Φιμώνοντας τα Αρνιά - Πως Λειτουργεί η Προπαγάνδα
Μετάφραση: Απολλόδωρος
8 Σεπτεμβρίου 2022 | John Pilger | Διαβάστε το εδώ
Σε μια ομιλία του στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ του Trondheim στη Νορβηγία, ο John Pilger καταγράφει την ιστορία της προπαγάνδας της εξουσίας και περιγράφει πώς οικειοποιείται τη δημοσιογραφία σε έναν "βαθύτατο ιμπεριαλισμό" και είναι πιθανό να μας παγιδεύσει όλους, αν το επιτρέψουμε.
Στη δεκαετία του 1970 γνώρισα μια από τις κορυφαίες προπαγανδίστριες του Χίτλερ, τη Leni Riefenstahl, της οποίας οι επικές ταινίες δόξασαν τους Ναζί. Έτυχε να μείνουμε στο ίδιο καταφύγιο στην Κένυα, όπου βρισκόταν για μια φωτογραφική αποστολή, έχοντας γλιτώσει τη μοίρα άλλων φίλων του Φύρερ.
Μου είπε ότι τα "πατριωτικά μηνύματα" των ταινιών της δεν εξαρτώνταν από "άνωθεν εντολές" αλλά από αυτό που αποκαλούσε "υποτακτικό κενό" του γερμανικού κοινού.
Αυτό περιελάμβανε και τη φιλελεύθερη, μορφωμένη αστική τάξη; ρώτησα. "Ναι, ειδικά αυτούς", είπε.
Το σκέφτομαι αυτό καθώς κοιτάζω γύρω μου την προπαγάνδα που κατακλύζει τώρα τις δυτικές κοινωνίες.
Φυσικά, είμαστε πολύ διαφορετικοί από τη Γερμανία της δεκαετίας του 1930. Ζούμε σε κοινωνίες πληροφόρησης. Είμαστε παγκοσμιοποιητές. Ποτέ δεν ήμασταν πιο συνειδητοποιημένοι, πιο σε επαφή, πιο συνδεδεμένοι.
Είμαστε; Ή μήπως ζούμε σε μια κοινωνία των ΜΜΕ όπου η πλύση εγκεφάλου είναι ύπουλη και αδυσώπητη και η αντίληψη φιλτράρεται σύμφωνα με τις ανάγκες και τα ψέματα της κρατικής και εταιρικής εξουσίας;
Οι Ηνωμένες Πολιτείες κυριαρχούν στα μέσα ενημέρωσης του δυτικού κόσμου. Όλες οι δέκα κορυφαίες εταιρείες μέσων ενημέρωσης, εκτός από μία, έχουν την έδρα τους στη Βόρεια Αμερική. Το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης - Google, Twitter, Facebook - ανήκουν και ελέγχονται ως επί το πλείστον από τους Αμερικανούς.
Αποδεχόμενος το Νόμπελ Λογοτεχνίας, ο Pinter είπε τα εξής: Τα εγκλήματα των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν συστηματικά, συνεχή, μοχθηρά, ανελέητα, αλλά πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν μιλήσει γι' αυτά. Πρέπει να το παραδεχτούμε στην Αμερική. Έχει ασκήσει μια αρκετά κλινική χειραγώγηση της εξουσίας παγκοσμίως, ενώ μεταμφιέζεται σε δύναμη για το παγκόσμιο καλό. Πρόκειται για μια λαμπρή, ακόμη και πνευματώδη, εξαιρετικά επιτυχημένη πράξη ύπνωσης".
Ο Pinter ήταν φίλος μου και πιθανώς ο τελευταίος μεγάλος πολιτικός σοφός - πριν δηλαδή η διαφορετική πολιτική ευνουχιστεί. Τον ρώτησα αν η "ύπνωση" στην οποία αναφερόταν ήταν το "υποτακτικό κενό" που περιέγραψε η Leni Riefenstahl.
"Είναι το ίδιο", απάντησε. 'Σημαίνει ότι η πλύση εγκεφάλου είναι τόσο εξονυχιστική που είμαστε προγραμματισμένοι να καταπίνουμε ένα μάτσο ψέματα. Αν δεν αναγνωρίζουμε την προπαγάνδα, μπορεί να την αποδεχτούμε ως φυσιολογική και να την πιστέψουμε. Αυτό είναι το υποταγμένο κενό".
