Ο Απώτερος Στόχος Του Συμφώνου Για Το Μέλλον: Μια Πλανητική Τεχνοκρατία Που Θα Διαχειρίζεται Τις Παγκόσμιες Κρίσεις Για Λογαριασμό Της Παγκόσμιας Εταιριοκρατίας
Ένα "επιστημονικό ιερατείο" θα καθορίζει τα όρια των ενεργειών μας και θα μας "προστατεύει" από πολύπλοκους παγκόσμιους κλυδωνισμούς.
Μετάφραση: Απολλόδωρος
4 Αυγούστου 2024 | Jacob Nordangård | Διαβάστε το εδώ
Μπορείτε να κάνετε εφάπαξ ή επαναλαμβανόμενες δωρεές μέσω του Ko-Fi:
Έχουν απομείνει μόλις δύο μήνες μέχρι τη μεγάλη συνάντηση του ΟΗΕ για τη Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος (22-23 Σεπτεμβρίου), όπου θα υπογραφεί το "Pact for the Future" ("Σύμφωνο για το Μέλλον") από τους παγκόσμιους ηγέτες (αρχηγούς κυβερνήσεων και κρατών). Το σύμφωνο, το οποίο ουσιαστικά αποτελεί ένα σχέδιο για μια παγκόσμια τεχνοκρατία που θα διαχειρίζεται τους παγκόσμιους κινδύνους για λογαριασμό της παγκόσμιας εταιριοκρατίας, ολοκληρώνεται τώρα για να ολοκληρωθεί μέχρι τις αρχές Αυγούστου.
Ιστορικό
Οι προπαρασκευαστικές εργασίες ξεκίνησαν το 2015 με την έκθεση Confronting the Crisis of Global Governance της Επιτροπής για την Παγκόσμια Ασφάλεια, Δικαιοσύνη και Διακυβέρνηση.
Η επιτροπή, της οποίας προήδρευαν η πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Madeleine Albright και ο Νιγηριανός διπλωμάτης του ΟΗΕ Ibrahim Gambari, συνέστησε να διεξαχθεί Παγκόσμια Διάσκεψη για τους Παγκόσμιους Θεσμούς όταν ο ΟΗΕ θα γιόρταζε την 75η επέτειό του το 2020. Στόχος ήταν να μεταρρυθμιστεί το σύστημα των Ηνωμένων Εθνών ώστε να είναι καλύτερα εξοπλισμένο για να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στις "νέες απειλές και ευκαιρίες". Παράλληλα, άρχισαν οι εργασίες για την ανάπτυξη "καινοτομιών παγκόσμιας διακυβέρνησης".
Η επιτροπή υποστηρίχθηκε από το ολλανδικό ινστιτούτο The Hague Institute for Global Justice και τη δεξαμενή σκέψης Stimson Center με έδρα την Ουάσινγκτον.
Ο Stimson, ο οποίος έχει διαδραματίσει εξαιρετικά κεντρικό ρόλο στις προπαρασκευαστικές εργασίες, εκπροσωπεί την παγκόσμια κορπορατοκρατία (WEF, CFR) και τη διεθνή φιλανθρωπία (Carnegie, Rockefeller, Ford, Gates κ.λπ.). Το σύμφωνο αποτελεί μέρος της συνεχιζόμενης παγκόσμιας κατάκτησής τους.
Η Madeleine Albright, προστατευόμενη του καθηγητή του Κολούμπια Zbigniew Brzezinski (συνιδρυτή της Trilateral Commission (Τριμερούς Επιτροπής) με τον David Rockefeller), ήταν ιδανική επιλογή. Ως μέλος της Τριμερούς Επιτροπής καθώς και του Council on Foreign Relations (Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων), δεν υπήρχε καμία αμφιβολία για το ποια συμφέροντα εξυπηρετούσε.
Πέντε χρόνια αργότερα, εν μέσω μιας πανδημίας που είχε σχεδιαστεί για να λειτουργήσει ως "γεγονός που θα πυροδοτούσε", οι μελλοντικές προτεραιότητες του οργανισμού του ΟΗΕ συζητήθηκαν στη συνάντηση του ΟΗΕ με θέμα "Χτίζοντας το μέλλον που θέλουμε, τον ΟΗΕ που χρειαζόμαστε".
Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, η οποία διοργανώθηκε σε συνεργασία με το Κέντρο Stimson, παρουσιάστηκαν επίσης ορισμένες προτάσεις και σχέδια σχετικά με το πώς θα λειτουργήσει η μελλοντική διακυβέρνηση.
Μεταξύ αυτών ήταν και η Climate Governance Commission (Επιτροπή Διακυβέρνησης για το Κλίμα), σκοπός της οποίας είναι (σε συνεργασία, μεταξύ άλλων, με το Κέντρο Stimson, το Σουηδικό Global Challenges Foundation (Ίδρυμα Παγκόσμιων Προκλήσεων) και το πάντα παρόν Ίδρυμα Rockefeller) "να αναπτύσσει, να προτείνει και να οικοδομεί συμπράξεις που προωθούν εφικτές λύσεις παγκόσμιας διακυβέρνησης υψηλού αντίκτυπου για επείγουσα και αποτελεσματική δράση για το κλίμα...".
Ένα χρόνο αργότερα, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ António Guterres, εξ ονόματος των κρατών μελών του ΟΗΕ, παρουσίασε την έκθεση Our Common Agenda (Η κοινή μας Aτζέντα) με δώδεκα δεσμεύσεις για τη μεταρρύθμιση του συστήματος του ΟΗΕ, προκειμένου να υλοποιηθούν γρήγορα οι στόχοι της βιωσιμότητας.
Στη συνέχεια, δημοσιεύθηκαν έντεκα επισκοπήσεις πολιτικής και μια έκθεση από την ομάδα HLAB του ΟΗΕ για την Aποτελεσματική Πολυμερή Λειτουργία ως βάση για τη διαδικασία. Η εν λόγω ομάδα υποστηρίχθηκε επίσης από το Κέντρο Stimson και το Global Challenges Foundation (Ίδρυμα Παγκόσμιων Προκλήσεων).
Το Σύμφωνο για το Μέλλον (The Pact for the Future)
Τον Ιανουάριο δημοσιεύθηκε το πρώτο σχέδιο του συμφώνου, ενώ ακολούθησαν διαπραγματεύσεις με τα κράτη μέλη και άλλους ενδιαφερόμενους φορείς. Η τελευταία αναθεώρηση δημοσιεύθηκε στις 17 Ιουλίου.
Το μήνυμα του Συμφώνου είναι ότι βρισκόμαστε σε μια "παγκόσμια μεταμόρφωση" όπου ένας αυξανόμενος αριθμός παγκόσμιων καταστροφικών κινδύνων απειλεί να διαλύσει εντελώς τον κόσμο (Breakdown).
Όμως η πρόοδος στην επιστήμη, την τεχνολογία και τις καινοτομίες μπορεί αντίθετα να σημάνει μια επανάσταση προς έναν "καλύτερο" και πιο βιώσιμο κόσμο (Breakthrough).
Ωστόσο, αυτό προϋποθέτει ότι οι κρίσεις αντιμετωπίζονται συλλογικά από ένα πολυμερές σύστημα με τον ΟΗΕ στο επίκεντρο. Για τον σκοπό αυτό, ο ΟΗΕ πρέπει να αναβαθμιστεί.
Τα δύο μονοπάτια ανάπτυξης (Breakdown και Breakthrough) παρουσιάζουν προφανείς ομοιότητες με τα σενάρια που περιγράφει ο φιλόσοφος των συστημάτων Ervin Laszlo στο βιβλίο του Macroshift: Navigating the Transformation to a Sustainable World" του 2001. Ο Laszlo είναι φουτουριστής με παρελθόν στην World Future Society και στη Λέσχη της Ρώμης, η οποία στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ηγήθηκε του σχεδίου του ΟΗΕ "Νέα Διεθνής Οικονομική Τάξη".
