Από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας με ..Γλίτσα..
Ο ορός σαλιγκαριού είναι προφανώς η νέα φήμη μεταξύ των προϊόντων «περιποίησης δέρματος™» και, όπως πάντα, γελάστε καλά--και, δεδομένων των συστατικών, ο αγοραστής να προσέχει
Αγαπητοί αναγνώστες, σας ευχαριστώ που μοιράζεστε τα άρθρα μου! Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα αν συμπεριλαμβάνατε τον σύνδεσμο του άρθρου κατά την αναδημοσίευση, ώστε να δίνετε τη δυνατότητα και σε άλλους να τα διαβάσουν στην πρωτογενή τους πηγή. Ευχαριστώ για την κατανόηση!
Απόδοση στα ελληνικά: Απολλόδωρος - Εpimetheus | 23 Νοεμβρίου 2024
Μπορείτε να κάνετε εφάπαξ ή επαναλαμβανόμενες δωρεές μέσω του Ko-Fi:
Λοιπόν, αυτό το μικρό αντικείμενο στα ράφια τράβηξε την προσοχή μου χθες:
Στην αρχή, μου φάνηκε απίστευτα περίεργο και κάπως ξεκαρδιστικό το γεγονός ότι τα προϊόντα 'skin-care™' (απάτη) θα πωλούνται τώρα που περιέχουν ορό σαλιγκαριού, γι' αυτό και έβγαλα αρχικά τη φωτογραφία.
Και μετά κοίταξα τα συστατικά και σκέφτηκα: Λοιπόν, ίσως η γλίτσα των σαλιγκαριών να μην είναι το χειρότερο είδος συστατικού εδώ...
Η προπανοδιόλη μπορεί να αναφέρεται σε ένα σωρό διαφορετικά πράγματα, αλλά νομίζω ότι είναι η προπυλενογλυκόλη (Ε 490) και όχι η λιγότερο υγιεινή 1,3-προπανοδιόλη, ένα αντιψυκτικό και διαλύτης, αλλά η ετικέτα δεν είναι πειστική ως προς αυτό.
Στη συνέχεια, υπάρχει η βουτυλενογλυκόλη, η οποία είναι ομοίως ασαφής και τεχνικά αναφέρεται σε τέσσερα δομικά παρόμοια ισομερή, και είναι εξίσου εικασίες ως προς το ποιο χρησιμοποιείται (πάω για την 2,3-βουτανοδιόλη εδώ, καθώς οι άλλες έρχονται πάντα με «επικίνδυνες ετικέτες» ή κάτι παρόμοιο).
Όσον αφορά τον ισομερή σακχαρίτη, λοιπόν, είναι προφανώς τόσο «καινοτόμος» που δεν έχει ακόμη το δικό του λήμμα στη Βικιπαίδεια. Ως εκ τούτου, εδώ είναι μερικές πληροφορίες από μια ειδική ιστοσελίδα:
Ο Iσομερής Σακχαρίτης είναι ένα ενυδατικό συστατικό που προέρχεται από φυτά, το οποίο συναντάται συνήθως σε προϊόντα περιποίησης της επιδερμίδας. Μερικές φορές αναφέρεται ως Pentavitin στις ετικέτες των συστατικών, δρα ως υγραντικό, πράγμα που σημαίνει ότι βοηθά το δέρμα να συγκρατήσει την υγρασία, διατηρώντας το σφριγηλό και δροσερό...
[Ο ισομερής σακχαρίτης είναι] ένα ευπροσάρμοστο συστατικό που είναι ευεργετικό για κάθε τύπο δέρματος, είτε έχετε ξηρό, λιπαρό ή μικτό δέρμα. Είναι ένας υγραντικός παράγοντας που βοηθά στη διατήρηση των επιπέδων υγρασίας του δέρματός σας, και επειδή είναι ήπιος και μιμείται τους φυσικούς ενυδατικούς παράγοντες του δέρματος, είναι επίσης κατάλληλος για το ευαίσθητο δέρμα.
Οι παρενέργειες μπορεί να περιλαμβάνουν «ήπιο ερεθισμό» που φτάνει μέχρι την «αλλεργική αντίδραση» και η παροδική του δράση σημαίνει ότι «πρέπει να συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε το συστατικό με συνέπεια».
