Μεταδοτικότητα & Μολυσματικότητα - Απατηλές Παρουσιάσεις της Πραγματικότητας

Feb 03, 2023

Μετάφραση: Απολλόδωρος

29 Νοεμβρίου, 2021 | Dawn Lester | Διαβάστε το εδώ

Άλλα ερωτήματα που θέτουν συχνά οι άνθρωποι αναφέρονται στη μεταδοτικότητα των ασθενειών- μια ιδέα που βασίζεται σε μια κοινή εμπειρία κατά την οποία ένας αριθμός ανθρώπων εμφανίζει τα ίδια ή παρόμοια συμπτώματα την ίδια περίπου στιγμή. Αυτή η εμπειρία πιστεύεται ότι υποδηλώνει ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν την ίδια ασθένεια και ότι η ασθένεια αυτή έχει μεταδοθεί μεταξύ τους. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι οι ασθένειες είναι τόσο μολυσματικές όσο και μεταδοτικές.

Παρόλο που είναι κατανοητό λόγω αυτής της κοινής εμπειρίας, και αυτή είναι μια λανθασμένη ιδέα- δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι οποιαδήποτε ασθένεια είναι είτε μολυσματική είτε μεταδοτική.

Share Apollodoros’s Newsletter

Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι από πολύ νεαρή ηλικία, ειδικά στη "Δύση", έχουμε γαλουχηθεί σε ένα σύστημα πεποιθήσεων σχετικά με τη φύση της "ασθένειας". Όσον αφορά τη φύση των λεγόμενων "μολυσματικών ασθενειών", αυτό το σύστημα πεποιθήσεων περιλαμβάνει μια σειρά από ισχυρισμούς που περιλαμβάνουν:

Δυστυχώς, κανένας από αυτούς τους ισχυρισμούς δεν είναι αληθινός.

Καθώς οι 3 πρώτοι ισχυρισμοί έχουν συζητηθεί εκτενώς και έχουν καταρριφθεί σε 2 από τα προηγούμενα άρθρα μου, Η "θεωρία των μικροβίων" (The Germ Theory) και οι ¨Μολυσματικές Ασθένειες, η παρούσα συζήτηση θα επικεντρωθεί στον 4ο ισχυρισμό, που είναι η ιδέα ότι οι μολυσματικές ασθένειες είναι επίσης μεταδοτικές. Θα πρότεινα στους αναγνώστες που δεν είναι εξοικειωμένοι με αυτά τα άρθρα να τα διαβάσουν πριν συνεχίσουν με αυτό το άρθρο.

Αν και συχνά χρησιμοποιούνται εναλλακτικά, οι λέξεις μόλυνση και μεταδοτικότητα δεν έχουν ακριβώς την ίδια σημασία, όπως φαίνεται από τους ορισμούς τους.

Σύμφωνα με το διαδικτυακό λεξικό Merriam-Webster, "μόλυνση" σημαίνει:

Σύμφωνα με το ίδιο λεξικό, η λέξη "μόλυνση" σημαίνει:

Αυτοί οι ορισμοί δίνουν μεγάλη έμφαση στις ιδέες στο πλαίσιο της "θεωρίας των μικροβίων", παρά την παντελή έλλειψη αποδείξεων ότι οποιοδήποτε αποκαλούμενο "μικρόβιο" είναι παθογόνο.

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η προέλευση της λέξης "μόλυνση" είναι η λατινική contagio, η οποία αναφέρεται μόνο στην άμεση επαφή. Όμως, όπως δείχνει ο ορισμός του Merriam Webster, θεωρείται πλέον ότι περιλαμβάνει τόσο την έμμεση όσο και την άμεση επαφή. Αυτό φυσικά επιτρέπει στο ιατρικό κατεστημένο να ισχυρίζεται ότι οι λεγόμενοι "μολυσματικοί παράγοντες" μπορούν να εξαπλωθούν μέσω του αέρα ή μέσω έμμεσης επαφής από ανθρώπους που αγγίζουν τις ίδιες επιφάνειες, παρά το γεγονός ότι κανένας από αυτούς τους τρόπους μετάδοσης δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι συμβαίνει. Αυτή η αλλαγή της έννοιας επέτρεψε επίσης στο ιατρικό κατεστημένο να χρησιμοποιεί τις λέξεις λοίμωξη και μόλυνση σχεδόν εναλλάξ, παρόλο που αυτό δεν αντικατοπτρίζει την αρχική τους σημασία.