Σκοπός είναι αυτό το νέο πολυμερές παγκόσμιο σύστημα να "προστατεύσει τις μελλοντικές γενιές" και να εφαρμόσει την ουτοπική Ατζέντα 2030 των Ηνωμένων Εθνών με τους δεκαεπτά “Στόχους Βιωσιμότητας”. Σύμφωνα με το σύμφωνο, αυτό μπορεί να υλοποιηθεί μόνο αν μειωθούν δραστικά οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, ώστε η άνοδος της θερμοκρασίας να μην ξεπεράσει τον 1,5 βαθμό Κελσίου. Το κλίμα αποτελεί εδώ και καιρό τον άξονα της ατζέντας.
Το Σύμφωνο για το Μέλλον περιλαμβάνει 58 δράσεις (χωρισμένες σε πέντε κεφάλαια) και δύο παραρτήματα (Παγκόσμιο Ψηφιακό Σύμφωνο και Διακήρυξη για τις Μελλοντικές Γενιές) για την υλοποίηση της μετάβασης σε ένα σύστημα που "ανταποκρίνεται αποτελεσματικά στις τρέχουσες και μελλοντικές προκλήσεις, σε συνεργασία με όλους τους ενδιαφερόμενους".
Το πρώτο κεφάλαιο ασχολείται με την εκπλήρωση των στόχων βιωσιμότητας.
Το δεύτερο κεφάλαιο ασχολείται με την προώθηση της διεθνούς ατζέντας για την ειρήνη.
Το τρίτο κεφάλαιο αφορά την αξιοποίηση της επιστήμης, της τεχνολογίας και της ψηφιακής συνεργασίας.
Το τέταρτο κεφάλαιο αφορά την ικανοποίηση των συμφερόντων των νέων και των μελλοντικών γενεών.
Το πέμπτο και τελευταίο κεφάλαιο αφορά την αναδιαμόρφωση της παγκόσμιας διακυβέρνησης ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του μέλλοντος.
Το σύμφωνο πωλείται με την υπόσχεση ότι θα εξαλειφθεί η φτώχεια και η πείνα, ότι θα προωθηθεί η ισότητα, ότι θα δοθεί φωνή σε όλες τις περιθωριοποιημένες ομάδες, ότι θα γίνουν σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα, ότι θα διατηρηθεί η ειρήνη και ότι ο πλανήτης θα σωθεί από την καταστροφή. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να παραδώσουμε τα κλειδιά του διαστημόπλοιου Γη στους διαχειριστές του πλανήτη!
Το έγγραφο είναι προσεκτικά γραμμένο ώστε να δημιουργεί ευρεία υποστήριξη και να αφήνει περιθώρια ερμηνείας. Από το προηγούμενο προσχέδιο, ωστόσο, η διατύπωση "συμφωνούμε" έχει αλλάξει σε ένα πιο δυσοίωνο "αποφασίζουμε ότι".
Κατά την εξέταση όλων των αδιαπέραστων ρητρών, όπου δίνονται ελάχιστες συγκεκριμένες κατευθύνσεις για το πώς θα πρέπει στην πραγματικότητα να εφαρμοστούν τα μέτρα, αναδύονται ωστόσο τα περιγράμματα του συστήματος που προορίζεται τελικά να εφαρμοστεί. Αυτό φαίνεται πιο καθαρά στο καταληκτικό κεφάλαιο και στα παραρτήματα. Αλλά μπορεί επίσης να βρεθεί στο εκτενές υλικό υποβάθρου.
Κυβερνάται από την "Επιστήμη"
Συγκεκριμένα, πρόκειται για την εγκαθίδρυση μιας τεχνοκρατικής διακυβέρνησης από ειδικούς, όπου ένα "επιστημονικό" ιερατείο θα καθορίζει τα όρια των ενεργειών μας και θα μας "προστατεύει" από παγκόσμιους κραδασμούς. Η επιστήμη θα χρησιμοποιείται συχνότερα για την αγκύρωση των αποφάσεων.
Αλλά όλα αυτά βασίζονται σε μια "επιστήμη" που δεν επιτρέπεται να αμφισβητηθεί ή να ελεγχθεί. Αντίθετα, αποτελεί μια απόλυτη αλήθεια. Πρόκειται για την "Επιστήμη", την επιστήμη ως δόγμα και όχι ως μέθοδο.
