Ο Δρόμος Προς Την Ανεξαρτησία Από Την Παγκοσμιοποιημένη Ατζέντα
Απλά Βήματα Για Να Αποσυνδεθείτε Από Το Κράτος Επιτήρησης
Μετάφραση: Απολλόδωρος
12 Απριλίου 2024 | A Lily Bit | Διαβάστε το εδώ
Στη διεστραμμένη κοσμοθεωρία της παγκοσμιοποιητικής ελίτ, η λύση στα δεινά της ανθρωπότητας βρίσκεται στις στάχτες της παλιάς παγκόσμιας τάξης, από την οποία ελπίζουν να κατασκευάσουν ένα συγκεντρωτικό, ολοκληρωτικό σύστημα ελέγχου. Σε περίπτωση που οι μάζες αντισταθούν σε αυτό το δυστοπικό όραμα, αυτοί οι επίδοξοι κυβερνήτες έχουν ένα ανατριχιαστικό σχέδιο έκτακτης ανάγκης, όπως αποκαλύπτεται στα γραπτά του Max Boot, του αυτοαποκαλούμενου "ειδικού σε εξεγέρσεις" του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων.
Το έργο του Boot επικεντρώνεται σε ένα ανησυχητικό μοντέλο ελέγχου του πληθυσμού, εμπνευσμένο από τις βάναυσες τακτικές που εφάρμοσαν οι Βρετανοί κατά των κομμουνιστών ανταρτών στη Μαλαισία. Φαίνεται να απολαμβάνει διαστροφική ευχαρίστηση περιγράφοντας λεπτομερώς τον τρόπο με τον οποίο οι Βρετανοί κατέγραψαν και μετεγκατέστησαν τους πολίτες της Μαλαισίας σε κάτι που ισοδυναμούσε με στρατόπεδα συγκέντρωσης, αποκόπτοντας αποτελεσματικά το δίκτυο υποστήριξης των ανταρτών και την ικανότητά τους να αναμειγνύονται με τον άμαχο πληθυσμό.
Συγκεντρώνοντας την παραγωγή τροφίμων και αξιοποιώντας τις βασικές ανάγκες του λαού, οι αρχές μπόρεσαν να "εκπαιδεύσουν" τους ντόπιους για τους υποτιθέμενους κινδύνους της εξέγερσης και να τους χειραγωγήσουν ώστε να συμμορφωθούν.
Οι παραλληλισμοί μεταξύ του θαυμασμού του Boot για αυτές τις καταπιεστικές μεθόδους και της πιθανής μοίρας των ανθρώπων που αγαπούν την ελευθερία είναι ανησυχητικοί. Καθώς η παγκοσμιοποιητική ατζέντα επιταχύνεται και το φάσμα της τυραννίας εμφανίζεται όλο και πιο έντονα, είναι ζωτικής σημασίας να αντιμετωπίσουμε τη σκληρή πραγματικότητα της κατάστασής μας και να αναπτύξουμε στρατηγικές για να αντισταθούμε στην επίθεση του πολέμου 4ης γενιάς.
Είναι ανησυχητικό ότι στο ίδιο το κίνημα της ελευθερίας υπάρχει η τάση να εστιάζουμε περισσότερο στη συζήτηση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε παρά στην πρόταση συγκεκριμένων λύσεων. Τα άρθρα που εμβαθύνουν στη ζοφερή πραγματικότητα της δυσχερούς μας κατάστασης συχνά συγκεντρώνουν πολύ περισσότερη προσοχή από εκείνα που προσφέρουν πρακτικές στρατηγικές αντίστασης. Αυτή η τάση δεν αφορά μόνο έναν αναλυτή ή συγγραφέα, αλλά είναι μάλλον ένα διάχυτο ζήτημα που αντανακλά μια συλλογική διστακτικότητα να αντιμετωπίσουμε τις δύσκολες επιλογές που βρίσκονται μπροστά μας.
