Ευρωπαϊκή Ψύχωση
Η Τρελή Πορεία της ΕΕ προς την Παγκοσμιοποιητική Λήθη
Σας ευχαριστώ θερμά για το ενδιαφέρον σας και την αναδημοσίευση των άρθρων μου. Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα αν, κατά την κοινοποίηση, σ̲υ̲μ̲π̲ε̲ρ̲ι̲λ̲α̲μ̲β̲ά̲ν̲α̲τ̲ε̲ ̲κ̲α̲ι̲ ̲τ̲ο̲ν̲ ̲σ̲ύ̲ν̲δ̲ε̲σ̲μ̲ο̲ ̲(̲l̲i̲n̲k̲)̲ ̲τ̲ο̲υ̲ ̲ά̲ρ̲θ̲ρ̲ο̲υ̲ ̲μ̲ο̲υ̲. Αυτό όχι μόνο αναγνωρίζει την πηγή, αλλά επιτρέπει και σε άλλους να ανακαλύψουν περισσότερο περιεχόμενο. Η υποστήριξή σας είναι πολύτιμη για τη συνέχιση της δουλειάς μου.
Απόδοση στα ελληνικά: Απολλόδωρος - A Lily Bit | 10 Ιουνίου 2025
Μπορείτε να κάνετε εφάπαξ ή επαναλαμβανόμενες δωρεές μέσω του Ko-Fi:
Η χιλιοειπωμένη αφήγηση ότι ο εθνικισμός είναι ένα καραμπινάτο κακό, ενώ η παγκοσμιοποίηση έρχεται καβάλα σε ένα λευκό άλογο, είναι μια απάτη που σαπίζει από τις στάχτες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Η δημιουργία διογκωμένων, ανεξέλεγκτων θεσμών όπως τα Ηνωμένα Έθνη, το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα έθεσε τις βάσεις για μια επιδέξια εκστρατεία που πούλησε στη Δύση μια οφθαλμαπάτη «διασύνδεσης».
Μέχρι τη δεκαετία του 1970, αυτό μετατράπηκε σε μια ώθηση για την πρόσδεση των εθνών σε ένα πλέγμα οικονομικών και εμπορικών εξαρτήσεων - οι αγορές συναλλάγματος, τα χρεόγραφα και συστήματα όπως το SWIFT χρησιμοποιήθηκαν ως όπλα για να διασφαλιστεί ότι κανείς δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τη γραμμή χωρίς οικονομική καταστροφή.
Αυτή ήταν η εποχή που τα δυτικά εργοστάσια ξεκοιλιάστηκαν και μεταφέρθηκαν για να εκμεταλλευτούν φτηνό εργατικό δυναμικό σε αναπτυσσόμενες χώρες. Το δολάριο των ΗΠΑ αποκόπηκε από τον χρυσό το 1971, μια κίνηση που απελευθέρωσε το πλαστό νόμισμα και εξαπέλυσε τον πληθωρισμό. Το ΔΝΤ εισήγαγε το σύστημα Ειδικών Τραβηκτικών Δικαιωμάτων (SDR), ένα πρωτο-παγκόσμιο νόμισμα για να ωθήσει τα έθνη προς μια μοναδική οικονομική τάξη. Ο στασιμοπληθωρισμός έπνιξε τις οικονομίες για μια δεκαετία, αποδεικνύοντας ότι το σύστημα αφορούσε λιγότερο την ευημερία και περισσότερο τον έλεγχο.
Εισάγεται το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, που ιδρύθηκε το 1971, και η Λέσχη της Ρώμης, που διακινεί αποκαλυπτικές αφηγήσεις για το κλίμα για να δικαιολογήσει τη συγκεντρωτική εξουσία. Οι ελίτ δεν ντρέπονταν για το τελικό τους παιχνίδι - λευκές βίβλοι και εμπιστευτικά περιοδικά όπως το Foreign Affairs μιλούσαν ανοιχτά για μια παγκόσμια οικονομία και κυβέρνηση, όλα κάτω από τον καλοπροαίρετο αντίχειρά τους. Μέχρι τη δεκαετία του 1990, η μάσκα είχε πέσει. Ο στόχος τους: να εξαλείψουν την εθνική κυριαρχία και να οδηγήσουν την ανθρωπότητα σε ένα παγκοσμιοποιημένο μαντρί.
