Είναι Πράγματι οι Απεργίες των Γιατρών μια Καταστροφή για την Υγεία μας;

Dec 20, 2023

Μετάφραση: Απολλόδωρος

16 Δεκεμβρίου 2022 | Dawn Lester | Διάβαστε το εδώ

Το ιατρικό σύστημα στο Ηνωμένο Βασίλειο, γνωστό ως NHS, βρίσκεται σήμερα σε κρίση και συμφωνώ ολόψυχα!

Όμως η πραγματική φύση της κρίσης δεν είναι όπως την παρουσιάζουν τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, κάτι που αποδεικνύεται από ένα άρθρο του BBC του Ιανουαρίου 2023 με τίτλο: The NHS crisis - decades in the making (Η κρίση του ΕΣΥ Μ.Βρεττανίας - δεκαετίες τώρα) που αναφέρει:

"Το NHS βρίσκεται στη μέση του χειρότερου χειμώνα της τελευταίας γενιάς, με τους ανώτερους γιατρούς να προειδοποιούν ότι τα νοσοκομεία αντιμετωπίζουν αφόρητες πιέσεις που κοστίζουν ζωές".

Το άρθρο προσθέτει ότι,

"Η υπηρεσία υγείας βρισκόταν ήδη υπό πίεση - αποτέλεσμα μακροχρόνιων προβλημάτων - αλλά το Covid, η γρίπη και τώρα η απεργία του προσωπικού έχουν όλα προσθέσει στην αίσθηση της κρίσης αυτόν τον χειμώνα".

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις του προσωπικού δεν περιορίστηκαν στους πρώτους χειμερινούς μήνες, πολύ πρόσφατα σημειώθηκαν και άλλες απεργίες. Στις 12 Μαρτίου, το BBC ανέφερε την επικείμενη τότε τριήμερη απεργία των νέων γιατρών σε άρθρο με τίτλο: Why are doctors demanding the biggest pay rise? (Γιατί οι γιατροί ζητούν τη μεγαλύτερη αύξηση μισθών;)

"Τη Δευτέρα, χιλιάδες νέοι γιατροί στην Αγγλία θα ξεκινήσουν 72ωρη απεργία. Θέλουν αύξηση μισθών κατά 35%. Κι όμως οι γιατροί είναι από τους πιο καλοπληρωμένους στο δημόσιο τομέα. Γιατί λοιπόν έχουν τη μεγαλύτερη μισθολογική διεκδίκηση;".

Μια βασική ανησυχία θα είναι ότι αυτές οι απεργίες θα κοστίσουν ζωές.

Ένα άρθρο του BBC της 13ης Μαρτίου με τίτλο: I've never seen the NHS this bad - junior doctor (Δεν έχω δει ποτέ το NHS τόσο κακό - νεαρός γιατρός) αναφέρεται στις συνθήκες που υφίστανται οι νέοι γιατροί, οι οποίες περιλαμβάνουν πιέσεις στο χώρο εργασίας και οικονομικές δυσκολίες.

Αυτές οι συνθήκες δεν αφορούν αποκλειστικά τους νέους γιατρούς!

Ο σκοπός αυτών των αναφορών φαίνεται να είναι να καλλιεργήσουν τη συμπάθεια και την υποστήριξη του κοινού προς τους νέους γιατρούς και να εμβαθύνουν την ανησυχία των ανθρώπων για το μέλλον του NHS.

Η "επίσημη" άποψη για τις πιέσεις στο NHS υποστηρίζεται από ένα άρθρο γνώμης του Ιουνίου 2022 με τίτλο: The steady crisis across the NHS (Η σταθερή κρίση σε όλο το NHS) που δημοσιεύθηκε στο BMJ, το οποίο ισχυρίζεται ότι το κύριο ζήτημα είναι οι "χρόνιες ελλείψεις εργατικού δυναμικού" και αναφέρει,

"Το NHS έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι μπορεί να επιτύχει ταχείες βελτιώσεις στη φροντίδα των ασθενών όταν διαθέτει αρκετό προσωπικό για να αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις. Αν θέλουμε να σπάσουμε τον κύκλο των σταθερά κακών επιδόσεων, η κυβέρνηση χρειάζεται ένα πλήρως χρηματοδοτούμενο σχέδιο για το εργατικό δυναμικό για ολόκληρο το σύστημα υγείας και κοινωνικής φροντίδας".

