Η ‘Ελλειψη των Επιβεβλημένων Πειραμάτων Ελέγχου (control experiments) της Ιολογίας
Μετάφραση: Απολλόδωρος
19 Δεκεμβρίου 2022 | ViroLIEgy | Διαβάστε το εδώ
Με την πάροδο των ετών έχει γίνει αρκετή συζήτηση σχετικά με το αν η ιολογία ακολουθεί ή όχι την επιστημονική μέθοδο, με μεγάλο μέρος αυτής της συζήτησης να επικεντρώνεται στην έλλειψη κατάλληλων ελέγχων. Η διαφωνία επικεντρώθηκε στο κατά πόσον οι έλεγχοι που χρησιμοποιούνται μερικές φορές αλλά σπάνια περιγράφονται, γνωστοί ως εικονικές λοιμώξεις, είναι καν έγκυροι έλεγχοι για να ξεκινήσουν. Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι, οι επιστημονικοί έλεγχοι είναι ένα σύστημα ελέγχου και ισορροπίας που χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια του πειράματος όταν οι ερευνητές προσπαθούν να προσδιορίσουν την αιτία ενός αποτελέσματος. Οι έλεγχοι έχουν σχεδιαστεί για να διασφαλίζουν ότι η υποτιθέμενη αιτία, γνωστή ως ανεξάρτητη μεταβλητή, είναι το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να προκαλέσει το παρατηρούμενο αποτέλεσμα, γνωστό ως εξαρτημένη μεταβλητή:
"Μια μελέτη με έλεγχο(ες) σχεδιάζεται για να διασφαλίσει ότι τα αποτελέσματα οφείλονται στις ανεξάρτητες μεταβλητές του πειράματος. Η χρήση ελέγχων επιτρέπει τη μελέτη μιας μεταβλητής ή ενός παράγοντα κάθε φορά. Είναι, ωστόσο, σημαντικό τόσο η ομάδα ελέγχου όσο και η άλλη (πειραματική) ομάδα(ες) να εκτίθενται στις ίδιες συνθήκες εκτός από τη μία μεταβλητή που μελετάται. Κάτι τέτοιο θα βοηθήσει στην εξαγωγή συμπερασμάτων που θα είναι πιο ακριβή και αξιόπιστα".
https://www.biologyonline.com/dictionary/control
Ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους δεν έχω επικεντρωθεί τόσο πολύ στην έλλειψη έγκυρων ελέγχων στην ιολογία είναι ότι υπάρχουν άλλα πολύ πιο επείγοντα ζητήματα τα οποία πρέπει να αντιμετωπιστούν πρώτα πριν καν φτάσουμε στο πειραματικό στάδιο, προκειμένου να συζητήσουμε τους κατάλληλους ελέγχους. Ρίξτε μια ματιά στα βήματα της επιστημονικής μεθόδου για λίγο:
Παρατηρήστε ένα φαινόμενο
Εναλλακτική υπόθεση
⃝ Ανεξάρτητη μεταβλητή (η υποτιθέμενη αιτία)
⃝ Εξαρτημένη μεταβλητή (το παρατηρούμενο αποτέλεσμα)
⃝ Μεταβλητές ελέγχου
Μηδενική υπόθεση
Δοκιμή/πείραμα
Ανάλυση της παρατήρησης/των δεδομένων
Επικύρωση/ακύρωση της υπόθεσης
Ο προσδιορισμός των IV, DV και ελέγχων έρχεται μετά την παρατήρηση ενός φυσικού φαινομένου και καθορίζεται κατά τη δημιουργία μιας υπόθεσης. Οι ιολόγοι δεν μπορούν καν να ολοκληρώσουν το πρώτο βήμα της επιστημονικής μεθόδου, καθώς δεν είναι σε θέση να παρατηρήσουν κανένα φυσικό φαινόμενο. Δεν είναι σε θέση να δουν τα υποτιθέμενα σωματίδια "ιού" στη φύση. Δεν μπορούν να δουν αυτά τα σωματίδια να εισέρχονται σε έναν άνθρωπο και να προκαλούν ασθένεια ούτε μπορούν να δουν αυτά τα σωματίδια να μεταφέρονται από άτομο σε άτομο και να προκαλούν ασθένεια. Χωρίς την παρατήρηση ενός φυσικού φαινομένου, δεν υπάρχει η δυνατότητα να δημιουργηθεί μια έγκυρη υπόθεση προκειμένου να σχεδιαστεί ένα πείραμα για να ελεγχθεί η αιτία ενός παρατηρούμενου αποτελέσματος. Αυτό σημαίνει ότι το βήμα 2 της επιστημονικής μεθόδου είναι επίσης εκτός παιχνιδιού. Με την αδυναμία επίτευξης των δύο πρώτων βημάτων της επιστημονικής μεθόδου, χάνεται και η ικανότητα σχεδιασμού και εκτέλεσης ενός επιστημονικού πειράματος. Έτσι, το επιχείρημα σχετικά με το αν οι έλεγχοι που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια ψευδοεπιστημονικών πειραμάτων καλλιέργειας κυττάρων είναι έγκυροι ή όχι είναι πολύ προχωρημενοι. Ολόκληρη η προϋπόθεση πίσω από τα ίδια τα πειράματα κυτταροκαλλιέργειας είναι άκυρη, όπως αποδείχθηκε από τον άνθρωπο που δημιούργησε τη μέθοδο.
Η Καθιέρωση της Κυτταρικής Καλλιέργειας
“ Μέχρι το 1952, οι ιολόγοι πίστευαν ότι ένας ιός ήταν μια τοξική πρωτεΐνη ή ένα ένζυμο που δηλητηρίαζε άμεσα τον οργανισμό και ότι με κάποιο τρόπο πολλαπλασιαζόταν από τον ίδιο τον οργανισμό και εξαπλωνόταν στο σώμα καθώς και μεταξύ των ανθρώπων και των ζώων. Η ιατρική και η επιστήμη εγκατέλειψαν αυτή την ιδέα το 1951, επειδή ο ύποπτος ιός δεν είχε ποτέ παρατηρηθεί σε ηλεκτρονικό μικροσκόπιο και, κυρίως, δεν είχαν διεξαχθεί ποτέ πειράματα ελέγχου. Αναγνωρίστηκε ότι ακόμη και υγιή ζώα, όργανα και ιστοί θα απελευθέρωναν τα ίδια προϊόντα αποσύνθεσης κατά τη διαδικασία αποσύνθεσης που προηγουμένως είχαν παρερμηνευθεί ως "ιοί". Η ιολογία είχε διαψεύσει τον εαυτό της".
-Dr. Stefan Lanka https://viroliegyhome.files.wordpress.com/2022/08/wissenschafftplus-the-virus-misconception-part-1.pdf
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, η ιολογία βρισκόταν στο νεκροκρέβατό της μετά από δεκαετίες παταγώδους αποτυχίας στις προσπάθειες καθαρισμού και απομόνωσης των υποτιθέμενων "ιικών" σωματιδίων, προκειμένου να αποδειχθεί άμεσα η ύπαρξη και η παθογένεια αυτών των αόρατων οντοτήτων. Σε όλα αυτά τα χρόνια των πειραμάτων, οι ιολόγοι δεν είχαν να επιδείξουν τίποτε άλλο παρά έμμεσες αποδείξεις αποσύνθεσης από πειράματα καλλιέργειας ιστών σε ανθρώπους και ζώα που ισχυρίζονταν ότι προκαλούνταν από τον εν λόγω "ιό".
Ωστόσο, τα πειραματικά αποτελέσματα δεν ήταν ειδικά για την παρουσία οποιουδήποτε υποτιθέμενου "ιού", καθώς η ίδια κατάσταση αποσύνθεσης παρατηρήθηκε και σε ιστούς από υγιείς ξενιστές. Όπως επεσήμανε ο Δρ Stefan Lanka στο παραπάνω απόσπασμα, η ιολογία είχε διαψεύσει τα δικά της ψευδοεπιστημονικά πειράματα καλλιέργειας ιστών. Συν τοις άλλοις, τα ευρήματα των επιδράσεων που σχετίζονταν με έναν συγκεκριμένο "ιό" από μια ομάδα ερευνητών δεν μπορούσαν να αναπαραχθούν ούτε να αναπαραχθούν από άλλες ομάδες ερευνητών. Στην πραγματικότητα, τα αποτελέσματα ήταν συχνά αντιφατικά προς αυτό που θεωρούνταν αποδεδειγμένο στοιχείο. Οι ερευνητές δεν μπορούσαν καν να συμφωνήσουν για το τι ακριβώς ήταν ένας "ιός" ούτε για το αν τα πειραματικά στοιχεία που προσφέρονταν ήταν πράγματι έγκυρα ή όχι. Μια σπουδαία περίληψη αυτού του ρήγματος παρουσιάστηκε σε ένα δοκίμιο του Karlheinz Lüdtke το 1999:
Σχετικά με την ιστορία της πρώιμης έρευνας για τους ιούς.
"Με τον "φιλτραρίσιμο" ιό, είχε ανακαλυφθεί κάτι το οποίο, σύμφωνα με τις παραδοσιακές έννοιες, οι οποίες άλλωστε είχαν ως επί το πλείστον αποδείξει την αξία τους στην έρευνα για τις μολυσματικές ασθένειες, δεν μπορούσε να περιγραφεί με τρόπο που όλοι οι ερευνητές θα μπορούσαν να συμμεριστούν. Προέκυψαν πολύ διαφορετικές ερμηνείες για τη φύση αυτού του φαινομένου, οι οποίες τέθηκαν η μία εναντίον της άλλης. Καμία πλευρά δεν μπόρεσε να παρουσιάσει πειραματικές αποδείξεις για αυτή ή εκείνη την αντίληψη, την οποία θα έπρεπε να είχαν αποδεχθεί όλοι οι ερευνητές. Με άλλα λόγια, η απόφαση σχετικά με το αν αυτή ή εκείνη η εξήγηση εκφράζει με μεγαλύτερη ακρίβεια την "αληθινή" φύση του ιού δεν μπορούσε να "αντικειμενοποιηθεί" εμπειρικά. Κάθε εκδοχή της ερμηνείας του φαινομένου παρέμενε ανοιχτή σε επιθέσεις, τα γεγονότα που παρουσιάζονταν στο ειδικευμένο κοινό μπορούσαν συχνά να επανερμηνευθούν σε μυθοπλασίες από τους αντιπάλους, οι οποίοι έβαζαν στο παιχνίδι την εξάρτηση των ευρημάτων από τις συνθήκες παρατήρησης, την τοπική κατάσταση των πειραμάτων, τον ερευνητικό χαρακτήρα των αποδόσεων των χαρακτηριστικών κ.λπ. ως πηγές σφάλματος. Για παράδειγμα, τα ευρήματα που συχνά αναφέρονταν από ορισμένους ερευνητές του ιού εκείνη την εποχή δεν επιβεβαιώνονταν από άλλους ερευνητές ως αποτέλεσμα των δικών τους πειραμάτων ή οι παρατηρήσεις δεν μπορούσαν να αναπαραχθούν από όλους τους επιστήμονες που εργάζονταν με τον ιό. Συχνά, αναφέρονταν αντίθετα ευρήματα ή τα ευρήματα που είχαν εξεταστεί θεωρούνταν τεχνουργήματα. Όπως και με την αιτιολόγηση, θα μπορούσαν να προβληθούν λόγοι διαφόρων ειδών για την απόρριψη των θέσεων που συζητούνταν. Στα ευρήματα που χρησιμοποιήθηκαν για την εμπειρική επιβεβαίωση μιας υποψίας σύνδεσης προστέθηκαν συχνά σύντομα αρνητικά ευρήματα που αναφέρθηκαν από άλλους ερευνητές. Όσο προσεκτικά και σκόπιμα και αν χρησιμοποιήθηκαν οι τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν στα πειράματα, και παρά το γεγονός ότι κάθε μέρος μπορούσε να προσφέρει αξιόπιστους λόγους για την υπεράσπιση των αντίστοιχων θέσεών του και να προσκομίσει εμπειρικά στοιχεία - γεγονός που εξηγεί γιατί "οι διάφοροι αντίπαλοι "κατασκεύασαν" ευρέως αποκλίνοντα ερευνητικά αντικείμενα τα οποία αναγνώρισαν ως τον "ιό"" (van Helvoort 1994a: 202) - σε καμία περίπτωση δεν προσέφεραν επιτακτικούς λόγους που θα οδηγούσαν το άλλο μέρος να εγκαταλείψει τελικά τις κατηγορίες περί τεχνουργημάτων".
Κατεβάστε το αρχείο εδώ: Lütke Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΟΥΣ _ENGL Download
Ενώ τα πράγματα προφανώς δεν πήγαιναν καλά για τον τομέα, η ιολογία πήρε μια αναμνηστική βοήθεια με τη μορφή μιας νέας μεθόδου που υποτίθεται ότι αποδείκνυε την ύπαρξη αυτών των αόρατων οντοτήτων. Πρόκειται για τη μέθοδο της κυτταροκαλλιέργειας, η οποία εισήχθη το 1954 από τον John Franklin Enders κατά τη διάρκεια των προσπαθειών του να ταυτοποιήσει έναν "ιό" ιλαράς. Καθώς οι ιολόγοι εξακολουθούσαν να μην μπορούν να καθαρίσουν σωστά ούτε να απομονώσουν τα υποτιθέμενα σωματίδια του "ιού" απευθείας από τα υγρά ενός άρρωστου ξενιστή, αποφασίστηκε ότι τα σωματίδια έπρεπε αντ' αυτού να καλλιεργηθούν σε καλλιέργεια, καθώς υποστηρίχθηκε ότι δεν υπήρχαν αρκετά σωματίδια μέσα στα υγρά. Ο "ιός", ο οποίος δεν μπορούσε να βρεθεί απευθείας μέσα στα υγρά προκειμένου να μελετηθεί σωστά, καθορίστηκε με κάποιο τρόπο ότι χρειαζόταν ένα κύτταρο ξενιστή προκειμένου να πολλαπλασιαστεί, ώστε να μπορέσει στη συνέχεια να βρεθεί και να μελετηθεί. Η μέθοδος της κυτταροκαλλιέργειας λέγεται ότι παρήγαγε υποτίθεται ανώτερα έμμεσα στοιχεία από αυτά που είχαν προηγηθεί και τελικά κατέληξε να αναζωογονήσει τον ετοιμοθάνατο τομέα. Για να επιτευχθεί αυτή η ανώτερη έμμεση απόδειξη, ο Enders, ιολόγος που τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ (επίσης το 1954) για την ανακάλυψη της ικανότητας των "ιών" της πολιομυελίτιδας να αναπτύσσονται σε διάφορους τύπους καλλιεργειών ιστών, αντικατέστησε τις καλλιέργειες ιστών ζώων και ανθρώπων με καλλιέργειες κυττάρων ζώων και ανθρώπων. Με άλλα λόγια, ο Enders αναγνωρίστηκε ειρωνικά με το βραβείο Νόμπελ για τα στοιχεία που είχε συγκεντρώσει χρησιμοποιώντας τις παλιές διαψευσμένες πρακτικές καλλιέργειας ιστών, οι οποίες στη συνέχεια αντικαταστάθηκαν από τη νέα του μέθοδο καλλιέργειας κυττάρων μέσα στην ίδια ακριβώς χρονιά.
Όταν ο Enders δημιούργησε τη μέθοδο καλλιέργειας κυττάρων, πρέπει να σημειωθεί ότι τα βήματα ένα και δύο της επιστημονικής μεθόδου δεν είχαν ακόμη επιτευχθεί, επομένως έπεφτε με τα μούτρα στον πειραματισμό χωρίς να έχει παρατηρήσει ένα φυσικό φαινόμενο, να έχει προσδιορίσει την εξαρτημένη μεταβλητή (δηλαδή το αποτέλεσμα), ούτε να έχει απομονώσει την ανεξάρτητη μεταβλητή (δηλαδή τον "ιό") προκειμένου να δημιουργήσει μια υπόθεση προς έλεγχο. Ωστόσο, αυτό δεν εμπόδισε την προσπάθειά του να δημιουργήσει ψευδοεπιστημονικά πειράματα με σκοπό να πείσει τον κόσμο ότι αυτές οι φανταστικές οντότητες υπάρχουν. Ενώ έχω καλύψει την άκυρη πρακτική της κυτταροκαλλιέργειας με μεγάλη λεπτομέρεια εδώ, θα δώσω μια γρήγορη εξήγηση για το σε τι συνίστατο η μέθοδος του Enders. Στη θεμελιώδη εργασία του για την ιλαρά, ο Enders πήρε πλύσεις λαιμού από ύποπτους για ιλαρά ασθενείς (οι οποίες ελήφθησαν σε γάλα χωρίς λιπαρά με γαργάρες) και πρόσθεσε τα δείγματα σε ανθρώπινα και πιθηκοειδή νεφρικά κύτταρα. Ανακάτεψε στην καλλιέργεια αμνιακό υγρό βοοειδών, εκχύλισμα εμβρύου βοείου κρέατος, ορό αλόγου, αντιβιοτικά, αναστολέα θρυψίνης σόγιας και κόκκινο της φαινόλης ως δείκτη του μεταβολισμού των κυττάρων. Το μείγμα αυτό επωάστηκε για ημέρες και τα υγρά παρήχθησαν την 4η και τη 16η ημέρα. Ο Enders παρατήρησε τελικά αυτό που ονομάζεται κυτταροπαθογόνο φαινόμενο, (CPE) δηλαδή ένα μοτίβο βλάβης που εμφανίζεται στην καλλιέργεια καθώς το κύτταρο διαλύεται και πεθαίνει. Το φαινόμενο αυτό θεωρήθηκε από τον Enders ότι ήταν το άμεσο αποτέλεσμα του αόρατου "ιού" μέσα στα πλυσίματα του λαιμού του γάλακτος χωρίς λιπαρά, καθώς εισχωρεί στο κύτταρο μέσω της λύσης της μεμβράνης του κυτταρικού τοιχώματος, η οποία είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο του κυττάρου και τον πολλαπλασιασμό του "ιού". Με άλλα λόγια, υπέθεσε ότι τα κυτταρικά υπολείμματα από ένα δηλητηριασμένο κύτταρο δεν ήταν τα σπασμένα κομμάτια ενός κάποτε άθικτου κυττάρου, αλλά αντίθετα ήταν τα νεοσύστατα αντίγραφα του "ιού". Παρά τον αντιεπιστημονικό χαρακτήρα της μεθόδου, η κυτταροκαλλιέργεια καθιερώθηκε γρήγορα ως το "χρυσό πρότυπο" για την "απομόνωση του ιού" και χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα από τους ιολόγους:
“ Η κυτταροκαλλιέργεια παρέχει το βέλτιστο περιβάλλον για την ανίχνευση και την ταυτοποίηση πολυάριθμων παθογόνων παραγόντων του ανθρώπου, η οποία επιτυγχάνεται μέσω της απομόνωσης ιών στην κυτταροκαλλιέργεια ως το "χρυσό πρότυπο" για την ανακάλυψη ιών.”