Σε αυτό το σημείο έρχονται στο προσκήνιο ερευνητές όπως ο διευθυντής του Ινστιτούτου Potsdam, Johan Rockström και το πλανητικό του πλαίσιο για τα πλανητικά όρια. Σύμφωνα με την ομάδα των πιστών επιστημόνων του, η ανθρωπότητα έχει ήδη υπερβεί έξι από αυτά τα εννέα όρια και επομένως χρειάζεται ένα σταθερό χέρι για να οδηγηθεί προς τη σωστή κατεύθυνση. Ο Rockström είχε μεγάλη επιρροή ως σύμβουλος κατά τη διάρκεια της πολιτικής διαδικασίας μέσω της συμπροεδρίας του στην The Climate Governance Commission (Επιτροπή Διακυβέρνησης για το Κλίμα).
Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ έχει ήδη δημιουργήσει ένα επιστημονικό συμβούλιο αποτελούμενο από επτά "διακεκριμένους επιστήμονες" καθώς και μια ομάδα επικεφαλής επιστημόνων από οργανισμούς του ΟΗΕ, μεταξύ των οποίων ο "ειδικός σε θέματα πανδημίας" Jeremy Farrar, από το 2023 επικεφαλής επιστήμονας του ΠΟΥ, και ο κλιματολόγος Jürg Luterbacher από τον WMO. [1]
Ο Farrar είχε εξέχοντα ρόλο κατά τη διάρκεια της πανδημίας C-19 ως διευθυντής του Wellcome Trust (που ιδρύθηκε το 1936 από τον φαρμακευτικό μεγιστάνα Henry Wellcome, ιδρυτή της Burroughs Wellcome, ενός από τους προκατόχους της GlaxoSmithKline). Ο Farrar χαρακτηρίστηκε πρόσφατα "προστάτης της πανδημίας" στον κατάλογο των Τιτάνων της Υγείας του περιοδικού Time.
Ο Luterbacher από την άλλη πλευρά συμμετείχε σε ένα άρθρο σχετικά με το πώς το πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης Climinator (!) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αυτοματοποίηση του ελέγχου των γεγονότων σε ισχυρισμούς σχετικά με την κλιματική αλλαγή. [2]
Διασφάλιση των Mελλοντικών Γενεών
Σύμφωνα με τη Διακήρυξη για τις Μελλοντικές Γενιές, "οι σημερινές γενιές πρέπει να ενεργούν με υπευθυνότητα για τη διασφάλιση των αναγκών και των συμφερόντων των μελλοντικών γενεών". Τα συμφέροντα αυτά περιλαμβάνουν την "επείγουσα δράση για το κλίμα", την αντιμετώπιση των δημογραφικών τάσεων και την ενίσχυση των συστημάτων υγείας με "ισότιμη" πρόσβαση σε εμβόλια και άλλα προϊόντα υγείας.
Με άλλα λόγια, οι ζωές μας έχουν ανάγκη από παγκόσμιες επιταγές, ώστε να μην θέσουν σε κίνδυνο τις γενιές που δεν έχουν ακόμη γεννηθεί.
Σύμφωνα με τη διακήρυξη, η φωνή των μελλοντικών γενεών θα εκπροσωπείται από έναν "απεσταλμένο για τις μελλοντικές γενεές", ενώ τα μέτρα για την προστασία του μέλλοντος προτείνεται να αξιολογούνται από μια συνάντηση υψηλού επιπέδου κάθε πέντε χρόνια.
Αυτό αποτέλεσε τροχοπέδη στις διαπραγματεύσεις. Στην αρχική πρόταση, υπήρχε η επιθυμία να δημιουργηθεί ένα φόρουμ για τις μελλοντικές γενιές που θα λάμβανε χώρα στο πλέον καταργημένο Συμβούλιο Επιτροπείας. Το Κέντρο Stimson πρότεινε στην έκθεσή του Road to 2023: Our Common Agenda and the Pact for the Future (Ο δρόμος προς το 2023: Η κοινή μας ατζέντα και το σύμφωνο για το μέλλον) ότι:
Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να επανασχεδιάσει το σχεδόν καταργημένο Συμβούλιο Επιτροπείας των Ηνωμένων Εθνών για να ασκήσει ένα νέο, προσεκτικά διαμορφωμένο ρόλο ως διαχειριστής των Παγκόσμιων Κοινών, με σκοπό την ενίσχυση της ισότητας μεταξύ των γενεών και την ευημερία των μελλοντικών γενεών. [3]
Ωστόσο, αυτό συνάντησε αντίσταση. Σύμφωνα με το Κέντρο Stimson, επειδή ορισμένα κράτη μέλη έχουν διαφορετικές αντιλήψεις για το τι μπορεί να χαρακτηριστεί ως παγκόσμια κοινά και επειδή η θέση του φόρουμ στο Συμβούλιο Επιτροπείας δίνει συνειρμούς για ένα αποικιακό παρελθόν.
