Ο Κλιματικός Πανικός του ΟΗΕ Είναι Περισσότερο Πολιτική παρά Επιστήμη
Μετάφραση: Απολλόδωρος
30 Μαρτίου 2023 | Judith Curry | Διάβαστε το εδώ
Έχω δημοσιεύσει ένα νέο δημοσίευμα στην εφημερίδα The Australian, εδώ είναι το πλήρες κείμενο.
Η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) εξέδωσε μια νέα Συνθετική Έκθεση, με φανφάρες από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Antonio Guterres:
"Η κλιματική ωρολογιακή βόμβα χτυπάει, αλλά η τελευταία έκθεση της IPCC δείχνει ότι έχουμε τη γνώση και τους πόρους για να αντιμετωπίσουμε την κλιματική κρίση. Πρέπει να δράσουμε τώρα για να εξασφαλίσουμε έναν βιώσιμο πλανήτη στο μέλλον".
Η νέα έκθεση της IPCC αποτελεί σύνθεση των τριών εκθέσεων που αποτελούν την έκτη έκθεση αξιολόγησης, καθώς και τριών ειδικών εκθέσεων. Αυτή η Συγκεντρωτική Έκθεση δεν εισάγει νέες πληροφορίες ή ευρήματα. Ενώ οι Εκθέσεις της IPCC περιλαμβάνουν κάποιο καλό υλικό, η Περίληψη για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής για τη Συνθετική Έκθεση δίνει έμφαση σε ελάχιστα αιτιολογημένα ευρήματα σχετικά με τις κλιματικές επιπτώσεις που προκαλούνται από ακραία σενάρια εκπομπών και σε πολιτικοποιημένες συστάσεις πολιτικής για τη μείωση των εκπομπών.
Το σημαντικότερο συμπέρασμα των τελευταίων 5 ετών είναι ότι τα ακραία σενάρια εκπομπών RCP8.5 και SSP5-8.5, που συνήθως αναφέρονται ως σενάρια "business-as-usual", αναγνωρίζονται πλέον ευρέως ως αναξιόπιστα. Τα εν λόγω ακραία σενάρια εγκαταλείφθηκαν από τη Διάσκεψη των Συμβαλλομένων Μερών της Συμφωνίας των Ηνωμένων Εθνών για το Κλίμα. Ωστόσο, η νέα Συνθετική Έκθεση συνεχίζει να δίνει έμφαση σε αυτά τα ακραία σενάρια, ενώ η σημαντική αυτή διαπίστωση είναι θαμμένη σε μια υποσημείωση:
"Τα σενάρια πολύ υψηλών εκπομπών έχουν γίνει λιγότερο πιθανά, αλλά δεν μπορούν να αποκλειστούν".
Τα ακραία σενάρια εκπομπών συνδέονται με ανησυχητικές προβλέψεις για αύξηση της θερμοκρασίας κατά 4-5οC έως το 2100. Η πιο πρόσφατη Διάσκεψη των Συμβαλλομένων Μερών (COP27) εργάζεται με βάση μια βασική πρόβλεψη θερμοκρασίας που βασίζεται σε ένα σενάριο μεσαίων εκπομπών 2,5οC μέχρι το 2100. Δεδομένου ότι έχει ήδη σημειωθεί αύξηση της θερμοκρασίας κατά 1,2οC από τη βασική περίοδο στα τέλη του 19ου αιώνα, το ποσό της αύξησης της θερμοκρασίας που προβλέπεται για το υπόλοιπο του 21ου αιώνα βάσει του μεσαίου σεναρίου εκπομπών είναι μόνο το ένα τρίτο περίπου της αύξησης της θερμοκρασίας που προβλέπεται βάσει του ακραίου σεναρίου εκπομπών.
Η Συνθετική Έκθεση δίνει έμφαση στις "απώλειες και ζημίες" ως κεντρικό λόγο για τον οποίο απαιτείται δράση. Συνεπώς, είναι δύσκολο να υπερεκτιμηθεί η σημασία της μετατόπισης των προσδοκιών για τα μελλοντικά ακραία καιρικά φαινόμενα και την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, η οποία συνδέεται με την απόρριψη των ακραίων σεναρίων εκπομπών. Η απόρριψη αυτών των ακραίων σεναρίων έχει καταστήσει παρωχημένο μεγάλο μέρος της βιβλιογραφίας και των εκτιμήσεων για τις κλιματικές επιπτώσεις της τελευταίας δεκαετίας, που επικεντρώθηκαν σε αυτά τα σενάρια. Ειδικότερα, το ακραίο σενάριο εκπομπών κυριαρχεί στις επιπτώσεις που προβάλλονται σε περίοπτη θέση στη νέα συνθετική έκθεση.
