Η Κινδυνολογία Για Το Κλίμα Είναι Ένα Τεράστιο Ψέμμα Που Πρέπει Να Σταματήσει
Μετάφραση: Απολλόδωρος
2 Μαΐου 2023 | Drieu Godefridi | Διαβάστε το εδώ
Από το 1992 και τη Σύνοδο Κορυφής της Γης στο Ρίο, η Δύση ζει κάτω από τη μαγεία μιας "κλιματικής έκτακτης ανάγκης" που ανανεώνεται επανειλημμένα αλλά δεν συνέβη ποτέ
Έκτοτε, η Δύση - και μόνο η Δύση - έχει θέσει ως κύριο στόχο τη μείωση των εκπομπών CO2 (και άλλων αερίων του "θερμοκηπίου", που υπονοείται στο υπόλοιπο άρθρο).
Βρισκόμαστε τώρα στο 2023, καιρός για μια αναθεώρηση:
Οι εκπομπές CO2 δεν έχουν σταματήσει να αυξάνονται και θα συνεχίσουν να αυξάνονται.
Από το 1992, οι παγκόσμιες εκπομπές CO2 συνεχίζουν να αυξάνονται. Με την Κίνα να ανοίγει κατά μέσο όρο δύο νέες μονάδες παραγωγής ενέργειας με καύση άνθρακα την εβδομάδα και την Ινδία να είναι προφανώς πιο αποφασισμένη από ποτέ να συνεχίσει την αναπτυξιακή της καμπύλη, όπως και ολόκληρος ο μη δυτικός κόσμος, οι παγκόσμιες εκπομπές CO2 θα συνεχίσουν να αυξάνονται στο ορατό μέλλον.
Δεν υπάρχει ακόμη καμία διαθέσιμη, φθηνή εναλλακτική λύση στα ορυκτά καύσιμα.
Αυτή η αύξηση των παγκόσμιων εκπομπών CO2 θα είναι αναπόφευκτη ακόμη και αν η Δύση επιμείνει στις προσπάθειές της να μειώσει τις εκπομπές: Οι μειώσεις της Δύσης αντισταθμίζονται - και θα συνεχίσουν να αντισταθμίζονται - περισσότερο από την αύξηση των εκπομπών στον υπόλοιπο κόσμο.
Θα επιτευχθεί ο στόχος της συμφωνίας του Παρισιού για την αύξηση της θερμοκρασίας - "να περιοριστεί η αύξηση της θερμοκρασίας στον 1,5°C πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα";
Η επίτευξη του στόχου της Συμφωνίας του Παρισιού απαιτεί δραστική μείωση των εκπομπών CO2 (λέει η IPCC). Αυτό δεν έχει συμβεί. Δεν είμαστε σε καλό δρόμο. Αυτή η παγκόσμια μείωση δεν θα συμβεί.
Ως εκ τούτου, ο στόχος της Συμφωνίας του Παρισιού δεν θα επιτευχθεί. Αυτό είναι πλέον μια βεβαιότητα ή, σύμφωνα με τα λόγια της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) του ΟΗΕ, μια πρόβλεψη με πολύ υψηλό βαθμό αξιοπιστίας.
Θα επιτευχθεί ο στόχος της ΕΕ για "απεξάρτηση από τον άνθρακα έως το 2050";
Ακόμα πιο ακραίος από τη συμφωνία του Παρισιού είναι ο στόχος της ΕΕ για την απαλλαγή από τον άνθρακα. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, ακόμη και αν η ΕΕ έπαυε να υπάρχει, οι παγκόσμιες εκπομπές CO2 θα συνέχιζαν να αυξάνονται. Από αυτή την άποψη, η μείωση των ευρωπαϊκών εκπομπών έχει νόημα μόνο εάν αποτελεί μέρος ενός αποτελεσματικού παγκόσμιου πλαισίου και όχι ενός εθνικού ή περιφερειακού.
Το "παράδειγμα" σε καθεστώτα και χώρες σε όλο τον κόσμο που συχνά μισούν τη Δύση απλώς επιτρέπει στις χώρες αυτές να ισχυροποιηθούν, ενώ οι χώρες που δίνουν το παράδειγμα αποδυναμώνονται οι ίδιες, δεσμεύοντας τον εαυτό τους σε σοβαρό οικονομικό μειονέκτημα - ενώ δεν έχουν καμία επίδραση στο κλίμα.
Πιστεύουμε πραγματικά ότι η Κίνα, η Ρωσία και η Ινδία θα αφήσουν τη Δύση να υπαγορεύσει τις οικονομικές τους συνθήκες και τις εκπομπές CO2; Εν τω μεταξύ, καθώς αναπτύσσονται, θα ήταν αναμφίβολα εξαιρετικά ευτυχείς να δουν τη Δύση να αυτοπαγιδεύεται.
Ο Frans Timmermans, πρώτος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ίσως ο πιο φανατικός εξτρεμιστής που έχει έρθει στην εξουσία στην Ευρώπη από το 1945 - του οποίου ο επικεφαλής του υπουργικού συμβουλίου είναι ο πρώην επικεφαλής της αντιπυρηνικής εκστρατείας της Greenpeace - πολλαπλασιάζει τα μέτρα, τις πρωτοβουλίες και τις δηλώσεις που αποσκοπούν στη δραστική μείωση των ευρωπαϊκών εκπομπών CO2 - ακόμη και με κόστος την οικονομική καταστροφή της Ευρώπης, με κόστος την ελευθερία και με κόστος την πρόκληση μιας σκληρής αύξησης της εξάρτησης της Ευρώπης από τα σπάνια ορυκτά της Κίνας.
