Οι Σκοτεινές Καταβολές της Μεγάλης Επανεκκίνησης του Νταβός
Σας ευχαριστώ θερμά για το ενδιαφέρον σας και την αναδημοσίευση των άρθρων μου. Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα αν, κατά την κοινοποίηση, σ̲υ̲μ̲π̲ε̲ρ̲ι̲λ̲α̲μ̲β̲ά̲ν̲α̲τ̲ε̲ ̲κ̲α̲ι̲ ̲τ̲ο̲ν̲ ̲σ̲ύ̲ν̲δ̲ε̲σ̲μ̲ο̲ ̲(̲l̲i̲n̲k̲)̲ ̲τ̲ο̲υ̲ ̲ά̲ρ̲θ̲ρ̲ο̲υ̲ ̲μ̲ο̲υ̲. Αυτό όχι μόνο αναγνωρίζει την πηγή, αλλά επιτρέπει και σε άλλους να ανακαλύψουν περισσότερο περιεχόμενο. Η υποστήριξή σας είναι πολύτιμη για τη συνέχιση της δουλειάς μου.
Απόδοση στα ελληνικά: Απολλόδωρος - William F. Engdahl | 22 Οκτωβρίου 2022
Μπορείτε να κάνετε εφάπαξ ή επαναλαμβανόμενες δωρεές μέσω του Ko-Fi:
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι δεν υπάρχει ούτε μία νέα ή πρωτότυπη ιδέα στην αποκαλούμενη ατζέντα της Μεγάλης Επανεκκίνησης του Klaus Schwab για τον κόσμο. Ούτε η ατζέντα της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης είναι δική του, ούτε η αξίωσή του ότι εφηύρε την έννοια του Κεφαλαιακού Καπιταλισμού είναι προϊόν του Schwab. Ο Klaus Schwab δεν είναι παρά ένας επιδέξιος πράκτορας δημοσίων σχέσεων για μια παγκόσμια τεχνοκρατική ατζέντα, μια εταιρική ενότητα της εταιρικής εξουσίας με την κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένου του ΟΗΕ, μια ατζέντα της οποίας οι ρίζες ανάγονται στην αρχή του 19ου αιώνα. Ο Klaus Schwab δεν είναι παρά ένας επιδέξιος πράκτορας δημοσίων σχέσεων για μια παγκόσμια τεχνοκρατική ατζέντα, μια κορπορατιστική ενότητα της εταιρικής εξουσίας με την κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένου του ΟΗΕ, μια ατζέντα της οποίας οι ρίζες ανάγονται στις αρχές της δεκαετίας του 1970, και ακόμη νωρίτερα. Η Μεγάλη Επαναφορά του Νταβός δεν είναι παρά ένα επικαιροποιημένο σχέδιο για μια παγκόσμια δυστοπική δικτατορία υπό τον έλεγχο του ΟΗΕ, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και δεκαετίες. Οι βασικοί πρωταγωνιστές ήταν ο David Rockefeller και ο προστατευόμενός του, Maurice Strong.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, δεν υπήρχε πιθανώς κανένας με μεγαλύτερη επιρροή στην παγκόσμια πολιτική από τον αείμνηστο David Rockefeller, τότε γνωστός ως πρόεδρος της Chase Manhattan Bank.
Δημιουργώντας το νέο μοντέλο
Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970, οι διεθνείς κύκλοι που συνδέονταν άμεσα με τον David Rockefeller ίδρυσαν μια εντυπωσιακή σειρά ελίτ οργανώσεων και think tanks. Αυτές περιλάμβαναν την Λέσχη της Ρώμης, το 1001: A Nature Trust, συνδεδεμένο με το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (WWF), τη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Ημέρα της Γης στη Στοκχόλμη, τη μελέτη του MIT με τίτλο: Limits to Growth «Τα Όρια της Ανάπτυξης» και την Trilateral Commission (Τριμερή Επιτροπή) του David Rockefeller.
Η Λέσχη της Ρώμης
Το 1968 ο David Rockefeller ίδρυσε μια νεο-μαλθουσιανή ομάδα εμπειρογνωμόνων, την Λέσχη της Ρώμης, μαζί με τον Aurelio Peccei και τον Alexander King. Ο Aurelio Peccei ήταν ανώτερος διευθυντής της αυτοκινητοβιομηχανίας Fiat, που ανήκε στην ισχυρή ιταλική οικογένεια Agnelli. Ο Gianni Agnelli της Fiat ήταν στενός φίλος του David Rockefeller και μέλος της Διεθνούς Συμβουλευτικής Επιτροπής της Chase Manhattan Bank του Rockefeller. Ο Agnelli και ο David Rockefeller ήταν στενοί φίλοι από το 1957. Ο Agnelli έγινε ιδρυτικό μέλος της Τριμερούς Επιτροπής του David Rockefeller το 1973. Ο Alexander King, επικεφαλής του Επιστημονικού Προγράμματος του ΟΟΣΑ, ήταν επίσης σύμβουλος του ΝΑΤΟ. Αυτή ήταν η αρχή αυτού που θα γινόταν το νεο-μαλθουσιανό κίνημα «οι άνθρωποι μολύνουν».
