Η Κανονικοποίηση Των Ψεμάτων Δεν Είναι Το Χειρότερο- Ο Πραγματικός Κίνδυνος Είναι Όταν Η Αλήθεια Δεν Έχει Καμία Αξία
Μετάφραση: Απολλόδωρος
3 Αυγούστου 2024 | Rhoda Wilson | Διαβάστε το εδώ
Μπορείτε να κάνετε εφάπαξ ή επαναλαμβανόμενες δωρεές μέσω του Ko-Fi:
Η εμπιστοσύνη έχει καταρρεύσει στον δημόσιο διάλογο. Τα ψέματα έχουν εξομαλυνθεί. Τώρα θερίζουμε τη σοδειά της αναλήθειας. Τα ψέματα δεν είναι απλώς ανεκτά, αλλά αποτελούν πλέον την προεπιλεγμένη προσέγγιση.
Σε διεθνές επίπεδο, χτυπιόμαστε από οργανισμούς όπως τα Ηνωμένα Έθνη, η Παγκόσμια Τράπεζα, η G20 και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας για να παραιτηθούμε από τα βασικά μας δικαιώματα και να παραδώσουμε στα νέα αφεντικά τους τον πλούτο μας με ισχυρισμούς για απειλές που μπορούν να αποδειχθούν απερίφραστα ψευδείς.
Ωστόσο, το τρομακτικό δεν είναι τα ψέματα- είναι όταν η αλήθεια χάνει την αξία της. Όπως μας έχει διδάξει η ιστορία, η περιφρόνηση της αλήθειας μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες συνέπειες.
Θερίζουμε τη Συγκομιδή των Ψεμάτων
Από τον David Bell όπως δημοσιεύθηκε από το Brownstone Institute
Η δημόσια ζωή έχει γίνει αποπροσανατολιστική. Οι περισσότεροι άνθρωποι, σε γενικές γραμμές, ανέμεναν προηγουμένως να ακούνε την αλήθεια, ή κάποια υποκατάστασή της, στην καθημερινή ζωή. Αυτό θα περιμέναμε γενικά ο ένας από τον άλλον, αλλά και από τα δημόσια μέσα ενημέρωσης και τις αρχές, όπως οι κυβερνήσεις ή οι διεθνείς οργανισμοί που έχουν συσταθεί φαινομενικά προς όφελός μας. Η κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει με συνεκτικό και σταθερό τρόπο χωρίς αυτό, καθώς τόσα πολλά στη ζωή μας απαιτούν από εμάς να εμπιστευόμαστε τους άλλους.
Για να περιηγηθούμε στην πολυπλοκότητα της ύπαρξης, αναζητούμε γενικά καθοδήγηση σε ορισμένες αξιόπιστες πηγές, απελευθερώνοντας χρόνο για να κοσκινίσουμε τις πιο αμφίβολες. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι πάντα ήξεραν ότι όλα ήταν ψεύτικα, αλλά κάνουν λάθος, καθώς δεν ήταν (και δεν είναι ακόμα). Πάντα υπήρχαν ψεύτες, εκστρατείες παραπλάνησης και προπαγάνδα που μας οδηγούσε στην αγάπη ή στο μίσος, αλλά υπήρχε ένας πυρήνας μέσα στην κοινωνία που είχε ορισμένους αποδεκτούς κανόνες και πρότυπα που θεωρητικά θα έπρεπε να ακολουθούνται. Ένα είδος άγκυρας. Η αλήθεια είναι άφθαρτη, αλλά το καλώδιο της άγκυρας που μας συνδέει μαζί της, εξασφαλίζοντας την επιρροή της, έχει κοπεί. Η κοινωνία έχει παρασυρθεί.
Αυτό έσπασε πραγματικά τα τελευταία τέσσερα ή πέντε χρόνια. Είχαμε ήδη πρόβλημα, αλλά τώρα ο δημόσιος διάλογος έσπασε. Ίσως έσπασε όταν οι κυβερνήσεις που έχουν εκλεγεί για να εκπροσωπούν τον λαό χρησιμοποίησαν ανοιχτά τη συμπεριφορική ψυχολογία για να πουν ψέματα στους ψηφοφόρους τους σε μια κλίμακα που δεν είχαμε ξαναδεί. Συνδυάστηκαν για να κάνουν τους λαούς τους να κάνουν πράγματα που λογικά δεν θα έκαναν: να δεχτούν την απαγόρευση των οικογενειακών κηδειών, να καλύψουν τα πρόσωπά τους δημοσίως ή να δεχτούν την αστυνομική βία και την απομόνωση και εγκατάλειψη των ηλικιωμένων. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι επαγγελματίες υγείας, οι πολιτικοί και οι διασημότητες συμμετείχαν όλοι σε αυτό το ψέμα και την πρόθεσή του. Σχεδόν όλα τα μεγάλα μας ιδρύματα. Και αυτά τα ψέματα συνεχίζονται και επεκτείνονται και έχουν γίνει ο κανόνας.
