Συμφωνία του ΠΟΥ για την Πανδημία [Απρίλιος 2024]
Παγκόσμιος έλεγχος υπό κάλυψη: Πώς η Συμφωνία τoυ ΠΟΥ για τις Πανδημίες του 2024, με όχημα την απάτη της "Ενιαίας Υγείας", ανοίγει το δρόμο για την εδραίωση της εξουσίας της ελίτ
Σας ευχαριστώ θερμά για το ενδιαφέρον σας και την αναδημοσίευση των άρθρων μου. Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα αν, κατά την κοινοποίηση, σ̲υ̲μ̲π̲ε̲ρ̲ι̲λ̲α̲μ̲β̲ά̲ν̲α̲τ̲ε̲ ̲κ̲α̲ι̲ ̲τ̲ο̲ν̲ ̲σ̲ύ̲ν̲δ̲ε̲σ̲μ̲ο̲ ̲(̲l̲i̲n̲k̲)̲ ̲τ̲ο̲υ̲ ̲ά̲ρ̲θ̲ρ̲ο̲υ̲ ̲μ̲ο̲υ̲. Αυτό όχι μόνο αναγνωρίζει την πηγή, αλλά επιτρέπει και σε άλλους να ανακαλύψουν περισσότερο περιεχόμενο. Η υποστήριξή σας είναι πολύτιμη για τη συνέχιση της δουλειάς μου.
Απόδοση στα ελληνικά: Απολλόδωρος - esc | 24 Απριλίου 2024
Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει για τη Συμφωνία του ΠΟΥ για τις Πανδημίες [1] που βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση. Ας δούμε λοιπόν τι έχει αλλάξει σε σχέση με την έκδοση του Μαρτίου.
Έχω ήδη καλύψει το προσχέδιο του Μαρτίου 2024. Ωστόσο, έχω περίπου 36 ημιτελή προσχέδια στο substack και δεν σκόπευα να προσθέσω άλλο ένα νέο post. Ας επικεντρωθούμε λοιπόν στο θέμα που μας απασχολεί και σε τίποτα άλλο.
Τι περιέχει το έγγραφο και τι έχει αλλάξει;
Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ τονίζει επανειλημμένα ότι ο ΠΟΥ είναι η ανώτατη αρχή σε όλα τα θέματα υγείας, χρησιμοποιώντας τον ευρύτερο δυνατό ορισμό της λέξης. Όσον αφορά τις ασθένειες, αναφέρονται ρητά οι μεταδοτικές, αλλά η διατύπωση δεν αποκλείει τις μη μεταδοτικές, πράγμα που σημαίνει ότι διατηρούν το δικαίωμα να σας κλειδώσουν λόγω της υποτιθέμενης κακής ποιότητας του αέρα, που σας προκαλεί άσθμα.
Η διεθνής εξάπλωση των ασθενειών θεωρείται παγκόσμια απειλή και απαιτεί παγκόσμια συνεργασία, με συντονισμένο και ολοκληρωμένο τρόπο. Για το σκοπό αυτό απαιτούνται προβλέψιμοι πόροι, οι παγκόσμιες ανισότητες αποτελούν «βαθιά ανησυχία», και αυτό απαιτεί μια προσέγγιση που να περιλαμβάνει ολόκληρη την κοινωνία, πράγμα που σημαίνει ότι κάθε άτομο και κάθε έθνος πρέπει απλά να προσποιηθεί ότι η «επιδημία» του 2020 ήταν πραγματική και ότι η «επιστήμη» δεν ήταν απόλυτα ψευδής, και να εμπιστευτεί για άλλη μια φορά τον Tedros, καθώς οι «ενδιαφερόμενοι» φίλοι του του υποδεικνύουν να μας κλειδώσει όλους ξανά. Και φυσικά, όλα αυτά απαιτούν μια προσέγγιση «One Health- Ενιαίας Υγείας». Περισσότερα για αυτό σε ένα λεπτό.
Οι εθνικές κυβερνήσεις αναμένεται να συμμορφώνονται με τη σχετική διεθνή νομοθεσία, αλλά τονίζουν επανειλημμένα τις αρχές της «κυριαρχίας», συμπεριλαμβανομένου του βιολογικού υλικού.