Ωστόσο, μπορεί να δηλωθεί ότι οι φιλοδοξίες αυτές δεν έχουν εγκαταλειφθεί και πιθανότατα θα επανέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μετά την υπογραφή του συμφώνου. Για παράδειγμα, το Κέντρο Πολιτικών Ερευνών του Πανεπιστημίου των Ηνωμένων Εθνών, το Ινστιτούτο του Potsdam και το Ίδρυμα Παγκόσμιων Προκλήσεων (με τον Johan Rockström στο διοικητικό συμβούλιο) πρότειναν πρόσφατα ένα παγκόσμιο διοικητικό όργανο που θα επιβλέπει όλα τα συστήματα που συντηρούν τη ζωή στον πλανήτη, τα "Πλανητικά Κοινά" (αέρας, νερό, έδαφος, βιόσφαιρα και πάγος)! [4]
Ποιος θα συμμετέχει σε ένα τέτοιο όργανο και ποιος απεσταλμένος θα εκπροσωπεί τους ανθρώπους που δεν έχουν ακόμη γεννηθεί, δεν έχει ακόμη αποφασιστεί.
Ωστόσο, η Επιτροπή Διακυβέρνησης για το Κλίμα, στην έκθεσή της για τη Διακυβέρνηση της Πλανητικής Έκτακτης Ανάγκης, πρότεινε τα εξής: "βασικοί, ισχυροί παράγοντες αναλάβουν την κατάλληλη ευθύνη και να ενεργήσουν στην υπηρεσία των κοινών συμφερόντων όλης της ανθρωπότητας, της ζωής στη Γη και των μελλοντικών γενεών".
Ο Rockström και οι συν-συγγραφείς του προτείνουν, με αναφορά στο Κέντρο Stimson, ότι το όργανο αυτό θα πρέπει να τοποθετηθεί στο Συμβούλιο Επιτροπείας. Όμως η πρόταση είναι παλαιότερη και περιλαμβανόταν ήδη στην έκθεση της Τριμερούς Επιτροπής του 1991 Beyond Interdependence: Meshing the World’s Economy and the Earth’s Ecology ( Πέρα από την αλληλεξάρτηση - Συνδυάζοντας την παγκόσμια οικονομία και την οικολογία της Γης.).
Η Τριμερής Επιτροπή είναι ένας κεντρικός κόμβος της παγκόσμιας κορπορατοκρατίας, η οποία και σχεδίασε το "σύμφωνο" και η οποία σκόπευε να αναλάβει το ρόλο των "διαχειριστών" του πλανήτη.
Όπως αναφέρεται στο Μανιφέστο του Νταβός (για τους ηγέτες των επιχειρήσεων) από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ: "Η διοίκηση πρέπει να υπηρετεί την κοινωνία. Πρέπει να αναλάβει το ρόλο του διαχειριστή του υλικού σύμπαντος για τις μελλοντικές γενιές".
Στρατηγική Πρόβλεψη
Το νέο σύστημα βασίζεται στον "προληπτικό σχεδιασμό", όπου μια μαζική συλλογή δεδομένων και παρακολούθηση τόσο των ανθρώπων όσο και των γήινων συστημάτων θα χρησιμοποιείται για την υποστήριξη της λήψης αποφάσεων και της διαχείρισης κρίσεων. Οι λεπτομέρειες αυτού ρυθμίζονται στο Παγκόσμιο Ψηφιακό Σύμφωνο.