Έχει γίνει όλο και πιο συνηθισμένη πρακτική για το ιατρικό κατεστημένο να αλλάζει τη σημασία των λέξεων για να εξυπηρετεί τους σκοπούς του: η αλλαγή του ορισμού της λέξης "ιός" από "δηλητήριο" σε "μολυσματικό παράγοντα" είναι ένα σχετικό παράδειγμα. Ένα άλλο ύπουλο παράδειγμα είναι η σημασία που δίνουν οι ιολόγοι στη λέξη "απομόνωση". Στην κοινή της χρήση, απομόνωση σημαίνει να διαχωρίζεις κάτι ή κάποιον από όλα ή όλους τους άλλους. Αυτό είναι το νόημα που έχουν εφαρμόσει ιατρικές και κυβερνητικές υπηρεσίες όταν απαιτούν από τους ανθρώπους να "απομονωθούν" για να αποφύγουν την εξάπλωση ενός υποτιθέμενου "θανατηφόρου ιού". Ωστόσο, η λέξη "απομόνωση", όπως χρησιμοποιείται από τους ιολόγους, αναφέρεται σε μια διαδικασία που δεν έχει καμία απολύτως ομοιότητα με αυτή την κοινά κατανοητή έννοια. Αντιθέτως, οι ιολόγοι χρησιμοποιούν τη λέξη "απομόνωση" για να περιγράψουν ένα πείραμα κυτταροκαλλιέργειας, κατά το οποίο ένα μείγμα διαφόρων ουσιών, πολλές από τις οποίες είναι τοξικές, προστίθεται σε ένα δείγμα που λαμβάνεται από ένα άτομο με μια υποτιθέμενη "μολυσματική ασθένεια". Θα πρέπει να είναι σαφές ότι μια διαδικασία που περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός μείγματος διαφόρων ουσιών δεν μπορεί να αναφέρεται με τη λέξη "απομόνωση".

Όπως αναλύεται στο άρθρο μου με τίτλο COVID: Μια επισκόπηση, δεν είναι μόνο ο ιός SARS-CoV2 που δεν έχει απομονωθεί- κανένας ιός δεν έχει ποτέ απομονωθεί σύμφωνα με την πραγματική έννοια της λέξης. Επιπλέον, κανένας ιός δεν έχει υποβληθεί ποτέ στις κατάλληλες διαδικασίες για να αποδειχθεί ότι είναι παθογόνος. Αυτό σημαίνει ότι καμία ασθένεια δεν μπορεί να περιγραφεί ως "μολυσματική", επειδή αυτό δεν έχει ποτέ αποδειχθεί, γεγονός που με τη σειρά του εγείρει το ερώτημα αν οποιαδήποτε ασθένεια θα μπορούσε ωστόσο να περιγραφεί ως "μεταδοτική".

Το φαινόμενο της "μεταδοτικότητας" θεωρείται γενικά ότι είναι πραγματικό, επειδή ένας αριθμός ανθρώπων εμφανίζεται να εμφανίζει παρόμοια συμπτώματα σχεδόν ταυτόχρονα και συχνά σε γρήγορη διαδοχή, γεγονός που δίνει την εντύπωση της μετάδοσης μιας "ασθένειας". Όμως, όπως λέει και η παροιμία, "τα φαινόμενα μπορεί να είναι απατηλά". Αυτό το γνωμικό ισχύει για την ασθένεια, επειδή η εμφάνιση της μεταδοτικότητάς της είναι απατηλή. Αν και η δήλωση αυτή μπορεί να εκληφθεί ως αμφιλεγόμενη, είναι ωστόσο αληθινή- δεν υπάρχει μεταδοτική ασθένεια.