Τελικά, αυτό πρέπει να οδηγήσει σε Καθολική Κάλυψη Υγείας μέσω μιας «προσέγγισης πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης», πρέπει να οικοδομηθεί εμπιστοσύνη, μαζί με την «έγκαιρη ανταλλαγή πληροφοριών» που υποτίθεται ότι αποτρέπει την «παραπληροφόρηση, την αποπληροφόρηση και τον στιγματισμό», κάτι που φυσικά θα ήταν υπέροχο, λαμβάνοντας υπόψη τη φήμη τους σε αυτό το στάδιο... που απλά δεν υπάρχει.
Περιλαμβάνονται διατάξεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας, που εξασφαλίζουν ότι οι μεσάζοντες θα εμπλουτιστούν μέσω μεταφορών τεχνολογίας, και βλέπουμε τους Προσδιοριστικούς Παράγοντες της Υγείας (παράγωγα της υγείας, δηλαδή ΟΧΙ η υγεία) να εισάγονται επιπόλαια, ακριβώς επειδή ο τελικός στόχος του σχεδίου είναι να δημιουργηθεί μια παγκόσμια κοινωνία επιτήρησης, όπου τα πάντα και όλοι κρίνονται μέσω N-διαστάσεων διανυσμάτων βαρών.
Τέλος, προστίθεται στον συνδυασμό ο κλιματικός κινδυνολογικός συναγερμός, μαζί με το αγαπημένο θέμα της “Ενιαίας Υγείας” - η αντιμικροβιακή αντοχή.
Τι άλλαξε; Η τρέχουσα πρόλογος έχει επεκταθεί σημαντικά σε σχέση με την έκδοση του Μαρτίου, η οποία επικεντρωνόταν κυρίως στην υγεία (με την ευρύτερη έννοια), τις πανδημίες, την Ενιαία Υγεία και την πνευματική ιδιοκτησία.
Το άρθρο 1 ξεκινά με τον ορισμό της προσέγγισης «Ενιαίας Υγείας» («ισορροπία» μεταξύ ανθρώπων και περιβάλλοντος), της βιολογικής βάσης δεδομένων PABS, των ασφαλών και αποτελεσματικών εμβολίων, καθώς και του τυπικού, παράλογα ευρέος ορισμού του «παθογόνου με πανδημικό δυναμικό». Τέλος, γίνεται αναφορά στην Καθολική Κάλυψη Υγείας, την οποία επιθυμούν τόσο απεγνωσμένα να εφαρμόσουν, καθώς συγκεντρώνει την εξουσία στην κορυφή.
Τι έχει αλλάξει; Αφαιρέθηκαν μερικοί όροι που σχετίζονται με τη γενετική. Τίποτα σημαντικό.
Το άρθρο 2 περιλαμβάνει ένα ύπουλο δεύτερο σημείο, το οποίο πρόσεξα μόνο αφού σημείωσα το έγγραφο: «οι διατάξεις της Συμφωνίας της ΠΟΥ για τις Πανδημίες ισχύουν τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μεταξύ των πανδημιών, εκτός αν ορίζεται διαφορετικά», πράγμα που σημαίνει ότι οι εξουσίες που παραχωρούνται είναι στην πραγματικότητα καθολικές. Δεν έχει σημασία αν κηρυχθεί πανδημία ή όχι.
Τι έχει αλλάξει; Βλέπε παραπάνω.
Το άρθρο 3 ξεκινά δηλώνοντας ότι τα κράτη είναι κυρίαρχα και ότι αναμένεται να υπερασπίζονται την αξιοπρέπεια, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες κάθε ατόμου, με πλήρη σεβασμό του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου. Συνεχίζει, δηλώνοντας ότι η ισότητα – και όχι η υγεία – είναι ο στόχος και το αποτέλεσμα της πρόληψης της πανδημίας, κάτι που είναι μια κάπως ενδιαφέρουσα δήλωση. Διότι αυτό θα μπορούσε υποθετικά να σημαίνει ότι το έγγραφο δεν αφορά καθόλου την ατομική υγεία, αλλά μάλλον τη βίαιη καταστολή εκείνων που τα πάνε σχετικά καλύτερα από άλλους στο όνομα της «ισότητας», με τον παραδοσιακό μαρξιστικό τρόπο. Αυτή η διατύπωση είναι απολύτως επιρρεπής σε κατάχρηση.
