David Bell: «Δεν Αρκεί Να Εγκαταλείψουμε Τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ)- Πρέπει Να Εγκαταλείψουμε Ολόκληρη Τη Διεφθαρμένη Βιομηχανία Δημόσιας Υγείας.»
Αγαπητοί αναγνώστες, σας ευχαριστώ που μοιράζεστε τα άρθρα μου! Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα αν συμπεριλαμβάνατε τον σύνδεσμο του άρθρου κατά την αναδημοσίευση, ώστε να δίνετε τη δυνατότητα και σε άλλους να τα διαβάσουν στην πρωτογενή τους πηγή. Ευχαριστώ για την κατανόηση!
Απόδοση στα ελληνικά: Απολλόδωρος - 13 Νοεμβρίου 2024 | Rhoda Wilson |
Μπορείτε να κάνετε εφάπαξ ή επαναλαμβανόμενες δωρεές μέσω του Ko-Fi:
Από το 2020, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας («ΠΟΥ») έχει ενορχηστρώσει και ανέχεται μία από τις πιο καταστροφικές επιθέσεις κατά της ατομικής και κοινωνικής υγείας που έχει δει ο κόσμος.
Επιπλέον, ο ΠΟΥ προώθησε πολιτικές που έβλαψαν τους πιο μειονεκτούντες στον κόσμο. Οι ενέργειές του οδήγησαν στη στέρηση εκατομμυρίων ανθρώπων από τρόφιμα, εκπαίδευση και υγειονομική περίθαλψη και συνέβαλαν στην αύξηση των εθνικών χρεών και της ανισότητας.
Όλα αυτά έχουν οδηγήσει σε ένα αυξανόμενο κίνημα «Έξοδος από τον ΠΟΥ». Ωστόσο, η διαφθορά και η εγκατάλειψη της ηθικής του ΠΟΥ δεν είναι μοναδικές. Η παγκόσμια βιομηχανία υγείας στο σύνολό της καθοδηγείται από μια κάθετη προσέγγιση βασισμένη στα εμπορεύματα, η οποία δίνει προτεραιότητα στο κέρδος έναντι των ανθρώπων. Οι αλλαγές που χρειάζεται ο κόσμος πρέπει να αφορούν όλο τον τομέα, όχι μόνο τον ΠΟΥ.
«Για να ανακόψουμε την υποβάθμιση της υγείας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της κυριαρχίας, χρειαζόμαστε μια στρατηγική εξόδου από την ανήθικη δημόσια υγεία. Αυτό θα απαιτήσει μια στρατηγική εξόδου από τις προσεγγίσεις που είναι βυθισμένες στη σύγκρουση συμφερόντων και μια έμφαση στα αποδεικτικά στοιχεία και όχι στο εταιρικό κέρδος», υποστηρίζει ο David Bell.
Η Μεταρρύθμιση Της Παγκόσμιας Υγείας Πρέπει Να Πάει Πολύ Πέρα Από Τον ΠΟΥ
Του David Bell όπως δημοσιεύθηκε από το Brownstone Institute στις 9 Νοεμβρίου 2024
Κατανοώντας το Βάθος του Προβλήματος
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας («ΠΟΥ») έχει πρόσφατα εισέλθει στη συνείδηση πολλών στις δυτικές χώρες ως, δικαιολογημένα, ένα παράδειγμα καταστροφικής, ανεξέλεγκτης γραφειοκρατικής υπερβολής. Επιδιώκοντας να επιβάλλει περιορισμούς και να αποσπά χρήματα από ανθρώπους και έθνη προς όφελος εύπορων χορηγών, δεν παίζει κανένα χρήσιμο ρόλο στη ζωή πολλών, πέρα από το να παρέχει μια πιθανή πορεία καριέρας για όσους θέλουν ταξίδια, έναν καλό μισθό και ένα αίσθημα αλτρουιστικής ανωτερότητας. Μέσω του ρόλου της στην κατάργηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την εξαθλίωση εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων κατά τη διάρκεια της αντιμετώπισης της σοβιετικής κρίσης, έχει δημιουργήσει ένα κίνημα «Έξοδος από τον ΠΟΥ» που στηρίζεται στην υπεροχή της ατομικής και εθνικής κυριαρχίας.
