Πώς Να Εξηγήσετε την Τεχνοκρατία σε Ηλίθιους
Ένας σύντομος, ξεκάθαρος οδηγός για όσους αρνούνται ακόμα να καταλάβουν
Μετάφραση: Απολλόδωρος
16 Απριλίου 2024 | A Lily Bit | Διαβάστε το εδώ
Μπορείτε να κάνετε εφάπαξ ή επαναλαμβανόμενες δωρεές μέσω του Ko-Fi:
Η άνοδος του Bill Gates στην εξουσία και την επιρροή είναι μια ιστορία αχαλίνωτης φιλοδοξίας και των κινδύνων που εγκυμονεί η συγκέντρωση πλούτου και εξουσίας στα χέρια λίγων και εκλεκτών. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Microsoft, ο Gates επέδειξε μια αδίστακτη και υπολογισμένη προσέγγιση στις επιχειρήσεις, χρησιμοποιώντας αρπακτικές πρακτικές για να συντρίψει τους ανταγωνιστές και να κυριαρχήσει στην αγορά. Τώρα, έχοντας συσσωρεύσει μια τεράστια περιουσία, ο Gates επιδιώκει να επεκτείνει ακόμη περισσότερο την εμβέλειά του, τοποθετώντας τον εαυτό του ως παγκόσμιο μαριονετοπαίχτη που κινεί τα νήματα της μοίρας της ανθρωπότητας.
Το όραμα του Gates για ένα παγκόσμιο σύστημα ταυτοποίησης είναι μια ελάχιστα καλυμμένη προσπάθεια να εγκαθιδρύσει μια τεχνοκρατική δυστοπία, όπου κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής παρακολουθείται, ελέγχεται και χειραγωγείται από μια ελίτ τεχνολόγων. Το σχέδιο αυτό αντλεί τις ρίζες του από την πρώιμη φιλοσοφία της τεχνοκρατίας, η οποία επεδίωκε να μειώσει τα ανθρώπινα όντα σε απλά γρανάζια μιας μηχανής, η αξία των οποίων καθορίζεται αποκλειστικά από την παραγωγική τους ικανότητα και τις καταναλωτικές τους συνήθειες.
Οι απαιτήσεις που περιγράφονται στο μάθημα Μελέτης της Τεχνοκρατίας του 1934 αποκαλύπτουν τις πραγματικές προθέσεις πίσω από την ατζέντα. Παρέχοντας μια συνεχή απογραφή όλης της παραγωγής και της κατανάλωσης, καταγράφοντας κάθε αγαθό και υπηρεσία και παρακολουθώντας τις καταναλωτικές συνήθειες κάθε ατόμου, ο Gates και οι όμοιοί του στοχεύουν στη δημιουργία μιας κοινωνίας όπου η ιδιωτική ζωή αποτελεί μακρινή ανάμνηση και η προσωπική αυτονομία θυσιάζεται στο βωμό της αποτελεσματικότητας και του ελέγχου.
Ο ορισμός του περιοδικού Technocrat Magazine για την τεχνοκρατία ως «η επιστήμη της κοινωνικής μηχανικής» υπογραμμίζει περαιτέρω τη σκοτεινή φύση αυτών των σχεδίων. Υπό το πρόσχημα της προόδου και της καινοτομίας, οι τεχνοκράτες επιδιώκουν να υποβαθμίσουν την ανθρώπινη κοινωνία σε ένα απλό μηχανικό πρόβλημα, όπου τα άτομα απογυμνώνονται από τη δράση τους και υπόκεινται στις ορέξεις μιας επιστημονικής δικτατορίας.
Σε αυτόν τον γενναίο νέο κόσμο, δεν υπάρχει χώρος για τις βρώμικες πραγματικότητες της πολιτικής, της οικονομίας ή της ατομικής ελευθερίας. Αντ' αυτού, ένα συγκεντρωτικό σύστημα ελέγχου, πιθανότατα με τη μορφή ενός ψηφιακού νομίσματος της Κεντρικής Τράπεζας (CBDC), θα χρησιμοποιηθεί για τη μικροδιαχείριση κάθε πτυχής της ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτό το ψηφιακό πανοπτικό θα επιτρέψει στην τεχνοκρατική ελίτ να παρακολουθεί και να χειραγωγεί τη συμπεριφορά των μαζών, ανταμείβοντας τη συμμόρφωση και τιμωρώντας τη διαφωνία.