Ακολουθεί, με ρητορικές δηλώσεις για «διαφάνεια» (δηλαδή, Αδιαφάνεια), «λογοδοσία» (δηλαδή, τη δική σας και των διαφωνούντων κυβερνήσεων), όλα για την επίτευξη του «κοινού συμφέροντος» (του δικού τους, όχι του δικού σας), και όλα χρησιμοποιώντας την πρόσφατα κατασκευασμένη «καλύτερη διαθέσιμη επιστημονική συναίνεση» ως βάση για τις αποφάσεις σχετικά με την υγεία - την οποία βρήκαμε μόνο στην προηγούμενη παράγραφο να επικεντρώνεται στην «ισότητα».
Τι έχει αλλάξει; Για να είμαστε δίκαιοι, όχι και πολλά.
Το άρθρο 4 απαριθμεί τους πολλούς συναρπαστικούς τρόπους με τους οποίους θα σας παρακολουθούν, το νερό που πίνετε, την AMR και τους ισχυρισμούς για ζωονοσογενή μετάδοση, αλλά περιλαμβάνει επίσης τον τακτικό εμβολιασμό και τα εργαστηριακά ατυχήματα. Αλλά έχουμε επίσης τον ενδιαφέρον ισχυρισμό ότι περιβαλλοντικοί, κλιματικοί, κοινωνικοί, ανθρωπογενείς και οικονομικοί παράγοντες οδηγούν σε πανδημίες και, κατά συνέπεια, οι σίγουρα μη-αντιπροσωπευτικοί εκπρόσωποί σας θα πρέπει να νομοθετήσουν εναντίον σας, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο - παρά την ισχυριζόμενη «κυριαρχία». Επιπλέον, η COP μπορεί να υιοθετήσει πρόσθετες κατευθυντήριες γραμμές ή συστάσεις, όπως και όταν τους ταιριάζει.
Τι έχει αλλάξει; Μια βασική διαφορά είναι ότι η έκδοση του Μαρτίου χρησιμοποιούσε τη φράση «εφαρμογή ενεργητικής πρόληψης και ελέγχου των λοιμώξεων» σε αντίθεση με τη «τακτική ανοσοποίηση». Με άλλα λόγια, οι εν λόγω «ενεργητικές» μέθοδοι κάλυπταν τα εμβόλια.
Το άρθρο 5 αφορά την προσέγγιση «Ενιαίας Υγείας», η οποία θα πρέπει να ενσωματωθεί πλήρως (ιδίως το σκέλος της επιτήρησης) στις εθνικές πολιτικές, να περιλαμβάνει εκπαίδευση και κατάρτιση και να συνταχθεί με γνώμονα την «προστασία της υγείας των ανθρώπων, των ζώων και των φυτών» και με την υποστήριξη του «ΠΟΥ και άλλων σχετικών διεθνών οργανισμών», για την ένταξη των οποίων είμαι απολύτως βέβαιος ότι δεν θα έχετε τη δυνατότητα να ψηφίσετε. Τέλος, προσθέτει ένα νέο «μέσο» που περιγράφει την προσέγγιση «One Health», το οποίο θα τεθεί σε λειτουργία έως τις 31 Μαΐου 2026.
Τι έχει αλλάξει; Η ρητή διατύπωση υπονοεί πλέον ότι οι άνθρωποι έχουν μικρότερη σημασία από τα οικοσυστήματα, ειδικά αν ληφθεί υπόψη η δήλωση στον πρόλογο σχετικά με την ισορροπία. Επιπλέον, αυτό το νέο «μέσο» θα προστεθεί προφανώς ως κάποιο παράρτημα στο τέλος, το οποίο θα πρέπει ειλικρινά να αποτελέσει επαρκή λόγο για την πλήρη διακοπή της χρηματοδότησης του ΠΟΥ, την άμεση έφοδο στα γραφεία του και τη δίωξη κάθε πολιτικού που ψήφισε υπέρ για πράξεις προδοσίας. Η συμπερίληψη αυτή δεν είναι παρά μια λευκή επιταγή και – σημειώστε τα λόγια μου – θα την εκμεταλλευτούν σίγουρα στο έπακρο.