Αυτό σημαίνει ότι λίγο πολύ όλος ο παγκόσμιος πληθυσμός πρέπει να συνδεθεί στο διαδίκτυο και ότι θα αναπτυχθούν "αξιόπιστα" συστήματα τεχνητής νοημοσύνης για να επιταχυνθεί η εκπλήρωση των Στόχων Βιωσιμότητας (ΣΒΑ).
Ο ψηφιακός μετασχηματισμός θα πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με τα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τον ιδιωτικό τομέα, την ακαδημαϊκή κοινότητα, την τεχνική κοινότητα και την κοινωνία των πολιτών. Φυσικά, αυτό σημαίνει, όπως και κατά τη διάρκεια της "πανδημίας", επιχειρηματικές ευκαιρίες για τους μεγάλους τεχνολογικούς κολοσσούς.
Το σύμφωνο προβλέπει επίσης στήριξη για την αναβάθμιση του ΟΗΕ σε "ΟΗΕ 2.0".
Αυτό αφορά τον τρόπο με τον οποίο η συλλογή δεδομένων θα χρησιμοποιηθεί από τον ΟΗΕ για να βοηθήσει τα κράτη μέλη να επιβάλουν τις αλλαγές που κρίνονται αναγκαίες. Το έργο αυτό έχει ήδη ξεκινήσει με την έναρξη του UN Futures Lab και του UN 2.0: Πεντάδα της Αλλαγής. Μέσω διαφόρων τεχνικών (όπως το nudging και το sludging), θα μας πείσουν να κάνουμε τις "σωστές επιλογές" προκειμένου να αποφύγουμε την "καταστροφή" και αντ' αυτού να δημιουργήσουμε " έναν καλύτερο κόσμο".
Είναι σαφές ότι η σκέψη των φουτουριστών για μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και πρόβλεψη έχει καταλάβει τον ΟΗΕ. Είναι η "Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση" του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ που θα λύσει τα προβλήματα του κόσμου. Αυτό που παρακολουθούμε είναι η γέννηση της παγκόσμιας τεχνολογικής κοινωνίας που ονειρεύονταν οι ουτοπιστές της Παγκόσμιας Μελλοντικής Κοινωνίας τη δεκαετία του 1970. Όπως περιγράφεται στην ιστοσελίδα τους:
Covid-19 είναι η πρώτη φορά στην ύπαρξη του είδους μας όπου σε παγκόσμια κλίμακα βιώνουμε μια πιθανή κατάρρευση των συστημάτων του Πολιτισμού μας. Έχουμε τώρα την ευκαιρία να δημιουργήσουμε έναν Πολιτισμό Τύπου Ένα που θα μπορεί να χειριστεί καλύτερα την εκθετική ανάπτυξη και την ανθρώπινη πρόοδο.
Αλλά εδράζεται επίσης στη μακροπρόθεσμη άποψη του μακρόπνοου πολιτισμού ότι είναι βασική ηθική προτεραιότητα να επηρεάσουμε τα μελλοντικά γεγονότα προκειμένου να αποφύγουμε ακραίους υπαρξιακούς κινδύνους. Μια ιδέα στην οποία πρωτοστάτησε ο Σουηδός φιλόσοφος Nick Bostrom. Ωστόσο, οι ρίζες της μπορούν να εντοπιστούν ακόμη πιο πίσω σε συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας όπως ο H.G. Wells και οι τεχνοκράτες με τις γκρίζες στολές στην Technocracy Inc (την ιστορία της οποίας ο Patrick Wood έχει καταγράψει λεπτομερώς στα βιβλία και τα άρθρα του).
Το 1932, ο Wells επινόησε τον όρο "Foresight", ο οποίος αναφέρεται στην "ικανότητα πρόβλεψης του τι θα συμβεί ή τι χρειάζεται στο μέλλον".
Αυτή η σκέψη συνδέεται επίσης με την τριλογία Foundation του συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας και μελλοντολόγου Isaac Asimov από το 1951-53, όπου η εφαρμογή της φανταστικής επιστήμης της "ψυχοϊστορίας" χρησιμοποιήθηκε για την πρόβλεψη μελλοντικών γεγονότων.