Το τελικό παιχνίδι αυτής της τεχνοκρατικής εξαγοράς είναι η κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας και η συγκέντρωση κάθε εξουσίας στα χέρια του Technate. Εξαλείφοντας την ανάγκη για χρηματοδότηση και χρηματοδότες, ο Γκέιτς και η παρέα του στοχεύουν στη δημιουργία ενός κόσμου όπου μόνο αυτοί θα κρατούν τα ηνία της εξουσίας, υπαγορεύοντας τους όρους της ανθρώπινης ύπαρξης σύμφωνα με το δικό τους διαστρεβλωμένο όραμα προόδου.
Η πρωτοβουλία «50 στα 5», με πρωτεργάτες τα Ηνωμένα Έθνη, είναι μια βαθιά ανησυχητική εξέλιξη που απειλεί να υπονομεύσει την ατομική ελευθερία και την ιδιωτική ζωή σε παγκόσμια κλίμακα. Υπό το πρόσχημα της «ψηφιακής δημόσιας υποδομής» (DPI), το πρόγραμμα αυτό επιδιώκει να επιβάλει ένα ολοκληρωμένο σύστημα ελέγχου κάθε πτυχής της ανθρώπινης ζωής, από τις οικονομικές συναλλαγές έως τα προσωπικά δεδομένα, όλα υπό το άγρυπνο μάτι κυβερνήσεων και μη εκλεγμένων γραφειοκρατών.
Η συμπερίληψη των ψηφιακών νομισμάτων των κεντρικών τραπεζών είναι ιδιαίτερα ανησυχητική. Τα CBDC αντιπροσωπεύουν μια θεμελιώδη αλλαγή στη φύση του χρήματος, παρέχοντας πρωτοφανή εξουσία στις κεντρικές τράπεζες και τις κυβερνήσεις να παρακολουθούν και να ελέγχουν τις οικονομικές δραστηριότητες των πολιτών τους. Εξαλείφοντας την ανωνυμία και την ελευθερία που συνδέονται με τα φυσικά μετρητά, τα CBDCs ανοίγουν το δρόμο για ένα δυστοπικό μέλλον στο οποίο κάθε συναλλαγή θα παρακολουθείται, κάθε αγορά θα ελέγχεται και κάθε άτομο θα μετατρέπεται σε ένα απλό σημείο δεδομένων σε ένα συγκεντρωτικό σύστημα παρακολούθησης και ελέγχου.
Επιπλέον, η ώθηση για ψηφιακή ταυτοποίηση και ολοκληρωμένα συστήματα δεδομένων ως μέρος του πλαισίου DPI αποτελεί κατάφωρη επίθεση στην προσωπική ιδιωτικότητα και αυτονομία. Η ιδέα ότι οι κυβερνήσεις και οι διεθνείς οργανισμοί θα πρέπει να έχουν πρόσβαση σε τεράστιους όγκους προσωπικών δεδομένων, που καλύπτουν κάθε πτυχή της ζωής ενός ατόμου, είναι αντίθετη με τις αρχές μιας ελεύθερης και ανοικτής κοινωνίας. Ένα τέτοιο σύστημα, μόλις τεθεί σε εφαρμογή, θα γίνει αναπόφευκτα αντικείμενο κατάχρησης από τους κυβερνώντες, οδηγώντας στην καταστολή της διαφωνίας, στη χειραγώγηση της κοινής γνώμης και στη διάβρωση των θεμελιωδών δικαιωμάτων.
Το γεγονός ότι η πρωτοβουλία αυτή διαμορφώνεται ως μέσο για την επιτάχυνση της επιβολής της Ατζέντας 2030 του ΟΗΕ και των «Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης» (ΣΒΑ-SDG) προσθέτει μόνο τον δυσοίωνο χαρακτήρα του σχεδίου. Οι ΣΒΑ, μακριά από το να είναι ένα καλοπροαίρετο σχέδιο για έναν καλύτερο κόσμο, αντιπροσωπεύουν μια προσπάθεια συγκέντρωσης της εξουσίας στα χέρια μιας παγκόσμιας ελίτ, υπό το πρόσχημα της αντιμετώπισης διαφόρων κοινωνικών και περιβαλλοντικών προκλήσεων. Ο κομπασμός του μαζικού δολοφονικού κινεζικού καθεστώτος ότι έπαιξε «κρίσιμο ρόλο» στην ανάπτυξη αυτού του σχεδίου θα πρέπει να αποτελεί κόκκινο πανί για όποιον ενδιαφέρεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ατομική ελευθερία.