Η έμφαση σε αυτά τα άρθρα δίνεται σαφώς στην ιδέα ότι οι γιατροί σώζουν ζωές και ότι χρειάζονται καλύτερες αμοιβές και συνθήκες εργασίας, χωρίς τις οποίες δεν θα μπορούσαν να παρέχουν το κατάλληλο επίπεδο φροντίδας για τους ασθενείς τους, όπως αναφέρεται στο άρθρο της 13ης Μαρτίου,

"Περισσότερες αμοιβές και καλύτερες συνθήκες εργασίας θα επέτρεπαν στους γιατρούς να διατηρήσουν την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής και θα τους επέτρεπαν να παρέχουν τη φροντίδα που θέλουν να παρέχουν, είπε, προσθέτοντας ότι η λήψη απεργιακών μέτρων ήταν μια "έσχατη λύση" για τους γιατρούς".

Το πρόβλημα είναι ότι αυτό δεν αποτελεί ακριβή εικόνα των πραγματικών προβλημάτων και της αδυναμίας του NHS να παρέχει επαρκή "υγειονομική περίθαλψη" στους ασθενείς και να τους επιτρέψει να αποκαταστήσουν την υγεία τους.

Ένα από τα υποτιθέμενα "προβλήματα" που αντιμετωπίζει το NHS, και κάθε άλλη "υπηρεσία υγείας" που βασίζεται στις πρακτικές της "σύγχρονης ιατρικής", εκφράζεται από το άρθρο του BBC του Ιανουαρίου, το οποίο αναφέρει ότι

"Η πρόοδος της ιατρικής τις τελευταίες δεκαετίες σήμαινε ότι οι άνθρωποι ζουν περισσότερο.
Αυτό είναι μια ιστορία επιτυχίας. Αλλά αυτό σημαίνει ότι το NHS, όπως και κάθε υπηρεσία υγείας στον ανεπτυγμένο κόσμο, πρέπει να αντιμετωπίσει τη γήρανση του πληθυσμού".

Αυτή είναι μια παραπλανητική προοπτική - για να το θέσουμε ήπια!

Πρέπει να ξεκαθαρίσω απολύτως ότι δεν αρνούμαι ότι υπάρχουν ορισμένες καταστάσεις στις οποίες οι γιατροί σώζουν οπωσδήποτε ζωές - οι καταστάσεις αυτές συμβαίνουν κυρίως στον τόπο ατυχημάτων ή επειγόντων περιστατικών ή εντός του τμήματος A&E (accident & emergency) των νοσοκομείων. Σε αυτό το σημείο το ΕΣΥ παρέχει ανεκτίμητες υπηρεσίες.

Ωστόσο, μπορεί πραγματικά να υποστηριχθεί ότι το ΕΣΥ και όλα τα άλλα ιατρικά συστήματα που βασίζονται στη "σύγχρονη ιατρική" σώζουν πράγματι ζωές σε καταστάσεις εκτός από ατυχήματα και επείγοντα περιστατικά;

Τα στοιχεία δείχνουν έντονα ότι αυτό δεν ισχύει.

Σε απάντηση σε ένα άρθρο του Ιουνίου 2000 στο BMJ με τίτλο: Doctors’ strike in Israel may be good for health ("Η απεργία των γιατρών στο Ισραήλ μπορεί να είναι καλή για την υγεία") υπάρχει ένα σχόλιο με ημερομηνία Μαρτίου 2001 με τον ενδιαφέροντα τίτλο: Doctor strikes, lowered mortality - Happens every time ("Απεργίες γιατρών, μείωση θνησιμότητας - Συμβαίνει κάθε φορά"), το οποίο περιλαμβάνει τα εξής,

"Τη δεκαετία του 1960 οι γιατροί στον Καναδά απεργούσαν και η θνησιμότητα μειώθηκε.
Οι γιατροί του Λος Άντζελες που συνεργάζονταν με ένα νοσοκομείο του USC απεργούσαν τη δεκαετία του 1970 και το ποσοστό θνησιμότητας μειώθηκε.
Οι γιατροί απήργησαν στη Νότια Αμερική (Κολομβία;) αργότερα την ίδια δεκαετία και το ποσοστό θνησιμότητας μειώθηκε.
Οι γιατροί έχουν απεργήσει σε 3 διαφορετικές περιπτώσεις στο Ισραήλ - τη δεκαετία του 1950, ξανά τη δεκαετία του 1970 ή του 1980 και τώρα το 2000. Και στις 3 περιπτώσεις το ποσοστό θνησιμότητας μειώθηκε, σε μία ή δύο περιπτώσεις κατά 50%".