Στα συστήματά μας της εταιρικής δημοκρατίας, ο πόλεμος είναι μια οικονομική αναγκαιότητα, ο τέλειος γάμος της δημόσιας επιδότησης και του ιδιωτικού κέρδους: σοσιαλισμός για τους πλούσιους, καπιταλισμός για τους φτωχούς. Την επομένη της 11ης Σεπτεμβρίου οι τιμές των μετοχών της πολεμικής βιομηχανίας εκτοξεύτηκαν στα ύψη. Ερχόταν περισσότερη αιματοχυσία, πράγμα που είναι καλό για τις επιχειρήσεις.
Σήμερα, οι πιο κερδοφόροι πόλεμοι έχουν το δικό τους εμπορικό σήμα. Ονομάζονται "πόλεμοι για πάντα": Αφγανιστάν, Παλαιστίνη, Ιράκ, Λιβύη, Υεμένη και τώρα Ουκρανία. Όλοι βασίζονται σε ένα μάτσο ψέματα.
Το Ιράκ είναι το πιο διαβόητο, με τα όπλα μαζικής καταστροφής που δεν υπήρχαν. Η καταστροφή της Λιβύης από το ΝΑΤΟ το 2011 δικαιολογήθηκε από μια σφαγή στη Βεγγάζη που δεν συνέβη. Το Αφγανιστάν ήταν ένας βολικός πόλεμος εκδίκησης για την 11η Σεπτεμβρίου, ο οποίος δεν είχε καμία σχέση με τον λαό του Αφγανιστάν.
Σήμερα, οι ειδήσεις από το Αφγανιστάν είναι πόσο κακοί είναι οι Ταλιμπάν - όχι ότι η κλοπή 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων από τα τραπεζικά αποθεματικά της χώρας από τον Joe Biden προκαλεί εκτεταμένη δυστυχία. Πρόσφατα, το Εθνικό Δημόσιο Ραδιόφωνο στην Ουάσιγκτον αφιέρωσε δύο ώρες στο Αφγανιστάν - και 30 δευτερόλεπτα στον πεινασμένο λαό του.
Στη σύνοδο κορυφής του στη Μαδρίτη τον Ιούνιο, το ΝΑΤΟ, το οποίο ελέγχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, υιοθέτησε ένα έγγραφο στρατηγικής που στρατιωτικοποιεί την ευρωπαϊκή ήπειρο και κλιμακώνει την προοπτική πολέμου με τη Ρωσία και την Κίνα. Προτείνει "πολεμική μάχη πολλαπλών τομέων εναντίον ομότιμων ανταγωνιστών με πυρηνικά όπλα". Με άλλα λόγια, πυρηνικός πόλεμος.
Λέει: "Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ ήταν μια ιστορική επιτυχία".
Το διάβασα με δυσπιστία.
Ένα μέτρο αυτής της "ιστορικής επιτυχίας" είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία, οι ειδήσεις για τον οποίο δεν είναι ως επί το πλείστον ειδήσεις, αλλά μια μονόπλευρη λιτανεία ωχαδερφισμού, διαστρέβλωσης, παράλειψης. Έχω αναφερθεί σε πολλούς πολέμους και δεν έχω γνωρίσει ποτέ τέτοια οριζόντια προπαγάνδα.
Τον Φεβρουάριο, η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία ως απάντηση σε σχεδόν οκτώ χρόνια δολοφονιών και εγκληματικής καταστροφής στη ρωσόφωνη περιοχή του Ντονμπάς στα σύνορά της.***
***Σημ.: Βέβαια σήμερα ολοένα και περισσότεροι αναλύτες συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια προγραμματισμένη και οργανωμένη, με όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, κίνηση της διεστραμμένης ελίτ ώστε να πιέσουν την ανθρωπότητα προς τη κατεύθυνση της Δυστοπίας της “Μεγάλης Επανεκκίνησης”.
Το 2014, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν χρηματοδοτήσει ένα πραξικόπημα στο Κίεβο, το οποίο απομάκρυνε τον δημοκρατικά εκλεγμένο, ρωσόφιλο πρόεδρο της Ουκρανίας και εγκατέστησε έναν διάδοχο, τον οποίο οι Αμερικανοί ξεκαθάρισαν ότι ήταν ο άνθρωπός τους.