Μια καταδικαστική παραδοχή ήρθε από τον Strobe Talbott, αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών του Clinton, σε ένα άρθρο του περιοδικού Time το 1992: «Ο επόμενος αιώνας θα δει τα έθνη όπως τα ξέρουμε να γίνονται απομεινάρια- μια ενιαία παγκόσμια αρχή θα αναδυθεί... Η κυριαρχία δεν ήταν ποτέ η ιδιοφυής ιδέα που παρουσιάστηκε».
Υπερθεμάτισε, κομπάζοντας για το πώς το ΔΝΤ θα μπορούσε να εκφοβίσει τα έθνη σε φορολογικές πολιτικές και η GATT θα μπορούσε να υπαγορεύσει τους εμπορικούς δασμούς, αποκαλώντας αυτά τα σύνολα τα «εμβρυακά υπουργεία» ενός ενοποιημένου κόσμου.
Οι παγκοσμιοποιητές χειρίζονται το εμπόριο σαν θηλιά, στραγγαλίζοντας τις οικονομίες για να συμμορφωθούν με το ομογενοποιημένο όραμά τους. Η αυτοδυναμία γίνεται αδιανόητη. Οι μονομερείς δασμοί είναι αίρεση. Τα έθνη που παράγουν τα δικά τους αγαθά; Όνειρο απατηλό - μέχρι, ίσως, το 2025, όταν άρχισαν να φαίνονται ρωγμές σε αυτό το δόγμα.
Η ψυχοσύνθεση του Trump αποκάλυψε την υστερία των παγκοσμιοποιητών, ειδικά στην Ευρώπη, όπου οι ελίτ παριστάνουν τώρα τους θαρραλέους «επαναστάτες» που πολεμούν έναν υποτιθέμενο τύραννο. Πρόκειται για τους ίδιους πολιτισμικούς μαρξιστές και τα ανδρείκελα των παγκοσμιοποιητών που διαστρεβλώνουν την «ελευθερία» σε υποταγή και τη «δημοκρατία» σε σύνθημα ελέγχου.
Η διολίσθηση της Ευρώπης στον αυταρχισμό -φυλακή των διαφωνούντων, λογοκρισία του λόγου, συλλήψεις λαϊκιστών υποψηφίων για να νοθεύσουν τις εκλογές- κάνει το κόλπο τους με τη «χώρα της ελευθερίας» ένα τραγελαφικό αστείο. Ο Economist είχε το θράσος να δημοσιεύσει ένα άρθρο το 2025 με τίτλο «Το θέμα με την Ευρώπη: Είναι η πραγματική χώρα των ελεύθερων τώρα». Πείτε το αυτό στους πολίτες που φιμώνονται για λανθασμένη σκέψη ή στις κοινότητες που λυγίζουν από την ανεξέλεγκτη μετανάστευση και την εκτίναξη της εγκληματικότητας.
Ο αυταρχισμός ευδοκιμεί στην αναγκαστική λατρεία, όχι μόνο στη συμμόρφωση. Οι παγκοσμιοποιητές δεν θέλουν απλώς εξουσία, απαιτούν λατρεία. Η νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων τους δεν έχει να κάνει με τη σωτηρία του πλανήτη, αλλά με το να σας κάνουν να γονατίσετε στο όραμά τους.
Όλοι καταλαβαίνουμε πόσο παράλογοι είναι οι ισχυρισμοί του Economist. Το επιχείρημά τους συνοψίζεται στο εξής: Αν βλάπτει την παγκοσμιοποίηση, αποτελεί απειλή για τη δημοκρατία. Αυτό είναι το παραμύθι που διατυπώνεται στα μέσα ενημέρωσης σήμερα.
