Μεγάλα και Αποκρουστικά: Η Αιολική (ανεμόμυλοι) και η Ηλιακή (τζάμια με βίδες) Εξάπλωση Καταβροχθίζει την Καλύτερη Γη του Κόσμου
Αγαπητοί αναγνώστες, σας ευχαριστώ που μοιράζεστε τα άρθρα μου! Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα αν συμπεριλαμβάνατε τ̲ο̲ν̲ ̲σ̲ύ̲ν̲δ̲ε̲σ̲μ̲ο̲ ̲τ̲ο̲υ̲ ̲ά̲ρ̲θ̲ρ̲ο̲υ̲ ̲μ̲ο̲υ̲ κατά την αναδημοσίευση, ώστε να δίνετε τη δυνατότητα και σε άλλους να τα διαβάσουν στην πρωτογενή τους πηγή. Ευχαριστώ για την κατανόηση!
Απόδοση στα ελληνικά: Απολλόδωρος - 19 Σεπτεμβρίου, 2024 | StopTheseThings
Μπορείτε να κάνετε εφάπαξ ή επαναλαμβανόμενες δωρεές μέσω του Ko-Fi:
Είτε πρόκειται για παρθένα αρχαία δάση είτε για γεωργική γη πρώτης τάξεως, οι αιολικές και ηλιακές εγκαταστάσεις θα την καταστρέψουν στο λεπτό. Αν αφεθούν στην κυνική τάξη που επιδιώκει το ενοίκιο, δεν θα υπάρχει ούτε μια σπιθαμή του πλανήτη που να αξίζει να σωθεί, αφού τον έχουν στρώσει με εκατομμύρια στρέμματα πάνελ που παράγουν ενέργεια μερικής διάρκειας και έχουν τρυπήσει εκατομμύρια από αυτά τα πράγματα στο υπόλοιπο.
Θυμηθείτε ότι αυτό δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την παραγωγή αξιόπιστης και προσιτής ηλεκτρικής ενέργειας. Πρόκειται πάντα και παντού για τις επιδοτήσεις που μπορούν να αποκομιστούν από τη μεγαλύτερη οικονομική και περιβαλλοντική απάτη στην ιστορία. Μέχρι στιγμής, τόσο κυνικά.
Πράγμα που μας φέρνει στην κλίμακα της καταστροφής που εκτυλίσσεται σε όλη τη Δύση, υπό το πρόσχημα της μεγάλης αιολικής και ηλιακής «μετάβασης».
Στο πρώτο κομμάτι ο John Constable εστιάζει στην εγγενή υποκρισία που επιδεικνύουν οι σύγχρονοι οικοφασίστες - οι οποίοι θα κατέστρεφαν και το τελευταίο κομμάτι του παραδείσου, αν υπήρχε ένα «πράσινο» δολάριο για να κερδηθεί (εις βάρος κάποιου άλλου).
Στο δεύτερο, η ομάδα της Jo Nova επισημαίνει ότι ένας πάντα αξιόπιστος πυρηνικός σταθμός μπορεί να παράγει ενέργεια όλο το εικοσιτετράωρο και να το κάνει χρησιμοποιώντας ένα ελάχιστο κλάσμα της γης που απαιτούν οι μακρινές και διάχυτες αιολικές και ηλιακές δραστηριότητες.
Η Τρομακτική Διάσταση της «Πράσινης» Επανάστασης
The Spectator, John Constable, 25 Αυγούστου 2024
Πολλοί προσελκύονται συναισθηματικά από την “πράσινη επανάσταση” με την πεποίθηση ότι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα αποκαταστήσουν την προσωπική και κοινοτική μας ανεξαρτησία. Σύμφωνα με αυτό, επενδύοντας στην πράσινη τεχνολογία, η Βρετανία θα αποκτήσει ελευθερία από τους βαρώνους του άνθρακα και τους σεΐχηδες που ξεζουμίζουν και θα παραδώσει ένα λαϊκό, δημοκρατικό ενεργειακό σύστημα. Ο Ed Miliband έπαιξε σε αυτό το παιχνίδι την Παρασκευή, όταν κατηγόρησε την αύξηση του ανώτατου ορίου των τιμών της ενέργειας στην «αποτυχημένη ενεργειακή πολιτική που κληρονομήσαμε, η οποία άφησε τη χώρα μας στο έλεος των διεθνών αγορών φυσικού αερίου που ελέγχονται από δικτάτορες».