Είναι καιρός για μια απογοητευτική αλήθεια: δεν υπάρχει εύκολη διέξοδος από αυτή την κρίση και δεν έχω μια μαγική λύση. Το διεφθαρμένο σύστημα δεν μπορεί να αλλάξει εκ των έσω και η πολιτική διαδικασία δεν προσφέρει καμία σωτηρία. Οι ελπίδες που εναποτίθενται σε πρόσωπα όπως ο Ντόναλντ Τραμπ ή το ελεγχόμενο από τους Ρεπουμπλικάνους Κογκρέσο είναι στην καλύτερη περίπτωση λανθασμένες, καθώς είτε δεν θέλουν είτε δεν μπορούν να επιφέρουν ουσιαστική αλλαγή.
Τα ημίμετρα, όπως το κλείσιμο της Ομοσπονδιακής Τράπεζας ή η πρόταση για την κατάργηση του χρέους, θα επιδεινώσουν την κρίση βραχυπρόθεσμα. Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα είναι υπερβολικά παγιωμένο και διασυνδεδεμένο για να έχουν οι αποσπασματικές λύσεις μόνιμο αντίκτυπο. Η αξία του αμερικανικού δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος κινδυνεύει και καμία ποσότητα δημιουργίας θέσεων εργασίας ή πολιτικών ελιγμών δεν μπορεί να σταματήσει την αναπόφευκτη κατάρρευση που διαφαίνεται στον ορίζοντα.
Η αποδοχή αυτής της ζοφερής πραγματικότητας είναι το πρώτο βήμα για την ανάπτυξη μιας αποτελεσματικής αντίστασης ενάντια στην παγκοσμιοποιητική ατζέντα. Πρέπει να ατσαλώσουμε τους εαυτούς μας για τις προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας και να αναγνωρίσουμε ότι ο δρόμος προς την πραγματική ελευθερία θα είναι γεμάτος δυσκολίες και θυσίες. Μπροστά στον πόλεμο 4ης γενιάς, δεν έχουμε την πολυτέλεια να είμαστε παθητικοί παρατηρητές, ικανοποιημένοι με το να συζητάμε απλώς το πρόβλημα χωρίς να αναλαμβάνουμε δράση.
Η Κατανόηση Της Τέχνης Του Πολέμου Στον 21ο Αιώνα
Μετάφραση: Απολλόδωρος 11 Απριλίου 2024 | A Lily Bit | Διαβάστε το εδώ
Ο Δρόμος προς την Ανεξαρτησία: Η Ανάκτηση της Εξουσίας μέσα από Απλές, Καθημερινές Ενέργειες
Μπροστά στην παγκοσμιοποιητική ατζέντα, είναι δελεαστικό να αναζητούμε μεγάλες, κινηματογραφικές λύσεις για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι τα πιο αποτελεσματικά μέσα αντίστασης δεν βρίσκονται σε σαρωτικές χειρονομίες ή δραματικές αντιπαραθέσεις, αλλά στις μικρές, συνεπείς δράσεις που αναλαμβάνουμε στην καθημερινή μας ζωή. Για να νικήσουν πραγματικά τη "νέα τάξη πραγμάτων", τα άτομα πρέπει να επικεντρωθούν στην ανάκτηση της ανεξαρτησίας και της αυτάρκειας τους, ένα βήμα τη φορά.
Η διαδικασία αυτή ξεκινά με μια θεμελιώδη αλλαγή νοοτροπίας, με την προθυμία να θυσιάσουμε ορισμένες σύγχρονες ανέσεις και ευκολίες με αντάλλαγμα μεγαλύτερη αυτονομία και έλεγχο της ζωής μας. Σημαίνει ότι πρέπει να μάθουμε να φροντίζουμε μόνοι μας για τις ανάγκες μας, είτε καλλιεργώντας τη δική μας τροφή, είτε αναπτύσσοντας πρακτικές δεξιότητες, είτε βρίσκοντας εναλλακτικές πηγές ενέργειας και πόρων. Σημαίνει να αναλάβουμε την ευθύνη για τη δική μας ασφάλεια και προστασία, μαθαίνοντας να υπερασπιζόμαστε τους εαυτούς μας και τους αγαπημένους μας χωρίς να βασιζόμαστε στο κράτος ή τους θεσμούς του.