-WHO https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://apps.who.int/iris/rest/bitstreams/1088173/retrieve&ved=2ahUKEwiQstb8yOj7AhWOIzQIHeqcDKAQFnoECB4QAQ&usg=AOvVaw2RBaX3pO2PZ3JyW0s7U3Ol
Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι, μαζί με το ότι δεν είχε μια έγκυρη ανεξάρτητη μεταβλητή στα καθαρισμένα και απομονωμένα "ιικά" σωματίδια, ο Enders δημιούργησε τη δική του εξαρτημένη μεταβλητή στο κυτταροπαθογόνο αποτέλεσμα. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι ένα φυσικά παρατηρούμενο φαινόμενο. Παρατηρείται μόνο μέσω πειραματισμού και χειραγώγησης στο εργαστήριο. Ο Enders είχε ήδη υποθέσει ότι ο "ιός" υπήρχε και ότι θα παρατηρούσε ένα αποτέλεσμα εάν πρόσθετε ένα δείγμα που περιείχε τον υποτιθέμενο "ιό" σε μια κυτταρική καλλιέργεια. Μόλις έγινε μάρτυρας αυτού του αποτελέσματος, ο Enders ισχυρίστηκε ότι αυτό ήταν άμεσο αποτέλεσμα της παρουσίας ενός "ιού", παρόλο που δεν μπορούσε να δει τον "ιό" μέσα στην κυτταρική καλλιέργεια. Με τον τρόπο αυτό, ο Enders επιδόθηκε σε αυτό που είναι γνωστό ως λογική πλάνη επιβεβαίωσης του επακόλουθου, η οποία συνήθως εκφράζεται ως εξής:
Αυτό είναι επίσης ένα παράδειγμα ζητώντας την ερώτηση και κυκλικού συλλογισμού, όπως απεικονίζεται όμορφα σε αυτό το γράφημα από τον Alec Zeck και τον Dr. Andrew Kaufman:
Έτσι, βλέπουμε ότι όχι μόνο η μέθοδος που δημιούργησε ο Enders είναι αντιεπιστημονική, καθώς δεν τηρεί την επιστημονική μέθοδο, αλλά και τα συμπεράσματά του ήταν εμποτισμένα με λογικές πλάνες. Ωστόσο, αυτά δεν ήταν τα μόνα προβλήματα με την πειραματική μέθοδο του Enders.
Ο Enders Διέψευσε τον εαυτό του
Παρόλο που η κυτταροκαλλιέργεια έγινε αποδεκτή ως η "χρυσή" απόδειξη για την "απομόνωση" ενός "ιού", ένα πράγμα που τακτικά παραλείπεται να αναφερθεί είναι ότι ο ίδιος ο Enders ήταν αβέβαιος για το αν η μέθοδός του ήταν καν έγκυρη εξ αρχής. Στην εργασία του το 1954, ο Enders αμφισβήτησε το κατά πόσον τα πειραματικά αποτελέσματα που δημιουργούνται σε ένα εργαστήριο (in vitro) μπορούν να λεχθούν ότι αντικατοπτρίζουν αυτό που συμβαίνει στο εσωτερικό ενός σώματος (in vivo):
"Οι παθολογικές αλλαγές που προκαλούνται από τους παράγοντες σε επιθηλιακά κύτταρα σε καλλιέργεια ιστού μοιάζουν, τουλάχιστον επιφανειακά, με εκείνες που διαπιστώνονται σε ορισμένους ιστούς κατά το οξύ στάδιο της ιλαράς. Μολονότι δεν υπάρχει λόγος να συμπεράνουμε ότι οι παράγοντες in vivo είναι οι ίδιοι με εκείνους που διέπουν το σχηματισμό γιγαντοκυττάρων και τις πυρηνικές διαταραχές in vitro, η εμφάνιση αυτών των φαινομένων σε καλλιεργημένα κύτταρα συνάδει με τις ιδιότητες που a priori θα μπορούσαν να συσχετιστούν με τον ιό της ιλαράς".
Ο Enders παραδέχθηκε επίσης ότι τα έμμεσα στοιχεία του, τα οποία χρησιμοποίησε για να τα συνδέσει με έναν αόρατο "ιό" ιλαράς, ήταν ελλιπή:
"Παρόλο που έτσι έχουμε ήδη αποκτήσει σημαντικές έμμεσες αποδείξεις που υποστηρίζουν τον αιτιολογικό ρόλο αυτής της ομάδας παραγόντων στην ιλαρά, 2 πειράματα απαραίτητα για την εδραίωση αυτής της σχέσης μένει να διεξαχθούν".
Ωστόσο, η πιο καταδικαστική αποκάλυψη ήταν η παραδοχή ότι κατά τη διάρκεια των πειραμάτων του με τον υποτιθέμενο "ιό της ιλαράς" χρησιμοποιώντας τη μέθοδο κυτταροκαλλιέργειας που επινόησε, ο Enders παρατήρησε τα ίδια ακριβώς κυτταροπαθογόνα αποτελέσματα που είχε συσχετίσει με τον "ιό της ιλαράς" σε κανονικές καλλιέργειες ελέγχου χωρίς την παρουσία οποιουδήποτε "ιού":
"Οι καλλιέργειες νεφρών πιθήκων µπορούν, εποµένως, να εφαρµοστούν στη µελέτη αυτών των παραγόντων µε τον ίδιο τρόπο όπως οι καλλιέργειες ανθρώπινων νεφρών. Με τον τρόπο αυτό, ωστόσο, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι τα κυτταροπαθητικά αποτελέσματα που επιφανειακά μοιάζουν με εκείνα που προκύπτουν από τη μόλυνση από τους παράγοντες της ιλαράς μπορεί ενδεχομένως να προκληθούν από άλλους ιικούς παράγοντες που υπάρχουν στον ιστό των νεφρών πιθήκων (βλ. τελευταία παράγραφο υπό Ζ) ή από άγνωστους παράγοντες".
"Ένας δεύτερος παράγοντας ελήφθη από μη εμβολιασμένη καλλιέργεια νεφρικών κυττάρων πιθήκου. Οι κυτταροπαθητικές μεταβολές που προκάλεσε στα μη χρωματισμένα παρασκευάσματα δεν μπορούσαν να διακριθούν με βεβαιότητα από τους ιούς που απομονώθηκαν από την ιλαρά. Αλλά, όταν τα κύτταρα από μολυσμένες καλλιέργειες σταθεροποιήθηκαν και χρωματίστηκαν, η επίδρασή τους μπορούσε εύκολα να διακριθεί, αφού δεν παρατηρήθηκαν οι ενδοπυρηνικές αλλαγές που είναι χαρακτηριστικές των παραγόντων της ιλαράς. Επιπλέον, όπως έχουμε ήδη υποδείξει, τα υγρά από καλλιέργειες που είχαν μολυνθεί με τον παράγοντα απέτυχαν να σταθεροποιήσουν το συμπλήρωμα παρουσία ορού ανάρρωσης ιλαράς. Προφανώς η πιθανότητα να συναντήσουμε τέτοιους παράγοντες σε μελέτες με ιλαρά θα πρέπει να έχουμε συνεχώς κατά νου".
Με άλλα λόγια, ο John Franklin Enders διαπίστωσε μέσω της χρήσης μη εμβολιασμένων καλλιεργειών ότι η κυτταροπαθογόνος επίδραση που υπέθεσε ότι προκαλείται από τον αόρατο "ιό" της ιλαράς εμφανιζόταν ακόμη και όταν δεν υπήρχε ο υποτιθέμενος "ιός" μέσα στην καλλιέργεια. Έτσι, ήταν η ίδια η διαδικασία της κυτταροκαλλιέργειας που περιλάμβανε την πείνα του κυττάρου με ελάχιστα θρεπτικά συστατικά καθώς και τη δηλητηρίαση του κυττάρου με τοξικά χημικά, πρόσθετα και ξένα υλικά που τελικά οδηγούσαν στο θάνατο του κυττάρου με αποτέλεσμα το κυτταροπαθογόνο αποτέλεσμα. Ως εκ τούτου, θα έπρεπε να είχε συναχθεί το συμπέρασμα ότι το κυτταροπαθογόνο αποτέλεσμα δεν ήταν έργο οποιουδήποτε φανταστικού "ιού". Αυτή η αποκάλυψη θα έπρεπε να είχε τερματίσει την ιολογία αμέσως.
Ωστόσο, τα αποτελέσματα του ελέγχου του Enders αντ' αυτού κρύφτηκαν κάτω από το χαλί και αγνοήθηκαν. Αντί να κηρύξουν την ώρα του θανάτου της ιολογίας, όπως θα έπρεπε να είχε κάνει οποιοσδήποτε με ίχνος διανοητικής ειλικρίνειας, οι υπεύθυνοι επέμειναν στην άκυρη μέθοδο κυτταροκαλλιέργειας ως το πρότυπο που πρέπει να τηρεί κάθε ιολόγος προκειμένου να επιβεβαιώσει την παρουσία ενός "ιού" μέσα σε ένα δείγμα. Αυτή η εξάρτηση από τα αποδεικτικά στοιχεία της κυτταροκαλλιέργειας που στηρίχθηκαν σε ένα απατηλό κυτταροπαθογενετικό θεμέλιο εδραίωσε ολόκληρο τον τομέα της ιολογίας ακόμη περισσότερο στον τρελό κόσμο της ψευδοεπιστήμης, καθώς η επιστημονική μέθοδος συνέχισε να εγκαταλείπεται.
Ο Enders Διαψεύστηκε και από άλλους
Είναι ενδιαφέρον ότι, καθώς περισσότεροι ερευνητές άρχισαν να προσπαθούν να αναδημιουργήσουν τα αποτελέσματα του Enders, τα ελαττώματα στη μεθοδολογία συνέχισαν να εμφανίζονται. Στην πραγματικότητα, διαφορετικές ομάδες ερευνητών τα επόμενα πέντε χρόνια βρήκαν ακριβώς τα ίδια κυτταροπαθογενετικά αποτελέσματα με αυτά του Enders, όταν έκαναν ελέγχους χωρίς εμβολιασμό για τον εαυτό τους. Ο Dr.Cowan έκανε μια εξαιρετική επισκόπηση τριών από αυτές τις μελέτες σε αυτό το πρόσφατο βίντεο:
Δείτε το εδώ : https://www.bitchute.com/embed/lN7dSHhezTGU/?feature=oembed#?secret=ivJo2yqBPe
Ας ρίξουμε μια ματιά σε αποσπάσματα από τις τρεις εργασίες που συζήτησε ο Dr. Cowan προκειμένου να δούμε τι ακριβώς ανακάλυψαν αυτοί οι ερευνητές. Έχω συμπεριλάβει στιγμιότυπα από κάθε εργασία καθώς και τα τμήματα των μεθόδων που δείχνουν τα γελοία βήματα καλλιέργειας που χρησιμοποίησε κάθε ομάδα για να προσπαθήσει να "απομονώσει" τους "ιούς" της.
Σε αυτή την πρώτη μελέτη του 1955 από τους Rustigian et al. αναφέρεται ότι οι ερευνητές ανακάλυψαν έναν άγνωστο "παράγοντα" μέσα στους μη εμβολιασμένους ελέγχους τους, ενώ προσπαθούσαν να προσαρμόσουν τον "ιό" του δάγκειου πυρετού σε καλλιέργειες κυλινδρικού σωλήνα από νεφρά πιθήκων rhesus. Αυτός ο "παράγοντας" παρήγαγε το ίδιο ακριβώς κυτταροπαθογόνο αποτέλεσμα που είχε παρατηρηθεί από τον Enders με τη μη εμβολιασμένη καλλιέργειά του κατά τη διάρκεια των πειραμάτων του για την ιλαρά. Αφού προετοίμασε καλλιέργειες νεφρών πιθήκων για μια μελέτη πολιομυελίτιδας, εμφανίστηκαν άλλοι 3 άγνωστοι "παράγοντες" σε μη εμβολιασμένες καλλιέργειες που δημιούργησαν το ίδιο ακριβώς κυτταροπαθογόνο αποτέλεσμα. Η πηγή αυτών των νεφρικών καλλιεργειών ήταν υγιείς πίθηκοι που δεν παρουσίαζαν συμπτώματα ασθένειας, επομένως δεν υπήρχε "ιός" που υποτίθεται ότι υπήρχε μέσα στην καλλιέργεια. Μετά από διερεύνηση του κατά πόσον η παρατηρούμενη CPE θα μπορούσε να προέρχεται από το μέσο, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπήρχε κάτι που υπήρχε μέσα στα υγιή κύτταρα των νεφρών των πιθήκων και προκαλούσε το κυτταροπαθογόνο αποτέλεσμα:
Μόλυνση καλλιεργειών ιστών νεφρών πιθήκων με παράγοντες που μοιάζουν με ιούς.
"Το ευρύ σημερινό ενδιαφέρον για τις καλλιέργειες ιστών για τη μελέτη των σχέσεων μεταξύ ιού και κυττάρου-ξενιστή και των εφαρμοσμένων προβλημάτων των ασθενειών από ιούς έχει τονίσει την ανάγκη χρησιμοποίησης κυττάρων και ιστών απαλλαγμένων από μικροβιακούς παράγοντες. Πρόσφατα τονίστηκε ο κίνδυνος εισαγωγής ιών σε καλλιέργειες ιστών με μολυσμένα μέσα (1). Εξίσου σημαντικό, αν όχι σημαντικότερο, είναι το πρόβλημα της παρουσίας ιών σε καλλιέργειες ιστών ως αποτέλεσμα μη αναγνωρισμένης μόλυνσης κυττάρων και ιστών που χρησιμοποιούνται ως πρωτογενή εκφυτεύματα. Η ανίχνευση τέτοιων ιογενών λοιμώξεων, σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να περιπλέκεται από το γεγονός ότι δεν εκδηλώνονται εύκολα αναγνωρίσιμες αλλαγές. Από την άλλη πλευρά, ορισμένοι ιοί υπό τις ίδιες συνθήκες μπορεί στη συνέχεια να παρεμβαίνουν αισθητά στην κυτταρική ανάπτυξη, όπως αποδεικνύεται από την αναστολή της παραγωγής οξέων ή κυτταρολογικές αλλαγές.
Στις προσπάθειές µας, το 1953, να προσαρµόσουµε τον προσαρµοσµένο στο ποντίκι ιό του δάγκειου πυρετού της Χαβάης(2) σε καλλιέργειες κυλινδρικού σωλήνα νεφρού πιθήκου ρέζους, συναντήσαµε έναν άγνωστο παράγοντα που προκάλεσε κυτταροπαθογόνες αλλαγές σε καλλιέργειες νεφρών πιθήκου και καρκινικών επιθηλιακών κυττάρων HeLa. Ο παράγοντας ήταν φιλτραρίσιμος και δεν μπορούσε να καλλιεργηθεί σε διάφορα μη ζωντανά μέσα. Στη συνέχεια, 3 επιπλέον παράγοντες με πανομοιότυπα κυτταροπαθογόνα χαρακτηριστικά πέρασαν από μη εμβολιασμένες καλλιέργειες νεφρών πιθήκων που παρασκευάστηκαν για μελέτες πολιομυελίτιδας, σε καλλιέργειες κυττάρων HeLa. Οι Enders και Peebles(3) ανέφεραν πρόσφατα την ανάκτηση ενός παράγοντα από µη εµβολιασµένη καλλιέργεια νεφρών πιθήκων, ο οποίος φαίνεται να έχει τα ίδια κυτταροπαθογόνα χαρακτηριστικά σε καλλιέργειες νεφρών πιθήκων µε τους δικούς µας παράγοντες. Ωστόσο, εκτός από την περιγραφή της κυτταροπαθητικής επίδρασής του σε καλλιέργειες νεφρών πιθήκων, δεν δόθηκαν άλλα στοιχεία σχετικά με τον παράγοντά τους. Λόγω της ευρείας χρήσης των νεφροκαλλιεργειών πιθήκων σε µελέτες ιών, κρίνεται σηµαντικό να αναφέρουµε τις παρατηρήσεις µας µε αυτούς τους παράγοντες. Αυτές περιλαμβάνουν την κυτταροπαθητική τους επίδραση σε νεφρικό ιστό πιθήκων ρέζους, σε καλλιέργειες κυττάρων HeLa και ορισμένων άλλων ιστών, τον τρόπο ανάκτησης και διέλευσής τους σε καλλιέργειες ιστών και άλλα χαρακτηριστικά. Επιπλέον, παρουσιάζονται στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι νεφροί φαινομενικά υγιών πιθήκων είναι η πηγή αυτών των παραγόντων στις καλλιέργειες ιστών νεφρών πιθήκων και όχι τα συστατικά του μέσου".
Υλικά και μέθοδοι. Τεχνικές καλλιέργειας ιστών. Α. Καλλιέργειες με κυλινδρικούς σωλήνες. Για την παρασκευή των καλλιεργειών κυλινδρικού σωλήνα ακολουθήθηκαν ουσιαστικά οι τεχνικές των Robbins, Weller και Enders (4). Εκτός από το νεφρό πιθήκου ρέζους, παρασκευάστηκαν καλλιέργειες από όρχεις πιθήκου, ανθρώπινο εμβρυϊκό νεφρό, ανθρώπινο εμβρυϊκό δέρμα και μυς και νεφρό βρέφους ποντικού. Στις πρώτες µελέτες το µέσο καλλιέργειας αποτελούνταν από διάλυµα Hanks-Simms (70%) , εκχύλισµα βοδινού εµβρύου (10%) και ορό αλόγου (20%). Προστέθηκαν πενικιλλίνη και στρεπτοµυκίνη για τελική συγκέντρωση 100 µονάδων και 100 ug αντίστοιχα. Αργότερα, αντί του διαλύματος Hanks-Simms χρησιμοποιήθηκε αμνιακό υγρό βοοειδών (5). Ο αναστολέας τρυψίνης σόγιας, σε τελική συγκέντρωση 0,05 mg, ενσωματώθηκε στο μέσο για όλες τις καλλιέργειες. Ένα ml μέσου προστέθηκε σε κάθε σωλήνα καλλιέργειας που περιείχε 10 έως 15 θραύσματα ιστού. Τα υγρά καλλιέργειας άλλαζαν κάθε 3 έως 4 ημέρες. Κατά τον εμβολιασμό των παραγόντων, το μέσο τροποποιήθηκε ώστε να περιέχει 85% αμνιακό υγρό Hanks-Simms ή βοοειδών, 10% εκχύλισμα εμβρύου βοείου κρέατος και 5% ορό αλόγου.
B. Σταθερές καλλιέργειες νεφρού πιθήκου παρασκευάστηκαν με την τεχνική τρυψινοποίησης του Youngner(6) με αμνιακό υγρό βοοειδών που περιείχε 5% εκχύλισμα βοείου εμβρύου και 10% ορό αλόγου. Μετά την τυποποίηση των κυτταρικών εναιωρημάτων(7), 0,5 ml που περιείχαν περίπου 500.000 κύτταρα προστέθηκαν σε σωλήνες καλλιέργειας. Όταν εμφανιζόταν καλή ανάπτυξη των κυττάρων (7 έως 9 ημέρες), το μέσο άλλαζε σε 95% αμνιακό υγρό βοοειδών και 5% ορό αλόγου.