Το κλίμα δεν γνωρίζει ούτε την Ευρώπη ούτε την Ασία. Τίποτα από όσα καταφέρνουν η Ευρώπη και η Δύση στον τομέα αυτό δεν έχει το παραμικρό νόημα αν η μείωση των εκπομπών δεν είναι παγκόσμια.
Θα είχαν σημασία οι οικονομικές συνέπειες ακόμη και του πιο απαισιόδοξου σεναρίου της IPCC για την υπερθέρμανση του πλανήτη;
Ας δούμε τώρα το θέμα των οικονομικών επιπτώσεων των εκπομπών CO2.
Ο ειδικός σε θέματα κλίματος και φυσικός Steven Koonin, πρώην υφυπουργός για την επιστήμη κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Ομπάμα, σημειώνει στο τελευταίο του βιβλίο Unsettled ότι ακόμη και αν επαληθευόταν το πιο απαισιόδοξο σενάριο της IPCC για την αύξηση της θερμοκρασίας, οι παγκόσμιες οικονομικές επιπτώσεις θα ήταν αμελητέες (Unsettled: Ντάλας, BenBella Books, 2021, κεφάλαιο 9, "Apocalypses that ain't", σελίδα 179s).
Στην πέμπτη και τελευταία (πλήρη) έκθεσή της, η IPCC εκτιμά ότι μια αύξηση της θερμοκρασίας κατά 3° -διπλάσια του στόχου της Συμφωνίας του Παρισιού- θα μείωνε την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη κατά τρία τοις εκατό.
Τρία τοις εκατό το χρόνο; Όχι, τρία τοις εκατό μέχρι το 2100.
Το ποσό αυτό αντιστοιχεί σε μείωση της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης κατά 0,04% ετησίως, αριθμός που είναι ελάχιστα μετρήσιμος στατιστικά. Αυτό ισχύει στο απαισιόδοξο σενάριο της IPCC. Στα πιο αισιόδοξα σενάρια, ο οικονομικός αντίκτυπος της υπερθέρμανσης θα είναι σχεδόν ανύπαρκτος. Η IPCC, AR5, Ομάδα Εργασίας ΙΙ, κεφάλαιο 10 αναφέρει:
"Για τους περισσότερους οικονομικούς τομείς, ο αντίκτυπος της κλιματικής αλλαγής θα είναι μικρός σε σχέση με τις επιπτώσεις άλλων παραγόντων.... Οι αλλαγές στον πληθυσμό, την ηλικία, το εισόδημα, την τεχνολογία, τις σχετικές τιμές... και πολλές άλλες πτυχές της κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης θα έχουν αντίκτυπο στην προσφορά και τη ζήτηση οικονομικών αγαθών και υπηρεσιών που είναι μεγάλος σε σχέση με τον αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής".
Με άλλα λόγια, σύμφωνα με τα στοιχεία της ίδιας της IPCC, η οικονομική ανάπτυξη και η ευημερία στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες απειλούνται περισσότερο από τις εξτρεμιστικές και παραληρηματικές περιβαλλοντικές πολιτικές παρά από την υπερθέρμανση του πλανήτη.
Όπως σημείωσε στις 22 Φεβρουαρίου ο Jean-Pierre Schaeken Willemaers του Ινστιτούτου Thomas More, πρόεδρος του Cluster Ενέργειας, Κλίματος και Περιβάλλοντος:
"Η ΕΕ και τα κράτη μέλη της έχουν επικεντρωθεί στην πολιτική για το κλίμα, κινητοποιώντας τεράστιους οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους, μειώνοντας έτσι τους πόρους που απαιτούνται για την ανάπτυξη της βιομηχανίας της και αποδυναμώνοντας την ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού".
Το μάθημα όλων αυτών είναι απλό: οι μελλοντικές γενιές θα μας κρίνουν αυστηρά επειδή επιτρέψαμε στον εξτρεμιστικό περιβαλλοντικό ακτιβισμό να μας αποδυναμώσει στη Δύση, ενώ μια εχθρική Ανατολή - η Κίνα, η Ρωσία, η Βόρεια Κορέα και το Ιράν - συνεχίζουν να προωθούν τις βιομηχανικές και στρατιωτικές τους δυνατότητες.
Αντί να προσπαθούμε να καταπολεμήσουμε τις εκπομπές CO2, θα ήταν καλύτερα να επενδύσουμε στην έρευνα τρόπων για να κάνουμε τις αξιόπιστες προμήθειες ενέργειας καθαρότερες και λιγότερο ακριβές, ώστε όλοι - από επιλογή - να σπεύσουν να τις χρησιμοποιήσουν.
Δείτε περισσότερα εδώ gatestoneinstitute.org
---Δικτυογραφία :
Climate Alarmism Is a Lie that Must Stop | Principia Scientific Intl.
https://principia-scientific.com/climate-alarmism-is-a-lie-that-must-stop/