Και αν νομίζετε ότι αυτό είναι υπερβολή, ρίξτε μια ματιά σε αυτό το έγγραφο του 2024, ευγενική προσφορά του OHCHR [2], με τίτλο «Το δικαίωμα σε ένα υγιές περιβάλλον» –
«... το δικαίωμα εγγυάται επίσης περιβάλλοντα που είναι οικολογικά υγιή, ανεξάρτητα από τις άμεσες επιπτώσεις στους ανθρώπους».
Το άρθρο 6 αφορά τα ανθεκτικά συστήματα υγείας, τα οποία φυσικά απαιτούν πρωτοβάθμια υγειονομική περίθαλψη και, ως εκ τούτου, Καθολική Κάλυψη Υγείας (UHC). Χρησιμοποιεί τις κοινωνικές επιστήμες για προφανείς λόγους χειραγώγησης και προσθέτει επιπλέον την ένταξη «διεθνών προτύπων δεδομένων», πράγμα που σημαίνει ότι η παγκόσμια επιτήρησή τους είναι συμβατή σε όλα τα επίπεδα. Και τέλος, θα αναπτύξουν ένα κεντρικό σύστημα παρακολούθησης στην έδρα του ΠΟΥ. Όλες αυτές οι πληροφορίες επιτήρησης θα είναι σίγουρα χρήσιμες και θα μοιραστούν με «σχετικές οργανώσεις».
Τι έχει αλλάξει; Πρώτον, στην προηγούμενη έκδοση, ήταν μια «προοδευτική υλοποίηση της καθολικής κάλυψης υγείας-UHC». Υποθέτω ότι αποφάσισαν να επιταχύνουν το σχέδιο. Επιπλέον, ενώ στο έγγραφο του Μαρτίου αναφερόταν στα «συστήματα πληροφοριών για την υγεία», αποφάσισαν σαφώς να το καταργήσουν και να επικεντρωθούν μόνο σε «ένα περιεκτικό, διαφανές, αποτελεσματικό και αποδοτικό σύστημα παρακολούθησης και αξιολόγησης της πρόληψης, της ετοιμότητας και της αντίδρασης σε πανδημίες», το οποίο «θα αναπτυχθεί, θα εφαρμοστεί και θα αξιολογείται τακτικά από τον ΠΟΥ σε συνεργασία με τους σχετικούς οργανισμούς», επιτρέποντας έτσι στους δισεκατομμυριούχους υποστηρικτές τους πλήρη πρόσβαση στις πληροφορίες παρακολούθησης της υγείας σας που συλλέγονται μέσω, για παράδειγμα, του EO4HEALTH [3].
Αυτό είναι το δεύτερο άρθρο που θα πρέπει - χωρίς αμφιβολία - να χρησιμεύσει ως απολύτως νόμιμος λόγος για να ισοπεδωθεί ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας - αμέσως. Αυτό μπορεί - και θα - καταχραστεί προφανώς μέχρι τελικής πτώσης. Πρόκειται για παγκόσμια παρακολούθηση σε υπερβολικό βαθμό, και το προωθούν από το 1968, από τη Διάσκεψη για τη Βιόσφαιρα.
Το άρθρο 7 αφορά τον ανώτερο διεφθαρμένο John Kerry και την εξίσου διεφθαρμένη κόρη του Vanessa, η οποία εμπλέκεται σε μια σαφή υπόθεση εσωτερικής διαπλοκής σχετικά με το διεθνές εργατικό δυναμικό στον τομέα της υγείας. Αυτό που έχει σημασία εδώ είναι ότι οι εκπαιδευτικές πολιτικές πρέπει να εναρμονιστούν σε παγκόσμιο επίπεδο, ώστε να εξασφαλίζεται η συνεπής πλύση εγκεφάλου σε όλο τον κόσμο.
Τι έχει αλλάξει; Αυτό το κεφάλαιο έχει κάπως περιοριστεί, με όρους όπως «ψυχική υγεία» και «ανθρώπινη ευημερία» να ακολουθούν τον δρόμο του Dodo. Το τελευταίο, πιθανώς επειδή αυτό το έγγραφο αφορά πλέον την προστασία των οικοσυστημάτων (που χρηματοδοτείται από τους φόρους σας) και όχι την ανθρώπινη υγεία.