Το 1971, η Λέσχη της Ρώμης δημοσίευσε μια βαθιά λανθασμένη έκθεση, με τίτλο: Limits to Growth («Τα Όρια της Ανάπτυξης»), η οποία προέβλεπε το τέλος του πολιτισμού όπως τον γνωρίζαμε, λόγω της ταχείας αύξησης του πληθυσμού, σε συνδυασμό με τους σταθερούς πόρους, όπως το πετρέλαιο. Η έκθεση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι χωρίς ουσιαστικές αλλαγές στην κατανάλωση πόρων, «το πιο πιθανό αποτέλεσμα θα είναι μια μάλλον ξαφνική και ανεξέλεγκτη μείωση τόσο του πληθυσμού όσο και της βιομηχανικής ικανότητας». Βασίστηκε σε ψευδείς προσομοιώσεις υπολογιστών από μια ομάδα επιστημόνων υπολογιστών του MIT. Διατύπωνε την τολμηρή πρόβλεψη: «Εάν οι τρέχουσες τάσεις ανάπτυξης του παγκόσμιου πληθυσμού, της εκβιομηχάνισης, της ρύπανσης, της παραγωγής τροφίμων και της εξάντλησης των πόρων συνεχιστούν αμετάβλητες, τα όρια ανάπτυξης αυτού του πλανήτη θα επιτευχθούν κάποια στιγμή μέσα στα επόμενα εκατό χρόνια». Αυτό ήταν το 1971. Το 1973, ο Klaus Schwab, στην τρίτη ετήσια συνάντηση των ηγετών επιχειρήσεων στο Νταβός, προσκάλεσε τον Peccei στο Νταβός για να παρουσιάσει το Limits to Growth στους συγκεντρωμένους διευθύνοντες συμβούλους εταιρειών.
Το 1974, η Λέσχη της Ρώμης δήλωσε με τόλμη: «Η Γη έχει καρκίνο και ο καρκίνος είναι ο Άνθρωπος». Στη συνέχεια: «Ο κόσμος αντιμετωπίζει μια σειρά από αλληλένδετα παγκόσμια προβλήματα χωρίς προηγούμενο, όπως ο υπερπληθυσμός, η έλλειψη τροφίμων, η εξάντληση των μη ανανεώσιμων πόρων [πετρέλαιο-ενέργεια], η υποβάθμιση του περιβάλλοντος και η κακή διακυβέρνηση». Υποστήριξαν ότι:
απαιτείται «οριζόντια» αναδιάρθρωση του παγκόσμιου συστήματος... είναι απαραίτητες δραστικές αλλαγές στο στρώμα των κανόνων - δηλαδή, στο σύστημα αξιών και στους στόχους του ανθρώπου - προκειμένου να επιλυθούν οι κρίσεις στον τομέα της ενέργειας, των τροφίμων και άλλες κρίσεις, δηλαδή, απαιτούνται κοινωνικές αλλαγές και αλλαγές στις ατομικές συμπεριφορές για να πραγματοποιηθεί η μετάβαση στην οργανική ανάπτυξη.
Στην έκθεση του 1974, «Η ανθρωπότητα σε καμπή», η Λέσχη της Ρώμης υποστήριξε περαιτέρω:
Η αυξανόμενη αλληλεξάρτηση μεταξύ των εθνών και των περιφερειών πρέπει να μεταφραστεί σε μείωση της ανεξαρτησίας. Τα έθνη δεν μπορούν να είναι αλληλεξαρτώμενα χωρίς το καθένα από αυτά να παραιτηθεί από μέρος της ανεξαρτησίας του ή τουλάχιστον να αναγνωρίσει τα όρια της. Τώρα είναι η ώρα να καταρτιστεί ένα γενικό σχέδιο για οργανική βιώσιμη ανάπτυξη και παγκόσμια πρόοδο με βάση την παγκόσμια κατανομή όλων των πεπερασμένων πόρων και ένα νέο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.
Αυτή ήταν η αρχική διατύπωση της Ατζέντας 21 του ΟΗΕ, της Ατζέντας 2030 και της Μεγάλης Επανεκκίνησης του Νταβός του 2020.