Τώρα θερίζουμε τη συγκομιδή της αναλήθειας. Τα μέσα ενημέρωσης μπορούν να αρνούνται ανοιχτά αυτό που είπαν ή τύπωσαν λίγους μήνες νωρίτερα για έναν νέο υποψήφιο για την προεδρία ή για την αποτελεσματικότητα ενός υποχρεωτικού εμβολίου. Ένα ολόκληρο πολιτικό κόμμα μπορεί να αλλάξει την αφήγησή του σχεδόν εν μία νυκτί σχετικά με τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του ηγέτη του. Άνθρωποι που πληρώνονται ως "ελεγκτές γεγονότων" διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα για να επινοήσουν νέα γεγονότα και να αποκρύψουν την αλήθεια, αδιαφορώντας για τη διαφάνεια της απάτης τους. Γιγάντιες εταιρείες λογισμικού επιμελούνται τις πληροφορίες, φιλτράροντας τις αλήθειες που έρχονται σε αντίθεση με τις διακηρύξεις συγκρουσιακών διεθνών οργανισμών. Η εξουσία έχει εκτοπίσει την ακεραιότητα.
Σε διεθνές επίπεδο, μας πιέζουν οργανισμοί όπως ο ΟΗΕ, η Παγκόσμια Τράπεζα, η G20 και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας να παραιτηθούμε από τα βασικά μας δικαιώματα και να παραδώσουμε στα νέα αφεντικά τους τον πλούτο μας με ισχυρισμούς περί απειλών που μπορούν να αποδειχθούν απερίφραστα ψευδείς. Οι πληρωμένοι πρώην ηγέτες, που αρπάζουν τη νομιμότητα μέσω της κληρονομιάς των μεγαλύτερων μυαλών, ενισχύουν τα μαζικά ψεύδη προς όφελος των φίλων τους. Οι πλάνες που κάποτε ήταν παρεκκλίσεις τις οποίες θα μπορούσαν να αναδείξουν τα ελεύθερα μέσα ενημέρωσης, έχουν γίνει κανόνες στους οποίους τα ίδια τα μέσα ενημέρωσης είναι ανοιχτά συνένοχα.
Το τρομακτικό δεν είναι τα ψέματα, τα οποία είναι μια φυσιολογική πτυχή της ανθρωπότητας, αλλά η ευρεία αδιαφορία για την αλήθεια. Τα ψέματα μπορούν να αντέξουν για ένα διάστημα παρουσία ενός λαού και θεσμών που εκτιμούν την αλήθεια, αλλά τελικά θα αποτύχουν καθώς θα εκτίθενται. Όταν η αλήθεια χάσει την αξία της, όταν δεν αποτελεί πλέον ούτε καν έναν αόριστο οδηγό για την πολιτική ή τη δημοσιογραφία, τότε η ανάκαμψη μπορεί να μην επέλθει. Βρισκόμαστε σε μια απίστευτα επικίνδυνη εποχή, επειδή τα ψέματα δεν είναι απλώς ανεκτά, αλλά αποτελούν πλέον την προεπιλεγμένη προσέγγιση, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, και η τέταρτη εξουσία που έπρεπε να ρίξει φως σε αυτά έχει αγκαλιάσει το σκοτάδι.
Η ιστορία το έχει ξαναδεί αυτό, αλλά σε μικρότερη κλίμακα. Στη Γερμανία, ένας τρόπος λειτουργίας της κοινωνίας που βασίστηκε αποκλειστικά στην αποδοχή του ψεύδους οδήγησε στη μαζική σφαγή εκατομμυρίων ανθρώπων, από ανθρώπους των οποίων οι αναπηρίες θεωρούνταν βάρος για την πλειοψηφία, μέχρι ανθρώπους με συγκεκριμένο σεξουαλικό προσανατολισμό, μέχρι ολόκληρες εθνοτικές ομάδες. Ήταν απλοί άνθρωποι σαν εμάς που χρησίμευσαν για να διευκολύνουν και να υλοποιήσουν αυτή τη σφαγή. Ένας καταιγισμός ψεμάτων τους αποπροσανατόλισε, επιτρέποντάς τους να διαχωριστούν από τη συνείδησή τους ή την εκτίμηση της καλοσύνης. Όπως σημείωσε η Hannah Arendt,
Η θλιβερή αλήθεια είναι ότι το περισσότερο κακό γίνεται από ανθρώπους που ποτέ δεν αποφασίζουν να είναι καλοί ή κακοί.
