Η Eκστρατεία Παραπληροφόρησης του ΟΗΕ για τον Στόχο Βιώσιμης Ανάπτυξης 16 (SDG16)
Μετάφραση: Απολλόδωρος
2 Ιουνίου 2023 | IAIN DAVIS | Διάβαστε το εδώ
Είμαι πολύ τυχερός που έχω την ευκαιρία να γράφω μαζί με την εξαιρετική δημοσιογράφο Whitney Webb στην εξαιρετικά συνιστώμενη ιστοσελίδα της UnlimitedHangout. Πρόσφατα διερευνήσαμε τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης- ΣΒΑ (SDGs) του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ).
Μέρος αυτού του άρθρου βασίζεται στην έρευνα της Whitney, την οποία έχω κάνει ξεδιάντροπα λογοκλοπή. Κυρίως επειδή είναι πολύ καλή, αλλά και λόγω του γεγονότος ότι είμαι τεμπέλης.
Κάθε SDG έχει μια σειρά από στόχους και κάθε στόχος έχει έναν δείκτη με τον οποίο ο ΟΗΕ ισχυρίζεται ότι θα μετρήσει την πρόοδο προς τον σχετικό SDG. Για παράδειγμα, ο SDG 16.6 καλεί για την ανάπτυξη "αποτελεσματικών, υπεύθυνων και διαφανών θεσμών σε όλα τα επίπεδα". Το οποίο φαίνεται λογικό. Δυστυχώς, τα πράγματα αρχίζουν να παρεκκλίνουν με τους δείκτες.
Τα "αποδεικτικά στοιχεία" που θέλει ο ΟΗΕ να καταπιεί το κοινό, προκειμένου να το πείσει ότι πέτυχε να δημιουργήσει αυτούς τους άψογους "θεσμούς", έρχονται με τη μορφή του δείκτη 16.6.1, ο οποίος μετρά:
Πρωτογενείς κυβερνητικές δαπάνες ως ποσοστό του αρχικού εγκεκριμένου προϋπολογισμού, ανά τομέα (ή ανά κωδικό προϋπολογισμού ή παρόμοιο)
Εκ πρώτης όψεως, αυτό φαίνεται δίκαιο. Είναι τα χρήματά μας άλλωστε. Οι κυβερνητικές δαπάνες πρέπει να είναι διαφανείς. Ο ΟΗΕ βασίζεται στα στοιχεία που παρέχει η κυβέρνηση για να επιβεβαιώσει δήθεν ότι η ίδια κυβέρνηση είναι οικονομικά αδιάβλητη.
Οι σκεπτικιστές, και οι πιο ρεαλιστές ξάδελφοί τους, οι απαισιόδοξοι, μπορεί να έχουν εντοπίσει το μικρό ελάττωμα σε αυτή τη μεθοδολογία. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την έρευνα του Whitney Webb για να καταδείξουμε το πρόβλημα.
Η Συμβουλευτική Επιτροπή Ομοσπονδιακών Λογιστικών Προτύπων (FASAB) της αμερικανικής κυβέρνησης λειτουργεί ένα βολικό μικρό δημοσιονομικό παραθυράκι που ονομάζεται Πρότυπο 56. Χρησιμοποιώντας την "εθνική ασφάλεια" ---ένας κυβερνητικός όρος-ομπρέλα που υποτίθεται ότι δικαιολογεί τον απεριόριστο δεσποτισμό--ως δικαιολογία, η FASAB εξηγεί την ομορφιά του Προτύπου 56:
[Το Πρότυπο 56] επιτρέπει ορισμένες τροποποιήσεις για να αποτραπεί η αποκάλυψη διαβαθμισμένων πληροφοριών. [. . .] Η οντότητα πρέπει να τροποποιήσει τις μη διαβαθμισμένες παρουσιάσεις των οικονομικών καταστάσεων, τις γνωστοποιήσεις, τις απαιτούμενες συμπληρωματικές πληροφορίες (RSI) και τις απαιτούμενες συμπληρωματικές πληροφορίες διαχείρισης (RSSI) [. . .] Σε αυτό το πλαίσιο, τροποποίηση σημαίνει: Παρουσίαση ποσών που σχετίζονται με ένα κονδύλι της χρηματοοικονομικής κατάστασης σε ένα άλλο κονδύλι της χρηματοοικονομικής κατάστασης, αλλά όχι παρουσίαση επεξηγηματικών στοιχείων που να εξηγούν την τροποποίηση. [και] παράλειψη των απαιτούμενων γνωστοποιήσεων, των RSI ή των RSSI που θα αποκάλυπταν διαφορετικά απόρρητες πληροφορίες.
