήμονες είχαν προβλέψει μια παγκόσμια κρίση ψύξης ώθησε τα Ηνωμένα Έθνη να οργανώσουν μια Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) και να συγκαλέσουν μια συνεχή σειρά διεθνών διασκέψεων που υποτίθεται ότι αποσκοπούν στην πρόληψη μιας επικείμενης καταστροφής. Σχεδόν από την αρχή, είχαν ήδη αποδώσει την "κρίση" στις ανθρώπινες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από ορυκτά καύσιμα.
Μια παρατήρηση του Maurice Strong, ο οποίος οργάνωσε την πρώτη Σύνοδο Κορυφής του ΟΗΕ για το κλίμα (1992) στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας, αποκάλυψε τον πραγματικό στόχο: "Μπορεί να φτάσουμε στο σημείο όπου ο μόνος τρόπος να σωθεί ο κόσμος θα είναι η κατάρρευση του βιομηχανικού πολιτισμού".
Ο πρώην γερουσιαστής των ΗΠΑ Timothy Wirth (D-CO), ο οποίος τότε εκπροσωπούσε την κυβέρνηση Clinton-Gore ως υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για παγκόσμια θέματα, απευθυνόμενος στο ίδιο ακροατήριο της Συνόδου Κορυφής του Ρίο για το Κλίμα, συμφώνησε: "Πρέπει να αντιμετωπίσουμε το θέμα της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Ακόμη και αν η θεωρία της υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι λανθασμένη, θα κάνουμε το σωστό από την άποψη της οικονομικής πολιτικής και της περιβαλλοντικής πολιτικής". (Ο Wirth είναι τώρα επικεφαλής του Ιδρύματος του ΟΗΕ, το οποίο ασκεί πιέσεις για εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια των Αμερικανών φορολογουμένων προκειμένου να βοηθηθούν οι υπανάπτυκτες χώρες να καταπολεμήσουν την κλιματική αλλαγή).
Μιλώντας επίσης στο συνέδριο του Ρίο, ο αναπληρωτής βοηθός του υπουργού Εξωτερικών Richard Benedick, ο οποίος τότε ήταν επικεφαλής των τμημάτων πολιτικής του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, δήλωσε: "Μια συνθήκη για την υπερθέρμανση του πλανήτη [το Κιότο] πρέπει να εφαρμοστεί ακόμη και αν δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία που να υποστηρίζουν το [ενισχυμένο] φαινόμενο του θερμοκηπίου".
Το 1988, ο πρώην υπουργός Περιβάλλοντος του Καναδά, δήλωσε στους συντάκτες και τους δημοσιογράφους της εφημερίδας Calgary Herald: "Ανεξάρτητα από το αν η επιστήμη της υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι εντελώς ψεύτικη... η κλιματική αλλαγή [παρέχει] τη μεγαλύτερη ευκαιρία για να επέλθει δικαιοσύνη και ισότητα στον κόσμο".
Το 1996, ο πρώην πρόεδρος της Σοβιετικής Ένωσης Mikhail Gorbachev τόνισε τη σημασία της χρήσης της κλιματικής κινδυνολογίας για την προώθηση των σοσιαλιστικών μαρξιστικών στόχων: "Η απειλή της περιβαλλοντικής κρίσης θα είναι το κλειδί της διεθνούς καταστροφής που θα ξεκλειδώσει τη Νέα Τάξη Πραγμάτων".
Μιλώντας στη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή στη Χάγη το 2000, ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Jacques Chirac εξήγησε γιατί η πρωτοβουλία της IPCC για το κλίμα υποστήριζε έναν βασικό δυτικοευρωπαϊκό στόχο του Πρωτοκόλλου του Κιότο: "Για πρώτη φορά, η ανθρωπότητα θεσμοθετεί ένα πραγματικό μέσο παγκόσμιας διακυβέρνησης, το οποίο θα πρέπει να βρει θέση στον Παγκόσμιο Οργανισμό Περιβάλλοντος, τον οποίο η Γαλλία και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα ήθελαν να ιδρύσουν".
Πώς Oρισμένοι Bασικοί Eρευνητές της IPCC Bλέπουν την Eπιστήμη τους:
Για αρχή, ας ξεκινήσουμε με δύο διαφορετικές απόψεις ορισμένων από τους ίδιους ερευνητές που αναφέρονται την ίδια χρονιά σχετικά με το αν υπάρχει διακριτή ανθρώπινη επίδραση στο παγκόσμιο κλίμα.