Το υαλουρονικό νάτριο είναι ένα άλλο συστατικό που μου τράβηξε την προσοχή: σύμφωνα με τη Wikipedia, «χορηγείται με ένεση για τη μείωση των ρυτίδων στο πρόσωπο» (παραλείπονται οι παραπομπές):
Μέχρι το 2017, ο FDA είχε εγκρίνει 13 παρασκευάσματα υαλουρονικού νατρίου ως λεγόμενα δερματικά πληρωτικά. Χρησιμοποιούνται επίσης ως υλικό πλήρωσης των χειλιών ή σε άλλα μέρη του σώματος, αν και δεν έχουν εγκριθεί από τον FDA. Το αποτέλεσμα της πλήρωσης είναι προσωρινό και διαρκεί περίπου έξι μήνες ή περισσότερο στους περισσότερους ανθρώπους
Πέρα από το διασκεδαστικό γεγονός (στην ενότητα «Ιστορία» του λήμματος):
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980 το υλικό χρησιμοποιήθηκε με τις εμπορικές ονομασίες Hylartin και Hylartin Vetused σε κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους και σε κτηνιατρικές δοκιμές (άλογα κούρσας) για τη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας.
Υποθέτω ότι το «σταματήστε όλοι σας, δεν είστε άλογα» μπορεί να έχει εφαρμογή εδώ.
Στη συνέχεια, υπάρχει η Dipropylene glycol (διπροπυλενογλυκόλη), η οποία «βρίσκει πολλές χρήσεις ως πλαστικοποιητής, ενδιάμεσο προϊόν σε βιομηχανικές χημικές αντιδράσεις, ως εκκινητής πολυμερισμού ή μονομερές και ως διαλύτης. Η χαμηλή της τοξικότητα και οι ιδιότητες διαλύτη την καθιστούν ιδανικό πρόσθετο για αρώματα και προϊόντα περιποίησης δέρματος και μαλλιών. Αποτελεί επίσης κοινό συστατικό σε εμπορικό υγρό ομίχλης, που χρησιμοποιείται σε μηχανές ομίχλης της βιομηχανίας ψυχαγωγίας.
Η Hexylene glycol (γλυκόλη του εξυλενίου) ή 2-μεθυλ-2,4-πεντανδιόλη βρίσκεται σε επιχρίσματα, καθαριστικά, καλλυντικά, διαλύτες, λιπαντικά και υδραυλικά υγρά. 'Αν και είναι ερεθιστική σε υψηλότερες συγκεντρώσεις, χρησιμοποιείται μερικές φορές σε προϊόντα περιποίησης δέρματος, μαλλιών, σαπουνιών και καλλυντικών για τα μάτια σε συγκεντρώσεις που κυμαίνονται από 0,1%-25%'. Έτσι, εκτός από τις ελλιπείς ενδείξεις σχετικά με τη συγκέντρωση του υλικού, έως και το ένα τέταρτο του περιεχομένου αυτού του προϊόντος μπορεί να είναι η γλυκόλη του υδροξυλενίου.
Στη συνέχεια, υπάρχει η Phenoxyethanol (φαινοξυαιθανόλη), η οποία φαίνεται να χρησιμοποιείται ως συντηρητικό λόγω των μικροβιοκτόνων ιδιοτήτων της. 'Είναι ένα κοινό συντηρητικό σε σκευάσματα εμβολίων', μας πληροφορεί η Wikipedia.
Όσον αφορά την Ethylhexyglycerin (Αιθυλεξυγλυκερίνη), δεν υπάρχει σχεδόν καμία πληροφορία στη Wikipedia, αλλά το κομμάτι αυτό παραπέμπει σε μια «αναφορά περίπτωσης» σχετικά με κάποιες συνέπειες της δοκιμής -άτομα που χρειάστηκε να ζητήσουν ιατρική βοήθεια λόγω αλλεργικών αντιδράσεων- αυτής της σχετικά νέας ένωσης:
Ως ένοχα προϊόντα, εντοπίστηκαν καλλυντικά που αφήνονται, συμπεριλαμβανομένου ενός μεγάλου αριθμού διακηρυγμένων «υποαλλεργικών» και «χωρίς συντηρητικά» κρεμών προσώπου, αντηλιακών κρεμών και αποσμητικών...
Η αιθυλεξυλογλυκερίνη είναι ένας σπάνιος, αλλά ιδιαίτερα σημαντικός, ευαισθητοποιητικός παράγοντας στα καλλυντικά, ακόμη και στα προϊόντα που διαφημίζονται ως ασφαλή για τους καταναλωτές.
Θα σταματήσω εδώ, άλλωστε υποτίθεται ότι πρόκειται για μια «υποσημείωση».
Πρέπει όμως να μιλήσουμε και για το διαφημιζόμενο κύριο δραστικό συστατικό, συνεπώς θα μιλήσουμε τώρα για τα σαλιγκάρια.