Αυτό είναι κατανοητό, αλλά κινδυνεύει επίσης να είναι αφελές και απλοϊκό. Εάν ο ΠΟΥ πρόκειται να καταργηθεί, όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο θα πρέπει πρώτα να αναγνωρίσουν τον λόγο ύπαρξής του, τους περιορισμούς του και το πλαίσιό του. Δεν είναι μια παγκόσμια ηγεμονική δύναμη και δεν μπορεί να γίνει, αλλά αντανακλά μια πολύ βαθύτερη και πιο σύνθετη απειλή για τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία και την ίδια την παγκόσμια υγεία. Δημιουργήθηκε για να συμβάλει στη μείωση της παγκόσμιας ανισότητας στην ανθρώπινη υγεία, έχει συμβάλει σε μια σταθερή βελτίωση της υγείας του πληθυσμού στο παρελθόν, όπως ακριβώς έχει δείξει πιο πρόσφατα ότι μπορεί να επιδεινώσει τα πράγματα. Οι δράσεις και τα αποτελέσματά του αντικατοπτρίζουν τα αφεντικά του, όχι μια ανεξάρτητη οντότητα που έχει αποστασιοποιηθεί.
Επομένως, ο ΠΟΥ πρέπει να αντιμετωπιστεί ως μέρος ενός ευρύτερου προβλήματος. Αν κάποιοι λίγοι προνομιούχοι επιδιώκουν κάποιου είδους παγκόσμια ηγεμονία, η απάντηση δεν μπορεί να βασίζεται στις επιθυμίες κάποιων άλλων προνομιούχων. Πρέπει να εμπλέκει εκείνους που βοηθούνται και βλάπτονται περισσότερο, που πληρώνουν για τον ΠΟΥ και που μπορεί να εξακολουθούν να βασίζονται σε αυτόν. Αν πρόκειται για κυρίαρχους λαούς και κυρίαρχα κράτη που επαναβεβαιώνουν τα συμφέροντά τους, τότε η απάντηση πρέπει να ανήκει σε αυτούς.
Η Προδοσία των Λαών
Από το 2020, ο ΠΟΥ έχει ενορχηστρώσει και ανέχεται μια από τις πιο καταστροφικές επιθέσεις στην ατομική και κοινωνική υγεία που έχει δει ο κόσμος. Κατ' εντολή εξαιρετικά συγκρουσιακών χορηγών, αυτή η διεθνής γραφειοκρατία προώθησε πολιτικές που έβλαψαν σε συντριπτικό βαθμό τους πιο μειονεκτούντες στον κόσμο. Ο οργανισμός στράφηκε εναντίον εκείνων τους οποίους είχε συσταθεί για να εξυπηρετεί, επιστρέφοντας στην προ του Β' Παγκοσμίου Πολέμου νοοτροπία του τεχνοκρατικού αυταρχισμού που χαρακτήριζε τη δημόσια υγεία στην εποχή της ευγονικής, της αποικιοκρατίας και του ευρωπαϊκού φασισμού.
