Το Δόγμα του Κλίματος και η « Άγνοια των Ειδικών»
Η Πράσινη Εξαπάτηση: Πώς τα ελαττωματικά κλιματικά μοντέλα και τα παραποιημένα δεδομένα τροφοδοτούν μια ψεύτικη κλιματική κρίση.
Σας ευχαριστώ θερμά για το ενδιαφέρον σας και την αναδημοσίευση των άρθρων μου. Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα αν, κατά την κοινοποίηση, σ̲υ̲μ̲π̲ε̲ρ̲ι̲λ̲α̲μ̲β̲ά̲ν̲α̲τ̲ε̲ ̲κ̲α̲ι̲ ̲τ̲ο̲ν̲ ̲σ̲ύ̲ν̲δ̲ε̲σ̲μ̲ο̲ ̲(̲l̲i̲n̲k̲)̲ ̲τ̲ο̲υ̲ ̲ά̲ρ̲θ̲ρ̲ο̲υ̲ ̲μ̲ο̲υ̲. Αυτό όχι μόνο αναγνωρίζει την πηγή, αλλά επιτρέπει και σε άλλους να ανακαλύψουν περισσότερο περιεχόμενο. Η υποστήριξή σας είναι πολύτιμη για τη συνέχιση της δουλειάς μου.
Απόδοση στα ελληνικά: Απολλόδωρος - Vijay Jayaraj | 14 Μαΐου 2025
Μπορείτε να κάνετε εφάπαξ ή επαναλαμβανόμενες δωρεές μέσω του Ko-Fi:
Μεγάλο μέρος του εγχειριδίου των μέσων ενημέρωσης είναι απλό: Προωθήστε επανειλημμένα μια προκαθορισμένη ατζέντα. Ήμουν ένας από ίσως δισεκατομμύρια ανθρώπους που πίστεψαν σε αυτή τη δοκιμασμένη μέθοδο μαζικής εξαπάτησης. Ακόμη και μερικοί από τους πιο έξυπνους ανθρώπους άρχισαν να φοβούνται μια κλιματική καταστροφή στον όμορφο μπλε πλανήτη μας.
Αν βρεθήκατε ανάμεσα στους εξαπατημένους, μην απογοητεύεστε από το λάθος σας. Τα άτομα είναι απασχολημένα με τη ζωή τους και δεν έχουν το χρόνο ή την ικανότητα να εξερευνήσουν τις πολύπλοκες αποχρώσεις της κλιματικής επιστήμης.
Οι περισσότεροι καταναλωτές των ειδήσεων είναι ευάλωτοι στο έργο έξυπνων συγγραφέων που παραθέτουν φαινομενικά νόμιμους φορείς χάραξης πολιτικής και επιστήμονες που έχουν επιλεγεί από τα Ηνωμένα Έθνη για να μεταφέρουν πληροφορίες τύπου “Αποκάλυψης”. Η πτώση στην κλασική πλάνη της επίκλησης στην αυθεντία είναι ένα συνηθισμένο αποτέλεσμα. Οι δηλώσεις θεωρούνται αληθινές μόνο και μόνο επειδή κάποιος από την εξουσία το είπε.
Το κοινό, κουρασμένο από την πολυπλοκότητα, αποζητά απλούς κακοποιούς και σωτήρες. Το διοξείδιο του άνθρακα (CO2) είναι ο τέλειος κακοποιός - μια απειλή που μπορεί να φορολογηθεί, να ρυθμιστεί και να συσπειρώσει την ανθρωπομάζα εναντίον της. Εν τω μεταξύ, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής απολαμβάνουν τη δύναμη που τους παρέχει μια διαρκής κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η σύγχυση μιας κρίσης και οι διακηρύξεις, τα τελεσίγραφα και οι προθεσμίες που ακολουθούν παράγουν εναλλάξ παράλυση και πανικόβλητη δράση.