Η κυβέρνηση Trump που υποτίθεται ότι θεσπίζει πολιτικές «Πρώτα η Αμερική» αποκαλείται αυταρχική από τις ελίτ επειδή αυτά τα πράγματα παρεμβαίνουν στην ατζέντα ΤΟΥΣ, όχι επειδή οι Αμερικανοί καταπιέζονται.
Με πολλούς τρόπους η ευρωπαϊκή αλλαγή στη ρητορική είναι απλώς μια αντανάκλαση της μακροχρόνιας στρατηγικής των παγκοσμιοποιητών: Να ξαναγράψουν τους εθνικιστές ως φορείς του χάους και να παρουσιάσουν τους διεθνιστές ως υπερασπιστές της τάξης.
Σε πρόσφατη συνέντευξή της στη γερμανική ειδησεογραφική πλατφόρμα Die Zeit Online, η πρόεδρος της ΕΕ Ursula von der Leyen προχώρησε την παραπληροφόρηση ακόμη περισσότερο με τον ισχυρισμό της ότι «δεν υπάρχει ολιγαρχία στην Ευρώπη». Με άλλα λόγια, οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι αθώα θύματα που δέχονται επίθεση από τους πλούσιους και τους μοχθηρούς εθνικιστές. Ειλικρινά, αυτό αποτελεί είδηση για τους περισσότερους από εμάς, επειδή η κυβέρνηση της ΕΕ θεωρείται εδώ και καιρό ο ορισμός της απρόσωπης και μη υπόλογης ολιγαρχίας. Υποστηρίζει:
"...Η ιστορία επέστρεψε, το ίδιο και η γεωπολιτική. Και βλέπουμε ότι αυτό που είχαμε αντιληφθεί ως παγκόσμια τάξη μετατρέπεται σε παγκόσμια αταξία, που πυροδοτείται όχι μόνο από τον αγώνα ισχύος μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ, αλλά φυσικά και από τις ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες του Πούτιν. Γι' αυτό χρειαζόμαστε μια άλλη, μια νέα Ευρωπαϊκή Ένωση που θα είναι έτοιμη να βγει στον μεγάλο, ευρύ κόσμο και να διαδραματίσει έναν πολύ ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση αυτής της νέας παγκόσμιας τάξης που έρχεται".
Προσέξτε την προσπάθεια να παρουσιαστεί η Ευρώπη ως ο ενάρετος θεατής που παγιδεύεται στη γεωπολιτική αναταραχή των ΗΠΑ, της Κίνας και της Ρωσίας. Καμία αναφορά στον συνεχιζόμενο ρόλο τους στην υποδαύλιση ενός ευρύτερου πολέμου στην Ουκρανία, στην παρέμβασή τους στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις ή στο γεγονός ότι η παγκοσμιοποίηση τους έχει καταστήσει εξαρτημένους από τις εισαγωγές ενέργειας για την επιβίωσή τους.
Η πρόεδρος της ΕΕ συνεχίζει:
"Η ετοιμότητα και των 27 κρατών μελών να ενισχύσουν την κοινή μας αμυντική βιομηχανία θα ήταν αδιανόητη χωρίς τις εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων και μηνών. Το ίδιο ισχύει και για την οικονομία. Όλοι θέλουν να μιμηθούν το κοινό μας σχέδιο για μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα, γιατί όλοι έχουν καταλάβει: Πρέπει να σταθούμε σταθεροί στον σημερινό παγκοσμιοποιημένο κόσμο...".
Η ΕΕ προωθεί εδώ και αρκετό καιρό την ιδέα ενός ενιαίου ευρωπαϊκού στρατού. Είναι λογικό - Προκειμένου να εξαλειφθούν ακόμη περισσότερο τα εθνικά σύνορα στην Ευρώπη, θα πρέπει να δημιουργηθεί μια μοναδική αμυντική δομή. Απλώς χρησιμοποιούν τον πόλεμο στην Ουκρανία και την οικονομική αποσύνδεση της Αμερικής ως δικαιολογία.
