Η "Συνθήκη για την Πανδημία" Θα Παραδώσει Στον ΠΟΥ Τα Κλειδιά Της Παγκόσμιας Κυβέρνησης

Οι προτεινόμενες ρήτρες θα δώσουν κίνητρα για την αναφορά "πανδημιών" και θα δουν τα έθνη να τιμωρούνται για "μη συμμόρφωση"

Apr 23, 2024

Μετάφραση: Απολλόδωρος

19 Απριλίου 2022 | Kit Knightly | Διαβάστε το εδώ

Οι πρώτες δημόσιες ακροάσεις σχετικά με την προτεινόμενη "Συνθήκη για την Πανδημία" ολοκληρώθηκαν, ενώ ο επόμενος γύρος αναμένεται να ξεκινήσει στα μέσα Ιουνίου.

Προσπαθούμε να κρατήσουμε αυτό το θέμα στην πρώτη σελίδα μας, αποκλειστικά και μόνο επειδή η επικρατούσα τάση είναι τόσο πρόθυμη να το αγνοήσει και να συνεχίσει να παράγει κομματικές πορνογραφίες πολέμου και προπαγάνδα.

Όταν εμείς - και άλλοι - συνδέσαμε τη σελίδα με τις δημόσιες υποβολές, υπήρξε τέτοια ανταπόκριση που ο ιστότοπος του ΠΟΥ πραγματικά κατέρρευσε για λίγο, ή προσποιήθηκαν ότι κατέρρευσε για να σταματήσει ο κόσμος να τους στέλνει επιστολές.

Κεράστε έναν καφέ στο Ko-fi

Όπως και να έχει, είναι μια νίκη. Ελπίζω να μπορέσουμε να την επαναλάβουμε το καλοκαίρι.

Μέχρι τότε, τα σημάδια δείχνουν ότι η λιγοστή δημοσιογραφική κάλυψη που υπάρχει, κυρίως στις μεταφορικές πίσω σελίδες του διαδικτύου, θα επικεντρωθεί στο να γίνει η συνθήκη "αρκετά ισχυρή" και να διασφαλιστεί ότι οι εθνικές κυβερνήσεις μπορούν να "λογοδοτήσουν".

Ένα άρθρο στη βρετανική Telegraph της 12ης Απριλίου τιτλοφορείται:

“Πραγματικός κίνδυνος μια συνθήκη για την πανδημία να είναι "πολύ αποδυναμωμένη" για να σταματήσει νέα κρούσματα

Επικεντρώνεται σε μια έκθεση της Ομάδας για μια Παγκόσμια Σύμβαση για τη Δημόσια Υγεία (GPHC) και παραθέτει μια από τις συντάκτριες της έκθεσης, την Dame Barbara Stocking:

“Ο μεγαλύτερος φόβος μας [...] είναι ότι είναι πολύ εύκολο να σκεφτούμε ότι η λογοδοσία δεν έχει σημασία. Για να έχουμε μια συνθήκη που δεν περιλαμβάνει συμμόρφωση, ειλικρινά τότε δεν έχει νόημα να έχουμε μια συνθήκη, "

Η έκθεση του GPHC συνεχίζει λέγοντας ότι οι ισχύοντες διεθνείς υγειονομικοί κανονισμοί είναι "πολύ αδύναμοι" και ζητεί τη δημιουργία ενός νέου "ανεξάρτητου" διεθνούς οργανισμού που θα "αξιολογεί την ετοιμότητα των κυβερνήσεων" και θα "επιπλήττει ή θα επαινεί δημοσίως τις χώρες, ανάλογα με τη συμμόρφωσή τους με ένα σύνολο συμφωνημένων απαιτήσεων".

Ένα άλλο άρθρο, που δημοσιεύθηκε από το London School of Economics και συνυπογράφουν μέλη της Γερμανικής Συμμαχίας για την Κλιματική Αλλαγή και την Υγεία (KLUG), προωθεί επίσης αρκετά την ιδέα της "λογοδοσίας" και της "συμμόρφωσης":

“ Για να μπορέσει η συνθήκη αυτή να έχει αντίκρισμα, ο οργανισμός που τη διοικεί πρέπει να έχει τη δύναμη - είτε πολιτική είτε νομική - να επιβάλει τη συμμόρφωση.

Επαναλαμβάνει επίσης την έκθεση του ΟΗΕ του Μαΐου 2021, ζητώντας περισσότερες εξουσίες για τον ΠΟΥ:

“Στην τρέχουσα μορφή του, ο ΠΟΥ δεν διαθέτει τέτοιες εξουσίες [...] Για να προχωρήσει η συνθήκη, ο ΠΟΥ πρέπει επομένως να αποκτήσει εξουσίες - οικονομικές και πολιτικές.