C. Το κυτταρικό στέλεχος καρκινικών επιθηλιακών κυττάρων HeLa, που παραχωρήθηκε ευγενικά από τον Dr. J. T. Syverton του Πανεπιστημίου της Μινεσότα, καλλιεργήθηκε όπως περιγράφεται από τους Scherer, Syverton και Gey(8) και Syverton(9). Στους σωλήνες καλλιέργειας τοποθετήθηκαν περίπου 40.000 κύτταρα σε 1 ml και σε 4 έως 5 ημέρες προέκυψε ένα στρώμα ανάπτυξης που περιείχε 90.000 έως 160.000 κύτταρα. Στη συνέχεια, το θρεπτικό υγρό αντικαταστάθηκε με διάλυμα συντήρησης που περιείχε 10% ορό κοτόπουλου(8,lO). Με παρατεταμένη επώαση των καλλιεργειών σε αυτό το υγρό παρατηρήθηκαν εκφυλιστικές αλλαγές (κοκκίωση, στρογγυλοποίηση των κυττάρων). Όταν αυτό συνέβαινε, το μέσο συντήρησης αντικαταστάθηκε με θρεπτικό υγρό, το οποίο αποκαθιστούσε τη φυσιολογική μορφολογία σε 1 έως 2 ημέρες. Κατά συνέπεια, σε πειράματα που περιλάμβαναν μεγάλες περιόδους επώασης, το θρεπτικό υγρό αντικαθιστούσε το μέσο συντήρησης και παρέμενε στα κύτταρα για μικρά χρονικά διαστήματα.
"Ανάκτηση των παραγόντων MK1, MK3 και MK4 από μη εμβολιασμένες καλλιέργειες νεφρών πιθήκων. Λίγο μετά την αντιμετώπιση του παράγοντα MK-D σε προσπάθειες προσαρμογής του ιού του δάγκειου πυρετού σε καλλιέργειες νεφρών πιθήκων, παρατηρήθηκαν και πάλι συγκυριακές μάζες και vacuolatinn σε μια μη εμβολιασμένη καλλιέργεια κυλινδρικού σωλήνα 12 ημέρες μετά την παρασκευή της.
Αυτή η καλλιέργεια και 16 άλλες που παρασκευάστηκαν από τον ίδιο νεφρό παραμερίστηκαν για περαιτέρω μελέτη. Κατά την 15η ημέρα ο εκφυλισμός ήταν εμφανής σε αυτή την καλλιέργεια και είχε εμφανιστεί σε 3 άλλες καλλιέργειες και κατά την 34η ημέρα σε 7 από τις 16 καλλιέργειες. Τα υγρά συλλέχθηκαν την 14η και 15η ημέρα από τις καλλιέργειες που παρουσίαζαν εκφυλισμό, συγκεντρώθηκαν και 0,2 ml εμβολιάστηκαν σε καλλιέργειες κυττάρων HeLa. Ο λυτικός βραχίονας ήταν παρών στις 10 ημέρες. Στη συνέχεια συλλέχθηκαν υγρά από αυτές τις καλλιέργειες, συγκεντρώθηκαν και 0,1 ml πέρασαν σε νέες καλλιέργειες HeLa. Παρόμοιος εκφυλισμός με αυτό το δεύτερο πέρασμα εμφανίστηκε σε 6 ημέρες. Ακολούθησαν περάσματα σε κύτταρα HeLa με 0,1 έως 0,2 ml συγκεντρωμένων υγρών που συλλέχθηκαν ανά διαστήματα 1 έως 2 ημερών για 4 έως 6 ημέρες μετά από σαφή σημάδια εκφυλισμού. Τα υγρά φυλάσσονταν σε θάλαμο COz για διαφορετικά χρονικά διαστήματα μεταξύ των διελεύσεων. Αυτός ο παράγοντας, που ονομάστηκε MK1, έχει έχει πλέον διηθηθεί σειριακά 101 φορές σε καλλιέργειες κυττάρων HeLa. Οι παράγοντες MK3 και MK4 ανακτήθηκαν ομοίως από μη εμβολιασμένες καλλιέργειες που παρασκευάστηκαν από νεφρούς διαφόρων πιθήκων rhesus. Έτσι, το MK3 ανακτήθηκε από μια σειρά μη εμβολιασμένων καλλιεργειών στις οποίες 8 από 72 κυλινδρικούς σωλήνες αποκάλυψαν μέτρια έως έντονη εκφύλιση 12 ημέρες μετά την παρασκευή και το MK4 από 11 από 41 στάσιμες καλλιέργειες με εκφύλιση 20 ημέρες μετά την παρασκευή με θρυψινοποιημένο κυτταρικό εναιώρημα. Αυτοί οι 2 παράγοντες έχουν πλέον περάσει σειριακά 10 και 6 φορές αντίστοιχα σε καλλιέργειες HeLa. Το MK3 μετά από 10 διελεύσεις κυττάρων HeLa προκάλεσε εκκενώσεις και σχηματισμό συγκυριακών μαζών σε καλλιέργειες νεφρών πιθήκων. Τα ίδια αποτελέσματα προέκυψαν με το MK4 μετά από 6 διελεύσεις κυττάρων HeLa. Έχουν ληφθεί πληροφορίες που υποδηλώνουν ότι η συχνότητα εμφάνισης αυτών των παραγόντων σε μη εμβολιασμένες καλλιέργειες μπορεί να είναι σχετικά υψηλή. Έτσι, σε 6 από τις 9 σειρές καλλιεργειών που παρασκευάστηκαν από νεφρούς διαφορετικών πιθήκων μία ή περισσότερες από τις 7 έως 41 καλλιέργειες κάθε σειράς που διατηρήθηκαν 20 έως 55 ημέρες παρουσίασαν χαρακτηριστικό εκφυλισμό (Πίνακας Ι)- και η ανάκτηση ενός παράγοντα από καλλιέργειες 3 διαφορετικών σειρών ήταν επιτυχής. Μια προσπάθεια ανάκτησης ενός παράγοντα από μη εμβολιασμένες καλλιέργειες μιας σειράς νεφρών που δεν παρουσίασε εκφύλιση ήταν ανεπιτυχής μετά από 3 τυφλές διόδους σε κύτταρα HeLa και επακόλουθη διέλευση σε καλλιέργειες νεφρών πιθήκων. Παρατηρήσαμε σταθερά σε όλες σχεδόν τις καλλιέργειες που παρασκευάστηκαν από διαφορετικούς νεφρούς πιθήκων περιστασιακά μικρά κενά που ήταν εμφανή από την έναρξη της κυτταρικής εκβλάστησης. Σε ορισμένες καλλιέργειες παρέμειναν, αλλά σε άλλες προφανώς εξαφανίστηκαν με τη συνεχή επώαση".
"Τα ευρήματα αυτά παρέχουν ενδείξεις ότι οι παράγοντες προέρχονται από νεφρικό ιστό πιθήκων. Οι αποδείξεις ότι άλλα συστατικά των καλλιεργειών ιστού δεν αποτελούν την πηγή του παράγοντα είναι οι ακόλουθες: Ένας παράγοντας ανακτήθηκε τη στιγμή που χρησιμοποιήθηκε διάλυμα Hanks-Simms αντί για αμνιακό υγρό βοοειδών και το αντίστροφο ίσχυε για άλλους 3 παράγοντες. Το εκχύλισμα εμβρύου βοοειδών έχει χρησιμοποιηθεί τακτικά για την καλλιέργεια κυττάρων HeLa για πάνω από ένα έτος χωρίς να έχει ως αποτέλεσμα τον προοδευτικό χαρακτηριστικό εκφυλισμό που εμφανίστηκε μετά τον εμβολιασμό αυτών των καλλιεργειών με τους παράγοντες. Ο ορός αλόγου έχει θερμανθεί στους 56°C για 30 λεπτά πριν από τη χρήση του ως συστατικό του μέσου και, όπως προαναφέρθηκε, 2 από τους 4 παράγοντες που υποβλήθηκαν σε αυτή την επεξεργασία απέτυχαν να προκαλέσουν κυτταροπαθητικές επιδράσεις μετά από 21 ημέρες. Τέλος, 3 τυφλές διελεύσεις σε κύτταρα HeLa και επακόλουθη διέλευση σε καλλιέργειες νεφρών πιθήκων υγρών από μία σειρά νεφρών πιθήκων απέτυχαν να αποκαλύψουν παράγοντα. Όμως παράγοντες ανακτήθηκαν από καλλιέργειες 2 άλλων σειρών νεφρών πιθήκων που δημιουργήθηκαν λίγο πριν και μετά από αυτή τη σειρά με τις ίδιες παρτίδες συστατικών του μέσου".
"Περίληψη. Κατά τη διάρκεια προσπαθειών προσαρμογής του ιού του δάγκειου πυρετού σε καλλιέργειες νεφρών πιθήκων ρέζους, συναντήθηκε ένας άγνωστος παράγοντας που προκαλεί σχηματισμό συγκυριακών μαζών και κενώσεις σε τέτοιες καλλιέργειες. Στη συνέχεια, 3 επιπλέον παράγοντες με παρόμοια κυτταροπαθογόνα αποτελέσματα πέρασαν και διατηρήθηκαν σε καλλιέργειες κυττάρων HeLa από μη εμβολιασμένες καλλιέργειες νεφρών πιθήκων. Ο νεφρικός ιστός και όχι τα συστατικά του μέσου είναι η πηγή του παράγοντα. Οι βακτηριολογικές μελέτες με έναν παράγοντα ήταν αρνητικές. Ο ίδιος παράγοντας πέρασε από φίλτρο Selas. Κατά συνέπεια, θεωρείται ότι έχει ιόμορφη φύση. Παρόμοια πειράματα δεν έγιναν με άλλους 3 παράγοντες, αλλά λόγω ορισμένων κοινών χαρακτηριστικών πιστεύεται ότι είναι της ίδιας φύσης".
Δείτε εδώ την εργασία: https://viroliegyhome.files.wordpress.com/2022/12/rustigian1955.pdf
Σε αυτή τη δεύτερη μελέτη, επίσης από το 1955, οι Cohen et al. διαπίστωσαν την ίδια κυτταροπαθογόνο δράση στις μη εμβολιασμένες καλλιέργειες ελέγχου τους, όπως παρατηρήθηκε στα εμβολιασμένα δείγματά τους που υποτίθεται ότι περιείχαν "ιό ιλαράς". Για άλλη μια φορά, αυτό έδειξε ότι η ΚΠΕ δεν ήταν ένα ειδικό αποτέλεσμα που οφειλόταν σε κάποιον "ιό" και επομένως προκλήθηκε από τις πειραματικές συνθήκες. Οι Cohen et al. συνειδητοποίησαν ότι δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν αυτό το φαινόμενο για να αναγνωρίσουν τον "ιό" της ιλαράς και έτσι ισχυρίστηκαν ότι τα αποτελέσματα των αντισωμάτων, τα οποία παραδέχθηκαν ότι προϋπέθεταν ότι οφείλονταν σε έναν "ιό" ιλαράς, ήταν επαρκή κριτήρια για τη διάκριση μεταξύ των καλλιεργημένων δειγμάτων:
Δοκιμές φθορίζοντος αντισώματος και σταθεροποίησης συμπληρώματος σε παράγοντες που απομονώθηκαν σε καλλιέργεια ιστών από ασθενείς με ιλαρά.
"Οι Enders και Peebies(1) παρατήρησαν ότι οι καλλιέργειες ιστών νεφρών ανθρώπων ή πιθήκων που εμβολιάστηκαν με δείγματα από ασθενείς με ιλαρά υφίστανται, μετά από ένα ή περισσότερα περάσματα, χαρακτηριστικές πυρηνικές και άλλες κυτταρολογικές αλλαγές. Τόσο ο μολυσματικός ιός όσο και το ειδικό αντιγόνο πρόσδεσης του συμπληρώματος εμφανίστηκαν ταυτόχρονα στις καλλιέργειες και η κυτταροπαθογόνος επίδραση εξουδετερώθηκε από τον ορό της ιλαράς σε φάση ανάρρωσης. Εφαρµόσαµε την τεχνική φθορίζοντος αντισώµατος του Coons και των συνεργατών του (2,3) σε παρόµοιες καλλιέργειες και διαπιστώσαµε ότι τα αποτελέσµατα παραλληλίζονται µε εκείνα των δοκιµών πρόσδεσης συµπληρώµατος και έτσι παρέχουµε ανοσοχηµική υποστήριξη των δεδοµένων των Enders και Peebles και επιπλέον αποδείξεις ότι το αντιγόνο ή τα αντιγόνα ιλαράς είναι παρόντα στους πυρήνες καθώς και στο κυτταρόπλασµα των µολυσµένων κυττάρων.
Μέθοδοι. Οι ασθενείς επιλέχθηκαν για μελέτη κατά τη διάρκεια μιας ήπιας επιδημίας τυπικής ιλαράς. Η κλινική διάγνωση βοηθήθηκε σε ορισμένες περιπτώσεις από την αναγνώριση γιγαντοκυττάρων τύπου Warthin-Finkeldey σε βαμμένα φιλμ ρινικού εκκρίματος που ελήφθησαν νωρίς κατά τη διάρκεια της νόσου, όπως περιγράφεται από τους Tompkins και Mcaulay(4).
Συλλογή δειγμάτων και προετοιμασία καλλιεργειών ιστών. Ακολουθήθηκαν οι διαδικασίες που περιγράφονται από τους Enders και Peebles (1). Αίμα, επιχρίσματα ή πλύσεις λαιμού ή ρινικό έκκριμα ελήφθησαν πριν ή εντός μιας ημέρας μετά την εμφάνιση του εξανθήματος. Όταν ήταν δυνατόν, τα δείγματα εμβολιάζονταν σε καλλιέργειες ιστών εντός λίγων ωρών από τη συλλογή τους. Οι ιστοκαλλιέργειες αποτελούνταν από κύτταρα νεφρού πιθήκου που είχαν υποστεί θρυψίνη και είχαν αναπτυχθεί σε φύλλα (5). Τα σωληνάρια εμβολιάστηκαν με 0,2 ή 0,3 ml των παρασκευασμένων δειγμάτων, τροφοδοτήθηκαν με θρεπτικό υγρό ώστε ο όγκος να φθάσει τα 1,0 ml και επωάστηκαν ως σταθερές πλάκες στους 36,5°C. Το θρεπτικό υγρό αποτελούνταν από αμνιακό υγρό βοείου κρέατος που περιείχε 5% αδρανοποιημένο ορό αλόγου και 5% εκχύλισμα εμβρύου βοείου κρέατος. Το πρώτο πέρασμα περιείχε 100 μονάδες πενικιλλίνης, 100 ug στρεπτομυκίνης και 50 ug νυστατίνης (μυκητίδης) (6): άλλοι, 50 μονάδες και 50 και 10 ug, αντίστοιχα. Οι μεταβιβάσεις σε νέους σωλήνες πραγματοποιήθηκαν ανά διαστήματα 14 ημερών, με αναλογίες 0,2 ml συγκεντρωμένων υγρών που ελήφθησαν 5, 9 και 14 ημέρες μετά τον εμβολιασμό. Οι έλεγχοι αποτελούνταν από μη εμβολιασμένες καλλιέργειες και από καλλιέργειες που μεταγγίστηκαν σειριακά με υγρά από μη εμβολιασμένους σωλήνες.
Αποτελέσματα. Μεταδοτικοί παράγοντες, πιθανώς ιοί, απομονώθηκαν τόσο από το αίμα όσο και από ένα επίχρισμα λαιμού ενός ασθενούς και από ρινικό έκκριμα και ένα επίχρισμα λαιμού, αντίστοιχα, 2 άλλων ασθενών των οποίων δεν ελήφθη αίμα. Τα δείγματα επιχρίσματος λαιμού είχαν αποθηκευτεί σε μπαούλο με ξηρό πάγο για 7 ημέρες. Δεν ανιχνεύθηκαν παράγοντες σε δείγματα από 5 επιπλέον περιπτώσεις. Τα εμβόλια από 3 από τα τελευταία είχαν αποθηκευτεί στους 4°-6°C για 2 ημέρες πριν από την καλλιέργεια- οι δοκιμές των εμβολίων από τα άλλα 2 διακόπηκαν μετά από 3 προφανώς αρνητικές σειριακές διελεύσεις. Οι συνθήκες αυτές μπορεί να συνέβαλαν στην αποτυχία μας να απομονώσουμε τους παράγοντες.
Οι Enders και Peebles(1) και οι Rustigian et al.(10) συνάντησαν λανθάνοντες παράγοντες που μοιάζουν με ιούς και προκαλούν έντονη κενόρροια και συγκυριακές μάζες σε καλλιέργειες ιστού νεφρών πιθήκων. Ο κυτταρικός εκφυλισμός που χαρακτηρίζει αυτούς τους "παράγοντες των νεφρών των πιθήκων" εμφανιζόταν συχνά στις καλλιέργειές μας, τόσο σε εκείνες που είχαν εμβολιαστεί με δείγματα από ασθενείς με ιλαρά όσο και σε μάρτυρες- ως εκ τούτου, τα κυτταρολογικά κριτήρια για την αναγνώριση των παραγόντων της ιλαράς ήταν δύσκολο να εφαρμοστούν. Σε ορισμένες σειρές ιστοκαλλιεργειών οι "παράγοντες μαϊμού-νεφρών" κατέστρεφαν τα κυτταρικά φύλλα σε 10 έως 14 ημέρες. Ως εκ τούτου, βασιστήκαμε σε δοκιμασίες για την παρουσία αντιγόνου ιλαράς για την αναγνώριση των 3 παραγόντων που καλλιεργήθηκαν από εμβόλια ιλαράς".
"Συζήτηση. Η απόδειξη ότι οι καλλιέργειες ιστών που εμβολιάζονται με δείγματα από ασθενείς με ιλαρά παράγουν αντιγόνα που αντιδρούν ειδικά με τους ορούς της ιλαράς σε φάση ανάρρωσης τεκμηριώνει τα ευρήματα των Enders και Peebles( 1). Δεν επαναλάβαμε τα πειράματα διήθησής τους, αλλά δεν μπορέσαμε να ανακτήσουμε μύκητες, κόμβους από κουνέλια ανοσοποιημένα με διφθερίτιδα ή βακτήρια, συμπεριλαμβανομένων οργανισμών που μοιάζουν με πλευροπνευμονίες και λεπτόσπειρα από μολυσμένες καλλιέργειες ιστού και υποθέτουμε, επομένως, ότι τα αντιγόνα που παρήγαγαν ειδικές αντιδράσεις στις δοκιμασίες φθορίζοντος αντισώματος και πρόσδεσης συμπληρώματος προέρχονται από τον ιό της ιλαράς. Συνολικά, το αντιγόνο σε μολυσμένες καλλιέργειες ιστών ανιχνεύθηκε νωρίτερα με τη μέθοδο των φθορίζοντων αντισωμάτων από ό,τι με τις δοκιμασίες πρόσδεσης συμπληρώματος. Τα προκαταρκτικά δεδομένα υποδηλώνουν, ωστόσο, ότι οι τελευταίες έχουν αξία στη διαφορική διάγνωση των εξανθημάτων και των εγκεφαλίτιδων άγνωστης προέλευσης".