Άλλοι πιστεύουν ότι η πράσινη ενέργεια αντιπροσωπεύει το ελεύθερο πνεύμα και την αρμονία με τη φύση. «Τι θα προτιμούσατε να έχετε στη γειτονιά σας;», θυμάμαι να με ρωτούν το 2005. «Μια μικρή ανεμογεννήτρια να στροβιλίζεται απαλά στο αεράκι ή έναν πυρηνικό σταθμό και πυλώνες;»
Όπως αποδεικνύεται, και ιδιαίτερα τώρα που ο Ed Miliband είναι και πάλι υπεύθυνος για την ενεργειακή πολιτική μετά από 14 χρόνια στην ερημιά, η πράσινη μετάβαση σημαίνει στρατιές από γιγάντιες ανεμογεννήτριες στη στεριά και τη θάλασσα- μεγάλο μπλε-μαύρο καθρέφτη από ηλιακούς συλλέκτες που καλύπτουν χιλιάδες στρέμματα καλλιεργήσιμης γης- νευρωτικό ιστό αράχνης από καλώδια δικτύου που διασχίζουν τη χώρα- και δεκάδες επί δεκάδων υποσταθμούς που “στριγκλίζουν” και τεράστιες εκτάσεις όπως η Area 51, μπαταριών ιόντων λιθίου σε μέγεθος εμπορευματοκιβωτίου.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, προκύπτει ότι παρά όλη αυτή την πράσινη εκβιομηχάνιση θα εξακολουθήσουμε να χρειαζόμαστε πυρηνικούς και συμβατικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής με αεριοστρόβιλους. Μπορεί να μην τις χρησιμοποιούμε τόσο πολύ, αλλά η αξιοπιστία είναι ένα ζήτημα με την αιολική και την ηλιακή ενέργεια και, ως εκ τούτου, χρειάζονται γεννήτριες για να εγγυηθούν την ασφάλεια του εφοδιασμού σε περιόδους που ο βρετανικός καιρός αποτυγχάνει να αποδώσει. «Ποιος το ήξερε, εκτός από όλους;», όπως λένε οι Αμερικανοί.
Παρόλα αυτά, το τεράστιο μέγεθος της εκβιομηχάνισης με χαμηλές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα αποτελεί ανεπιθύμητο σοκ για όσους πριν από λίγα χρόνια θα υποστήριζαν τουλάχιστον παθητικά την ανάπτυξη της αιολικής και της ηλιακής ενέργειας.
Υπήρχε σαφώς μια βαθιά παρανόηση σχετικά με τον φυσικό χαρακτήρα των συστημάτων ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές. Αλλά κανείς δεν θα έπρεπε να εκπλαγεί στην πραγματικότητα. Η φυσική των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας είναι αναπόφευκτη.
Ενώ υπάρχει σημαντική ποσότητα ενέργειας στον άνεμο, η θερμοδυναμική ποιότητα αυτής της ενέργειας είναι πολύ χαμηλή. Για τον λόγο αυτό δεν υπάρχουν οργανισμοί που να αντλούν τη μεταβολική τους ενέργεια από τον άνεμο, γεγονός εξαιρετικό, δεδομένης της ευρείας διαθεσιμότητάς του σε μη απειλητικές θερμοκρασίες. Η ενέργεια του ανέμου είναι απλά πολύ χαοτική για να υποστηρίξει τη ζωή.
