Η Αδιάκοπη Προπαγανδιστική Εκστρατεία Των Μέσων Ενημέρωσης Για Την Κακοκαιρία Έχει Έναν Στόχο: Τον Πορνογραφικό Φόβο Με Στόχο Την Ανθρωπομάζα
Μετάφραση: Απολλόδωρος
12 Ιουλίου 2023 | THOMAS RICHARD | Διαβάστε το εδώ
Δεν θέλω να γράψω για την κλιματική αλλαγή.
Πραγματικά. Δεν ξέρω αν τα μοντέλα είναι σωστά ή λάθος, και δεν θέλω να περάσω τη ζωή μου για να το ανακαλύψω.
Αλλά ο τρόπος με τον οποίο τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αναφέρουν τώρα τον καιρό -όχι γενικά θέματα του κλίματος, αλλά τον καθημερινό καιρό- με ενοχλεί εδώ και καιρό, και χθες το βράδυ χτύπησε (κυριολεκτικά) πολύ κοντά στο σπίτι μου.
Η αναφορά για το κλίμα στα ελίτ μέσα ενημέρωσης έχει γίνει μια σειρά από ατελείωτες, με κομμένη την ανάσα αναφορές για πρωτιές και γεγονότα 1 στα 1.000 χρόνια.
Ο θερμότερος Ιούνιος που έχει υπάρξει ποτέ στο Χιούστον! Ο ξηρότερος Αύγουστος στο Τόκιο! Ο πιο υγρός Απρίλιος στο Λονδίνο! Η μεγαλύτερη πυρκαγιά στο Κεμπέκ!
Παραδόξως, βρίσκει κανείς τακτικά αυτά τα στοιχεία και στο ESPN: Ο παίκτης Χ είναι ο πρώτος νεοσύλλεκτος που έχει μέσο όρο 15 πόντους, 2,2 μπλοκ και 1,8 κλεψίματα ανά αγώνα από το 2014.
Οι αριθμοί είναι καλοί, αλλά σπάνια τόσο ξεχωριστοί όσο τους κάνει να φαίνονται η πλαισίωση. Προέρχονται από παραγωγούς που κάνουν καταδύσεις σε βάσεις δεδομένων. Κόψτε την πίτα αρκετά λεπτά, και ένας αξιοπρεπής παίκτης φαίνεται σπουδαίος.
Εκεί που το ESPN ελπίζει να εντυπωσιάσει τους τηλεθεατές του, τα στατιστικά στοιχεία για τα ακραία καιρικά φαινόμενα έχουν διαφορετικό σκοπό: να τρομάξουν.
Έχουν σκοπό να κάνουν τους αναγνώστες να πιστέψουν ότι μια κλιματική αποκάλυψη είναι προ των πυλών και ότι μόνον αν εγκαταλείψουμε τις σόμπες αερίου -όχι τα ιδιωτικά αεροπλάνα, ποτέ τα ιδιωτικά αεροπλάνα, μόνον τις σόμπες αερίου- μπορούμε να επιβιώσουμε.
Χθες το βράδυ, μια μεγάλη καταιγίδα έπληξε την κοιλάδα Hudson της Νέας Υόρκης, όπου ζω. (Δεν ήμουν σπίτι. Ήμουν στο Λας Βέγκας για να παίξω στο World Series of Poker, όπου έπεσα έξω αργά στην 3η ημέρα, μια βαρετή ιστορία που δεν θα πω).
Ναι, μια καταιγίδα τον Ιούλιο στα βορειοανατολικά. Σοκ, το ξέρω.
Αυτή όμως ήταν ιδιαίτερα αργή και έριξε πολύ βροχή. Ή, όπως ανέφερε η Daily News, "Καταιγίδα στην κοιλάδα Hudson της Νέας Υόρκης σκοτώνει έναν, φέρνει εννέα ίντσες βροχής: "Γεγονός μιας φοράς στα 1.000 έτη".
Γεγονός 1.000 ετών; Θεέ μου, τι κάναμε;
Εντάξει, ας δούμε το χάρτη.
Αυτή η μωβ περιοχή είναι μια τεράστια βροχόπτωση.
Αλλά αυτός δεν είναι ένας χάρτης των Ηνωμένων Πολιτειών, ούτε καν της Νέας Υόρκης, ούτε καν της νότιας Νέας Υόρκης, ούτε καν της κοιλάδας Hudson.
Αυτή η βροχή κάλυψε, περιμένετε, μια χούφτα πόλεις. Για κάποιο λόγο, ένα κύτταρο καταιγίδας κόλλησε ακριβώς πάνω από τον ποταμό Hudson - ίσως υπάρχει μια καλή μετεωρολογική εξήγηση για το γιατί, ίσως όχι.
Έβρεξε την περιοχή δυτικά και λίγο ανατολικά του ποταμού με βροχή δύο μηνών μέσα σε λίγες ώρες.