Σαλιγκάρια και σαλιγκαροτροφία
Ιδού λοιπόν τι λέει η Wikipedia για τις «ιατρικές χρήσεις» του πρώτου (οι παραπομπές αφαιρέθηκαν, οι υπογραμμίσεις δικές μου):
Ορισμένα από τα χαρακτηριστικά της γλίτσας των σαλιγκαριών έχουν αποδειχθεί χρήσιμα στην κινεζική ιατρική. Η παραδοσιακή κινεζική ιατρική έχει χρησιμοποιήσει τη γλίτσα με διάφορους τρόπους για τη θεραπεία ποικίλων ασθενειών και καλλυντικών θεμάτων. Έχει επίσης χρησιμοποιηθεί ως δερματική κρέμα για τις ρυτίδες και το ξηρό δέρμα στα καλλυντικά. Οι Κινέζοι χρησιμοποίησαν επίσης τις ανθεκτικές στο χρώμα ξηρές ιδιότητες της γλίτσας των σαλιγκαριών ως φυσική βαφή που αντιπροσώπευε τον πλούτο και τη δύναμη. Η βλέννα έχει αποδειχθεί ότι είναι ικανή σε διάφορες βιολογικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων αντιμικροβιακών, αντιοξειδωτικών, anti-tyrosinase (αντι-τυροσινάσης) και αντικαρκινικών δραστηριοτήτων.
Μια νέα γενιά συγκολλητικών ιστών έχει αναπτυχθεί με τη χρήση φυσικών φαινομένων και μηχανισμών προσκόλλησης, όπως η γέλη βλέννας σαλιγκαριού, η οποία παρουσιάζει εξαιρετική αιμοστατική δραστηριότητα, βιοσυμβατότητα και βιοαποικοδομησιμότητα. Είναι αποτελεσματικό στην επιτάχυνση της επούλωσης δερματικών τραυμάτων πλήρους πάχους τόσο σε φυσιολογικούς όσο και σε διαβητικούς αρσενικούς αρουραίους.
Έτσι, οι Κινέζοι φαίνεται ότι χρησιμοποιούσαν τη γλίτσα των σαλιγκαριών εδώ και αιώνες, και παρόλο που υποθέτω ότι την ανακάτευαν με «πράγματα», πιθανότατα το έκαναν χωρίς τη λίστα με τις χημικές ενώσεις που αναγράφονται στην ετικέτα.
Όσον αφορά το φλέγον ερώτημα -πώς συλλέγει κανείς (αν αυτή είναι η σωστή λέξη) τέτοια σαλιγκαρογλίτσα; - πάντως, το σχετικό λήμμα στη Wikipedia είναι αμίλητο (στην πραγματικότητα, το λήμμα για την σαλιγκαροτροφία επικεντρώνεται αποκλειστικά στην «καλλιέργεια» βρώσιμων σαλιγκαριών). Σε περίπτωση που επιθυμείτε να μπείτε σε αυτή τη συγκεκριμένη λαγότρυπα, εδώ είναι ένα άρθρο που βρήκα στο Int'l Journal of Agronomy που συζητά την εκτροφή σαλιγκαριών, αν και αφορά επίσης την ανθρώπινη κατανάλωση, όπως και αυτή η μελέτη.
Μετά από κάποια αναζήτηση στις γωνιές του διαδικτύου, βρήκα ένα άρθρο για την εκτροφή σαλιγκαριών για γλίτσα στην ανατολική Ασία, το οποίο εμφανίστηκε στην China Daily (τα περισσότερα άλλα τέτοια άρθρα, όπως αυτό, επικεντρώνονται στους Κινέζους εκτροφείς σαλιγκαριών που ξεπερνούν τους Ευρωπαίους παραγωγούς, αλλά επικεντρώνονται στα μαγειρικά σαλιγκάρια).
Από ένα άρθρο με ημερομηνία 23 Ιουλίου 2019, ακολουθούν μερικά αποσπάσματα:
Τα σαλιγκάρια στο αγρόκτημα του Phatinisiri Thangkeaw ήταν κάποτε η μάστιγα των καλλιεργητών ρυζιού, που τα απεχθάνονταν επειδή έτρωγαν τα μπουμπούκια των νέων καλλιεργειών.
«Οι αγρότες συνήθιζαν να τα πετούν στο δρόμο ή στα ποτάμια», είπε ο Phatinisiri. «Τώρα όμως μου τα πουλάνε για να κερδίσουν επιπλέον χρήματα».
Με τα 1.000 σαλιγκάρια της, η δασκάλα κερδίζει επιπλέον 320 έως 650 δολάρια το μήνα.
Πρόκειται για μία από τις περισσότερες από 80 φάρμες στην επαρχία Nakhon Nayok, δύο ώρες από την πρωτεύουσα Μπανγκόκ, που εκμεταλλεύονται την παγκόσμια αγορά σαλιγκαριών, η οποία εκτιμάται σε 314 εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα Coherent Market Insights.