Η ηλιακή ακτινοβολία είναι κάπως καλύτερη. Πράγματι, εκτός της γήϊνης ατμόσφαιρας είναι αρκετά υψηλής ποιότητας. Αλλά στην επιφάνεια του πλανήτη και ιδωμένη από την οπτική γωνία ενός φύλλου ή ενός φωτοβολταϊκού κυττάρου παρεμποδίζεται από τις ατμοσφαιρικές παρεμβολές, τα σύννεφα και την αερομεταφερόμενη σκόνη, και κρίσιμα από την περιστροφή της γης. Τα φυτά αντλούν ενέργεια από την ηλιοφάνεια, αλλά είναι σχετικά απλοί οργανισμοί και δεν κινούνται γρήγορα ούτε διαθέτουν πολύπλοκα νευρικά συστήματα.
Ορισμένες πτυχές αυτών των απλών γεγονότων σχετικά με τις ροές αιολικής και ηλιακής ενέργειας είναι διαισθητικά προφανείς, αλλά οι κρίσιμες επιπτώσεις τείνουν να διαφεύγουν ακόμη και από εκείνους που είναι καλά καταρτισμένοι στη φυσική.
Η χαμηλή ενεργειακή πυκνότητα του ανέμου και του ήλιου σημαίνει ότι απαιτούνται εξαιρετικά μεγάλες συσκευές συλλογής - τεράστιες ανεμογεννήτριες με μεγάλα πτερύγια, τεράστιες εκτάσεις ηλιακών συλλεκτών. Πρόκειται αναγκαστικά για ένα κεφαλαιουχικό και πολύ ακριβό σύστημα.
Ένα συγκεκριμένο παράδειγμα θα το καταστήσει αυτό σαφές. Το υπεράκτιο αιολικό πάρκο Sophia 1.400 μεγαβάτ (MW) στην όχθη Dogger βρίσκεται επί του παρόντος υπό κατασκευή και θα καλύπτει μια έκταση σχεδόν 600 τετραγωνικών χιλιομέτρων (θα χωρούσε σχεδόν στο Middlesex). Είναι μία από τις πολλές μεγάλες αιολικές εγκαταστάσεις που σκοπεύει να προωθήσει η κυβέρνηση στο πλαίσιο της φιλοδοξίας της να τετραπλασιάσει την υπεράκτια δυναμικότητα. Σήμερα παράγουμε περίπου 15 γιγαβάτ (GW) λειτουργικής υπεράκτιας αιολικής ενέργειας. Για να καλύψουμε αυτόν τον τετραπλασιασμό της δυναμικότητας, θα χρειαστούμε περίπου 30 ακόμη υπεράκτια αιολικά πάρκα Sophia.
Τα Sophia θα χρησιμοποιούν την Siemens Gamesa SG 14-222 DD, μία από τις μεγαλύτερες ανεμογεννήτριες της αγοράς, με παραγωγική ικανότητα 14 MW. Διαθέτει τρία πτερύγια μήκους 108 μέτρων, το καθένα από τα οποία ζυγίζει 65 τόνους. Η άτρακτος, το κιβώτιο που περιέχει τη γεννήτρια στην κορυφή του πύργου, ζυγίζει 500 τόνους, την οποία η Siemens περιγράφει με υπερηφάνεια ως μια ελαφριά μηχανή. Σε σύγκριση με άλλες μάρκες, αυτό μπορεί να είναι ακόμη και αληθινό.
Το συνολικό ύψος της ανεμογεννήτριας είναι 252 μέτρα, μόλις 60 μέτρα κάτω από το ψηλότερο κτίριο της Βρετανίας, το Shard. Τα θεμέλιά της, σύμφωνα με τη διαφήμιση της Sophia, θα έχουν μήκος 80 έως 90 μέτρα και βάρος 1.200 έως 1.400 τόνους το καθένα. Το συνολικό βάρος κάθε ανεμογεννήτριας - πτερύγια, ατρακτίδιο, πύργος και θεμέλια - είναι πιθανό να αγγίζει τους 3.000 τόνους.