Τα τελευταία χρόνια, αμερικανικοί "αμυντικοί" πύραυλοι έχουν εγκατασταθεί στην ανατολική Ευρώπη, την Πολωνία, τη Σλοβενία, την Τσεχική Δημοκρατία, με σχεδόν βέβαιο στόχο τη Ρωσία, συνοδευόμενοι από ψευδείς διαβεβαιώσεις μέχρι την "υπόσχεση" του James Baker στον Gorbachev τον Φεβρουάριο του 1990 ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί ποτέ πέρα από τη Γερμανία.
Η Ουκρανία είναι το μέτωπο. Το ΝΑΤΟ έχει ουσιαστικά φτάσει στην ίδια τη συνοριακή περιοχή από την οποία εισέβαλε ο στρατός του Χίτλερ το 1941, αφήνοντας πίσω του περισσότερα από 23 εκατομμύρια νεκρούς στη Σοβιετική Ένωση.
Τον περασμένο Δεκέμβριο, η Ρωσία πρότεινε ένα εκτεταμένο σχέδιο ασφάλειας για την Ευρώπη. Αυτό απορρίφθηκε, χλευάστηκε ή αποσιωπήθηκε από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Ποιος διάβασε τις βήμα προς βήμα προτάσεις του; Στις 24 Φεβρουαρίου, ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelenskyy απείλησε ότι θα αναπτύξει πυρηνικά όπλα εκτός αν η Αμερική εξοπλίσει και προστατεύσει την Ουκρανία. Αυτό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Την ίδια ημέρα, η Ρωσία εισέβαλε - σύμφωνα με τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, μια απρόκλητη πράξη συγγενικού αίσχους. Η ιστορία, τα ψέματα, οι ειρηνευτικές προτάσεις, οι πανηγυρικές συμφωνίες για το Ντονμπάς στο Μινσκ δεν μέτρησαν για τίποτα.
Στις 25 Απριλίου, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, στρατηγός Lloyd Austin, πέταξε στο Κίεβο και επιβεβαίωσε ότι ο στόχος της Αμερικής ήταν να καταστρέψει τη Ρωσική Ομοσπονδία - η λέξη που χρησιμοποίησε ήταν "αποδυναμώνει". Η Αμερική είχε αποκτήσει τον πόλεμο που ήθελε, τον οποίο διεξήγαγε ένας αμερικανικός χρηματοδοτούμενος και οπλισμένος πληρεξούσιος και αναλώσιμο πιόνι.
Σχεδόν τίποτα από αυτά δεν εξηγήθηκε στο δυτικό κοινό.
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι απερίσκεπτη και ασυγχώρητη. Είναι έγκλημα η εισβολή σε μια κυρίαρχη χώρα. Δεν υπάρχουν "αλλά" - εκτός από ένα.
Πότε ξεκίνησε ο σημερινός πόλεμος στην Ουκρανία και ποιος τον ξεκίνησε; Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, μεταξύ του 2014 και του τρέχοντος έτους, περίπου 14.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στον εμφύλιο πόλεμο του καθεστώτος του Κιέβου στο Ντονμπάς. Πολλές από τις επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν από νεοναζί.
Παρακολουθήστε ένα δελτίο ειδήσεων του ITV από τον Μάιο του 2014, από τον βετεράνο δημοσιογράφο James Mates, ο οποίος βομβαρδίζεται, μαζί με πολίτες στην πόλη Μαριούπολη, από το τάγμα Azov (νεοναζί) της Ουκρανίας.
Τον ίδιο μήνα, δεκάδες ρωσόφωνοι κάηκαν ζωντανοί ή πνίγηκαν σε συνδικαλιστικό κτίριο στην Οδησσό που πολιορκούνταν από φασίστες κακοποιούς, οπαδούς του συνεργάτη των ναζί και φανατικού αντισημίτη Στίβεν Μπαντέρα. Οι New York Times αποκάλεσαν τους κακοποιούς "εθνικιστές".
'Η ιστορική αποστολή του έθνους μας σε αυτή την κρίσιμη στιγμή', δήλωσε ο Andrey Biletsky, ιδρυτής του Azov Battaltion, 'είναι να οδηγήσει τις Λευκές Φυλές του κόσμου σε μια τελική σταυροφορία για την επιβίωσή τους, μια σταυροφορία ενάντια στους ηγούμενους από τους Σημίτες Untermenschen'.
Από τον Φεβρουάριο, μια εκστρατεία αυτοαποκαλούμενων "παρατηρητών ειδήσεων" (που χρηματοδοτούνται κυρίως από Αμερικανούς και Βρετανούς με διασυνδέσεις με κυβερνήσεις) προσπάθησαν να διατηρήσουν τον παραλογισμό ότι οι νεοναζί της Ουκρανίας δεν υπάρχουν.