Ο κύριος λόγος για τον οποίο εγείρεται οποιαδήποτε αντιπαράθεση είναι επειδή η δήλωση αυτή έρχεται σε άμεση αντίθεση με τις ιδέες που διαδίδονται από το ιατρικό κατεστημένο και τις οποίες όλοι έχουμε μάθει να πιστεύουμε. Δυστυχώς, όπως συζητάμε λεπτομερώς στο βιβλίο μας, What Really Makes You Ill, το ιατρικό κατεστημένο λειτουργεί με βάση μια λανθασμένη κατανόηση της "ασθένειας", η οποία δεν είναι μια οντότητα που επιτίθεται στο σώμα αδιακρίτως για να προκαλέσει τα συμπτώματα της ασθένειας. Αντίθετα, τα συμπτώματα που σχετίζονται με τις λεγόμενες "μολυσματικές ασθένειες" αντιπροσωπεύουν τις προσπάθειες του σώματος να αποβάλει τις τοξίνες, να αποκαταστήσει τις βλάβες και να αποκαταστήσει την υγεία. Αυτό εξηγείται από τον Herbert Shelton στο βιβλίο του, Natural Hygiene (Φυσική Υγιεινή): Man's Pristine Way of Life, στο οποίο αναφέρεται στην "οξεία νόσο" και δηλώνει ότι ο όρος αυτός αναφέρεται σε,

Η σημασία αυτής της δήλωσης, η οποία δεν μπορεί να υπερτονισθεί, είναι ότι καταδεικνύει την πραγματική φύση της "ασθένειας" και τον σκοπό των συμπτωμάτων που παράγει ο οργανισμός.

Επομένως, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι τα συμπτώματα που βιώνει κάθε άτομο θα είναι μοναδικά γι' αυτό, λόγω της μοναδικής του έκθεσης στις "βλαπτικές ουσίες και επιρροές" που επηρεάζουν το σώμα του. Ωστόσο, σε ένα οικιακό ή εργασιακό περιβάλλον, για παράδειγμα, πολλοί άνθρωποι μπορεί να βιώνουν κοινές εκθέσεις στις ίδιες "βλαπτικές ουσίες και επιρροές", και αυτός είναι ο λόγος που μπορεί να βιώνουν παρόμοια συμπτώματα όταν το σώμα τους ξεκινά την αποβολή αυτών των ουσιών και επιρροών.

Επιπλέον, σε αντίθεση με την άποψη του ιατρικού κατεστημένου ότι δεν είναι παρά μια βιολογική μηχανή από ξεχωριστά μέρη, το ανθρώπινο σώμα είναι ένας καταπληκτικός διασυνδεδεμένος αυτορυθμιζόμενος οργανισμός που λειτουργεί ολιστικά. Ως εκ τούτου, οποιαδήποτε ουσία ή επιρροή που τραυματίζει ένα μέρος μπορεί να επηρεάσει αρνητικά ολόκληρο τον οργανισμό, όπως γράφει ο Herbert Shelton,

Δυστυχώς, με βάση τις εσφαλμένες αντιλήψεις της για τη φύση της ασθένειας και τις λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού, η σύγχρονη ιατρική αποτυγχάνει να "θεραπεύσει" σωστά τις ανθρώπινες ασθένειες.

Τα προβλήματα μπορούν να επιλυθούν μόνο με την αντιμετώπιση και την εξάλειψη των βαθύτερων αιτιών τους. Όμως οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται από το ιατρικό κατεστημένο και περιλαμβάνουν τη χρήση φαρμακευτικών προϊόντων δεν αντιμετωπίζουν και δεν απομακρύνουν τα βαθύτερα αίτια των ασθενειών. Παρόλο που η παύση των συμπτωμάτων τους μπορεί να συμβεί αφού ένα άτομο λάβει τα φαρμακευτικά προϊόντα που συνταγογραφούνται από έναν γιατρό ή φαρμακοποιό, κάτι που θεωρείται ως επιτυχημένο αποτέλεσμα του "φαρμάκου", αυτό είναι ένα ακόμη παράδειγμα ότι τα φαινόμενα απατούν, όπως εξηγεί ο Herbert Shelton,

