Η Παγκόσμια Κεντρική Τράπεζα (BIS) Λέει ότι Κατείχε Χρυσό που Λεηλατήθηκε από τους Ναζί
Μετάφραση: Απολλόδωρος
13 Μαΐου 1997 | ALAN COWELL | Διαβάστε το εδώ
Σε ένα ακόμη μπερδεμένο κεφάλαιο στην υπόθεση του ''ναζιστικού χρυσού'', η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS) με έδρα την Ελβετία, για την οποία οι Αμερικανοί αξιωματούχοι υποπτεύονταν ότι κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ενεργούσε σε συνεργασία με τους ηγέτες των Ναζί, επιβεβαίωσε σήμερα ότι οι συναλλαγές χρυσού με τους Γερμανούς περιλάμβαναν λεηλατημένο χρυσό και ράβδους που ξαναέλιωσαν στη ναζιστική Γερμανία για να συγκαλύψουν την προέλευσή τους.
Η τράπεζα με έδρα τη Βασιλεία είναι ένας οργανισμός κεντρικών τραπεζών που δημιουργήθηκε το 1930 για να οργανώσει τις πληρωμές αποζημιώσεων από τη Γερμανία για τις ενέργειές της κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Όμως, τη δεκαετία του 1940, η τράπεζα διοικούνταν από έναν Αμερικανό, τον Thomas McKittrick, τον οποίο το υπουργείο Οικονομικών υποπτευόταν ότι βοηθούσε τις δυνάμεις του Άξονα να ξεφύγουν από τις προσπάθειες της Ουάσινγκτον να παγώσει τα κεφάλαια που βοηθούσαν τη Γερμανία να διεξάγει τον πόλεμο.
Ο ρόλος του κ. McKittrick και το ποια πλευρά υποστήριζε είναι ένα από τα παράπλευρα μυστήρια που προέκυψαν από την έρευνα για το ζήτημα του χρυσού. Υπήρχαν ενδείξεις συνεργασίας της διοίκησης της τράπεζας και με τις δύο πλευρές. Επαναδιορίστηκε στη θέση του το 1942, κατά τη διάρκεια του πολέμου, με τη συγκατάθεση των Γερμανών.
Ο κ. McKittrick υποστήριξε ότι η τράπεζα ήταν ουδέτερη και αρνήθηκε ρητά ότι στα θησαυροφυλάκια της τράπεζας υπήρχε λεηλατημένος χρυσός.
Σήμερα, σε μια δήλωση που βασίζεται σε μια πρόσφατη εσωτερική μελέτη που διεξήχθη παράλληλα με την έρευνα της κυβέρνησης Clinton για την τύχη των περιουσιακών στοιχείων που λεηλατήθηκαν από τους Ναζί, η τράπεζα δήλωσε ότι η γερμανική Reichsbank -- η κεντρική τράπεζα -- μετέφερε περίπου 13,5 τόνους χρυσού σε λογαριασμούς που τηρούνταν στο όνομά της από το 1939 έως το 1945.
Από το ποσό αυτό, αναφέρεται στην ανακοίνωση, περίπου 3,7 τόνοι χρυσού βρέθηκαν στο τέλος του πολέμου να έχουν λεηλατηθεί από τις κεντρικές τράπεζες των Κάτω Χωρών, του Βελγίου και της Ιταλίας και παραδόθηκαν στις συμμαχικές δυνάμεις που είχαν επιφορτιστεί με την αποκάλυψη των συναλλαγών χρυσού της Γερμανίας κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Σε μια έκθεση προς τον Πρόεδρο Clinton την περασμένη εβδομάδα, ιστορικοί του State Department σημείωσαν ότι τον Ιούνιο του 1945 ο κ. McKittrick είχε αποκρούσει τις προσπάθειες του Υπουργείου Οικονομικών να λογοδοτήσει για τις συναλλαγές της τράπεζας διακανονισμού με τους Ναζί.
Δύο υπουργοί Οικονομικών, ο Henry M. Morgenthau Jr. και ο διάδοχός του, Fred Vinson, ζήτησαν τη διάλυση της τράπεζας μετά τον πόλεμο, η οποία όμως επέζησε και σήμερα λειτουργεί ως κέντρο εκκαθάρισης για μεγάλες τραπεζικές συναλλαγές σε όλο τον κόσμο.
Φαινομενικά, οι μεταφορές χρυσού από την Reichsbank επέτρεψαν στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του πολέμου να διατηρήσει μια σειρά από διεθνείς οικονομικές δεσμεύσεις μέχρι λιγότερο από ένα μήνα πριν από τη στρατιωτική της κατάρρευση τον Μάιο του 1945.
