Η Επιστήμη Eίναι η Aναζήτηση της Aλήθειας, και OXI "Συναίνεση"
Μετάφραση: Απολλόδωρος
10 Οκτωβρίου 2007 | John Kay | Διαβάστε το εδώ
Ο δρόμος προς τη γνώση είναι η διαφάνεια στη διαφωνία και το άνοιγμα στη συζήτηση. Ο δρόμος προς την αλήθεια είναι η πλουραλιστική έκφραση των αντικρουόμενων απόψεων κατά την οποία, συχνά όχι τόσο γρήγορα όσο θα θέλαμε, οι καλές ιδέες εκτοπίζουν τις κακές.
Το σχόλιο του Michael Schrage για την πολιτική και την επιστήμη (FT, 26 Σεπτεμβρίου 2007) χτύπησε ευαίσθητο νεύρο: και προκάλεσε εκτενή απάντηση από τον πρόεδρο της Βασιλικής Εταιρείας του Ηνωμένου Βασιλείου (FT, 1 Οκτωβρίου 2007). Ο λόρδος Rees υποστηρίζει ότι πρέπει να βασίζουμε την πολιτική σε κάτι που ονομάζεται "επιστημονική συναίνεση", αναγνωρίζοντας όμως ότι η συναίνεση αυτή μπορεί να είναι προσωρινή.
Όμως η πρόταση αυτή θολώνει τη διάκριση μεταξύ πολιτικής και επιστήμης που θέλει να τονίσει ο λόρδος Rees. Ο μυθιστοριογράφος Michael Crichton μπορεί να υπερέβαλε όταν έγραψε ότι "αν είναι συναίνεση, δεν είναι επιστήμη, αν είναι επιστήμη, δεν είναι συναίνεση", αλλά μόνο λίγο. Η συναίνεση είναι πολιτική έννοια, όχι επιστημονική.
Η συναίνεση βρίσκει το δρόμο μέσα από αντικρουόμενες απόψεις και συμφέροντα. Η συναίνεση επιτυγχάνεται όταν το αποτέλεσμα της συζήτησης αφήνει σε όλους την αίσθηση ότι έχουν λάβει αρκετά από αυτά που θέλουν. Οι διαδικασίες της σωστής επιστήμης δείναι ακριβώς το αντίθετο. Ο πετυχημένος πολιτικός είναι ένας διαπραγματευτής, ένας συμβιβαστής, που βρίσκει συμφωνία εκεί που δεν φαινόταν να υπάρχει. Ο πετυχημένος επιστήμονας είναι ένας πρωτότυπος, ένας ακραίος, που διαταράσσει τα καθιερωμένα πρότυπα σκέψης. Η ορθή επιστήμη περιλαμβάνει διαρκή, ανοικτή συζήτηση, στην οποία κάθε αντίρρηση προβάλλεται και οι διαφωνίες οξύνονται και διευκρινίζονται, όχι εξομαλύνονται.
Συχνά η αντιπαράθεση θα συνεχιστεί για πάντα, και θα έπρεπε, διότι ο στόχος της επιστήμης δεν είναι η συμφωνία σε μια πορεία δράσης, αλλά η αναζήτηση της αλήθειας. Ενίοτε αυτή η επιδίωξη φαίνεται να έχει επιτύχει και το θέμα επιλύεται, όχι με συναίνεση, αλλά με την εξάντληση των αντιδράσεων. Δεν λέμε ότι υπάρχει συναίνεση για τον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής, συναίνεση ότι το Παρίσι είναι νότια του Λονδίνου ή ότι δύο και δύο είναι τέσσερα. Λέμε ότι έτσι έχουν τα πράγματα. Ούτε υπάρχει συναίνεση για την εξέλιξη, αφού οι δημιουργιστές δεν θα συμφιλιωθούν ποτέ με αυτή τη θεωρία. Δεν υπάρχει δυνατότητα συμβιβασμού, όπου οι Νταργουινιστές συμφωνούν ότι μερικά ζώα μπήκαν στην κιβωτό μαζί με τον Νώε και οι αντίπαλοί τους αναγνωρίζουν ότι τα περισσότερα είδη εξελίχθηκαν.