David Rockefeller και Maurice Strong
Ο πιο σημαντικός οργανωτής της ατζέντας «μηδενικής ανάπτυξης» του Rockefeller στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ήταν ο μακροχρόνιος φίλος του David Rockefeller, ένας δισεκατομμυριούχος πετρελαιάς ονόματι Maurice Strong. Ο Καναδός Maurice Strong ήταν ένας από τους πρώτους βασικούς υποστηρικτές της επιστημονικά ψευδούς θεωρίας ότι οι ανθρωπογενείς εκπομπές CO2 από τα μεταφορικά μέσα, τα εργοστάσια άνθρακα και τη γεωργία προκάλεσαν μια δραματική και επιταχυνόμενη αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας που απειλεί τον «πλανήτη», το λεγόμενο φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Ως πρόεδρος της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για την Ημέρα της Γης στο Στοκχόλμη το 1972, ο Strong προώθησε ένα πρόγραμμα μείωσης του πληθυσμού και υποβάθμισης του βιοτικού επιπέδου σε όλο τον κόσμο για να «σώσει το περιβάλλον». Ο Strong δήλωσε το ριζοσπαστικό οικολογικό του πρόγραμμα: «Δεν είναι η μόνη ελπίδα για τον πλανήτη η κατάρρευση των βιομηχανοποιημένων πολιτισμών; Δεν είναι δική μας ευθύνη να το επιτύχουμε αυτό;» Αυτό είναι που συμβαίνει τώρα υπό το πρόσχημα μιας υπερβολικά διαφημισμένης παγκόσμιας ψευτο-πανδημίας.
Ο Strong ήταν μια περίεργη επιλογή για να ηγηθεί μιας σημαντικής πρωτοβουλίας του ΟΗΕ για την κινητοποίηση δράσεων για το περιβάλλον, καθώς η καριέρα του και η σημαντική περιουσία του είχαν χτιστεί πάνω στην εκμετάλλευση του πετρελαίου, όπως και ένας ασυνήθιστος αριθμός των νέων υποστηρικτών της «οικολογικής καθαρότητας», όπως ο David Rockefeller ή ο Robert O. Anderson του Aspen Institute ή ο John Loudon της Shell.
Ο Strong είχε γνωρίσει τον David Rockefeller το 1947, όταν ήταν ένας νεαρός Καναδός δεκαοκτάχρονος που είχε εγκαταλείψει το λύκειο, και από εκείνη τη στιγμή η καριέρα του συνδέθηκε με το δίκτυο της οικογένειας Rockefeller. Μέσω της νέας φιλίας του με τον David Rockefeller, ο Strong, σε ηλικία 18 ετών, έλαβε μια σημαντική θέση στον ΟΗΕ υπό τον ταμία του ΟΗΕ, Noah Monod. Τα κεφάλαια του ΟΗΕ διαχειριζόταν βολικά η Chase Bank του Rockefeller. Αυτό ήταν χαρακτηριστικό του μοντέλου «δημόσιας-ιδιωτικής συνεργασίας» (ΣΔΙΤ) που θα εφάρμοζε ο Strong: ιδιωτικό κέρδος από τη δημόσια κυβέρνηση.
Στη δεκαετία του 1960, ο Strong είχε γίνει πρόεδρος του τεράστιου ενεργειακού ομίλου και πετρελαϊκής εταιρείας του Μόντρεαλ, γνωστού ως Power Corporation, που τότε ανήκε στον επιφανή Paul Desmarais. Σύμφωνα με την καναδική ερευνητική ερευνήτρια Elaine Dewar, η Power Corporation χρησιμοποιήθηκε επίσης ως πολιτικό ταμείο για τη χρηματοδότηση εκστρατειών επιλεγμένων καναδών πολιτικών, όπως ο Pierre Trudeau, πατέρας του προστατευόμενου του Νταβός Justin Trudeau (Elaine Dewar, op cit. σ. 269-271).
Η πρώτη Διάσκεψη για το Περιβάλλον και η Διάσκεψη του Ρίο
Το 1971, ο Strong ορίστηκε Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη και Γενικός Γραμματέας της επερχόμενης Διάσκεψης για την Ημέρα της Γης, της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για το Ανθρώπινο Περιβάλλον (Πρώτη Διάσκεψη για το Περιβάλλον) στη Στοκχόλμη της Σουηδίας. Την ίδια χρονιά ορίστηκε επίσης μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ιδρύματος Rockefeller, το οποίο χρηματοδότησε την έναρξη του προγράμματος Stockholm Earth Day (Elaine Dewar, ό.π., σ. 277). Στη Στοκχόλμη δημιουργήθηκε το Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον (UNEP) με επικεφαλής τον Strong.