Πολλή βροχή, σίγουρα. Το σπίτι μας είναι κάπου μέσα σε αυτή την κηλίδα. Ένιωσα άσχημα που δεν ήμουν στο σπίτι μέχρι που έλαβα την ενημέρωση από τη μεγαλύτερη κόρη μου σήμερα το πρωί: έβρεξε, χάσαμε το ρεύμα, η γεννήτρια μπήκε και το ρεύμα επανήλθε.
Τα δύο από τα τρία παιδιά κοιμήθηκαν. Το τέλος.
ΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ 1 ΣΤΑ 1.000 ΧΡΟΝΙΑ, ΣΑΣ ΛΕΩ!
Αλλά αυτή είναι μόνο μια καταιγίδα. Όλοι γνωρίζουμε ότι η κλιματική αλλαγή φέρνει θάνατο και καταστροφή σε όλο τον κόσμο. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι καταστροφές της αυξάνονται κάθε χρόνο.
Μόνο που δεν αυξάνονται.
Το 2021, ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός, ο οποίος αποτελεί μέρος των Ηνωμένων Εθνών, δημοσίευσε έναν 90σέλιδο "Άτλαντα θνησιμότητας και οικονομικών απωλειών από ακραίες καιρικές, κλιματικές και υδάτινες συνθήκες" (“Atlas of Mortality And Economic Losses From Weather, Climate, and Water Extremes”). Το σχετικό διάγραμμα είναι το παρακάτω:
Όσο χειροτερεύει η κλιματική αλλαγή, τόσο λιγότερους ανθρώπους σκοτώνουν οι ξηρασίες και οι τυφώνες. ΠΗΓΗ
Οι θάνατοι που σχετίζονται με τις καιρικές συνθήκες αυξήθηκαν ελαφρώς από τη δεκαετία του 1970 έως τη δεκαετία του 1980. Έκτοτε έχουν μειωθεί κατά 75%, παρόλο που ο πληθυσμός έχει σχεδόν διπλασιαστεί.
Την τελευταία δεκαετία, λιγότεροι από 50 άνθρωποι την ημέρα πέθαιναν από ακραία καιρικά φαινόμενα - σε έναν πλανήτη που σήμερα έχει 8.000.000.000 ανθρώπους.
Η εξήγηση για αυτή τη φαινομενική αντίφαση είναι απλή. Οι τυφώνες και οι λιμοί που προκαλούνται από την ξηρασία σε πολύ φτωχές χώρες οδηγούν τους περισσότερους θανάτους που σχετίζονται με τις καιρικές συνθήκες.
Οι πλούσιες χώρες και ακόμη και οι χώρες μεσαίου εισοδήματος μπορούν εύκολα να μετριάσουν τις επιπτώσεις των βραχυπρόθεσμων ακραίων καιρικών φαινομένων.
Για να πάρουμε ένα προφανές παράδειγμα, οποιοσδήποτε με αυτοκίνητο μπορεί εύκολα να ξεφύγει από έναν τυφώνα, παρέχοντας έστω και λίγες ώρες προειδοποίησης.
Και ο κόσμος, στο σύνολό του, είναι πολύ πιο πλούσιος από ό,τι ήταν το 1970. Τότε, το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού - 2,2 δισεκατομμύρια από τα 3,7 δισεκατομμύρια ανθρώπους που ζούσαν τότε - ζούσε σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, με λιγότερο από 450 δολάρια το χρόνο.
Μέχρι το 2016, ο αριθμός αυτός είχε μειωθεί στα 700 εκατομμύρια από τα 7,3 δισεκατομμύρια, λιγότερο από το 10%.
Φυσικά, η κατανάλωση ενέργειας οδηγεί και αυξάνεται με την οικονομική ανάπτυξη.
Επομένως, το ερώτημα δεν είναι αν η κλιματική αλλαγή είναι πραγματική.
Είναι αν η υστερία της κλιματικής αλλαγής, η οποία καθοδηγείται κυρίως από ανθρώπους τόσο πλούσιους που θα συνεχίσουν να ζουν ακριβώς όπως ζουν τώρα, ό,τι κι αν συμβεί στην παγκόσμια οικονομία, απειλεί να ακυρώσει την οικονομική ανάπτυξη που υπήρξε ο σημαντικότερος παράγοντας για τη μείωση των θανάτων από ακραία καιρικά φαινόμενα.
Ή θα μπορούσαμε απλά να συνεχίσουμε να ψάχνουμε για πλημμύρες 1.000 ετών για να ουρλιάζουμε.
Διαβάστε περισσότερα στο Unreported Truths
—Δικτυογραφία:
The Media's Relentless Hype Over Bad Weather Has One Goal: Fear - Climate Change Dispatch
https://climatechangedispatch.com/the-medias-relentless-hype-over-bad-weather-has-one-goal-fear/