Πλατφόρμα έκτακτης ανάγκης για την αντιμετώπιση παγκόσμιων σοκ
Μία από τις σημαντικότερες δράσεις του συμφώνου είναι η "Ενίσχυση της διεθνούς αντίδρασης σε σύνθετους παγκόσμιους κλυδωνισμούς". Αυτό αναφέρεται σε γεγονότα που έχουν "σοβαρά ανατρεπτικές και δυσμενείς συνέπειες για ένα σημαντικό ποσοστό χωρών και τον παγκόσμιο πληθυσμό".
Ως εκ τούτου, ζητείται από τον Γενικό Γραμματέα να αναπτύξει "πρωτόκολλα για τη σύγκληση και τη λειτουργία πλατφορμών έκτακτης ανάγκης με βάση ευέλικτες προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση μιας σειράς διαφορετικών σύνθετων παγκόσμιων σοκ".
Ωστόσο, πρέπει να ληφθεί υπόψη "η εθνική ιδιοκτησία και συναίνεση, η δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη και η εταιρική σχέση". Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι τα κράτη μέλη θα είναι υπεύθυνα για την εφαρμογή οποιωνδήποτε μέτρων στο έδαφός τους. Η πλατφόρμα δεν προορίζεται να είναι μόνιμη, αλλά σύμφωνα με την επισκόπηση της πολιτικής της Πλατφόρμας Έκτακτης Ανάγκης, η ανάθεση μπορεί να παραταθεί εάν κριθεί απαραίτητο.
Ταυτόχρονα, όπως και κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οι κρίσεις δημιουργούν ευκαιρίες για τα δίκτυα πολλαπλών παραγόντων που θα συγκληθούν για την αντιμετώπιση του σημερινού "σοκ". Αυτό θα γίνει αναμφίβολα σε στενή συνεργασία με τον στρατηγικό εταίρο του ΟΗΕ, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, και τις παγκόσμιες επιχειρήσεις.
Όπως δήλωσε ο εκτελεστικός διευθυντής του WEF Börge Brende στον António Guterres στο Νταβός τον Ιανουάριο: "Μπορείτε να υπολογίζετε σε εμάς και στην πλήρη υποστήριξή μας".
Μόλις τα πρωτόκολλα τεθούν σε ισχύ, πιθανότατα δεν θα αργήσει να έρθει ο κόσμος αντιμέτωπος με ένα νέο πολύπλοκο παγκόσμιο σοκ.
Η Επιτροπή Διακυβέρνησης για το Κλίμα κάλεσε τα Ηνωμένα Έθνη να κηρύξουν πλανητική κατάσταση έκτακτης ανάγκης σε σχέση με τη Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος. Αυτό θα οδηγήσει στη σύγκληση μιας πλατφόρμας έκτακτης ανάγκης και στην εφαρμογή ενός πλανητικού σχεδίου έκτακτης ανάγκης.5 Στο παρασκήνιο, έχουν ήδη οργανωθεί όλες οι απαραίτητες προετοιμασίες. Ένα παράδειγμα είναι το έργο Global Commons Alliance του Rockefeller Philanthropy Advisor, όπου ο Rockström εμφανίζεται και πάλι σε ηγετικό ρόλο.
Φαίνεται όμως απίθανο να συγκεντρώσουν αρκετή υποστήριξη για την κήρυξη μιας πλανητικής κατάστασης έκτακτης ανάγκης ήδη από τον Σεπτέμβριο.
Υπάρχουν όμως μια σειρά από άλλες επικείμενες παγκόσμιες κρίσεις που διαφαίνονται στον ορίζοντα και τις οποίες πιθανότατα θα αντιμετωπίσει η νέα προεδρική κυβέρνηση των ΗΠΑ και η νεοδιορισθείσα Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Στη συνοδευτική επισκόπηση πολιτικής, παρατίθενται επτά πιθανές σύνθετες κρίσεις. Αναμφισβήτητα δημιουργούνται συνειρμοί με το βιβλίο της Αποκάλυψης και είναι πιθανό να συνδεθούν με ένα πιθανό παγκόσμιο οικονομικό κραχ και έναν αντίστοιχο παγκόσμιο πόλεμο. Το μεγάλο γεγονός για το οποίο έχουν προειδοποιήσει η Whitney Webb και άλλοι και το οποίο συζητήθηκε από τους συμβούλους του ΟΗΕ από την Επιτροπή Διακυβέρνησης για το Κλίμα.