Ακριβώς: Το Πρότυπο 56 επιτρέπει στην κυβέρνηση των ΗΠΑ να κρύβει τους μαύρους προϋπολογισμούς της "τροποποιώντας" τους λογαριασμούς της. Μεταφέροντας δαπάνες που προορίζονται για πολύ σκοτεινούς και δυσάρεστους σκοπούς στους λογαριασμούς που καταγράφουν τις δαπάνες της για πιο καλοπροαίρετες προσπάθειες. Και όχι μόνο μπορεί να το κάνει αυτό όποτε θέλει, αλλά χάρη στο Πρότυπο 56, δεν χρειάζεται να το πει σε κανέναν.
Οι δείκτες του SDG 16.6 του ΟΗΕ το αγνοούν πλήρως αυτό και απλά υποθέτουν ότι όλα όσα τους λέει η κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι αλήθεια, παρά το προφανές και ανοιχτά παραδεκτό γεγονός ότι δεν είναι. Ουσιαστικά ο ΟΗΕ συνεργάζεται με την κυβέρνηση των ΗΠΑ για τη διάδοση επικίνδυνης παραπληροφόρησης.
Το αμερικανικό καθεστώς μπορεί να ισχυρίζεται ότι "αναπτύσσει αποτελεσματικούς, υπόλογους και διαφανείς θεσμούς", ενώ εμπλέκεται κρυφά σε κάθε είδους κακόβουλες πονηριές και αποκρύπτει τις αποδείξεις. Με τη σειρά του, ο ΟΗΕ μπορεί να χρησιμοποιήσει την εξαπάτηση της κυβέρνησης των ΗΠΑ για να αποδείξει πόσο καλά προχωράει η ατζέντα του για τη βιώσιμη ανάπτυξη.
Αυτό δεν είναι το τέλος της παραπληροφόρησης του ΟΗΕ για τους στόχους της αειφόρου ανάπτυξης. Φαίνεται ότι ο ΟΗΕ έχει δημιουργήσει έναν αριθμό εύθραυστων δεικτών που μπορεί να χειραγωγήσει για να υποδηλώσει επιτυχία χωρίς ποτέ να επιτύχει κάτι τέτοιο.
Για παράδειγμα, οι δείκτες των SDG16 βασίζονται συχνά σε δημοσκοπήσεις. Οι οποίες, όπως είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε, είναι ένας διαβόητα άθλιος τρόπος για να αποδείξει κανείς πραγματικά οτιδήποτε. Ή μάλλον, ένας εξαιρετικά αποτελεσματικός τρόπος για να "αποδείξεις" ό,τι θέλεις να αποδείξεις. Ανάλογα με το πώς το βλέπετε.
Για παράδειγμα, ο δείκτης 16.4.1 χρησιμοποιεί δημοσκοπήσεις για να μετρήσει το "ποσοστό του πληθυσμού που αισθάνεται ασφαλές να περπατά μόνος του στην περιοχή που ζει μετά το σκοτάδι". Κατά κάποιο τρόπο, αυτό προορίζεται να μετρήσει την πρόοδο προς τον SDG16.4, ο οποίος, έως το 2030, στοχεύει στη "σημαντική μείωση των παράνομων οικονομικών ροών και των ροών όπλων, στην ενίσχυση της ανάκτησης και της επιστροφής των κλεμμένων περιουσιακών στοιχείων και στην καταπολέμηση όλων των μορφών οργανωμένου εγκλήματος".
Περιττό να πούμε ότι αυτό είναι σαν να ρωτάτε τους ανθρώπους αν τους αρέσει το παγωτό και στη συνέχεια να χρησιμοποιείτε τα "αποτελέσματα της δημοσκόπησης" για να αποδείξετε ότι έχετε εξαλείψει με επιτυχία τη ζωοκλοπή. Προφανώς, υπάρχει μια ασυνέχεια. Χρησιμοποιώντας αυτόν τον δείκτη, τα Ηνωμένα Έθνη θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι έχουν μειώσει τις "παράνομες οικονομικές και οπλικές ροές" βελτιώνοντας τον φωτισμό των δρόμων.
Στην προφανώς άγρια και τρελλή νοοτροπία των τσάρων της βιώσιμης ανάπτυξης του ΟΗΕ, ο παραλογισμός δεν έχει όρια. Ούτε η παραπληροφόρηση.