Είναι σαφές ότι η κλιματική "κρίση" δεν είναι αυτό που ήταν. Αντί να αναγνωρίσουν αυτό το γεγονός ως καλή είδηση, η IPCC και οι αξιωματούχοι του ΟΗΕ διπλασιάζουν τον "συναγερμό" σχετικά με τον επείγοντα χαρακτήρα της μείωσης των εκπομπών με την εξάλειψη των ορυκτών καυσίμων. Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι αν η αύξηση της θερμοκρασίας είναι μικρότερη από ό,τι νομίζαμε, τότε οι προτεραιότητες θα μετατοπίζονταν από τη μείωση των εκπομπών προς τη μείωση της ευπάθειάς μας στις ακραίες καιρικές και κλιματικές συνθήκες. Ωστόσο, αυτό δεν έχει συμβεί.
Η IPCC έχει χαρακτηριστεί ως "μονοπώλιο της γνώσης", με κυρίαρχη εξουσία στις διαβουλεύσεις του ΟΗΕ για το κλίμα. Η IPCC ισχυρίζεται ότι είναι "ουδέτερη ως προς την πολιτική" και ότι "ποτέ δεν επιβάλλει πολιτική". Ωστόσο, η IPCC έχει απομακρυνθεί πολύ από τον καταστατικό της ρόλο, δηλαδή την αξιολόγηση της επιστημονικής βιβλιογραφίας για την υποστήριξη της χάραξης πολιτικής. Όλη η διαμόρφωση των εκθέσεων της IPCC είναι τώρα γύρω από τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής μέσω της μείωσης των εκπομπών.
Η IPCC όχι μόνο έχει υιοθετήσει όλο και περισσότερο μια στάση ρητής πολιτικής συνηγορίας, αλλά παραπλανά τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής με τη συνεχή έμφαση που δίνει στα ακραία κλιματικά αποτελέσματα που οδηγούνται από τα απίθανα ακραία σενάρια εκπομπών. Με τη ρητή πολιτική της συνηγορία, σε συνδυασμό με την παραπλανητική πληροφόρηση, η IPCC κινδυνεύει να χάσει την προνομιακή της θέση στις διεθνείς πολιτικές συζητήσεις.
Ο αντίκτυπος αυτών των ανησυχητικών εκθέσεων της IPCC και της ρητορικής των αξιωματούχων του ΟΗΕ είναι ο εξής. Η κλιματική αλλαγή έχει μετατραπεί σε μια μεγάλη αφήγηση στην οποία η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή έχει καταστεί κυρίαρχη αιτία των κοινωνικών προβλημάτων. Κάθε τι που πάει στραβά ενισχύει την πεποίθηση ότι υπάρχει μόνο ένα πράγμα που μπορούμε να κάνουμε για να αποτρέψουμε τα κοινωνικά προβλήματα - να σταματήσουμε να καίμε ορυκτά καύσιμα. Αυτή η μεγάλη αφήγηση μας οδηγεί στο να πιστεύουμε ότι αν λύσουμε το πρόβλημα της καύσης ορυκτών καυσίμων, τότε θα λυθούν και αυτά τα άλλα προβλήματα. Αυτή η πεποίθηση μας απομακρύνει από τη βαθύτερη διερεύνηση των πραγματικών αιτιών αυτών των άλλων προβλημάτων. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ο περιορισμός των απόψεων και των επιλογών πολιτικής που είμαστε πρόθυμοι να εξετάσουμε κατά την αντιμετώπιση πολύπλοκων θεμάτων όπως τα ενεργειακά συστήματα, οι υδάτινοι πόροι, η δημόσια υγεία, οι καιρικές καταστροφές και η εθνική ασφάλεια.
Οι εκθέσεις της IPCC έχουν μετατραπεί σε επιστήμη του κλίματος "αυτοκόλλητου προφυλακτήρα" - κάνουν μια πολιτική δήλωση, ενώ χρησιμοποιούν τη συνολική φήμη της επιστήμης για να δώσουν κύρος σε μια πολιτικά κατασκευασμένη συναίνεση.
Σημείωση JC: h/t στον Dan Hughes για τη φράση "αυτοκόλλητο προφυλακτήρα".
---Δικτυογραφία :
UN’s climate panic is more politics than science – Watts Up With That?
https://wattsupwiththat.com/2023/03/30/uns-climate-panic-is-more-politics-than-science/