Η πολύτιμη γλίτσα «αρμέγεται» υπομονετικά από τους αδένες του σαλιγκαριού στάζοντας νερό πάνω από μια πιπέτα.
Η ακατέργαστη μορφή του πωλείται στην Aden International, μια εταιρεία καλλυντικών με έδρα την Ταϊλάνδη, η οποία αποστέλλει τα προϊόντα της κυρίως στη Νότια Κορέα και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο μοναδικός παραγωγός γλίτσας σαλιγκαριών στην Ταϊλάνδη, η Aden ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια ως μια επιχειρηματική λύση για την αντιμετώπιση της μόλυνσης από σαλιγκάρια στο Nakhon Nayok, δήλωσε ο ιδρυτής Kitpong Puttarathuvanun.
Και το στοίχημά του απέδωσε: Ο Kitpong πωλεί τον ορό με την επωνυμία Acha, αλλά προμηθεύει επίσης εταιρείες καλλυντικών της Νότιας Κορέας και των ΗΠΑ με αποξηραμένη σκόνη προς 1,8 εκατομμύρια μπατ (58.200 δολάρια) ανά κιλό, είπε.
Ο χρυσός αξίζει σήμερα 46.300 δολάρια το κιλό...
«Διαπιστώσαμε ότι η γλίτσα μας ήταν πολύ έντονη επειδή τα σαλιγκάρια τρώνε τα πάντα, συμπεριλαμβανομένων των λαχανικών, των δημητριακών, ακόμη και των μανιταριών ... παράγοντας γλίτσα καλής ποιότητας», είπε, εξηγώντας ότι η βλέννα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία των ηλιακών εγκαυμάτων και “για την επούλωση των πληγών”.
Ο Somkamol Manchun, ο γιατρός που είναι υπεύθυνος για τη διαδικασία καθαρισμού, δήλωσε ότι η βλέννα των σαλιγκαριών περιέχει κολλαγόνο και ελαστίνη - συστατικά που «μπορούν να κάνουν το δέρμα σφριγηλό με λιγότερες ρυτίδες».
«Ενεργοποιεί τα κύτταρα του δέρματος ... και βοηθά στην επούλωση του δέρματος».
Προς το παρόν, καμία επιστημονική μελέτη δεν έχει επιβεβαιώσει τις θεραπευτικές ιδιότητες του ορού και της γλίτσας των σαλιγκαριών, αλλά ο σαλιγκαροκαλλιεργητής Phatinisiri αισθάνεται ήδη τη θέρμανση της αγοράς.
Οπότε, εδώ είμαστε: κάποια πράγματα που ένας επιχειρηματικά έξυπνος Ταϊλανδός προώθησε αριστοτεχνικά στο εμπόριο, καμία μελέτη (το 2019) που να επιβεβαιώνει τα οφέλη του -και δεδομένου του καταλόγου πλυντηρίου των πρόσθετων στο παραπάνω προϊόν, δεν είναι σαφές αν ο ορός σαλιγκαριού παρέχει πραγματικά τα όποια πλεονεκτήματα ή αν είναι το ένα ή το άλλο από τα αναφερόμενα συστατικά - αλλά μέσα σε λίγα χρόνια, αυτό πήρε από. Καλό γι 'αυτούς, υποθέτω.
(Ουσιαστικά το ίδιο δημοσίευμα είχε κυκλοφορήσει από το Arab News λίγες μέρες πριν και, προφανώς, και αλλού).
Και τώρα ξέρω τουλάχιστον τον άνθρωπο πίσω από αυτή την έκρηξη: Kitpong Puttarathuvanun, αν και δεν έχω βρει ακόμα πολλά περισσότερα από την πατέντα συλλογής σαλιγκαροειδούς βλέννας και την προφανώς μία εργασία του.
Ίσως μάθω «περισσότερα» σε λίγο καιρό, αλλά προς το παρόν - αυτό σταματά εδώ.
Είναι μια περίεργη επιχείρηση, αλλά συγχαρητήρια στον έξυπνο Kitpong Puttarathuvanun που βγάζει τόνους χρημάτων με αυτό.
Τι παράξενος κόσμος.
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, μοιραστείτε το με την οικογένεια, τους φίλους και τους συναδέλφους σας, εγγραφείτε για να λαμβάνετε περισσότερο περιεχόμενο και αν θέλετε να στηρίξετε το συνεχές έργο μου, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον παρακάτω σύνδεσμο.
Παρακαλώ βοηθήστε να στηρίξετε το έργο μου. 🙏
---Δικτυογραφία :
From the PRC with Slime - by epimetheus - Die Fackel 2.0