Η Sofia θα χρησιμοποιήσει 100 από αυτές τις κατασκευές, οπότε μπορούμε να υπολογίσουμε ότι μόνο το αιολικό πάρκο αντιπροσωπεύει περίπου 300.000 τόνους βιομηχανικού εξοπλισμού, κυρίως χάλυβα, λίγο σκυρόδεμα και εποξειδικό υλικό ενισχυμένο με υαλονήματα στα πτερύγια. (Για λόγους αναφοράς, ένα αεροπλανοφόρο κλάσης Queen Elizabeth ζυγίζει μόλις 65.000 τόνους). Και αυτό πριν συνυπολογίσουμε τους υπεράκτιους υποσταθμούς και τα καλώδια που συνδέουν κάθε ανεμογεννήτρια με την ακτογραμμή.
Πολλαπλασιάστε όλα αυτά επί 30 για να επιτευχθούν οι στόχοι της κυβέρνησης για την υπεράκτια αιολική ενέργεια και φτάνετε σε εννέα εκατομμύρια τόνους βιομηχανικού εξοπλισμού μόνο για τις πρόσθετες υπεράκτιες εγκαταστάσεις. Για λόγους κλίμακας, θυμηθείτε ότι η συνολική ετήσια παραγωγή χάλυβα στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι μόλις έξι εκατομμύρια τόνοι και μπορείτε να αρχίσετε να αντιλαμβάνεστε το μέγεθος των σχεδίων του Ed Miliband για τη χώρα. Αυτός ο Βασιλιάς των Ανέμων και του Ήλιου κάνει τον Λουδοβίκο ΙΔ' να μοιάζει ταπεινός.
Η συνολική κατασκευαστική μάζα που εμπλέκεται στη Sophia είναι δύσκολο να υπολογιστεί από οποιονδήποτε εκτός του έργου, αλλά η τάξη μεγέθους είναι σαφής: είναι τεράστια, και ανεξάρτητα από τις απόψεις σας για την ομορφιά της, σίγουρα δεν πρόκειται να είναι φθηνή. Η Sophia δηλώνει ότι το συνολικό κόστος κεφαλαίου της είναι της τάξης των 3 δισεκατομμυρίων λιρών, μια μεγάλη ποσότητα για ένα περιουσιακό στοιχείο που είναι εκτεθειμένο στη Βόρεια Θάλασσα και πιθανότατα θα έχει μικρή οικονομική διάρκεια ζωής.
Τα χερσαία αιολικά πάρκα ζυγίζουν λιγότερο από τα θαλάσσια λεβιάθαν της Sophia, αλλά έχουν σε γενικές γραμμές παρόμοιες διαστάσεις. Το Vestas V136 4,2 MW, για παράδειγμα, έχει πτερύγια 76 μέτρων και ύψος πλήμνης έως 166 μέτρα, δίνοντας συνολικό ύψος άνω των 240 μέτρων. Ο Πύργος του Άιφελ είναι μόνο 60 μέτρα ψηλότερος. Αυτά είναι τα είδη των συσκευών που ο Ed Miliband θεωρεί τώρα αποδεκτά δίπλα σε αγροτικές κατοικίες.
Αλλά σε σχέση με το μέγεθός τους, αυτά τα αιολικά πάρκα δεν παράγουν πολλή ενέργεια. Το Sophia, για παράδειγμα, θα παράγει περίπου έξι τεραβατώρες (TWh) ετησίως, σύμφωνα με την ιστοσελίδα της εταιρείας. Αν και αυτό είναι απίθανο να διατηρηθεί καθ' όλη τη διάρκεια ζωής του αιολικού πάρκου, εξακολουθεί να ισοδυναμεί μόνο με περίπου το 2% της συνολικής ετήσιας ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας στο Ηνωμένο Βασίλειο. Με δεδομένο το τεράστιο μέγεθος της Sophia, αυτό δεν είναι πραγματικά πολύ - μόνο περίπου 0,01 TWh ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.