Η εμπλοκή του Bill Gates σε αυτό το σχέδιο είναι ιδιαίτερα κατάφωρη, δεδομένου του ιστορικού του ως υποστηρικτή μέτρων ελέγχου του πληθυσμού και της ανησυχητικής σχέσης του με τον καταδικασμένο για εμπορία παιδιών σεξ Jeffrey Epstein. Οι πανηγυρισμοί του Gates για τις δυνατότητες του DPI να δημιουργήσει έναν «ασφαλέστερο, υγιέστερο και πιο δίκαιο κόσμο» ακούγονται κούφιοι όταν αναλογιστεί κανείς τις δυστοπικές επιπτώσεις των τεχνολογιών που υποστηρίζει.
Στην ουσία, η πρωτοβουλία «50 σε 5» δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια απροκάλυπτη αρπαγή εξουσίας από τα Ηνωμένα Έθνη, τις ελίτ των δισεκατομμυριούχων και τους κυβερνητικούς συνεργάτες τους. Αντιπροσωπεύει μια συντονισμένη προσπάθεια για την υπονόμευση της εθνικής κυριαρχίας, της ατομικής ιδιωτικότητας και της προσωπικής ελευθερίας σε παγκόσμια κλίμακα, όλα στο όνομα ενός υποτιθέμενου «γενικότερου καλού».
Το γεγονός ότι δεκάδες κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένων διεφθαρμένων κλεπτοκρατιών και σοσιαλιστικών καθεστώτων, έχουν ήδη προσφέρει εθελοντικά τους πληθυσμούς τους για να χρησιμεύσουν ως πειραματόζωα για αυτό το οργουελικό πείραμα, δείχνει τα βάθη της εξαχρείωσης στα οποία οι φορείς αυτοί είναι πρόθυμοι να βυθιστούν στην προσπάθειά τους για απόλυτο έλεγχο.
Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι επιστρατεύονται για να χρηματοδοτήσουν αυτή τη δυστοπική πρωτοβουλία μέσω οργανισμών του ΟΗΕ και διεθνών «αναπτυξιακών» τραπεζών, γεγονός που αποτελεί σκανδαλώδη κατάχρηση δημόσιων πόρων και προδοσία της δημόσιας εμπιστοσύνης.
Η σουίτα των «ψηφιακών δημόσιων αγαθών» και των «υποδομών» που προωθούνται στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος δεν είναι τίποτε λιγότερο από ένα τεχνολογικό πανοπτικόν, σχεδιασμένο για να επιτρέψει την απόλυτη επιτήρηση και τον έλεγχο κάθε ατόμου στον πλανήτη. Οι οργουελικές επιπτώσεις ενός τέτοιου συστήματος δεν μπορούν να υπερτονιστούν. Μόλις εφαρμοστεί πλήρως, κάθε συναλλαγή, κάθε κίνηση και κάθε απόφαση θα παρακολουθείται, θα παρακολουθείται και ενδεχομένως θα ελέγχεται από τους εξουσιαστές.
Οι προσπάθειες των γραφειοκρατών του ΟΗΕ να δώσουν μια θετική χροιά σε αυτό το πρόγραμμα, πλαισιώνοντάς το ως «ανθρωποκεντρική διακυβέρνηση» και ως μέσο για την «επιτάχυνση των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης», είναι μια διαφανής προσπάθεια να συγκαλυφθεί η σκοτεινή φύση της πρωτοβουλίας. Η ιδέα ότι ένα συγκεντρωτικό, από πάνω προς τα κάτω σύστημα ψηφιακού ελέγχου θα μπορούσε ποτέ να είναι «βασισμένο στα δικαιώματα» ή να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ανθρώπων είναι ένα κατάφωρο ψέμα, σχεδιασμένο να νανουρίσει το κοινό σε εφησυχασμό καθώς οι ελευθερίες του διαβρώνονται συστηματικά.