Και περαιτέρω:
Το ιδανικό υποκείμενο της ολοκληρωτικής διακυβέρνησης δεν είναι ο πεπεισμένος Ναζί ή ο πεπεισμένος Κομμουνιστής, αλλά άνθρωποι για τους οποίους δεν υπάρχει πλέον η διάκριση μεταξύ γεγονότος και μυθοπλασίας (δηλαδή η πραγματικότητα της εμπειρίας) και η διάκριση μεταξύ αληθούς και ψευδούς (δηλαδή τα πρότυπα της σκέψης).
Αλλά αυτή η παθητικότητα του "λαού" δεν είναι απαραίτητα αναπόφευκτη ή εφαρμόσιμη στην κοινωνία στο σύνολό της. Είμαστε όλοι ικανοί να εφαρμόσουμε την τυραννία, αλλά αυτό δεν αφαιρεί την ικανότητά μας να επιμένουμε στην ισότητα (ή, για να χρησιμοποιήσουμε την αναλογία της σε αυτό το πλαίσιο, στην ελευθερία).
Το καθεστώς του ψεύδους από το οποίο διέφυγε η Arendt ανακόπηκε μέσω μιας εισβολής ξένων στρατών. Στη Σοβιετική Ένωση, το καθεστώς του Στάλιν κλονίστηκε με τον θάνατό του. Αλλά τώρα βρισκόμαστε σε ένα μέρος όπου ο δικτάτορας που τα κατατρώει όλα είναι ένας συνασπισμός φασιστικών συμφερόντων αρκετά ευρύς ώστε να είναι ανθεκτικός στο θάνατο οποιουδήποτε από τα μέλη του. Δεν έχει φυσικά σύνορα για να εισβάλει.
Παρά το γεγονός ότι η φεουδαρχία αποτελεί εδώ και πολύ καιρό την προεπιλογή της κοινωνίας με γνώμονα την απληστία, βρισκόμαστε τώρα σε αχαρτογράφητη περιοχή, αντιμετωπίζοντας μια καταστροφική συμπόρευση συμφερόντων σε παγκόσμια κλίμακα χωρίς προφανή αντίπαλο. Χρίζουν εθνικούς ηγέτες από τη Νέα Ζηλανδία έως τη Βόρεια Αμερική, τα κράτη της Αφρικής και την Ευρωπαϊκή Ένωση και ελέγχουν αυτά που στη συνέχεια ακούμε και διαβάζουμε γι' αυτούς. Κανένας λευκός ιππότης ή ένοπλος συνασπισμός δεν πρόκειται να έρθει να μας σώσει, καθώς εμείς κρυβόμαστε σε ένα καταφύγιο ή απλά κρατάμε το κεφάλι μας κάτω, κρατάμε τις σκέψεις μας για τον εαυτό μας, τρώμε ό,τι μας ταΐζουν και προσαρμοζόμαστε.
Μόνο εμείς μπορούμε πραγματικά να αντισταθούμε. Διαφορετικά, εμείς - η ανθρωπότητα - απλά χάνουμε. Αλλά το να πάρουμε θέση είναι στις δυνατότητες όλων μας. Θα μπορούσαμε πρώτα να αναγνωρίσουμε πού βρισκόμαστε. Θα μπορούσαμε στη συνέχεια να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις και να διακινδυνεύσουμε να γίνουμε απόβλητοι, υποστηρίζοντας ανθρώπους που οι ίδιοι εκτιμούμε ότι λένε την αλήθεια και αρνούμενοι απολύτως την υποστήριξη σε όσους δεν την λένε. Θα γίνουμε πραγματικά αντιδημοφιλείς με αυτόν τον τρόπο, τόσο αντιδημοφιλείς όσο και εκείνοι που προστάτευαν τους γείτονες αντί να τους καταγγείλουν, ή αρνήθηκαν να σηκώσουν το χέρι ή το μικρό κόκκινο βιβλίο. Αυτοί λοιδορήθηκαν, χλευάστηκαν και κατατάχθηκαν σε εκείνους που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αποκαλούσαν παράσιτα. Θα μπορούσαμε να πάρουμε θέση στους χώρους εργασίας, στις συζητήσεις με φίλους και συγγενείς, και μπορεί να είναι οι τελευταίες συζητήσεις που θα δεχτούν. Και μπορούμε να το κάνουμε μέσα από τον τρόπο που ψηφίζουμε, που μπορεί να σημαίνει ότι θα πρέπει να έρθουμε σε ρήξη με όλα όσα κάποτε ισχυριζόμασταν ότι ήταν αδιαμφισβήτητα. Όλα αυτά που νομίζαμε ότι εκπροσωπούσαμε και που τα μέσα ενημέρωσης που επιλέξαμε είχαν επιβεβαιώσει για εμάς. Και δεν θα έχουμε καμία προσωπική ανταμοιβή στο τέλος - αυτό δεν μαζεύει likes και followers. Όπως είπε και η Arendt:
Η συγχώρεση είναι ο μόνος τρόπος για να αντιστραφεί η μη αναστρέψιμη ροή της ιστορίας.