Αλλά η επιστήμη δεν ενδιαφέρεται αν οι δηλώσεις προέρχονται από τον Νεύτωνα ή τον Αϊνστάιν ή από κάποιον μοναχό του 19ου αιώνα που ασχολείται με τη γενετική των μπιζελιών. Την ενδιαφέρει μόνο αν μια θεωρία μπορεί να αποδειχθεί μέσω παρατηρήσεων του πραγματικού κόσμου και επιβεβαιώσεων των συμπερασμάτων. Και αυτό είναι το σημείο όπου η ψεύτικη κλιματική κρίση πέφτει στο κενό.
Η επιστήμη του κλίματος δεν είναι ένας μονόλιθος ακριβείας. Παρά τις δηλώσεις αυτοπεποίθησης των διεθνών επιτροπών, οι μηχανισμοί που διέπουν τις μεταβολές της θερμοκρασίας είναι γεμάτοι παντελώς άγνωστες παραμέτρους και μεταβλητές.
Οι καταγραφές της θερμοκρασίας έχουν προσαρμοστεί σε μεγάλο βαθμό από οργανισμούς ελέγχου, όπως η NOAA. Επιπλέον, οι καταγραφές αυτές προέρχονται συχνά από θερμόμετρα σε αστικοποιημένες περιοχές που είναι ευπρόσβλητα στην τεχνητή θέρμανση, της οποίας τα ακριβή αποτελέσματα δεν έχουν διαπιστωθεί. Επιπλέον, οι μοντελοποιητές των μελλοντικών θερμοκρασιών προβλέπουν ποια θα είναι η παγκόσμια θερμοκρασία με ακρίβεια ενός δεκάτου του βαθμού 80 χρόνια στο μέλλον, αλλά οι συνάδελφοί τους μετεωρολόγοι δεν μπορούν να επιτύχουν αυτή την ακρίβεια από τη μια μέρα στην άλλη.
Υπάρχει επίσης ένα μεθοδολογικό ελάττωμα: η υπερβολική εξάρτηση από μοντέλα που στρέφονται σε ένα αβέβαιο μέλλον αντί να δοκιμάζουν υποθέσεις με δεδομένα σε πραγματικό χρόνο. Η επιστήμη ευδοκιμεί με την παρατήρηση και τον πειραματισμό. Σκεφτείτε τον Pasteur*** που καλλιεργούσε βακτήρια ή τον Friar Mendel που μελετούσε τα κίτρινα και τα πράσινα μπιζέλια.
***Σημ.: Το σημείο αυτό είναι ατυχές παράδειγμα στο κατά τ’αλλα άρτιο και εξαιρετικό άρθρο του αρθρογράφου, δεδομένου ότι ο Παστέρ με την “θεωρία των μικροβίων” του εξαπάτησε τον κόσμο, γεγονός που και οίδιος παραδέχθηκε στο νεκροκρέββατο του.Ωστόσο, η δημοφιλής κλιματολογία έχει αντιστρέψει αυτή τη διαδικασία. Οι ερευνητές που υποστηρίζονται από χρηματοδότες που αναζητούν συγκεκριμένα αποτελέσματα κατασκευάζουν περίπλοκες προσομοιώσεις που βασίζονται σε υποθέσεις σχετικά με τα σύννεφα, τις ηλιακές επιδράσεις και το CO₂ και αντιμετωπίζουν τα αποτελέσματα ως ευαγγέλιο. Όταν οι τάσεις της θερμοκρασίας αρνούνται πεισματικά να συμφωνήσουν με τις προβλέψεις, η αντίδραση είναι να τροποποιήσουν τα μοντέλα αντί να αμφισβητήσουν τα θεμέλιά τους.
Τα Ηνωμένα Έθνη, για παράδειγμα, λένε ότι οι ανθρωπογενείς εκπομπές CO₂ έχουν προκαλέσει αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά περίπου 1,2 βαθμούς Κελσίου από το 1750. Αλλά αυτό βασίζεται σε δεδομένα που έχουν προσαρμοστεί, κατασκευαστεί και επηρεαστεί από τις ανθρώπινες υποδομές.
