Το Χρονολόγιο της Μεγάλης Απάτης της Πολιομυελίτιδας

Σηκωθείτε, παιδιά και δείτε μόνοι σας! Το μεγαλύτερο ιατρικό ταχυδακτυλουργικό κόλπο - δεκαετίες τώρα!

Apollodoros

Mar 21, 2025

Σας ευχαριστώ θερμά για το ενδιαφέρον σας και την αναδημοσίευση των άρθρων μου. Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα αν, κατά την κοινοποίηση, σ̲υ̲μ̲π̲ε̲ρ̲ι̲λ̲α̲μ̲β̲ά̲ν̲α̲τ̲ε̲ ̲κ̲α̲ι̲ ̲τ̲ο̲ν̲ ̲σ̲ύ̲ν̲δ̲ε̲σ̲μ̲ο̲ ̲(̲l̲i̲n̲k̲)̲ ̲τ̲ο̲υ̲ ̲ά̲ρ̲θ̲ρ̲ο̲υ̲ ̲μ̲ο̲υ̲. Αυτό όχι μόνο αναγνωρίζει την πηγή, αλλά επιτρέπει και σε άλλους να ανακαλύψουν περισσότερο περιεχόμενο. Η υποστήριξή σας είναι πολύτιμη για τη συνέχιση της δουλειάς μου.

Απόδοση στα ελληνικά: Απολλόδωρος - Turfseer | 14 Μαρτίου 2025

Μπορείτε να κάνετε εφάπαξ ή επαναλαμβανόμενες δωρεές μέσω του Ko-Fi:

Η Μεγάλη Φάρσα της Πολιομυελίτιδας: Χρονολόγιο

1800 - Πρώιμες Παρατηρήσεις της Παράλυσης που Προκαλείται από Χημικές Ουσίες

1824 - Εργάτες μετάλλου υποφέρουν από παράλυση που προκαλείται από την έκθεση σε ατμούς τοξικών μετάλλων, όπως ο μόλυβδος και το αρσενικό. Ο Άγγλος επιστήμονας John Cooke σημειώνει: «Οι ατμοί από αυτά τα μέταλλα ή η πρόσληψή τους σε διάλυμα στο στομάχι προκαλεί συχνά παράλυση».
1890 - Το φυτοφάρμακο αρσενικούχος μόλυβδος εισάγεται στις ΗΠΑ για χρήση σε καλλιέργειες μήλων, ψεκάζοντας πολλαπλές φορές ανά εποχή για την καταπολέμηση του σκόρου codling.

1890 - Τα πρώτα κρούσματα πολιομυελίτιδας συμπίπτουν με τη χρήση τοξικών χημικών ουσιών

1892 - Τα πρώτα κρούσματα πολιομυελίτιδας εμφανίζονται στο Βερμόντ, μια περιοχή καλλιέργειας μήλων που ψεκάζεται σε μεγάλο βαθμό με αρσενικούχο μόλυβδο. Ο Dr. Charles Caverly παρατηρεί ότι τα κρούσματα εμφανίζονται σε παιδιά από τα ίδια νοικοκυριά, αλλά η ασθένεια δεν είναι μεταδοτική.
1893 - Η Μασαχουσέτη εγκαινιάζει εκστρατεία εξάλειψης του σκώρου της τσιγγάνας με τη χρήση αρσενικούχου μολύβδου. Την ίδια χρονιά, τα κρούσματα παράλυσης μεταξύ των παιδιών στη Βοστώνη αυξάνονται από 6 περιπτώσεις ανά τρίμηνο σε 23.
1907 - Το αρσενικό ασβέστιο αρχίζει να χρησιμοποιείται ευρέως, ιδίως στις καλλιέργειες βαμβακιού.
1908 - Σε μια πόλη της Μασαχουσέτης με βαμβακερά εργοστάσια και οπωρώνες μήλων, 69 παιδιά εμφανίζουν ξαφνικά βρεφική παράλυση.