Μια από τις πιο κρίσιμες πτυχές αυτού του ταξιδιού προς την ανεξαρτησία είναι η απομάκρυνση από την εξάρτηση από το δίκτυο. Μειώνοντας την εξάρτησή μας από τις κεντρικές επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και υποδομές, μπορούμε να αρχίσουμε να απομονωνόμαστε από τις πιθανές διαταραχές και τους χειρισμούς του παγκοσμιοποιημένου συστήματος. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει επενδύσεις σε λύσεις ενέργειας εκτός δικτύου, όπως ηλιακά πάνελ ή ανεμογεννήτριες, ή απλά να μάθουμε να ζούμε πιο αποδοτικά και ελάχιστα.
Η εκπαίδευση είναι ένα άλλο βασικό πεδίο μάχης στον αγώνα ενάντια στον έλεγχο των παγκοσμιοποιητών. Με το να σπουδάσουμε τα παιδιά μας στο σπίτι ή να αναζητήσουμε εναλλακτικά εκπαιδευτικά μονοπάτια, μπορούμε να προστατέψουμε την επόμενη γενιά από την κατήχηση και τον κομφορμισμό του κυρίαρχου σχολικού συστήματος. Μπορούμε να τους εμφυσήσουμε τις δεξιότητες κριτικής σκέψης και το ανεξάρτητο πνεύμα που είναι απαραίτητα για να αντισταθούν στο τραγούδι των σειρήνων του κολεκτιβισμού και της τεχνοκρατίας. Στην ψηφιακή εποχή, είναι επίσης ζωτικής σημασίας να διατηρήσουμε έναν υγιή σκεπτικισμό για τις τεχνολογίες που συνδέονται με το διαδίκτυο και το λεγόμενο "διαδίκτυο των πραγμάτων". Ενώ αυτές οι καινοτομίες μπορεί να προσφέρουν ευκολία και συνδεσιμότητα, χρησιμεύουν επίσης ως πιθανοί φορείς παρακολούθησης, συλλογής δεδομένων και κοινωνικής μηχανικής. Έχοντας επίγνωση της χρήσης της τεχνολογίας μας και δίνοντας προτεραιότητα στην προστασία της ιδιωτικής ζωής και την ασφάλεια, μπορούμε να περιορίσουμε την έκθεσή μας σε αυτούς τους κινδύνους.
Τελικά, ο δρόμος προς την ανεξαρτησία είναι ο δρόμος της προσωπικής ευθύνης και της αυτοδυναμίας. Απαιτεί να ρίξουμε μια ειλικρινή ματιά στη ζωή μας και να εντοπίσουμε τους τομείς στους οποίους είμαστε πιο ευάλωτοι στον συστημικό έλεγχο και τη χειραγώγηση. Σημαίνει να μάθουμε να κάνουμε πράγματα για τον εαυτό μας, να ζούμε με λιγότερα και να βρίσκουμε ικανοποίηση στις απλές, αυθεντικές απολαύσεις της ζωής.
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει όλοι να αποσυρθούμε στην ερημιά και να ζήσουμε ως ερημίτες, πληκτρολογώντας μανιφέστα στην απομόνωση. Αντίθετα, πρόκειται για συνειδητές, σκόπιμες επιλογές στην καθημερινή μας ζωή που ευθυγραμμίζονται με τις αξίες μας και την επιθυμία μας για ελευθερία. Πρόκειται για την οικοδόμηση ανθεκτικότητας, την καλλιέργεια δεξιοτήτων και τη σφυρηλάτηση δεσμών με ομοϊδεάτες που μοιράζονται τη δέσμευσή μας να αντισταθούμε στην παγκοσμιοποιητική ατζέντα.