Πρώτον, από μια περίληψη της έκθεσης της IPCC του 1996 που γράφτηκε από τους B.D. Santer, T.M.L. Wigley, T.P. Barnett και E. Anyamba: "...υπάρχουν ενδείξεις ενός αναδυόμενου προτύπου απόκρισης του κλίματος στις επιδράσεις των αερίων του θερμοκηπίου και των θειικών αερολυμάτων...από γεωγραφικά, εποχιακά και κάθετα πρότυπα μεταβολής της θερμοκρασίας...Τα αποτελέσματα αυτά υποδεικνύουν την ανθρώπινη επίδραση στο κλίμα."
Στη συνέχεια, μια δημοσίευση του 1996 με τίτλο "The Holocene", των T.P. Barnett, B.D. Santer, P.D. Jones, R.S. Bradley και K.R. Briffa, λέει τα εξής: "Οι εκτιμήσεις της... φυσικής μεταβλητότητας είναι κρίσιμες για το πρόβλημα της ανίχνευσης ενός ανθρωπογενούς [ανθρώπινου] σήματος... Έχουμε εκτιμήσει το φάσμα... από παλαιο-θερμοκρασιακά πληρεξούσια και το συγκρίνουμε με... γενικά [κλιματικά] μοντέλα κυκλοφορίας... καμία από τις τρεις εκτιμήσεις του φάσματος της φυσικής μεταβλητότητας δεν συμφωνεί μεταξύ τους... Μέχρι να... επιλυθεί, θα είναι δύσκολο να πούμε, με βεβαιότητα, ότι έχει ανιχνευθεί ή δεν έχει ανιχνευθεί ένα ανθρωπογενές κλιματικό σήμα".
Με άλλα λόγια, αυτοί οι τύποι, αρκετοί από τους οποίους θα σας μιλήσουν αργότερα, δεν μπορούν να πουν με σιγουριά αν ο άνθρωπος είχε ή όχι οποιαδήποτε επιρροή... ή ακόμα και αν είχε, αν αυτό προκάλεσε θέρμανση ή ψύξη!
Ο αξιωματούχος της IPCC, Ottmar Edenhofer, μιλώντας τον Νοέμβριο του 2010, συμβούλευσε ότι: "...πρέπει να απαλλαγούμε από την ψευδαίσθηση ότι η διεθνής πολιτική για το κλίμα είναι περιβαλλοντική πολιτική. Αντίθετα, η πολιτική για την κλιματική αλλαγή αφορά το πώς αναδιανέμουμε de facto τον παγκόσμιο πλούτο...".
Ο αείμνηστος Stephen Schneider, ο οποίος συνέγραψε τη : The Genesis Strategy (Στρατηγική της Γένεσης), ένα βιβλίο του 1976 που προειδοποιούσε ότι οι κίνδυνοι της παγκόσμιας ψύξης αποτελούσαν απειλή για την ανθρωπότητα, άλλαξε αργότερα αυτή την άποψη κατά 180 μοίρες, υπηρετώντας ως επικεφαλής συγγραφέας σημαντικών τμημάτων τριών διαδοχικών εκθέσεων της IPCC. Σε ένα απόσπασμα που δημοσιεύτηκε στο Discover, είπε: "Από τη μία πλευρά, ως επιστήμονες είμαστε δεοντολογικά δεσμευμένοι με την επιστημονική μέθοδο, από την άλλη πλευρά, δεν είμαστε μόνο επιστήμονες, αλλά και άνθρωποι. Και όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, θα θέλαμε να δούμε τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος, το οποίο σε αυτό το πλαίσιο μεταφράζεται στο ότι εργαζόμαστε για να μειώσουμε τον κίνδυνο δυνητικά καταστροφικών κλιματικών αλλαγών. Για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει να έχουμε κάποια ευρεία υποστήριξη, να αιχμαλωτίσουμε τη φαντασία του κοινού. Αυτό, φυσικά, συνεπάγεται μεγάλη κάλυψη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Έτσι, πρέπει να προσφέρουμε τρομακτικά σενάρια, να κάνουμε απλοποιημένες, δραματικές δηλώσεις και να αναφέρουμε ελάχιστα τις αμφιβολίες που μπορεί να έχουμε. Ο καθένας από εμάς πρέπει να αποφασίσει ποια είναι η σωστή ισορροπία μεταξύ του να είμαστε αποτελεσματικοί και του να είμαστε ειλικρινείς".