Η ηλιακή ενέργεια, όπως προβλέπεται από τη θεωρία, είναι ελαφρώς καλύτερη, αλλά εξακολουθεί να είναι άθλια. Ο κ. Miliband παρέκαμψε πρόσφατα τις συστάσεις των δικών του επιθεωρητών σχεδιασμού για να συναινέσει σε μια φωτοβολταϊκή εγκατάσταση 500 MW σε 2.500 στρέμματα (10 τετραγωνικά χιλιόμετρα) αγροτικής γης στο Suffolk κοντά στο Newmarket. Έχει μήκος περίπου 15 μίλια και περιλαμβάνει περίπου ένα εκατομμύριο ηλιακούς συλλέκτες. Παρά το μεγάλο μέγεθος της εγκατάστασης, θα παράγει μόνο περίπου 0,5 TWh ηλεκτρικής ενέργειας ετησίως. Αυτό είναι ένα πολύ φτωχό αντάλλαγμα για την ενέργεια ή τα τρόφιμα που θα μπορούσαν διαφορετικά να καλλιεργηθούν στη γη.
Για λόγους σύγκρισης, αναλογιστείτε τον πυρηνικό σταθμό Sizewell B, επίσης στο Suffolk, ο οποίος λειτουργεί από το 1995. Η περιοχή καταλαμβάνει έκταση περίπου 0,5 τετραγωνικών χιλιομέτρων, δηλαδή λιγότερο από το ένα χιλιοστό της έκτασης της Sophia. Παρόλα αυτά, ο Sizewell B παράγει περισσότερη ενέργεια, έως και 10 TWh ετησίως. Είναι, πολύ χοντρικά, 1.500 φορές πιο παραγωγικό από το αιολικό πάρκο Sophia και 300 φορές πιο παραγωγικό από το ηλιακό πάρκο Sunnica όσον αφορά το χώρο. Σε αυτή τη βάση χρήσης γης, το Sizewell C, που βρίσκεται τώρα υπό κατασκευή, μπορεί εύλογα να ισχυριστεί ότι είναι 1.000 φορές πιο παραγωγικό από την ηλιακή ενέργεια και 3.000 φορές πιο παραγωγικό από την αιολική ενέργεια στη στεριά.
Αυτό είναι χαρακτηριστικό για τους συμβατικούς σταθμούς παραγωγής ενέργειας: είναι μικροί και ιδιαίτερα παραγωγικοί σε σύγκριση με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Η διόρθωση των σοβαρών φυσικών ελαττωμάτων της αιολικής και της ηλιακής παραγωγής απαιτεί κεφαλαιουχικό εξοπλισμό σε μεγάλη κλίμακα, και ως αποτέλεσμα η υιοθέτηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας οδηγεί σε ένα σύστημα χαμηλής παραγωγικότητας, το οποίο είναι εγγενώς ακριβό και πεινασμένο σε πόρους σε σύγκριση με τις εναλλακτικές λύσεις των ορυκτών και των πυρηνικών.
Επιπλέον, το μεγαλύτερο μέρος της εξόρυξης, μετατροπής και παράδοσης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας κατασκευάζεται επί του παρόντος από μια παγκόσμια οικονομία που τροφοδοτείται με ορυκτά καύσιμα - κυρίως στην Ασία και ιδίως στην Κίνα.
