Η Πραγματική Δημοκρατία Μπορεί Να Είναι Μόνον η Ελευθερία
Σας ευχαριστώ θερμά για το ενδιαφέρον σας και την αναδημοσίευση των άρθρων μου. Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα αν, κατά την κοινοποίηση, σ̲υ̲μ̲π̲ε̲ρ̲ι̲λ̲α̲μ̲β̲ά̲ν̲α̲τ̲ε̲ ̲κ̲α̲ι̲ ̲τ̲ο̲ν̲ ̲σ̲ύ̲ν̲δ̲ε̲σ̲μ̲ο̲ ̲(̲l̲i̲n̲k̲)̲ ̲τ̲ο̲υ̲ ̲ά̲ρ̲θ̲ρ̲ο̲υ̲ ̲μ̲ο̲υ̲. Αυτό όχι μόνο αναγνωρίζει την πηγή, αλλά επιτρέπει και σε άλλους να ανακαλύψουν περισσότερο περιεχόμενο. Η υποστήριξή σας είναι πολύτιμη για τη συνέχιση της δουλειάς μου.
Απόδοση στα ελληνικά: Απολλόδωρος - Finn Andreen | 13 Δεκεμβρίου 2024
Μπορείτε να κάνετε εφάπαξ ή επαναλαμβανόμενες δωρεές μέσω του Ko-Fi:
Με την έλευση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας πριν από έναν αιώνα στο μεγαλύτερο μέρος της Δύσης, η δημοφιλής πεποίθηση ήταν ότι η «κυριαρχία των λίγων» θα έμπαινε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Αυτό δεν συνέβη ποτέ, φυσικά, όπως έγινε πιο σαφές στους «πολλούς» κατά τη διάρκεια των δεκαετιών. Πράγματι, η κυρίαρχη δυτική ολιγαρχία έχει γίνει πιο ορατή από πριν, πολύ θρασύτατη στις προσπάθειές της να περάσει την παγκοσμιοποιητική της ατζέντα στον κόσμο.
Η ψευδαίσθηση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας έχει επίσης ξεθωριάσει, καθώς οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες στη Δύση επιδεινώνονται. Από τη μία πλευρά, οι νομισματικές και μεταναστευτικές πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί μακροπρόθεσμα και χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση, επηρεάζουν τον ίδιο τον ιστό των δυτικών κοινωνιών. Από την άλλη πλευρά, η ίδια η δημοκρατική διαδικασία έχει συμβάλει στην ανάπτυξη του κρατικού παρεμβατισμού για πάνω από έναν αιώνα, με καταστροφικά αποτελέσματα.
Για τους λόγους αυτούς, η αντιπροσωπευτική δημοκρατία σίγουρα δεν μπορεί να συνδεθεί με την ελευθερία, παρά τη συμβατική σοφία. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι η ουσία της ελευθερίας, δηλαδή η προστασία των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας, περνάει σε δεύτερη μοίρα. Η δημοκρατία δεν αποτελεί προπύργιο κατά της παραβίασης της ατομικής ιδιοκτησίας, το αντίθετο μάλιστα. Όπως έγραψε ο Ludwig von Mises στο Nation, State and Economy (Έθνος, Κράτος και Οικονομία -1919), «η δημοκρατία είναι το καλύτερο μέσο για την υλοποίηση του σοσιαλισμού».
Η πραγματικότητα είναι ότι το πολιτικό σύστημα που είναι γνωστό ως αντιπροσωπευτική δημοκρατία δεν είναι «δημοκρατικό» με την ετυμολογική έννοια της «διακυβέρνησης του λαού». Η γνήσια λαϊκή κυριαρχία δεν μπορεί ποτέ να επιτευχθεί από ένα πολιτικό σύστημα. Ο μόνος τρόπος με τον οποίο ο λαός μπορεί να κυβερνήσει είναι όταν είναι ατομικά ελεύθερος, πολιτικά και οικονομικά. Αυτός θα έπρεπε να είναι ο πραγματικός ορισμός της «δημοκρατίας».