Αλλά η συγχώρεση θα μας κάνει επίσης αντιδημοφιλείς, ακόμη και μισητούς, από πολλούς που νόμιζαν ότι είμαστε σύμμαχοι.
Ή, μπορούμε να χάψουμε τις πλάνες, να σβήσουμε το μυαλό μας, να δεχτούμε ότι το παρελθόν δεν συνέβη ποτέ και να πέσουμε στο μαξιλάρι της απάτης που μας παρέχουν τα μέσα ενημέρωσης. Μπορούμε να δεχτούμε την εκτίμηση των ψευτών και να ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους αντί για εκείνο των δικών μας ματιών και αυτιών. Η "αλήθεια" μπορεί να γίνει αντικείμενο της ευκολίας και του τι θα προτιμούσαν οι φίλοι και οι συνάδελφοί μας. Μπορούμε όλοι να συμμετέχουμε στη φάρσα, να αγκαλιάσουμε την άνεση της κενής αυτοψίας και να προσποιηθούμε ότι ζούμε τη ζωή όπως πάντα. Μια μέρα, θα διαπιστώσουμε πόσο βαθιά είναι η τρύπα που έχουμε σκάψει για τον εαυτό μας και τα παιδιά μας.
Στην πολιτική, στη δημόσια υγεία, στις διεθνείς σχέσεις και στην ιστορία, οι καλύτερες εποχές ήταν πάντα όταν η αλήθεια εκτιμούνταν πάνω απ' όλα, όσο ατελώς κι αν εφαρμοζόταν. Αυτό που προσφέρουν τα μέσα ενημέρωσης, οι κυβερνήσεις και τα κενά φλούδια που τα κατευθύνουν τώρα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Ας ελπίσουμε ότι αυτό θα απωθήσει αρκετούς ώστε να αναλάβουν τους αναγκαίους κινδύνους. Μη μένετε ασφαλείς. Πηγαίνετε σε ένα μέρος που είναι ακριβώς το αντίθετο. Το φως ξεπερνά το σκοτάδι, αλλά κάνει επίσης πολύ δύσκολο να κρυφτείς. Ένα πολύ σκοτεινό μέλλον μπορεί να αποφευχθεί, αλλά όχι κρατώντας το κρυφό.
Σχετικά με τον συγγραφέα: Ο David Bell, ανώτερος μελετητής στο Brownstone Institute, είναι γιατρός δημόσιας υγείας και σύμβουλος βιοτεχνολογίας στην παγκόσμια υγεία. Έχει διατελέσει ιατρός και επιστήμονας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, επικεφαλής του προγράμματος για την ελονοσία και τις εμπύρετες ασθένειες στο Ίδρυμα για τα Καινοτόμα Νέα Διαγνωστικά (FIND) στη Γενεύη της Ελβετίας και διευθυντής των τεχνολογιών παγκόσμιας υγείας στο Intellectual Ventures Global Good Fund στο Bellevue της Ουάσινγκτον, ΗΠΑ.Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο και θα θέλατε να βοηθήσετε να στηρίξετε το συνεχές έργο μου, ο παρακάτω σύνδεσμος είναι μια επιλογή.
Παρακαλώ βοηθήστε να στηρίξετε το έργο μου. 🙏
---Δικτυογραφία :
Lies being normalised is not the worst of it; the real danger is when truth has no value – The Expose
https://expose-news.com/2024/08/03/lies-being-normalised-is-not-the-worst-of-it/
