Γίνονται οι Eπιστήμονες του Kλίματος Σκλάβοι ενός Συστήματος που έχει Σχεδιαστεί για να Εμποδίζει την Επιστήμη; [ΒΙΝΤΕΟ]
Μετάφραση: Απολλόδωρος
1 Ιουνίου 2024 | Rhoda Wilson | Διαβάστε το εδώ
Το κλιματικό σύστημα είναι εξαιρετικά πολύπλοκο και η κατανόησή μας είναι βαθιά αβέβαιη. Υπάρχουν πολλά που δεν γνωρίζουμε και ακόμη περισσότερα που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε.
Όταν τη δεκαετία του 1980, τα Ηνωμένα Έθνη («ΟΗΕ») πήραν την κλιματική αλλαγή ως εργαλείο για να προωθήσουν μια παγκοσμιοποιητική ατζέντα, έγινε παραδοχή ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη ήταν επικίνδυνη.
Ωστόσο, τα τελευταία 100 χρόνια, οι θερμοκρασίες έχουν αυξηθεί κατά 1oC και η γεωργική παραγωγικότητα έχει εκτοξευθεί στα ύψη, ο παγκόσμιος πληθυσμός έχει αυξηθεί κατά 400%, λιγότεροι άνθρωποι ζουν σε συνθήκες φτώχειας και υπάρχουν λιγότεροι θάνατοι από ακραία καιρικά και κλιματικά φαινόμενα.
Από το 2021, ο ΟΗΕ προβλέπει ότι οι παγκόσμιες θερμοκρασίες θα αυξηθούν κατά άλλους 1oC μέχρι το 2100. Με βάση τα αποτελέσματα των τελευταίων 100 ετών, είναι αυτό πραγματικά πρόβλημα;
Το κοινό δεν μαθαίνει για αυτά τα πράγματα, επειδή οι πληροφορίες που δίνονται στο κοινό είναι προσεκτικά ξεπλυμένες περιστροφές που ενισχύονται από τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης. Και οι επιστήμονες του κλίματος που μιλούν ενάντια στην επικρατούσα αφήγηση για την κλιματική αλλαγή περιθωριοποιούνται, δαιμονοποιούνται και απορρίπτονται ως «αρνητές του κλίματος», χρησιμοποιώντας συχνά κατηγορίες ότι χρηματοδοτούνται από πετρελαϊκές εταιρείες.
Τα παραπάνω είναι μερικά από τα σημεία που ανέφερε η Τζούντιθ Κάρι κατά τη διάρκεια συνέντευξης που παραχώρησε στην Afshin Rattansi, παρουσιάστρια του Going Underground, την περασμένη εβδομάδα. Μαζί με τον Rattansi συζήτησε το βιβλίο της «Climate Uncertainty and Risk: Rethinking Our Response» (Αβεβαιότητα και κίνδυνος για το κλίμα: επανεξετάζοντας την απάντησή μας), το οποίο κυκλοφόρησε πέρυσι.
Επανεξέταση της κλιματικής κρίσης: Πού κάναμε λάθος; Με την καθηγήτρια Judith Curry, 24 Μαΐου 2024 (28 λεπτά)Η Judith Curry, πρώην καθηγήτρια και πρόεδρος της Σχολής Επιστημών της Γης και της Ατμόσφαιρας στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Georgia, είναι βραβευμένη κλιματολόγος και πρόεδρος και συνιδιοκτήτρια του Climate Forecast Applications Network.
Ως συμπληρωματικό ανάγνωσμα στο παραπάνω βίντεο, προτείνουμε ένα άρθρο που δημοσίευσε με τίτλο: «Ετήσια διάλεξη του GWPF: Κλιματική Αβεβαιότητα και Κίνδυνοι", το οποίο καλύπτει τα περισσότερα από τα θέματα που συζήτησε, αλλά με μεγαλύτερη λεπτομέρεια.
«Έχουμε υπεραπλουστεύσει σε μεγάλο βαθμό τόσο το κλιματικό πρόβλημα όσο και τη λύση του», είπε στον Rattansi. Το ότι η αύξηση της θερμοκρασίας του κλίματος είναι επικίνδυνη είναι το πιο αδύναμο μέρος του επιχειρήματος, πρόσθεσε.
