Εμπιστεύεστε τον Γενικό Ιατρό σας;

Μια δεκάρα για τις σκέψεις σας, και ένα δολάριο για ένα καλό επιχείρημα

Apollodoros

Oct 19, 2024

Mετάφραση: Απολλόδωρος

12 Οκτωβρίου 2024 | Εpimetheus | Διαβάστε το εδώ

Μπορείτε να κάνετε εφάπαξ ή επαναλαμβανόμενες δωρεές μέσω του Ko-Fi:

Επιγραμματικά, θα ήθελα να επισημάνω ένα πολύ μεγαλύτερο άρθρο του Klaus Dörner που εμφανίστηκε στην Ärzteblatt-την εμπορική έκδοση του γερμανικού ιατρικού συλλόγου- το 2002 (Dtsch Arztebl 2002; 99(38): A-2462 / B-2104 / C-1970).

Με τίτλο: «Το σύστημα υγείας στην παγίδα της προόδου» (orig. Gesundheitssystem: In der Fortschrittsfalle), υπάρχει μια ολόκληρη εκπόνηση του γιατί οι αγοραίες θεωρήσεις της «Υγείας™» οδηγούν σε αδιέξοδο (εδώ και στη συνέχεια, δική μου μετάφραση και υπογραμμίσεις):

Ο όρος «υγεία» -αν αγνοήσουμε την κοινότοπη φράση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) για μια κατάσταση πλήρους ευημερίας- αψηφά σε μεγάλο βαθμό τον ορισμό. Το ίδιο το ερώτημά της μπορεί να την υποβαθμίσει ή να την καταστρέψει, όπως συμβαίνει με παρόμοιες ευαίσθητες έννοιες όπως η εμπιστοσύνη, η αγάπη, η χάρη, αλλά και, για παράδειγμα, ο ύπνος ή ο κορεσμός. Μπορείτε να κάνετε άπειρα πράγματα για την υγεία σας, αλλά αυτό έχει ελάχιστη ή συχνά καμία σχέση με το αν και σε ποιο βαθμό αισθάνεστε υγιείς-και το τελευταίο είναι αυτό που μετράει. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ένα παράδοξο: Όσο περισσότερα κάνω για την υγεία μου, τόσο λιγότερο υγιής αισθάνομαι. Υπό αυτή την έννοια, η υγεία δεν είναι εφικτή, δεν μπορεί να παραχθεί, αλλά μάλλον παράγει τον εαυτό της [αχ, τι ψευδο-χεγκελιανή μπούρδα]. Η υγεία υπάρχει μόνο ως μια κατάσταση στην οποία οι άνθρωποι ξεχνούν ότι είναι υγιείς. Σύμφωνα με τον Hans-Georg Gadamer, πρόκειται για την κατάσταση της «αυθυποβολής του εαυτού... που παραδίδεται» στον άλλο ή «τον άλλο» στην ιδιωτική, επαγγελματική και κοινωνική ζωή.
Σε αυτό το πλαίσιο, δεν μπορούμε να αποφύγουμε τη λογική και καταθλιπτική διαπίστωση ότι εδώ και περίπου 200 χρόνια κακομεταχειριζόμαστε κατηγορηματικά την υγεία με αυξανόμενη μανία-με καταστροφικές συνέπειες για την ανάπτυξη της υγείας ως μέσο ζωτικότητας. Από τότε που απελευθερωθήκαμε από το μεταφυσικό έρμα κάθε υπερβατικότητας (από την αριστοκρατία και την εκκλησία μέχρι τον Θεό και τη φύση [παράξενη καταχώρηση, θα ήταν πρώτα ο Θεός και μετά η «φύση» και η ανθρωπότητα]) με την εκκοσμίκευση, τον Διαφωτισμό και τη νεωτερικότητα, και μπορούμε πλέον να αντιλαμβανόμαστε όλα τα άλλα μόνο ως αντικείμενο ιδιοποίησης [γεια σας, σύντροφοι Μαρξ και Λένιν], έχουμε κάθε λόγο να χαιρόμαστε για το μεγαλειώδες κέρδος της ελευθερίας, τη διαθεσιμότητα, και τον πλούτο αυτής της κατάκτησης, της διαθεσιμότητας και του πλούτου αυτών των εκστρατειών κατάκτησης, στις οποίες ο άνθρωπος παίρνει όλο και περισσότερο τη θέση της φύσης, της μοίρας ή του Θεού, προφανώς αποκτούμε μόνο σταδιακά μια αίσθηση των παρενεργειών αυτής της διαδικασίας προόδου, για την οποία θα χρειαζόμασταν κάτι σαν έναν «δεύτερο Διαφωτισμό» (Hubert Markl).