Δεκαετία 1900-1910 - Πρώιμες θεωρίες και πειράματα σε ζώα

1908 - Οι επιστήμονες Karl Landsteiner και Erwin Popper εισάγουν γαλακτωματοποιημένο ιστό νωτιαίου μυελού από ένα παράλυτο παιδί στον εγκέφαλο πιθήκων, οι οποίοι αναπτύσσουν παράλυση. Υποθέτουν ότι πρέπει να ευθύνεται ένας ιός, αλλά αποτυγχάνουν να απομονώσουν κάποιο συγκεκριμένο παθογόνο.
1909 - Το Ινστιτούτο Rockefeller αρχίζει να προωθεί την ιδέα ότι η πολιομυελίτιδα είναι ιογενής νόσος. Ο διευθυντής Simon Flexner εισάγει μολυσμένο ανθρώπινο ιστό νωτιαίου μυελού σε εγκεφάλους πιθήκων, ισχυριζόμενος ότι έχει "απομονώσει" τον ιό - παρά το γεγονός ότι δεν τον βλέπει στο μικροσκόπιο.

Δεκαετία 1920-1930 - Επέκταση της χρήσης φυτοφαρμάκων και συνεχείς επιδημίες πολιομυελίτιδας

1921 - Ο Franklin D. Roosevelt αναπτύσσει πολιομυελίτιδα αφού κολύμπησε στα νερά του νησιού Campobello, μια τοποθεσία γνωστή για την απόρριψη φυτοφαρμάκων.
1938 - Ιδρύεται το Εθνικό Ίδρυμα για την Παιδική Παράλυση (αργότερα γνωστό ως March of Dimes) με επικεφαλής τον Roosevelt, το οποίο συγκεντρώνει κεφάλαια για την καταπολέμηση της πολιομυελίτιδας, αλλά επικεντρώνεται αποκλειστικά στη θεωρία της ιογενούς νόσου.

Δεκαετία του 1940 - Η εισαγωγή του DDT και η έκρηξη των κρουσμάτων παράλυσης

1943 - Το DDT, ένα νευροτοξικό παρασιτοκτόνο, εισάγεται για στρατιωτική χρήση. Μέχρι το τέλος του πολέμου, χρησιμοποιείται ευρέως σε νοικοκυριά, αγροκτήματα και δημόσιους χώρους.
1943 - Ένα ξέσπασμα πολιομυελίτιδας στο Ηνωμένο Βασίλειο συνδέεται με μια γαλακτοκομική φάρμα όπου οι αγελάδες πλένονται με DDT.
1944 - Ο Henry Kumm του Ινστιτούτου Rockefeller διεξάγει επιτόπιες δοκιμές ψεκασμού με DDT στη Νάπολη της Ιταλίας, και σε αμερικανικά στρατόπεδα στις Φιλιππίνες, όπου παρατηρούνται πρωτοφανή κρούσματα πολιομυελίτιδας.
1944 - Το NIH αναφέρει ότι το DDT βλάπτει τα ίδια κύτταρα του πρόσθιου κέρατος με αυτά της πολιομυελίτιδας.
1945-1952 - Εντείνονται οι μαζικοί ψεκασμοί με DDT σε όλες τις ΗΠΑ. Κατά σύμπτωση, τα κρούσματα πολιομυελίτιδας αυξάνονται απότομα κάθε καλοκαίρι, την ακριβή περίοδο κατά την οποία η χρήση φυτοφαρμάκων κορυφώνεται.