Στη δεκαετία του 1980, το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών αναζητούσε μια αιτία για να προωθήσει την αντικαπιταλιστική και την εξάλειψη των ορυκτών καυσίμων ατζέντα του. Τα Ηνωμένα Έθνη έπιασαν το θέμα της κλιματικής αλλαγής και από τότε θεωρήθηκε ότι η αύξηση της θερμοκρασίας του κλίματος ήταν επικίνδυνη. Έτσι, «το κάρο της πολιτικής είναι πολύ μπροστά από το επιστημονικό άλογο εδώ και δεκαετίες σε αυτό το θέμα», δήλωσε ο Curry.
«Και το πρόβλημα έχει διατυπωθεί πολύ στενά. Αυτή η στενή πλαισίωση αφορά μόνο τις εκπομπές ορυκτών καυσίμων και λειτούργησε περιθωριοποιώντας σημαντικούς τομείς της επιστήμης του κλίματος. Και μας έχει οδηγήσει στο να λαμβάνουμε εξαιρετικά μη βέλτιστες αποφάσεις σχετικά με το πώς πρέπει να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα όσον αφορά την εξάλειψη των εκπομπών", είπε.
Στο βιβλίο της, η Curry αναλύει πώς η Διακυβερνητική Επιτροπή του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή («IPCC») κατασκευάζει τη συναίνεση.
Αναφερόμενη σε ένα tweet που ανάρτησε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Barack Obama, το 2013, υποστηρίζοντας ότι το 97% των ειδικών σε θέματα κλίματος πιστεύει ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι «πραγματική, ανθρωπογενής και επικίνδυνη», η Curry εξηγεί ότι υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά μεταξύ της επιστημονικής συναίνεσης και της συναίνεσης των επιστημόνων.
«Όταν ακούτε να γίνεται λόγος για συναίνεση, αυτό πιθανώς σημαίνει ότι κάποιοι πολιτικοί αναζητούν επιστημονικά στοιχεία που θα στηρίξουν τις πολιτικές που προτιμούν», δήλωσε η ίδια.
«Προς αυτή την κατεύθυνση, η IPCC κλήθηκε να αναζητήσει συναίνεση σχετικά με την κλιματική αλλαγή για να υποστηρίξει την ατζέντα του ΟΗΕ για το κλίμα. Και για να το πετύχουν αυτό, επέλεξαν προσεκτικά ανθρώπους που θα προωθούσαν αυτή τη συγκεκριμένη ιδέα, περιθωριοποίησαν πλήρως τη φυσική μεταβλητότητα του κλίματος και για να επιβάλουν τη συναίνεση έπρεπε να δαιμονοποιήσουν όποιον την αμφισβητούσε", είπε στο Rattansi.
Αυτή η κατασκευή της επιστημονικής συναίνεσης για την υποστήριξη πολιτικών στόχων δεν είναι μόνο πολύ κακή για την επιστήμη, αλλά είναι επίσης πολύ κακή για τη χάραξη πολιτικής, πρόσθεσε.
Στο βιβλίο της μιλάει επίσης για το πώς η αφρικανική ήπειρος υποφέρει από τη δικτατορία της ατζέντας της IPCC. Ενώ οι αφρικανικές χώρες υφίστανται περιορισμούς στην ανάπτυξη, οι πλούσιοι γίνονται ακόμη πλουσιότεροι από τις πολιτικές για το κλίμα.
Η Curry εξήγησε ότι για αρκετές δεκαετίες, η διεθνής αναπτυξιακή βοήθεια ήταν συνδεδεμένη με την ατζέντα για την εξάλειψη των εκπομπών ορυκτών καυσίμων. «Χρήματα που χρησιμοποιούνταν για την εξάλειψη της φτώχειας, τη μείωση της ευπάθειας σε ακραία καιρικά φαινόμενα και την εξάλειψη της παγκόσμιας πείνας, όλα αυτά αγνοούνται τώρα από τον ζήλο για την εξάλειψη των ορυκτών καυσίμων», είπε.