Δείτε τν εργασία εδώ: https://viroliegyhome.files.wordpress.com/2022/12/cohen1955.pdf
Αυτή η τελευταία μελέτη που ανέδειξε ο Dr. Cowan είναι από τους Von Magnus et al. το 1959. Στο ίδιο μήκος κύματος με τους προηγούμενους ερευνητές, συνάντησαν επίσης την ίδια ακριβώς κυτταροπαθογόνο δράση σε μη εμβολιασμένες καλλιέργειες από υγιείς πιθήκους. Οι ερευνητές ισχυρίστηκαν ότι οι αλλαγές οφείλονταν σε αυτό που ανέφεραν ως "αφρώδεις παράγοντες" και δήλωσαν ότι αυτοί οι "παράγοντες" βρίσκονται τακτικά σε υγιή νεφρικά κύτταρα πιθήκων. Η CPE που δημιουργήθηκε ήταν δυσδιάκριτη από εκείνη που σχετιζόταν με τον "ιό" της ιλαράς. Έτσι, όπως και οι Cohen et al. πριν από αυτούς, οι Von Magnus et al. αποφάσισαν ότι το φαινόμενο αυτό είχε περιορισμένη χρησιμότητα στην προσπάθεια αναγνώρισης των "ιών" και αντ' αυτού βασίστηκαν σε αναξιόπιστες εξετάσεις αντισωμάτων για να προσδιορίσουν αν ο "ιός" της ιλαράς ήταν παρών σε ένα δείγμα. Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης το γεγονός ότι οι εν λόγω ερευνητές απέτυχαν σε πολυάριθμες προσπάθειες να "απομονώσουν" τον "ιό" της ιλαράς, καθώς ήταν "επιτυχείς" μόνο σε 5 από τις 13 περιπτώσεις. Όλες οι προσπάθειες απομόνωσης του "ιού" απέτυχαν 24 ώρες μετά την εμφάνιση του εξανθήματος. Ανεξάρτητα από τις αποτυχίες τους, οι Von Magnus et al. αποφάσισαν ότι τα έμμεσα στοιχεία τους συμφωνούσαν με την υπόθεση ότι τα αποτελέσματα των αντισωμάτων αναγνώριζαν τον "ιό" της ιλαράς:"
Μελέτες για τον ιό της ιλαράς σε καλλιέργειες ιστών νεφρών πιθήκων. 1. Απομόνωση του ιού από 5 ασθενείς με ιλαρά.
"Όπως περιγράφεται από τους Enders & Peebles (6) και αργότερα από τους Rustigian et al. (13) και από τους Cohen el al. (3), κυτταροπαθητικές αλλαγές παρόμοιες με εκείνες που προκαλεί ο ιός της ιλαράς μπορούν να παρατηρηθούν και σε μη εμβολιασμένες καλλιέργειες νεφρικού ιστού πιθήκων (Εικ. 4-5). Οι αλλαγές αυτές προκαλούνται πιθανώς από παράγοντες που μοιάζουν με ιούς, τους λεγόμενους "αφρώδεις παράγοντες", οι οποίοι φαίνεται να είναι συχνά παρόντες σε νεφρικά κύτταρα από φαινομενικά υγιείς πιθήκους. Ειδικό αντιγόνο ιλαράς παράγεται, ωστόσο, μόνο σε καλλιέργειες που έχουν μολυνθεί από τον ιό της ιλαράς. Iu την παρούσα μελέτη χρησιμοποιήθηκε επομένως η ικανότητα του υλικού διέλευσης των ιστοκαλλιεργειών να δεσμεύει το συμπλήρωμα παρουσία ορού ιλαράς σε φάση ανάρρωσης ως κριτήριο για την παρουσία του ιού της ιλαράς".
ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ
Καλλιέργειες ιστών: Κύτταρα θρυψινοποιημένων νεφρών από πιθήκους rhesus, κυνομολγούς πιθήκους ή μπαμπουίνους τοποθετήθηκαν συνήθως. Χρησιµοποιήθηκε η τεχνική του Younger (15) για την παρασκευή αυτών των καλλιεργειών ιστών µε ορισµένες τροποποιήσεις, όπως περιγράφηκε προηγουµένως (10). Κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης των κυττάρων, το µέσο ανάπτυξης αποτελούνταν από υδρολυτικό λακταλβουµάλιο 0,5 % (11) σε διάλυµα Hank (5) µε 2 % ορό αλόγου.
Πριν από τη σπορά με τον ιό το μέσο άλλαξε. Κάθε σωλήνας έλαβε 1,8 ml είτε συνθετικού μέσου 199 (12) είτε αμνιακού υγρού βοοειδών (5) που περιείχε κόκκινο της φαινόλης ως δείκτη (τελική αραίωση 0,02 %). Όλα τα μέσα περιείχαν πενικιλλίνη (100 U/ml) και στρεπτομυκίνη (0,1 mg/ml).
Συλλογή δειγμάτων: Η απομόνωση του ιού επιχειρήθηκε από πλύσεις λαιμού και αίμα.
Πλύσεις λαιμού: Ζητήθηκε από τους ασθενείς με ιλαρά να κάνουν γαργάρες είτε με 15 ml μείγματος από ένα μέρος ζωμού έγχυσης καρδιάς βοδιού και 2 μέρη ρυθμιστικού διαλύματος άλατος είτε, σε μεταγενέστερα πειράματα, με 15 ml απεσταγμένου νερού που περιείχε 1% Bacto tryptose "Difco". Στο υγρό προστέθηκαν πενικιλλίνη, 100 U. ανά ml και στρεπτομυκίνη 0,1 mg ανά m l. Από το λαιμό πολύ μικρών παιδιών ελήφθησαν δείγματα με μπατονέτες που στη συνέχεια βυθίστηκαν σε 2 ml ενός από τα δύο υγρά που μόλις περιγράφηκαν. Σε όλες τις περιπτώσεις, τα δείγματα παγώθηκαν αμέσως σε C02-πάγο και στη συνέχεια αποθηκεύτηκαν σε ηλεκτρική κατάψυξη (-60° C). Πριν από τον εμβολιασμό στην καλλιέργεια ιστών, τα υλικά ξεπαγώνονταν γρήγορα στους 37°C σε τρεχούμενο νερό βρύσης.
Αίμα: Σε προηγούμενα πειράματα προστέθηκε ηπαρίνη στο αίμα (2 ml ενός O.O5% ηπαρίνης ανά 10 ml αίματος). Σε μεταγενέστερα πειράματα το αίμα αφέθηκε να πήξει. Τα ερυθρά αιμοσφαίρια που δεν είχαν προσκολληθεί στο θρόμβο ανασυγκροτήθηκαν στον ορό και το μείγμα αυτό χρησιμοποιήθηκε ως εμβόλιο για καλλιέργειες ιστών. Τα δείγματα αίματος φυλάσσονταν στους +4° C μέχρι τη στιγμή του εμβολιασμού.
Εμβολιασμός καλλιεργειών ιστών: Οι ιστοκαλλιέργειες εμβολιάστηκαν με 0,5 rnl υλικού πλύσης του λαιμού ή με 0,25 ml αίματος. Η τελική ποσότητα υγρού στα σωληνάρια ήταν περίπου 2 ml. Οι καλλιέργειες διατηρήθηκαν στάσιμες ή τοποθετήθηκαν σε περιστρεφόμενο τύμπανο (1 περιστροφή ανά λεπτό).
Οι υποκαλλιέργειες από το πρώτο πέρασμα πραγματοποιήθηκαν μεταξύ της 6ης και της 16ης ημέρας, συνήθως την 8η ημέρα μετά τον εμβολιασμό. Το θρεπτικό µέσο δεν άλλαζε κατά κανόνα κατά τη διάρκεια ενός περάσµατος. Οι υποκαλλιέργειες από τα μεταγενέστερα περάσματα πραγματοποιήθηκαν μεταξύ της 6ης και της 12ης ημέρας επώασης. Το υλικό της διέλευσης αποτελούνταν από εναιώρημα κυττάρων και κυτταρικών υπολειμμάτων σε θρεπτικό μέσο. Το µείγµα αυτό προέκυψε από τη χαλάρωση των κυττάρων που εξακολουθούσαν να προσκολλώνται στο γυαλί µε απόξεση µε πιπέτα. Η ποσότητα εμβολιασμού ποικίλλει, αλλά συνήθως ήταν 0,2 μι, έτσι ώστε ο τελικός όγκος του υγρού στα εμβολιασμένα σωληνάρια να είναι περίπου 2 ml. Με τον ίδιο τρόπο γίνονταν σειριακές διελεύσεις υλικού από σωλήνες ελέγχου.
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
"Η παρούσα εργασία επιβεβαιώνει τα ευρήματα των Endel's & Peebles (G) και των Cohen et al. ότι τα πλύματα του λαιμού και το αίμα των ασθενών στο αρχικό στάδιο της ιλαράς περιέχουν έναν ιό ο οποίος είναι ικανός να προκαλέσει χαρακτηριστικές κυτταροπαθητικές αλλαγές σε καλλιέργειες ανθρώπινων και πιθηκοειδών νεφρικών κυττάρων. Στις εμβολιασμένες καλλιέργειες παρατηρήθηκαν οι ίδιοι συγκυριακοί σχηματισμοί με αυτούς που περιγράφονται από τους Enders & Peebles (6). Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι στο σύστηµα καλλιέργειας ιστών που χρησιµοποιήθηκε σε αυτό αναπτύχθηκαν και άλλες ειδικές αλλοιώσεις κατά τη συνεχή επώαση. Αυτό το δεύτερο στάδιο του εκφυλισµού είχε ως αποτέλεσµα τη συσσώρευση κυτταρικών υπολειµµάτων µε κυκλικούς σχηµατισµούς που έµοιαζαν µε κόκκους, οι οποίοι είχαν είτε αρκετά λείο είτε ρυτιδωµένο περιθώριο. Αυτές οι κυτταροπαθητικές μεταβολές φαίνεται να είναι τόσο ειδικές για τον ιό της ιλαράς όσο και οι συγκυτρίες.
Ωστόσο, οι ιοί των νεφρών των πιθήκων ή οι "αφρώδεις παράγοντες", μπορεί να προκαλέσουν κυτταρικές εκφυλίσεις που μικροσκοπικά δεν διακρίνονται από εκείνες που προκαλούνται από τον ιό της ιλαράς. Για το λόγο αυτό οι κυτταρολογικές εκδηλώσεις έχουν περιορισμένη αξία στη μελέτη της ιλαράς και απαιτούνται πρόσθετα κριτήρια για να διαπιστωθεί η ταυτότητα των καλλιεργούμενων παραγόντων. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την επίδειξη ενδοπυρηνικών σωμάτων εγκλεισμού στις κυτταροκαλλιέργειες (6) ή με δοκιμές για την παρουσία του αντιγόνου της ιλαράς με την τεχνική των φθορίζοντων αντισωμάτων (3) ή με την αντίδραση δέσμευσης του συμπληρώματος (3, 6). Λόγω της απλότητάς της, η τελευταία μέθοδος χρησιμοποιήθηκε στην παρούσα μελέτη. Οι παρατηρήσεις σχετικά µε την ανάπτυξη αντιγόνου ιλαράς στις διάφορες καλλιέργειες θα περιγραφούν λεπτοµερώς σε προσεχή δηµοσίευση (1).
Στη µελέτη που παρουσιάζεται στην παρούσα εργασία ο ιός της ιλαράς αποµονώθηκε από πέντε από τις εννέα πλύσεις του λαιµού που συλλέχθηκαν 24 ώρες µετά το ξέσπασµα της εξανθηµατικής νόσου. Ο λόγος για τον οποίο απέτυχε η απομόνωση σε έναν ασθενή (αριθ. 12) μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι έκανε εμετό αμέσως πριν από τις γαργάρες. Στις υπόλοιπες τρεις περιπτώσεις (αριθ. 2, 7 και 9) δεν μπορεί να δοθεί καμία προφανής εξήγηση για τα αρνητικά αποτελέσματα. Ενδεχομένως να οφείλεται στο γεγονός ότι όλες αυτές οι απομονώσεις επιχειρήθηκαν με επιχρίσματα λαιμού σε μικρά παιδιά που ήταν πολύ ενθουσιασμένα και η δειγματοληψία συνεπώς δύσκολη.
Ο ιός ανακτήθηκε από το αίμα μόνο σε μία από τις οκτώ προσπάθειες που έγιναν εντός 24 ωρών από την έναρξη του εξανθήματος. Αυτό το ποσοστό αποµόνωσης είναι χαµηλό σε σύγκριση µε εκείνο των Enders & Peebles (6), οι οποίοι ανέκτησαν τον ιό από το αίµα τεσσάρων στους πέντε ασθενείς. Αυτοί οι συγγραφείς χρησιμοποίησαν ηπαρινισμένο αίμα από το οποίο μπορεί να είναι ευκολότερη η ανάκτηση του ιού από ό,τι από ορό που περιέχει ανασταλμένα κύτταρα αίματος. Στο εργαστήριό µας η µόνη αποµόνωση από το αίµα έγινε από ένα από τα τρία δείγµατα στα οποία είχε προστεθεί ηπαρίνη. Επίσης, οι Enders και Peebles χρησιμοποίησαν μεγαλύτερο εμβόλιο (0,5 ml έως 2 ml) από αυτό που χρησιμοποιήθηκε στην παρούσα μελέτη (0,25 ml).
Εξετάστηκε η πιθανότητα η αποτυχία ανάκτησης του ιού από 8 από τους 13 ασθενείς που εξετάστηκαν να οφείλεται στην αναισθησία των συγκεκριμένων κυττάρων που χρησιμοποιήθηκαν στον ιό της ιλαράς. Ωστόσο, αυτό προφανώς δεν ίσχυε, διότι όταν οι σωλήνες που προετοιμάστηκαν ταυτόχρονα με εκείνους που χρησιμοποιήθηκαν στα ανεπιτυχή πειράματα απομόνωσης εμβολιάστηκαν με μολυσμένο από ιλαρά υγρό, αναπτύχθηκαν τυπικές κυτταροπαθητικές αλλαγές μαζί με την εμφάνιση αντιγόνου που δεσμεύει το συμπλήρωμα στα θρεπτικά μέσα.
Οι παρατηρήσεις που παρουσιάζονται στην παρούσα εργασία συμφωνούν καλά με την υπόθεση ότι οι απομονωμένοι παράγοντες είναι η αιτία της ιλαράς".
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
(1) Παράγοντες του ιού έχουν απομονωθεί σε καλλιέργειες ιστού νεφρών πιθήκων που έχουν υποστεί θρυψίνη από πλύσεις λαιμού και αίμα από 5 από τους 13 ασθενείς που εξετάστηκαν κατά την οξεία φάση της ιλαράς. Σε όλες τις περιπτώσεις, ο ιός απομονώθηκε από πλύσεις του λαιμού ή από το σμήγμα του λαιμού, ενώ ένα στέλεχος ανακτήθηκε από το αίμα. Όλες οι προσπάθειες απομόνωσης του ιού αργότερα από 24 ώρες μετά την έναρξη του εξανθήματος απέτυχαν.
2) Περιγράφονται οι κυτταροπαθητικές εκδηλώσεις που παρατηρήθηκαν σε καλλιέργειες ιστών μολυσμένων με τον ιό της ιλαράς καθώς και σε μη εμβολιασμένους σωλήνες. Οι δοκιμασίες πρόσδεσης του συμπληρώματος για την παρουσία αντιγόνου ιλαράς χρησιμοποιήθηκαν ως κριτήριο για την παρουσία του ιού αυτού στις μολυσμένες καλλιέργειες.
(3) Η ενδορρινική και από του στόματος χορήγηση υλικού από όψιμα περάσματα ενός από τους απομονωμένους παράγοντες σε δύο Rhesus είχε ως αποτέλεσμα έντονο εξάνθημα που έμοιαζε με ιλαρά σε ένα από τα ζώα και οι δύο πίθηκοι ανέπτυξαν αντισώματα έναντι του εμβολιασμένου στελέχους.
(4) Σε ορολογικές μελέτες ορών οξείας και ανάρρωσης από ασθενείς με ιλαρά που χρησιμοποίησαν ως αντιγόνο καλλιέργειες νεφρικού ιστού πιθήκων μολυσμένες από τον ιό της ιλαράς σε δοκιμές πρόσδεσης συμπληρώματος παρατηρήθηκε σε όλες τις περιπτώσεις σαφής αύξηση των αντισωμάτων.
Δείτε εδώ την εργασία: https://viroliegyhome.files.wordpress.com/2022/12/bech-von-magnus-1959-1.pdf
Αυτό που μπορούμε να αποκομίσουμε από αυτές τις τρεις μελέτες σε συνδυασμό με τους δικούς του μη εμβολιασμένους ελέγχους του Enders είναι ότι δεν ήταν ποτέ απαραίτητος ένας "ιός" προκειμένου να εμφανιστεί το κυτταροπαθογόνο αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα αυτό παρατηρήθηκε σε καλλιέργειες νεφρικών κυττάρων από υγιείς πιθήκους. Αναφέρθηκε ότι τα ευρήματα αυτά δεν ήταν σπάνια, καθώς η παρατήρηση αυτού του κυτταροπαθογόνου αποτελέσματος σε μη εμβολιασμένες καλλιέργειες από υγιείς πιθήκους ήταν στην πραγματικότητα μάλλον συχνή. Έτσι, είναι σαφές ότι η ίδια η μέθοδος καλλιέργειας κυττάρων, η οποία συνίσταται στην καταπόνηση και την ασιτία των κυττάρων που βρίσκονται εκτός του φυσικού τους περιβάλλοντος και στην κατάποση τους με νεφροτοξικά αντιβιοτικά καθώς και στην ανάμειξη ξένων ζωικών υλικών και άλλων χημικών προσθέτων, οδηγεί στο θάνατο του κυττάρου. Καθώς αυτή η κυτταροπαθογόνος επίδραση δεν ήταν ειδική για έναν "ιό" και εμφανίστηκε σε καλλιέργειες χωρίς την παρουσία "ιών", δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ισχυριστεί κανείς την παρουσία ενός "ιού", όπως δήλωσαν τόσο οι Cohen et al. όσο και οι Von Magnus et al. Συνεπώς, δεν έχουν καμία αξία τα αποτελέσματα που προκύπτουν από αυτό το ψευδοεπιστημονικό πείραμα.