Παρατηρήθηκε επίσης ότι τα κλιματικά μοντέλα που χρησιμοποιούνται για να δικαιολογήσουν τις προβλέψεις για την αύξηση της θερμοκρασίας αποτυγχάνουν συστηματικά να αναπαράγουν τις παρατηρούμενες τροχιές της θερμοκρασίας και τα πρότυπα της κάλυψης των θαλάσσιων πάγων. Τα μοντέλα προέβλεπαν αύξηση της θερμοκρασίας έως και 0,5 βαθμούς Κελσίου ανά δεκαετία, αλλά τα δορυφορικά και επίγεια δεδομένα δείχνουν αύξηση μόλις 0,1 έως 0,13 βαθμούς Κελσίου. Οι θαλάσσιοι πάγοι της Αρκτικής, οι οποίοι αναμενόταν να συρρικνωθούν απότομα, αντίθετα έχουν σταθεροποιηθεί από το 2007.
«Αυτά τα μοντέλα υπερβάλλουν στο ρόλο του CO2», λέει ο πρώην κλιματολόγος της πολιτείας του Delaware Dr. David Legates. «Δεν ταιριάζουν με την πραγματικότητα».
Τα σύννεφα παραμένουν ένας «μπαλαντέρ» στα κλιματικά μοντέλα, επειδή ο σχηματισμός τους και οι ανατροφοδοτικές επιδράσεις τους αντιπροσωπεύονται ανεπαρκώς στα υπολογιστικά πλαίσια που κυριαρχούν στις συζητήσεις πολιτικής. Η κλιματολογία πρέπει να επιστρέψει στις εμπειρικές της ρίζες, δίνοντας προτεραιότητα στις παρατηρήσεις σε πραγματικό χρόνο έναντι των προφητειών των μοντέλων.
Εν τω μεταξύ, το κοινό θα πρέπει να γνωρίσει μια ευχάριστη αλήθεια: τις τελευταίες δεκαετίες, το μεγαλύτερο μέρος της Γης έχει πρασινίσει. Η φυτοκάλυψη έχει αυξηθεί κατά 18 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, και η κύρια αιτία είναι η αύξηση του ατμοσφαιρικού CO2. Κάποιος κακοποιός, αυτό το διοξείδιο του άνθρακα!
Η πραγματική κρίση έγκειται στη σύγχυση των πολιτικών ατζέντων με την επιστημονική αλήθεια. Σε όσους ισχυρίζονται ότι «η επιστήμη έχει ξεκαθαρίσει», θυμηθείτε τα λόγια του φυσικού Richard Feynman: «Επιστήμη είναι η πίστη στην άγνοια των ειδικών».
Μόνο με την υιοθέτηση του σκεπτικισμού και της ανοιχτής συζήτησης μπορούμε να διαμορφώσουμε ανθεκτικές πολιτικές - πολιτικές που θα επιτρέψουν στον κόσμο να ανθίσει χωρίς να υποθηκεύσουμε το μέλλον σε μια δογματική πορεία προς την ενεργειακή φτώχεια και την άρνηση του ανθρώπινου δυναμικού.
Αυτό το σχόλιο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο American Thinker στις 14 Μαΐου 2025.Ο Vijay Jayaraj είναι επιστημονικός και ερευνητικός συνεργάτης στο CO₂ Coalition, στο Arlington της Βιρτζίνια. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στις περιβαλλοντικές επιστήμες από το University of East Anglia και μεταπτυχιακού διπλώματος στη διαχείριση ενέργειας από το Robert Gordon University, αμφότερα στο Ηνωμένο Βασίλειο, και πτυχίου μηχανικού από το Anna University της Ινδίας.Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, μοιραστείτε το, εγγραφείτε για να λαμβάνετε περισσότερο περιεχόμενο και αν θέλετε να στηρίξετε το συνεχές έργο μου, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον παρακάτω σύνδεσμο.
—Δικτυογραφία:
Climate Dogma and the ‘Ignorance of Experts’ - CO2 Coalition
https://co2coalition.org/2025/05/14/climate-dogma-and-the-ignorance-of-experts/