Το άρθρο 8 δεν υπάρχει πλέον. RIP.
Τι έχει αλλάξει; Αυτό σχετίζεται με την παρακολούθηση του συστήματός τους. Ισχυρίζεται ότι αυτό έχει ενσωματωθεί στο άρθρο 6, αλλά έχει κάπως αποδυναμωθεί.
Το άρθρο 9 σχετίζεται με την έρευνα και ανάπτυξη που πρέπει να πληρώσουμε εμείς, οι φορολογούμενοι, και από την οποία η Pfizer κ.λπ. θα επωφεληθούν άμεσα. Απαιτείται συνεχής χρηματοδότηση, μαζί με πρωτοβουλίες δημιουργίας τεχνολογίας, με τους «σχετικούς ενδιαφερόμενους» να βρίσκουν έναν τρόπο να αποκομίσουν κέρδη από τις προσπάθειες αυτές. Τέλος, ζητείται ένα παγκόσμιο δίκτυο κλινικών δοκιμών μαζί με μεταφορά τεχνολογίας, εξασφαλίζοντας ότι οι μεσάζοντες θα λάβουν το 5% της συναλλαγής που τους αναλογεί, το οποίο περιλαμβάνει μεγάλα ποσά από τη χρηματοδότηση των φορολογουμένων.
Τι έχει αλλάξει; Η διατύπωση έχει αποδυναμωθεί σημαντικά. Υποθέτω ότι συνειδητοποίησαν ότι η συμπερίληψη της «επιστήμης της συμπεριφοράς» ως σημείο ερευνητικού ενδιαφέροντος ήταν ατυχής, οπότε αποφάσισαν να την αφαιρέσουν.
Το άρθρο 10 αφορά την παραγωγή προϊόντων που σχετίζονται με την πανδημία. Εμβόλια, τεστ της Abbott Labs κ.λπ., τα οποία – φυσικά – θα πρέπει να οργανώσουν οι συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), πράγμα που σημαίνει ότι πρόκειται για μεταφορά φόρων προς την τάξη των δισεκατομμυριούχων σε γενικές γραμμές.
Τι έχει αλλάξει; Η έκδοση του Μαρτίου ήταν πιο συγκεκριμένη και περιελάμβανε «μακροπρόθεσμες συμβάσεις» και «κοινή χρήση αδειών».
Το άρθρο 11 αφορά τη μεταφορά γνώσης και τεχνολογίας και επιδιώκει να «ενθαρρύνει» όσους χρηματοδοτήθηκαν από το δημόσιο ταμείο να παραχωρήσουν τα δικαιώματα αδειοδότησης με έκπτωση, ανεξάρτητα από το πόσο εξωφρενικό είναι αυτό.
Τι έχει αλλάξει; Όχι πολλά. Προφανώς, πρώτα συμφώνησαν στα πιο σημαντικά άρθρα. Δηλαδή, σε νέους και καινοτόμους τρόπους για να εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους.
Το άρθρο 12 αφορά την πρόσβαση και την κατανομή των οφελών από το γενετικό σας υλικό, το οποίο λαμβάνεται όταν σας υποχρεώνουν να κάνετε τεστ PCR για να βεβαιωθούν ότι δεν πάσχετε από... ε, ό,τι μπορεί να ανιχνεύσει, όπως... ε... πάγωμα του εγκεφάλου από παγωτό; Αυτό το άρθρο δημιουργεί μια γέφυρα με το Πρωτόκολλο της Nagoya της Σύμβασης για τη Βιολογική Ποικιλότητα και επιδιώκει να αναπτύξει έναν «επιστημονικά βασισμένο μηχανισμό διακυβέρνησης, ελέγχου και λογοδοσίας», προτού προσθέσει λεπτομέρειες για το πώς θα μοιραστεί το κέρδος από τα δείγματα DNA σας.
Και πηγαίνει ακόμη πιο μακριά, ορίζοντας ένα άλλο συναρπαστικό παράρτημα που θα προστεθεί μέσω της συμπερίληψης ενός νομικά δεσμευτικού εγγράφου, το αργότερο έως τις 31 Μαΐου 2026.