Αν όμως, όπως φαίνεται να επιθυμεί η κυβέρνηση, ο πράσινος εξοπλισμός παράγεται εγχώρια, τότε το κόστος θα αυξηθεί δραματικά. Σε αυτή την περίπτωση, δεν είναι καν σαφές ότι θα υπάρχει αρκετή ενεργειακή απόδοση για να δικαιολογηθεί το κόστος ενός αιολικού ή ηλιακού έργου. Το περιθώριο κέρδους θα ήταν πολύ μικρό ή και ανύπαρκτο. Στην καλύτερη περίπτωση, ο τομέας των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας δεν θα ήταν μόνο ο μεγαλύτερος καταναλωτής της δικής του ενεργειακής παραγωγής, αλλά θα περιελάμβανε το μεγαλύτερο μέρος της βρετανικής οικονομίας. Οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων πράσινης ενέργειας θα κατέχουν επίπεδα σχετικού πλούτου και δύναμης που δεν έχουν ξαναδεί από την εποχή των ευγενών και της αριστοκρατίας των οικονομιών της Ευρώπης πριν από τον άνθρακα. Κάποιος φαντάζεται ότι αυτό θα ήταν πολιτικά εξαιρετικά αμφιλεγόμενο.
Έτσι, η βιομηχανική δυστοπία των ανεμογεννητριών και των ηλιακών πάρκων έχει περισσότερα από απλή αισθητική και μια αντιπαραγωγική πολιτική για το κλίμα.
Τα Βιομηχανικά Αιολικά Εργοστάσια Πλήττουν 3.000 Φορές Περισσότερο Την Επιφάνεια Της Γης Από Ό,τι Ένα Πυρηνικό Εργοστάσιο
Jo Nova Blog, Jo Nova, 28 Αυγούστου 2024
Ο John Constable βάζει μερικούς αριθμούς για την Τρομακτική Διάσταση της Πράσινης Επανάστασης στο The Spectator αυτή την εβδομάδα.
Σκεφτείτε μόνο την κλίμακα του υπεράκτιου βιομηχανικού αιολικού σταθμού Sophia Offshore που κατασκευάζεται στα ανοικτά του Ηνωμένου Βασιλείου. Ο άνεμος είναι δωρεάν, αλλά για να συλλέξει αρκετό από αυτόν για να τροφοδοτήσει το 2% της χώρας, το Ηνωμένο Βασίλειο θα πρέπει να κατασκευάσει 100 ανεμογεννήτριες, περίπου 200 χιλιόμετρα έξω στη Βόρεια Θάλασσα. Κάθε πτερύγιο έχει μήκος 108 μέτρα και ζυγίζει 65 τόνους, δηλαδή περίπου όσο ένα ημιρυμουλκούμενο. Όταν ο άνεμος φυσάει αρκετά δυνατά, περίπου 200 τόνοι ύλης θα περιστρέφονται πάνω από τον ωκεανό. Το κουτί που συγκρατεί όλα τα περιστρεφόμενα μέρη μαζί ζυγίζει άλλους 500 τόνους και πρέπει να αναρτηθεί 140 μέτρα ψηλά στον αέρα πάνω από τα κύματα και κατά τη διάρκεια καταιγίδων.
Κάθε μία από τις 100 ανεμογεννήτριες θα φτάνει τα 250 μέτρα ύψος, δηλαδή «μόλις 60 μέτρα κάτω από το ψηλότερο κτίριο της Βρετανίας». Τόση πολλή προσπάθεια και τόσο λίγα να επιδείξουμε.
Για να διασφαλιστεί ότι όλο αυτό το πράγμα δεν θα πέσει στο ποτό με το πρώτο δυνατό αεράκι, οι τουρμπίνες πρέπει να βαρύνουν με περισσότερους από χίλιους τόνους σκυροδέματος που θα ενσωματωθούν στον πυθμένα της θάλασσας.
Τα πτερύγια θα είναι «ανακυκλώσιμα» λένε, αλλά ποιος θα καθαρίσει όλο αυτό το σκυρόδεμα από την ερημιά σε 30 χρόνια από τώρα αναρωτιέμαι; Ας ρωτήσουμε την Greenpeace!
