Μια Μαζική Κομπίνα Που Περιλαμβάνει 20 Ψεύτικες Εργασίες Πολιτιστικών Σπουδών Μόλις Έσκασε Στην Ακαδημαϊκή Κοινότητα
Μετάφραση: Απολλόδωρος
4 Οκτωβρίου 2018| Mike McRae | Διαβάστε το εδώ
Σταματήστε με αν το έχετε ξανακούσει: ένας φυσικός, ένας φιλόσοφος και ένας μεσαιωνιστής μαζεύτηκαν και αποφάσισαν να εξαπατήσουν περιοδικά πολιτιστικών σπουδών με ένα σωρό ψεύτικες ερευνητικές εργασίες.
Η ιστορία είναι γνωστή, αλλά αυτή τη φορά το αστείο είναι πολύ μεγαλύτερο. Η πρόθεσή τους ήταν να εκθέσουν τα άθλια πρότυπα που ισχύουν για τη δημοσίευση σε ορισμένους ακαδημαϊκούς τομείς - αλλά δεν είναι όλοι πεπεισμένοι ότι αυτή είναι η λύση που χρειαζόμαστε όλοι.
Είναι δίκαιο να πούμε ότι ο επίκουρος καθηγητής φιλοσοφίας του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Portland Peter Boghossian και ο μαθηματικός James Lindsay δεν είναι ακριβώς οπαδοί των αναδυόμενων πεδίων των πολιτισμικών σπουδών και των σπουδών ταυτότητας.
Πέρυσι έγραψαν μια εργασία για το "εννοιολογικό πέος" ως κοινωνική κατασκευή και είδαν με επιτυχία να δημοσιεύεται σε περιοδικό κοινωνικών επιστημών.
Η έρευνα ήταν εντελώς προσχηματική και η διατύπωση της εργασίας αντανακλούσε τη δαιδαλώδη, πυκνή γλώσσα που συνέδεαν με το πεδίο. Η δημοσίευσή της - υποστήριξε το ζευγάρι - έδειξε ότι αυτά τα περιοδικά δέχονται σχεδόν οτιδήποτε φαίνεται να τους ταιριάζει.
Η φάρσα του εννοιολογικού πέους δεν ήταν καθόλου η πρώτη που έκανε μια δήλωση σχετικά με την έλλειψη κριτικής αναθεώρησης σε ορισμένα "κρίσιμα" πεδία πολιτιστικής έρευνας.
Πριν από 20 και πλέον χρόνια, ο μαθηματικός του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης Alan Sokal δημοσίευσε την ανοησία του : Transgressing the Boundaries - Towards a Transformative Hermeneutics of Quantum Gravity σε ένα ακαδημαϊκό περιοδικό μεταμοντέρνων σπουδών.
Μια περιστασιακή δημοσίευση φάρσα εδώ και εκεί προκαλεί έντονες συζητήσεις, αλλά οι Boghossian και Lindsay είδαν την ανάγκη να ρίξουν ένα ευρύτερο δίχτυ.
Πέρυσι, οι δύο τους ένωσαν τις δυνάμεις τους με την Helen Pluckrose, αρχισυντάκτρια του περιοδικού για θέματα επικαιρότητας Areo και "εξόριστη από τις ανθρωπιστικές επιστήμες", και δημιούργησαν αυτό που ένας δημοσιογράφος αποκάλεσεs Sokal Squared.
Η τριάδα κλιμάκωσε τις επιχειρήσεις για να τυπώσει 20 εργασίες φάρσα σε διάστημα 10 μηνών, παρωδώντας αυτό που αναφέρουν ως grievance studies***. Αυτές στη συνέχεια στάλθηκαν σε αυτό που υποστήριζαν ότι ήταν τα "καλύτερα ακαδημαϊκά περιοδικά στους σχετικούς τομείς".
***Σημ.: Η υπόθεση των grievance studies ήταν το σχέδιο μιας ομάδας τριών συγγραφέων - του Peter Boghossian, του James A. Lindsay και της Helen Pluckrose - για να αναδείξουν αυτό που θεωρούσαν ως κακή επιστημονική κατάρτιση και διάβρωση των προτύπων σε διάφορους ακαδημαϊκούς τομείς. Πραγματοποιούμενο κατά τη διάρκεια του 2017 και του 2018, το σχέδιό τους περιελάμβανε την υποβολή ψεύτικων εργασιών σε ακαδημαϊκά περιοδικά στον τομέα των πολιτισμικών, queer, φυλετικών, έμφυλων, παχύσαρκων και σεξουαλικών σπουδών, προκειμένου να διαπιστωθεί αν θα περνούσαν από την αξιολόγηση από ομοτίμους και θα γίνονταν δεκτές για δημοσίευση. Αρκετές από αυτές τις εργασίες δημοσιεύτηκαν στη συνέχεια, τις οποίες οι συγγραφείς επικαλέστηκαν για να υποστηρίξουν τον ισχυρισμό τους.