Το airbrushing, ένας όρος που κάποτε συνδεόταν με τις εκκαθαρίσεις του Στάλιν, έχει γίνει εργαλείο της κυρίαρχης δημοσιογραφίας.
Σε λιγότερο από μια δεκαετία, μια "καλή" Κίνα έχει αερογραφηθεί και μια "κακή" Κίνα την έχει αντικαταστήσει: από το εργαστήρι του κόσμου σε έναν εκκολαπτόμενο νέο Σατανά.
Μεγάλο μέρος αυτής της προπαγάνδας προέρχεται από τις ΗΠΑ και μεταδίδεται μέσω πληρεξουσίων και "δεξαμενών σκέψης", όπως το διαβόητο Αυστραλιανό Ινστιτούτο Στρατηγικής Πολιτικής, η φωνή της βιομηχανίας όπλων, και από ζηλωτές δημοσιογράφους όπως ο Peter Hartcher της Sydney Morning Herald, ο οποίος χαρακτήρισε όσους διαδίδουν την κινεζική επιρροή ως "αρουραίους, μύγες, κουνούπια και σπουργίτια" και ζήτησε να "εξοντωθούν" αυτά τα "παράσιτα".
Οι ειδήσεις για την Κίνα στη Δύση αφορούν σχεδόν αποκλειστικά την απειλή από το Πεκίνο. Στον αέρα είναι οι 400 αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις που περιβάλλουν το μεγαλύτερο μέρος της Κίνας, ένας ένοπλος λαιμός που φτάνει από την Αυστραλία μέχρι τον Ειρηνικό και τη νοτιοανατολική Ασία, την Ιαπωνία και την Κορέα. Το ιαπωνικό νησί Οκινάουα και το κορεατικό νησί Jeju είναι γεμάτα όπλα που στοχεύουν εξ επαφής τη βιομηχανική καρδιά της Κίνας. Ένας αξιωματούχος του Πενταγώνου το περιέγραψε ως "θηλιά".
Η Παλαιστίνη παρουσιάζεται λανθασμένα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Για το BBC, υπάρχει η "σύγκρουση" των "δύο αφηγήσεων". Η μακροβιότερη, πιο βίαιη, παράνομη στρατιωτική κατοχή στη σύγχρονη εποχή είναι αδιανόητη.
Ο δοκιμαζόμενος λαός της Υεμένης σχεδόν δεν υπάρχει. Είναι μη-άνθρωποι των μέσων ενημέρωσης. Ενώ οι Σαουδάραβες ρίχνουν βροχή τις αμερικανικές βόμβες διασποράς με Βρετανούς συμβούλους που εργάζονται μαζί με τους Σαουδάραβες αξιωματικούς στόχευσης, περισσότερα από μισό εκατομμύριο παιδιά αντιμετωπίζουν την πείνα.
Αυτή η πλύση εγκεφάλου με παράλειψη έχει μακρά ιστορία. Η σφαγή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου αποσιωπήθηκε από δημοσιογράφους που χρίστηκαν ιππότες για τη συμμόρφωσή τους και ομολόγησαν στα απομνημονεύματά τους. Το 1917, ο εκδότης της Manchester Guardian, C.P. Scott, εκμυστηρεύτηκε στον πρωθυπουργό Lloyd George: "Αν ο κόσμος γνώριζε πραγματικά [την αλήθεια], ο πόλεμος θα σταματούσε αύριο, αλλά δεν γνωρίζει και δεν μπορεί να γνωρίζει".
Η άρνηση να βλέπουμε τους ανθρώπους και τα γεγονότα όπως τα βλέπουν οι άνθρωποι σε άλλες χώρες είναι ένας ιός των μέσων ενημέρωσης στη Δύση, εξίσου εξουθενωτικός με το Κόβιντ. Είναι σαν να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από έναν μονόδρομο καθρέφτη, στον οποίο "εμείς" είμαστε ηθικοί και αγαθοί και "αυτοί" δεν είναι. Είναι μια βαθιά αυτοκρατορική άποψη.
Η ιστορία που είναι μια ζωντανή παρουσία στην Κίνα και τη Ρωσία σπάνια εξηγείται και σπάνια κατανοείται. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ο Αδόλφος Χίτλερ. Ο Xi Jinping είναι ο Fu Man Chu. Επικά επιτεύγματα, όπως η εξάλειψη της άθλιας φτώχειας στην Κίνα, είναι ελάχιστα γνωστά. Πόσο διεστραμμένο και άθλιο είναι αυτό.