Ο Kevin Trenberth, επικεφαλής συγγραφέας των κεφαλαίων των εκθέσεων της IPCC του 2001 και του 2007, γράφοντας σε ένα ιστολόγιο του 2007 με τίτλο "Predictions of Climate" που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature.com, παραδέχτηκε: "Κανένα από τα μοντέλα που χρησιμοποιούνται από την IPCC δεν είναι αρχικοποιημένο στην παρατηρούμενη κατάσταση και καμία από τις κλιματικές καταστάσεις στα μοντέλα δεν αντιστοιχεί έστω και στο ελάχιστο στην τρέχουσα παρατηρούμενη κατάσταση".
Ο Christopher Landsea, κορυφαίος εμπειρογνώμονας στο θέμα των κυκλώνων, έμεινε κατάπληκτος και σαστισμένος όταν πληροφορήθηκε ότι ο Trenberth είχε συμμετάσχει σε συνέντευξη Τύπου το 2004 μετά από μια θανατηφόρα περίοδο καταιγίδων στη Φλόριντα το 2004, στην οποία είχε ανακοινωθεί ότι : "οι ειδικοί προειδοποιούν ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη [είναι] πιθανό να συνεχίσει να υποκινεί περισσότερα ξεσπάσματα έντονης δραστηριότητας". Δεδομένου ότι οι μελέτες της IPCC που κυκλοφόρησαν το 1995 και το 2001 δεν είχαν βρει κανένα στοιχείο για τη σχέση μεταξύ της υπερθέρμανσης του πλανήτη και των τυφώνων και δεν υπήρχε καμία νέα ανάλυση που να υποδηλώνει το αντίθετο, έγραψε σε κορυφαίους αξιωματούχους της IPCC εκλιπαρώντας: "Ποιες επιστημονικές δημοσιεύσεις με κριτές τεκμηριώνουν αυτές τις δηλώσεις; Ποιες μελέτες στις οποίες γίνεται αναφορά έχουν δείξει σύνδεση μεταξύ των παρατηρούμενων τάσεων θέρμανσης στη Γη και των μακροπρόθεσμων τάσεων της δραστηριότητας των κυκλώνων;"
Χωρίς να λάβει καμμία απάντηση, ζήτησε στη συνέχεια τη διαβεβαίωση ότι η έκθεση του 2007 θα παρουσίαζε την πραγματική επιστήμη, λέγοντας: "[Ο Dr. Trenberth] φαίνεται να έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη έχει μεταβάλει τη δραστηριότητα των τυφώνων, και το έχει ήδη δηλώσει. Αυτό δεν αντικατοπτρίζει τη συναίνεση της ερευνητικής κοινότητας των τυφώνων". Αφού δεν ήρθε αυτή η διαβεβαίωση, ο Landsea, προσκεκλημένος συγγραφέας, παραιτήθηκε από τη δραστηριότητα της έκθεσης του 2007 και εξέδωσε ανοιχτή επιστολή στην οποία παρουσίασε τους λόγους.
Ένα σημείωμα από τον Jones προς τον Trenberth: "Kevin, Φαίνεται ότι αυτή η πιθανή δημοσίευση στο Nature [περιοδικό] μπορεί να αξίζει να αναφερθεί, αν όντως λέει ότι η GW [παγκόσμια θέρμανση] έχει επίδραση στη δραστηριότητα των TC [τροπικών κυκλώνων]".
Ο Jones ήθελε να διασφαλίσει ότι οι άνθρωποι που υποστήριζαν αυτή τη σύνδεση θα εκπροσωπούνταν στις αναθεωρήσεις της IPCC: "Το να βάλουμε ανθρώπους που γνωρίζουμε και εμπιστευόμαστε [στην IPCC] είναι ζωτικής σημασίας - εξ ου και το σχόλιό μου για την ομάδα των ανεμοστρόβιλων".