Σχεδόν όλες οι εθνικές κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες εργάζονται ήδη σε ψηφιακά νομίσματα κεντρικών τραπεζών. Τα CBDC, από τη φύση τους, αποτελούν βαθιά απειλή για την ιδιωτικότητα και την αυτονομία των ατόμων. Εξαλείφοντας τα φυσικά μετρητά και δημιουργώντας ένα μόνιμο αρχείο όλων των συναλλαγών, τα CBDCs θα παρέχουν στις κυβερνήσεις έναν άνευ προηγουμένου βαθμό ελέγχου της οικονομίας και των προσωπικών οικονομικών αποφάσεων των πολιτών τους.
Ακόμα πιο ανησυχητική είναι η αποκάλυψη ότι αυτά τα ψηφιακά νομίσματα θα είναι προγραμματιζόμενα, επιτρέποντας στις κυβερνήσεις να χειραγωγούν τη συμπεριφορά των καταναλωτών και να προωθούν τις δικές τους ιδεολογικές ατζέντες. Η έκκληση του Λευκού Οίκου Biden για τα CBDCs για την προώθηση της «φυλετικής ισότητας» και των «περιβαλλοντικών προτεραιοτήτων» είναι ένα ανησυχητικό παράδειγμα του πώς αυτή η τεχνολογία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως όπλο για την επιβολή μιας συγκεκριμένης κοσμοθεωρίας, ανεξάρτητα από τις ατομικές προτιμήσεις ή αρχές.
Η ταυτόχρονη εισαγωγή ψηφιακών ταυτοτήτων, όπως φαίνεται από την πρόσφατη έγκριση της αυστραλιανής Γερουσίας και παρόμοιες ενέργειες σε αρκετές αμερικανικές πολιτείες, καταδεικνύει τον ταχύτατο ρυθμό αυτής της εξέλιξης. Η εμπλοκή οργανώσεων που συνδέονται με τον Gates, τη δυναστεία Rockefeller και τον ΟΗΕ στην προώθηση τέτοιων ταυτοτήτων μέσω ομάδων όπως η ID2020 αποτελεί καταδικαστικό κατηγορητήριο για τα πραγματικά κίνητρα πίσω από αυτή την ώθηση για ψηφιακό έλεγχο.
Το δυστοπικό όραμα ενός μέλλοντος στο οποίο οι ψηφιακές ταυτότητες, τα CBDC και τα ολοκληρωμένα συστήματα δεδομένων ενσωματώνονται απρόσκοπτα είναι ένα εφιαλτικό σενάριο που απειλεί να εξαλείψει την ατομική ελευθερία και την ιδιωτική ζωή. Τα CBDCs πιθανότατα θα συνδέονται με προσωπικούς λογαριασμούς που θα περιέχουν πληθώρα προσωπικών δεδομένων, πιστωτικό ιστορικό και άλλες ευαίσθητες πληροφορίες.
Το γεγονός ότι η υγειονομική περίθαλψη πρόκειται να διαπλεχθεί με αυτή την ψηφιακή υποδομή, όπως αποδεικνύεται από τις δηλώσεις του επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας Tedros Ghebreyesus, είναι ιδιαίτερα ανατριχιαστικό. Η χρήση των «διαβατηρίων εμβολίων» του COVID-19 ως μοντέλο για ένα παγκόσμιο σύστημα ελέγχου αποτελεί ανησυχητική ένδειξη της κατεύθυνσης προς την οποία οδεύει αυτή η ατζέντα. Οι προσπάθειες του ΠΟΥ να σχεδιάσει ένα παρόμοιο καθεστώς για όλη την ανθρωπότητα, βασισμένο στο σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με σθεναρή αντίσταση από όλους όσοι εκτιμούν την ελευθερία και τη σωματική αυτονομία.
Οι δηλώσεις κορυφαίων παγκοσμιοποιητών, όπως η πρόεδρος της ΕΕ, Ursula von der Leyen, που επαινούν τη λειτουργικότητα και την εμπιστοσύνη στο ψηφιακό πιστοποιητικό COVID-19 της ΕΕ, και η επακόλουθη υιοθέτησή του από πολλές χώρες, είναι ένα τέλειο παράδειγμα της εξωφρενικής προπαγάνδας με την οποία πωλείται αυτή η ατζέντα στον πληθυσμό. Η ώθηση για «διαλειτουργικές, ανοικτές σε όλους και αξιόπιστες» δημόσιες ψηφιακές υποδομές είναι η αρχή ενός παγκόσμιου συστήματος επιτήρησης και ελέγχου, στο οποίο κάθε πτυχή της ζωής ενός ατόμου υπόκειται σε έλεγχο και χειραγώγηση.