Γνωρίζοντας πλήρως τον αντίκτυπο των πράξεών του, ο ΠΟΥ βοήθησε να εξαναγκαστούν πάνω από εκατό εκατομμύρια επιπλέον άνθρωποι σε σοβαρή επισιτιστική ανασφάλεια και φτώχεια και έως και δέκα εκατομμύρια επιπλέον κορίτσια σε παιδικούς γάμους και σεξουαλική δουλεία. Βοήθησε να στερηθεί μια γενιά τη σχολική εκπαίδευση που χρειαζόταν για να βγει από τη φτώχεια και μεγάλωσε τα εθνικά χρέη για να αφήσει τις χώρες στο έλεος των παγκόσμιων αρπακτικών. Αυτή ήταν μια σκόπιμη αντίδραση σε έναν “ιό” που γνώριζαν από την αρχή ότι σπάνια ήταν σοβαρός πέρα από τους άρρωστους ηλικιωμένους***. Ο ΠΟΥ συνέβαλε στην ενορχήστρωση μιας άνευ προηγουμένου μεταφοράς πλούτου από εκείνους που αρχικά είχε αναλάβει να προστατεύσει σε εκείνους που τώρα χρηματοδοτούν και κατευθύνουν το μεγαλύτερο μέρος του έργου του. Χωρίς καμία μεταμέλεια, ο ΠΟΥ επιδιώκει τώρα την αύξηση της δημόσιας χρηματοδότησης μέσω παραποίησης του κινδύνου και της απόδοσης της επένδυσης για να εδραιώσει αυτή την αντίδραση.
*** Σημ.: Που γνώριζαν εξ’ αρχής ότι αυτός ο “ιός” (όπως και όλοι άλλοι) δεν υπήρχε στη Φύση και ούτε ποτέ είχε ο οποιοσδήποτε αποδείξει επιστημονικά την ύπαρξη του.
Πώς ένας Θεσμός Σαπίζει
Μέσω του Συντάγματός του που γράφτηκε το 1946, ο ΠΟΥ προοριζόταν να προωθήσει την ισότητα των λαών που αναδύθηκαν από τα συντρίμμια ενός Παγκόσμιου Πολέμου και της αποικιοκρατίας, με όλα τα έθνη-κράτη να στέκονται ισότιμα και ανεξάρτητα ως μόνη αρχή του. Αυτό συνεχίστηκε με τη Διακήρυξη της Άλμα Άτα το 1978, θέτοντας τις ανάγκες και τις απαιτήσεις των κοινοτήτων υπό τις κυρίαρχες κυβερνήσεις τους ως το βασικό σημείο εστίασης και πληροφόρησης της δημόσιας υγείας.
Όπως όλοι οι ανθρώπινοι θεσμοί, αυτό δεν μπόρεσε να διαρκέσει. Οι υψηλοί μισθοί και τα ταξίδια επαγγελματικής κατηγορίας σε εξωτικά μέρη προσελκύουν ανθρώπους που τους αρέσουν και πιστεύουν ότι δικαιούνται τέτοια προνόμια. Το προσωπικό που εξαρτάται από έναν οργανισμό για τέτοιου είδους παροχές καταλήγει να δίνει προτεραιότητα στην ευημερία του έναντι των αναγκών εκείνων που υποτίθεται ότι εξυπηρετεί. Οι εργαζόμενοι που είναι αποκομμένοι από τις επιπτώσεις των πράξεών τους σύντομα βρίσκουν αυτοπροαγωγή, μονιμότητα και συντάξεις, οι οποίες επιτυγχάνονται ακούγοντας τους χρηματοδότες τους και όχι εκείνους που επηρεάζονται από τις πράξεις τους.
Το να βλέπω τον διευθυντή του τμήματός μου στον ΠΟΥ να τα παρατάει όλα όταν ο ιδιώτης χρηματοδότης καλεί το τηλέφωνό του ήταν ταπεινωτικό, αλλά και προδοσία της βασικής αποστολής του ΠΟΥ. Οι χειραψίες του Γενικού Διευθυντή με τους εκπροσώπους του εταιρικού αυταρχισμού στο Νταβός αποτελούν παρόμοια προδοσία. Ένας υπηρέτης δεν μπορεί να υπηρετεί δύο αφέντες.