Αποσύνδεση από το Κράτος Επιτήρησης
Σε μια εποχή όπου οι επεμβατικές τεχνολογίες έχουν γίνει πανταχού παρούσες, είναι ζωτικής σημασίας να λάβουμε προληπτικά μέτρα για την προστασία της ιδιωτικής μας ζωής και τη διατήρηση της αυτονομίας μας. Αυτό σημαίνει ενεργή απομάκρυνση των πηγών παρακολούθησης από τη ζωή μας, ξεκινώντας από τις συσκευές που έχουμε μαζί μας καθημερινά.
Σταματήστε να αντιμετωπίζετε το κινητό σας τηλέφωνο ως εξάρτημα και, αντίθετα, κάντε μια συνειδητή προσπάθεια να το αφήνετε πίσω σας όταν δεν είναι απολύτως απαραίτητο. Καλύψτε ή απενεργοποιήστε τις κάμερες στους υπολογιστές και τις άλλες συσκευές σας και απενεργοποιήστε τα μικρόφωνα όταν δεν χρησιμοποιούνται.
Απορρίψτε το τραγούδι των σειρήνων των "έξυπνων" συσκευών και του διαδικτύου των πραγμάτων, αναγνωρίζοντας ότι η ευκολία που προσφέρουν έρχεται σε βάρος της ιδιωτικότητας και της ασφάλειάς σας.
Αρνηθείτε να συμμετάσχετε σε προγράμματα έξυπνων δικτύων που παρακολουθούν και ελέγχουν τη χρήση της ενέργειάς σας και αφαιρέστε τις μονάδες εντοπισμού GPS από τα οχήματά σας.
Προσέξτε τις πληροφορίες που μοιράζεστε στο διαδίκτυο και αντισταθείτε στην παρόρμηση να καταγράφετε κάθε πτυχή της ζωής σας σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης που επωφελούνται από τα δεδομένα σας.
Με τη λήψη αυτών των μέτρων για τον περιορισμό των πληροφοριών που παρέχετε στο κράτος επιτήρησης, μπορείτε να αρχίσετε να διεκδικείτε την ιδιωτική σας ζωή και να δυσκολεύετε την παρακολούθηση, τη χειραγώγηση και τον έλεγχο της ζωής σας από την παγκοσμιοποιητική ελίτ.
Προώθηση Τοπικών Συνδέσεων Απέναντι στην Παγκοσμιοποιημένη Καταπίεση
Σε έναν κόσμο όπου η παγκοσμιοποιητική ελίτ επιδιώκει να διαιρεί και να κυριαρχεί, είναι πιο σημαντικό από ποτέ να οικοδομήσουμε ισχυρές, αυθεντικές συνδέσεις με τους ανθρώπους γύρω μας. Αντί να σπαταλάμε χρόνο και ενέργεια σε επιφανειακές διαδικτυακές φιλίες με άτομα στην άλλη άκρη της χώρας, πρέπει να επικεντρωθούμε στην καλλιέργεια βαθιών, ουσιαστικών σχέσεων με όσους μοιραζόμαστε τον φυσικό μας χώρο και τις καθημερινές μας εμπειρίες.
Οι ελίτ δεν φοβούνται τίποτα περισσότερο από το να συγκεντρώνονται και να οργανώνονται άνθρωποι εκτός του ελέγχου τους, καθώς αυτό απειλεί την ικανότητά τους να παρακολουθούν, να χειραγωγούν και να διατηρούν την εξουσία πάνω στις ζωές μας. Δημιουργώντας τοπικές κοινότητες, είτε μεγάλες είτε μικρές, αναγκάζουμε τους παγκοσμιοποιητές να διασπείρουν τους πόρους τους, καθιστώντας όλο και πιο δύσκολο γι' αυτούς να παρακολουθούν κάθε ομάδα και κάθε άτομο.
Όταν στελεχώνουμε αυτές τις ομάδες με μέλη που έχουν κοινή ιστορία, βαθιά κατανόηση μεταξύ τους, και έχουν έννομο συμφέρον για την ευημερία της κοινότητάς τους, δημιουργούμε ένα φρούριο που είναι σχεδόν αδιαπέραστο στη διείσδυση και τη συνδιαλλαγή.