Ενώ οι παραπάνω μελέτες θα πρέπει να είναι αρκετές για να ξεπλύνουν κάθε αμφιβολία που έχει απομείνει σχετικά με την δόλια χρήση ενός κυτταροπαθογόνου αποτελέσματος ως επιβεβαίωση της παρουσίας ενός "ιού" στο δείγμα, ρίχνω στο μίγμα και μια δημοσίευση του 1956 από τους Hull et al. η οποία παρέχει ακόμη πιο καταδικαστικά στοιχεία που υποστηρίζουν τη διακοπή αυτής της ψευδοεπιστημονικής πρακτικής. Σε αυτή τη δημοσίευση, οι ερευνητές δήλωσαν ότι η χρήση της μεθόδου της κυτταροκαλλιέργειας οδήγησε στην ανακάλυψη πολλών άγνωστων κυτταροπαθογόνων παραγόντων που μπορούν να ανιχνευθούν μόνο με τη χρήση αυτής της πρακτικής. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ελαφρές παραλλαγές στην ΚΠΕ που παρατηρήθηκαν κατά τη διάρκεια της καλλιέργειας για τα εμβόλια πολιομυελίτιδας για να ισχυριστούν ότι υπήρχαν τουλάχιστον 10 άλλοι αόρατοι "ιοειδείς παράγοντες" που υπήρχαν σε διάφορες χρονικές στιγμές μέσα στις καλλιέργειες. Ενώ οι Hull et al. πίστευαν ότι οι παράγοντες αυτοί πιθανότατα προέρχονταν μέσα από τα νεφρικά κύτταρα των πιθήκων, δήλωσαν ότι υπήρχε η πιθανότητα αυτοί οι "παράγοντες" να αντιπροσωπεύουν προσμίξεις από ανθρώπινες πηγές, ορό αλόγου, θρεπτικό μέσο ή άλλα διαλύματα που χρησιμοποιήθηκαν κατά την προετοιμασία των καλλιεργειών. Ανεξάρτητα από αυτό, αποφάσισαν ότι αυτοί οι αόρατοι παράγοντες, οι οποίοι "ανακτήθηκαν" από φυσιολογικές ή μη εμβολιασμένες καλλιέργειες ελέγχου από υγιείς πιθήκους, ήταν "ιοί πιθήκων". Οι ερευνητές το έκαναν αυτό παρά το γεγονός ότι δεν μπόρεσαν να αρρωστήσουν κανένα ζώο μέσω διαφόρων οδών έγχυσης, πέρα από δύο εξαιρέσεις όπου δύο από τους "ιούς" προκάλεσαν θάνατο κατά την έγχυση στον εγκέφαλο. Ωστόσο, κατά την έγχυση αυτών των δύο "ιών" στους μύες, δεν εμφανίστηκε καμία ασθένεια. Με άλλα λόγια, οι Hull et al. παρατήρησαν κυτταροπαθογόνες επιδράσεις που υποκειμενικά έκριναν ότι δεν προκαλούνταν από τον "ιό" της πολιομυελίτιδας τόσο σε εμβολιασμένες όσο και σε μη εμβολιασμένες καλλιέργειες και αποφάσισαν ότι πρέπει να υπάρχουν διαφορετικοί "ιοί" μέσα στην καλλιέργεια με βάση το πρότυπο του κυτταρικού θανάτου που παρατηρήθηκε. Αυτά τα μίγματα που θεωρήθηκε ότι περιείχαν αόρατους "ιούς" αποδείχθηκε σταθερά ότι δεν ήταν παθογόνα, επομένως οι μη παρατηρήσιμες οντότητες από μη εμβολιασμένες καλλιέργειες με το ίδιο μοτίβο CPE από υγιείς πιθήκους δεν πληρούσαν τον ορισμό του "ιού":"
Ιογενείς παράγοντες που ανακτήθηκαν από καλλιέργειες ιστών νεφρικών κυττάρων πιθήκων
"Η αυξημένη χρήση της τεχνικής της καλλιέργειας κυττάρων για την απομόνωση, τη συντήρηση και τη μελέτη των ιών οδήγησε στην ανακάλυψη πολλών άγνωστων μέχρι σήμερα κυτταροπαθογόνων παραγόντων. Κατά τον έλεγχο ανθρώπινων δειγμάτων κοπράνων ή ορθικών επιχρισμάτων για ιούς πολιομυελίτιδας, ο Melnick (1) απομόνωσε αρκετούς "ορφανούς ιούς" που δεν τυποποιούνται με αντιορούς πολιομυελίτιδας και από την ίδια πηγή ο Sabin (2) έλαβε 5 ιούς που αναφέρονται ως He1- He2, κ.λπ. Η νέα σειρά ιών RI απομονώθηκε σε καλλιέργεια ιστών από τους Hilleman και Werner (3) από πλύσεις λαιμού ασθενών με αναπνευστική νόσο. Οι Rowe, Huebner κ.ά. (4) απομόνωσαν μια παρόμοια ομάδα ιών, την ομάδα APC, η οποία πρωτοεμφανίστηκε σε καλλιέργειες ιστού ανθρώπινου αδενοειδούς και αμυγδαλικού ιστού και αργότερα ανακτήθηκε από πλύσεις οφθαλμών ασθενών με επιπεφυκίτιδα. Πρόσφατα οι Rustigian et al. (5) ανέφεραν την ανάκτηση δύο κυτταροπαθογόνων παραγόντων από καλλιέργειες νεφρικών κυττάρων πιθήκων. Έτσι, ένας αριθµός ιογενών παραγόντων είναι παρών στους ιστούς και τα εκκρίµατα του ανθρώπου και των κατώτερων ζώων, οι οποίοι δεν ανιχνεύονται µε άλλες µεθόδους εκτός από την καλλιέργεια ιστών.
Κατά τη διάρκεια της παραγωγής και της δοκιμής του εμβολίου της πολιομυελίτιδας, παρατηρήθηκαν στα εργαστήριά μας και σε άλλα που συμμετείχαν στο πρόγραμμα αυτό εκατοντάδες χιλιάδες καλλιέργειες νεφρών πιθήκων που παρασκευάστηκαν από χιλιάδες πιθήκους. Συναντήθηκαν επίσης πολυάριθμοι φιλτραριστοί, μεταβιβάσιμοι κυτταροπαθογόνοι παράγοντες εκτός από τον ιό της πολιομυελίτιδας. Αν και οι παράγοντες αυτοί πιθανώς εισήχθησαν στις καλλιέργειες με τα νεφρικά κύτταρα πιθήκων, παραμένει η απομακρυσμένη πιθανότητα ότι ορισμένοι αποτελούν προσμίξεις από ανθρώπινες πηγές, ορό αλόγου, θρεπτικό μέσο ή άλλα διαλύματα που χρησιμοποιήθηκαν για την προετοιμασία των καλλιεργειών. Η παρούσα έκθεση περιγράφει 8 ανοσολογικά διαφορετικούς παράγοντες που απομονώθηκαν και μελετήθηκαν στα εργαστήριά μας και κάνει αναφορά σε 2 από άλλες πηγές".
"Οι παράγοντες που απομονώθηκαν θα αναφέρονται ως "ιοί των πιθήκων" (S.V.) μέχρις ότου διαπιστωθεί οριστική συσχέτιση με κάποιον άλλο ξενιστή ή ταυτοποίηση. Οι παράγοντες αυτοί θα αναφέρονται ως S.V.1, S.V.2, κ.λπ. Από την αρχική οµάδα παραγόντων που περιλάµβανε τους S.V., έως τους S.V.15, οκτώ (S.V. 1, 2 4, 5, 6, 11, 12 και 15) θα περιγραφούν στην παρούσα εργασία. Οι αριθμοί που έλειπαν ανήκαν σε παράγοντες που αναγνωρίστηκαν ή επαναταξινομήθηκαν μετά από μελέτες αντιορού ή που δεν έχουν ακόμη μελετηθεί επαρκώς για να συμπεριληφθούν προς το παρόν. Στην τελευταία κατηγορία περιλαμβάνεται ο S.V.13 ο οποίος είναι ο "δαντελωτός ή αφρίζων" παράγοντας που παρατηρείται συχνά σε καλλιέργειες νεφρικών κυττάρων πιθήκου.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Ακολουθεί μια σύντομη περιγραφή της αρχικής απομόνωσης και περιγραφής των 8 παραγόντων που αναφέρονται ανωτέρω. Ο S.V.1 ανακτήθηκε από καλλιέργειες κυλινδρικών σωλήνων από τρυψινοποιημένα κύτταρα νεφρών πιθήκων που φυτεύτηκαν στις 8 Φεβρουαρίου 1954. Η σειρά αυτή περιελάμβανε 1.700 σωληνάρια που παρασκευάστηκαν από μια δεξαμενή νεφρών από 4 φαινομενικά υγιείς πιθήκους cynomolgus. Μετά από 6 έως 8 ημέρες επώασης οι καλλιέργειες εμφανίστηκαν ικανοποιητικές και χρησιμοποιήθηκαν για τιτλοδοτήσεις του πολιοϊού. Μετά από 6 ακόμη ημέρες επώασης παρατηρήθηκε σε ορισμένες καλλιέργειες ένας τύπος καταστροφής των κυττάρων πέραν του τελικού σημείου του πολιοϊού που ήταν άτυπος της βλάβης που προκαλεί ο τελευταίος. Αυτή η άτυπη βλάβη παρατηρήθηκε στο 17% των καλλιεργειών. Αυτή η ευπαθογόνος επίδραση (C.P.E.) χαρακτηριζόταν από μείωση του μεγέθους και ευδιάκριτη στρογγυλοποίηση των κυττάρων".
"Οι πίθηκοι εμβολιάστηκαν ενδοεγκεφαλικά, ενδομυϊκά και σε ορισμένες περιπτώσεις με άλλες οδούς με όλους τους ιούς. Ο ορός από κάθε μαϊμού που εμβολιάστηκε εξετάστηκε πρώτα για αντισώματα έναντι του συγκεκριμένου ιού που επρόκειτο να εγχυθεί. Χρησιμοποιήθηκαν μόνο αρνητικά ζώα. Με εξαίρεση τους S.V.12 και S.V.15, δεν παρατηρήθηκαν ενδείξεις κλινικής νόσου ή ακαθάριστων ή ιστοπαθολογικών αλλοιώσεων. Οι πίθηκοι που εμβολιάστηκαν ενδοεγκεφαλικά με ιούς S.V.12 και S.V.15 υψηλού τίτλου, χωρίς να έχουν αραιωθεί, υπέκυψαν μέσα σε 4 έως 6 ημέρες μετά τον εμβολιασμό. Ο συγκεκριμένος τύπος του εμβολιασμένου ιού ανακτήθηκε εύκολα από τους ιστούς του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού αυτών των ζώων. Οι ίδιοι αυτοί δύο ιοί, ωστόσο, όταν εμβολιάστηκαν ενδομυϊκά σε πιθήκους απέτυχαν να προκαλέσουν κλινική νόσο ή ακαθάριστες ή ιστοπαθολογικές αλλοιώσεις. Οι ιστοπαθολογικές αλλοιώσεις που παρατηρήθηκαν στους ενδοεγκεφαλικά εμβολιασμένους πιθήκους αποκάλυψαν νέκρωση και πλήρη καταστροφή του χοριοειδούς πλέγματος καθώς και γενικευμένη ασηπτικού τύπου μηνιγγίτιδα. Δεν παρατηρήθηκε άλλη εγκεφαλική παθολογία ή αλλοιώσεις που να μοιάζουν με εκείνες της πολιομυελίτιδας. Τα διάφορα όργανα που μελετήθηκαν δεν παρουσίασαν αναγνωρισμένες αλλοιώσεις και φάνηκε ότι όλη η προσβολή περιοριζόταν στο κεντρικό νευρικό σύστημα στην περιοχή του εμβολιασμού από τον ιό. Οι αλλοιώσεις που προκλήθηκαν από τον S.V.12 και τον S.V.I5 ήταν δυσδιάκριτες.
Παρόλο που δεν δημιουργήθηκε καμία αναγνωρίσιμη ασθένεια στους πιθήκους που εμβολιάστηκαν με αυτούς τους ιούς, με τις προαναφερθείσες εξαιρέσεις, στα εργαστήριά μας, αλλά και σε άλλα, προέκυψαν κάποιες ενδείξεις ότι οι S.V.2 και S.V6, μπορεί να έχουν κάποια αιτιολογική σημασία στις εντερικές λοιμώξεις".
"Κανένας από αυτούς τους ιούς των πιθήκων δεν μόλυνε τα εμβρυοποιημένα αυγά, όπως προσδιορίζεται από το θάνατο του εμβρύου. Ωστόσο, ένας παράγοντας από την A.M.S.G.S. που ταυτοποιήθηκε ως S.V., είχε ανακτηθεί από εμβρυοποιημένα αυγά που είχαν εμβολιαστεί με υγρά καλλιέργειας ιστού νεφρών πιθήκων. Ομάδες ενήλικων και θηλαζόντων ποντικών εμβολιάστηκαν ενδοεγκεφαλικά και ενδοπεριτοναϊκά με κάθε ιό. Ωστόσο, δεν παρατηρήθηκαν ενδείξεις ασθένειας ούτε θάνατος των ποντικών. Οι αρουραίοι και τα κουνέλια που εμβολιάστηκαν με ζώντα ιό για την παραγωγή αντιορού επίσης δεν υπέκυψαν σε μόλυνση με κανέναν από αυτούς τους παράγοντες".
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Περιγράφηκαν οι απομονώσεις και τα χαρακτηριστικά 8 φαινομενικά νέων ιών. Αν και δεν έχουν παρουσιαστεί οριστικές αποδείξεις, οι παράγοντες αυτοί είναι πιθανώς πιθηκοειδούς προέλευσης. Επίσης δεν έχει διαπιστωθεί για ποιες ασθένειες, αν υπάρχουν, μπορεί να ευθύνονται στους πιθήκους. Ο S.V.2 και ο S.V.6, µπορεί να είναι αιτιολογικοί παράγοντες σε εντερικές λοιµώξεις πιθήκων, εφόσον και οι δύο έχουν αποµονωθεί από δείγµατα κοπράνων ζώων που έπασχαν από διάρροια. Κανένας από αυτούς δεν έχει προκαλέσει πειραματικές λοιμώξεις όταν εμβολιάζονται ενδομυϊκά, παρόλο που τόσο ο S.V.12 όσο και ο S.V.15 προκάλεσαν παράλυση τύπου προσβολής και θάνατο σε πιθήκους μετά από ενδοεγκεφαλικό εμβολιασμό. Οι προσπάθειες που γίνονται για τη μόλυνση πιθήκων με άλλες οδούς εμβολιασμού δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί".
Η μεγαλύτερη σημασία αυτών των ιών ήταν η εμφάνισή τους σε καλλιέργειες ιστών που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή και τη δοκιμή εμβολίων πολιομυελίτιδας. Αυτό υπήρξε ιδιαίτερα ενοχλητικό κατά τη διάρκεια των δοκιμών ασφάλειας του εμβολίου σε καλλιέργειες ιστών, καθώς η εμφάνιση αυτών των ιών σε πολλές περιπτώσεις ακύρωσε τις δοκιμές για τον ιό της πολιομυελίτιδας, καθιστώντας αναγκαία την επανάληψη των δοκιμών και καθυστερώντας έτσι την κυκλοφορία του εμβολίου. Υπήρξε επίσης το πρόβλημα της απόδειξης σε ορισμένες περιπτώσεις ότι ο μολυσματικός "ιός των πιθήκων" που απομονώθηκε κατά τη διάρκεια μιας δοκιμής ασφάλειας εμβολίου δεν υπήρχε στο υπό δοκιμή δείγμα εμβολίου. Σε γενικές γραμμές, ωστόσο, αυτό δεν αποτέλεσε πρόβλημα, δεδομένου ότι πολλοί από αυτούς τους παράγοντες έχουν ανακτηθεί από κανονικές ή μη εμβολιασμένες καλλιέργειες ελέγχου".
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
"Περιγράφηκαν οκτώ προφανώς νέοι υπομικροσκοπικοί, φιλτραρίσιμοι, κυτταροπαθογόνοι παράγοντες που ανακτήθηκαν σε καλλιέργειες ιστών από νεφρικό ιστό πιθήκων rhesus και cynomolgus. Δεν έχουν γίνει σαφείς συσχετίσεις μεταξύ οποιουδήποτε από αυτούς τους παράγοντες και φυσικά εμφανιζόμενων ασθενειών πιθήκων ή άλλων ζώων. Έχει συζητηθεί η σημασία αυτών των ιών στο πρόγραμμα εμβολιασμού κατά της πολιομυελίτιδας και τα προβλήματα που δημιουργούνται από αυτούς κατά τον έλεγχο της ασφάλειας του εμβολίου σε καλλιέργεια ιστών".
Δείτε εδώ την εργασία: https://viroliegyhome.files.wordpress.com/2022/12/hull1956.pdf
Αυτές οι μελέτες από μόνες τους θα πρέπει να είναι αρκετές για να δείξουν ότι, όταν γίνονται έλεγχοι, η κυτταροπαθογόνος επίδραση που παρατηρείται και αποδίδεται στην παρουσία ενός αόρατου "ιού" αποδεικνύεται ότι ΔΕΝ είναι ειδική για οποιονδήποτε "ιό". Στην πραγματικότητα, κανένας "ιός" δεν είναι απαραίτητος για τη δημιουργία αυτού του αποτελέσματος. Ευτυχώς, είμαστε αρκετά τυχεροί που ο Dr. Stefan Lanka δεν επαναπαύτηκε απλώς στη δουλειά άλλων για να το δείξει αυτό και ανέλαβε να επαληθεύσει αυτά τα ευρήματα κάνοντας τη δική του σειρά πειραμάτων ελέγχου, βάζοντας έτσι το παροιμιώδες τελευταίο καρφί στο φέρετρο αυτής της ψευδοεπιστημονικής πρακτικής. Καθώς ο Dr. Cowan έκανε μια απολύτως εξαιρετική δουλειά αναλύοντας τα πειράματα ελέγχου του Dr. Lanka’, παραθέτω αποσπάσματα από το βιβλίο του Breaking the Spell:
"Εδώ είναι η ουσία του πειράματος του Lanka, που έγινε από ένα ανεξάρτητο επαγγελματικό εργαστήριο που ειδικεύεται στην καλλιέργεια κυττάρων. Όπως φαίνεται σε αυτή τη σειρά φωτογραφιών, κάθε μία από τις τέσσερις κάθετες στήλες είναι ένα ξεχωριστό πείραμα. Η επάνω φωτογραφία σε κάθε στήλη τραβήχτηκε την πρώτη ημέρα και η κάτω φωτογραφία τραβήχτηκε την πέμπτη ημέρα.
Στην πρώτη κάθετη στήλη, τα φυσιολογικά κύτταρα καλλιεργήθηκαν με κανονικό θρεπτικό μέσο και μόνο μια μικρή ποσότητα αντιβιοτικών. Όπως μπορείτε να δείτε, ούτε την πρώτη ούτε την πέμπτη ημέρα βρέθηκε CPE- τα κύτταρα συνέχισαν την κανονική, υγιή ανάπτυξή τους.
Στην κάθετη στήλη δύο, τα φυσιολογικά κύτταρα καλλιεργήθηκαν και πάλι με κανονικό θρεπτικό μέσο και μικρή ποσότητα αντιβιοτικών, αλλά αυτή τη φορά προστέθηκε 10% εμβρυϊκός ορός μοσχαριού για τον εμπλουτισμό του μέσου. Και πάλι, τα κύτταρα της καλλιέργειας αναπτύχθηκαν κανονικά, τόσο την πρώτη όσο και την πέμπτη ημέρα.
Η τρίτη κάθετη στήλη δείχνει τι συνέβη όταν η ομάδα του Δρ Λάνκα χρησιμοποίησε τις ίδιες διαδικασίες που έχουν χρησιμοποιηθεί σε κάθε σύγχρονο πείραμα απομόνωσης κάθε παθογόνου ιού που έχω δει. Αυτό περιελάμβανε την αλλαγή του θρεπτικού μέσου σε "ελάχιστο θρεπτικό μέσο" -δηλαδή τη μείωση του ποσοστού του εμβρυϊκού ορού μοσχαριού από το συνηθισμένο 10% σε 1%, το οποίο μειώνει τα θρεπτικά συστατικά που είναι διαθέσιμα για την ανάπτυξη των κυττάρων, με αποτέλεσμα να τα στρεσάρει- και τον τριπλασιασμό της συγκέντρωσης των αντιβιοτικών. Όπως μπορείτε να δείτε, την πέμπτη ημέρα του πειράματος εμφανίστηκε η χαρακτηριστική CPE, "αποδεικνύοντας" την ύπαρξη και την παθογένεια του ιού - μόνο που σε κανένα σημείο δεν προστέθηκε στην καλλιέργεια ένας παθογόνος ιός. Αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να σημαίνει μόνο ότι η CPE ήταν αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο έγινε το πείραμα της καλλιέργειας και όχι από κάποιον ιό.
Η τέταρτη και τελευταία κάθετη στήλη είναι η ίδια με την τρίτη κάθετη στήλη, με τη διαφορά ότι σε αυτή την καλλιέργεια προστέθηκε διάλυμα καθαρού RNA από ζύμη. Αυτό παρήγαγε το ίδιο αποτέλεσμα με τη στήλη τρία, αποδεικνύοντας και πάλι ότι είναι η τεχνική της καλλιέργειας -και όχι ένας ιός- που προκαλεί το CPE".