Τι έχει αλλάξει; Ω, εννοείτε εκτός από την ενσωμάτωση τεχνοκρατικών ιδανικών μέσω της «επιστημονικής διακυβέρνησης»; Αρκετά πολλά, στην πραγματικότητα, επειδή η «λογοδοσία» υπάρχει για να διασφαλίσει ότι η «καλύτερη διαθέσιμη επιστημονική συναίνεση» σας παρέχει τις εντολές σας και, τέλος, τι δεν σας αρέσει σε ένα άλλο παράρτημα λευκής επιταγής, που σίγουρα θα εκμεταλλευτεί στο έπακρο;
Το άρθρο 13 αφορά τις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού που επιδιώκει να αναπτύξει ο ΠΟΥ, οι οποίες σίγουρα θα περιλαμβάνουν «σχετικούς ενδιαφερόμενους», που δεν θα έχουν επιλεγεί με δημοκρατικό τρόπο, αλλά θα θεωρούνται «υπεύθυνοι» με τον ίδιο τρόπο που συζητήθηκε στο άρθρο 12 παραπάνω. Είναι εκεί για να εφαρμόσουν το σχέδιο, όχι για να το συζητήσουν.
Αλλά περιλαμβάνει και μια μικρή σημείωση: «Κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας, η ταχεία και απρόσκοπτη πρόσβαση του προσωπικού ανθρωπιστικής βοήθειας, των μέσων μεταφοράς, των προμηθειών και του εξοπλισμού τους, καθώς και των προϊόντων υγείας που σχετίζονται με την πανδημία, θα διευκολύνεται με τρόπο σύμφωνο με τις σχετικές διατάξεις του διεθνούς δικαίου, συμπεριλαμβανομένου του ανθρωπιστικού δικαίου», το οποίο χωρίς αμφιβολία παρέχει στους υπεύθυνους την εξουσία να στείλουν στρατεύματα «ανθρωπιστικής βοήθειας» στη χώρα σας, υπό το πρόσχημα μιας «πανδημίας». Στη συνέχεια, το άρθρο 13α επιμένει ότι οι πληροφορίες που αφορούν τις συμφωνίες αγοράς πρέπει να δημοσιοποιούνται «το συντομότερο δυνατόν» (δηλαδή, ποτέ), αλλά «εξαιρούνται οι διατάξεις περί εμπιστευτικότητας», πράγμα που σημαίνει ότι, ακόμη και αν δημοσιοποιήσουν το εν λόγω έγγραφο, όλες οι κρίσιμες πληροφορίες θα λογοκριθούν ούτως ή άλλως. Α, και τέλος, «να αποφεύγεται η δημιουργία αποθεμάτων», κάτι που μπορεί να ερμηνευθεί με πολλούς, πολλούς τρόπους.
Τι έχει αλλάξει; Αυτά τα άρθρα έχουν περιοριστεί, μάλλον αρκετά, με το προηγούμενο να περιλαμβάνει διατάξεις σχετικά με τη «διάρκεια ζωής», τις «μέγιστες κατανομές» και τις «ημερομηνίες λήξης».
Το άρθρο 14 αφορά την ενίσχυση της ρύθμισης και δηλώνει κατηγορηματικά ότι τα κράτη πρέπει να προετοιμαστούν εκ των προτέρων και να νομοθετήσουν κατά των αρχών της δημοκρατίας, έτσι ώστε ΟΤΑΝ ξεσπάσει η επόμενη σίγουρα-όχι-εντελώς-ψεύτικη πανδημία, να έχουν ήδη τις νομικές εξουσίες, δηλαδή να επιβάλλουν εμβολιασμούς, χωρίς αμφιβολία. Α, ναι, και να «υποστηρίξουν τις έκτακτες ρυθμιστικές άδειες», όπου υποθέτω ότι μπαίνει στο πλαίσιο η υπόσχεση των 100 ημερών [4] της CEPI.
Τι έχει αλλάξει; Η έκδοση του Μαρτίου ήταν κάπως πιο εκτενής και πιο συγκεκριμένη – με τα «συστήματα που παρείχαν εποπτεία» να απουσιάζουν αξιοσημείωτα από την τρέχουσα αναθεώρηση.