Η Πραγματική Δημοκρατία Είναι το Δικαίωμα στην Αυτοδιάθεση
Πολιτικά, η κυριαρχία του λαού μπορεί να σημαίνει μόνο το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση. Ο Mises το όρισε με αυτόν τον τρόπο: «Δημοκρατία είναι η αυτοδιάθεση, η αυτοκυβέρνηση, η αυτοκυριαρχία». Διευκρίνισε όμως ότι το επίκεντρο είναι το άτομο: «δεν πρόκειται για το δικαίωμα αυτοδιάθεσης μιας οριοθετημένης εθνικής μονάδας, αλλά για το δικαίωμα των κατοίκων κάθε περιοχής να αποφασίζουν για το κράτος στο οποίο επιθυμούν να ανήκουν».
Με άλλα λόγια, τα άτομα θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να αποσχιστούν από ένα κράτος, πολιτικά και νομικά, αν το επιθυμούν. Έτσι, η πραγματική «δημοκρατία» σημαίνει επίσης το δικαίωμα στην απόσχιση- η πολιτική ελευθερία αυξάνεται για κάθε μειονότητα, περιοχή ή πόλη που επιτρέπεται να αποφασίσει να μην κυβερνάται από ένα συγκεκριμένο έθνος-κράτος.
Η απόσχιση θα μπορούσε φυσικά να οδηγήσει στην ανεξαρτησία της αποσχισθείσας μονάδας. Μια τέτοια πλήρης αυτοδιάθεση, ιδίως σε περιφερειακό ή δημοτικό επίπεδο, θα ήταν μια σημαντική κίνηση προς την ελευθερία για τους ενδιαφερόμενους, διότι τα μικρότερα κράτη είναι γενικά πιο ελεύθερα και πιο πλούσια από τα μεγαλύτερα, όπως δείχνει η περίπτωση του Λιχτενστάιν.
Η μετάβαση σε μια τέτοια αυτοδιάθεση από τις σε μεγάλο βαθμό κεντρικά ελεγχόμενες κοινωνίες δεν είναι, φυσικά, απλή. Ένα πρώτο βήμα θα μπορούσε να είναι η αύξηση της υποστήριξης της αρχής της επικουρικότητας και της φορολογικής αποκέντρωσης.
Η πραγματική απόσχιση θα οδηγούσε πιθανότατα σε ακανθώδη ζητήματα διευθέτησης των διεκδικήσεων ιδιωτικής ιδιοκτησίας και στην πιθανή εθελοντική μετεγκατάσταση των ατόμων που απορρίπτουν την απόσχιση. Ένα μεγάλο εμπόδιο είναι το πολιτικό, καθώς, ακόμη και αν οι αποσχίσεις συμβαίνουν, τέτοιες πρωτοβουλίες συνήθως αποκρούονται σκληρά από το κράτος που τις ελέγχει, ακόμη και στις αντιπροσωπευτικές «δημοκρατίες». Και όταν πετυχαίνουν, αυτό γίνεται συχνά με την ιδιοτελή υποστήριξη εξωτερικών πολιτικών δυνάμεων.
Η Πραγματική Δημοκρατία είναι η Ελεύθερη Αγορά
Από οικονομική άποψη, η κυριαρχία του λαού μπορεί να υπάρξει μόνο στην ελεύθερη αγορά, όπου οι ανταλλαγές πραγματοποιούνται χωρίς καμία παρέμβαση από το κράτος. Αυτό είναι αυτό που ο Mises ονόμασε στο Human Action ( Ανθρώπινη Δράση -1949), «δημοκρατία της αγοράς».