Η διαφαινόμενη απειλή μιας κοινωνικής πιστωτικής βαθμολογίας, σύμφωνα με την οποία κάθε άτομο κατατάσσεται με βάση τη συμμόρφωσή του με τις απαιτήσεις των τεχνοκρατών, είναι μια εφιαλτική προοπτική που πρέπει να αντιμετωπιστεί με κάθε κόστος. Η δυνατότητα ενός τέτοιου συστήματος να υπαγορεύει πού και πώς οι άνθρωποι μπορούν να ταξιδεύουν, τι μπορούν να καταναλώνουν και πώς μπορούν να συναλλάσσονται με τα προγραμματιζόμενα χρήματά τους αποτελεί άμεση επίθεση στα ίδια τα θεμέλια της «ελεύθερης κοινωνίας» που ισχυρίζονται ότι υποστηρίζουν αυτοί οι τεχνοκράτες.
Αυτό το είδος συστήματος, που ήδη υπάρχει στην κομμουνιστική Κίνα, μας δείχνει το τελικό παιχνίδι αυτής της ατζέντας. Είναι σχεδόν κυνικό το γεγονός ότι το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα προβάλλεται ως «πρότυπο» από ανθρώπους όπως ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ Klaus Schwab και άλλοι παγκοσμιοποιητές. Η σταδιακή αποκάλυψη ενός τέτοιου καθεστώτος στη Δύση, χωρίς μαζική αντίδραση, είναι μια τρομερή προειδοποίηση για το σκοτεινό μέλλον που μας περιμένει αν δεν δράσουμε.
Η ιεράρχηση της παρακολούθησης των παιδιών, όπως υποστηρίζεται από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, με το πρόσχημα της δυνατότητας «λήψης αποφάσεων και πολιτικών βάσει δεδομένων», είναι μια βαθιά ανησυχητική πτυχή αυτού του σχεδίου. Η ιδέα ότι οι προσωπικές λεπτομέρειες της ζωής των παιδιών θα πρέπει να συλλέγονται και να αξιοποιούνται από κυβερνήσεις και εταιρείες αποτελεί προσβολή της ίδιας της έννοιας της παιδικής αθωότητας.
Η «Ψηφιακή Δημόσια Υποδομή» (“Digital Public Infrastructure”) θα μπορούσε να οδηγήσει σε κλιμακούμενους περιορισμούς στην καθημερινή ζωή, όπως η δημιουργία «πόλεων 15 λεπτών» και η επιβολή διαφόρων εντολών που δικαιολογούνται από τη «δημόσια υγεία» ή την «κλιματική αλλαγή». Οι δηλώσεις των υποστηρικτών αυτών των συστημάτων αποκαλύπτουν σαφώς τον τελικό τους στόχο: την πλήρη κυριαρχία των ατόμων από μια τεχνοκρατική ελίτ χωρίς λογοδοσία.
Ίσως το πιο ανησυχητικό από όλα είναι το όραμα του Klaus Schwab για μια «συγχώνευση της ψηφιακής, της φυσικής και της βιολογικής μας ταυτότητας» στο τέλος της λεγόμενης «Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης». Η προώθηση των μικροτσίπ που θα εμφυτεύονται μέσα στους ανθρώπινους εγκεφάλους και άλλων υπερανθρωπιστικών σχεδίων είναι μια βαθιά ανησυχητική ένδειξη της κατεύθυνσης προς την οποία αυτοί οι παγκοσμιοποιητές επιδιώκουν να κατευθύνουν την ανθρωπότητα.
Η προαναφερθείσα εκστρατεία «50 σε 5», που ξεκίνησε επίσημα στη Νέα Υόρκη, αντιπροσωπεύει μια ανησυχητική επιτάχυνση της παγκόσμιας ώθησης για ένα ολοκληρωμένο σύστημα ψηφιακής παρακολούθησης και ελέγχου. Ο στόχος της «ριζικής συντόμευσης» του χρόνου που απαιτείται για την ψηφιοποίηση των πάντων, από την ταυτοποίηση μέχρι το νόμισμα, μέσω της συνεργασίας μεταξύ του ΟΗΕ και των κυβερνήσεων, αποτελεί σαφή ένδειξη του επείγοντος χαρακτήρα με τον οποίο αυτές οι τεχνοκρατικές ελίτ επιδιώκουν την ατζέντα τους.