Η συζήτηση στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Climategate. Το σκάνδαλο Climategate ξεκίνησε στις 19 Νοεμβρίου 2009, όταν έναν αρχειακό ηλεκτρονικό φάκελλο που περιείχε μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μεταξύ μελών της Μονάδας Κλιματικής Έρευνας («CRU») αντιγράφηκε σε πολλές τοποθεσίες στο Διαδίκτυο. Οι αποστολείς και οι παραλήπτες των ηλεκτρονικών μηνυμάτων αποτελούσαν έναν κατάλογο εκλεκτών της επιστημονικής ελίτ της IPCC.
Πριν αποκαλυφθεί το Climategate, η καθηγήτρια Curry πίστευε ότι το υπεύθυνο πράγμα που έπρεπε να κάνει ένας επιστήμονας του κλίματος ήταν να υποστηρίζει τη συναίνεση της IPCC και τις δημόσιες δηλώσεις για την κλιματική αλλαγή. Έτσι, τις υποστήριξε.
«Όλα αυτά άλλαξαν όταν διάβασα αυτά τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου [Climategate]», δήλωσε στο Rattansi. Άρχισε να μιλάει ανοιχτά. Ως αποτέλεσμα, δέχθηκε επιθέσεις και κατηγορήθηκε ότι χρηματοδοτείται από τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων.
«Οι ακτιβιστές που κήρυτταν τη συναίνεση και μιλούσαν για τους [κλιματικούς] αρνητές δεν ήθελαν πραγματικά να εμπλακούν με κανέναν σκεπτικιστή σχετικά με τα πραγματικά τους επιχειρήματα. Ένιωθαν ότι ο ευκολότερος τρόπος για να τους κηλιδώσουν ήταν να πουν: «Α, καλά, χρηματοδοτούνται από τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων και επομένως μπορούμε να τους απορρίψουμε»", εξήγησε.
«Κατά τη γνώμη μου, τουλάχιστον στις ΗΠΑ, η κρατική χρηματοδότηση είναι πολύ πιο προκατειλημμένη και οδηγεί σε μεγαλύτερη πολιτικοποίηση των επιστημόνων από ό,τι τα πολύ πενιχρά ποσά χρηματοδότησης της έρευνας από τον πετρελαϊκό τομέα. Επομένως, όλο αυτό το επιχείρημα δεν έχει νόημα", δήλωσε. «Αλλά είναι ένας εύκολος τρόπος για να απορρίψει κανείς εντελώς οποιονδήποτε αμφισβητεί την επιστήμη ή τις πολιτικές».
Έχουμε δημοσιεύσει στο παρελθόν ένα άρθρο σχετικά με το πώς μετά το Climategate, η Curry αισθάνθηκε υποχρεωμένη να επανεκτιμήσει την «ομαδική σκέψη» σχετικά με την κλιματική αλλαγή στην οποία είχε παρασυρθεί και να διεξάγει τη δική της ανεξάρτητη αξιολόγηση. Μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο μας ΕΔΩ.
«Το κλιματικό σύστημα είναι εξαιρετικά πολύπλοκο και η κατανόησή μας είναι βαθιά αβέβαιη. Υπάρχουν πολλά που δεν γνωρίζουμε και ακόμη περισσότερα που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε λόγω της θεμελιωδώς χαοτικής φύσης του κλιματικού συστήματος", δήλωσε η Curry.
«Έτσι, αυτές οι υπερβολικά αισιόδοξες προβλέψεις [που γίνονται από τους κινδυνολόγους του κλίματος] με ανεπαρκή κλιματικά μοντέλα είναι απλά θεμελιωδώς ακατάλληλες για τη λήψη πολιτικών αποφάσεων σχετικά με το ενεργειακό σύστημα [που σήμερα κινείται με βάση τα ορυκτά καύσιμα]. Αλλά αυτό δεν εμποδίζει τους πολιτικούς να βασίζονται πλήρως σε αυτά».
Οι πληροφορίες που δίνονται στο κοινό είναι προσεκτικά ξεπλυμένες περιστροφές. Η Curry εξήγησε πώς συμβαίνει αυτό:
«Παίρνεις μια ερευνητική εργασία με διφορούμενα συμπεράσματα, αλλά θα κάνουν την περίληψη και τον τίτλο προκλητικά, ώστε να κερδίσουν λίγη προσοχή απο τον Τύπο και από τα μέσα ενημέρωσης. Αλλά αν διαβάσετε σε βάθος υπάρχουν πολλές επιφυλάξεις και αβεβαιότητες.