Η έκθεση υποδηλώνει ότι ενώ η Γερμανία διεξήγαγε πόλεμο και πραγματοποίησε το Ολοκαύτωμα, διατηρούσε επίσης τις πληρωμές τόκων για επενδύσεις που σχετίζονταν με τις αποζημιώσεις από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και τις συναλλαγές που οφείλονταν στο πλαίσιο του παγκόσμιου ταχυδρομικού συστήματος.
Η έκθεση παραθέτει εκθέσεις των μυστικών υπηρεσιών και υπομνήματα του Υπουργείου Οικονομικών που υποδηλώνουν ότι οι δυνάμεις του Άξονα είχαν ουσιαστικά καταλάβει την τράπεζα και τη χρησιμοποιούσαν για να προωθήσουν τη συνέχιση του πολέμου. Ωστόσο, η σημερινή ανακοίνωση της τράπεζας δεν προσφέρει καμία κρίση σχετικά με τα κίνητρα των διοικητών της τράπεζας κατά τη διάρκεια του πολέμου.
''Είναι δίκαιο να πούμε ότι η αρχική μας εστίαση ήταν να εξακριβώσουμε τα γεγονότα και όχι να προσπαθήσουμε να μαντέψουμε τα κίνητρα και τις απόψεις'' της διοίκησης κατά τη διάρκεια του πολέμου, δήλωσε ο γενικός διευθυντής της τράπεζας, Andrew Crockett, σε συνέντευξη Τύπου στη Βασιλεία σήμερα.
Στα ιδρυτικά μέλη της τράπεζας περιλαμβάνονταν πολλοί από τους εμπόλεμους του πολέμου, αλλά δεν είναι σαφές από τη σημερινή έκθεση αν η συμμετοχή στην τράπεζα επέτρεψε στους Συμμάχους να παρακολουθούν τις δραστηριότητές της. Η τράπεζα ανέστειλε τις συνεδριάσεις των διοικητών της με το ξέσπασμα του πολέμου τον Σεπτέμβριο του 1939 και συμφώνησε ''να διεξάγει μόνο επιχειρήσεις που είναι υπεράνω πάσης μομφής από την άποψη των εμπόλεμων και των ουδέτερων''.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, στο διοικητικό συμβούλιο της τράπεζας συμμετείχαν αξιωματούχοι των κεντρικών τραπεζών της Βρετανίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Ιαπωνίας, ενώ στην Ουάσιγκτον υπήρχαν σημαντικές υποψίες ότι η τράπεζα ελεγχόταν από συμπαθούντες τους Ναζί.
Η έκθεση των ιστορικών του State Department αναφέρει ότι ο κ. McKittrick ήταν πηγή πληροφοριών για το Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών, την αμερικανική επιχείρηση πληροφοριών που αργότερα μετατράπηκε στην Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών. Αλλά η ίδια έκθεση αναφέρει ''στοιχεία για δραστηριότητες δωσιλογισμού'' στην τράπεζα.
Πράγματι, ορισμένοι Αμερικανοί αξιωματούχοι ζήτησαν την εκκαθάριση της τράπεζας αμέσως μετά τον πόλεμο, κατηγορώντας την ότι κυριαρχούνταν από ναζιστικά συμφέροντα. Από τη σημερινή ανακοίνωση δεν είναι σαφές εάν οι συναλλαγές εν καιρώ πολέμου που απαριθμεί η τράπεζα αποτελούσαν βιτρίνα για άλλες οικονομικές μεταφορές που συνδέονται με τη γερμανική πολεμική προσπάθεια.
Το ποσό του γερμανικού χρυσού που κατατέθηκε στην τράπεζα ήταν προφανώς μικρότερο από τα ποσά που διακινήθηκαν μέσω της Ελβετικής Εθνικής Τράπεζας από το 1939 έως το 1945. Αυτά χρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλο βαθμό για την αγορά των πρώτων υλών που επέτρεψαν στη Γερμανία να παρατείνει τον πόλεμο.
Αντίθετα, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών προσέφερε αυτό που αποκάλεσε ''ράβδο προς ράβδο'' λογιστική των συναλλαγών της σε χρυσό, υποδηλώνοντας ότι οι 13,5 τόνοι που έλαβε από τη ναζιστική Γερμανία προορίζονταν για μια ποικιλία πληρωμών, συμπεριλαμβανομένων των πληρωμών τόκων για προπολεμικές επενδύσεις, διακανονισμών ταχυδρομικών λογαριασμών και ''πληρωμών σε χρυσό προς τη γιουγκοσλαβική σιδηροδρομική διοίκηση'' μεταξύ Ιουνίου 1940 και Μαρτίου 1941.