Ο ΟΗΕ έχει ιστορικό παραγωγής παραπλανητικών αποτελεσμάτων δημοσκοπήσεων για την προώθηση της ατζέντας του για τη βιώσιμη ανάπτυξη. Ομοίως, τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης (ΜΜΕ) έχουν ιστορικό εμφατικής αναφοράς τους, χωρίς κανέναν έλεγχο, για τον ίδιο λόγο.
Το 2021, το Πρόγραμμα Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (UNDP) πραγματοποίησε μια δημοσκόπηση του πληθυσμού, που κάλυψε 50 έθνη, με την ονομασία Peoples' Climate Vote. Από τα αποτελέσματα αυτά, τα ειδησεογραφικά πρακτορεία MSM, όπως ο Guardian στο Ηνωμένο Βασίλειο, ανακοίνωσαν ότι "η φωνή των λαών είναι σαφής - θέλουν δράση".
Ο Guardian ανέφερε τα σχόλια του στρατηγικού συμβούλου του UNDP για την κλιματική αλλαγή, Cassie Flynn:
Εάν το 64% των ανθρώπων στον κόσμο πιστεύει ότι υπάρχει έκτακτη ανάγκη για το κλίμα, τότε αυτό βοηθά τις κυβερνήσεις να ανταποκριθούν στην κλιματική κρίση ως έκτακτη ανάγκη. Το βασικό μήνυμα είναι ότι, καθώς οι κυβερνήσεις λαμβάνουν αυτές τις αποφάσεις υψηλού κινδύνου, οι άνθρωποι είναι μαζί τους.
"Εάν", πράγματι.
Η "Ψήφος για το κλίμα" του UNDP δεν απέδειξε κάτι τέτοιο. Ο ισχυρισμός ότι ο λαός συμφωνεί με τις αποφάσεις της κυβερνητικής πολιτικής για τους ΣΒΑ δεν τεκμηριώθηκε ούτε στο ελάχιστο.
Τα έθνη της G20 αντιπροσωπεύουν το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού---περίπου 4,8 δισεκατομμύρια ανθρώπους. Δεκαοκτώ από τις δεκαεννέα χώρες που αποτελούν την G20 συμπεριλήφθηκαν στην έρευνα. Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση αποκλείστηκε, αν και ορισμένα κράτη μέλη συμμετείχαν. Η Κίνα, με έναν από τους μεγαλύτερους εθνικούς πληθυσμούς στην G20, αποκλείστηκε επίσης από την έρευνα.
Το Αναπτυξιακό Πρόγραμμα του ΟΗΕ (UNDP) περιέγραψε τη μέθοδο που χρησιμοποίησε για το σκέλος της έρευνας που αφορούσε τους G20:
Η ψηφοφορία των λαών της G20 για το κλίμα διενήργησε δημοσκόπηση σε περισσότερους από 689.000 ανθρώπους σε 18 από τις χώρες της G20 από τον Οκτώβριο του 2020 έως τον Ιούνιο του 2021. Αυτό περιλαμβάνει πάνω από 302.000 νέους κάτω των 18 ετών. [. . .] Η έρευνα διανεμήθηκε στους πολίτες μέσω διαφήμισης σε δίκτυα παιχνιδιών για κινητά τηλέφωνα. [. . .] Μια ομάδα εμπειρογνωμόνων από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στάθμισε (ή εξισορρόπησε) τα δεδομένα για να δημιουργήσει εκτιμήσεις που να είναι όσο το δυνατόν πιο αντιπροσωπευτικές της κοινής κατανομής της ηλικίας, του φύλου και της εκπαίδευσης σε κάθε χώρα.
Περίπου το 44% των ατόμων που συμμετείχαν στην έρευνα ήταν παιδιά ή νεαροί ενήλικες--κάτω των 18--και όλοι τους ήταν παίκτες. Η πρώτη ερώτηση που τέθηκε ήταν "πιστεύετε ότι η κλιματική αλλαγή αποτελεί παγκόσμια κατάσταση έκτακτης ανάγκης;". Από τους 689.000 gamers, το 64% πίστευε ότι ήταν---περίπου 441.000 gamers.
Οι υπόλοιπες ερωτήσεις της "δημοσκόπησης" υπέθεσαν ότι οι παίκτες συμφωνούσαν ότι υπήρχε "παγκόσμια κατάσταση έκτακτης ανάγκης". Οι γνώμες του 36% (248.000) που δεν συμφωνούσαν αγνοήθηκαν έτσι. Οι υπόλοιπες ερωτήσεις ήταν δομημένες έτσι ώστε να μεγιστοποιήσουν την υποστήριξη των πολιτικών βιώσιμης ανάπτυξης, ακόμη και μεταξύ εκείνων που απέρριπταν την προϋπόθεση στην οποία υποτίθεται ότι βασίζονται οι ΣΒΑ.
