Ειναι ένα εξαιρετικό κείμενο φίλε μου Απολλόδωρε αλλά λόγω του ότι γράφτηκε το 2018 ο αρθρογράφος είχε στο νου του τα όσα αντισυνταγματικά, αντιδημοκρατικά και καταστροφικά για την ελληνική κοινωνία και οικονομία έγιναν την εποχή των μνημονίων.
Ομως ακολούθησε η εποχή του κορωνοϊού στην οποία πλέον η αντισυνταγματικότητα και όλα τα υπόλοιπα που προανέφερα γιγαντώθηκαν σε τέτοιο βαθμό που πλέον έκτοτε το πολίτευμα μοιάζει και είναι απολυταρχικό....
Κυβερνήσεις μειοψηφίας (αν βάλουμε στο εκλογικό σώμα και την αποχή) κάνουν ότι γουστάρουν χωρις να δίνουν λογαριασμό σε κανεναν....
Με άλλη ατζεντα ψηφίζονται και άλλα κάνουν μόλις αναλάβουν την εξουσία....
Και από κοντα οι ξεπουλημένοι δικαστές που κάνουν πλάτες σε όλα τα αντισυνταγματικά μέτρα και νόμους που ψηφίζονται...
Το κυβερνητικό εγκληματικό σύστημα μετά τον κορωνοϊό πλέον έχει οργανωθεί τόσο καλά που τείνει να μας εξοντώσει όχι μόνο ηθικά, και ψυχολογικά αλλά και βιολογικά....
Πολιτικά μας έχει εξοντώσει προ πολλού....
Λυπάμαι που τα βλέπω όλα τόσο μαύρα, αλλά πιο μαύρα δεν γίνεται....
Ενα αρκετά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας αποδέχεται το πολιτικό αίσχος που ζούμε και ακόμα χαύει τα όσα του σερβίρουν οι εξουσιαστές...
Το μόνο καλό που μας έμεινε από τον κορωνοϊό είναι ότι οι συνειδητοποιημένοι πολίτες αυξήθηκαν και αυξάνονται καθημερινά και όλο και περισσότεροι συνάνθρωποί μας ξυπνούν από το λήθαργο...
Και επίσης λόγω της ακραίας κατάστασης που δημιουργηθηκε βγάλαμε τα συμπεράσματά μας για το ποιος αξίζει και ποιος όχι σε όλους τους τομείς της κοινωνιας μας (πολιτικούς, δημοσιογράφους, γιατρούς, κληρικούς, δικαστές,,,, ακόμα και γείτονές μας, συγγενείς, φίλους και γνωστούς) ...
Φίλε Θάνο, οι παρατηρήσεις σου είναι απολύτως εύστοχες· ωστόσο, η κατήχηση που επί 55 ολόκληρα χρόνια διοχετεύεται, από σύσσωμο το πολιτικό σύστημα, συστηματικά στον λαό, έχει διαβρώσει σε βάθος τον ψυχισμό εκείνου που κάποτε λεγόταν Έλληνας. Το αποτέλεσμα είναι μια συλλογική μετάλλαξη: από λαός με ταυτότητα και πνευματική ραχοκοκαλιά, σε έναν άμορφο, ζέοντα, αποκρουστικό χυλό δίχως κρίση, μνήμη ή πυξίδα.
Ειναι ένα εξαιρετικό κείμενο φίλε μου Απολλόδωρε αλλά λόγω του ότι γράφτηκε το 2018 ο αρθρογράφος είχε στο νου του τα όσα αντισυνταγματικά, αντιδημοκρατικά και καταστροφικά για την ελληνική κοινωνία και οικονομία έγιναν την εποχή των μνημονίων.
Ομως ακολούθησε η εποχή του κορωνοϊού στην οποία πλέον η αντισυνταγματικότητα και όλα τα υπόλοιπα που προανέφερα γιγαντώθηκαν σε τέτοιο βαθμό που πλέον έκτοτε το πολίτευμα μοιάζει και είναι απολυταρχικό....
Κυβερνήσεις μειοψηφίας (αν βάλουμε στο εκλογικό σώμα και την αποχή) κάνουν ότι γουστάρουν χωρις να δίνουν λογαριασμό σε κανεναν....
Με άλλη ατζεντα ψηφίζονται και άλλα κάνουν μόλις αναλάβουν την εξουσία....
Και από κοντα οι ξεπουλημένοι δικαστές που κάνουν πλάτες σε όλα τα αντισυνταγματικά μέτρα και νόμους που ψηφίζονται...
Το κυβερνητικό εγκληματικό σύστημα μετά τον κορωνοϊό πλέον έχει οργανωθεί τόσο καλά που τείνει να μας εξοντώσει όχι μόνο ηθικά, και ψυχολογικά αλλά και βιολογικά....
Πολιτικά μας έχει εξοντώσει προ πολλού....
Λυπάμαι που τα βλέπω όλα τόσο μαύρα, αλλά πιο μαύρα δεν γίνεται....
Ενα αρκετά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας αποδέχεται το πολιτικό αίσχος που ζούμε και ακόμα χαύει τα όσα του σερβίρουν οι εξουσιαστές...
Το μόνο καλό που μας έμεινε από τον κορωνοϊό είναι ότι οι συνειδητοποιημένοι πολίτες αυξήθηκαν και αυξάνονται καθημερινά και όλο και περισσότεροι συνάνθρωποί μας ξυπνούν από το λήθαργο...
Και επίσης λόγω της ακραίας κατάστασης που δημιουργηθηκε βγάλαμε τα συμπεράσματά μας για το ποιος αξίζει και ποιος όχι σε όλους τους τομείς της κοινωνιας μας (πολιτικούς, δημοσιογράφους, γιατρούς, κληρικούς, δικαστές,,,, ακόμα και γείτονές μας, συγγενείς, φίλους και γνωστούς) ...
Φίλε Θάνο, οι παρατηρήσεις σου είναι απολύτως εύστοχες· ωστόσο, η κατήχηση που επί 55 ολόκληρα χρόνια διοχετεύεται, από σύσσωμο το πολιτικό σύστημα, συστηματικά στον λαό, έχει διαβρώσει σε βάθος τον ψυχισμό εκείνου που κάποτε λεγόταν Έλληνας. Το αποτέλεσμα είναι μια συλλογική μετάλλαξη: από λαός με ταυτότητα και πνευματική ραχοκοκαλιά, σε έναν άμορφο, ζέοντα, αποκρουστικό χυλό δίχως κρίση, μνήμη ή πυξίδα.