Μεγαλώνοντας σε μια τεράστια και αποστασιοποιημένη γραφειοκρατία σχεδόν 80 ετών, ο ΠΟΥ κάθε άλλο παρά εκπρόσωπος των λαών του κόσμου είναι. Οι κατευθυντήριες γραμμές του για τις αμβλώσεις καθοδηγούν τις χώρες να διασφαλίζουν την άμβλωση μέχρι τη στιγμή του τοκετού, ενώ αρνούνται την απαίτηση για συζήτηση, ενώ οι οδηγίες που παράγει για την παιδική εκπαίδευση σχετικά με τη σεξουαλικότητα και το φύλο δείχνουν, στην καλύτερη περίπτωση, μια παρόμοια κατάφωρη περιφρόνηση της πολιτισμικής ποικιλομορφίας. Η ακατάπαυστη κινδυνολογία για το κλίμα από τη θέση της επιχειρηματικής θέσης, ασκώντας πιέσεις κατά της βελτίωσης της πρόσβασης των φτωχότερων του κόσμου στα ορυκτά καύσιμα, ενισχύει την ανισότητα. Ένας πρωτοφανής πόλεμος κατά του κρέατος προσθέτει μια περαιτέρω περιφρόνηση της επιστήμης.
Συνεπώς, ο ΠΟΥ φαίνεται ώριμος για τον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Ωστόσο, είναι περισσότερο εργαλείο παρά διάβολος. Ως μέρος μιας τεράστιας και αναπτυσσόμενης παγκόσμιας βιομηχανίας υγείας που οδηγεί σε μια κάθετη προσέγγιση βασισμένη στα εμπορεύματα, είναι ένας από τους πολλούς θεσμούς που εξυπηρετούν τις επιθυμίες εκείνων που την έχουν καταλάβει. Η αφαίρεση ενός σφυριού από έναν κατεδαφιστή δεν θα τον εμποδίσει να κατεδαφίσει ένα σπίτι, απλώς δίνει σε όσους προσπαθούν να σώσουν το σπίτι μια ψευδή αίσθηση επιτυχίας. Σώζετε το σπίτι σταματώντας τους κατεδαφιστές. Όπως κάθε άλλο εργαλείο, το σφυρί εξακολουθεί να έχει έναν χρήσιμο σκοπό.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, τα προβλήματα που υποδεικνύει ο ΠΟΥ δεν θα εξαφανιστούν αν το κάνει ο ΠΟΥ. Η ατζέντα για την πανδημία που κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια αποτελεί παράδειγμα. Ως εργαλείο συγκέντρωσης πλούτου των ιδιωτικών εταιρειών, των επενδυτών τους και των εθνικών γραφειοκρατιών με τις οποίες συνεργάζονται όλο και περισσότερο, έχει πολλούς εναλλακτικούς δρόμους υλοποίησης. Ο πρόσφατος γύρος των τροποποιήσεων του Διεθνούς Κανονισμού Υγείας στον ΠΟΥ ξεκίνησε από μια κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, όχι από τον ίδιο τον ΠΟΥ. Οι φαρμακευτικοί επενδυτές και οι χώρες με βαρύ φαρμακευτικό τομέα κυριαρχούν στη χρηματοδότηση του ΠΟΥ και καθορίζουν τις δράσεις του. Ο ΠΟΥ είναι περισσότερο ένας πρόθυμος συκοφάντης και μαριονέτα παρά ένας ηγεμόνας.
Εξίσου σημαντικό είναι ότι, παρά τη διαφθορά και την εγκατάλειψη της δεοντολογίας, κάποιο έργο του ΠΟΥ εξακολουθεί να σώζει ζωές. Το ίδιο κάνουν και οι συνεργαζόμενοι οργανισμοί σε όλη την παγκόσμια βιομηχανία υγείας. Υποστηρίζουν τις χώρες με χαμηλές πηγές πόρων στην αντιμετώπιση των ενδημικών μολυσματικών ασθενειών και αποδεδειγμένα μειώνουν τη θνησιμότητα μέσω αυτού. Παίζουν σημαντικό ρόλο στη μείωση της έκθεσης σε πλαστά φαρμακευτικά προϊόντα - μια από τις μεγαλύτερες εγκληματικές βιομηχανίες στη Γη. Υποστηρίζουν ακόμη την ενίσχυση των συστημάτων υγείας που δεν διαθέτουν επαρκείς πόρους. Η ασημαντότητά τους στην υποστήριξη της υγείας των πολλών δεν είναι κοινή για όλους. Οι υποστηρικτές της πλήρους ακύρωσης του ΠΟΥ πρέπει να εξηγήσουν πώς θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν εκεί όπου η υποστήριξη του ΠΟΥ είναι σήμερα απαραίτητη. Δεν είναι στο χέρι τους να επιλέξουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει.