Άκυρο Πείραμα = Άκυροι Έλεγχοι
Ελπίζω ότι θα πρέπει να έχει γίνει σαφές από τώρα γιατί η ιολογία έχει πρόβλημα ελέγχου. Η ίδια η μέθοδος καλλιέργειας κυττάρων δεν αποτελεί έγκυρη πειραματική διάταξη, καθώς δεν σχεδιάστηκε ποτέ μέσω της τήρησης της επιστημονικής μεθόδου. Το πείραμα δημιουργεί το αποτέλεσμα (CPE) και στη συνέχεια υποθέτει μια αιτία ("ιός") χωρίς ποτέ να επαληθεύεται ότι η υποτιθέμενη αιτία υπάρχει εξαρχής. Ακόμη και αν τους δώσουμε περιθώριο με τη χρήση της κυτταροκαλλιέργειας ως έγκυρο πείραμα για την απόδειξη της παρουσίας ενός "ιού", το κυτταροπαθογενετικό αποτέλεσμα είναι γνωστό ότι προκαλείται από πολλούς άλλους παράγοντες που δεν σχετίζονται με οποιονδήποτε "ιό", καθιστώντας έτσι την εξήγηση ενός φανταστικού "ιού" ως ένοχου εντελώς περιττή. Η επίρριψη ευθυνών σε αόρατους "ιούς" για την παρατηρούμενη CPE αντί άλλων εξηγήσεων επισημάνθηκε σε ένα τεχνικό δελτίο για την καλλιέργεια κυττάρων:
Κατανόηση και διαχείριση της μόλυνσης της κυτταρικής καλλιέργειας
"Δεδομένου ότι οι κυτταροπαθητικοί ιοί συνήθως καταστρέφουν τις καλλιέργειες που μολύνουν, τείνουν να είναι αυτοπεριοριζόμενοι. Έτσι, όταν οι καλλιέργειες αυτοκαταστρέφονται χωρίς προφανή λόγο και δεν μπορούν να βρεθούν ενδείξεις κοινών βιολογικών επιμολυντών, συχνά κατηγορούνται οι κρυπτικοί ιοί. (Βλέπε εικόνες 3α και 3β.) Είναι τέλειοι ένοχοι, αόρατοι και μη ανιχνεύσιμοι- ένοχοι χωρίς άμεσες αποδείξεις. Αυτό είναι ατυχές, καθώς η πραγματική αιτία αυτής της καταστροφής της καλλιέργειας μπορεί να είναι κάτι άλλο, ενδεχομένως μυκόπλασμα ή χημική μόλυνση, και ως εκ τούτου θα περάσει απαρατήρητη για να γίνει ένα πιο σοβαρό πρόβλημα".
https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://safety.fsu.edu/safety_manual/supporting_docs/Understanding%2520and%2520Managing%2520Cell%2520Culture%2520Contamination.pdf&ved=2ahUKEwjPy_a7nPbuAhVPVs0KHbMbAoAQFjAAegQIARAC&usg=AOvVaw3M6StZvPbYyw30IqM9YhAY
Είναι γνωστό ότι η CPE μπορεί να προκληθεί από άλλους παράγοντες εκτός από τους "ιούς", όπως π.χ:
Βακτήρια
Αμοιβάδα
Παράσιτα
Αντιβιοτικά
Αντιμυκητιασικά
Χημικοί μολυντές
Ηλικία και φθορά των κυττάρων
Περιβαλλοντικό στρες
Και για να μην ξεχάσω, οι επίσης φανταστικές "ιόμορφες" οντότητες (που ομολογείται ότι είναι αδύνατο να διαχωριστούν από τους "ιούς"), γνωστά ως εξωσώματα, λέγεται επίσης ότι δημιουργούν κυτταροπαθογόνες επιδράσεις.
Για να επαναλάβουμε, το κυτταροπαθογόνο αποτέλεσμα ΔΕΝ αποτελεί έγκυρη εξαρτημένη μεταβλητή, καθώς δεν είναι ένα φυσικά παρατηρούμενο φαινόμενο και μπορεί να εξηγηθεί από διάφορους παράγοντες εκτός από έναν αόρατο "ιό". Τα μη καθαρισμένα υγρά που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια της καλλιέργειας δεν αποτελούν έγκυρη ανεξάρτητη μεταβλητή, καθώς ο "ιός" που υποτίθεται ότι υπάρχει μέσα σε αυτά δεν έχει αποδειχθεί ποτέ ότι υπάρχει σε καθαρισμένη και απομονωμένη κατάσταση πριν από τη διεξαγωγή του πειράματος. Έτσι, η εκτέλεση της κυτταροκαλλιέργειας ως απόδειξη για έναν "ιό" είναι εντελώς αντιεπιστημονική, καθώς δεν μπορεί να ακολουθηθεί η επιστημονική μέθοδος. Ωστόσο, για χάρη επιχειρημάτων, ας επιτρέψουμε στους ιολόγους να έχουν την κυτταροκαλλιέργεια και το κυτταροπαθογόνο αποτέλεσμα ως έγκυρο πείραμα. Αυτό θα σήμαινε ότι θα έπρεπε να έχουν έγκυρους ελέγχους που θα πραγματοποιούνται κάθε φορά παράλληλα με τις κυτταροκαλλιέργειες. Θα πίστευε κανείς ότι αυτό θα ήταν σύνηθες σε εργασίες ιολογίας, όπως είδαμε σε αυτές της δεκαετίας του 1950. Ωστόσο, τις περισσότερες φορές, είτε δεν γίνεται ποτέ καμία αναφορά στους ελέγχους μέσα στις μελέτες που παρέχονται ως απόδειξη για την ύπαρξη "ιών" είτε το τι έγινε στην καλλιέργεια ελέγχου είναι ασαφές. Ίσως αυτό να οφείλεται στα καταστροφικά συμπεράσματα που έβγαλαν οι συγγραφείς των μελετών της δεκαετίας του 1950, τα οποία ζημίωσαν ανεπανόρθωτα τον ισχυρισμό περί "ιογενούς" αιτίας της παρατηρούμενης ΚΠΕ; Σε κάθε περίπτωση, αν οι ιολόγοι πραγματοποιούν έλεγχο, συνήθως κάνουν αυτό που ονομάζουν "εικονικές μολύνσεις":
Εικονικά Μολυσμένο (mock-infected)
"Έλεγχος που χρησιμοποιείται σε πειράματα μόλυνσης. Χρησιμοποιούνται δύο δείγματα το ένα μολύνεται με τον ιό/φορέα ενδιαφέροντος και το άλλο αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο εκτός από τον ιό. Μερικές φορές χρησιμοποιείται ένα μη ιογενές στέλεχος στο δείγμα που έχει μολυνθεί με μάρτυρα".
https://www.genscript.com/biology-glossary/10558/mock-infected
Αυτό σημαίνει ότι οι ιολόγοι υποτίθεται ότι χρησιμοποιούν το ίδιο κύτταρο με τα ίδια πρόσθετα (αντιβιοτικά, αντιμυκητιασικά, ελάχιστα θρεπτικά μέσα, εμβρυϊκό ορό βοοειδών κ.λπ.), αλλά χωρίς την προσθήκη του "ιού". Ας ρίξουμε μια ματιά σε μερικά παραδείγματα προκειμένου να δούμε αν αυτό κάνουν. Σε αυτή την πρώτη περίπτωση, οι συγγραφείς μιας μελέτης του CDC δηλώνουν ότι η εικονικά μολυσμένη καλλιέργεια υποβλήθηκε σε επεξεργασία μόνο με το μέσο, οπότε αυτό φαίνεται να ταιριάζει με τον παραπάνω ορισμό. Ωστόσο, δεν αναφέρεται αν το μέσο ήταν ακριβώς το ίδιο με εκείνο της πειραματικής καλλιέργειας. Πρέπει να υποθέσουμε ότι αυτό ισχύει, γεγονός που αποτελεί πρόβλημα, όπως θα αποδειχθεί στη συνέχεια.
Αναπαραγωγή του κορονοϊού SARS σε κυτταρικές σειρές
Αυτή η δεύτερη μελέτη είναι μία από τις καίριες πρώιμες μελέτες "SARS-COV-2" από τους Zhu et al. Μας λένε μόνο ότι ο έλεγχος είναι εικονικά μολυσμένος και έτσι πρέπει και πάλι να υποθέσουμε ότι οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ακριβώς το ίδιο μέσο/συστατικά, καθώς δεν παρέχονται άλλες λεπτομέρειες.
Ένας νέος κορονοϊός από ασθενείς με πνευμονία στην Κίνα
Αυτό το τρίτο παράδειγμα προέρχεται από μια αυστραλιανή μελέτη τον Απρίλιο του 2020, η οποία είναι διαβόητη για την προσθήκη τρυψίνης, ενός πρωτεϊνικού χωνευτή, στην καλλιέργεια προκειμένου να δημιουργηθεί η "αιχμή" κορώνα στις εικόνες ΗΜ. Οι ερευνητές μας δίνουν αυτό που ονομάζουν μη μολυσμένα κύτταρα ελέγχου. Και πάλι, πρέπει να υποθέσουμε ότι το μη μολυσμένο κύτταρο αντιμετωπίστηκε ακριβώς όπως το μολυσμένο κύτταρο, καθώς δεν παρέχονται λεπτομέρειες.
Απομόνωση και ταχεία κοινοποίηση του νέου κορονοϊού του 2019 (SARS-CoV-2) από τον πρώτο ασθενή που διαγνώστηκε με COVID-19 στην Αυστραλία
Σε αυτή την τελευταία μελέτη των Zhou et al. που αποτελεί έναν από τους πυλώνες της απάτης "SARS-COV-2", μας λένε ότι χρησιμοποιήθηκε ένας εικονικός "ιός". Τι είναι ένας εικονικός "ιός"; Οι Zhou et al. δεν λένε.
Ένα ξέσπασμα πνευμονίας που σχετίζεται με έναν νέο κορονοϊό πιθανής προέλευσης νυχτερίδας
Ή δεν το είπαν δημόσια. Ωστόσο, σε μια ιδιωτική αλληλογραφία μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, δόθηκαν κάποιες περαιτέρω λεπτομέρειες σχετικά με την κατάσταση αυτή. Από το καταπληκτικό δοκίμιο του Dr. Mark Bailey "A Farewell to Virology", μαθαίνουμε ότι στην πειραματική καλλιέργεια, τα αντιβιοτικά διπλασιάστηκαν κατά τη διάρκεια των πειραμάτων καλλιέργειας για να επιτευχθεί κυτταροπαθογόνο αποτέλεσμα σε 1 από τις 24 καλλιέργειες. Αυτό δεν είναι μόνο ένα εκπληκτικό ποσοστό αποτυχίας στην καλλιέργεια ενός "ιού", αλλά η προσθήκη περισσότερων αντιβιοτικών στην πειραματική καλλιέργεια ακυρώνει πλήρως τα αποτελέσματα, καθώς ο έλεγχος δεν έτυχε της ίδιας μεταχείρισης.
Όπως φαίνεται σε αυτά τα παραδείγματα, το τι έγινε στους εικονικά μολυσμένους ελέγχους δεν είναι σαφώς καθορισμένο και πρέπει να θεωρηθεί ως παραδοχή ότι οι δύο καλλιέργειες υποβλήθηκαν στην ίδια μεταχείριση μείον τον υποτιθέμενο "ιό". Ωστόσο, η παραδοχή των Zhou et al. είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο δεν μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι καλλιέργειες αντιμετωπίστηκαν εξίσου, καθώς αυτό προφανώς δεν συνέβη. Η προσθήκη περισσότερων αντιβιοτικών στην πειραματική καλλιέργεια δεν αναφέρθηκε ποτέ πουθενά μέσα στην εργασία. Οι Zhou et al. διέπραξαν επιστημονική απάτη. Πόσες άλλες μελέτες "ιών" θα αποδεικνυόταν ότι έκαναν το ίδιο, αν οι ερευνητές ήταν τόσο ειλικρινείς όσο η Xing-Lou Yang σε μια ανταλλαγή e-mail; Οι λεπτομέρειες σχετικά με το τι έγινε στους εικονικά μολυσμένους ελέγχους πρέπει να παρέχονται με κάθε δημοσίευση, αλλά αυτό συμβαίνει σπάνια, αν ποτέ, στην περίπτωση αυτή.
Ωστόσο, υπάρχει ένα ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα για την ιολογία από την έλλειψη κακώς καθορισμένων ελέγχων εικονικής μόλυνσης, ακόμη και αν χρησιμοποιούνται όλα τα ίδια πρόσθετα. Θυμηθείτε, ένας έλεγχος υποτίθεται ότι εξαλείφει μόνο τη μία μεταβλητή που μελετάται, δηλαδή τα υποτιθέμενα "ιικά" σωματίδια. Καθώς τα υγρά που χρησιμοποιούνται για την "εμβολιασμένη" καλλιέργεια είναι παραδεκτό ότι δεν περιέχουν μόνο καθαρισμένα και απομονωμένα σωματίδια "ιού" αλλά μια ολόκληρη γκάμα πιθανών ουσιών, όπως υλικά ξενιστών, βακτήρια, μύκητες, μικροκυτταρικά σώματα κ.λπ., οι εικονικές μολύνσεις στις οποίες δεν προστίθενται ανθρώπινα υγρά στην καλλιέργεια δεν είναι κατάλληλοι έλεγχοι. Ο σωστός έλεγχος θα ήταν η χρήση δείγματος από υγιή άνθρωπο, το οποίο αντιμετωπίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως τα υγρά με τον υποτιθέμενο "ιό". Αυτό περιλαµβάνει την προσθήκη των υγρών του υγιούς ανθρώπου σε µέσο µεταφοράς "ιού" το οποίο περιέχει πρόσθετα χηµικά, θρεπτικά συστατικά, ορό βοοειδών, αντιβιοτικά/αντιµυκητιασικά κ.λπ. καθώς αυτό το βήµα γίνεται αµέσως στο δείγµα "ιού" κατά τη συλλογή. Η παράλειψη των υγρών από υγιή άτομα εκτός ελέγχου ακυρώνει την εικονική μόλυνση, καθώς υπάρχουν πολυάριθμες συγχυτικές μεταβλητές στην πειραματική καλλιέργεια που λείπουν από την εικονική μολυσμένη καλλιέργεια. Έτσι, ενώ ο έλεγχος με εικονική μόλυνση μπορεί να θεωρηθεί ως έλεγχος, δεν είναι ο κατάλληλος έλεγχος για τα ψευδοεπιστημονικά πειράματα κυτταροκαλλιέργειας.
Dr. Sam Bailey: Διαβούλευση για τους Iούς - BINTEO (Ελληνικοί υπότιτλοι)
Συνοψίζοντας:
Μια μελέτη με έλεγχο(υς) σχεδιάζεται για να διασφαλιστεί ότι τα αποτελέσματα οφείλονται στις ανεξάρτητες μεταβλητές του πειράματος
Η χρήση ελέγχων επιτρέπει τη μελέτη μιας μεταβλητής ή ενός παράγοντα κάθε φορά
Είναι σημαντικό τόσο η ομάδα(-ες) ελέγχου όσο και η άλλη (πειραματική) ομάδα(-ες) να εκτίθενται στις ίδιες συνθήκες εκτός από τη μία μεταβλητή που μελετάται
Σε σχέση με την ιολογία, αυτή η μία μεταβλητή θα ήταν τα υποτιθέμενα "ιικά" σωματίδια και επομένως είναι επιτακτικό ότι, εφόσον οι ιολόγοι χρησιμοποιούν ένα μη καθαρισμένο δείγμα από άρρωστο άνθρωπο, θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν και ένα μη καθαρισμένο δείγμα από υγιή άνθρωπο ως έλεγχο
Κατά τη διάρκεια των αρχών του 20ού αιώνα, προέκυψαν πολύ διαφορετικές ερμηνείες για τη φύση των "ιών", οι οποίες τέθηκαν αντιμέτωπες μεταξύ τους
Καμία πειραματική απόδειξη για αυτή ή εκείνη την αντίληψη, την οποία όλοι οι ερευνητές θα έπρεπε να έχουν αποδεχθεί, δεν μπορούσε να παρουσιαστεί από καμία πλευρά
Τα ευρήματα που συχνά αναφέρονταν από ορισμένους ερευνητές του "ιού" εκείνη την εποχή δεν επιβεβαιώνονταν από άλλους ερευνητές ως αποτέλεσμα των δικών τους πειραμάτων, ή οι παρατηρήσεις δεν μπορούσαν να αναπαραχθούν από όλους τους επιστήμονες που εργάζονταν με τον "ιό"
Συχνά, αναφέρονταν αντίθετα ευρήματα ή τα ευρήματα που είχαν εξεταστεί θεωρούνταν τεχνουργήματα
Κάθε εκδοχή της ερμηνείας του φαινομένου του "ιού" παρέμενε ανοιχτή σε επιθέσεις
Τα γεγονότα που παρουσιάστηκαν στο ειδικευμένο κοινό μπορούσαν συχνά να επανερμηνευθούν σε μυθοπλασίες από τους αντιπάλους, οι οποίοι έβαζαν στο παιχνίδι την εξάρτηση των ευρημάτων από τις συνθήκες παρατήρησης, την τοπική κατάσταση των πειραμάτων, την ερευνητική φύση των αποδόσεων των χαρακτηριστικών κ.λπ. ως πηγές λάθους
Τα ευρήματα που χρησιμοποιήθηκαν για την εμπειρική επιβεβαίωση μιας υποψιασμένης σχέσης συχνά σύντομα προστέθηκαν σε αρνητικά ευρήματα που αναφέρθηκαν από άλλους ερευνητές
Σε καμία περίπτωση το ένα μέρος δεν προσέφερε αδιάσειστες αποδείξεις που θα οδηγούσαν το άλλο μέρος να εγκαταλείψει τελικά τις κατηγορίες για τεχνουργήματα
Το 1954, η πρακτική της ιστοκαλλιέργειας, η οποία είχε αποδειχθεί ότι παρήγαγε τα ίδια αποτελέσματα σε υγιείς ιστούς, έπεσε σε δυσμένεια για τη νέα μέθοδο κυτταροκαλλιέργειας του John Franklin Enders
Η κυτταροκαλλιέργεια στηρίχθηκε στη δημιουργία του κυτταροπαθογόνου αποτελέσματος (CPE), μοτίβα κυτταρικού θανάτου, ως ειδικά για τους "ιούς", προκειμένου να εντοπιστεί ότι υπήρχαν μέσα στην καλλιέργεια
Παρόλο που η μέθοδος αυτή έγινε γρήγορα αποδεκτή ως το νέο χρυσό πρότυπο για την "απομόνωση ιών", ο ίδιος ο Enders αμφισβήτησε τα αποτελέσματά του, καθώς παρατήρησε αδιάφορο κυτταρικό θάνατο στις υγιείς καλλιέργειες ελέγχου, όπως παρατηρήθηκε σε εκείνες με τον "ιό" της ιλαράς
Σύμφωνα με τον Enders, ένας δεύτερος παράγοντας προέκυψε από μια μη εμβολιασμένη καλλιέργεια νεφρικών κυττάρων πιθήκου
Οι κυτταροπαθητικές μεταβολές που προκαλούσε στα μη χρωματισμένα παρασκευάσματα δεν μπορούσαν να διακριθούν με βεβαιότητα από τους "ιούς" που απομονώθηκαν από την ιλαρά
Θεωρούσε προφανές ότι η πιθανότητα να συναντηθούν τέτοιοι παράγοντες στις μελέτες με την ιλαρά θα πρέπει να λαμβάνεται συνεχώς υπόψη
Άλλοι ερευνητές τα επόμενα 5 χρόνια κατέληξαν στα ίδια συμπεράσματα, καθώς παρατήρησαν επίσης την ίδια κυτταροπαθογόνο δράση στις δικές τους υγιείς καλλιέργειες ελέγχου
Ο κίνδυνος εισαγωγής "ιών" σε καλλιέργειες ιστών με μολυσμένα μέσα έχει τονιστεί πρόσφατα
Η ανίχνευση τέτοιων "ιογενών" λοιμώξεων, σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να περιπλέκεται από το γεγονός ότι δεν εκδηλώνονται εύκολα αναγνωρίσιμες μεταβολές (ή αλλιώς η ρήτρα διαφυγής των "ιών" χωρίς CPE)
Το 1953, οι ερευνητές επιχείρησαν να προσαρμόσουν τον προσαρμοσμένο σε ποντίκια "ιό" του δάγκειου πυρετού της Χαβάης σε καλλιέργειες κυλινδρικών σωλήνων νεφρών πιθήκων ρέζους και συναντήθηκε ένας άγνωστος παράγοντας που προκάλεσε κυτταροπαθογόνες αλλαγές στις καλλιέργειες νεφρών πιθήκων και καρκινικών επιθηλιακών κυττάρων HeLa
Τρεις πρόσθετοι παράγοντες με πανομοιότυπα κυτταροπαθογόνα χαρακτηριστικά πέρασαν από μη εμβολιασμένες καλλιέργειες νεφρών πιθήκων που παρασκευάστηκαν για μελέτες πολιομυελίτιδας, σε καλλιέργειες κυττάρων HeLa
Οι Enders και Peebles ανέφεραν την ανάκτηση ενός παράγοντα από μια μη εμβολιασμένη καλλιέργεια νεφρού πιθήκου που είχε τα ίδια κυτταροπαθογόνα χαρακτηριστικά σε καλλιέργειες νεφρών πιθήκων με τους δικούς τους παράγοντες
Παρουσιάστηκαν αποδείξεις ότι οι νεφροί φαινοµενικά υγιών πιθήκων είναι η πηγή αυτών των παραγόντων στις καλλιέργειες ιστών νεφρών πιθήκων και όχι τα συστατικά του µέσου.