Δεκαετία του 1950 - Η λεγόμενη ανακάλυψη του ιού της πολιομυελίτιδας και οι πρώτες προειδοποιήσεις για χημική σύνδεση

1950 - Ο Dr. J.G. Townsend σημειώνει την ομοιότητα μεταξύ της δηλητηρίασης από φυτοφάρμακα και των συμπτωμάτων της πολιομυελίτιδας, αμφισβητώντας τη θεωρία του ιού.
1951 - Ο Dr. Ralph Scobey παρουσιάζει στο Κογκρέσο στοιχεία που συνδέουν τα φυτοφάρμακα με την παράλυση που μοιάζει με την πολιομυελίτιδα, αλλά αγνοούνται.
1952 - Εμφανίζεται η μεγαλύτερη επιδημία πολιομυελίτιδας στην ιστορία των ΗΠΑ, με 57.000 κρούσματα. Η χρήση του DDT βρίσκεται στα υψηλότερα επίπεδα.
1952 - Ο Dr. Morton Biskind προειδοποιεί ότι η έκθεση στο DDT μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα που μοιάζουν με την πολιομυελίτιδα, καταθέτοντας στο Κογκρέσο ότι η επιδημία πολιομυελίτιδας δεν προκαλείται από ιό αλλά από εκτεταμένη δηλητηρίαση.

Μέσα της δεκαετίας του 1950 - Η εισαγωγή του εμβολίου Salk και το περιστατικό του Cutter

1954 - Ξεκινούν οι δοκιμές του εμβολίου Salk, με βάση έναν αδρανοποιημένο ιό πολιομυελίτιδας.
1955 - Το εμβόλιο κυκλοφορεί επίσημα, αλλά το περιστατικό Cutter έχει ως αποτέλεσμα χιλιάδες περιπτώσεις πολιομυελίτιδας που προκαλούνται από το εμβόλιο λόγω ακατάλληλου “αδρανοποιημένου ιού”.
1955-1956 - Τα κρούσματα πολιομυελίτιδας αρχίζουν να μειώνονται - αλλά και η χρήση του DDT καταργείται σταδιακά λόγω των αυξανόμενων ανησυχιών για την τοξικότητα.
1957 - Η χρήση του DDT στις ΗΠΑ αρχίζει να μειώνεται σημαντικά. Την ίδια χρονιά, τα κρούσματα πολιομυελίτιδας μειώνονται επίσης κατακόρυφα.
1958-1961 - Οι μαζικές εκστρατείες εμβολιασμού Salk συνεχίζονται, αλλά η μείωση της πολιομυελίτιδας αντικατοπτρίζει τη μείωση της έκθεσης στο DDT, γεγονός που υποδηλώνει διαφορετική αιτία.

Δεκαετία του 1960 - Το σύστημα ανακατάταξης του ΠΟΥ και ο μύθος της "εξάλειψης" της πολιομυελίτιδας

1960 - Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) αλλάζει τα διαγνωστικά κριτήρια της πολιομυελίτιδας, επαναταξινομώντας πολλές περιπτώσεις ως οξεία χαλαρή παράλυση (AFP), σύνδρομο Guillain-Barré και ιογενή/σηπτική μηνιγγίτιδα.

1961 - Το εμβόλιο Sabin με τον ζωντανό ιό αντικαθιστά το αδρανοποιημένο εμβόλιο του Salk, προκαλώντας έντονη αντιπαλότητα μεταξύ των δύο επιστημόνων.
1963 - Εισάγεται το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας από το στόμα (OPV ), ισχυριζόμενο ότι παρέχει ανοσία μεγαλύτερης διάρκειας, παρά τις ανησυχίες για την επαγόμενη από το εμβόλιο πολιομυελίτιδα.
Τέλη της δεκαετίας του 1960 - Τα κρούσματα παράλυσης συνεχίζονται με νέα ονόματα, αλλά η πολιομυελίτιδα κηρύσσεται επισήμως "εξαλειφθείσα" στις ανεπτυγμένες χώρες.