Έξοδος από την Κακοδιαχείριση και την Απληστία
Για να σταματήσουμε την υποβάθμιση της υγείας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της κυριαρχίας, χρειαζόμαστε μια στρατηγική εξόδου από την ανήθικη δημόσια υγεία. Αυτό θα απαιτήσει μια στρατηγική εξόδου από τις προσεγγίσεις που είναι βυθισμένες στη σύγκρουση συμφερόντων και μια έμφαση στα αποδεικτικά στοιχεία και όχι στο εταιρικό κέρδος. Και για το καλό τόσο των φορολογουμένων των χωρών-δωρητών όσο και των αποδεκτών της υποστήριξής τους, χρειαζόμαστε μια στρατηγική εξόδου από την εξωτερική εξάρτηση προκειμένου να επιτύχουμε την ανεξαρτησία της υγείας. Αυτό σημαίνει βιωσιμότητα και ισότητα, λέξεις για τις οποίες οι κερδοσκόποι της παγκόσμιας υγείας έχουν τόση αδυναμία. Αυτές οι αλλαγές πρέπει να αφορούν όλο τον τομέα, όχι μόνο τον ΠΟΥ.
Όλα αυτά είναι εφικτά, αν και το τελικό αποτέλεσμα όσον αφορά τη δομή είναι αβέβαιο. Αυτή η αβεβαιότητα είναι σημαντική, καθώς η πορεία πρέπει να αναπτυχθεί, όχι να υπαγορευτεί. Ωστόσο, υπάρχουν προφανή σημεία από τα οποία πρέπει να ξεκινήσουμε. Δεν υπάρχει καμία συμβατότητα μεταξύ των αναγκών των ιδιωτικών επιχειρήσεων και της ανεξαρτησίας της υγείας του παγκόσμιου πληθυσμού. Οι λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι στις πλούσιες χώρες ζουν περισσότερο - η υγιεινή, η διατροφή, οι καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και η πρόσβαση σε προϊόντα υγείας χαμηλού κόστους και εκτός πατέντας - είναι φτωχά μονοπάτια για το κέρδος των εταιρειών. Απαιτούν την ανάπτυξη των τοπικών οικονομιών, οι οποίες ευδοκιμούν με την τοπική λήψη αποφάσεων και την τοπική γνώση. Οι εξωτερικοί οργανισμοί υγείας μπορεί να καλύπτουν κενά και να παρέχουν υποστήριξη σε περιόδους κρίσης, αλλά η οικοδόμηση κάθετων θεσμών για την εδραίωση του εξωτερικού ελέγχου, όπως επιδιώκει η τρέχουσα ατζέντα για την “πανδημία”, είναι το αντίθετο του καλού και βιώσιμου σχεδιασμού.