Το 36% των παικτών που δεν αποδέχονταν τη βάση για οποιουσδήποτε SDGs μπορούσε να απαντήσει σε πρόταση πολιτικής με "κανένα από τα παραπάνω". Το κόλπο ήταν να συμπεριληφθούν προτάσεις πολιτικής που, ακόμη και αν διαφωνούσατε ότι η κλιματική αλλαγή απειλούσε με "παγκόσμια κατάσταση έκτακτης ανάγκης", θα ήταν δύσκολο να τις απορρίψετε.
Η ερώτηση 7, για παράδειγμα, ζητούσε να μάθει κανείς τι πρέπει να γίνει για την προστασία από τις επιπτώσεις των φυσικών καταστροφών. Η υπόθεση ήταν ότι η αύξηση τέτοιων φαινομένων ήταν τόσο εμφανής όσο και ότι προκλήθηκε από την κλιματική αλλαγή. Στην απάντηση, ανεξάρτητα από το αν αποδέχονταν ή όχι αυτή την υπόθεση, λίγοι παίκτες, αν υπήρχαν, θα διαφωνούσαν με τον πολιτικό στόχο της διατήρησης της φύσης "για την προστασία της ζωής και των μέσων διαβίωσης".
Το UNDP χρησιμοποίησε την τεχνική των Δελφών για να κατευθύνει την ομάδα των παικτών προς τη συναίνεση. Ακόμη και αν οι συμμετέχοντες στην έρευνα δεν πίστευαν ότι η υποτιθέμενη "παγκόσμια κατάσταση έκτακτης ανάγκης" αποτελούσε πρόβλημα, η έρευνα συγκέντρωσε υποστήριξη για τις κύριες πολιτικές του ΟΗΕ για τη βιώσιμη ανάπτυξη.
Στη συνέχεια, η ομάδα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης εφάρμοσε ένα στατιστικό μοντέλο για την "επανεξισορρόπηση" των δεδομένων. Αυτή η επανεξισορρόπηση βασίστηκε σε μια άλλη υπόθεση ότι οι απόψεις των παικτών ήταν αντιπροσωπευτικές εκείνων που είχαν όλοι οι άλλοι. Ο αριθμός των ανθρώπων παγκοσμίως, που δεν παίζουν Candy Crush, οι οποίοι πραγματικά πιστεύουν ότι υπάρχει "παγκόσμια κλιματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης" δεν ήταν εμφανής.
Αν πάρουμε το σκέλος της έρευνας "The Peoples' Vote" της G20, το UNDP απέδειξε ότι ένας μικρός αριθμός gamers, που αντιπροσωπεύει δυσανάλογα τις απόψεις των παιδιών και των εφήβων, πιστεύει ότι υπάρχει "παγκόσμια κατάσταση έκτακτης ανάγκης".
Αυτό επέτρεψε σε ανθρώπους όπως η Cassie Flynn και σε ΜΜΕ, όπως ο Guardian, να διακηρύξουν ότι "το 64% του παγκόσμιου πληθυσμού" συμφωνεί με τις πολιτικές βιώσιμης ανάπτυξης. Στην πραγματικότητα, για την G20 τουλάχιστον, το 0,009% του πληθυσμού --που παίζει ηλεκτρονικά παιχνίδια-- εξέφρασε τη συμφωνία του. Το "μετρούμενο" από τον ΟΗΕ επίπεδο της ισχυριζόμενης "συμφωνίας" με τους ΣΒΑ διαψεύστηκε έτσι.
Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η λεγόμενη "δημοσκόπηση" του UNDP δεν πλησίασε να επαληθεύσει τον ισχυρισμό ότι "σχεδόν τα δύο τρίτα των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο θεωρούν πλέον την κλιματική αλλαγή ως παγκόσμια κατάσταση έκτακτης ανάγκης", αυτό ανέφερε το BBC στο κοινό του ούτως ή άλλως.
Νομίζω ότι θα το θέσω αυτό στην ομάδα επαλήθευσης του BBC. Είμαι βέβαιος ότι θα είναι πρόθυμοι να το "ελέγξουν" για λογαριασμό μου.
***Δικτυογραφία:
The UN's SDG16 Disinformation Campaign