Μέσα από αυτά τα τοπικά, ανθεκτικά δίκτυα υποστήριξης και αντίστασης μπορούμε να αρχίσουμε να διεκδικούμε την αυτονομία μας, την αξιοπρέπειά μας και το μέλλον μας από τα νύχια της παγκοσμιοποιητικής ατζέντας.
Λιμοκτονώντας το Θηρίο: Αντίσταση στη Δήμευση των Πόρων Μπροστά στην Κατάρρευση
Σε περίπτωση μιας εκτεταμένης κατάρρευσης, η παγκοσμιοποιημένη ελίτ θα επιδιώξει αναμφίβολα να εδραιώσει την εξουσία της ελέγχοντας τη ροή βασικών πόρων. Η στρατηγική τους, όπως περιγράφεται από ανθρώπους όπως ο Max Boot, θα είναι να απομονώσουν εκείνους που αντιστέκονται στην ατζέντα τους - τα άτομα που αγαπούν την ελευθερία και αρνούνται να υποταχθούν στην τυραννία - από τον υπόλοιπο πληθυσμό. Θα προσπαθήσουν να κατάσχουν πόρους από τις αγροτικές κοινότητες και να τους διανείμουν μόνο στους πιστούς υπηκόους τους, λιμοκτονώντας ουσιαστικά τους ανεπιθύμητους.
Για να αντιμετωπιστεί αυτή η τακτική, είναι επιτακτική ανάγκη αυτές οι αγροτικές κοινότητες να διατηρήσουν τον πλήρη έλεγχο των πόρων τους και να αρνηθούν να επιτρέψουν στην κυβέρνηση να υπαγορεύσει τον τρόπο με τον οποίο θα διανεμηθούν. Στην ουσία, πρέπει να γυρίσουν το τραπέζι στους παγκοσμιοποιητές, διακόπτοντας τη ροή των πόρων προς τα "φιλικά" στρατόπεδα συγκέντρωσης που ελπίζουν να δημιουργήσουν.
Με το να τους στερήσουμε τη δυνατότητα να ελέγχουν την πρόσβαση σε είδη πρώτης ανάγκης, αφαιρούμε κάθε κίνητρο για τα άτομα να παραμείνουν σε αυτές τις πράσινες ζώνες καταπίεσης. Πρόκειται για μια τολμηρή και δύσκολη στρατηγική, η οποία όμως μπορεί τελικά να είναι απαραίτητη για να σπάσει ο ασφυκτικός κλοιός της παγκοσμιοποιητικής ελίτ και να διασφαλιστεί η επιβίωση όσων εκτιμούν την ελευθερία και την αυτονομία πάνω απ' όλα.
Αυτοδικία
Σε έναν κόσμο όπου η παγκοσμιοποιητική ελίτ συνεχίζει να χρησιμοποιεί την οικονομία ως όπλο μαζικής καταστροφής εναντίον του πληθυσμού, είναι ίσως αναπόφευκτο ότι ορισμένα άτομα θα πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.
Καθώς τα εγκλήματα των κορυφαίων παγκοσμιοποιητών γίνονται όλο και πιο εμφανή και οι ενέργειές τους όλο και πιο θρασύτατες, μπορεί να προκύψει μια τάξη εκδικητών με τις ικανότητες και την αποφασιστικότητα να αναζητήσουν και να εξαλείψουν αυτές τις απειλές για την ελευθερία και την ανθρωπότητα.
Η προοπτική των μοναχικών ηθοποιών, που δρουν χωρίς την υποστήριξη ή τον συντονισμό μιας μεγαλύτερης ομάδας, είναι τρομακτική για τους παγκοσμιοποιητές, οι οποίοι έχουν συνηθίσει να διεισδύουν και να συνεργάζονται με οργανωμένα κινήματα αντίστασης. Αυτά τα μοναχικά άτομα, που καθοδηγούνται από μια βαθιά αίσθηση δικαιοσύνης και την άρνηση να αποδεχτούν την τυραννία της ελίτ, είναι πολύ πιο δύσκολο να προβλεφθούν και να εντοπιστούν από ό,τι θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε ομάδα.