Οι αριθμοί είναι ζωτικής σημασίας για τη δημοκρατία, αλλά η επιστήμη δεν είναι δημοκρατία. Αν ένας ευαγγελικός χριστιανός προσηλυτίσει όλα τα μέλη της Βασιλικής Εταιρείας στον δημιουργισμό, αυτό ούτε θα επηρέαζε ούτε θα έπρεπε να επηρεάσει την πίστη μου στην εξέλιξη. Οι περισσότεροι επιστήμονες δεν γνωρίζουν περισσότερα για την κλιματική αλλαγή, τον HIV/Aids ή το εμβόλιο για την ιλαρά, την παρωτίτιδα και την ερυθρά (MMR) από ό,τι οι περισσότεροι δικηγόροι, φιλόσοφοι ή οικονομολόγοι, και δεν είναι προφανές ποιος είναι καλύτερα εξοπλισμένος για να αξιολογήσει τους αντικρουόμενους ισχυρισμούς σε αυτά τα θέματα. Η επιστήμη είναι θέμα αποδεικτικών στοιχείων, όχι το τι πιστεύει η πλειοψηφία των επιστημόνων.
Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί ο πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρείας θα ήθελε να παρακάμψει αυτή τη διάκριση, αλλά με τον τρόπο αυτό μετατρέπει τον οργανισμό από επιστημονική εταιρεία σε συνδικάτο. Η αξιολόγηση από ομοτίμους είναι ένα πολύτιμο μέρος του μηχανισμού της επιστήμης, αλλά ενέχει τον κίνδυνο να δημιουργηθούν αυτοαναφορικές λέσχες που προωθούν το έργο του άλλου.
Οι δηλώσεις για τον κόσμο αντλούν την αξία τους από τα γεγονότα και τα επιχειρήματα που τις υποστηρίζουν, όχι από την ιδιότητα και τα προσόντα των ανθρώπων που τις υποστηρίζουν. Τα αποδεικτικά στοιχεία έναντι της αυθεντίας ήταν το ζήτημα για το οποίο ο Γαλιλαίος αμφισβήτησε την εκκλησία. Ο σύγχρονος κόσμος υπάρχει επειδή ο Γαλιλαίος κέρδισε.
Αλλά το να χρησιμοποιούμε τα επιτεύγματα της επιστήμης για να επιβεβαιώσουμε την αυθεντία των επιστημόνων υπονομεύει την ίδια τη διαδικασία της επιστήμης. Όταν οι καταναλωτές πιστεύουν ότι τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα είναι επικίνδυνα, οι μητέρες διαισθάνονται ότι ο αυτισμός των παιδιών τους προκαλείται από το εμβόλιο MMR και οι πολιτικοί ισχυρίζονται ότι ο HIV/Aids είναι μια συνωμοσία του πρώτου κόσμου, η απάντηση ότι η επιστημονική συναίνεση είναι διαφορετική δεν πείθει - ούτε θα έπρεπε να πείθει. Τέτοιοι ισχυρισμοί είναι λανθασμένοι επειδή δεν υπάρχουν αποδείξεις γι' αυτούς, όχι επειδή οι επιστήμονες έχουν διαφορετική άποψη: οι επιστήμονες πρέπει να επηρεάζουν την πολιτική εξηγώντας γεγονότα και επιχειρήματα, όχι επιδεικνύοντας τα διδακτορικά τους.
Η έννοια της μονολιθικής "επιστήμης", δηλαδή ό,τι λένε οι επιστήμονες, είναι ολέθρια και η έννοια της "επιστημονικής συναίνεσης" ενεργά ολέθρια.. Ο δρόμος προς τη γνώση είναι η διαφάνεια στη διαφωνία και το άνοιγμα στη συζήτηση. Ο δρόμος προς την αλήθεια είναι η πλουραλιστική έκφραση των αντικρουόμενων απόψεων κατά την οποία, συχνά όχι τόσο γρήγορα όσο θα θέλαμε, οι καλές ιδέες εκτοπίζουν τις κακές. Σε αυτή τη διαδικασία δεν υπάρχει χώρος για οποιαδήποτε έννοια "επιστημονικής συναίνεσης".
-----Δικτυογραφία:
Science is the pursuit of the truth, not consensus
https://www.johnkay.com/2007/10/10/science-is-the-pursuit-of-the-truth-not-consensus/
Οπως παντα υπεροχος εξηγοντας τα παντα . Αλλα δεν ξερω πως μπορει να πεισθει ο κοσμος να μην ακολουθει τις πολιτικες προπαγανδες.