Τα άρθρα 15 και 16 ενσωματώθηκαν στα άρθρα 13 και 19, αντίστοιχα.
Τι έχει αλλάξει; Η διατύπωση σχετικά με την ευθύνη άνοιξε το ενδεχόμενο να πληρώσει ο ιδιώτης για τις ζημίες που προκλήθηκαν από το εμβόλιο. Φαίνεται - εκπληκτικά - ότι αυτή η γραμμή είναι θύμα της πιο πρόσφατης ενημέρωσης. Ωστόσο, η διεθνής συνεργασία φαίνεται να είναι - σε μεγάλο βαθμό - ενσωματωμένη στο άρθρο 19 της τρέχουσας έκδοσης.
Το άρθρο 17 αφορά την προσέγγιση ολόκληρης της κοινωνίας, η οποία, όπως έχω επισημάνει προηγουμένως, ήταν απολύτως λογική αν ο στόχος ήταν η εφαρμογή μιας μαρξιστικής Γενικής Θεωρίας Συστημάτων πλήρους τυραννίας, με τη συμμετοχή μόνο των «σχετικών ενδιαφερομένων» στη λήψη αποφάσεων.
Τι έχει αλλάξει; Όχι πολλά.
Το άρθρο 18 αφορά την επικοινωνία και την ευαισθητοποίηση του κοινού, που υπόσχεται να «ενισχύσει την επιστήμη, τη δημόσια υγεία και την παιδεία σχετικά με τις πανδημίες», πράγμα που, δεδομένης της εμπειρίας μας κατά τη διάρκεια της «επιδημίας απάτης», σημαίνει ότι θα ψεύδονται απολύτως για τα πάντα στο υλικό πλύσης εγκεφάλου που θα χρησιμοποιήσουν.
Τι έχει αλλάξει; Μερικές διατυπώσεις σχετικά με την παραπληροφόρηση και την «καλύτερη διαθέσιμη επιστήμη». Πέρα από αυτό, όχι πολλά.
Το άρθρο 19 αφορά τις χρηματοοικονομικές συμφωνίες, τη μεταφορά τεχνολογίας και τη συνεργασία με εκείνους τους «ενδιαφερόμενους φορείς» που δεν εκπροσωπούν τα συμφέροντά σας.
Τι έχει αλλάξει; Τίποτα σημαντικό.
Το άρθρο 20 αφορά τη βιώσιμη χρηματοδότηση. Περιγράφει ότι εσείς, οι δυτικοί φορολογούμενοι, πρέπει να πληρώνετε τις εγχώριες υπηρεσίες, τις υπηρεσίες του τρίτου κόσμου και τις πολυμερείς υπηρεσίες, και στη συνέχεια να παρακολουθείτε αβοήθητοι καθώς αυτές οι πολυμερείς υπηρεσίες χάνουν τα πάντα μέσω καινοτόμων μηχανισμών χρηματοδότησης, όπως οι πρωτοβουλίες μικτής χρηματοδότησης, που αποσκοπούν στην εξαπάτηση των φορολογουμένων. Επιπλέον, ιδρύεται ένα συντονιστικό ταμείο, το οποίο ελέγχεται από την COP και το οποίο θα πρέπει να αξιοποιήσει το προφανώς «φιλανθρωπικό» κεφάλαιο από «σχετικούς» ενδιαφερόμενους φορείς, ορισμένοι από τους οποίους ενδέχεται να έχουν ή να μην έχουν δωρίσει δισεκατομμύρια στον ΠΟΥ.
Τι έχει αλλάξει; Η έκδοση του Μαρτίου περιέχει περισσότερες λεπτομέρειες. Το ταμείο σχετίζεται με το παραπάνω σύστημα PABS, αλλά δεν φαίνεται να υπάρχει καμία σιωπηρή αναφορά στην κατηγορία του ιδρύματος σε αυτή την ανατροπή.