Λίγο μετά τη συνάντηση του παράγοντα MK-D σε προσπάθειες προσαρμογής του "ιού του δάγκειου πυρετού" σε καλλιέργειες νεφρών πιθήκων, παρατηρήθηκαν και πάλι συγκυριακές μάζες και vacuolatinn σε μη εμβολιασμένη καλλιέργεια κυλινδρικού σωλήνα 12 ημέρες μετά την παρασκευή της
Οι παράγοντες MK3 και MK4 ανακτήθηκαν ομοίως από μη εμβολιασμένες καλλιέργειες που παρασκευάστηκαν από νεφρούς διαφορετικών πιθήκων rhesus
Ελήφθησαν πληροφορίες που υποδηλώνουν ότι η συχνότητα εμφάνισης αυτών των παραγόντων σε μη εμβολιασμένες καλλιέργειες μπορεί να είναι σχετικά υψηλή
Οι ερευνητές παρατήρησαν σταθερά σε όλες σχεδόν τις καλλιέργειες που παρασκευάστηκαν από διαφορετικούς νεφρούς πιθήκων περιστασιακά μικρά κενά που ήταν εμφανή από την έναρξη της κυτταρικής εκβλάστησης
Οι ερευνητές δήλωσαν ότι τα ευρήματα αυτά παρείχαν αποδείξεις ότι οι παράγοντες προέρχονταν από νεφρικό ιστό πιθήκων και ότι ο νεφρικός ιστός και όχι τα συστατικά του μέσου ήταν η πηγή των παραγόντων.
Οι Enders και Peebies παρατήρησαν ότι οι καλλιέργειες νεφρικού ιστού ανθρώπων ή πιθήκων που εμβολιάζονται με δείγματα από ασθενείς με ιλαρά υφίστανται, μετά από ένα ή περισσότερα περάσματα, χαρακτηριστικές πυρηνικές και άλλες κυτταρολογικές αλλαγές
Σε πειράματα κυτταροκαλλιέργειας για τη ραιβελίτιδα από τους Cohen et al., οι έλεγχοι αποτελούνταν από μη εμβολιασμένες καλλιέργειες και από καλλιέργειες που διηθήθηκαν σειριακά με υγρά από μη εμβολιασμένους σωλήνες
Μεταδοτικοί παράγοντες, πιθανώς "ιοί", λέγεται ότι απομονώθηκαν τόσο από το αίμα όσο και από ένα επίχρισμα λαιμού ενός ασθενούς, και από ρινικό έκκριμα και ένα επίχρισμα λαιμού, αντίστοιχα, από 2 άλλους των οποίων δεν ελήφθη αίμα
Δεν ανιχνεύθηκαν παράγοντες σε δείγματα από 5 επιπλέον περιπτώσεις
Τα εμβόλια από 3 από τα τελευταία είχαν αποθηκευτεί στους 4°-6°C για 2 ημέρες πριν από την καλλιέργεια- οι δοκιμές των εμβολίων από τα άλλα 2 διακόπηκαν μετά από 3 φαινομενικά αρνητικές σειριακές διελεύσεις και ο Cohen θεώρησε ότι οι συνθήκες αυτές μπορεί να συνέβαλαν στην αποτυχία απομόνωσης των παραγόντων.
Ο Cohen επανέλαβε ότι οι Enders και Peebles και οι Rustigian et al. συνάντησαν λανθάνοντες παράγοντες που μοιάζουν με ιούς και προκαλούν έντονη κενόρροια και συγκυριακές μάζες σε καλλιέργειες ιστού νεφρών πιθήκων.
Σημ.
: Λάβετε υπόψη ότι δεν παρατήρησαν παράγοντες που μοιάζουν με "ιούς", απλώς υπέθεσαν ότι πρέπει να υπάρχουν, καθώς η ίδια CPE παρατηρήθηκε σε ελέγχους που λέγεται ότι δεν περιείχαν "ιούς"Ο κυτταρικός εκφυλισμός που χαρακτηρίζει αυτούς τους "παράγοντες των νεφρών πιθήκων" εμφανιζόταν συχνά στις καλλιέργειές μας, τόσο σε εκείνες που είχαν εμβολιαστεί με δείγματα από ασθενείς με ιλαρά όσο και σε μάρτυρες- ως εκ τούτου, τα κυτταρολογικά κριτήρια για την αναγνώριση των παραγόντων της ιλαράς ήταν δύσκολο να εφαρμοστούν
Σημ.:
Με άλλα λόγια, η ΚΠΕ ήταν πανομοιότυπη, καθώς δεν μπορούσαν να διακρίνουν καμία διαφορά μεταξύ της ΚΠΕ που παρατηρήθηκε στους μη εμβολιασμένους μάρτυρες και στα εμβολιασμένα δείγματα και δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την ΚΠΕ ως κριτήριο για την αναγνώριση του "ιού" της ιλαράςΟι Cohen et al. δεν επανέλαβαν τα πειράματα διήθησης Enders, αλλά δεν μπόρεσαν να ανακτήσουν μύκητες, κόμβους από κουνέλια που είχαν ανοσοποιηθεί με διφθερίτιδα ή βακτήρια, συμπεριλαμβανομένων οργανισμών που μοιάζουν με πλευροπνευμονίες και λεπτόσπειρες από μολυσμένες καλλιέργειες ιστών, οπότε υπέθεσαν ότι τα αντιγόνα που παρήγαγαν ειδικές αντιδράσεις στις δοκιμασίες φθορισμού αντισωμάτων και πρόσδεσης συμπληρώματος προέρχονταν από τον "ιό" της ιλαράς
Σημ.:
Με άλλα λόγια, καθώς δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το CPE για να προσδιορίσουν τα κρούσματα ιλαράς, χρησιμοποίησαν μη ειδικά αποτελέσματα αντισωμάτων τα οποία υπέθεσαν ότι ήταν ειδικά για έναν "ιό" ιλαράς
Όπως περιγράφηκε από τους Enders & Peebles, και αργότερα από τους Rustigian et al. και από τους Cohen el al. κυτταροπαθητικές αλλαγές παρόμοιες με αυτές που προκαλούνται από τον "ιό" της ιλαράς μπορούν να παρατηρηθούν και σε μη εμβολιασμένες καλλιέργειες νεφρικού ιστού πιθήκων
Οι αλλαγές αυτές προκαλούνται πιθανώς από παράγοντες που μοιάζουν με ιούς, τους λεγόμενους "αφρώδεις παράγοντες", οι οποίοι φαίνεται να είναι συχνά παρόντες σε νεφρικά κύτταρα από φαινομενικά υγιείς πιθήκους.
Αυτό το δεύτερο στάδιο του εκφυλισμού είχε ως αποτέλεσμα τη συσσώρευση κυτταρικών υπολειμμάτων με κυκλικούς σχηματισμούς που έμοιαζαν με κόκκους , οι οποίοι είχαν είτε ένα αρκετά λείο είτε ένα ρυτιδωμένο περιθώριο (
κυτταρικά υπολείμματα με κυκλικό σχηματισμό σίγουρα μοιάζουν πολύ με "ιό"🤔).Οι "ιοί" των νεφρών πιθήκων ή οι "αφρώδεις παράγοντες", μπορεί να προκαλέσουν κυτταρικές εκφυλίσεις που μικροσκοπικά δεν διακρίνονται από εκείνες που προκαλούνται από τον "ιό" της ιλαράς.
Αποφάσισαν ότι για το λόγο αυτό οι κυτταρολογικές εκδηλώσεις έχουν περιορισμένη αξία στη μελέτη της ιλαράς και ότι απαιτούνται πρόσθετα κριτήρια για την εξακρίβωση της ταυτότητας των καλλιεργούμενων παραγόντων
Στη μελέτη που παρουσιάζεται στην παρούσα εργασία ο "ιός" της ιλαράς απομονώθηκε από πέντε από τα εννέα πλυσίματα του λαιμού που συλλέχθηκαν εντός 24 ωρών μετά την εκδήλωση εξανθημάτων
Ο λόγος για τον οποίο απέτυχε η απομόνωση σε έναν ασθενή θεωρήθηκε ότι ήταν επειδή είχε κάνει εμετό αμέσως πριν κάνει γαργάρες
Στις υπόλοιπες τρεις περιπτώσεις, δεν μπορεί να δοθεί προφανής εξήγηση για τα αρνητικά αποτελέσματα, αλλά σκέφτηκαν ότι ενδεχομένως να οφείλεται στο ότι όλες αυτές οι απομονώσεις επιχειρήθηκαν με επιχρίσματα λαιμού σε μικρά παιδιά που ήταν πολύ ενθουσιασμένα και η δειγματοληψία συνεπώς δύσκολα εκτελέσιμη
Ο "ιός" ανακτήθηκε από το αίμα μόνο σε μία από τις οκτώ προσπάθειες που έγιναν εντός 24 ωρών από την έναρξη του εξανθήματος, ποσοστό χαμηλό σε σύγκριση με εκείνο που έλαβαν οι Enders & Peebles, οι οποίοι ανέκτησαν "ιό" από το αίμα τεσσάρων από τους πέντε ασθενείς
Εξετάστηκε η πιθανότητα η αποτυχία ανάκτησης του "ιού" από 8 από τους 13 ασθενείς που εξετάστηκαν να οφείλεται στην αναισθησία των συγκεκριμένων κυττάρων που χρησιμοποιήθηκαν στον "ιό" της ιλαράς, αλλά η θεωρία αυτή εγκαταλείφθηκε.
Δήλωσαν ότι οι παρατηρήσεις που παρουσιάστηκαν στην παρούσα εργασία συμφωνούσαν καλά με την υπόθεση ότι οι απομονωμένοι παράγοντες ήταν η αιτία της ιλαράς.
Όλες οι προσπάθειες απομόνωσης του "ιού" αργότερα από 24 ώρες μετά την έναρξη του εξανθήματος απέτυχαν.
Περιγράφηκαν οι κυτταροπαθητικές εκδηλώσεις που παρατηρήθηκαν σε καλλιέργειες ιστών μολυσμένων με "ιό" ιλαράς καθώς και σε μη εμβολιασμένους σωλήνες
Η ενδορρινική και από του στόματος χορήγηση υλικού από όψιμα περάσματα ενός από τους απομονωμένους παράγοντες σε δύο Rhesus είχε ως αποτέλεσμα ένα έντονο εξάνθημα που έμοιαζε με ιλαρά σε ένα από τα ζώα και οι δύο πίθηκοι ανέπτυξαν αντισώματα έναντι του εμβολιασμένου στελέχους
Οι Hull et al. δήλωσαν ότι η αυξημένη χρήση της τεχνικής της καλλιέργειας κυττάρων για την απομόνωση, τη συντήρηση και τη μελέτη "ιών" είχε ως αποτέλεσμα την ανακάλυψη πολλών άγνωστων μέχρι σήμερα κυτταροπαθογόνων παραγόντων.
Διάφοροι ερευνητές είχαν βρει έναν αριθμό "ιογενών παραγόντων" που υπάρχουν στους ιστούς και τα περιττώματα του ανθρώπου και των κατώτερων ζώων, οι οποίοι αψηφούν την ανίχνευση με άλλες μεθόδους εκτός από την καλλιέργεια ιστών
Κατά τη διάρκεια της παραγωγής και της δοκιμής του εμβολίου κατά της πολιομυελίτιδας, παρατηρήθηκαν στα εργαστήριά μας και σε άλλα που συμμετείχαν σε αυτό το πρόγραμμα εκατοντάδες χιλιάδες καλλιέργειες νεφρών πιθήκων που παρασκευάστηκαν από χιλιάδες πιθήκους και συναντήθηκαν επίσης πολυάριθμοι φιλτραρίσιμοι, μεταβιβάσιμοι κυτταροπαθογόνοι παράγοντες εκτός από τον "ιό της πολιομυελίτιδας"
Ο Hull δήλωσε ότι αν και οι παράγοντες αυτοί πιθανώς εισήχθησαν στις καλλιέργειες με τα νεφρικά κύτταρα πιθήκων, παρέμενε η απομακρυσμένη πιθανότητα ότι ορισμένοι αποτελούν προσμίξεις από ανθρώπινες πηγές, ορό αλόγου, θρεπτικό μέσο ή άλλα διαλύματα που χρησιμοποιήθηκαν για την προετοιμασία των καλλιεργειών
Οι παράγοντες που απομονώθηκαν αναφέρονταν ως "ιοί των πιθήκων" (S.V.) έως ότου να διαπιστωθεί οριστική συσχέτιση µε κάποιον άλλο ξενιστή ή ταυτοποίηση.
Ένας από αυτούς περιελάμβανε τον S.V.13, ο οποίος είναι ο "δαντελωτός ή αφρισμένος" παράγοντας που παρατηρείται συχνά σε καλλιέργειες νεφρικών κυττάρων πιθήκων που συζητήθηκαν στις παραπάνω μελέτες.
Για το S.V. 1, χρησιµοποιήθηκαν 1.700 σωληνάρια που παρασκευάστηκαν από µια δεξαµενή νεφρών από 4 φαινοµενικά υγιείς πιθήκους cynomolgus.
Μετά από 6 έως 8 ημέρες επώασης οι καλλιέργειες εμφανίστηκαν ικανοποιητικές και χρησιμοποιήθηκαν για τιτλοποιήσεις του "πολιοϊού" και μετά από 6 ακόμη ημέρες επώασης παρατηρήθηκε σε ορισμένες καλλιέργειες ένας τύπος καταστροφής των κυττάρων πέραν του τελικού σημείου του "πολιοϊού" που ήταν άτυπος της βλάβης που προκαλεί ο τελευταίος
Σημ.:
Με άλλα λόγια, μια μεγαλύτερη περίοδος επώασης είχε ως αποτέλεσμα περαιτέρω κυτταροπαθογόνες επιδράσεις οι οποίες θεωρήθηκε (υποκειμενικά) ότι δεν οφείλονταν στην πολιομυελίτιδα, οπότε αποφάσισαν ότι πρέπει να προκλήθηκε από άλλον "παράγοντα"Αυτή η άτυπη βλάβη παρατηρήθηκε στο 17% των καλλιεργειών
Οι πίθηκοι εμβολιάστηκαν ενδοεγκεφαλικά, ενδομυϊκά, και σε ορισμένες περιπτώσεις με άλλες οδούς, με όλους τους "ιούς των πιθήκων" και με εξαίρεση τους S.V.12 και S.V.15, δεν παρατηρήθηκαν ενδείξεις κλινικής νόσου ή ακαθάριστων ή ιστοπαθολογικών αλλοιώσεων
Οι πίθηκοι που εμβολιάστηκαν ενδοεγκεφαλικά με "ιούς" S.V.12 και S.V.15 με υψηλό τίτλο μη αραιωμένου S.V.12 και S.V.15 υπέκυψαν μέσα σε 4 έως 6 ημέρες μετά τον εμβολιασμό.
Οι ίδιοι αυτοί δύο "ιοί", ωστόσο, όταν εμβολιάστηκαν ενδομυϊκά σε πιθήκους απέτυχαν να προκαλέσουν κλινική νόσο ή ακαθάριστες ή ιστοπαθολογικές αλλοιώσεις.
Σημ.:
Φαίνεται ότι οι υποτιθέμενοι S.V. δεν έδειξαν κανένα σημάδι παθογένειας σε κανένα σημείο, εκτός από τους S.V. 12 & 15 που σκότωσαν τους πιθήκους κατά την ένεση στον εγκέφαλο αλλά δεν έκαναν τίποτα κατά την ένεση στους μυς, επομένως δεν είναι "ιοί".Καμία αναγνωρίσιμη ασθένεια δεν προκλήθηκε στους πιθήκους που εμβολιάστηκαν με αυτούς τους "ιούς".
Κανένας από αυτούς τους "ιούς" των πιθήκων δεν μόλυνε τα εμβρυοποιημένα αυγά, όπως διαπιστώθηκε από το θάνατο του εμβρύου.
Ομάδες ενήλικων και θηλαζόντων ποντικών εμβολιάστηκαν ενδοεγκεφαλικά και ενδοπεριτοναϊκά με κάθε "ιό" και παρόλα αυτά δεν παρατηρήθηκε καμία ένδειξη ασθένειας ούτε θάνατος των ποντικών
Οι αρουραίοι και τα κουνέλια που εμβολιάστηκαν με ζωντανό "ιό" για την παραγωγή αντιορού επίσης δεν υπέκυψαν σε μόλυνση από κανέναν από αυτούς τους παράγοντες.
Περιγράφηκαν οι "αποµονώσεις" και τα χαρακτηριστικά 8 φαινοµενικά νέων "ιών", χωρίς όµως να έχουν παρουσιαστεί οριστικές αποδείξεις, και οι παράγοντες αυτοί θεωρήθηκαν πιθανώς πιθηκοειδούς προέλευσης.
Δεν είχε διαπιστωθεί για ποιες ασθένειες, αν υπάρχουν, μπορεί να ευθύνονται στους πιθήκους.