Συνεχίζει:
«Για μένα, είναι ζωτικής σημασίας η Ευρώπη να διαδραματίσει ισχυρό ρόλο στη διαμόρφωση της νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων που αναδύεται σιγά σιγά. Και πιστεύω ακράδαντα ότι η Ευρώπη μπορεί να το κάνει αυτό. Ας ανατρέξουμε στην τελευταία δεκαετία: τραπεζική κρίση, μεταναστευτική κρίση, Brexit, πανδημία, ενεργειακή κρίση, πόλεμος της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας. Όλες αυτές είναι σοβαρές κρίσεις που μας προκάλεσαν πραγματικά, αλλά η Ευρώπη βγήκε μεγαλύτερη και ισχυρότερη από κάθε κρίση...».
Μια «Νέα Τάξη Πραγμάτων» - θυμάστε όταν αυτό ήταν θεωρία συνωμοσίας; Ποια είναι λοιπόν η «Νέα Τάξη Πραγμάτων» της Ευρώπης; Οικονομικά, κοινωνικά, πνευματικά, πολιτιστικά, η ήπειρος βρίσκεται σε ένα σπιράλ θανάτου. Κανείς δεν θέλει να παλέψει για αυτό που είναι σήμερα η Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων των εκατομμυρίων μεταναστών του τρίτου κόσμου που έχουν προσκαλέσει. Αν προσπαθήσουν να καθιερώσουν έναν συγκεντρωτικό στρατό, θα πρέπει να στραφούν στην αναγκαστική επιστράτευση, πράγμα που σημαίνει ακόμη περισσότερη τυραννία. Σε ό,τι αφορά την οικονομία, αναφέρει:
"Η Δύση όπως την ξέραμε δεν υπάρχει πλέον. Ο κόσμος έχει γίνει μια σφαίρα και γεωπολιτικά, και σήμερα τα δίκτυα φιλίας μας εκτείνονται σε όλο τον κόσμο... Όλοι ζητούν περισσότερες εμπορικές συναλλαγές με την Ευρώπη - όχι μόνο για οικονομικό όφελος, αλλά και για κοινούς κανόνες και προβλεψιμότητα. Η αξιοπιστία της Ευρώπης γίνεται και πάλι ένα πολύτιμο πλεονέκτημα. Αυτό είναι κολακευτικό, αλλά συνοδεύεται από τεράστια ευθύνη".
Ας κόψουμε τα ψέματα. Οι ΗΠΑ αντιπροσωπεύουν το 30-35% των παγκόσμιων καταναλωτικών δαπανών, επισκιάζοντας κάθε άλλη αγορά. Η Ευρώπη; Η Γερμανία, η οικονομική της ατμομηχανή, τα βγάζει πέρα με μόλις το 3% της παγκόσμιας κατανάλωσης, παρά το γεγονός ότι είναι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου. Η Ευρώπη δεν θα μπορούσε να καλύψει το κενό αν οι ΗΠΑ αποσυνδεθούν ή καταρρεύσουν - η Ευρώπη θα κατέρρεε μαζί τους.
Στη συνέχεια, η von der Leyen στρέφεται στην αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων:
"Δεν πρέπει να υποτιμήσουμε την ενορχηστρωμένη πόλωση από έξω. Η Ρωσία και άλλα αυταρχικά κράτη παρεμβαίνουν μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ενισχύοντας ακραίες απόψεις για να διχάσουν τις ανοιχτές κοινωνίες μας... Αλλά η Ευρώπη έχει ένα πλεονέκτημα - οι ανισότητες μας είναι λιγότερο έντονες, χάρη στην κοινωνική οικονομία της αγοράς και την κατανεμημένη εξουσία μας".
Το να κατηγορείτε τη Ρωσία για τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων που απορρίπτουν την παγκοσμιοποιημένη πολυπολιτισμικότητα είναι γελοίο. Ο μαρξιστικής απόχρωσης ισχυρισμός της ότι ο λαϊκισμός είναι κάποια οφθαλμαπάτη που κατασκευάστηκε από το εξωτερικό αγνοεί τον πραγματικό αγώνα: Οι Ευρωπαίοι δεν κυνηγούν την οικονομική ισότητα - αγωνίζονται για να διατηρήσουν την πολιτιστική τους ταυτότητα, την οποία η παγκοσμιοποίηση θέλει διαολεμένα να εξαλείψει.