«Και μετά φτάνεις στο επίπεδο της IPCC. Επιλέγουν τα έγγραφα που είναι βολικά για τα συμπεράσματά τους και αγνοούν πολλά από αυτά που είναι ενοχλητικά. Στο σώμα της έκθεσης της IPCC, υπάρχει κάποιο καλό υλικό και κάποιες καλές αναλύσεις. Αλλά μέχρι να φτάσετε στην περίληψη για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, όλα αυτά έχουν περιστραφεί - τα αποτελέσματα έχουν επιλεγεί και διαμορφωθεί προσεκτικά για να υποστηρίξουν την προτιμώμενη αφήγηση.
«Και στη συνέχεια, όταν έχουμε τους αξιωματούχους του ΟΗΕ να μιλούν για την έκθεση της IPCC, έχουμε τον “κόκκινο κώδικα”, την “λεωφόρο προς την κόλαση”, όλα αυτά τα είδη τρελής ρητορικής - και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης συνεχίζουν από εκεί με όλη αυτή την ανησυχητική ρητορική.
«Έτσι, μέχρι τη στιγμή που το κοινό την βλέπει πραγματικά, είναι εκτεθειμένο σε ένα σωρό αδικαιολόγητους, υπερβολικούς συναγερμούς που δεν υποστηρίζονται από την επιστήμη ή ακόμη και από το πλήρες κείμενο των ίδιων των εκθέσεων της IPCC».
Επιστρέφοντας στη λανθασμένη υπόθεση ότι “η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι επικίνδυνη”, η Curry εξήγησε ότι από το 2021, ο ΟΗΕ εργάζεται για αύξηση της θερμοκρασίας κατά 2.4oC μέχρι το 2100, και η μισή από αυτή την αύξηση της θερμοκρασίας έχει ήδη συμβεί. Έτσι, η αναμενόμενη άνοδος της θερμοκρασίας από τώρα μέχρι το τέλος του αιώνα είναι 1.4oC, ή λιγότερο.
Εξετάζοντας τις επιπτώσεις κατά τα προηγούμενα 100 χρόνια, όπου υπήρξε αύξηση της θερμοκρασίας κατά 1oC, είπε: «Είδαμε τον παγκόσμιο πληθυσμό να αυξάνεται κατά περίπου 400%, πολύ λιγότεροι άνθρωποι ζουν σε συνθήκες φτώχειας από ό,τι πριν, η γεωργική παραγωγικότητα έχει εκτοξευθεί στα ύψη και πολύ μικρότερο ποσοστό του πληθυσμού πεθαίνει από ακραία καιρικά και κλιματικά φαινόμενα».
«Οι άνθρωποι ανέκαθεν προσαρμόζονταν στον καιρό και το κλίμα τους και αν έχουν αρκετή ενέργεια και πλούτο, θα συνεχίσουν να το κάνουν
«Δεν γνωρίζουμε πώς θα εξελιχθεί η κλιματική αλλαγή. Η περιφερειακή κλιματική αλλαγή [για παράδειγμα στην Αφρική] εξαρτάται πολύ περισσότερο από τη φυσική κλιματική μεταβλητότητα που σχετίζεται με τα πολυδεκαετή καθεστώτα των μοτίβων κυκλοφορίας των ωκεανών. Δεν πρόκειται για μια απλή τάση προς μια κατεύθυνση».
Ο καλύτερος τρόπος προσέγγισης της κλιματικής αλλαγής είναι μια προσέγγιση από κάτω προς τα πάνω και όχι μια προσέγγιση από τα πάνω προς τα κάτω του ΟΗΕ. «Μόλις τοποθετήσετε τη λήψη αποφάσεων στα χαμηλότερα επίπεδα, μπορείτε να καταλήξετε σε κάποιες λογικές δράσεις», δήλωσε η Curry.
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο και θα θέλατε να βοηθήσετε να στηρίξετε το συνεχές έργο μου, ο παρακάτω σύνδεσμος είναι μια επιλογή.
Παρακαλώ βοηθήστε να στηρίξετε το έργο μου. 🙏
---Δικτυογραφία :
Are climate scientists becoming slaves to a system designed to prevent science? – The Expose
https://expose-news.com/2024/06/01/are-climate-scientists-becoming-slaves/