Το 1989, ο Strong ορίστηκε από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ επικεφαλής της Διάσκεψης του ΟΗΕ για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη του 1992 ή UNCED («Διάσκεψη του Ρίο για το Περιβάλλον II»). Επέβλεψε τη σύνταξη των στόχων των Ηνωμένων Εθνών για το «Βιώσιμο Περιβάλλον», την Ατζέντα 21 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, που αποτελεί τη βάση του Great Reset του Klaus Schwab, καθώς και τη δημιουργία της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) των Ηνωμένων Εθνών. Ο Strong, ο οποίος ήταν επίσης μέλος του διοικητικού συμβουλίου του WEF του Νταβός, είχε κανονίσει ώστε ο Schwab να υπηρετήσει ως βασικός σύμβουλος της Διάσκεψης της Γης στο Ρίο.
Ως Γενικός Γραμματέας της Διάσκεψης του Ρίο των Ηνωμένων Εθνών, ο Strong ανέθεσε επίσης την εκπόνηση μιας έκθεσης από τον Club of Rome, με τίτλο «Η πρώτη παγκόσμια επανάσταση», της οποίας συγγραφέας ήταν ο Alexander King, ο οποίος παραδέχτηκε ότι ο ισχυρισμός για την υπερθέρμανση του πλανήτη λόγω του CO2 ήταν απλώς ένα επινοημένο τέχνασμα για να επιβληθεί η αλλαγή:
«Ο κοινός εχθρός της ανθρωπότητας είναι ο άνθρωπος. Αναζητώντας έναν νέο εχθρό που θα μας ενώσει, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η ρύπανση, η απειλή της υπερθέρμανσης του πλανήτη, η έλλειψη νερού, η πείνα και άλλα παρόμοια προβλήματα θα ήταν ιδανικά. Όλοι αυτοί οι κίνδυνοι προκαλούνται από την ανθρώπινη παρέμβαση και μόνο με αλλαγή στάσης και συμπεριφοράς μπορούν να ξεπεραστούν. Ο πραγματικός εχθρός, λοιπόν, είναι η ίδια η ανθρωπότητα».
Ο εκπρόσωπος του Προέδρου Clinton στο Ρίο, Tim Wirth, παραδέχτηκε το ίδιο, δηλώνοντας: «Πρέπει να εκμεταλλευτούμε το ζήτημα της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Ακόμα και αν η θεωρία της υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι λανθασμένη, θα κάνουμε το σωστό από την άποψη της οικονομικής πολιτικής και της περιβαλλοντικής πολιτικής». (Elaine Dewar, Cloak of Green: The Links between key environmental groups, government and big business, Τορόντο, James Lorimer & Co., 1995, σ. 259-265. )
Στο Rio, ο Strong εισήγαγε για πρώτη φορά την παραπλανητική ιδέα της «βιώσιμης κοινωνίας», που ορίζεται σε σχέση με αυτόν τον αυθαίρετο στόχο της εξάλειψης του CO2 και άλλων λεγόμενων αερίων του θερμοκηπίου. Η Ατζέντα 21 έγινε Ατζέντα 2030 τον Σεπτέμβριο του 2015 στη Ρώμη, με την ευλογία του Πάπα, με 17 «βιώσιμους» στόχους. Μεταξύ άλλων, δηλώνει:
«Η γη, λόγω της μοναδικής της φύσης και του κρίσιμου ρόλου που διαδραματίζει στην ανθρώπινη εγκατάσταση, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως ένα συνηθισμένο περιουσιακό στοιχείο, που ελέγχεται από ιδιώτες και υπόκειται στις πιέσεις και τις ανεπάρκειες της αγοράς. Η ιδιωτική ιδιοκτησία γης αποτελεί επίσης ένα βασικό μέσο συσσώρευσης και συγκέντρωσης πλούτου και, ως εκ τούτου, συμβάλλει στην κοινωνική αδικία... Η κοινωνική δικαιοσύνη, η αστική ανανέωση και ανάπτυξη, η παροχή αξιοπρεπών κατοικιών και υγιεινών συνθηκών για τον πληθυσμό μπορούν να επιτευχθούν μόνο «εάν η γη χρησιμοποιείται προς όφελος του συνόλου της κοινωνίας».
Εν ολίγοις, η ιδιωτική ιδιοκτησία γης πρέπει να κοινωνικοποιηθεί για «το σύνολο της κοινωνίας», μια ιδέα γνωστή από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης και βασικό στοιχείο της Μεγάλης Επανεκκίνησης του Νταβός.