Το άρθρο 21 παραμένει σε μεγάλο βαθμό το ίδιο, όπως και τα επόμενα κεφάλαια. Αυτό αφορά τη Διάσκεψη των Μερών, η οποία ουσιαστικά θα κάνει για την υγεία (με την ευρύτερη έννοια) ό,τι έκανε η COP της UNFCCC για τη δημοκρατική συζήτηση σχετικά με όλα τα θέματα «κλιματικής αλλαγής». Δηλαδή, θα την καταστρέψει εντελώς, επιτρέποντας μια μαζική μεταφορά κυριαρχικής εξουσίας στην εν λόγω COP. Αυτό το άρθρο από μόνο του θα πρέπει να είναι επαρκής λόγος για την απόλυτη απόρριψη αυτής της συνθήκης και του οργανισμού στο σύνολό του.
Το άρθρο 22 ορίζει ότι κάθε κράτος μέλος έχει μία ψήφο, το άρθρο 23 ορίζει ότι πρέπει να υποβάλλονται περιοδικές εκθέσεις στη γραμματεία και το άρθρο 24 προσθέτει ότι ο ΠΟΥ θα παρέχει τη γραμματεία για την εν λόγω COP.
Η επίλυση των διαφορών θα πραγματοποιείται αναμφίβολα μέσω μιας μονομερούς διαιτητικής επιτροπής σύμφωνα με το άρθρο 25, ενώ το άρθρο 26 μας υπενθυμίζει ότι υπάρχουν ήδη άλλες «συμφωνίες-πλαίσια», προτού το άρθρο 27 προσθέσει γελοία ότι επιτρέπεται να διατυπώσετε αντιρρήσεις, εκτός αν οι ενστάσεις είναι ασυμβίβαστες με την ίδια τη συμφωνία - κάτι που πρέπει να μας υπενθυμίζει ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι κατά βάση αυταρχικοί.
Τα άρθρα 28 και 29 προσθέτουν δηλώσεις, ανακοινώσεις και τροπολογίες, οι οποίες εμπίπτουν όλες στην αρμοδιότητα της COP, και οι ψηφοφορίες απαιτούν πλειοψηφία των τριών τετάρτων.
Το άρθρο 30 ορίζει ρητά ότι τα παραρτήματα θα προτείνονται, θα εγκρίνονται και θα ενσωματώνονται στη συμφωνία-πλαίσιο - γεγονός που τα καθιστά ιδανικό μέρος για να κρύβονται μη δημοφιλείς νομοθετικές ρυθμίσεις.
Το άρθρο 31 προβλέπει ότι κάθε μέλος μπορεί να προτείνει πρωτόκολλα για συμπερίληψη, ενώ το άρθρο 32 περιγράφει λεπτομερώς τη διαδικασία αποχώρησης, ορίζοντας ότι μια χώρα δεσμεύεται για 2 χρόνια πριν αποχωρήσει.
Το άρθρο 33 προσθέτει ότι η συμφωνία «θα είναι ανοιχτή για υπογραφή στην έδρα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας στη Γενεύη, μετά την έγκρισή της από την Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας στην 77η σύνοδό της, από τις 17 Ιουνίου 2024 έως τις 28 Ιουνίου 2024, και στη συνέχεια στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, από τις 8 Ιουλίου 2024 έως τις 7 Ιουλίου 2025». - κάτι που είναι βολικό, γιατί μας δίνει ένα σαφές χρονοδιάγραμμα - και πραγματικά δεν έχουμε πολύ χρόνο.
Το άρθρο 34 προσθέτει τη διαδικασία επικύρωσης, το άρθρο 35 περιγράφει την έναρξη ισχύος του (30 ημέρες μετά την υπογραφή και την επικύρωση), το οποίο υποθέτω ότι μπορεί να υποδηλώνει ότι θα κηρύξουν κάποια ψευδο-πανδημία κατά το δεύτερο εξάμηνο του τρέχοντος έτους.
Και τέλος, το άρθρο 36 ορίζει ότι ο «έντιμος Tedros» θα είναι ο θεματοφύλακας, πριν το άρθρο 37 κλείσει την παράσταση, ενημερώνοντας τον κόσμο ότι το έγγραφο μεταφράζεται σε άλλες γλώσσες.
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, μοιραστείτε το, εγγραφείτε για να λαμβάνετε περισσότερο περιεχόμενο και αν θέλετε να στηρίξετε το συνεχές έργο μου, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον παρακάτω σύνδεσμο.
—Δικτυογραφία:
WHO Pandemic Agreement [April, 2024] - by esc