Η παρέμβαση του κράτους στην αγορά είναι αυτή που δίνει πολιτική εξουσία στην κυρίαρχη μειοψηφία και περιορίζει με αναρίθμητους τρόπους την ανάπτυξη και την πρόοδο της κοινωνίας, και όχι μόνο σε ατομικό επίπεδο. Η πλειοψηφία μπορεί έτσι να έχει μεγαλύτερη επιρροή στην κατεύθυνση της κοινωνίας μόνο μέσω του περιορισμού αυτής της πολιτικής εξουσίας. Μια αύξηση της ελευθερίας (δηλαδή περισσότερες εθελοντικές και μη εξαναγκασμένες ανταλλαγές) απαιτεί επομένως τη μείωση της κρατικής εξουσίας επί της κοινωνίας.
Η ελεύθερη αγορά είναι η μόνη κοινωνική τάξη που βασίζεται στη λαϊκή κυριαρχία, η οποία νοείται ως δικαίωμα επιλογής. Μόνο η οικονομία της ελεύθερης αγοράς επιτρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι επιλογές εκατομμυρίων ατόμων -όχι μία φορά κάθε λίγα χρόνια στις κάλπες- αλλά κάθε μέρα, αμέτρητες φορές την ημέρα για κάθε άτομο. Όπως έγραψε ο Mises, «ο καπιταλισμός είναι η ολοκλήρωση της αυτοδιάθεσης των καταναλωτών». Η πραγματική δημοκρατία μπορεί επομένως να υπάρξει μόνο στην ελεύθερη αγορά.
Συμπέρασμα
Αυτές οι δύο περιγραφές της πραγματικής δημοκρατίας, δηλαδή, ως δικαίωμα στην απόσχιση και ως ελεύθερη αγορά, αντιπροσωπεύουν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος- την αυτοδιάθεση του ατόμου σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Η πραγματική δημοκρατία μπορεί, επομένως, να είναι μόνο ελευθερία, με την έννοια της απουσίας κρατικής παρέμβασης στην κοινωνία.
Είναι σαφές ότι η υλοποίηση μιας τέτοιας πραγματικής δημοκρατίας οπουδήποτε σήμερα θα ήταν τουλάχιστον δύσκολη. Πράγματι, μπορεί να μην προκύψει με τις καθαρές μορφές που περιγράφηκαν παραπάνω. Ωστόσο, ακόμη και από πραγματιστική άποψη, η ευρύτερη αναγνώριση από τους ανθρώπους των αρχών και των πλεονεκτημάτων της αυτοδιάθεσης έχει καταστεί απολύτως αναγκαία.
Το κρατικιστικό αδιέξοδο και η κοινωνική κακοδαιμονία στην οποία βρίσκονται σήμερα οι δυτικές κοινωνίες καθιστούν επείγουσα μια τέτοια κατανόηση αυτής της άλλης έννοιας της δημοκρατίας. Η κοινή γνώμη δεν μπορεί σήμερα να ευνοήσει την ελευθερία λόγω του περιορισμού της κυκλοφορίας των ιδεών της ελευθερίας στην κοινωνία σε συνδυασμό με την επικρατούσα κρατικιστική προπαγάνδα.
Καθώς οι οικονομικές και πολιτικές συνθήκες επιδεινώνονται, θα γίνει πιο πιθανό ότι μια μεγάλη κρίση ή πολιτική βία (ή και τα δύο) θα καταστήσει δημοφιλή την ιδέα ότι η πραγματική δημοκρατία μπορεί να είναι μόνο η ελευθερία. Οι σημερινοί καιροί της αβεβαιότητας αντιπροσωπεύουν τον κίνδυνο ακόμη αυστηρότερου ελέγχου από την κορυφή, αλλά και μια ευκαιρία για την ελευθερία που πρέπει να αξιοποιηθεί.
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, μοιραστείτε το με την οικογένεια, τους φίλους και τους συναδέλφους σας, εγγραφείτε για να λαμβάνετε περισσότερο περιεχόμενο και αν θέλετε να στηρίξετε το συνεχές έργο μου, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον παρακάτω σύνδεσμο.
Παρακαλώ βοηθήστε να στηρίξετε το έργο μου. 🙏
---Δικτυογραφία :
Real Democracy Can Only Be Freedom | Mises Institute
https://mises.org/mises-wire/real-democracy-can-only-be-freedom