Ο Raymond Bradley, συν-συγγραφέας της διαβόητα λανθασμένης εργασίας hockey stick του Michael Mann, το οποίο εμφανίστηκε σε σημαντικές εκθέσεις της IPCC, διαφώνησε με ένα άλλο άρθρο που δημοσίευσαν από κοινού ο Mann και ο Phil Jones, δηλώνοντας: "Είμαι βέβαιος ότι συμφωνείτε - το άρθρο των Mann/Jones GRL [Geophysical Research Letters] ήταν πραγματικά αξιολύπητο και δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε δημοσιευθεί. Δεν θέλω να συνδεθώ με αυτή την ανακατασκευή 2000 ετών".
Ο συνεργάτης του Trenberth, Tom Wigley του Εθνικού Κέντρου Ατμοσφαιρικών Ερευνών έγραψε: "Mike, το Σχήμα που έστειλες είναι πολύ παραπλανητικό ... υπήρξαν αρκετές ανέντιμες παρουσιάσεις των αποτελεσμάτων των μοντέλων από μεμονωμένους συγγραφείς και από την IPCC ...".
Οι Wigley και Trenberth πρότειναν σε άλλο e-mail προς τον Mann: "Αν πιστεύετε ότι ο [καθηγητής του Yale James] Saiers βρίσκεται στο στρατόπεδο των σκεπτικιστών του θερμοκηπίου, τότε, αν μπορέσουμε να βρούμε τεκμηριωμένες αποδείξεις γι' αυτό, θα μπορούσαμε να περάσουμε από τα επίσημα κανάλια [της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης] για να τον απομακρύνουμε [από αρχισυντάκτη του περιοδικού Geophysical Research Letters]".
Μια επικοινωνία του Ιουλίου 2004 από τον Phil Jones προς τον Michael Mann αναφερόταν σε δύο εργασίες που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο Climate Research με παρατηρούμενο θέμα "HIGHLY CONFIDENTIAL": "Δεν βλέπω καμία από αυτές τις εργασίες να περιλαμβάνεται στην επόμενη έκθεση της IPCC. Ο Kevin [Trenberth] και εγώ θα τις κρατήσουμε έξω με κάποιο τρόπο--ακόμη και αν χρειαστεί να επαναπροσδιορίσουμε τι είναι η βιβλιογραφία που αξιολογείται από ομότιμους".
Ένα ηλεκτρονικό μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από τον Keith Briffa στις 4 Ιουνίου 2003 προς τον συνάδελφο του ερευνητή των δακτυλίων δέντρων Edward Cook στο Lamont-Doherty Earth Observatory στη Νέα Υόρκη ανέφερε: "Έχω μια εργασία προς αξιολόγηση (που υποβλήθηκε στο Journal of Agricultural, Biological and Environmental Sciences), γραμμένη από έναν Κορεάτη και κάποιον από το Μπέρκλεϊ, η οποία ισχυρίζεται ότι η μέθοδος ανακατασκευής που χρησιμοποιούμε στην δενδροκλιματολογία (αντίστροφη παλινδρόμηση) είναι λάθος, μεροληπτική, άθλια, φρικτή κ.λπ... Αν δημοσιευτεί ως έχει, αυτή η εργασία θα μπορούσε πραγματικά να κάνει κάποια ζημιά... Δεν θα είναι εύκολο να απορριφθεί αμέσως, καθώς τα μαθηματικά φαίνεται να είναι σωστά θεωρητικά... Λυπάμαι πραγματικά, αλλά πρέπει να γκρινιάξω γι' αυτή την κριτική-Συμπεριληπτικά, χρειάζομαι τώρα μια σκληρή και αν χρειαστεί εκτεταμένη υπόθεση για την απόρριψη. "
Ο Tom Crowley, βασικό μέλος της ομάδας “χόκεϊ” του Michael Mann για την υπερθέρμανση του πλανήτη, έγραψε: "Δεν είμαι πεπεισμένος ότι η "αλήθεια" αξίζει πάντα να επιτευχθεί, αν αυτό έχει ως κόστος τις κατεστραμμένες προσωπικές σχέσεις".