Είναι σαφές ότι η "ασθένεια" πρέπει να εξεταστεί από μια εντελώς διαφορετική οπτική γωνία από αυτή που όλοι μας έχουμε γαλουχηθεί να πιστεύουμε και αυτή η νέα οπτική γωνία μας επιτρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα γιατί οι άνθρωποι μπορεί να εμφανίζουν παρόμοια συμπτώματα σε παρόμοια χρονική στιγμή με άλλους ανθρώπους.

Είναι σημαντικό να έχουμε πάντα κατά νου ότι, όπως προαναφέρθηκε, κάθε άτομο είναι ένα μοναδικό άτομο που θα βιώσει εκθέσεις σε ένα μοναδικό συνδυασμό βλαπτικών ουσιών και επιδράσεων που μπορούν να προκαλέσουν στον οργανισμό του να ξεκινήσει τα κατάλληλα συμπτώματα. Η ικανότητα του σώματος κάθε ατόμου να ξεκινήσει τα συμπτώματα που απαιτούνται για την αποβολή των τοξινών, την αποκατάσταση των βλαβών και την αποκατάσταση της υγείας εξαρτάται επίσης από την κατάσταση της υγείας του σώματός του, η οποία και πάλι είναι εντελώς μοναδική για το ίδιο το άτομο.

Υπάρχουν σαφώς πολλές "βλαβερές ουσίες και επιδράσεις" στις οποίες οι άνθρωποι μπορούν να εκτεθούν. Τις ταξινομήσαμε στο βιβλίο μας σε τέσσερις κατηγορίες που τις αναφέρουμε ως "τέσσερις παράγοντες", οι οποίες είναι οι εξής

Η κατηγορία των "τοξινών" μπορεί να περιλαμβάνει έναν τεράστιο αριθμό και ποικιλία τοξικών χημικών ενώσεων στις οποίες μπορεί να είμαστε εκτεθειμένοι. Αυτές είναι συχνά σε καθημερινή βάση, αν και ως επί το πλείστον σε επίπεδα που είναι αρκετά μικρά ώστε να μην προκαλούν άμεσα εμφανή συμπτώματα. Πολλές όμως από αυτές τις χημικές ουσίες είναι βιοσυσσωρευτικές και επομένως συσσωρεύονται αργά μέσα στο σώμα σε επίπεδο που απαιτεί αποβολή. Σε αυτό το σημείο, το σώμα θα ξεκινήσει τα κατάλληλα συμπτώματα για να αποβάλει τις τοξίνες.

Όλοι είμαστε εκτεθειμένοι σε μια τέτοια ποικιλία τοξινών σε καθημερινή βάση, που είναι αδύνατο να δώσουμε παραδείγματα που μπορούν να εφαρμοστούν εξίσου σε όλους για να εξηγήσουμε την εμπειρία των συμπτωμάτων που βιώνουν από κοινού με άλλους ανθρώπους. Αλλά μερικά παραδείγματα μπορεί να βοηθήσουν στην απεικόνιση του είδους των εκθέσεων που μπορεί να βιώνουμε, ώστε να βοηθηθεί ο συλλογισμός εκείνων που μπορεί να ισχύουν για εσάς.

Ένα παράδειγμα αφορά τα προϊόντα καθαρισμού που χρησιμοποιούνται στο σπίτι, στο γραφείο, στο σχολείο ή σε άλλο εργασιακό περιβάλλον. Οι σκληρές χημικές ουσίες στα προϊόντα καθαρισμού που χρησιμοποιούνται για τον καθαρισμό ενός σχολείου κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου, για παράδειγμα, μπορεί να εξηγήσουν την έναρξη των συμπτωμάτων που παρουσιάζουν πολλά παιδιά αμέσως μετά την έναρξη της νέας σχολικής περιόδου. Οι εξαιρετικά σκληρές χημικές ουσίες συγκαταλέγονται στα συστατικά των προϊόντων που χρησιμοποιούνται από πολλές βιομηχανίες για σκοπούς όπως η απολίπανση μηχανημάτων.