Πότε θα επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να καταλάβουν; Η εκπαίδευση των δημοσιογράφων σε εργοστασιακό στυλ δεν είναι η απάντηση. Ούτε και το θαυμαστό ψηφιακό εργαλείο, το οποίο είναι μέσο και όχι σκοπός, όπως η γραφομηχανή με το ένα δάχτυλο και η λινοτυπική μηχανή.
Τα τελευταία χρόνια, μερικοί από τους καλύτερους δημοσιογράφους έχουν διευκολυνθεί από το mainstream. Η λέξη που χρησιμοποιείται είναι "αποστερημένοι". Οι χώροι που κάποτε ήταν ανοιχτοί για τους αδέσποτους, για τους δημοσιογράφους που πήγαιναν κόντρα στο ρεύμα, τους αλήτες, έχουν κλείσει.
Η περίπτωση του Julian Assange είναι η πιο συγκλονιστική. Όταν ο Julian και τα WikiLeaks μπορούσαν να κερδίσουν αναγνώστες και βραβεία για τον Guardian, τους New York Times και άλλες αυτοσαρκαστικές "εφημερίδες του ρεκόρ", τον εξυμνούσαν.
Όταν το σκοτεινό κράτος διαμαρτυρήθηκε και απαίτησε την καταστροφή των σκληρών δίσκων και τη δολοφονία του χαρακτήρα του Τζούλιαν, έγινε δημόσιος εχθρός. Ο αντιπρόεδρος Biden τον αποκάλεσε "τρομοκράτη της υψηλής τεχνολογίας". Η Hillary Clinton ρώτησε: "Δεν μπορούμε απλά να τον εκτελέσουμε με drone αυτόν τον τύπο;".
Η επακόλουθη εκστρατεία κακοποίησης και συκοφάντησης κατά του Julian Assange -ο εισηγητής του ΟΗΕ για τα βασανιστήρια την αποκάλεσε "mobbing"- έφερε τον φιλελεύθερο Τύπο στο χαμηλότερο σημείο του. Ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί. Τους θεωρώ συνεργάτες: δημοσιογράφους του Vichy.
Πότε θα ορθώσουν το ανάστημά τους οι πραγματικοί δημοσιογράφοι; Ένα εμπνευσμένο samizdat υπάρχει ήδη στο διαδίκτυο: Το Consortium News, που ιδρύθηκε από τον σπουδαίο δημοσιογράφο Robert Parry, το Grayzone του Max Blumenthal, το Mint Press News, το Media Lens, το Declassified UK, το Alborada, το Electronic Intifada, το WSWS, το ZNet, το ICH, το Counter Punch, το Independent Australia, το έργο του Chris Hedges, του Patrick Lawrence, του Jonathan Cook, της Diana Johnstone, της Caitlin Johnstone και άλλων που θα με συγχωρέσουν που δεν τους αναφέρω εδώ.
Και πότε οι συγγραφείς θα ορθώσουν το ανάστημά τους, όπως έκαναν ενάντια στην άνοδο του φασισμού τη δεκαετία του 1930; Πότε οι κινηματογραφιστές θα ορθώσουν το ανάστημά τους, όπως έκαναν ενάντια στον Ψυχρό Πόλεμο τη δεκαετία του 1940; Πότε οι σατιρικοί θα ορθώσουν το ανάστημά τους, όπως έκαναν πριν από μια γενιά;
Έχοντας μουλιάσει για 82 χρόνια σε ένα βαθύ λουτρό δικαιοσύνης που είναι η επίσημη εκδοχή του τελευταίου παγκόσμιου πολέμου, δεν είναι καιρός εκείνοι που υποτίθεται ότι πρέπει να κρατήσουν τα πράγματα στη θέση τους, να δηλώσουν την ανεξαρτησία τους και να αποκωδικοποιήσουν την προπαγάνδα; Η επείγουσα ανάγκη είναι μεγαλύτερη από ποτέ.
(Το άρθρο αυτό αποτελεί επεξεργασμένη εκδοχή μιας ομιλίας στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ του Trondheim, στη Νορβηγία, στις 6 Σεπτεμβρίου 2022)
Ακολουθήστε τον John Pilger στο twitter
---Δικτυογραφία :
SILENCING THE LAMBS. HOW PROPAGANDA WORKS.
https://johnpilger.com/articles/silencing-the-lambs-how-propaganda-works-