Σε ένα άρθρο μελέτης του Δεκεμβρίου 2008 που δημοσιεύθηκε στο PubMed και έχει τίτλο: "Doctors' strikes and mortality: a review" ("Απεργίες των γιατρών και θνησιμότητα: μια ανασκόπηση"), οι συγγραφείς αναφέρουν την ανασκόπηση των απεργιών σε όλο τον κόσμο μεταξύ 1976 και 2003 και αναφέρουν, όσον αφορά τις 7 μελέτες που βρήκαν και ταίριαζαν στα κριτήριά τους,

"Όλες ανέφεραν ότι η θνησιμότητα είτε παρέμεινε η ίδια είτε μειώθηκε κατά τη διάρκεια, και σε ορισμένες περιπτώσεις, μετά την απεργία. Καμία δεν διαπίστωσε ότι η θνησιμότητα αυξήθηκε κατά τη διάρκεια των εβδομάδων των απεργιών σε σύγκριση με άλλες χρονικές περιόδους".

Ένας από τους "λόγους" που αναφέρθηκαν είναι ότι οι εκλεκτικές χειρουργικές επεμβάσεις σταμάτησαν κατά τη διάρκεια των απεργιών. Αυτό όμως δεν εξηγεί γιατί μειώθηκε η θνησιμότητα - σίγουρα η έλλειψη γιατρών θα έπρεπε να οδηγεί σε υψηλότερη θνησιμότητα!

Για μια εξήγηση του γιατί η θνησιμότητα μειώνεται όταν οι γιατροί απεργούν, θα ήθελα να υπενθυμίσω στους αναγνώστες το φαινόμενο που είναι γνωστό ως "ιατρογένεση" και να προτείνω το άρθρο του Ιουλίου 2000 στο JAMA της Dr Barbara Starfield MD με τίτλο: Is US Health Really the Best in the World? (Είναι η υγεία των ΗΠΑ πραγματικά η καλύτερη στον κόσμο;)

Στο άρθρο της, η Dr Starfield δείχνει ότι οι Αμερικανοί δεν είναι σε καμία περίπτωση οι πιο υγιείς στον κόσμο, παρά το τεράστιο κόστος της υγειονομικής περίθαλψης στη χώρα αυτή. (Οι σύνδεσμοι για όλα τα άρθρα βρίσκονται στις παραπομπές στο τέλος αυτού του άρθρου).

Θα συνιστούσα επίσης στους ανθρώπους να διαβάσουν τη μελέτη: Death by Medicine (Θάνατος από την Ιατρική) των Gary Null et al. που περιλαμβάνει το διάγραμμα στην παρακάτω εικόνα.

Το συμπέρασμα, το οποίο μπορεί να είναι δυσάρεστο για πολλούς ανθρώπους - αν και αυτό δεν το καθιστά αναληθές - διατυπώνεται συνοπτικά από τον συγγραφέα του άρθρου του BMJ του Μαρτίου 2001,

"Συμπέρασμα; Λυπάμαι που το λέω, αλλά οι συμβατικοί, αλλοπαθητικοί, (χαρούμενοι με τα φάρμακα και τις χειρουργικές επεμβάσεις) γιατροί παραμένουν πολύ, πολύ επικίνδυνοι για την υγεία μας...".

Η θλιβερή αλήθεια είναι ότι η "σύγχρονη ιατρική" δεν είναι ένα "σύστημα υγείας". Αντίθετα, όπως όλο και περισσότεροι άνθρωποι ανακαλύπτουν από μόνοι τους, είναι ένα σύστημα "περίθαλψης ασθενών" που απλώς διαχειρίζεται τα συμπτώματα, αλλά ποτέ δεν επιτρέπει πραγματικά στο σώμα των ανθρώπων να θεραπευτεί. Ο λόγος γι' αυτό είναι ότι η "σύγχρονη ιατρική" βασίζεται σε ένα ελαττωματικό μοντέλο και στηρίζεται στη συνεχιζόμενη άγνοιά μας γι' αυτό το γεγονός για τη διαιώνιση αυτού του ελαττωματικού συστήματος.