Σημ.:
Με άλλα λόγια, οι ερευνητές δεν μπορούσαν να προκαλέσουν ασθένεια με αυτούς τους "παράγοντες" που βρέθηκαν τόσο σε εμβολιασμένες όσο και σε μη εμβολιασμένες καλλιέργειες με βάση την ταυτοποίηση με CPE και επομένως δεν ήταν "ιοί"Πολλοί από αυτούς τους παράγοντες έχουν ανακτηθεί από κανονικές ή μη εμβολιασμένες καλλιέργειες ελέγχου
Οι Hull et al. επαναλαμβάνουν ότι περιγράφονται οκτώ προφανώς νέοι υπομικροσκοπικοί, φιλτραρίσιμοι, κυτταροπαθογόνοι παράγοντες που ανακτήθηκαν σε καλλιέργειες ιστών από νεφρικό ιστό πιθήκων rhesus και cynomolgus
Δεν προέκυψε καμία οριστική συσχέτιση μεταξύ οποιουδήποτε από αυτούς τους παράγοντες και φυσικών ασθενειών πιθήκων ή άλλων ζώων.
Ο Dr. Stefan Lanka πραγματοποίησε τα δικά του πειράματα ελέγχου κυτταροκαλλιεργειών εκθέτοντας την απάτη CPE
Στον έλεγχο #1, φυσιολογικά κύτταρα καλλιεργήθηκαν με κανονικό θρεπτικό μέσο και μόνο μια μικρή ποσότητα αντιβιοτικών και ούτε την πρώτη ούτε την πέμπτη ημέρα δεν βρέθηκε CPE- τα κύτταρα συνέχισαν την κανονική, υγιή ανάπτυξή τους
Στον έλεγχο #2, τα φυσιολογικά κύτταρα καλλιεργήθηκαν και πάλι σε κανονικό θρεπτικό μέσο και μικρή ποσότητα αντιβιοτικών, αλλά αυτή τη φορά προστέθηκε 10% εμβρυϊκός ορός μοσχαριού για να εμπλουτιστεί το μέσο και πάλι τα κύτταρα στην καλλιέργεια αναπτύχθηκαν κανονικά, τόσο την πρώτη όσο και την πέμπτη ημέρα.
Ο έλεγχος #3 περιελάμβανε την αλλαγή του θρεπτικού μέσου σε "ελάχιστο θρεπτικό μέσο" -δηλαδή τη μείωση του ποσοστού του εμβρυϊκού ορού μοσχαριού από το συνηθισμένο 10% σε 1%, το οποίο μειώνει τα θρεπτικά συστατικά που είναι διαθέσιμα για την ανάπτυξη των κυττάρων, με αποτέλεσμα να τα στρεσάρει- και τον τριπλασιασμό της συγκέντρωσης των αντιβιοτικών.
Την πέμπτη ημέρα του πειράματος, εμφανίστηκε το χαρακτηριστικό CPE, "αποδεικνύοντας" την ύπαρξη και την παθογένεια του "ιού" - μόνο που σε κανένα σημείο δεν προστέθηκε στην καλλιέργεια ένας παθογόνος "ιός"
Αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να σημαίνει μόνο ότι η CPE ήταν αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο έγινε το πείραμα της καλλιέργειας και όχι από κάποιον "ιό".
Ο έλεγχος #4 είναι ο ίδιος έλεγχος #3, εκτός από το ότι σε αυτή την καλλιέργεια προστέθηκε διάλυμα καθαρού RNA από ζύμη, το οποίο παρήγαγε το ίδιο αποτέλεσμα με τη στήλη τρία, αποδεικνύοντας και πάλι ότι η τεχνική της καλλιέργειας -και όχι ένας "ιός"- είναι αυτή που προκαλεί το CPE.
Σύμφωνα με ένα τεχνικό δελτίο κυτταροκαλλιέργειας, όταν οι καλλιέργειες αυτοκαταστρέφονται χωρίς προφανή λόγο και δεν μπορούν να βρεθούν στοιχεία κοινών βιολογικών μολυντών, συχνά κατηγορούνται κρυπτικοί "ιοί".
Αναφέρθηκε ότι αυτό είναι ατυχές, δεδομένου ότι η πραγματική αιτία αυτής της καταστροφής της καλλιέργειας μπορεί να είναι κάτι άλλο, ενδεχομένως μυκόπλασμα ή χημική επιμόλυνση, και ως εκ τούτου θα περάσει απαρατήρητη για να γίνει ένα πιο σοβαρό πρόβλημα
Οι άλλοι παράγοντες που λέγεται ότι είναι σε θέση να παράγουν το CPE περιλαμβάνουν:
- Βακτήρια
- Αμοιβάδα
= Παράσιτα
- Εξωσώματα
- Αντιβιοτικά
- Αντιμυκητιασικά
- Χημικοί μολυντές
- Ηλικία του κυττάρου
- Περιβαλλοντικό στρες
Τα πειράματα κυτταροκαλλιέργειας υποτίθεται ότι περιλαμβάνουν λεπτομερείς εικονικές μολύνσεις, αλλά σπάνια το κάνουν.
Οι εικονικές μολύνσεις υποτίθεται ότι πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο όπως η πειραματική καλλιέργεια εκτός από τον "ιό".
Μερικές φορές χρησιμοποιείται ένα "μη ιογενές στέλεχος" στο δείγμα με εικονική μόλυνση
Σε μια καίρια μελέτη "SARS-COV-2" των Zhou et al., τα αντιβιοτικά στην πειραματική καλλιέργεια διπλασιάστηκαν κατά τη διάρκεια των πειραμάτων καλλιέργειας για να επιτευχθεί κυτταροπαθογόνο αποτέλεσμα μόνο σε 1 από τις 24 καλλιέργειες και αυτή η πληροφορία δεν δημοσιεύθηκε στη δημοσιευμένη μελέτη
Ανεξάρτητα από αυτό, οι εικονικές μολύνσεις δεν είναι κατάλληλοι έλεγχοι, καθώς πρέπει να εξαλείφεται μόνον η μεταβλητή που μελετάται (ο "ιός")
Καθώς τα μη καθαρισμένα υγρά που χρησιμοποιούνται περιέχουν επίσης άλλα υλικά ξενιστών και ξένων οργανισμών, μολυσματικές ουσίες και ρύπους, πολλές συγχυτικές μεταβλητές εξαλείφονται επίσης εάν δεν χρησιμοποιείται ανθρώπινο δείγμα με την εικονικά μολυσμένη καλλιέργεια
Έτσι, ένας σωστός έλεγχος για αυτά τα ψευδοεπιστημονικά πειράματα κυτταροκαλλιέργειας θα ήταν η χρήση ενός δείγματος από έναν υγιή ξενιστή που θα αντιμετωπίζονταν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως το δείγμα από τον μη υγιή ξενιστή, με "ιογενή" μέσα μεταφοράς και όλα τα άλλα.
Αν η ιολογία θέλει να θεωρείται πραγματική επιστήμη, πρέπει να τηρεί την επιστημονική μέθοδο. Αυτό σημαίνει ότι τα πειράματα και οι έλεγχοι που υποστηρίζονται ως τα "χρυσά πρότυπα" αποδεικτικά στοιχεία για τον τομέα πρέπει να σχεδιάζονται με την τήρηση αυτής της μεθόδου. Ωστόσο, η ιολογία έχει τα θεμέλιά της ριζωμένα ακριβώς στην ψευδοεπιστήμη, καθώς δεν υπήρξε ποτέ κανένα φυσικά παρατηρούμενο φαινόμενο πάνω στο οποίο να στηρίζεται η ιολογία. Ο "ιός" είναι ένα φανταστικό κατασκεύασμα που επινοήθηκε στο μυαλό των ερευνητών που απέτυχαν τακτικά να βρουν μια βακτηριακή αιτία της ασθένειας, οι οποίοι στη συνέχεια υπέθεσαν ότι πρέπει να υπάρχει κάτι άλλο μικρότερο και αδύνατο να το δει κανείς που περιέχεται στα υγρά των άρρωστων ανθρώπων. Όπως και οι καλύτεροι κυνηγοί του Μεγαλοπόδαρου, οι ιολόγοι έψαχναν για αυτές τις μυθολογικές οντότητες επί δεκαετίες και απέτυχαν να βρουν άμεσες αποδείξεις γι' αυτές είτε απευθείας μέσα στα υγρά ενός άρρωστου ξενιστή είτε μέσω διαφόρων αλλόκοτων καλλιεργειών ιστών και απάνθρωπων πειραμάτων σε ζώα. Οι προσπάθειες να προσπαθήσουν να αποδείξουν την ύπαρξη των φανταστικών δημιουργημάτων είχαν πάρει φθίνουσα πορεία και μέχρι τη δεκαετία του 1950, όλα είχαν χαθεί και ο τομέας ήταν έτοιμος να πεθάνει το φυσικό του θάνατο.
Ωστόσο, τα πράγματα πήραν μια στροφή προς το καλύτερο για την ιολογία, όταν ο John Franklin Enders παρουσίασε την απατηλή μέθοδο κυτταροκαλλιέργειας το 1954 και τελικά αναζωογόνησε τον τομέα που πέθαινε. Οι ιολόγοι ήταν πλέον σε θέση να σκοτώνουν κύτταρα συνδυάζοντας διάφορες τοξίνες σε ένα τρυβλίο Petri, προκειμένου να δημιουργήσουν τα γραφικά (σε ηλεκτρονικό πολογιστή κατασκευασμένα0 έργα τέχνης που έχουν κολληθεί σε όλα τα μέσα ενημέρωσης ως αναπαράσταση αυτών των μυθολογικών όντων. Τα επακόλουθα στοιχεία και η θανάτωση του κυττάρου, που αναφέρονται ως κυτταροπαθογόνο αποτέλεσμα, επαναπροσδιορίστηκαν ως αποτέλεσμα που αφορά "ιούς", προκειμένου να καθιερωθεί μια άκυρη εξαρτημένη μεταβλητή για την ανύπαρκτη ανεξάρτητη μεταβλητή. Αντί για άμεσες αποδείξεις για την ύπαρξη αυτών των οντοτήτων, καθιερώθηκε μια νέα μορφή έμμεσων αποδείξεων προκειμένου να ξεγελάσουν τις μάζες. Η ιολογία είχε επινοήσει με επιτυχία τις δικές της εργαστηριακές μεταβλητές για να παίξει με αυτές, αντί να αποδείξει την αιτία και το αποτέλεσμα μέσω της μελέτης οποιουδήποτε φαινομένου του πραγματικού κόσμου.
Ενώ ο τομέας προσκολλήθηκε στη μέθοδο της κυτταροκαλλιέργειας προκειμένου να δημιουργήσει τα ψευδοεπιστημονικά στοιχεία που χρειάζονταν για να διατηρηθεί η ιολογία σε υποστήριξη, υπήρχε ένα σημαντικό πρόβλημα που εμφανίστηκε αμέσως, όπως επεσήμανε ο Enders, ο εφευρέτης της τεχνικής, το οποίο περιέγραψε ότι είδε κατά τη διάρκεια των αρχικών του πειραμάτων. Η CPE που αποδόθηκε στον "ιό" παρατηρήθηκε τόσο κατά τη διάρκεια των "μολυσμένων" καλλιεργειών όσο και στις "μη μολυσμένες" καλλιέργειες ελέγχου του. Αυτό θα έπρεπε να ήταν η ταφόπλακα για την ιολογία, καθώς ήταν σαφές ότι ο τοξικός πειραματικός σχεδιασμός δημιούργησε το αποτέλεσμα που αποδόθηκε στον αόρατο "ιό", όπως έδειξαν οι έλεγχοι. Αν αυτό δεν ήταν αρκετά επιζήμιο, διάφοροι άλλοι ερευνητές κατά τη διάρκεια της υπόλοιπης δεκαετίας του 1950 ανέφεραν τα ίδια ευρήματα, καθώς η πανομοιότυπη CPE που αποδόθηκε στον "ιό" παρατηρήθηκε σε υγιείς καλλιέργειες ελέγχου πιθήκων που λέγεται ότι δεν περιείχαν καθόλου "ιούς". Ορισμένοι ερευνητές παραδέχθηκαν ότι το φαινόμενο αυτό δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να ισχυριστούν ότι υπήρχε "ιός" και στη συνέχεια βασίστηκαν σε εξίσου απατηλά αποτελέσματα αντισωμάτων για να υποστηρίξουν τους ισχυρισμούς τους περί "ιού". Άλλοι προσπάθησαν να δηλώσουν ότι οι υγιείς καλλιέργειες ελέγχου περιείχαν παράγοντες που έμοιαζαν με "ιούς", αλλά απέτυχαν παταγωδώς στις προσπάθειες να αποδείξουν την παθογένεια χρησιμοποιώντας αυτά τα υγρά, δείχνοντας έτσι αντ' αυτού ότι δεν υπήρχε τίποτα που να πληροί τον ορισμό του "ιού". Συν τοις άλλοις, έγιναν γνωστοί πολλοί άλλοι παράγοντες που προκαλούν το ίδιο κυτταροπαθογόνο αποτέλεσμα εκτός από τους υποτιθέμενους "ιούς", όπως βακτήρια, αμοιβάδες, τα αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται, η ηλικία του κυττάρου κ.λπ. Η ιολογία είχε διαψεύσει με επιτυχία τον εαυτό της.
Καθώς οι λεπτομερείς περιγραφές των καλλιεργειών ελέγχου απέδειξαν ότι ο "ιός" δεν ευθυνόταν για την παρατηρούμενη CPE, πολλές μεταγενέστερες εργασίες είτε σταμάτησαν να περιγράφουν λεπτομερώς τι γινόταν στους ελέγχους είτε απλώς απέφυγαν τη χρήση ελέγχων συνολικά. Οι έλεγχοι που είναι γνωστοί ως εικονικές μολύνσεις, αν υπάρχουν σήμερα σε μελέτες, είναι ασαφώς καθορισμένοι και έχουν αποδειχθεί σε περιπτώσεις ότι είναι εντελώς απατηλοί, όπως στην εργασία των Zhou et al. που αντιμετώπισαν τον εικονικά μολυσμένο έλεγχο διαφορετικά από την πειραματική καλλιέργεια, ακυρώνοντας έτσι τα αποτελέσματα μιας σημαντικής εργασίας "SARS-COV-2". Ενώ αυτές οι εικονικές μολύνσεις αποτελούν μια μορφή ελέγχου, δύσκολα μπορούν να θεωρηθούν σωστοί έλεγχοι, καθώς δεν εξαλείφουν μόνο τα σωματίδια του "ιού" από την εξίσωση. Εξαλείφονται επίσης οι υπόλοιποι πιθανοί οργανισμοί, μολυσματικοί παράγοντες, χημικές ουσίες κ.λπ. μέσα στα υγρά που έχουν προστεθεί στο δείγμα "ιού", τα οποία στη συνέχεια παραλείπονται από τις καλλιέργειες με εικονική μόλυνση, οι οποίες δεν περιέχουν καθόλου υγρά από ανθρώπους. Συνεπώς, δεν μπορεί να ειπωθεί ότι οι εικονικά μολυσμένες καλλιέργειες αλλάζουν μόνο τη μία μεταβλητή που μελετάται, καθώς υπάρχουν πολλές μεταβλητές που αφαιρούνται από την εξίσωση. Επομένως, οι εικονικές μολύνσεις χωρίς ένα συγκρίσιμο ανθρώπινο δείγμα χωρίς τον υποτιθέμενο "ιό" δεν αποτελούν σωστό έλεγχο.
Εάν η ιολογία θέλει να είναι μια πραγματική επιστήμη, πρέπει να επιστρέψει στο σχεδιαστήριο. Οι ιολόγοι πρέπει να προσπαθήσουν να παρατηρήσουν ένα φυσικό φαινόμενο όπου η ανεξάρτητη μεταβλητή (δηλαδή η αιτία, ο "ιός") μπορεί να παρατηρηθεί στη φύση. Τουλάχιστον, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βρουν τα σωματίδια που πιστεύουν ότι είναι "ιοί" απευθείας στα υγρά ενός άρρωστου ξενιστή και να καθορίσουν έναν τρόπο για να απομακρύνουν αυτά τα σωματίδια από οτιδήποτε άλλο μέσα στα υγρά. Οι ιολόγοι πρέπει να προσδιορίσουν μια έγκυρη εξαρτημένη μεταβλητή (δηλαδή το αποτέλεσμα που μελετάται- συμπτώματα της νόσου) προκειμένου να δημιουργήσουν μια ελέγξιμη και διαψεύσιμη υπόθεση. Μόνο τότε θα μπορέσει να σχεδιαστεί ένα έγκυρο πείραμα, συμπεριλαμβανομένης της καθιέρωσης κατάλληλων ελέγχων. Αυτή η διαδικασία δεν πραγματοποιήθηκε πουθενά προκειμένου ο Enders να δημιουργήσει τη μέθοδο κυτταροκαλλιέργειας. Καθώς η κυτταροκαλλιέργεια δεν αποτελεί έγκυρο επιστημονικό πείραμα που να τηρεί αυτή τη διαδικασία, όλοι οι έλεγχοι είναι κατά συνέπεια επιστημονικά άκυροι. Έτσι, είναι πραγματικά χάσιμο χρόνου να διαφωνούμε για το αν η ιολογία χρησιμοποιεί ή όχι ελέγχους, καθώς οι μέθοδοί της βασίζονται σε ψευδοεπιστημονικά θεμέλια. Μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι οι ιολόγοι πρέπει να εφαρμόζουν αυτό που θα ήταν σωστός έλεγχος δεδομένων των ψευδοεπιστημονικών παραμέτρων του πειράματός τους, αλλά είναι σαφές ότι ακόμη και παρά την έλλειψη χρήσης σωστών ελέγχων, η ιολογία έχει αυτοδιαψευστεί εδώ και πολύ καιρό.
Ήρθε η ώρα να επικεντρωθούμε αντ' αυτού στην καρδιά του προβλήματος, την έλλειψη προσήλωσης στην επιστημονική μέθοδο. Ο καλύτερος έλεγχος από όλους είναι να βάλουμε τους ιολόγους να μας εξηγήσουν πώς ο τομέας τους τηρεί την επιστημονική μέθοδο. Ποια φυσικά φαινόμενα παρατηρήθηκαν; Πώς οι ιολόγοι προσδιόρισαν και καθιέρωσαν έναν έγκυρο IV; Ποια είναι η DV; Ποια υπόθεση οδήγησε στη δημιουργία της μεθόδου κυτταροκαλλιέργειας και πώς προσδιορίστηκε αυτή; Πώς επικυρώθηκε αυτή η μέθοδος κυτταροκαλλιέργειας χωρίς να έχει προηγηθεί ο επιτυχής καθαρισμός και η απομόνωση του "ιού" προκειμένου να μάθουν πώς να τον καλλιεργούν; Πώς μπορούν οι ιολόγοι να δικαιολογήσουν τη χρήση ενός αποτελέσματος που δημιουργήθηκε στο εργαστήριο για να ισχυριστούν μια αιτία η οποία δεν μπορεί να παρατηρηθεί παρά μόνο μετά την πραγματοποίηση του πειράματος, όταν αυτό αποτελεί τον αντίποδα της επιστημονικής μεθόδου; Το να ζητάμε από την ιολογία να δείξει πώς τηρεί την επιστημονική μέθοδο είναι ένας έλεγχος στον οποίο θα αποτύχουν κάθε φορά. Είναι ο μόνος έλεγχος που χρειάζεται.
---Δικτυογραφία :
Virology’s Lack of Control – ViroLIEgy
https://viroliegy.com/2022/12/19/virologys-lack-of-control/