Συνιστά τη συμμετοχή "μη κρατικών φορέων", όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου και η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας, στις διαπραγματεύσεις και προτείνει η συνθήκη να προσφέρει οικονομικά κίνητρα για την έγκαιρη αναφορά "επειγουσών καταστάσεων υγείας" [η έμφαση προστέθηκε]:

“Σε περίπτωση κήρυξης έκτακτης ανάγκης για την υγεία, οι πόροι πρέπει να ρέουν στις χώρες στις οποίες συμβαίνει η έκτακτη ανάγκη, ενεργοποιώντας στοιχεία αντιμετώπισης, όπως χρηματοδότηση και τεχνική υποστήριξη. Αυτές είναι ιδιαίτερα σημαντικές για τις χώρες με χαμηλόμισθες οικονομίες και θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ενθάρρυνση και την ενίσχυση της έγκαιρης ανταλλαγής πληροφοριών από τα κράτη, διαβεβαιώνοντάς τα ότι δεν θα υποστούν αυθαίρετες εμπορικές και ταξιδιωτικές κυρώσεις για την αναφορά, αλλά θα τους παρασχεθούν οι απαραίτητοι οικονομικοί και τεχνικοί πόροι που χρειάζονται για να ανταποκριθούν αποτελεσματικά στην επιδημία.

Ωστόσο, δεν σταματά εκεί. Θέτουν επίσης το ζήτημα της τιμωρίας των χωρών για "μη συμμόρφωση":

“[Η συνθήκη θα πρέπει να διαθέτει] Ένα προσαρμόσιμο καθεστώς κινήτρων, [συμπεριλαμβανομένων] κυρώσεων όπως δημόσιες επιπλήξεις, οικονομικές κυρώσεις ή άρνηση παροχών.

Για να μεταφράσουμε αυτές τις προτάσεις από το γραφειοκράτη στα αγγλικά:

“Αν αναφέρετε "κρούσματα ασθενειών" "έγκαιρα", θα λάβετε "οικονομικούς πόρους" για την αντιμετώπισή τους.
Αν δεν αναφέρετε τα κρούσματα ασθενειών ή δεν ακολουθήσετε τις οδηγίες του ΠΟΥ, θα χάσετε τη διεθνή βοήθεια και θα αντιμετωπίσετε εμπορικό εμπάργκο και κυρώσεις.

Σε συνδυασμό, αυτοί οι προτεινόμενοι κανόνες θα αποτελέσουν κυριολεκτικά κίνητρο για την αναφορά πιθανών "κρουσμάτων ασθενειών". Μακριά από το να αποτρέψουν "μελλοντικές πανδημίες", θα τις ενθαρρύνουν ενεργά.

Το ότι οι εθνικές κυβερνήσεις που αρνούνται να παίξουν μπάλα τιμωρούνται και όσες παίζουν μαζί τους πληρώνονται δεν είναι κάτι καινούργιο. Το έχουμε ήδη δει αυτό με το Covid.

Δύο αφρικανικές χώρες - το Μπουρούντι και η Τανζανία - είχαν προέδρους που απαγόρευσαν την είσοδο του ΠΟΥ στα σύνορά τους και αρνήθηκαν να ακολουθήσουν την αφήγηση περί πανδημίας. Και οι δύο Πρόεδροι πέθαναν απροσδόκητα μέσα σε λίγους μήνες από την απόφαση αυτή, για να αντικατασταθούν από νέους Προέδρους που ανέτρεψαν αμέσως τις άθλιες πολιτικές του προκατόχου τους.

Λιγότερο από μια εβδομάδα μετά τον θάνατο του Προέδρου Pierre Nkurunziza, το ΔΝΤ συμφώνησε να διαγράψει σχεδόν 25 εκατομμύρια δολάρια από το εθνικό χρέος του Μπουρούντι, προκειμένου να βοηθήσει στην καταπολέμηση της "κρίσης" του Covid19.

Μόλις πέντε μήνες μετά τον θάνατο του προέδρου John Magufuli, η νέα κυβέρνηση της Τανζανίας έλαβε 600 εκατομμύρια δολάρια από το ΔΝΤ για την "αντιμετώπιση της πανδημίας του covid19".

Είναι αρκετά σαφές τι συνέβη εδώ, έτσι δεν είναι;

Οι παγκοσμιοποιητές υποστήριξαν πραξικοπήματα και επιβράβευσαν τους δράστες με "διεθνή βοήθεια". Οι προτάσεις για τη συνθήκη για την πανδημία απλώς θα νομιμοποιούσαν αυτή τη διαδικασία, μεταφέροντάς την από τα κρυφά κανάλια σε ανοιχτά επίσημα.