Αρκετές ανταλλαγές e-mail αποκαλύπτουν ότι ορισμένοι ερευνητές πίστευαν ότι η καλοπροαίρετη ιδεολογία υπερέβαινε την αντικειμενική επιστήμη. Ο Jonathan Overpeck, συντονιστής επικεφαλής συγγραφέας της έκθεσης της IPCC, πρότεινε: "Το κόλπο μπορεί να είναι να αποφασίσουμε για το κύριο μήνυμα και να το χρησιμοποιήσουμε για να καθοδηγήσουμε τι περιλαμβάνεται και τι παραλείπεται".
Ο Phil Jones έγραψε: "Το βασικό πρόβλημα είναι ότι όλα τα μοντέλα είναι λάθος - δεν έχουν αρκετά σύννεφα μεσαίου και χαμηλού επιπέδου. ...αυτό που έκανε [ο Zwiers] καταλήγει σε διαφορετικό συμπέρασμα από αυτό που έκαναν ο Caspar και ο Gene! Υποθέτω ότι αυτό μπορεί να σωθεί με προσεκτική διατύπωση".
Γράφοντας στον Jones, ο Peter Thorne από το Met Office του Ηνωμένου Βασιλείου συνέστησε προσοχή, λέγοντας: "Οι παρατηρήσεις δεν δείχνουν άνοδο της θερμοκρασίας σε όλη την τροπική τροπόσφαιρα, εκτός αν δεχτείτε μία μόνο μελέτη και προσέγγιση και απορρίψετε μια πληθώρα άλλων. Αυτό είναι εντελώς επικίνδυνο. Πρέπει να επικοινωνήσουμε την αβεβαιότητα και να είμαστε ειλικρινείς. Phil, ελπίζω ότι μπορούμε να βρούμε χρόνο για να τα συζητήσουμε περαιτέρω, αν χρειαστεί...".
Σε ένα άλλο e-mail, ο Thorne δήλωσε: "Νομίζω επίσης ότι η επιστήμη χειραγωγείται για να της δοθεί μια πολιτική χροιά, η οποία για το καλό όλων μας μπορεί να μην είναι πολύ έξυπνη μακροπρόθεσμα".
Ένας άλλος επιστήμονας ανησυχεί: "...είναι σαφές ότι [εμπλέκεται] κάποια ρύθμιση ή πολύ καλή τύχη. Αμφιβάλλω αν ο κόσμος της μοντελοποίησης θα μπορέσει να τη γλιτώσει για πολύ ακόμα".
Ακόμα ένας άλλος παρατήρησε: " Είναι αδιανόητο ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα είναι πρόθυμοι να λάβουν αποφάσεις δισεκατομμυρίων και τρισεκατομμυρίων δολαρίων για την προσαρμογή στην προβλεπόμενη περιφερειακή κλιματική αλλαγή με βάση μοντέλα που δεν περιγράφουν και δεν προσομοιώνουν καν τις διαδικασίες που αποτελούν τα δομικά στοιχεία της κλιματικής μεταβλητότητας".
Ένας ερευνητής προέβλεψε κάποιες πολύ ανησυχητικές συνέπειες: "Τι θα συμβεί αν η κλιματική αλλαγή φανεί ότι είναι απλώς και μόνο μια φυσική διακύμανση πολλών δεκαετιών; Θα μας σκοτώσουν πιθανότατα...".
Το Κόστος της Ιδεολογίας Που Μεταμφιέζεται σε Επιστήμη:
Όπως παρατήρησε ο συνιδρυτής της Greenpeace Peter Moore στο Fox Business News τον Ιανουάριο του 2011: "Δεν έχουμε καμία επιστημονική απόδειξη ότι εμείς είμαστε η αιτία της υπερθέρμανσης του πλανήτη που έχει συμβεί τα τελευταία 200 χρόνια... Η κινδυνολογία μας οδηγεί μέσω της τακτικής του τρόμου στην υιοθέτηση ενεργειακών πολιτικών που θα δημιουργήσουν τεράστια ενεργειακή φτώχεια στους φτωχούς ανθρώπους. Αυτό δεν είναι καλό για τους ανθρώπους και δεν είναι καλό για το περιβάλλον... Σε έναν θερμότερο κόσμο μπορούμε να παράγουμε περισσότερα τρόφιμα".