Ακολουθεί ένας πραγματικός κατάλογος προβλημάτων και πραγμάτων που όλα δείχνουν αυτό που οι οικονομολόγοι έχουν από καιρό κατανοήσει ως «φθίνουσα απόδοση της επένδυσης». Μας καλεί επίσης να αμφισβητήσουμε το κίνητρο που κρύβεται πίσω από το «ιατρικό κατεστημένο», π.χ. στην ακόλουθη πρόταση:

Με την αυξανόμενη αποτελεσματικότητα των διαδικασιών θεραπείας του πόνου, ο αριθμός των ανθρώπων που υποφέρουν από πόνο δεν μειώνεται, αλλά αυξάνεται...

Τι θα μπορούσε λοιπόν να κάνει ορισμένους ανθρώπους-γιατρούς-να παρακινήσουν να αυξήσουν τη χρήση των συνταγογραφούμενων παυσίπονων;

Πολύ πιο κάτω στο άρθρο, υπάρχει αυτό το αποκαλυπτικό απόσπασμα:

Ο ανταγωνισμός επιβάλλει την ανάπτυξη νέων αγορών. Ο στόχος πρέπει να είναι να μετατραπούν όλοι οι υγιείς άνθρωποι σε ασθενείς, δηλαδή σε ανθρώπους που θεωρούν ότι έχουν ανάγκη θεραπευτικούς, αποκαταστατικούς και προληπτικούς χειρισμούς από ειδικούς για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, τόσο χημικά και σωματικά όσο και ψυχολογικά, προκειμένου να μπορέσουν να «ζήσουν υγιώς». Αυτό είναι ήδη αρκετά επιτυχημένο στον τομέα των σωματικών ασθενειών, αλλά ακόμη καλύτερα στον τομέα των ψυχικών διαταραχών, ειδικά καθώς δεν λείπουν οι θεωρίες σύμφωνα με τις οποίες σχεδόν όλοι οι άνθρωποι δεν είναι υγιείς. Η ανάλογη μεταφορά της έννοιας της ασθένειας από τον σωματικό στον ψυχικό τομέα είναι αμφισβητήσιμη.

Και εδώ έχουμε την αναπόφευκτη λογική -και αλήθεια- στα γραπτά κάποιου Klaus Dörner, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, γεννήθηκε το 1933 († 2022) και έγραψε το καθιερωμένο εγχειρίδιο της γερμανικής ψυχιατρικής (βλ. το λήμμα του στη γερμανόφωνη Wikipedia).

Τα παραπάνω λόγια τα έγραψε στη συνταξιοδότησή του, αφού ήταν μέρος του «συστήματος» για όλη του την επαγγελματική ζωή. Φαίνεται ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα, ηθικό ή άλλο, από τη συμμετοχή του σε αυτές τις σαχλαμάρες όσο ήταν εν ενεργεία.

Αυτές οι γραμμές εξηγούν, ωστόσο, πολλά από αυτά που παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια, έτσι δεν είναι;

Έτσι, για να ολοκληρώσω - επιτρέψτε μου να σας ρωτήσω αυτό για άλλη μια φορά:

Εμπιστεύεστε τον γιατρό σας;

Αν ναι, γιατί;