Καθώς η κοινωνική αναταραχή φτάνει σε σημείο βρασμού, δεν θα αποτελούσε έκπληξη να δούμε επιφανείς παγκοσμιοποιητές να εγκαταλείπουν μαζικά τη χώρα, επιδιώκοντας να ξεφύγουν από την τιμωρία ενός λαού που έχει φτάσει στο χείλος του γκρεμού.
Ωστόσο, ακόμη και τότε, μπορεί να μην είναι ασφαλείς από τη δίκαιη οργή εκείνων που έχουν στερηθεί τις ελευθερίες τους, τα προς το ζην και το μέλλον τους. Αν και δεν μπορώ να συγχωρήσω ή να ενθαρρύνω τέτοιες ενέργειες, αναγνωρίζω ότι σε έναν κόσμο όπου η δικαιοσύνη έχει διαστρεβλωθεί τόσο πολύ, η άνοδος των εκδικητών μπορεί να είναι μια αναπόφευκτη συνέπεια της ύβρεως και της σκληρότητας των ίδιων των παγκοσμιοποιητών.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε την ευθραυστότητα του σημερινού μας παραθύρου ευκαιρίας. Μέσα σε αυτή τη δεκαετία, η γενιά της χιλιετίας θα κυριαρχήσει στο πολιτιστικό τοπίο του έθνους μας, και η πλειοψηφία αυτών των πολύτιμων νιφάδων του χιονιού έχει γαλουχηθεί πλήρως στους τρόπους του κολεκτιβισμού και του πολιτισμικού μαρξισμού.
Έχουν διδαχθεί να φιμώνουν τη διαφωνία, να δίνουν προτεραιότητα στα συναισθήματα έναντι των γεγονότων και να αγκαλιάζουν τις ψεύτικες υποσχέσεις της παγκοσμιοποίησης ως τη λύση σε όλα μας τα δεινά. Αν δεν δράσουμε τώρα, κινδυνεύουμε να κατακλυστούμε από αυτό το ανερχόμενο κύμα συμμόρφωσης και καταπίεσης, καθώς οι φωνές της λογικής και της αντίστασης πνίγονται από την κραυγή των κατηχημένων μαζών.
Μας απομένουν ίσως δέκα χρόνια πριν φτάσουμε στο σημείο χωρίς επιστροφή, μια δεκαετία που θα σημαδευτεί από την κρίση, τον αγώνα και την επείγουσα ανάγκη για δράση. Σε αυτό το διάστημα, πρέπει να δουλέψουμε ακούραστα για να αποκαλύψουμε την πραγματική φύση της παγκοσμιοποιητικής ατζέντας, να αφυπνίσουμε τις κοιμισμένες μάζες στην πραγματικότητα των αλυσίδων που έχουν δεθεί γύρω από το λαιμό τους.
Πρέπει να οικοδομήσουμε ανθεκτικές κοινότητες, να σφυρηλατήσουμε άρρηκτους δεσμούς αλληλεγγύης και να προετοιμαστούμε για τις μάχες που έρχονται. Η εναλλακτική λύση είναι πολύ ζοφερή για να τη σκεφτεί κανείς - ένας κόσμος στον οποίο οι παγκοσμιοποιητές κυριαρχούν, με τις μπότες τους να πατούν για πάντα το πρόσωπο της ανθρωπότητας.
Η επιλογή είναι δική μας, και η ώρα να δράσουμε είναι τώρα. Ας μην σπαταλήσουμε αυτή την πολύτιμη ευκαιρία, αλλά ας ανταποκριθούμε στην πρόκληση με θάρρος, αποφασιστικότητα και ακλόνητη δέσμευση στην υπόθεση της ελευθερίας. Γιατί στο τέλος, οι πράξεις μας, οι θυσίες μας και το αδάμαστο πνεύμα μας θα καθορίσουν τη μοίρα του είδους μας και το μέλλον του κόσμου μας.
—Δικτυογραφία:
The Road to Independence from the Globalist Agenda
Τέλια!!!