Ένα ''σημαντικό μέρος'' των 3,7 τόνων που λεηλατήθηκαν από τις ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες ''είχε επαναχρυσωθεί και σφραγιστεί με προπολεμικές ημερομηνίες στο πρωσικό νομισματοκοπείο'', ανέφερε η ανακοίνωση. Μέχρι το 1948, ανέφερε, κανένας γερμανικός πολεμικός χρυσός δεν παρέμενε στην Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών.
Η δήλωση δεν προσέφερε καμία εικασία σχετικά με το αν αυτός ο χρυσός θα μπορούσε να περιλαμβάνει ''χρυσό θυμάτων'' - δηλαδή χρυσό που είχε κλαπεί από μεμονωμένους Εβραίους, συμπεριλαμβανομένων των σφραγισμάτων από τα δόντια τους, πριν δολοφονηθούν από τους Ναζί. Η αμερικανική έκθεση της περασμένης εβδομάδας ανέφερε ότι υπήρχαν ισχυρές ενδείξεις ότι ο χρυσός αυτός είχε περάσει από το ελβετικό τραπεζικό σύστημα.
Από τη σημερινή ανακοίνωση δεν είναι σαφές εάν οι συναλλαγές εν καιρώ πολέμου που απαριθμεί η τράπεζα αποτελούσαν βιτρίνα για άλλες οικονομικές μεταφορές που συνδέονται με τη γερμανική πολεμική προσπάθεια.
Το ποσό του γερμανικού χρυσού που κατατέθηκε στην τράπεζα ήταν προφανώς μικρότερο από τα ποσά που διακινήθηκαν μέσω της Ελβετικής Εθνικής Τράπεζας από το 1939 έως το 1945. Αυτά χρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλο βαθμό για την αγορά των πρώτων υλών που επέτρεψαν στη Γερμανία να παρατείνει τον πόλεμο.
Αντίθετα, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών προσέφερε αυτό που αποκάλεσε ''ράβδο προς ράβδο'' λογιστική των συναλλαγών της σε χρυσό, υποδηλώνοντας ότι οι 13,5 τόνοι που έλαβε από τη ναζιστική Γερμανία προορίζονταν για μια ποικιλία πληρωμών, συμπεριλαμβανομένων των πληρωμών τόκων για προπολεμικές επενδύσεις, διακανονισμών ταχυδρομικών λογαριασμών και ''πληρωμών σε χρυσό προς τη γιουγκοσλαβική σιδηροδρομική διοίκηση'' μεταξύ Ιουνίου 1940 και Μαρτίου 1941.
Ένα ''σημαντικό μέρος'' των 3,7 τόνων που λεηλατήθηκαν από τις ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες ''είχε επαναχρυσωθεί και σφραγιστεί με προπολεμικές ημερομηνίες στο πρωσικό νομισματοκοπείο'', ανέφερε η ανακοίνωση. Μέχρι το 1948, ανέφερε, κανένας γερμανικός πολεμικός χρυσός δεν παρέμενε στην Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών.
Η δήλωση δεν προσέφερε καμία εικασία σχετικά με το αν αυτός ο χρυσός θα μπορούσε να περιλαμβάνει ''χρυσό θυμάτων'' - δηλαδή χρυσό που είχε κλαπεί από μεμονωμένους Εβραίους, συμπεριλαμβανομένων των σφραγισμάτων από τα δόντια τους, πριν δολοφονηθούν από τους Ναζί. Η αμερικανική έκθεση της περασμένης εβδομάδας ανέφερε ότι υπήρχαν ισχυρές ενδείξεις ότι ο χρυσός αυτός είχε περάσει από το ελβετικό τραπεζικό σύστημα.
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο και θα θέλατε να βοηθήσετε να στηρίξετε το συνεχές έργο μου, ο παρακάτω σύνδεσμος είναι μια επιλογή.
Παρακαλώ βοηθήστε να στηρίξετε το έργο μου. 🙏
---Δικτυογραφία :
Global Central Bank Says It Held Gold Looted by Nazis - The New York Times
https://web.archive.org/web/20190804153354/https://www.nytimes.com/1997/05/13/world/global-central-bank-says-it-held-gold-looted-by-nazis.html