Ένα άλλο παράδειγμα αφορά τα νέα χαλιά, έπιπλα ή έπιπλα που μπορεί να "εκπέμπουν" χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται κατά την κατασκευή τους για διάφορους σκοπούς, όπως για παράδειγμα ως "επιβραδυντές φλόγας". Πολλές από αυτές τις χημικές ουσίες είναι γνωστές ως VOC (πτητικές οργανικές ενώσεις).

Άλλα παραδείγματα μπορεί να αφορούν προϊόντα που χρησιμοποιούνται στη γεωργία και είναι εκ προθέσεως τοξικά, όπως τα φυτοφάρμακα, τα οποία οι άνθρωποι μπορεί να εισπνεύσουν ενώ βρίσκονται στην ύπαιθρο.

Ένα άλλο παράδειγμα συνήθους έκθεσης σε "βλαβερές επιδράσεις" αφορά τις ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες που είναι ομοίως δύσκολο να γίνουν αντιληπτές, αλλά μπορούν να είναι εξίσου επιβλαβείς για πολλούς ανθρώπους όταν εκτίθενται σε μια περιοχή υψηλών ηλεκτρομαγνητικών συχνοτήτων, είτε στο σπίτι είτε στο χώρο εργασίας είτε στο εξωτερικό περιβάλλον.

Αυτά τα παραδείγματα, αν και λίγα σε αριθμό, θα πρέπει να βοηθήσουν να καταδειχθεί πώς ομάδες ανθρώπων μπορεί να εμφανίσουν παρόμοια συμπτώματα σε παρόμοιο χρόνο, γεγονός που δίνει την εντύπωση "μόλυνσης", ενώ στην πραγματικότητα είναι αποτέλεσμα κοινής έκθεσης σε "βλαβερές ουσίες ή επιδράσεις". Ωστόσο, πρέπει επίσης να τονιστεί ότι οι άνθρωποι μπορεί να μην βιώνουν όλοι την ίδια σοβαρότητα και διάρκεια των συμπτωμάτων τους, τα οποία εξαρτώνται από τη μοναδική κατάσταση της υγείας τους, η οποία με τη σειρά της εξαρτάται από οποιουσδήποτε άλλους παράγοντες που μπορεί να επηρεάζουν την υγεία τους, είτε ευεργετικά είτε δυσμενώς.

Επιπλέον, υπάρχουν και άλλες πτυχές της κατηγορίας του "στρες" που πρέπει να εξεταστούν, διότι ο όρος αναφέρεται σε πολύ περισσότερα από τη συνήθη αντίληψη του στρες. Αναφέρεται επίσης στο μοναδικό σύστημα πεποιθήσεων κάθε ατόμου, το οποίο περιλαμβάνει τις σκέψεις, τις ιδέες και τους φόβους μας, και αυτό μπορεί να περιλαμβάνει ακόμη και την πεποίθηση ότι "οι ασθένειες είναι μεταδοτικές". Αν και μπορεί να φαίνεται αμφιλεγόμενο να υποθέσουμε ότι μια "πεποίθηση" αυτής της φύσης μπορεί να επηρεάσει την υγεία ενός ατόμου, αυτό δεν ισχύει- όπως μπορεί να αποδειχθεί από το γνωστό φαινόμενο του placebo effect και από το λιγότερο γνωστό αντίθετο φαινόμενο του nocebo effect, τα οποία έχουν αποδειχθεί πέραν πάσης αμφιβολίας ότι είναι πραγματικά και αναγνωρίζονται από το ιατρικό κατεστημένο. Η αναγνώριση του φαινομένου placebo αποδεικνύεται από την ιστοσελίδα με τίτλο Placebo Effect στον ιστότοπο του NCCIH, το οποίο αποτελεί μέρος του NIH, η οποία αναφέρει,

Το φαινόμενο nocebo, αντίθετα, μπορεί να περιγραφεί ως ένα δυσμενές αποτέλεσμα που προκύπτει από την προσδοκία ενός ατόμου. Αν και συζητείται λιγότερο ευρέως στην ιατρική βιβλιογραφία, γίνεται αντικείμενο αυξανόμενου ενδιαφέροντος.