"Η Ευρώπη παραμένει ένα σχέδιο ειρήνης. Κανένας αδελφός ή ολιγάρχης δεν κάνει κουμάντο εδώ. Δεν εισβάλλουμε στους γείτονες ούτε τους τιμωρούμε... Οι αμφιλεγόμενες συζητήσεις ευδοκιμούν στα πανεπιστήμιά μας. Αυτές οι αξίες αποδεικνύουν ότι η Ευρώπη είναι κάτι περισσότερο από μια ένωση - είναι το σπίτι μας".
Αυτό είναι το αποκορύφωμα της αυταπάτης. Η ΕΕ είναι μια ολιγαρχία του εγχειριδίου, που δεν λογοδοτεί και έχει εμμονή με τη συντριβή του ατομικισμού. Η διαφωνία καταπνίγεται, εκτός αν είναι ασφαλής μέσα σε ακαδημαϊκούς θαλάμους αντήχησης, όπου βασιλεύει η αυτολογοκρισία. Όσο η παγκοσμιοποίηση σφίγγει τη λαβή της, τόσο λιγότερο επιβιώνει η ελευθερία.
Αυτό είναι το πρόχειρο σχέδιο για την προπαγάνδα που θα ακολουθήσει - μια αδέξια αφήγηση που ακόμα παίρνει μορφή. Το βασικό ψέμα είναι ότι η εθνική κυριαρχία απειλεί τη «δημοκρατία», όχι την ελευθερία, αλλά τη διαστρεβλωμένη εκδοχή τους για τη δημοκρατία: η κυριαρχία των ελίτ που ντύνεται ως το γενικότερο καλό, ασαφές και απροσδιόριστο.
Η παγκοσμιοποιητική αφήγηση -που προωθείται από τύπους όπως η von der Leyen και τα φερέφωνά τους στα μέσα ενημέρωσης- είναι ένα απελπισμένο, μισοψημένο ψέμα για να δαιμονοποιηθεί ο εθνικισμός, ενώ παράλληλα καθαγιάζεται η συγκεντρωτική ουτοπία τους.
Είναι ένα ψέμα που βασίζεται στην επίρριψη ευθυνών σε εξωτερικούς μπαμπούλες όπως η Ρωσία ή η «φασιστική Αμερική» για την εξέγερση της Ευρώπης ενάντια στην πολιτιστική διαγραφή, ενώ αγνοεί τον ολιγαρχικό ασφυκτικό κλοιό της ίδιας της ΕΕ. Ντύνουν την αρπαγή της εξουσίας τους ως «δημοκρατία», αλλά πρόκειται απλώς για ελιτίστικη κυριαρχία καλυμμένη με αόριστες κοινοτοπίες για το γενικότερο καλό.
Η Ευρώπη διολισθαίνει σε οικονομική στασιμότητα, πολιτιστική παρακμή και αυταρχική λογοκρισία, αλλά τους λένε ότι είναι η «χώρα των ελεύθερων». Οι απλοί Ευρωπαίοι, που λαχταρούν μια επιστροφή στις δυτικές ρίζες, είναι παγιδευμένοι σε αυτό το δυστοπικό θέατρο, με το γκάζι να τους κάνει να πιστεύουν ότι η Αμερική ή οι λαϊκιστές είναι ο εχθρός.
Η αλήθεια είναι ότι η θανατηφόρα λαβή της παγκοσμιοποίησης είναι η πραγματική απειλή και εναπόκειται σε όσους εξακολουθούν να εκτιμούν την κυριαρχία -εδώ, στις ΗΠΑ ή οπουδήποτε αλλού- να αντεπιτεθούν πριν η Δύση χαθεί οριστικά.
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, μοιραστείτε το, εγγραφείτε για να λαμβάνετε περισσότερο περιεχόμενο και αν θέλετε να στηρίξετε το συνεχές έργο μου, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον παρακάτω σύνδεσμο.
—Δικτυογραφία:
European Psychosis - A Lily Bit