Όταν ο Moore ρωτήθηκε ποιος είναι υπεύθυνος για την προώθηση του αδικαιολόγητου φόβου για το κλίμα και ποια είναι τα κίνητρά του, είπε: "Μια ισχυρή σύγκλιση συμφερόντων. Επιστήμονες που αναζητούν χρήματα από επιχορηγήσεις, μέσα ενημέρωσης που αναζητούν πρωτοσέλιδα, πανεπιστήμια που αναζητούν τεράστιες επιχορηγήσεις από μεγάλα ιδρύματα, ιδρύματα, περιβαλλοντικές ομάδες, πολιτικοί που θέλουν να φανεί ότι σώζουν τις μελλοντικές γενιές. Και όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν συγκλίνει σε αυτό το θέμα".
Ο Paul Ehrlich, γνωστός για το καταδικαστικό και δυσοίωνο βιβλίο του του 1968, "Η Πληθυσμιακή Βόμβα", ανέφερε σε ένα κύριο άρθρο του στο Nature τον Μάρτιο του 2010 ότι ένας καταιγισμός προκλήσεων που αντικρούει την ιδέα μιας επικείμενης καταστροφής από την υπερθέρμανση του πλανήτη έχει κάνει τους συναδέλφους του που κινδυνολογούν να ιδρώνουν: "Όλοι είναι τρομοκρατημένοι μέχρι σκ*** [ κοπρανώδες κενό], αλλά δεν ξέρουν τι να κάνουν".
Ναι, και θα έπρεπε, διότι οι συνέπειες της υποταγής της κλιματικής επιστήμης στην ιδεολογία, όσο καλές προθέσεις και αν έχουν, έχουν αποδειχθεί απίστευτα δαπανηρές.
Το Κυβερνητικό Λογιστήριο των ΗΠΑ (GAO) αναφέρει ότι οι ομοσπονδιακές δαπάνες για το κλίμα αυξήθηκαν από 4,6 δισεκατομμύρια δολάρια το 2003 σε 8,8 δισεκατομμύρια δολάρια το 2010 (συνολικά 106,7 δισεκατομμύρια δολάρια κατά την περίοδο αυτή). Αυτό δεν περιλαμβάνει άλλα 79 δισεκατομμύρια δολάρια που δαπανήθηκαν για την τεχνολογική έρευνα για την κλιματική αλλαγή, φορολογικές ελαφρύνσεις για την "πράσινη ενέργεια", εξωτερική βοήθεια για να βοηθηθούν άλλες χώρες να αντιμετωπίσουν τα "κλιματικά προβλήματα"- άλλα 16,1 δισεκατομμύρια δολάρια από το 1993 σε απώλειες ομοσπονδιακών εσόδων λόγω των επιδοτήσεων για την πράσινη ενέργεια- ή ακόμα άλλα 26 δισεκατομμύρια δολάρια που προορίζονται για προγράμματα κλιματικής αλλαγής και συναφείς δραστηριότητες στο "νομοσχέδιο τόνωσης" του 2009.
Ουσιαστικά όλα αυτά βασίζονται σε αβάσιμους ισχυρισμούς ότι βιώνουμε μια γνωστή κλιματική κρίση που προκαλείται από τον άνθρωπο, έναν ισχυρισμό που βασίζεται σε κερδοσκοπικές θεωρίες, κατασκευασμένα δεδομένα και εντελώς αναπόδεικτες προβλέψεις μοντέλων. Και ποιες λυτρωτικές λύσεις εκλιπαρούνται επειγόντως; Πρέπει να δώσουμε πολλά χρήματα στα Ηνωμένα Έθνη για να τα αναδιανείμουν, να εγκαταλείψουμε τη χρήση ορυκτών καυσίμων υπέρ των βαριά επιδοτούμενων, αλλά σίγουρα άφθονων, "δωρεάν" και "ανανεώσιμων" εναλλακτικών λύσεων και να επεκτείνουμε την ανάπτυξη της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, τις ρυθμιστικές εξουσίες και τα πλούσια από τους κολλητούς καπιταλιστές πολιτικά ταμεία των προεκλογικών εκστρατειών.
Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι τίποτα από όλα αυτά δεν αφορά πραγματικά την προστασία του πλανήτη από την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή. Ποτέ δεν την αφορούσε.
—Δικτυογραφία:
In Their Own Words: Climate Alarmists Debunk Their 'Science'
https://www.forbes.com/sites/larrybell/2013/02/05/in-their-own-words-climate-alarmists-debunk-their-science/?sh=4b92829a68a3