Σε ένα καλά λειτουργικό σύστημα, οι οργανισμοί υγείας θα εξαλείφονταν από μόνοι τους, καθώς η τοπική ικανότητα θα τους αντικαθιστούσε. Η μακροχρόνια θητεία και τα ιδιωτικά χρήματα δεν θα μπορούσαν να έχουν κανένα ρόλο, με τις χώρες να έχουν σαφώς την ευθύνη. Πέρα από έναν τόπο συνάντησης και αποθήκευσης ιδεών και εθελοντικών προτύπων, καθώς και υποστήριξης σε αιτήματα σε περιόδους κρίσης, οι υπερεθνικές γραφειοκρατίες θα πρέπει να έχουν μικρό ρόλο. Οι πλούσιες χώρες δεν χρειάζονται τον ΠΟΥ τώρα, παρά τη διαφημιστική εκστρατεία, την παραποίηση και τους ισχυρισμούς για ατελείωτες κρίσεις που έχουν σχεδιαστεί για να κάνουν τους διεθνείς οργανισμούς μας να φαίνονται σχετικοί. Ένας νόμιμος ΠΟΥ θα βρισκόταν στο Ναϊρόμπι και όχι στη Γενεύη, κοντά στις περιοχές με τις μεγαλύτερες ανάγκες, και αν ήταν αποτελεσματικός στην αντιμετώπισή τους, θα οδηγούσε τον εαυτό του στην ασημαντότητα.
Εν τω μεταξύ, το χειρότερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε, εκτός από τη συνέχιση της τρέχουσας καταστροφικής πορείας, είναι να αφήσουμε ένα κενό. Αυτό θα είναι μια χαρά για την προνομιούχα τάξη των φορητών υπολογιστών, αλλά ο κόσμος είναι μεγαλύτερος από αυτό. Με ψύχραιμο επείγοντα χαρακτήρα και με προσήλωση στις αρχές που προορίζονται να διέπουν τη δημόσια υγεία, η ριζική μεταρρύθμιση πρέπει να προχωρήσει χωρίς να επιδεινώσει τα ίδια τα προβλήματα που επιδιώκουμε να αντιμετωπίσουμε.
Το πώς θα φανεί αυτό και το πώς θα φτάσουμε εκεί, θα είναι ένα ενδιαφέρον ταξίδι. Το να προχωρήσουμε με προσοχή και να αναγνωρίσουμε τις διαφορετικές ανάγκες όλων είναι ένα ουσιαστικό σημείο εκκίνησης. Αλλά πρέπει επίσης να γίνει γρήγορα, καθώς ο κόσμος δεν θα αντέξει άλλον ένα γύρο λεηλασίας που μοιάζει με την λεηλασία τoυ COVID. Οι πρόσφατες πολιτικές αλλαγές στον μεγαλύτερο χρηματοδότη του ΠΟΥ, τις Ηνωμένες Πολιτείες, αν και είναι δυσάρεστες για όσους επωφελήθηκαν τόσο πολύ από τη διαφθορά των τελευταίων ετών, ανοίγουν μια συναρπαστική πόρτα μέσα από την οποία θα μπορούσε να γίνει αυτό το ταξίδι.
Σχετικά με τον συγγραφέα: Ο David Bell, ανώτερος μελετητής στο Brownstone Institute, είναι ιατρός δημόσιας υγείας και σύμβουλος βιοτεχνολογίας στην παγκόσμια υγεία. Έχει διατελέσει ιατρός και επιστήμονας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, επικεφαλής του προγράμματος για την ελονοσία και τις εμπύρετες ασθένειες στο Ίδρυμα για τα Καινοτόμα Νέα Διαγνωστικά («FIND») στη Γενεύη της Ελβετίας και διευθυντής των τεχνολογιών παγκόσμιας υγείας στο Intellectual Ventures Global Good Fund στο Bellevue, Ουάσιγκτον, ΗΠΑ.Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, μοιραστείτε το με την οικογένεια, τους φίλους και τους συναδέλφους σας, εγγραφείτε για να λαμβάνετε περισσότερο περιεχόμενο και αν θέλετε να στηρίξετε το συνεχές έργο μου, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον παρακάτω σύνδεσμο.
Παρακαλώ βοηθήστε να στηρίξετε το έργο μου. 🙏
---Δικτυογραφία:
Exiting WHO is not enough; we need to exit the entire corrupted public health industry – The Expose
https://expose-news.com/2024/11/13/exiting-who-is-not-enough/
My first language is English- but I get your message, keep up the good work 🙏👊🇨🇦🌎🇺🇸