Δεκαετία 1970-2000 - Διαμάχες για το εμβόλιο και συνέχιση της παράλυσης στα αναπτυσσόμενα έθνη

δεκαετία του 1970 - Το CDC σταματά να παρακολουθεί ξεχωριστά τα κρούσματα πολιομυελίτιδας, συγχωνεύοντάς τα με τα κρούσματα οξείας χαλαρής παράλυσης.
δεκαετία του 1980 - Οι αναφορές παραλύσεων που μοιάζουν με πολιομυελίτιδα αυξάνονται σε περιοχές με υψηλή χρήση φυτοφαρμάκων, συμπεριλαμβανομένης της Ινδίας και της Αφρικής.
δεκαετία του 1990 - Αρχίζουν να εμφανίζονται κρούσματα του ιού της πολιομυελίτιδας που προέρχεται από το εμβόλιο (VDPV ), καθώς διαπιστώνεται ότι ο OPV μεταλλάσσεται και προκαλεί παράλυση.
1995 - Ο ΠΟΥ ξεκινά μια μαζική παγκόσμια εκστρατεία εμβολιασμού, υποσχόμενος πλήρη εξάλειψη μέχρι το 2000 - αλλά τα ποσοστά οξείας χαλαρής παράλυσης αυξάνονται απότομα στην Ινδία.

Δεκαετία 2000-σήμερα - Η εκστρατεία του Μπιλ Γκέιτς και η επιμονή της παράλυσης που μοιάζει με την πολιομυελίτιδα

2000 - Το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates εντείνει τις προσπάθειες για την εξάλειψη της πολιομυελίτιδας, χρηματοδοτώντας μαζικούς εμβολιασμούς στην Αφρική και την Ασία.
2005 - Τα κρούσματα οξείας χαλαρής παράλυσης αυξάνονται στην Ινδία, ταυτόχρονα με την εντατικοποίηση των εκστρατειών OPV.
Δεκαετία 2010 - Ο ΠΟΥ παραδέχεται ότι τα περισσότερα κρούσματα πολιομυελίτιδας παγκοσμίως προέρχονται πλέον από τον εμβολιασμό, αλλά οι μαζικοί εμβολιασμοί συνεχίζονται.
2019 - Περισσότερα κρούσματα πολιομυελίτιδας προκαλούνται από εμβόλια παρά από τον άγριο πολιοϊό, προκαλώντας κριτική στην προσπάθεια εξάλειψης.
2022 - Η πολιομυελίτιδα κηρύσσεται εκ νέου σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τη δημόσια υγεία στη Νέα Υόρκη μετά την ανίχνευση στελέχους που προέρχεται από εμβόλιο σε λύματα.

Συμπέρασμα

Η αφήγηση της πολιομυελίτιδας κυριαρχείται από το μύθο της ιογενούς αιτίας και της επιτυχίας του εμβολίου, αγνοώντας τον καλά τεκμηριωμένο ρόλο των φυτοφαρμάκων, των τοξικών μετάλλων και των περιβαλλοντικών δηλητηρίων στην πρόκληση της παραλυτικής νόσου. Η επαναταξινόμηση των κρουσμάτων πολιομυελίτιδας στη δεκαετία του 1960 συνέβαλε στη συγκάλυψη των αποτυχιών του εμβολίου, ενώ τα σύγχρονα κρούσματα οξείας χαλαρής παράλυσης, το σύνδρομο Guillain-Barré και η προερχόμενη από εμβόλιο πολιομυελίτιδα αποκαλύπτουν ότι η "εξάλειψη" ήταν μια οφθαλμαπάτη. Σήμερα, το Ίδρυμα Gates και ο ΠΟΥ συνεχίζουν να προωθούν τους μαζικούς εμβολιασμούς παρά τις αυξανόμενες ενδείξεις ότι η παράλυση που μοιάζει με την πολιομυελίτιδα επιμένει λόγω των περιβαλλοντικών τοξινών και των ίδιων των πολιτικών εμβολιασμού.

Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, μοιραστείτε το, εγγραφείτε για να λαμβάνετε περισσότερο περιεχόμενο και αν θέλετε να στηρίξετε το συνεχές έργο μου, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον παρακάτω σύνδεσμο.