Τα φαινόμενα placebo και nocebo αποτελούν αποδείξεις της δύναμης του νου, ένα θέμα που συζητείται από τον Dr Bruce Lipton σε όλο το έργο του εδώ και πολλά χρόνια. Για παράδειγμα, στο άρθρο του με τίτλο Epigenetics, εξηγείται ότι όλοι μας έχουμε γαλουχηθεί με την πεποίθηση ότι δεν έχουμε τον έλεγχο της υγείας μας. Αυτό σημαίνει ότι μας κάνουν να αισθανόμαστε ότι είμαστε θύματα της ασθένειας ή, στην περίπτωση των "μολυσματικών ασθενειών", ότι είμαστε θύματα των "μικροβίων" που μπορούν να μας μολύνουν και να μεταδοθούν σε άλλους ανθρώπους.

Η πίστη στη μεταδοτικότητα της "ασθένειας", δημιουργεί την προσδοκία ενός δυσμενούς αποτελέσματος όταν ένα άτομο με το οποίο μπορεί να έρθουμε σε επαφή εμφανίζει συμπτώματα αυτού που πιστεύεται ότι είναι "μολυσματική ασθένεια", όπως για παράδειγμα φτέρνισμα ή βήχας. Με άλλα λόγια, όταν βρίσκονται σε παρέα με άλλους με τέτοια συμπτώματα, πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι θα "κολλήσουν" αυτή την ασθένεια και αυτή η προσδοκία μπορεί να εκδηλωθεί μέσα στο σώμα ως πραγματικά συμπτώματα. Η εκδήλωση των συμπτωμάτων θα θεωρηθεί ως θετική απόδειξη της μετάδοσης της "ασθένειας" και θα ενισχύσει την πίστη στο φαινόμενο της μετάδοσης. Πρόκειται όμως για λανθασμένες πεποιθήσεις, διότι η μετάδοση δεν έχει ποτέ αποδειχθεί επιστημονικά ότι συμβαίνει.

Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι, όπως προαναφέρθηκε, η πίστη στη μόλυνση και τη μετάδοση δεν είναι ο μόνος παράγοντας που παίζει ρόλο όταν οι άνθρωποι εμφανίζουν συμπτώματα σε παρόμοιο χρόνο. Πρέπει όμως να αναγνωριστεί ως ένας εξαιρετικά σημαντικός παράγοντας που έχει μεγάλη σημασία για την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε σήμερα, η οποία βασίζεται στον ισχυρισμό ότι ένας "θανατηφόρος ιός" κυκλοφορεί σε όλο τον κόσμο προκαλώντας ανείπωτη βλάβη και θάνατο και μπορεί να μεταδοθεί μεταξύ των ανθρώπων.

Δεν μπορεί να τονιστεί αρκετά έντονα ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποστηρίζουν αυτόν τον ισχυρισμό. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη, και ποτέ δεν υπήρξε, ότι οποιοσδήποτε "ιός" είναι η αιτία οποιασδήποτε ασθένειας- και, εξίσου σημαντικό, δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι κάποιος μπορεί να μεταδώσει οποιαδήποτε κατάσταση ασθένειας σε άλλο άτομο. Η κατάσταση της υγείας του κάθε ατόμου είναι μοναδική για τον ίδιο και για τις πεποιθήσεις και τις ιδέες του, συμπεριλαμβανομένων των φόβων του σχετικά με το ότι η ασθένεια είναι μεταδοτική- ειδικά καθώς έχει αποδειχθεί ότι δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία που να υποστηρίζουν τέτοιες πεποιθήσεις. Επομένως, μπορεί να γίνει αντιληπτό ότι δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσουμε να "πιστεύουμε" σε τέτοιες ιδέες, επειδή δεν υπάρχει καμία βάση για την ύπαρξή τους.