Τώρα, πριν συζητήσουμε τις επιπτώσεις των νέων εξουσιών, ας θυμηθούμε τη δύναμη που ήδη κατέχει ο ΠΟΥ:

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είναι ο μοναδικός θεσμός στον κόσμο που έχει την εξουσία να κηρύσσει "πανδημία" ή έκτακτη ανάγκη δημόσιας υγείας διεθνούς ενδιαφέροντος (PHEIC).
Ο Γενικός Διευθυντής του ΠΟΥ -μια μη εκλεγμένη θέση- είναι το μόνο άτομο που ελέγχει αυτή την εξουσία.

Έχουμε ήδη δει τον ΠΟΥ να κάνει κατάχρηση αυτών των εξουσιών προκειμένου να δημιουργήσει μια ψεύτικη πανδημία από το πουθενά... και δεν μιλάω για τον ιό του covid.

Πριν από το 2008, ο ΠΟΥ μπορούσε να κηρύξει πανδημία γρίπης μόνο εάν υπήρχε "τεράστιος αριθμός θανάτων και ασθενειών" ΚΑΙ υπήρχε ένας νέος και διακριτός υπότυπος. Το 2008 ο ΠΟΥ χαλάρωσε τον ορισμό της "πανδημίας της γρίπης" για να αφαιρέσει αυτές τις δύο προϋποθέσεις.

Όπως επισημαίνεται σε επιστολή του 2010 προς το British Medical Journal, οι αλλαγές αυτές σήμαιναν ότι "πολλοί ιοί της εποχικής γρίπης θα μπορούσαν να ταξινομηθούν ως πανδημική γρίπη".

Εάν ο ΠΟΥ δεν είχε προβεί σε αυτές τις αλλαγές, η επιδημία της "γρίπης των χοίρων" του 2009 δεν θα μπορούσε ποτέ να είχε χαρακτηριστεί πανδημία και πιθανότατα θα είχε περάσει χωρίς προειδοποίηση.

Αντ' αυτού, δεκάδες χώρες ξόδεψαν εκατομμύρια επί εκατομμυρίων δολαρίων σε εμβόλια για τη γρίπη των χοίρων που δεν χρειάζονταν και δεν είχαν αποτέλεσμα, για να καταπολεμήσουν μια "πανδημία" που είχε ως αποτέλεσμα λιγότερους από 20.000 θανάτους. Πολλοί από τους υπεύθυνους που συμβούλευσαν τον ΠΟΥ να κηρύξει τη γρίπη των χοίρων σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τη δημόσια υγεία αποδείχθηκε αργότερα ότι είχαν οικονομικούς δεσμούς με κατασκευαστές εμβολίων.

Παρά αυτό το ιστορικό παράδειγμα κραυγαλέας διαφθοράς, μια προτεινόμενη ρήτρα της Συνθήκης για την Πανδημία θα καθιστούσε ακόμη πιο εύκολη την κήρυξη μιας PHEIC. Σύμφωνα με την έκθεση του Μαΐου 2021 "Covid19: Κάντε την την τελευταία πανδημία" [η έμφαση προστέθηκε]:

“ Οι μελλοντικές δηλώσεις μιας PHEIC από τον Γενικό Διευθυντή της ΠΟΥ θα πρέπει να βασίζονται στην αρχή της πρόληψης, όπου αυτό δικαιολογείται

Ναι, η προτεινόμενη συνθήκη θα μπορούσε να επιτρέψει στον ΓΔ του ΠΟΥ να κηρύξει κατάσταση παγκόσμιας έκτακτης ανάγκης για την πρόληψη μιας πιθανής πανδημίας, όχι ως απάντηση σε μια τέτοια. Ένα είδος προ-εγκληματικής πανδημίας (pre-crime.)

Αν το συνδυάσετε αυτό με την προτεινόμενη "οικονομική βοήθεια" για τα αναπτυσσόμενα έθνη που αναφέρουν "πιθανές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης για την υγεία", μπορείτε να δείτε τι χτίζουν - ουσιαστικά δωροδοκούν τις κυβερνήσεις του τρίτου κόσμου για να δώσουν στον ΠΟΥ ένα πρόσχημα για την κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης.

Γνωρίζουμε ήδη τα άλλα βασικά σημεία που είναι πιθανό να περιλαμβάνονται σε μια συνθήκη για την πανδημία. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα προσπαθήσουν να εισαγάγουν διεθνή διαβατήρια εμβολίων, και θα ρίξουν χρηματοδότηση στις τσέπες των μεγάλων φαρμακοβιομηχανιών για να παράγουν "εμβόλια" όλο και πιο γρήγορα και με ακόμα λιγότερες δοκιμές ασφαλείας.

Αλλά όλα αυτά θα μπορούσαν να ωχριούν μπροστά στις νομικές εξουσίες που ενδεχομένως θα παραχωρηθούν στον γενικό διευθυντή του ΠΟΥ (ή σε όποιο νέο "ανεξάρτητο" όργανο αποφασίσουν να δημιουργήσουν) για να τιμωρεί, να επιπλήττει ή να επιβραβεύει τις εθνικές κυβερνήσεις.