Τα περισσότερα από τα άρθρα ήταν εμπνευσμένα από κάποια μορφή προοδευτικής πολιτικής ιδεολογίας, όπως ο ρόλος της πατριαρχίας στη σύγχρονη κοινωνία ή η επιρροή του ιμπεριαλισμού.
"Μερικές φορές απλώς σκεφτήκαμε μια τρελή ή απάνθρωπη ιδέα και την ακολουθήσαμε", εξηγούν οι συγγραφείς.
"Κι αν γράψουμε μια εργασία που λέει ότι πρέπει να εκπαιδεύουμε τους άνδρες όπως τα σκυλιά - για να αποτρέψουμε την κουλτούρα του βιασμού; Έτσι προέκυψε το άρθρο "Πάρκο σκύλων"".
Αν δεν αισθάνονταν την ανάγκη να δημοσιοποιήσουν, λέει ο Pluckrose, θα είχαν προχωρήσει ακόμη περισσότερο.
Από αυτές τις 20 εργασίες, οι επτά έγιναν δεκτές, ενώ τέσσερις δημοσιεύτηκαν έκτοτε στο διαδίκτυο. Οι άλλες τρεις θα μπορούσαν να είχαν δει το φως της δημοσιότητας, αν τους δινόταν περισσότερος χρόνος.
Στα υπόλοιπα 13 άρθρα απάτης περιλαμβάνονταν επτά που εξακολουθούσαν να βρίσκονται υπό κάποιο είδος αναθεώρησης ή εξέτασης μέχρι το τέλος της απάτης, ενώ δύο είχαν υποβληθεί εκ νέου μετά από αναθεώρηση.
Έτσι έμειναν έξι που πετάχτηκαν στα σκουπίδια.
Η ομάδα έλαβε επίσης τέσσερις προσκλήσεις για αξιολόγηση από ομοτίμους για τα περιοδικά - μια μάλλον εντυπωσιακή πρόταση, δεδομένης της έλλειψης διαπιστευτηρίων, και μια ισχυρή ένδειξη του γιατί η μυθοπλασία τους πέρασε ως αυστηρή έρευνα.
Λίγοι θα υποστήριζαν ότι η αξιολόγηση από ομοτίμους είναι τέλεια ή ότι ορισμένοι τομείς δεν έχουν μεγαλύτερο πρόβλημα με τα ακαδημαϊκά τους πρότυπα από άλλους. Το ερώτημα τώρα είναι πώς τέτοιες φάρσες χρησιμεύουν για να διορθώσουν αυτό που είναι προφανώς ένα ανησυχητικό πρόβλημα.
Ο κοινωνιολόγος Kieran Healy του Πανεπιστημίου Duke συμφωνεί ότι υπάρχει πρόβλημα με τις ανοησίες που δημοσιεύονται, αλλά δεν βλέπει και πολλά καλά στο να διαλέγουμε μεμονωμένα πεδία.
Η Κρίση της Αναπαραγωγής ήταν πράγματι μεγάλη είδηση τα τελευταία χρόνια, και όχι μόνο μεταξύ των ανθρωπιστικών επιστημών.
Αντί να ντροπιάζουν τα περιοδικά για να κάνουν κάτι καλύτερο ή να απορρίπτουν ολόκληρα πεδία, οι ερευνητές συνεργάζονται σε διάφορους κλάδους, εξετάζουν με σκληρή και κριτική ματιά τι προκαλεί το πρόβλημα και βρίσκουν πρακτικές λύσεις.
Για τους Boghossian, Pluckrose και Lindsay, το ελάττωμα είναι θεμελιώδες στις ίδιες τις μελέτες.
"Το πρόβλημα είναι επιστημολογικό, πολιτικό, ιδεολογικό και ηθικό και διαφθείρει βαθιά την επιστήμη στις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες", γράφουν.
Το κατά πόσον τέτοιες φάρσες θα θεραπεύσουν αυτές τις διεφθαρμένες επιρροές, θα συμβάλουν σε διαιρέσεις που τις διαιωνίζουν ή θα παράσχουν νέους δρόμους για τη βελτίωση της πολιτιστικής έρευνας, μένει να το δούμε.
Ίσως οι μελλοντικοί κοινωνιολόγοι να έχουν τα κατάλληλα εργαλεία για να μας δώσουν μια έγκυρη απάντηση.
***Δικτυογραφία:
A Massive Hoax Involving 20 Fake Culture Studies Papers Just Exploded in Academia : ScienceAlert
https://www.sciencealert.com/cultural-studies-sokal-squared-hoax-20-fake-papers