Συνολικά, κάθε ανεμόμυλος ζυγίζει περίπου 3.000 τόνους και ολόκληρη η φάρμα που δεν καλλιεργεί τίποτα θα καταναλώσει 300.000 τόνους βιομηχανικού υλικού και θα καλύψει 600 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Όλα αυτά για να παράγεται τυχαία το 2% της ηλεκτρικής ενέργειας του Ηνωμένου Βασιλείου, όχι απαραίτητα όταν χρειάζεται, οπότε ακόμα και αν το Ηνωμένο Βασίλειο έφτιαχνε 50 τέτοια εργοστάσια, θα χρειαζόταν να φτιάξει ένα ολόκληρο λειτουργικό δίκτυο παραγωγής ως εφεδρικό.
Το εργοστάσιο Sophia θα κοστίσει περίπου 3 δισεκατομμύρια λίρες και δεν θα διαρκέσει πολύ (σε σύγκριση με ένα κανονικό εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας). Αλλά θα σκοτώσει μερικές φάλαινες και αετούς, θα μπερδέψει τα ραντάρ της Πολεμικής Αεροπορίας και της ναυτιλίας και θα υπνωτίσει μερικά καβούρια. Μπορεί να εκκωφανίσει και μερικά δελφίνια, όχι ότι θα διαμαρτυρηθούν. (Πού είναι οι Πράσινοι;)
Θα κατασκευαστούν επίσης δύο ολόκληροι σταθμοί μετατροπής - ένας στη θάλασσα και ένας στην ξηρά - για να συλλέγουν και να μετατρέπουν τα πράσινα ηλεκτρόνια ώστε να μπορούν να συμπιεστούν μέσω του υποθαλάσσιου καλωδίου μήκους 200 χιλιομέτρων. Αυτά τα καταστρώματα (με κίτρινο χρώμα παρακάτω) κατασκευάστηκαν στην Ινδονησία, όπου εξακολουθούν να έχουν προσιτή ηλεκτρική ενέργεια.
Παρεμπιπτόντως, αν ο πρόεδρος Xi ήθελε να βγάλει εκτός λειτουργίας ολόκληρο τον σταθμό ηλεκτροπαραγωγής, δεν θα χρειαζόταν να εκτοξεύσει πυραύλους ή να στείλει μια ομάδα SWAT. Ένα κινεζικό φορτηγό πλοίο θα μπορούσε απλώς να σύρει κατά λάθος την άγκυρά του κάπου στο καλώδιο των 200 χιλιομέτρων. Είναι γνωστό ότι έχει συμβεί.
Όπως λέει και ο John Constable, ο πυρηνικός σταθμός Sizewell B που μετράει 30 χρόνια, χρησιμοποιεί μισό τετραγωνικό χιλιόμετρο και εξακολουθεί να παράγει 10TWh αξιόπιστης ηλεκτρικής ενέργειας. Ο αιολικός σταθμός Sophia χρησιμοποιεί 600 τετραγωνικά χιλιόμετρα για να παράγει 6 TWh τυχαίας ηλεκτρικής ενέργειας.
Ο αιολικός σταθμός ουσιαστικά πλήττει 3.000 φορές την επιφάνεια της Γης σε σχέση με τον πυρηνικό σταθμό για την ποσότητα της παραγόμενης ενέργειας, αλλά οι Πράσινοι τον επευφημούν. Τι έχουν γίνει...
Jo Nova Blog
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, μοιραστείτε το με την οικογένεια, τους φίλους και τους συναδέλφους σας, εγγραφείτε για να λαμβάνετε περισσότερο περιεχόμενο και αν θέλετε να στηρίξετε το συνεχές έργο μου, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον παρακάτω σύνδεσμο.
Παρακαλώ βοηθήστε να στηρίξετε το έργο μου. 🙏
---Δικτυογραφία:
Big & Ugly: Wind and Solar Rollout Devouring World’s Best Land – STOP THESE THINGS
https://stopthesethings.com/2024/09/19/big-ugly-wind-and-solar-rollout-devouring-worlds-best-land/