Στο Ρίο το 1992, όπου ήταν πρόεδρος και γενικός γραμματέας, ο Strong δήλωσε:
«Είναι σαφές ότι ο τρέχων τρόπος ζωής και τα πρότυπα κατανάλωσης της εύπορης μεσαίας τάξης — που περιλαμβάνουν υψηλή κατανάλωση κρέατος, κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων κατεψυγμένων και έτοιμων τροφίμων, χρήση ορυκτών καυσίμων, συσκευών, κλιματισμού στο σπίτι και στον χώρο εργασίας, και κατοικίες στα προάστια — δεν είναι βιώσιμα». (η έμφαση προστέθηκε)
Ο Strong δεν άκουσε τη δική του έκκληση. Αυτό που ο Strong δεν είπε στους περιβαλλοντολόγους συμμάχους του στο Ρίο ήταν ότι είχε επίσης πραγματοποιήσει μια τεράστια αγορά της Colorado Land and Cattle Company, από τον Σαουδάραβα έμπορο όπλων και πράκτορα της CIA, Adnan Khashoggi.
Εκείνη την εποχή, ο Strong βρισκόταν στο επίκεντρο της μεταμόρφωσης του ΟΗΕ σε όχημα για την επιβολή ενός νέου παγκόσμιου τεχνοκρατικού φασισμού με ύπουλο τρόπο, χρησιμοποιώντας τρομακτικές προειδοποιήσεις για την εξαφάνιση του πλανήτη και την υπερθέρμανση του πλανήτη, συγχωνεύοντας κυβερνητικές υπηρεσίες με εταιρική εξουσία σε έναν μη εκλεγμένο έλεγχο σχεδόν των πάντων, υπό την ψευδή κάλυψη της «βιωσιμότητας». Το 1997, ο Strong επέβλεψε τη δημιουργία του σχεδίου δράσης μετά τη Διάσκεψη Κορυφής για τη Γη, την Παγκόσμια Αξιολόγηση της Ποικιλομορφίας, ένα σχέδιο για την υλοποίηση της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης, έναν κατάλογο όλων των πόρων του πλανήτη, τον τρόπο ελέγχου τους και τον τρόπο με τον οποίο θα επιτευχθεί αυτή η επανάσταση.
Εκείνη την εποχή ο Strong ήταν συνπρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός του Klaus Schwab. Το 2015, με τον θάνατο του Strong, ο ιδρυτής του Νταβός Klaus Schwab έγραψε: «Ήταν ο μέντοράς μου από τη δημιουργία του Φόρουμ: ένας σπουδαίος φίλος, ένας απαραίτητος σύμβουλος και, για πολλά χρόνια, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματός μας».
Πριν αναγκαστεί να αποχωρήσει από τον ΟΗΕ σε δυσμένεια λόγω ενός σκανδάλου διαφθοράς στο πρόγραμμα «Τρόφιμα για Πετρέλαιο» στο Ιράκ, ο Strong ήταν μέλος του Club of Rome, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Aspen Institute, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Rockefeller Foundation και του Rothschild Foundation. Ο Strong ήταν επίσης διευθυντής του μυστικιστικού Ναού της Κατανόησης του Lucifer Trust (γνωστού και ως Lucis Trust) που στεγάζεται στον καθεδρικό ναό του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Νέα Υόρκη, «όπου οι παγανιστικές τελετές περιλαμβάνουν τη συνοδεία προβάτων και βοοειδών στο βωμό για ευλογία. Εδώ, ο αντιπρόεδρος Al Gore έδωσε ένα κήρυγμα, ενώ οι πιστοί βαδίζαν προς το βωμό με μπολ γεμάτα λίπασμα και σκουλήκια...» xvi
Αυτή είναι η σκοτεινή προέλευση της ατζέντας του Schwab για τη Μεγάλη Επανεκκίνηση, σύμφωνα με την οποία πρέπει να τρώμε σκουλήκια και να μην έχουμε ιδιωτική περιουσία για να «σώσουμε τον πλανήτη». Η ατζέντα είναι σκοτεινή, δυστοπική και αποσκοπεί στην εξάλειψη δισεκατομμυρίων «συνηθισμένων ανθρώπων».
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, μοιραστείτε το, εγγραφείτε για να λαμβάνετε περισσότερο περιεχόμενο και αν θέλετε να στηρίξετε το συνεχές έργο μου, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον παρακάτω σύνδεσμο.
—Δικτυογραφία:
The Dark Origins of the Davos Great Reset
http://williamengdahl.com/gr22October2022.php