Προς μια Τεχνοκρατική Δικτατορία;
Κατά τη γνώμη μου, αυτές οι κρίσεις προορίζονται να αποτελέσουν το έναυσμα (Breakdown) που θα μας οδηγήσει στο νέο σύστημα (Breakthrough), όπου ένα παγκόσμιο κυβερνητικό σώμα θα πάρει τη θέση του στο Συμβούλιο Επιτροπείας για να επιβλέπει τα συστήματα υποστήριξης της ζωής (την οικολογία) και ένα "παγκόσμιο κορυφαίο σώμα" θα επιβλέπει την παγκόσμια οικονομία.
Όπως έγραψε ο μελλοντολόγος John Platt το 1975 σε σχέση με το συνέδριο της World Future Society "The Next 25 Years: Κρίσεις και ευκαιρίες":
Αυτές οι κρίσεις, όσο τρομακτικές και αν είναι, προσφέρουν επίσης τη δυνατότητα να αποτελέσουν εφαλτήριο για βελτιωμένες μεθόδους παγκόσμιας οργάνωσης και διαχείρισης για την ευημερία όλων6.
Τα πάντα θα καταστούν δυνατά με τη βοήθεια της μαζικής συλλογής δεδομένων και της ψηφιακής παρακολούθησης. Αυτή είναι η κοινωνία που οραματίστηκε ο συνιδρυτής της TriCom, Zbigniew Brzezinski το 1968:
Η εξουσία θα συγκεντρωθεί σε εκείνους που ελέγχουν τις πληροφορίες και μπορούν να τις συσχετίσουν ταχύτερα. Οι υπάρχοντες θεσμοί διαχείρισης μετά την κρίση θα συμπληρωθούν πιθανότατα από θεσμούς διαχείρισης πριν από την κρίση, έργο των οποίων θα είναι να εντοπίζουν εκ των προτέρων πιθανές κοινωνικές κρίσεις και να αναπτύσσουν προγράμματα για την αντιμετώπισή τους. Αυτό θα μπορούσε να ενθαρρύνει τις τάσεις κατά τις επόμενες δεκαετίες προς μια τεχνοκρατική δικτατορία, αφήνοντας όλο και λιγότερο χώρο για πολιτικές διαδικασίες, όπως τις ξέρουμε σήμερα.7
Σε κάθε περίπτωση, αυτό είναι το μέλλον που επιθυμεί η παγκόσμια εταιριοκρατία. Αλλά δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί και πολλά μπορούν να συμβούν στην πορεία.
Θα κλείσω με την παρουσίασή μου στη θερινή Σύνοδο Κορυφής για την Εκπομπή Έκτακτης Ανάγκης, όπου μίλησα για το ιστορικό του Συμφώνου για το Μέλλον.
1 un.org/scientific-advisory-board/en
2 arxiv.org/html/2401.12566v1
3 stimson.org/wp-content/uploads/2022/06/GGIN-Report-061322-WEB2.pdf
4 globalchallenges.org//app/uploads/2024/05/Towards-a-planetary-commons-approach_24.05.pdf
5 www.stimson.org/wp-content/uploads/2023/11/Governing-Our-Planetary-Emergency-Report_WEB-1.pdf
6 Spekke, A. E. (1975). The next 25 years: Crisis and Opportunity. Washington: World Future Society. s 9
7 Brzezinski. Z. (1968), “America in the Technetronic Era”, In Kaleb, G (red.), Utopia: The Potential and Prospect for the Human Condition, Routledge, Oxford, s. 137
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο και θα θέλατε να βοηθήσετε να στηρίξετε το συνεχές έργο μου, ο παρακάτω σύνδεσμος είναι μια επιλογή.
Παρακαλώ βοηθήστε να στηρίξετε το έργο μου. 🙏
---Δικτυογραφία :
The ultimate goal of the Pact for the Future: A planetary technocracy to manage global crises on behalf of the global corporatocracy