Η χρηματοδότηση από κυβερνήσεις και προσωπικότητες όπως ο Bill Gates τροφοδοτεί ένα δίκτυο ομάδων AstroTurf και οργανισμών του ΟΗΕ, οι οποίοι συσπειρώνονται πίσω από ένα δυστοπικό όραμα με σημαντικούς πόρους στη διάθεσή τους. Η συμμετοχή οργανισμών όπως η UNICEF, η Διαμερικανική Τράπεζα Ανάπτυξης, το Κέντρο Ψηφιακών Δημόσιων Υποδομών και η Συμμαχία Ψηφιακών Δημόσιων Αγαθών, υποδηλώνει μια συντονισμένη προσπάθεια να παρουσιαστεί αυτή η ατζέντα ως ένα καλοπροαίρετο και απαραίτητο βήμα προς τα εμπρός για την ανθρωπότητα.
Τα αναπτυσσόμενα έθνη, δελεασμένα από τη γοητεία των «δωρεάν» χρημάτων που παίρνουν από τους δυτικούς φορολογούμενους, είναι από τα πρώτα που υιοθετούν αυτή την πολιτική. Αυτό αποτελεί χειραγωγική εκμετάλλευση των οικονομικών τους αδυναμιών. Η συμμετοχή πλουσιότερων κυβερνήσεων, όπως αυτές της Νορβηγίας και της Σιγκαπούρης, χρησιμεύει για να προσδώσει έναν αέρα νομιμότητας στο σχέδιο, παρά τις βαθιά ανησυχητικές επιπτώσεις του.
Η πραγματική δύναμη για τη διαμόρφωση αυτού του κόσμου βρισκόταν πάντα στα χέρια σας. Επιλέξτε καλά!
Ο χαρακτηρισμός από το UNDP αυτών των συμμετεχουσών χωρών ως «φάροι προόδου και έμπνευσης» είναι μια απροκάλυπτη προσπάθεια να ξεπλυθεί η πραγματική φύση των «ψηφιακών θεμελίων» που τίθενται. Εντελώς σε αντίθετη κατεύθυνση από το να βελτιώνουν τις οικονομίες και την ευημερία των ανθρώπων, αυτά τα εργαλεία ψηφιακής επιτήρησης και ελέγχου έχουν σχεδιαστεί για να στερήσουν από τα άτομα την ιδιωτική τους ζωή, την αυτονομία και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους.
Κάθε κυβέρνηση που συμμετέχει στην πρωτοβουλία «DPI» επικεντρώνεται σε μια συγκεκριμένη συνιστώσα, με στόχο να μοιραστεί τα αποτελέσματα με άλλες, δείχνοντας προς την κατεύθυνση των προσπαθειών για τη δημιουργία ενός παγκόσμιου, διαλειτουργικού συστήματος ελέγχου. Η προτροπή της υπουργού της Σιέρα Λεόνε, Salima Monorma Bah για παγκόσμια συμμετοχή, χαρακτηρίζοντας τα επόμενα πέντε χρόνια ως «παράθυρο ευκαιρίας», υπογραμμίζει την έντονη προσπάθεια για την εφαρμογή αυτού του τεχνοκρατικού οράματος σε παγκόσμιο επίπεδο.
Τα καταστροφικά ψέματα και η τυραννία που στήριξαν την «πανδημία» του Covid έχουν καταρρακώσει την εμπιστοσύνη δισεκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως, με τους περισσότερους Αμερικανούς να αναγνωρίζουν πλέον τα μέσα ενημέρωσης ως «εχθρό». Αυτή η αυξανόμενη συνειδητοποίηση της διπροσωπίας των θεσμών πρέπει να αξιοποιηθεί για την ανάπτυξη μιας σθεναρής αντίστασης ενάντια στην επιβολή των συστημάτων ψηφιακής επιτήρησης και ελέγχου.
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο και θα θέλατε να βοηθήσετε να στηρίξετε το συνεχές έργο μου, ο παρακάτω σύνδεσμος είναι μια επιλογή.
Παρακαλώ βοηθήστε να στηρίξετε το έργο μου. 🙏
---Δικτυογραφία :
How to Explain Technocracy to Idiots - A Lily Bit